Mo. 135
Dinsdag 11 Maart 1919
33e «laargang
feuilleton.
Se raphine,
Buitenland.
Hei Chr. Sociaal Congres.
Uitgave van
Hs Naaml. Venn.. LUCTOR ET EMERGQ,
gevestigd tè Goes.
Hoofdbureau te Goesi
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11.)
Bureau te Middelburg:
1IRMA F. P. DtHULI u- L'. BURG-
Drukkers:
öosterbaan tie Cointre, Goes.
BfJ 2EELA&S5 WAPEN.
lil triomph ontstijgt den baren
Zeelands Leeuw, 't gebiedend oog
Hel van fonk'ling opgeslagen.
Reè ten afweer wijst omhoog
Forscho klauw, met felle slagen
Dreigend, wie belagen zou
't Dierbre erf, het eig'ne, vrije.
Fier verwinnaar, schut hij trouw
't Kostbaar land, der zee ontwrongen,
En zijn koninklijk geluid
Rolt de waat'ren over, manend
Tot ontzag van Noord tot Zuid.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
J. VREEKEN.
Middelburg, Febr. '19.
i Amsterdam, 10 Maart 1919.
Hedenmiddag is in, het Gebouw van
de Maatschappij voor den Werkenden
•Stand het tweede congres geopend ter
bespreking van de belangen van den!
Werkenden stand, in, den. ruimsten zin
des woords. Een uitgelezen auditorium
van belangstellenden "in den Chr. soci
alen arbeid had reeds lang vóór het
Openingsuur de niet al te groiote zaal
gevuld.
Er warSB mannen uit de A. Ri en
de H. Partijen, leden v,an "Se resp.
Kaimerclubs, en van de verschillende hier
samenwerkende WerkliedenvereÓnigingen.
We zagen ook de bloem van het intel
lect, hoogleeraren van de „Vrije" en de
Theologsiche, vele predikanten, enz. én
er waren ook eenvoudigen uit den lande.
En last not least, er waren natuurlijk
ook vele vrouwen. Immers we leven in
een tijd, welke staat 'in het teeken van
de Vrouw en .behalve politieke belang
stelling schuilt er onder ojnzle vrouwen
'ook warme sociale belangstelling en als
'tpas geett zooais nu treedt die
belangstelling op treffende wijz|e aan den
dag. Er waren ook verslaggevers
blijkbaar m-eer dan waarop men gjere-
kend had, ofschoon men de uitnoodi-
gingen aan de bladen had kunnen tel
len: drie vier wajnkele tafeltjes en
een paair "Weener stoeltjes vormden het
eenige meubilair van een paar hoekjes
in de zjajal', Waar zij -hun belangrijken
arebid moesten verrichten. Het behoeft
geen betooig, dat die arbeid onder zulke
omstandigheden niet gemakkelijk viel.
Doch niet lalnge'r gejammerd
Te ruim 3 uur kwajmen bestuur en
Sprekers binnen. Onder de vele excel
lenties was ook jhr. mr. A. F. de iSal
votnin Loihman, minister vain Staat en
de ministers Heemfskerk, vain IJselsteijn,
de Vries, 'de Viaster en Aailberse. Ook
de burgemeester van de hoofdstad en
de Commissaris der Koningin in N. H.
vereerden het Congres met hun tegen
woordigheid.
Nadat prof. mr. P. A. Diepenhorst het
Tweede Chr. Sociaal "Congres voor ge
opend had verklaard, werd gezongen Ps.
433 en 4, en vroeg de leider 's-Heeren
Zegen op den Congres-arbeid.
Prof. Diepenhorst herinnerde in
zijn. openingsrede in de eerste plaats! aan
het Eerste Chr. Sociaal Congres, in 1891
gehouden. Men kreeg van dezen hoogst-
bekwamen econoom een duidelijke schets
Slit de oude sociale historie, waarbij zelfs
oud-Griekenland niet vergeten werd. En
nó hebben wij nii nieuwe dingen? Vroeg
spreker. Veel van wat we nu typeerenid
D. Z. VON MANTEUFFEL.
104)
Juffrouw Therese ging hem voo'r, hij1
volgde. De barones zat in de huiskamer,
en keek do biniruenkómendeln boos en
verwonderd aan. De dokter groette be
leefd en juffrouw Therese zeide dadelijk:
»»de dokter vindt dat het met de gravinl
ni<A gaat zóoials het moetl"
He barones kuchte eens. „Natuurlijk",
zeme zij brommend, „ik dacht wel da,t
zoo rets was. (Wat is er dan nu
weer?
