O.
ioi
Donderdag 30 Januari 1019
It! Socialisms se tie Ariisid.
-■Site Jaargang
Seraph i ne,
FEUILLETON.
NUitgav© ran
a» Ven*. LUCTOR Rf1 EMRRCO,
gevestigd te Goes-
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. II.)
Bureau te Middelburg:
I1RUA F. P. DHUIJ L. BURG
Drukkers:
3»si*rb**a Le Coimtre, G*es.
it 8e 18e eeuw was het op het tor-
Se. van den arbeid aldus gesteld, dat
me* bad den man en zijn gereedschap,
j» als 't ware één met zijn gereedschap.
Sinds do machine haar intocht deed,
£s die eenheid tusschen den werkman en
sgjo gereedschap verbroken. In de fabriek
ia hij 't verlengstuk der machine, gebruikt
boo hij zijn werk niet machinaal, zon
der gereedschap doet, het gereedschap
van. den fabrikant; namelijk de machine;
mt aoo produceert hij. En aangezien nu
to nieuwe werktuigen de oudie hebben
verdrongen, en de werkman in ieder geval
dezelfde bleef in kracht, enz., zoo is het
meerdere, dat door hem geproduceerd
wordt, niet op rekening van de machine»
te stellen, maar van hem, dat wil zeggen
van den arbeid. En aangezien de fabri
kaat dit niet met hem eens is en deze
meerdere winst opstrijkt, pleegt deze dief
stal. Dat is de tweede theorie van Marx.
Sta de derde is dat, dank zij deze ge
wichtige overgangen van de oude in Üe
nieuwe bedeeling, het noodwendig worden
moetsteeds meerdere armen, en 't steeds
rijker worden van de kleine groep rijken;
m de middenstand tusschen deze beide
doodgedrukt. Men noemt dit zijn verar
ming silicone.
Hij profeteert hier dan bij een zoodanig
verloop, dat ten slotte fle toestand onhoud
baar wordt; 'tvolk tot revolutie overslaat;
en de doodsklok geluid wordt over het
kapitalistisch stelsel. Een profetie, die door
'de feiten is gelogenstraft.
Wat. nu de productie-theorie aangaat,
hierin heeft Marx gelijk, dat de arbeider
een. belangrijke factor is in de voortbren
ging. De arbeider moet daarbij wordeni
gedacht als mensch, die zijn spieren en
krachten in den dienst van de voortbren
ging stelt. De arbeiders in de eerste
eeuwen van 't bestaan des menschen; de j
wilden nog in onzen tijd, zij hebben aan
dit gebouw van den arbeid gewerkt, en
zoo ook werken de hedendaagsche arbei
ders daaraan. Zij geven zichzelf gelijk die
anderen gedaan hebben. Marx zei derhalve
niet ten onrechte, dat kapitaal gekristalli
seerde arbeid is.
Maar onjuist is de theorie, dat de ar
beid de eenige voortbrenger van goederen
fs, en de opbrengst van den arbeid moet
worden afgemeten naar het aantal uren
et' aan besteed.
Immers, hoe komt 't dat vroeger een-
aaifde krachtsinspanning slechts ongeveer
■een vijfde had van het resultaat van
tegenwoordig? Zeker, ook wel hiervan
daan dat aan sommige menschen de gave
is toegekomen om door de vinding van
hun geest den arbeid gemakkelijkheden
te verschaffen of om in een uur meer
te kunnen voortbrengen dan de ander.
3nhet eerste geval verkeert de schepper-
beeldhouwer; in het tweede de schappe
lijke metselaar, en dergelijken. Nu ligt
in do meerdere bedrevenheid van dezen
laatste niet de oorzaak der buitengewone
waarde van hetgeen hij voortbrengt. Die
oorzaak ligt elders, en wel in de meer
doelmatige .aanwending, ontwikkeling en
saamwerking van vermogens; met andere
woorden in de practische arbeidsveidee-
iing.
Om een voorbeeld te noemen: wanneer
een arbeider een speld moet maken heeft
hij hiervoor tijd noodig. Maai- wanneer
iedere arbeider een onderdeel van die
speld maakt, -zullen zij saam meer spelden
voortbrengen, dan wanneer zij elk voor
-zich die spelden in hun geheel hadden
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
N
Abonnementsprijs:
Pei 8 maanden fr. p. post fl.78
Losse nummers -O.OS
0. E. VON MANTEUFFBL.
■80) o—
,4k dacht, dat u bij uw© zuster op
Steraheim waart," izeide Adlerstein tot
«Athus.
