o. 56
Donderdag 5 December 1918
33e 4aargaii£
'ïjpskerke,
neembar a,s.
SLAND,
Vormisï
ff zwarlboDle ?m
FEUILL'ETOH.
Seraph ine,
Bui Mand.
a! byrg.
hand te koop;
Esschen- Tronken-,
nküsfhout, Mustsrs
Spaanders,
mam© $©vraa £d:
)eé beklante
jen makerij. 1 f
hand te koopt
I© en kleine Penny,
nke Dienstbode
eid gevraagd,
Disristbods.
Dienstbode.
Staten-Genoraal.
tbrschijnï elken werkdag
vanWejsn en
®n f@ beginnen
ii
Onderzoekt II
tuit overtuigd tijn dal de
zolen en hakken
400 V,
besparen.
pjgbaar bij: R. W. J.
a, Zierikzee; R. Zon-
Sluis; Gebr. Verton,
SJ. F. A. Timmerman,
en; C. Pladdet, Ter-
]i8 3 Gemeten puik
ier da gemeente Grijps-
bevragen aan WILLE M-
ningbureau, Noerdweg
Middelburg.
TE KOOP„
-RILIEZ, Domburg.
te zenden letter L,
BAURDOUX, Mid-
Soomon en
tessenstruikan.
Igen bij J. M. HAG E
lel}. Aanwijzing of in-
vorden vriendelijk ver-
D. WILLEM SE,
toep of in ruil
CLERK, Seisweg, Mid-
TE KOOP
formaties bij
p. HARTOOG, lerseke.
Met Mei
tnecht benoodigd en
simoien te koop. bij
|Meliskerke.
CNEN, Wijngaardstaat,
It 1 Februari of vroeger
VAN BALLEGOIJEN
Stationsweg, E 20,
igt met Februari een
Met Mei
jDERMAN, Veersche
de „Zonneveld".
art a.s. een bekwame
serste KNECHT ge-
C. A. VAN NIEUWEN-
Zuid-Xraaijert, Nieuw-
r KALKMAN, Nieuw-
vraagt tegen 15 Ja-
eleurstelling terstond
AN DE REEPE, Leder-
andel, Papepegaaistr,,
Vitga,ve ra*
19 Naaml. Venn. LUCTOR «T BM5RG0,
»#r4sMgd #o«s.
Hoofdbureau te Soes:
LAHIE V0RST5TRAA1 »1«.
(Telefoon Sb. 11.)
Bureau te Middelbut»
IfflïlMA F. P. DHUIJ L. IIRG.
Drukkers:
o s t ter.b a a a La C o i t r a, G o s-
Sëouwsdhe stemmen.
CLin.
Het ligt voor de band, dat nu „V.V.
'het hoofd: opsteekt.
Voor Vreemdelingonverkeer daagt
straks Oen blijde morgen, als de vno
desklokken een periode van verbroe
dering inluiden. Men mag er nu een
1 zwaar hoofd in hebben en er aan
twijfelen of ooit de volkeren weer tot
elk'ander gebracht worden, men hijgt
toch over 't algemeen naar vrede en
Vriendschap.
De wetenschap in 't ©ene land
Éöekt weer contact met die in andere
landen, de kooplieden zijn er weer
op uit in alle deelen der aarde rela
ties te zoeken, en ook het toerisme
woildt weer in de oude banen geleid.
Wat zal Nederland in dit opzicht
hoen Is het al wakker geschud uit
iden nationalén onverschi lligheids-
glaap, waardoor bet koud bleef' voor
de belangen van het buitenlahdsch
toerisme nier in ons land.
In Zwitserland, toeristen-oentilum bij'
uitnemendheid, werpt het V. V. meer
i baten af dan de landbouw en in dienst
van het V. V. werken er 45000, in
1 dienst van den landbouw 35000 perso-
j nen.
Toch heeft ook ideze zaak twee kan
ten. Een geestelijke en een stoffelijke.