„Eenige verandering van lucht, mis
schien een kort verblijf aan zee zöiu
voor de gravin zoet heilzaam zijn", zieicfe
de dokter aarzelend, want hit zag den
schrik, waarmee er naar hem werd ge
luisterd.
„Onder geen voorwaarden! Neen, neein
dat sta' ik niet toe. Een Verblijf aan
zeedus een badkuur! Weet u wat
een badkuur kost, dokter'? Ik zal niet
z'po onverantwoordelijk lichtzinnig fefijln
om een badkuur te gaan betalen, dat
ontbreekt er nog maair aan, alsof ik Hiel
reeds gónoeg ui1ga,ven had!''
voor onzen tijd en „nieuw" achten, Werd
reeds vele eeuwen g1 ledeln, ja zlelfs
eeuwen vóór Christus geboorte gevonden.
Men acht de scherpe tegenstelling tui
schen rijk en arm nu beangstigend, docb
Ziet eens naar oud-Rome. Het paupe
risme vormt een angstwekkende macht,
maar hoe waarde ook in de oudheid
de armoede rond.
In het schitterende betoog: werd niet
verzuimd Nde „bronnen" op te geven,
zouter dat het evenwel minder boeiend
werd.
In het Grieksche leven reeds woeker
den communisme en bolsjewisme voort
fen bedreigden de ordelijke samenleving.
En wa,t wij weten van het oude Ba
byion, wekt niet weinig verrassing. Ook
aan humor was de rede niet gespeend-
Zoo weid groote lachlust gewekt, toen
prof. Diepenhorst minister de Vriesin
het geding betrok, door aan te toonen,
da,t des beogen financiers giro-wezen lang
niet oorspronkelijk was, immers reeds
eeuwen geleden hekend was.
Neen, éi" is niets nieuws onder de
zón. Toch heeft onze eeuw een afzon
derlijke gestalte. Het aparte van onzen
maatschappijvorm is niet met een enkel
wootd aan te geven. Enkele der belang
rijkste trekken hield spr. ons voor: tech
niek, verkeer, enz. Spr. herinnerde aan
de internationale betrekkingen en Zeidei
da,t men niet moet trachten te teageeren
op die internationale betrekkingen, wijl
men immer op elkaar aangewezen blijft.
Met een welsprekendheid, welke aan die
van een -Cicero id-eed denken, schetste)
spreker den socialen toestand van onze
dagen, met name den drang van het
huidige bedrijfsleven en den groei der
democratische beweging. In dit verband
betTeuide prof. D. ook het ongeloof en
den afval van onzó dagen, voorts de
tallooize maatschappelijke ongerechtighe
den, arbeid door kinderen hoven negen(!)
jaar, en andere, oan van te rillen.
Het spreekt vahzlelf, dat spr. ook tot
onze taak kwam; de strijd tegen staaf$-
vergoding, en in verband 'daarmede ec-fl
goed woord over had voor 'het sociale
program van minister Aalberse. Wij Zijn
voor gezónde staatsbemoeiing, doch on
verzoenlijk ga ons protest tegen diestaats-
veTgoding die het vrije maatschappelijke
leven den nekslag geeft. Van de Chr.
vakorganisatie, welke z(ich "in de jongste
November-maand zoo trouw' betoonde,
koesteren -wij groote verwachting'. Een
walrm applaus gaf uiting aan den dank
aan onze trouwe werkli-cdenvereenigtngëtn'.
Geen 'individualistische' versnippering
dus, maar de organisatie hoog, opdat zó
meer en meer een levenwekkende kracht
worde, tot heil van Staat en maallscha.pi-
pij. En dan, befcoimimeiten wij ons aller
eerst om# dö Ziel van de millioenen
arbeiders. Er móet weer arbeidsvreugde
konten; de ziel moet weer juichen' over
het geluk van der handen arbeid. Er
moet naar gestreefd, dat de arbeider door
het maatschappelijk leven niet wordt ge
knecht, door in ieder opzicht zijn belan
gen te behartigen, al belet o-ok de zonde,
dat de arbeidsvreugde geheel terugkeert,
en al 'zullen er immer slachtoffers blijven
van heillooze leeren, welke met God en
godsdienst spotten.