,4k was op weg er naar toe, toten ik
noorde dat sli-ep I" antwoordde deze
vfipegen.
„Zij is zeer ziek," zieide Ad-lerstein met
aiadruk.
Mathus had groote last zijn paard- te
doen omfceeren en naar Sternheim te ga-
toppeetren, maar op hetzelfde oogenblik
«eerde de gravin zich, lenig als eten slang,
in. haar 'zadel om, en onder het klein©
amazone- hoedje dansten hare ooigien van
pfcet, toen Jzïj zeide: p- verbood het
mem; ik wil met dat hij, die arme zieke
stoort."
Mathus keek Adlerstein aan, alsof hij
«leggen wilde: „Zie je Wel!" maar deze
antwoordde^ „Hoe zou dat mogfelijk
ijjn?'
„Gravin Ellas vreesde het," sfeid© Ma^
onrustig, „en toen nu, ik rtjjd er
moeten maken.
Zoo heeft nu do praktijk geleerd, dat
de meerdere voortbrenging vrucht is van
de moderne ontwikkeling van de machine
en van de leiding en ordening van den
tusschen de arbeiders verdeelden arbeid.
Met andere woorden de dommekracht der
machine en het vernuft van den mensch;
en deze laatste factor nu is het, welken
Marx verwaarloost.
Het is nu eenmaal een feit, dat er
moet zijn niet alleen arbeid, maar ook
een leidende geest bij den arbeid. Vaar
dige handen zijn noodzakelijk, maar niet
minder noodzakelijk is ook het verstand,
dal de handen van oen willekeurig aan
tal menschen tegelijk in beweging brengt.
Van daai*, dat reeds vele sociaal-demo
craten heide factoren voor de productie
noodzakelijk, onder één en denzelfden ver
zamelnaam (arbeid) samenvatten; gelijk
men ook het vaste en liet vlottende ka
pitaal saamvat onder den naam kapitaal.
Vast kapitaal zijn dan de machines en
dergelijken; vlottend kapitaal de verschil
lende zaken, die door koopman of winke
lier worden gekocht om ze met winst weer
van de hand to doen.
Wanneer derhalve Marx het kapitaal
een kristallisatie van den arbeid noemt,
dan dienen zijn volgelingen, die het als
nog met hem eens zijn, dat begrip arbeid
in bovengenoemden zin zoo ruim mogelijk
te nemen, en hot begrip kapitaal in den
zin van vast kapitaal.
Dit is met een voorbeeld op te belJ
deren.
Een machine is uitgevonden met een
bepaald nuttig doel. De uitvinder heeft
geest, ervaring', studie en proefneming te
werk gesteld, en is eindelijk geslaagd,
niet in de eerste plaats door 't gebruik
zijner vaardigheid, maar door toepassing
van zijn door verstandig nadenken en
volhardend pogen verkregen kennis. Deze
machine wordt een handelsartikel, hier
voor is kapitaal noodig. Zij wordt „be
nut" in 't belang van een bepaald bedrijf
en een zeker product, en de werkman,
door den onzichtbaren uitvinder geleid,
behandelt de machine, aan welker uit
vinding en tewerkstelling hij niet heeft
gearbeid, of er toe hijgedragen; en hij
doet dit alles zoo afdoend als hadde hij
zelf al die voorbereidende kennis in zich
opgenomen.
Zie hier de kristalliseering van heide
factoren van den arbeid.
En ditzelfde geldt nu ook van hetgeen
langs dien weg en op dezs wijze ge
produceerd wordt.
Mallock, in 't door ons aangebrachte
boek. zegt er van„Bijvoorbeeld de groote
stalen bruggen, die met ééne reuzenspan-
ning do oevers van groote rivieren ver
binden, zijn zeer zeker gekristalliseerde
arbeid, maar zij zijn in hun kenmerkende
karaktertrekken gekristalliseerde werktuig
kunde, scheikunde, wiskunde, kortom ge
kristalliseerd intellect, gekristalliseerde
wetenschap,, verbeeldingskracht, en con
structieve kennis, hoedanige men nauwe
lijks in een dozijn hoofden op het mil
joen aantreft; en de arbeid helpt aan d©
totstandkoming van dergelijke reusachtige
bouwwerken alleen hierdoor, dat hij zich
onderwerpt aan de leiding van deze intel-
Lectueele aanvoerders.
