Hto. 98
Maandag 27Januari 1919
Jaargang
"^TjujuiTotT
Sera phi ne,
Uit de Fbfs.
Uitgave t«
-Se Kwwnl Venn. LECTOR KT EMMWt,
gevestigd te Goes-
Hoofdbu»eati te fio«s:
l A G E Y O R S T S T R A A BL9.
(Telefoon No. 11.)
BOTMU te Middelhuis
«QfftttA F. P. DHÏÏII L. BURG-
Drukkers:
Oosïorbaa» Ls Com ti e, Gees.
Ambtenaren en ambtenarij.
Ambtenaren vindt de „N. HaagscheCrt.
ketogst nuttige me-nscbesn, maar met de
ambtenarij" staat het blad op gelen bes
ten voet.
Daar krijgt men, vindt het, in anzia
éegem genoeg van!
Hu Öic Overheid zich jammer ge-
teoteg verplicht ziet allerlei maatrego-
Sen ran zuiver econoanischen aard te
toetten, waaraan zij 'vroeger eenvoudig
■iet dacht, komt eau zeker euvel, dat don
ambtenaren altijd min of meier eigen is,
iocli vroeger niet zóó op viel, duidelijker
aan het licht, n.li. de skiur. Nu kan er ap
een normaal regeeringsbureaiu een zekere
stoor heersdien zonder dat het. veel hin
dert. Maar zoodra ean bureau zorg moet
dragen voor tal van spoedig af te hande
len beslissingen, dia met handel en ber
drijf samen hangen, wordt dia sleur een
aróote eliionde. Het is niet. te zeggjen,
hoovekn daarvan leeds de dupe zijn ge
worden.
Er openbaart Zich dan ook in vele
kringen een verlangen naar het einde der
„ambtenarij" en inien is het er vrij! wel
over e /ns, dat ©r in de Wereld misschien
aiog veel ten goieido veranderen kan, maar
dat uit het normale b:*lrij£s- en handels*
te van de ambtenaar verre gehouden moet
warden.
Wij zijin jh et daarmede volkomen eens.
SVe willen gaarne met duizenden anderen'
den strijd tegen de ambtenarij! opniemtemi.
Hoe minder ambtenaren hoe beter. Het
particulier initiatief blijve onzle Ieuztei.
En wé voieglein hier aanstonds bij voor
de ambtenaarswereld fctelf is dit ook ge-
wenscht. Want de braede schar© aimbta-
*aron, die zich thans door de buitenge
wone tijdsomstandigheden met biet zaken
leven b moeien en unlet do distributie be
fast «öjn, zoiudan op don lang.n duur heel
deo stand in discrediat brengen, eenvou
dig omdat zij als Staatsorganen eetn werk
verrichten, waar tor de Staat feitelijk niet
bekwaam is.
Wu er uitzicht bestaat, dat fact nor
male leven weder langzamerhand hletr-
fitold hal' worden, moeiten we iet op uit izjjna
■dat „de ambtenarij" verdwijnt.
Hat is eon lands- em vÖdlksbeJahg.
De 8-urige werkdag in den Landbouw.
De diepgaande verschillen tusschen
(landbouw en industrie mogen bij geen
■ainfcale regeling worden verwaarloosd, ze
ker niet bij de regeling van den arbeids
duur. I .j ij ;gp3
Eone poging om die verschillen met
bcittekkiiig tot den achturendag te bena
deren doet de heer Burgers in het week
blad do groene „Amsterdammer"
„Bij het nagaan van. de mogelijkheid
tot invoering van een kortoren arbeids
dag in den Landbouw valt de aandacht
terstond op de volgende punten.
1- Het seizoenwerk. Be- meeste
bedrijven, vooral de eenzijdige, eischen
irt bepaalde tijden van het jaar zeer veel
arbeid. Zoo neemt het eenzijdige vee-
Ijednjf geroeid arbeidskracht voor het
melken en de verdere verpleging van het
vee, maar in den. zomer worden hier
plotseling >eel arbeiders gevraagd voor
item hooi-oogst. Het getal dezer seizoen
arbeiders is ontoereikend .0in korte werk
dagen te maken. Bovendien geschiedt het
vrark veelal in accoord, en verzet de
arbeider er zich tegen een korten: dag
te knaken. Hij moet juist van dit korte
O. 0. SKXN «AÏTEUIOTL.
'77) o—
Gravin Ellas vervolgde tot Mathus:
„Daarop ontwaakte dn gedachte in mij,
u te redden.. Die gedachte vervulde mij
F® pestdrift, heeft mij in extase gie-
AoJt, - j u lditen smachten om
twn 1 t:' Hjker genot te kunnen heb-
c is voorbij. IJ hebt zich van mij
©ekeert en h^bt door „mamaatje" uw
«ehulden. labem belaleaJa kiifk: mii
maar niet zoo verbaasd aan -TwS
vast van plan uw schulden te betalen.