Het slot van «preker s! betoog was één
ernstig .vermaan: terug tot den Christus!
Met God de zware worsteling aangevan
gen. En voorts: weg met de conservatieve
„Maai", barones, de gravin' heeft waar-
lijk iets dergelijks zeer noodig," begon
die dokter weer.
„0 ja, natuurlijk! En weet u waarom?
Omdat u dat kind voor ©en kolossale
som drankjes en pillen hebt gevoerd. Nu
is 'zij door al dei kwakzalverij ziek ge
worden? En nn weer een badkuur? Neen
maar n-ot r» ergerlijk; neen dokter, dat
is de laatste maal, voor 't vervolg hebt
u in lannhausen geen patiënten meer!"
„Ik heb u mijn opvatting meegedeeld;
sis u niet van hetzelfde gevoelen zijt,
z!al dat voor mij niet nadeelig werken,"
zeide de dokter hoogst beleedigd en ver
liet de kamer.
De barones haalde verlicht adem. „Hij
is ten glette eigenlijk een 'zeer onver
standig mensch," zleide 'zij', een badkuur 1
ik zóu wêl eens willen weten wat hij
eigënlijk deukt. Ik "zóu Sybilla op reis
sturen!"
„Als de dokter het noodig oordeelt,
zial het gebeuren," zeide juffrouw The
rese kortaf, „ik zal er voor zorgen dat
er volgens zijn voorschrift wordt gehan
deld!"
„Maar juffrouw, bent u ook al ÖLol?"
riep de' barones met opnieuw ontwaakten!
angst, „Sybilla gaat hier niet vandaan!"
„Zij gaat naar zee" was het vast ber
sloten, antwoord.
Do barones sprong op, pakte de juf
frouw bij den arm en schudde haaJr heen
allures, weg met alle oude plunje.
Minister Idenburg bleek tot veler, tot
aller leedwezen, wegens ambtsbezigheden,
verhinderd te zijn.
Minister mjr. Th. Heemskerk
sprak als geestverwant en raadsman der
Kroon.
Het gaat thans oimi het leven der
menschheidtegenover alle beginselen
van het recht wordt de leer van het
communisme .gesteld. Dó goederen wor
den geroofd; de vrouw wordt ter.beschik
king van iedereen gesteld; mtemschenle-
vens worden niet meer ontzien, onrecht
viert hoogtij.
Onze taak is het, in de kracht der
christelijke beginselen, de maatsfchappiji te
behouden en de overheid te steunen.
Iedere belasting moet.betreurd, rnéar
aanvaardZ.Ex. voerde een ernstig, niet
aan humor gespeend pleidooi voor de
schatkist, er op wijkende, dat belastin
gen noodig 'zijn voor een ordelijk maat
schappelijk leven. Naastenliefde en recht
moeten samenspannen om de samenleving
te verheffen. Spr. wenschte de Congres
sisten een geest van saamihoorigheid en
Gods zegen toe.
Minister d'r. J. Th. de Visser,
vervoigens het woord verkrijgende, begon
met een warm loflied' op den broeder
en hemelzin, welke deze groote vergar
deiring kenmerken. Er is een innig rapport,
een macht, welke een vruchtbaren arbeid
doet verwachten. Hoe dieper de levende
Christus in den: enkeling doordringt, hoe
hechter is de' band der georganiseerden.
Alle 'zelfadoraüe wordt dan gebannen, de
echte broederschap is dan gewaarborgd.
AI het echt-menschielijke komt. met Gods
hulp- tot z'n recht. Dit is hiet cosmoloigi-
schë in den Christen, dat ieder zichzelf
kan zijn, mits hijj zichzelf niet zoekt.