Hetzelfde geldt ook voor de goederen
productie in het algemeen, met name bij
voorbeeld in de textielfabrieken.
Onze plaatsruimte laat echter niet toe
dit in. den breede tè verduidelijken. Ieder,
die even zijn gedachten Iaat gaan, zal
ons toestemmen, indien hij althans on
bevooroordeeld is, dat het voortbrengend
toch hedenavond nog maar even heen!"
Als de kloosters duiventillen geweest
waren, waar men naar eigen welbehagen
in en uit zou kunnen vliegen, zou gravin
(,Zeker de eene helft van hét jaar
non zajn geweest, en de andere helft van
het jaar in Parijs hldbben doorgebracht'!
a verloop van enkele dagen besloot
zij! genadig te Zijn en Mathus te laten
loopen. Zij zou hem het onschuldig ge
noegen dan maat gunnenSeraphin© bo
ven alles lief te hebben! Het lag natuur
lijk geheel in hare hand hem elk oogepblik
Weeir onder hare belooivering te brengen.
Maar zij wilde dat niet doen Zij verge
noegde er .zich mede dit te weten Zij zou
Seraphine in hel rustig bezit van haren
broader laten. Zij! deed vrijwillig afstand
van eiken verderen strijd en hoe meer
zij ©rover nadacht, hoe edel dit wals-,
hoe meer Mij' vooir dit denkbeeld in ver
voering geraakte.
Toen Leona wat later de slaapkamer
der gravin binnentrad, lag deze vóórhaar
kruis op de knieën en baadde in tranem
Leona trok .zich terug, denkend' dat hare
vriendin onder het een of ander verdriet
gebukt ging!.
Maar gravin Ellas vergooit tranen van
groote ontroering oyer hare eigen© onlzelf-
vermogen van de tegenwoordige nijverheid
in de eerste plaats afhangt van de be
kwaamheid waarmpe de arbeid wordt be
stuurd, en daa.ma'-de voortbrenging zelve,
mede van den arbeid in engeren zin.
Zeeuw£ofc& Stemmen,
CLVII.
Wie heeft er tegenwooidig niet den
mond vol van sociale verheffing, leni
ging van sociale nooden, en wat dies
meer zij? En toch, ik zie nog niets van.
die verheffing. Ik hoop, dat ik een to
pessimistischen kijk, op den loop der
dingen 'heb, maar ik vrees
Had die sociale kwestie nu maar 'niet
twee kanten, dan zóu 'tnog wel gaan.
Ik geloof bijv. we', dat er een betere
-salariëering van don werkman komt; dat
in alle bedrijven, die zich er voor lee-
nen, de achturige- werkdag zal warden
ingevoerd dat de werkman beter in staat
gesteld zal worden zijn ouden dag on
bekommerd te slijten.
Doch dat zijn alle slechts materiëele
kwesties.
Er zal in stoffelijk Opzicht wel een
betere tijd voor de arbeidende klasse
aanbreken, al mag niet verheeld, dat de
verhooging van den loon,standaard ver
hooging van den geheel en levensstandaard
Zal meebrengen.
De sociale kwestie, ofschoon bij op
pervlakkige beschouwing louter een ma
terialistisch aanzien vorloonend, heeft bo
ven en vóór alles een geestelijken en
zedelijken kant.
Dat is in 't oog van ongeloovige mo
ralisten en socialistische wereldverbete
raars, die den mensch het product der
omstandigheden noemen, de orde der Za
ken omkeeren.
Voor den belijder van den Christus
is het echter een leidende waarheid.
Men wil er niet gaarne aan. 0, neen,
men is van nature- stofte'ijl: zoo egeïs
tisch, dat men slechts oog heeft voor de
verzorging van eigen lichaam en voor
het onderhoud van de zijnen. En maar
al te vaak verwacht- men het geluk van
het geld, en van een korte werkweek,
vergetende, dat do geestelijke kant bij
den particulieren mensch begint en dat
wie de wereld hervormen en verbeteren
wil, bij zichzelf beginnen moet.