Als ik denk aan wat een Zwitser
i; laatst schreef over de nadoelen van
I het V. V., dan voel ik mij vanzelf;
geneigd tot terughoudendheid bij (het
zingen van den lof van het toerisme.
Voor het geestelijk teven van een
volk is ,het V. V., gelijk men het in
Zwitserland; kent, een vloek, zoo las
ik. „Wanneer men hotelhouders, fooi
envangers en andere trekkers van di
recte haten buiten geding laat, klinkt
thans in Zwitserland schier unaniem
dö verzuchting: waren wij ze weer
niaa'r kwijt, ces étrangers (die vreem
delingen), die wij het land hebben
binnengehaald. Zoo spreekt de prac-
tijk tot allen, die ooren hebben om
te höoren en niet alleen maar vingers
om ducaben te tellen en biljetten. In
id,e practijfc toch; werkt het V. V. daar
bepaald demoraliseerend.
Het Zwitsersche volk is in den grond
der zaak degelijk'. Het staat intellec
tueel en geestelijk hoog. En toch is het
niet bestand gebleken tegen de ver
leiding van het uitbuiten van den idoor-
tüekkenden rijkaard.
Het ongedurige schijnt er demora
liseerend te werken. Men ontwent fep
aan, zoo schreef bedoelde Hollander
in. Zwitserland, zich vrienden te
maken, want nauwelijks begint men
goed met elkander op te schieten en.
voor elkander te gevoelen, of hetzij;
hij, hetzij gij! vertrekt naaïr elders. Dit
moet, jde uiterlijkheid wel in de hand
werken. En als de vreemdelingen dan
nog maar bestonden uit de degelijkste
lieden der maatschappij. Doch maar
al te veel is bet niet de geest, maar
de portemoïmaie welke tot reizen
noopt.
Zoo moet de bacil der karakterloos
heid wel voortwoekeren.
Ik zeg dit niet, om op te wekken,
tot tegenwerking van alles wat het
toerisme bevordert. Verre van dat
Doch opdat men zich hoede voor dé
gevaren
Niet alleen de vreemdelingen heb
ben een roeping tegenover hun gast-
door U- Z. VON MANTEiUFFEL.
46) -op-
Zij liepen vlug den wieg al, en sloe
gen bij den landweg af. Leona hield,
ziich dappletr, maar de opwinding en de
angst benauwden baar tot stikkens toe.
jf IrLe?'t rit probeerde zicb te beheer-
^ufeteligieir zijl werd en. hoe
i Il^ar lucht hijgde; en zij waren
nog geen honderd pas ver-Ier, of zij' trok
uit dien van haren
begeleider, drukte haar beide handen voor
't gelaat en barstte in tr&memi uit Hii'
Stond eerst versteld stil, maar toen ztill
tegen de houten schutting geleund, door
schreide alsof haar hart moest breken
zeide. hij vriendelijk„Arm kind, dat is
nu het einde van je „mooie grap", en
hteel geduldig wachten, totdat zij be
daarde en nog snikkend zi-ide„Zullen:
wij verder gaan?"
Qo tranen waren een verademing ge
weest en haddien de overspanning gebro
kte*; ter) nam zwijgend den haar gebo-
de* arm, en ging nu rustiger verder,
Haar licht haar stroomde orei' haar
hoeren, maai' op hun beurt hebben
dezen te waken tegen karakterbederf
en verlies van geestelijke goederen,.
Met vreugde begroet ik de pogingen
welke ook in onze provincie gedaan
worden, om de aandacht op ons,
schoone pittoreske landschap te ves
tigen.
Het Zeeuwsche landschap1 en het
Zeeuwsche huis mogen gezien worden,
en onze hooggeroemde gastvrijheid
mag in nog wijderen kring genoten
worden. Maar men zorge, dat de be
weging in goede banen geleid-worde,
opdat liet karakter van ons volk, voor
zoover het van adellijk gehalte
is, niet aangetast worde. Onze te
waarcLeeren gewoonten en zeden die
nen geëerbiedigd te worden. Met name
de dag des Heeren worde ontzien.