Als dit Congres staat in het (jeeken van
den levenden Christus zoo zeide spre
ker m©t stemverheffing dan is de
zegen verzekerd. De samenbindende
kracht ga er van uit. i
Prof. D ie pi en horst eindigde deze
ope-ningsbijeenkomst met woorden van
warmen dank aan het adres van de auto
riteiten, in 't bijzonder de aanwezige mi
nisters. Voor allen hunner had spreker
een kernachtig en toepasselijk lofwoord
over. Vooral minister de Vries moest
wat aanhooren over zijn nimmeir eindi
gend vermaan „Geef, geef", doch het
slot was, d,at ook hem! alle medewerking
werd toegezegd. Dr. de Visser werd toe
gebeden, dat hij den schoolstrijd ten einde
mo-ge brengen; in de toespraak tot minis
ter van staat Lobman zieide de Voorzit
ter, dal wij maaien wat hijj ge-zlaiaid heeft.
Di'. A. Mer,son, ook tegenwoordig, werd
walrm gehuldigd om z'n Christelijfcen ar-
heid te Zetten. Tenslotte wterd onze Ko
ningin gehuldigd en deed de voorzitter
mededeeling van een ontwerp-telegram
aa.n II. M-, welks inhoud door krachtig
applaus onderstreept werd.
Met het zingen van twee coupletten
van het .Wilhelmus werd deze"~heerlijfce
bijeenkomst geëindigd.
Bsknepi overzicht van don toestand.
Men. hoort nog van schier ontel
bare gruwelen,, door de Spartacisten
te herlijn, gepleegd. De Spartacisten
laten zich, in het besef van hun on
macht, verleiden tot beestachtige ruw
en weer, maar de>ze keek haar slechts
■boonend aan.
„Wat is dit nu weer voor' een gril?"
jammerde de barones. „Wat kan het u
nu schelen of de gravin ziek is of niet?"
„U hebt gelijk, mevrouw, dat is mij
geheel onverschillig, maar ik bedank er
voor om weer een standje van mijnheer
den baron te krijgen, dat ik slecht voior
haar zórg. Als mijnheer terug komt en
de grayin nog altijd niet in orde ïs, en
hij' ohort wat de dokter gezlegd heeft
en 0at het niet gebeurd is, wie krijlgt
da.n het standje. Natuurlijk ik weer. Daar
om zeg ik, de gravin gaat naar zeel"
De "barones was door dezón speech
©enigermate gekalmeerd. Maar toch scheien
de geheele zaak haar hog zeer onheil
spellend. Zij kon ei' niet van af, maar
zij verzette er zich ten minste tegen
zooveel zij kon.
„Ik zou wel eens willen weten of mijn
heer dat goed zou vinden, waarschijnlijk
in 't geheel niet. En dan zou ik 'wel
eens willen weten, met wie Sybilla dan
naar ziee moet!"
„Als het niet anders kan, dan zal ik
met de 'gravin gaan," was het kalme
antwoord.
„En wie blijft dan bier?" zeide de
barones hulpeloos rondziende.
„Ik zal er voor zorgen, dat alles ge
regeld gaat!"
De barones staarde langen tijd voor
heden tegen de regeeringstroepen. Een
met soldaten bezette auto van de pf-
deeling Küntzel werd overrompeld en
de zeven inzittenden werden ver
moord. Eer vrachtauto van het vrij
williger regiment der marine werd
aangehouden en de elf inzittenden
werden gedood. Gisteren werden Spar
tacisten in hechtenis genomen, die
volgens het betrouwbare getuigenis
van burgers actief deel hebben geno
men aan den moord op .ten minste 20
soldaten. In de laatste dagen gebrui
ken de Spartaci,sfcen ook vliegtuigen.
De Spartacistisch gezinde vliegeraf-
deeling van KoLtbus, heeft op de stads
wijken, waar niet gevochten werd,
bómmen op groeien burgers geworpen
en daarbij ernstige verliezen veroor
zaakt.
Zoo werden meer dan 150 menschen
gruwelijk vermoord.
Niet .minder schrikkelijk ging jiet
elders toe. Te Lichtenberg, hetwelk
zij' bezetten, wreekten zij zich op de
politiewacht, welke eerst hun aanval
afgeweerd had. Zij vermoordden pile
officieren, wachtmeesters en soldaten,
die zestig man sterk waren.
Overigens heersoht in deze voorstad
"van Berlijn 'de meest volslagen an
archie.