£k had vurige koten pp u ,v hoofd willen
stapelen, ik ging niet met Loona, uit
raden, maar ik reed. naar uw schuld-
eiachers en hoorde-daar. dat hedenmorgen
uw schuldbrieven verscheurd wa.en!
„Mjjn schuld maar, wis hiejft
dat dan gedaanI" vroeg Mathus verwon
derd. Hij dacht dat hij droomde! Gravin
Ellas haalde de schouders op.
„Natuurlijk papa en mania", Sjride zij
koen spottend.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
seizoen profiteeren om wat extra te ver
dienen. De hooibouwwerktuigen, maai-
machine, schuchters, zwadkeerders. har
ken enz. kumien voor een. groot deel
het seizoenwerk verlichten en meer alge
meen gebruik dezer machi nek is te ver
wachten. Ook de eenzijdige akkerbouw-
bedrijv©n eischen seizoenwerk. Mendenke
slechts aan den graanoogst en het rooien
van aardappelen. Voor den oogst van
rogge, tarwe, gerst en haver heeft het
grootbedrijf wederom in de machine (zelf-
hinders en graanmaaiers) een mi'ldel om
te oogsten als zich te weinig arbeiders
aanbieden. Voor den aardappeloogst mis
sen Wij echter nog steeds een goed© ma
chine. Op het gemengde bedrijf is de
behoefte aan seizoenarbeiders minder
groot, maar ook daar zal do oogsttijd
langer arbeidsdagen eischen. Ook, al beeft
men de beschikking over goede werk
tuigen, dan nog blijft de oogst in ons
wisselvallig klimaat groote eischen stel
len aan arbeid gedurende enkele dagen.
De natuur zal dus in het landbouwbedrijf
steeds uitzonderingen op een wettelijke
regeling blijven vragen, en zal het over
weging verdienen een gemiddelden werk
dag voor to schrijven die 's zomers en
in don herfst te rekken is naar omstandig
heden en zich 's winters tot het dag
licht beperkt (pl.m. Zeven uut- per dag.)
2. De ongeschooldheid en ge
ringe ontwikkeling der arbei
ders.
De gemiddelde werkdag van 8 uur zal
in den landbouw daarom ook zeer moei
lijk zijn in te voeren, omdat do land
arbeider veelal niet het werk prestoeren
kan dat een arbeider in de industrie
verrichten kan. In veel streken is hij
achterlijk in ontwikkeling en moeilijk te
zetten aan werk met machines of in nieu
were arbeidsregelingen. Zelfs zijn eigen
vak verstaat hij dikwijls slecht. Het komt
voor. dat. hij zijn gewonen arbeid ge
heel verkeerd uitvoert en men zou am
bachtsscholen wenschen om deze arbei
ders degelijk te onderwijzen in de prak
tijk.
Dat hij zijn werk dikwijls met veel te
groote inspanning verricht,k omt ook door
dat dit zoo vaak van aard verschilt. De
eigenaardige plaatselijke gewoonten wer
ken ook uitermate hinderlijk.
3. De slechte controle op den
arbeid en de moeilijkheid de
goede arbeidsverdee 1 i ng en re
geling in te voeren.
Het boerenbedrijf is dóór zijn groote
oppervlakte, zijn dagelijks verschillend
werk en zijn afhankelijkheid van het weer,
nimmer zóó te controleeren en te regelen
als een industrieel bedrijf, dat. een voort-
gezetten min of meer eentonigen produc-
tiegang lieeft. De boer bepaalt dagelijks
het werk dat liet meest noodzakelijk moet
geschieden. Een werkplan is daarom steeds
vaag en een arbeidsregeling naar bepaal
de lijnen is onmogelijk. Indien alle omstan
digheden tegenwerken, is de werktijd kor
ter dan wanneer het weer medewerkt
enz. De arbeider is ten slotte in zijn
werk moeilijk te controleeren en het is
bijna nooit mogelijk, door een bepaalde
arbeidsregiolm^ verzuim door luiheid te
voorkomen. De arbeiders werken bijna
nooit in een bepaalde ploeg die lien on
derling indrijft, maar zij staan indivil
dueel voor een afgeronde taak .ie uit
veel aparte handbewegingen bestaat.