Werkt V. V. in dien geest, laat de
toeristen dan maar komen, en wij zul
len hun goed doen. En, Zeeuwen met
centen èn geest, reist gij naar het
buitenland. Ge zult straks het eigen
land nog meer waardeeren.
KEES VAN DER MEER.
Tweede Kamer.
Eindelijk
Ofschoon de bolsjewiek Wijnlcopp het
nog trachtte te verhoeden met zijn inter
pellatie over dien Duitsehen keizer ed
de programs in Galicië, is gisteren daij
toch het politiek debat begonnen. Wijn-
koop's verzoek^ werd 'met 65 tegen 4
stemmen afgewezen. Alle partijlen waren
het in dezie ©ente. Argument was: er moet
nu aan hét eeuwig© geïnterpelleer ©enS
even een eind komen; eindelijk moet de
Kamer ook eens wat andiers doen en
aan de wetgeving dienken.
Het debat stond verdier in het tcekerj
deT distributie.
D.w.z., de invloed van de rantsoenee-
ring van de uurtjes, waartoe dezer dagen
is besloten, is op de tot nu toe gehort-
den algemeene beschouwingen zieer merk
baar. De redevoeringen waren sterk be
snoeid en die heer Marchant las, blijkbaar
,om too veel mogelijk te kunnen zeggen,
de zijne geheel, go v'riji snel voor. Heel
interessant zijin de beschouwingen tot nu
toe niet. Marchant voelde de Regeering
wat aan den tand over de voorgeschie
denis der Kabinetsformatie en wees voorts
op het revolutionaire aspect 3at in de
S. D. A. P. opeens weer voor den dag
was gekomen (de conclusie, dat hij en
de zijhen dus voorshands niet meer tot
een. democratisch bloc mat de sociaal
democraten zouden kunnen komen, werd
echter van den leider der vrijz.-
dem oer aten niet vernomen). Doch ove
rigens draaiden alle redevoeringen (ook
de Muralt, Lely en Dresselhuijb voeltldein
het woord) om de vraag, welke hervor
mingen moesten worden ingevoerd en
hoe de Regeering daartegenover stond.
Het Vaderl'. kan zich niet biest ver
eenigen miet die rantsoenecring van de
algemeen© beschouwingen.
De eerste proef met de rantsoeneering
naar p.artijteterkte heeft reeds de beide
zijden van de medalj© getoond, zegt het
blad. Het gaat gewis-, sneller. Ook be
ter? Dit betwijfelen we. Da „tijds"om-
standigheden noodzaken niet alleen Hen
sprekers zich tot een gering aantal pun
ten te beperken en eon gewenischte kort
heid te betrachten, zij. leidein ook tot
bet vlug achtereen aflezen eerlijker
gezegd, afratelen van een groot aan
tal onderwerpen, die even aangestipt war
den in stee van behandeld, Waardoor
men meer conclusies dan argumenten
krijgt en het meergelijken gaat op een)
etaleeren van desiderata dan op rede
voeringen, logisch opgebouwd en in staat
anderen te overtuigen. De rede van mr.
Marchant was er een typisch voorbeeld
van; die van dr. Lely bewees, dat men
meel- indruk kan maken, .door zich tot
een enkel punt te bepalen en dit degelijk
te behandelen.
Beknopt overzicht van den toestand.
Dinsdagavond is Wilson in gezelschap
van zijn echtgenoote a- b. van de „George
Washington" van Washington vertrokken.
Gisteren zou de afvaart naar Europa
plaats hebben.
Wilson is van plan een bezoek te bren
gen aan Frankrijk, ook aan de slagvelden,
aan Engeland en Italië en mogelijk ook
aan Brussel.
Een Ameiikaansche flottielje zal Wiison
vóór de Fransche kust tegemoet varen
en het schip naai- de haven begeleiden-
Lansing, Henry, White, vice-admiraal
Grayson en de voorzitter van den publie-
ken inlichtingsdienst vergezellen den
president.
