No. 30 Maandag 4 November 1018 33e J aar gang M) Seraphine, ül D© Groote Oorlog. 17.200.000. De Kan Co.) it Co.) tee en plm.3000 'eederbieten, tien en Karn, ds Bureau eïdersg^zlai, et Meisje iNSTBODE, FEUILLETON. i Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. LD IK 4 pCt. rente iNTIÈN 'OTHEKEN van Binnenlandscha in Nederland gelden 1 E KOOR ALFVAARS ling bij K. VERHAGE, purg. E K08R id-Telefoontoestel. (etter K boekhandel STERMAN, Goes. hand ta koop TANJE, Schore. EST. 30 voar PUIKE te koop, bij J. VAN jijburgstr. C 96, West- E KOOR hiiiapi Werkpaard. ij J. BRBEL, Rit them. '1 KOOP. .chmachlne, Tafal, »koot en 2 Ledikan- M ANNEKE te Grijps- |E KOOR 1RT, Ritthem. KOOR ulendragend Paard j J. DE VISSER, LEMAM, Advocaat irg, vraagt, om zoo lijk in functie te tre- overeen te komen minstens f 1500. •kwaamheid te rege- et oog op dienstjaren, i worden verzocht ijk aan te melden, ber, met opgave van voerdigen werkkrieg, ventueele a«tes, etc. gen Maart -,RD, 's-Heer Arends- J. KLUIJFHOUT, uidknscht V. WALLENBURG, •weg, Middelburg. zoo spoedig moge- e Dienstbode ge- Me vr. HACKEN - Oude Winkel M. MOL, Poelweg raagd Hoofdbureau te Soes: LANGE VORSTSTRAAT 219. (Tetefooa Nk>. 11.) Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG- Drukkers: Oosterbaan Le Cointre, Go*s. De Dordtsehe Synode, li. In deze hoog© vergadering zouden, behalve zaken van minder aanbelang, de stellingen der Remonstranten on derzocht, Idie Belijdenis en de Cate chismus herzien, en de artikelen te gen de Remonstranten opgesteld wor den. Vóór men daartoe overging, werd-, op verzoek van den president, ds. Bo- german, door elk der leden de Syno dale eed plechtig afgelegd. Hierna zette men zich tot een kerkelijk, onpartij dig en met Góds Woord overeenstem mend. onderzoek. Om het' doel, dat de vergadering zich voorstelde, te bereiken, was het noo- dig dat de Remonstranten zelf op de Synode verschenen. Besloten werd, om aan hunne be kwaamste woordvoerders te berichten, dat zij binnen Veertien dagen voor de Synode moesten verschijnen, hun tevens verzoekende alsdan hun gevoe len voor te stellen, toe te lichten en te verdédigen, en hunne bedenkingen tegen Belijdenis en Catechismus be kend te maken. Tegen deze uitnoodiging hadden de Remonstranten bedenkingen. Zij .ver langden een uitnoodiging ,als' lichaam. Maar hoe kon dat nu Zij maakten im mers geen .afzonderlijk lichaam uit, ïhaar behoorden nog tot jde Gerefor meerde Kerk, en de Synode had niet hunne minste, maar hunne bekwaam ste predikanten genoodigd. Tusschen den tijd hunner oproeping en verschijning ter vergaidenng han delde de .Synolde over eene nieuwe overzetting des Bijbels, het prediken van den Catechismus, de voorbereiding tot den Heiligen Dienst, den doop der Heidensche kinderen in onze Oost, en over velerlei ander© zaken meer. Het gewichtigste oogenblik w;as even wel aangebroken, toen de Remon stranten ter vergadering -verschenen. Hunne verantwoording viel echter niet mee. Zi] waren zeer gereserveerd heden in den weg, zoowel in hunne mondelinge verdediging als in hunne schriftelijke verklaringen. Episcopius was hun woordvoerder. Met geduld maakte de President hen hierop attent, en trachtte hen ook hun ne vergissingen, of de feilen van hun opzet voor oogen te stellen; doch te vergeefs. Zoo volgde de eene zitting op de andere zonder eenige vordering. Op het laatst stelde de Synode vast dat. zij het niet langer kon toelaten; er moest gehandeld worden. Daarom besloot zij, drie afgevaardigden van den Staat en twee gedelegeerden naar Den Haag te zenden met Ide vraag hoe zij in dezen moest handelen. De afge vaardigden keerden weldra terug met het advies dat de Synode het gevoe len der Remonstranten uit hunne ge schriften molest opmaken en daarnaar beslissen. Nogmaals beproefde de Synode mon deling met de Remonstrantsche hee- 'ren te handelen, doch tevergeefs. Zij kwam 'geen Stap verder. Hierop werden de Remonstratenten weggezonden en begon de Synode hunne geschriften met de meeste nauwlettendheid te on- door U. Z. VON MANTEUFFEL. 