4. De slechte kracht voorzie
ning en benutting in den land
bouw.
Doordat het bedrijf gecompliceerd en
Hij schudde het hoofd. „Neen. Tante
Julia zied gisteren, dat Zij met den besten
wil van de wjexeld niet in staat was,
dit te doen!"'
„Wie dan?"
Mathus ging plotseling den licht op.
„Aülerstein", riep hij, zich voor 't hoofd
hebben!" aUeen ^tet gedaanj
„Wie het dan ook geweest Zijn moge,
ik ben boos op hom, want hij' heeft mij
hot genot ontnomen oen goteide daad te
doen!"
Mathus was verward en versuft. Hij
begreep intusschien dat bij dadelijk zeker
heid moest hebben. Hij nam afscheid en
ging naar Adlurstein. Het viel1 hem niet
gemakkelijk om de zaak te berde te
brengen, maar, hiji ove!rwon zicbzielf en
ontving de ernstige ve,rzefcerin|g dat Ad-
Iers tod n d© schulden niet betaald had.
Nu begreep Mathus ©r niets meer van,
en alte verdere navraag bleef zonder ©enig
gevolg.
Zoodra gravin Ellas hem weer zag,
vroeg zjj levendig en niet zonder eenjge
"womvsgi adgheid„Nu, wat lieeft de
kardinaal gezegd?" Met dezen bijnaam
had ziiji Adterstnin vereerd, sedert zij hem
in o kinderkamer bij de familie Schwartz
had ontmoet.
„Hjf hooft mij verzekerd dat hjg hel
uitgestrekt is en tegelijk op zeer uiteen
gelegen plaatsen arbeid verricht moet wor
den is liet niet goed mogelijk, zooals in
de industrieel© werkplaats, een centrale
krachtbron te plaatsen, die de beweeg
kracht aan alle machines mededeelt. Men
maakt nu wel gebruik van verplaatsbare
motoren, maar dit heeft bij verschillend
ruw werk, zooals h.v. het ploegen hier
te lande op kleine akkers, groote be-
zvarejrv Bovendien is zoo'n krachtbron
slechts korten tijd nodig en drukt de
afschrijving, aldus zwaar op enkele werk
dagen:. Het komt voor, dat locomobielen
en motoren slechts twee of drie maanden
per jaar werk leveren! Hun groote slij
tage bij bewegend werk, zooals het ploe
gen, is eveneens bezwaarlijk! Een en an
der heeft tot gevolg dat nog veel
spierkracht op domme, roekelooze wijze
verspild wordt. De algemeene eloctrifi-
catie van het platteland zal in deze rich
ting enorm veel goed doen, da;ir dit de
ideale krachtbron van dit uitgestrekte be
drijf is.
Dat de verwerking der producten (zui
vel, dorschen enz. enz.) reeds meer en
meer als industrieel bedrijf opgevat is,
heeft reeds goed gedaan, maar verdere
industrialiseertng; van dep landbouw is
noodzakelijk om de arbeidsvoorwaarden te
kunnen verbeteren.
5. Do omstandigheid dat de
landarbeider den ver doren dag
toch bijna uitsluitend weer be
steedt aan dergelijk werk.
Do drang naar een eigen klein-bedrijf
en zelfstandig Werk maakt van den land
arbeider, die de beschikking heeft over
eigen land of gepacht land wederom een
werker met langen arbeidsdag.
Door een korteron werkdag voor zijn
patroon verlengt zich eenvoudig het
zwaardere werk op eigen klein-bedrijf eh
de economische omstandigheden dringen
aldus meer en meer in de. richting van
kleine bedrijven, waar de ondernemer met
zijn gezin zeer lange werkdagen moet
maken om zijn hoofd hoven water te
houden.
6. De patriarchale verhou
ding tusschen boer en arbeider
en de moe i 1 ij kheid den landar
beider te onderscheiden van
den. kleinen boer.