Als wij ons niet vergissen in de be-
teekenis van Wilson's jongste Congres
rede, heeft hij zich in zijn meest-ideëel©
opvattingen doen kennen.
Het doel van zijn reis naar Europa
werd als volgt aangegeven: het verstrek
ken van persoonlijke raadgevingen bij de
uitlegging en toepassing van de groote
vrede sbeginselen, zooais Wilson die op 8
Januari geformuleerd heeft, en die door
beide partijen als basis voor den vrede
zijn aanvaard.
Wilson zal dus al zijn( invloed aanwen
den, dat het op te stelkLi viedes-tractaat
blijft binnen de grenzen van de beginselen),
zooals hij ze heeft aangegeven en dat
de uitlegging van die beginselen noch door
verzet van den eenen kant noch door
den geest van imperialisme, of andere
heer- en hebzuchtige gevoelens van de
andere zijd© wordt beheerscht en daar
door een onzuiver karakter krijgt-
En hij verzekerde nogmaals, dat het
.einddoel van zijn optredien zou zijn het
in het-leven-roepen van een nieuwen staat-
van-zaken, een nieuwe vestiging van het
recht en de rechtvaardigheid. „Wij streven,
zoo verzekerde hij, naar internationale
rechtvaardigheid, niet alleen naar onze
eigen beveiliging".
Als bet dien kant uitgaat, mag Europa
zich slechts verblijden over zijn komst-
De conferentie van de politieke en mi
litaire leiders der groote entente-staten
te Londen is afgeloopen- In twee dagen
heeft men de ongetwijfeld belangrijke
kwesties, die men te bespreken had, af
gehandeld-
Met het oog op de ziekte van generaal
House wordt over de resultaten van de
conferentie de grootste stilzwijgendheid
bewaard. Reuter weet echter te melden,
dat er volkomen overeenstemming tus-
schen de coirfereerende geallieerden
heerschte en dat de politiek van Lloyd
George ©n de andera Engelsche mi
nisters ten opzichte van de schade
vergoeding door Duitschland te betalen
en hun eisch om de verantwoordelijke
personen voor een rechtbank te dagen,
volle instemming vonden-
voorhoofd en schouders en de groo
te zwarte oogen heken Van tijd tot tijd
schuw naar haren begeleider op wat
z«u hjj' toch wel van haar denken?
bij-, die zoo prachtig gelijk had gekre
gen? Zijn hoogachting zóu nu wel Toor
goed verbeurd hebben, dat kon nieit an
ders!
Hij was nog bleek, maar overigens z©er
kalm en al zijn gedachten scheinen bij
het ongeluk te zSjjn.
„Ik weet niet of ik u vertelde; dat
Belsay er van af wist", zleid© hij be
kommerd, „ik was vanmiddag nog eenp
bij haar, en ik slaagde er in haar ten
minste too ver te krijgen, dat zij haren1
man mededeelde, wat zlijl dacht te doen.
Maai' ziji schijnt helaas toch haar wil
te hebben doorgezfet. Dit huwelijk is dan
ook wel zoo treurig, dat ik vrees, dat
het hem Vrij onverschillig is, of zij een
ongeluk krijgt of niet".
"In Leona ontwaakte de Just tot tier
j genspreken reeds wieder. „Treurig", her-
j baalde zij, nog wel ©enigszins onzeker,
I „mevrouw yon Belsay heeft mij toch
i „y® verzekerd, dat zij zeer gelukkig
IS I
V lermoeidelijk bedoelt- ^ij' daarmede 1
„zeer vrij," Omdat aiji precies kan doen en i
laten wat 3ij wil, ©n omdat daar, waar er j
vertrouwen en gemeenschappelijks be,-
langhn moesten 'zlijn, de grootste onver
schilligheid beerscht, is zij daarom soms
zleer gelukkig? Ik hoop dat God' u Voor
zulk ©en geluk bewaren moge, juffrouw;
von Wertherl" i
L|eona 'zlweeg, omdat 'zij zich niet in
staat vojetldei nu over haar lievelingsi-
thleima te phi los op heeren-Eri bovendien
waren haar gedachten nu met iets anders
vervuld. iZ,ij zon zoo gaarne geweten heb
ben, wat hij wel van haar dacht, en of
zij waarlijk door deze geschiedenis in
zijn achting gledaaldl was. Zij hadden nu
haar huis, dat hoog ©n donker tegen den
hemel afstak, bijna bereikt en bleven
staan.