"Wat ooggetuigen er van verhalen
is afschuwelijk. Een .soldaat van de
regeeringstroepen, die den spartacis
ten in handen viel, werd letterlijk in
stukken gereden. And-eren .werden met
messen doorboord of in stukken gesne
den. Gewonden werden do kleeren
van het lijf getrokken; daarna werden
ze midden in een straat opgesteld, ter
wijl dan het gepeupel, razend als die
ren, handgranaten wierp paar do ps
gelukkigen, t,ot ze geheel vaneen ge
scheurd neervielen.; -
Bijna iedere net gekleede burger
wordt Idoor hen overvallen en beroofd,
vaak (zelfs gedood.
Er heerschen daar thans even ver
schrikkelijke 'toestand-en als in Moskou
en Petersburg.
Ook in andere gedeelten van Berlijn
duurt de strijd voort. Bij de gevechten
in de Warschauerstras'se vielen nog
gisteren 50 dooden -en gewonden. Het
telefonisch verkeer In Berlijn is stop
gezet.
Te Halle werd e.en officier midden
op straat door hen aangerand, mis
handeld en daarop in de Saaie ge
worpen. Toen de officier zwemmend
den oever weder bereikte, weiden
hem beide handen afgehakt, en nadat
hij weider ,in het water was terug
geworpen werd hij' in de rivier, nog
steeds zwemmende doodgeschoten.
De officier was luitenant-kolonel
von Klüber, die zoo voor 'als in den
oorlog zich zeer verdienstelijk had ge
maakt en nu, door de Rijksregeering
belast met de organisatie van de mili
taire bescherming der Nationale Ver
gadering te Weimar, zich daartoe naar
Halle had begeven. Zijn tragische
(dood heeft algemeene en levendige:
deelneming gewekt.
Berlijn begint een tweede Parijs te
worden. Daar zijn do straatgevechten
zoo gruwelijk, dat zij slechts herinne
ren aan de Parijsche commune. De
misdadigerswereld neemt mét bestiale
woede aan den strijd deel.
u,■■»w«jyagKBMguj;aB--Jw ^asx^rjnrsxKif.
zich uit; het was iets ontzettends! wat
zij Zichzelf voorspiegelde. Ton eerste de
mogelijkheid, dat zij di© reis zou. moeten
betalen. En dan zou gravin Sybilla in
de wereld komen, die op geld beluste
wereld, dat monster, dat zeker zijn klau
wen naar de erfgename zou uitstrekken.
Zij wrong do handen, maar waagde het
niot itog eens to zeggen: „neeta, zij blijft!"
Juffrouw Therese had in den daaro-p-
volge-nden tijd veel te doen. Zijf moest
alle maatregelen nemen otm in hare af
wezigheid alles zijn gewonen gang te
doen gaan. Zij legde alle verantwoor
delijkheid op Jacob. En daarna overlegde
zij 'Ovat liet beste zóu zijn met het oog
op Sybilla's uitzet. Zou zij in Berlijn
a,lles voor haar koopen, zoodat er uit
het armoedig gekleede kind etein gravin
groeide
Zou zij alle middelen .aanwenden om
Sybilla's geringe schoonheid zloo voordee-
lig mogelijk 'te doen uitkomen? Ziji ver
wierp die gedachten. Baron .St. Alban
moest eerder reden hebben om eT boos
over te zijn 'da,t zijn nichtje als eien,
bedelkind rond' liep. Dan kon zij1 hem
ook hls het eens te laat mocht zij'n,
trotsch antwooiden: „Ik wilde de erf
gename .onder he t masker der armoede
onzichtbaar maken, om uwentwil." Ver
der berekende zij! siuWj d'at Mathus haar
kende zóoals zjj was en eerder mede
lijden met haar zou voielen è'n het hem
Abonneffientsprj)si
Eer 3 maanden fr. p. post (1.71
Losse nummers -O.Off
-- :-n?
Prgs der AdvertentïSn<
I—regels f 0.80, iedere regel meer 20 ci
Verhoogd met een tijdeljjken oorlogstoeslag
van 20 pCt
3-maal wordt 2-maal berekend,
sa abonnement voordeelige voorwaarden,
Bewijsnummers 5 cent
Een groot aantal regeeringssoldaten
is door de Spartacisten afgemaakt. In
de Frankfurteralloe werden den gevan
gen soldaten de kleeren van het rijf ge
scheurd, waarna ze geheel naakt oven
de straat wcrdengesleurd om ten slotte
met handgranaten te. worden afge
maakt.
In de Kaiserstrasse werd een ser-i
góant, die in een winkel stond, aange
vallen door twee Spartacisten, die hem
de keel afsneden.