De boer die van zich zplf en zijn ge
zin lange werktijden moet eischen om
zijn bedrijf op gang te houden zal het
zelfde moeten vergen van zijn inwonende
knechts of meiden. Waar de achturige
werkdag onbestaanbaar is voor den klei
nen boer zal ook zijn knecht zich daar
naar- moeten voegen. Daarbij komt dan
het feit, dat een zeer groot" gedeelte van
het seizoenwerk bij de grootere boeren
verricht Wordt door landarbeiders die een
eigen klein-bedrijf hebben en wian het
er om te doen is om juist in zulke tijden
met lange werkdagen veel extra geld te
vardienen. Door sterke verhooging van
het stukloon is die extra verdienste na-'
tuurlijk ook te f>ereiken bij een korten
werkdag, maar daardoor wordt de oogst
zeer vertraagd, tenzij er een groot over
schot van zulk© arbeiders is.
Over het onderwerp is nog veel te
zoggen'. Men zal echter tot de conclusie
moeten komen, dat verbetering- van den
toestand der lamtarüeiders mogelijk en
noodzakelijk is en dat de machtigste mid
delen daartoe zijn.
1. Algemeene electrificatie van het plat
teland.
2. Beter onderwijs, ook ambachtsonder-
wijs aan den Landarbeider.
niet gedaan heeft, waaruit ik besluit dat
hij er wel wat van af weet!"1
„En 'heeft Mj d©ze gelegenheid nu niet
gebruikt om u eenige boete-gezangen op
te geven om van buiten te feeren. U
ziet er precies uit als een schuldbewuste
zondaar." Mathus weid vuurrood. „Kom,
zlegt u het toch. Ik kom om van nieuws
gierigheid! Na mijn openhartige b kente-
tiissen van hedenmorgen, zult u wed over
tuigd 'zijn, dat ik het goad met u meen!
Ik ben uw vriendin, maar heb dan pok
recht op vertrouwen."'
„Hij heeft zoo veel gezegd!" begon Ma
thus aarzelend.
„Dat is ean eerste voorwaard© voor
wie ©en goed predikant wil worden.
Maar watv heeft hij gezegd?" Mathus
zweeg verward. Heeft hij over mij' ge
sproken Natuurlijk, nieit waar? Spreekt
u maar niet tegen. Hij1 "heeft u, ernstig
voor mij1 gewaarschuwd. Is daL niet tzloo?"
„Necn'^ zei .Mathus haastig, i
„Niet?" acid© zij nadenkend „dat is
wonderlijk. Heeft hij' mij dan geprezen?"
„Hij heeft neen nie s van dien aird.
Hij ze-id.' alleen iets dat lijnrecht in tegen
spraak is met alte verstand!"
„Heusch? neen maar, u martelt mij!"
zföide de gravin hartelijk lachend: „maar
als u mij nu niet dadelijjk z©gt wat dat
was, gelopf ik niet meer aan u,w; vriend-
3. Een landbouwpolitiek, die er naar
streeft het kleine gemengde bedrijf méér
de plaats te doen innemen der eenzijdige
en groote bedrijven. Ik bedoel dat het
kleinere bedrijf naar de oppervlakte, maar
meer geïntensiveerd en van moderne hulp
middelen voorzien.
4. Wettelijke bescherming door verzeke
ring en pensioen en het tegengaan van
plaatselijke excessen bij seizoenwerk of
anderszins.
BuiMatid
©ekrcept overzicht wan dan toestand.
Do agenda van de tweede zitting der
vredesconferentie, gehouden op Zaterdag
25 Januari j.l. luidde als volgt:
1. De Bond der naties.
2. Schending der oorkvgswetten.
3. Herstel van schade.
4. Internationale wetgeving over in-
dustrieele- en arbeidersvraagstukken.
5. Internationaal stelsel voor havens,
waterwegen en spoorwegen.
Volgons Reutere bijzonderen oorrespon
dent gillen na de algemeen© beschou
wingen, al deze kwesties naar vijf spe
ciale commissies worden verwezen.
Omtrent het laatste punt heeft dezelfde
correspondent vernomen,, dat de conferen
tie aan alle landen, die niet aan zeö
liggen, een uitgang zal geven. De nieuwe
naties als Polen, Tsjecho-Slowakië en Hon
garije hebben zulks noodig en als b.v.
Dontzig DuitscJi blijft moeiten de Polen
eir vrij gebruik van kunnen maken voor
hun handel, onbelemmerd door douane-
of andere rechten. Saloniki moet evenzoo
voor de Serviërs; open staan en Fiume
voor de Hongaren. De Bosporus en de
Dardanellen zullen onder internationale
controle komen te staan.
Dei Rijn zal tot een internationale ri
vier worden gjemmikt evenals de Donau.