„Hier wil ik maar afscheid nemen,"
zeide da heer von Adlerstein, „u zijt
nu wied veilig. Ik' hoop, dat de reactie u
niet ziek maakt." iZij reikte hefn de hand.
„Dank ti," zleid© zij, met gebogen hoofd.
Dit was opdacht g©meenrt, want zlij had
zijn nabijheid een werkelijke bescherming
gevonden. Er ontstond een pauze, want
hij zag z|eer goed dat zijl nog iets zeggen
wilde. „Zegt u mij slechts dit ©en©,"
zteide zij met haperend© stem, „wat denkt
u nu van mij na na dit alles?"
Hij glimlachte. „Precies hetzelfde, wat
ik vroeger van u dacht.".
„Dat is terg .genoegdus dan kan
uw mjejejning over mij slechts zóó zijn
Een interview met den gewezen Duitsehen
kroonprins.
Reuter's particuliere ;dienst seint uit
Londen
Volgens bericht d.d. 4 December uit
New-York heeft de gewezen Duitsche
kroonprins in den loop van een lang
gesprek met een correspondent van
de Associated Press Maandag op Wie-
ringen gezegd:
„Ik heb nergens afstand van gedaan
en geen enkel document onderteekend,
maar als de Duitsche regeering mocht
besluiten om een republiek te stich
ten overeenkomstig ;aie van Amerika
en Frankrijk, zal ik volkomen tevre
den zijn, als ik als eenvoudig burger
naar Duitschland kan terugkeeren en
bereid zijn om alles te doen ten einde
mijn land bij te staan."
ïk vreeg hem, wat hij als het keer
punt van den oorlog beschouwt. De
kroonprins antwoordde: „Ik ben over
tuigd, dat we in het begin van Octo
ber 1914 den oorlog verloren. Ik achtte
onze positie hopeloos na iden slag;
aan 'de Marne, dien we niet verloren
zouden hebben, indien de leiders van
den generalen staf het niet op ide zenu
wen hadden gehad. Ik trachtte den
generalen staf over te halen toen den
vrede zoo .mogelijk te bewerkstelligen,
zel'fs ten koste van groote opofferin
gen, waarbij men zelfs Elzas-Lothar
ringen zou Runnen prijsgeven, maar
mij werd j,e verstaan gegeven, voor
mijn eigen zaken te zorgen en mijn
werkzaamheid tot de aanvoering van
mijn legers te beperken."
Reppend van het begin van 'den oor
log zei de kroonprins: „Tegen alle
berichten in, tot nu toe buiten Duitsch
land verspreid, heb ik den oorlog nooit
gewenscht en het «ogenblik daartoe
allerongeschiktst geacht. Van meet af
aan vreesde ik, dat Engeland zich in
het. geschil ziou mengen, maar -prins
Hendrik (van Pruisen) en de andere
leden mijner familie waren het daa,r
niet eens ,mee."
De prins was nogal bitter gestemd
ten aanzien v.an het werk van den
generalen staf, die, naar hij volhield,,
de schuld was van de vele vergissin
gen, o.a. het groote Maartoffensief van
dit jaar, .dat hem tegen zijn eigen in
zicht in werd opgedragen. De prins
verklaarde, dat Ludendorff de groote
drijfkracht van Puitschland's oorlogs
bedrijvigheid was, terwijl Hindenburg
alleen in naam de leider was. Luden
dorff en zijn staf onderschatten voort
durend de vijandelijke strijdkrachten
en geloofden niet dat Amerika's aan
deel aan soldaten zoo 'groot was als
de feiten hebbten uitgewezen. Hij noem
de zich een "bewonderaar van "Wilson,
die, naar hij stellig verwacht, een
rechtvaardigen vrede voor het Duit
sche volk tot stand zal brengen.