„God wil de maatschappij niet anders
hervormen dan op voorwaarde, dat elke
mensch zijn eigen ik hervorme", zegt
Kings-ley. Niet de slechte sociale ver
houdingen schiepen slechte menschen
al is het waar, dat zij een ontaardenden
invloed oefenen maar eerst hebben de
slechte menschen slechte sociale verhou
dingen geschapen. Wil men hierin ver
andering ten goede brengen, dan dient
men dus allereerst bij zichzelf te be
ginnen. Maak de menschen beter en de
wereld zal beter zijn.
Men voelt, dat 't sociale vraagstuk niet
zoo eenvoudig isv als 't wel lijkt. Want,
hoe zullen wij don mensch veranderen,
die van nature geneigd is tot alle kwaad
en tot geenerlei goed?
Het Evangelie komt ons hier te hulp
Gods Woord legt er steeds weer den
nadruk op, dat van het hart de uitgan
gen des levens zijn, en bet wij's't omjs
den weg waar de kracht tot verande
ring des harten te vinden is.
Het Evangelie wil niet alleen hervor
men, maar het spreekt zélfs van verlos
sing. Het geeft geen economisch program-,
geen sociaal-politieke wetten, maar eeu
wige beginselen, die vast staan brjf-alle
wisselende vormen.
Zuchtige vroomheid. Zij wilde, en dit waa
het eindresultaat barer gebeden en tranen;
den volgenden morgen vroeg vertrekken-,
ten einde Mathus niet meer van, het pad'
der deugd aE te houden.
HOOFDSTUK XIX.
Mathus trok haastig zlijn uniform aan,
en vloog naar de stal) -zadelde zijn paard
zfelf en reed eerst naar huis om zijn
tante te zfeggeu dat hij nog! hedenavond
na.ar Stemhc-im wilde gaan. Zij te .de hem
niets in deinweg en hij reed er heen als»
of hij vervolgd werd. Zijn paard vloog
als een stormwind, en. toen hij 'zijn doel
had ber-cikt, -zog hij dat de vensters- der
bovenverdieping verlicht waren. Frederik
kwam met een lantaarn naar buiten. Het
eeriijkle gezicht van den trouwen knecht
klaarde op, toen hij Mathus zag. „Nu,
jongeheer, dat is goed; dat u tocli nog
komt!" zeide hij, ,,wat ziet u bleek! het
is dan toch. ook een heel ding!,,
„Hoe gaat het?" vroeg Mathus en schrok
'zjelf over zijn ontstelde heesche stem.
„Slecht gaat hét," zeide Frederkschou
derophalend' en leidde het paard weg.
Mathus izlocht Zijn weg door de donkere
tuinkamer. Op de trap ontmoe te hij tante,
die terug schrok, toen hij plotseling voor
Toch laat het ons nooit in den steek.
Dat is zoo heerlijk.
Het biedt ons de grondlijnen, waarlangs
de oplossing van het sociale vraagstuk
moet gezocht en zal gevonden wor
den, voor zoover op deze aarde mo
gelijk is.
Practisch Christendom zal ons helpen,
doch nu is 'tmaar de vraag of de in
vloed der practische Christenen zoo groot
is, dat, we binnen korten tijd met recht
van sociale verheffing zullen Kunnen
spreken.
Wie de wereld wil verbeteren, moet
haar terugvoeren tot God. „Nader tot
God". Een andere vorm van vooruitgang
is er niet, zegt Bettex.
Ziot, dit is $e oorzaak, dat ik wat
pessimistisch gestemd ben op het punt
va-n de mogelijkheid van socialen voor
uitgang. Wie vraagt er nog naar God
in dezen verlichten tijd!
Hoe is de geest van den tijd?
Men heeft liever een goede loonsver-
hooging dan vrede mat God. Arbeids
vreugde kent men niet meer en "begeert
men niet meer. Zoo wordt het leven een
last, en het werken een vloek.
Maatschappelijke verbetering
Ik zie ze nog niet
Doch laat ik hopen, dat ik de toekomst
to donker inzie.
Moge in ieder geval mijn sombere be
schouwing niet van toepassing zijn op
mijn lezers.
Zij v'ragen toch wel eerst naai' den
slaat van hun bait en eerst daarna om
stoffelijk gewin
KEES VAN DER MEER.
Statin-SafisraaL
Twaeto Kamer.