Voor don oorlog, zoo zegt de correspon
dent, heerschte er een scherp meeniivgs-
verecliii tusschen Duitschland en Neder
land over Duitschland's beslissing om, in
strijd met de verdragsverplichtingen,
scheepvaartrechten te heffen van de Ne-
derlanidsche.scheepvaart op den Rijn, het
geen voor Nederland een zaak van het
hoogste belang is,.
In do toekomst zullen de kleinere ri-
vierstateu door eon internationaal lichaam
tegen dergelijke miskenning vair hun rech
ten beschermd worden.
Allo havens, rivieren en spoorwegen,
waarbij meer- dan één natie belang heeft,
zulten onder internationale controle wor
den gesteld. Docli er is geen reden waar
om in sommige gevallen twee naties, die
direct bij een zaak betrókken zijn, niet
een gemeenschap pel ijke controle zullen uit
oefenen, zonder internationale tusschen-
komst.
Aldus do spreekhuis der Engelsche re-
geering. Wij zien uit zijn mededeelingen,
dat do conferentie nu van groot belang
zal zijn, te meer waar ook Nederland-
Sche belangen ei' direct bij betrokken
zijn.
Do vredesconferentie moet het er over
eens zijn, dat Duitsch Znid-West-AJriia
aan Zuid-Afrika moet komen. De andere
Duitsch© koloniën in Afrika zullen waar
schijnlijk in zekeren vorm neutraal wor
den verklaard.
Dit illustreert al-den bijzonderen eet
lust, waarover wij in een vorig nummer
schreven.
Het voorstel ter vredesconferentie inge-
schap; want vriendschap en vertrouwen
gaan samen!''
„Hij Ziedde ik bedoel, hij vroeg
hij zou gaarne weten, waarom ik niet naar
Seraphine ging!"
„Zoo?" zieide de gravin verwonderd,
„was dat alles? Maar ik vind dat hij
gelijk heeft als hij dat afkeurt." Mathus
zweeg. ,.,Maar ik merk wel dat ar nog
meer is! Kom! Zeg u 'ttochl"
„Eer ik kon antwoorden," ging Mathus
met de kracht der wanlioop voort, want
cLe 'oogon van de schoon© gravin hielden
hem gevangen,- „©er ik antwoorden kon,
Ktaddei hij zelf: „ik zal1 Wet je zieggen.
Mathus, zoo lang gij de slaaf aijlt van die
vrouw, Zult gij het niet' wagen UW zuster
onder de oogen te komen. Waaromniet?
'Omdat gij' he.l goed Weet, dat gij in Sera
phine alles vereert wat u heilig is, en
in de gravin slechts slechts ©en ver
leidelijk schijnbeeld,-dat u van den rech
ten weg afbrengt en u in 't verderf wil
storten!"
„Wel bedankt voor die goede meening,"
zteide de gravin vriendelijk, „ga verder;
ik ziou alleen nn nog graag willen Weten
hoe mijn beste ridder mij verdedigd
beeft!"
„Zoo goed ik "kon!" 'riep Mathus vurig.
„Gij zjjt een brave jongen! Eu wat
hebt ge er mee bereikt!"
Abonnementsprijs:
?er 3 maanden fr. p. post f 1.7
Losse nummers -0.08
Prjjs der Advertentiëa:
14 regels f0.80, iedere regel meer 20 ct.
Verhoogd met een tijdelijken oorlogstoe:»lag
van 20 °/0
3-maal wordt 2.maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden-
Bewijsnummers 5 cent-
diend in zake den volkerenbond betreft
een bond, waartoe alle beschaafde lan
den kunnen toetreden.
!j£ SjC
De Tsjechen hebben de hulpder En
tente ingeroepen tegen de Polen, die 'i*
Oostenrijksch Silezië geen orde op hu»
zaken wisten te stellen en met de mo
reel© en daadwerkelijke hulp der Entente
hebben zij nu Oderberg en eenige an
dere plaatsen aan de Polen ontrukt, ter
wijl zij aanstalten maken om ook de hoofd
plaats TV-sch©n te nemen.
Het bericht, dat de revolutie in Por
tugal ook do hoofdstad Lissabon had aan
getast, is niet bevestigd. Wel schijnen
de monarchisten een aanslag op de stad
beraamd te hebben, doch het garnizoen,
bijgestaan door de matrozen, heeft de op
standelingen van de heuvels, die de stad
beheerschen, verdreven.
De moord op den Tsaar en zijn gezin.