De op het Alexanderplein aange
richte schade bedraagt meer dan 40
millioen Mark.
In de voorsteden wordt nog hevig
gevochten. Een afdeeling van de volks-
marinedivisie heeft zich van een
stoomboot meester gemaakt en is daar
mee de Spree opgevaren tot Ruders-
dorf, waar om de kaliwerken hevig
gevochten is.
Zij barrikadeerden zich in de gangen
der mijnen.
De minister van rijksYerdediging
(Noske) heeft dan ook bevel gegeven
dat ieder; die miet d-e wapenen in del
hand strijdende tegen de regeerings-'
troepen wordt aangetroffen, op staan-
den voet moet worden doo'geschoten.
En inmiddels wisselen de stakingen
elkander af; en nu .komt daar nog
bij het openbaar worden van de' vor
deringen der entente-Volken op.
Duitsohland, vorderingen, waarbij'
blijkbaar met erger dan dubbel krijt
geschreven wordt.
8000 miljoen p. st. schadevergoe
ding, id.i. 96.000 miljoen gulden óf
96 milliard is de totale som waarvoor
Duitschland aangesproken wordt.
België eischl een schadevergoeding
van ongeveer 1600 miljoen pond ster
ling.
Circa 4 miljoen bewoners der be
vrijde streken in Noord-Frankrijk vra
gen volledig herstel van de geleden
schade, waaronder begrepen is de ver
woesting van 2.650.000 hectaren be
bouwd land, 600.000 hectaren bosch-
land en 145 suikerraffinaderijen, wel
ke ongeveer tweederden van de Fran-
sche suikerproductie vertegenwoor
digen.
De budget-oommissie van de Fran-
sche Kamer heeft uitgerekend, dat
Duitschland voor 65 milliard francs
schade heeft toegebracht aan burger
lijke eigendommenop 20 milliard
wordt daarbij de schade aan woonhui
zen geschat.
Een bedrag waartegen de Fransche
staatshuishoudkundige Gide zoo-'eerlijk
is op te komen. Als deze berekening
juist was, zoo schrijft hij', zou. dit
meier dan een derde zijn van de totale
waarde van al de woonhuizen in heel
Frankrijk. De Duitscho legers hebben
echter nooit meer dan 4 ten honderd
van het Fransche grondgebied bezet
en in dit bezette gedeelte zijn juist
de voornaamste steden, zoo b.v. Rijs-
sel, vrijwel ongeschonden gebleven.
Gide komt dan ook tot het besluit,
dat het vierde van de gevraagde scha-,
devergoeding nog meer dan voldoende
zal zijn om al de aangerichte schade
die voor een groot deel natuurlijk ook
door het geschut der geallieerden is
veroorzaakt, volkomen te dekken.
Wij behoeven hier wel niet bij 'te
voegen, dat Charles Gide na zóo'n
zou prikkelen liaar van' di© hondsche
behandeling 1© redden.
Eindelijk was de bepaalde dag aange
broken en d© barones overlaadde Sy
billa met allerlei angstige raadgevingen,
em keek het rijtuig diep ramipdalig na.
Als zij geweten had. waarom juffrouw
Therese juist na,ar deze badplaats! ging,
zou 'haar angst tat wanhoop zijn over
geslagen.
HOOFDSTUK XXV.
Regelmatig klotsten do golven der zie©
tegen de steile rotsen, terwijl de zoin
de onafzienbare vlakte en de reeds geel
getinte beukenbosscben bes'cheen. Op
dein ruwen steen, met den arm om eens
boom geslagen, stond gravin Sybilla, en
staarde met schrik en verwondering dè
zee aan, die zij heden voor 'teerst zag,
want gisterenavond laat waren zij en
juffrouw Therese aangekomen en hadden
in een klein pension intrek genomen'.
De Irisscbe zeebries woei bet kotrte
krullende baar naar voren en speelde
met baar donker dun japonnetje; ssiji lette
er niet -op-, maar staarde maar steeds! met
verwondering naar die rus tel oo ze golven,
die als sneeuwwitte bergen kwamen aan
rollen, tot zij zich plotseling .voor haar
voeten omboog wierpen zoodat 't schuim
haar in 't gezicht spatte.
(Wpjtft vsrvplgd.) i