Een verklaring van Prins Heinrich.
BERLIJN, 3 Dec. Prins Heinrich van
Pruisen heeft in de „Kreuzzeitung" een
verklaring gepubliceerd, waarin hij ala
oudste der leden van het Pruisische ko
ningshuis, die thans in Duitschland' ver
toeven, zegt, dat hij op grond van den
troonsafstand door den koning van Prui
sen op November een ordelijke politiek
en een oonstitutioneele regeering zal steu
nen, doch zich van den anderen kant
persoonlijk tot het einde van zijn leven
aan den persoon des konings gebonden
dat ik eigenlijk beter d,oe ©r nieit naar
te vragen," antwoordde Jaij met trilltenxlei
lipptein.
„U vergist u Zeer," toide hij vrienidief-
lijk. „Uw gaan was een overmoedige kwa
jongensstreek, die zonder nadenken werd
uitgtevoerd. Maar ik heb u, immers mijn
strafpredikatie al gehouden," zeide hij
wieder glimlachend, „die bestond in „welk
©en dollemansidee." Anders kan ik het
hjeusch niet noemen, maar erger ook niet.
Dat u tot zulke onvoorzichtigheden in
staat is, ©n ©r toch niets in ziet, weet
ik, want ik klem u daarvoor te goted."
En plotseling© schok ging; door hare
lieden, en 'zij keek schuw langs hein heen,
ten toch was er niets verwijtends in zijn.
stem of in zijn blik. „Het blijft dus
tusschten ons," besloot hij, „ik tenminste
bteloof u te zullen z|wijg|ein. U kunt doen
wat u wilt."
Zij reikt© hem nogmaals zwijgend de
hand, ©n toten scheidden zij. Toen Leona
har© kamer binnentrad, zag !zlij: aan die
nog openstaande deur, dat niemand haar
gtezocht had. Meer dood dan levend ging
zij tier ruste en allerlei vervvarde dropr
mten vervolgden baar.
Toten zij den volgenden ochtend moei
Sn ellendig aan 't ontbijt kwam, wist men
rteeds van het ongeluk en was hare moodier
zjeser opgewonden. Zij had reed» iemand
AboimBmBiifsprgs:
P#r 3 maanden fr. p. post f 1.7»
Loss* nummers-#.06
Prijs dér Advertentiëa:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 80 tt.
Terhoogd met een tijdelijken oorlogstoet
van 20
3-maal wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde*.
Bewijsnummers 5 cent.
acht en alles zal doen wat in'zijn macht
is om schade van hem af te wenden e*
dat hij hem als familiehoofd erkent- D*
prins hoopt, dat de andere leden va*
het Pruisische koningshuis deze gezind
heid zullen deelen.
Onlusten te Keulen.
De in Keuten beraamde plundering©*
namen ztük een dreigend; karakter aan,
dat het comité voor openbare veiligheid
besloot om groolö voorzichtighëidsimaa#-
iógelen te nomen eln zonder iemand t«
ontzien m©t do wapenen op te treden tegteul
de plunderaars. In de buurt van de haven,
werden allo winkels en openbare gelegen
heden gesloten en 'heel© wijken afg©zet ©rul
de grootte voorraden van levensmiddeilew
voor algtetmeen nut te beveiligen.
Gisternacht z'ijn op verscheidene pun
tten der staid warenhuizen leeggehaald.