Kruyt krijgt een les in be
leefdheid. Dé ruzie te Am
sterdam. De landbouwminis
ter en zijn politiek. Verkeers-
belangen.
De Voorzitter stelde gisteren op zeén
goede gronden voor de interpellatie-Kruyt
betreffende de toelating van vreemdelin
gen niet toe te staan, omdat in de aan
vrage gesproken wordt over schandelijke
praktijken, welke uitdrukking voor de re
geering in hooge mate beleedigend is.
De heer Kruyt (B. v. C- S.) was echter
bereid het woord „schandelijk" te schrap
pen.
De voorzitter meende, dat de heer Kruyt
dan een nieuwe aanvrage moet doen en
wees er op, dat in de aanvrage ook
gesproken wordt over praktijken, in strijd
met alle begrippen van het gastrecht.
De heer Schaper '(s.-d.) betoogde, dat
de voorzitter het formalisme te ver drijft.
De heer Wijnkoop (Comm.) wees er op,
dat de heer Kruyt i n temationaa-1-parle
mentaire gewoonten toepast.
Het voorstel van den voorzitter werd
aangenomen met 38 tegen 19 stemmen.
Tegen de revolutionaire socialisten, de
sociaal-democraten, d-e vrijzinnig-democra
ten en de lieer A. P. Staalman (c.-d.l
Do he-er Kruyt vroeg nu verlof voor een
interpellatie over de wijze, waarop de
regeering optreedt inzake de toelating en
beweging van vreemdelingen.
Op dit verzoek zou heden worden be
slist.
De mofie-Dresselhuys om een tijdelijke
voorziening in het gebrek aan localiteit
voor den dienst der Kamer en ingebruik
neming van de lokalen van den Raat)
vaii State, werd z. h. s. aangenomen.
haar stond, met zijn koortsachtig© glinstei
rende oogen en verwaide haren.
„Mathus eindelijk."
Hij was haat bijna voorbijgesloirmd
„Laat mij naar Seraphin-e gaani" slmeefo-
te hij.
„Wat denkt ge wiel'? Zijl mag niemand
spreken! gij vermoedt heelemaal- niet hoe
ziek zij eigenlijk is!"
De-ze woorden -klonken- verwijtend ge
noeg, maar één blik op zijn gelaat ont
wapende tante.
„Ik wil haar niet spreken, ik 'will haar
slechts zien!" smeekte hij dringend-. Op
dit oogenblik kwam de oiud-e Cordufa ook
de trap- af. „Och, mevrouw. De juffrouw
heeft de sitap van den jongeheer herkend,
zlij Wil hem nu dadelijk, zien. Mag dat niu?"
Mathus liet het aan de twee vrouwen
over, om te bedenken of het kon worden
toegestaan, hij stand met één sprong boven
en vóór hare, deur. Zijne hand beefde en
'zijin hart klopte afsof het barsen z-on,
toen hij de deur opende. Als gravin Gisefa
hem nu had kunnen zien, zou. zij hare
vrome plannen zieker niet hebben uitge
voerd. I
üe ziekle, bleekte zuster had dei over
winning behaald op- de geestig©, ver'.e dte-
lijjke vrouw, wier vrouwe ijke schoonheid
elk uur reet nieuwe bekoring boeide.
Prijs der Advertentiën:
1'4 Tegels f 0 80, iedere regel meer 20 ot
Verhoogd met een tijdelijken oor!ogstoesla§
van '20 °/0
3-maal wordt 2.maal berekend.
BÜ abonnement voordeelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent-
Aan de orde was nu de voortzet.tinj
van de behandeling van de begrootinj
van landbouw, nijverheid en handel.
De heer van der Tempel (S. D. A. P.)
verdedigde de houding van het Amster
dam sche gemeentebestuur inzake de melk-
centralisatie.
Als allen zoo lang gesproken luidden
zou de minister zeker niet meer aan bel»
woord gekomen zijn.
Eindindruk van 's heeren v. d. Tcmpel's
betoog moest wezen, dat Wibaut aan dé
ruzie te Amsterdam geen schuld had,
maar integendeel de hoogste wjjsheid had
betracht.
Doch de heer Stulemeijer, die een kort*
maar krachtige maidenspeech hield, liel
leukjes uitkomen, fiat in andere plaatse*
de melkooriog voorkomen is.