Graal A. A. Tolstoi, die de vorig© weet
eenige dagen te Berlijn beeft vertoefd,
heeft een medewerker van het daar ver
schijnende Russische blad Wremja eenige
mededeelingen gedaan over den moord
op den,' tsaar en zijn g©zin te Ekaterinburg
De Berlijnsche correspondent van de
N. Rott. Ct. seint er het volgende uit:
„Aangezien de Tsjecho SJovaken enSï-
berischei troepen voortdurend vordering|ein
maakten, was de plaatselijke sovjet rceda
half Juli overtuigd, dat hl it den tuchlelon'-
zten roodo gardisten niet -zou gelukken de
stad te houden. Zij begon toen in allerijl
de wapenen en levensmiddelen uit de
stad weg te voeren. Tegelijkertijd deed het
blijkbaar opzettelijk verspreide gerucht die
ronde, dat da Siberische troepen de Ro-
manof's wilden bevrijden olm) hen in hun
rechten te herstallen. Dit onrinnigj©
praatje trof do 1, hot rood© garnizioea
raakte in gisting en eisehte, dat die
tsaar met zijn geheele familie en allen
die hun gevangenschap deelden, uit dleü
weg werden geruimd. Den 16en Juli hiel
den roodo gardisten een vergadering, waar
heftig© verwijten tegendsn raad van
volksgemachtigden en den arsoi'raad wer
den geuit. Men betichtie hen, dat zlij zich
hadden laten omkoopen door de Tsjechor
Slovaken en tsaristische samenizlweerdetej.
Onder den invloed van deze geb -ur'enis-
sen hield, de arsolraaid van Ekaterinburg!
nog denizklfclen avond een vergadcrin|g,
waaraan ook gemachtigden van de repu
bliek deelnamen en die toit een uur
•'s nachts duurde.
Toen was het lot van den tsaar en zijn
gezin boziageld. Vóór terechtstelling:stom-
do .het eerst de- voorzitter van den arsol-
raad, e-n arbeider met namie Br-lobodarof
en na hem. de voorzitter van de buiteri-
gewone commissie Jurofski. Toen het
.vonnis Igeveld en door alile leden wa»
onderteietkend bejgaven Jurofski en Beh>
bodorof Zich naar- ;het huis van den inge
nieur Ignaticf waar- d© tsaar cs. waren
ondergebracht, om de terechtstelling bij
te wonen. Een afdecling rooda gardisten
was met do uitvoering daarvan belast.
De wacht verlangde niet eens inzfctgo van
heit vonnis of van da mandaten; zij be
groette de mondelinge modcdeeling mei,
eon luid hoera, waarop de raad© gardis
ten hard stampend en onder wapenge
kletter op de slaapkamer van den tsaar
en Izïjn gielzin toestormden. Toen de tsaan
en 'zijn ©chtgenoote het ramoer hoard -nj,
begrepen Iziij dadelijk wat er g'alantfe was
en schoten in hun bovenkleeren.
De tsaar trok zelf den troonop-
'J"L
„O, gravin, ik verzoek ui" i
„Neen, neen, ik wil geem wooudje
missen I"
„Adlerstein zeid©, toen ïk uitgesproken
had, zeer kalm: „Ik begrijp u volkomen.
De gravin is iamand, wier raadselachtig
karakter veleh boeit en d© meesten bei-
toovert. Zij is een wonderlijk samenstel!
van tegenstrijdigheden. Het gehieel doet
denken aan een wonderlijk geslepen edel
gesteente wiens glans verblindt. Ieder
een vindt bij haar op de een of andera
manier sympathie. Maar of deze vrouw
voor u gevaarlijk is, dan wei! of z!ij u
goted doet, beoordeel dat Zelf naar dan
invloed, dien zij op uw levien gehad
•heeft." li'! (fl
„Prachtig gezegd," zeide de gravin op
nadenkenden toon, ©n Mathus kon emnieif
uit wijs worden of zij het ernstig maan
de dan wel of zij dit ate ironie bedoeld©.
„Was dat allés? vroeg zij: toen, „neen
ik zie het al, er is noig meer. Gaat u
door!":
„Daar is niet veel meer. Ik wilide dat
u mij dat spaarde.'1
„Geen syllabe! U hebt tot nu tos nog
niets gezegd, wat mij niet bijzonder gped
heeft bevallen en mij in mijtn meaning
heeft versterkt, dat deze edele mijnheer
een wjjz© Salomo isl" J
(Wordt vervolgd-1