Een buitengemeen groot aantal plunde
raars schoolde samten voor het departe
ment van voedselvoorziening, waar zij in-
tusschtein door een krachtige afdeeling po
litie en burgerwacht met machinegeweren
ontvangten werden. Toen de plunderaar*
mterkten, dat het ernst werd, lieten ft'i
hun aanval vaxten en trokken door de
voornaamst© winkelstraten. Een koekei-
bakkterswinkel werd met geweld openge
broken en volkolmen leeggehaald. Bij bot
singen met de politie vielen doodem ew
gewondten, omtrent wier aantal tot nu
toe nog ai'iets met juistheid bekend is.
Entente-troepen naar Berlijn?
Dte „Deutsche Allgjeuiein© Zeitung1!
mteldt: Naar bet Amerikaansoh© draad-
looz© station Belmar Seint, zullen de ge
allieerde en Amerikaanscha troelpien Ber
lijn tijdelijk bezetten om daar politie
diensten te verrichten.
De schadevergoedingkwestie.
LONDEN. In ©en te' Bootte gehouden
rade zeide minister Bonar Law, dat de
regeering een commissi© benoemd had
om wetenschappelijk d© kwestie tei onder
zoeken, hoeveel Duitschland kon .op
brengen om te betalen'.
Men zou teen onderzoek door alle ge
allieerden voors tellen betreiflfenldja de heette
kwestie en als zlijl beslist hadden, hote-
veel ter verkregen ziou kunnen worden,
zoudten zij de noodig© stappen neuten
om bitetaling te verkrijgen, i
Afneming der bevolking.
BERLIJN, 27 Nov. De Vorwarts
schrijft over de ontzaglijke daling van
het geboorte- en. de schrikwekkende
stijging van het sterftecijfer te Ber
lijn
In 1913 werden 42.493 kinderen ge
boren, in 191439.052, in 1915 slechts
32.249, in 1916 door den belemme
renden invloed van den oorlog 23.638,
in 1917 nog slechts 19.458, dus nog
niet half zooveel als in 1913.
Het aantal sterfgevallen bedroeg van
1913 tot 1916 resp. 28.067, 29.664,
28.572 en 27.147. Toen de sterfte in
1917 bekend werd, veroorzaakte zij
ontzetting, zoo schrijft de „Vorwarts"'.
Het cijfer bedroeg 34.122, een gevolg
van ae oorlogsellende en de moei
lijkheden in de voedselvoorziening.
Door desamenwerking der beidebo-
ven genoemde oorzaken nam de be
volking sedert 1913 merkbaar af. In
1917 overtroffen de sterfgevallen de
geboorten met 15.397.
Wat zal 1919 brengen, vraagt het
blad, als niet spoedig een eind komt
aan het levensmiddelengebrek
er h©en gestuurd om te laten vragen,
maar <1© toestand was zorgerlijk genoeg.
Wel gaf d© idokter hoop op genezin®,
maar die koorts was zeer hoog en de
zieke bleef bewusteloos. „Rn dat prach
tige paard'is dood! Welk ©en grenzen-
looze lichtzinnigheid. Maar ik heb hlat
nooit terg op die Bel say's begrepen gehad,
ten als dat zo© doorgaat, moeten zij maar
Weg? Zulk eeni vrouw zou het verderf
zijn van het heel© regiment ©n 'die wild©
jongtens zooals Ravali wordt het hooÉÏ
heelemaal pp hol gebracht. Ik hoop nïaar,
dat Belsay zulk ©en hoog© boete be
talten moet, dat hij een volgend© keu-,
als zijn vrouw weer zooi iets in 't zin
hleeft, zijn mond wat verder opendoetl
„Maar, Leona, kind, wat ben je bleek!
Werkt bet zoo op je zenuwen? Nï% ik
hoop dan dat je oogen nu goed open zijin
ten dat ©r nu een eind© komt aan die
intimiteit, di© mij altijd e©n doorn in 't
oog is gfawteest. Ais je niet naar mij wilt
luisteren, kun je nuj zelf zien, dat ik ge
lijk bad. 'tls leen schande! Weet je wat
het eigenlijk was? Zij' had met Raval1 en
Muhlbjerg om champagne gewed.''
i (Wordt vervolgd!-