Amsterdam had onvoldoende melk e*
ruzie. j
Rotterdam had ook te weinig melk,
maar geen ruzie.
Wal de algemeene politiek van Ministei
Van IJsselsteijn betreft, om langzamerhand
tot de vrijheid van bedrijf terug te k eer-en,
gaat Stulemeyer accoord. Evenals Snoeck
Henkemans betoogde hij, dat de vrijheid
in zake de vleeschvoorziening goede re
sultaten heeft opgeleverd. Weliswaar is
het vleesch niet zoo goedkoop als voo*
den oorlog, maar het is goedkooper dam
de maximumprijs bedroeg en de voorraad
vleesch is grooter dan onder de distri
butie.
Voegen wij hier nog bij, dat de Ministe»
weldra het kantoor voor vee en paarden
geheel zal hebben opgeheven en dat als
clan een 2000 ambtenaren zullen vrij ko
men. Dit getal geeft een verbluffenden,
indruk omtrent den omvang van de crisis
bureaucratie. Over het algemeen waren dé
mededcelingen, die de Minister in het
begin van zijn redevoering geven kon, vrjjj
bevredigend. Hij deed begrijpen, dat de
vetpositie verzekerd is.dank zij voldoend*
aanvoering, en dat zelfs, wanneer de aan
voeren waren tegengevallen, in uitersten
nood door gebruikmaking van een procédé
van professor Steger vetten voor menschgj-
lijk gebruik zouden zijn verkregen.
In menig opzicht is de Regeering niet
fortuinlijk geweest, vertelde de Minister,
Met de kolen was het een tegenvaller»
zoodat heel wat scheepsruimte gebruik!
moest worden om kolen te halen. Data
kwamen de drommen vluchtelingen, die
een grooten hap in onze voorraden de
den. En zelfs de Spaansche griep heeft
schuld, want deze buitenlander heeft dö
graanlevering aanmerkelijk benadeeld.
In avondvergadering werden water-
staatsbelangen -meest locale bespro
ken. De Minister betoogde, dat de bezwa
ren tegen de exploitatie der Rottend. Tram
weg Mij. verband houden met materiaal-
en kolengebrek. Hij zal de genoemde bte-
zwaren speciaal doen onderzoeken door
den raad van toezicht. Ombouw van ons
tramlijnnet in lijnen voor spoorwegen zoü
miUioenen kosten.
Aan de wenschen tot verkeersverbeté-
ring kan niet worden voldaan, wegens
het kolengebrek.
Biiiteited,
sS@kr*cpt S¥©j'2ïo5jï vsis den toestand.
De zitting, van de vredesconferentie van
gisteren is in beslag genomen doo-r het
rapport van Donofski, een der Pool sche
afgevaardigden ter conferentie en door
het verhoor der Tsjecho-Slowakische af
gevaardigden.
Seraphine richtte zich op, haar blik ves
tigde zich met onuitsprekelijke vereende©
angst tep hem ein toen zlij! hem in de otogted
keek, verdween die angst opeens, een
straal van gefuk baande zich plotseling
een weg naar buiten, z)ij stak hem beide
handen toe en Mathus knielde bij haait
neder en verborg zijln hoofd in hare hanp
den. Hij snikte als een kind.
Langen tij] zlwegen zij beiden. Steraphinlq
beefde en hijgde naar adem. EindelijK
stond Mathus op, sloeg Zijln arm omzijn
zuster heen era kuste haar. Zij vroeg
zachtjes: „Mathus, is het voorbij?" era
het dadelijk begrijpen was er weer even*
als vroeger: oog in oogi. Hij richtte Zlclj
tïotsch op- „Ja, Seraph, Goddank, het ia
voorbiji!" zieide hij met nadruk. En toen
greep hij hare hand en vroeg smeekerad1:
„Seraphine, ik kom terug, kunt ge mj|
vergeven?"
„Vergeven? Mathus, wat moet ik je ver
geven Dat gij ongelukkig waait? Ik
Weet immerswiens schuld dat is?"
„Ja, ik was onzingbaar ongelukkig!"
mompelde hij. „Ik verlangde zóó naar je!
en toch lqg er een onateienharera klooi
tusschen mij en jouw blik. 1^
(Wordt vervolgd.)
-i -s •- gr»! wm\ mmd Mm