32.) o— In zijn bitter verdriet over het mó gelijk verlies van Stella mengde zich akelig veel zelfzucht. Leon dacht er riet over of hij 'misschien niet waarlijk haar geluk in den weg stond, of zij niet, als hij haar niet zoo geheel in beslag nam ien haar zoo krampachtig van alle adderen terughield, toch van anderen zou gaan houden, bijvoor beeld, van Marlord, en dan diens ge lukkige^ vrouw kon worden? Neen, hij moest haar Voor zich alleen hebben, Want hij had haar noodig. Zij zou ie gelukkige echtgenoot© van een rij ven, goeaen man worden en hij sou zich eenzaam en verlaten door zijn verbitterd leven heensiepen, overal be spot en nergens begrepen? Hij zou lit ondankbaar en trouweloos ge- loemd hebben 1 Dit waren zoo ongeveer de gedach- ni, d'ie hem den slaap benamen. Hij lelde zich zoo diep ellendig en haatte le menschen dermate dat hij zelfs -ui Stella met teen zekeren wrok 'derzoeken en aan Gods Woord te toet sen. De slotsom van dit onderzoek was, dat bewezen weid, dat |door de leer deh Remonstranten God vernederd, de mensch verhoogd en de zekerheid der zaligheid omver gestooten werd. De Synode stelde toen, na vele ernstige besprekingen tegen !de Vijf artikelen dép Remonstranten vijf andere artikelen op, die in korte trekken de leer; der Gereformeerde Kerk bevatten, en waar in de stellingen der Remonstranten op goede gronden verworpen Werden. .Om [het volk, dat in gespannen ver wachting verkeerde, met het oordeel der Synode bekend te maken, besloot men in de groote kerk te Dordrecht deze artikelen met de veroordeelingi der Remonstranten plechtig af te 'kon digen. Geruimen tijd vóór men tot de af kondiging overging, was de kerk reeds met oen 'aanzienlijke schare gevuld, zoo zelfs, dat, toén men tot de af kondiging overging, de eerste en 7de tweede secretaris der Synode, de pre dikanten Sebastianus 'Damman, uit Zutphen, ien Festius Hormnius, uit Lei den, 'elkander in het voorlezen moesten1 Vervangen, „omdat een nimbus van adem 'hun stem geheel verzwakte'-. Ongeveer tweehonderd Remonstrant- sche predikanten werden ten gevolge der „sententie" van de Synode afge zet, met last pm stil te gaan leven, terwijl de Staat voor hun onderhoud zou .zorgen. Vervolgens kon tot de meer huishou delijke zaken worden overgegaan en konden derhalve de buitenlandsche af gevaardigden vertrekken. Doch alvo rens te vertrekken werd hun door de Synode een afscheidsmaal iaangeho- dén. Hierbij werden vele hartelijke1 woorden gesproken, psalmen gezon gen en gebeden uitgestort. De binneu- landsche afgevaardigden bedankten de buitenlandschie voor hun trouwe hulp, en (de buitenlanidsehé dankten weder- keerig voor de bewezen liefde." Ook de 'Staten bleven niet achter in het bewijzen hunner liefde. Elk der buitenlandschje afgevaardigden ont ving; eten gouden gedenkpenning, waar op ter eene zijde een afbeeldsel der Synode stond, en ter anderer zijde eén afbeelding van den berg Sion, door de vier winden des hémels bestreden,, met hét randschrift„erut sicut mons Zion" (Zij zullen zijn als de bterg' Zion). Waarop de afgevaardigden naar turn vaderland,, haar Groot Britannië, naar de 'Paltz en Hessen én Nassau, naar Genève ;en Bremen en Emden terug keerden. Or, Kuyper afgetreden. Dr. Kuyper heeft op zijn 81en ver jaardag de partij verrast met 't bericht zijner aftreding als voorzitter van liet Centraal Comité. Wij zijn dankbaar dat wij tot zijn 81ste jaar den geliefden leider als onzen voorzitter macht begroeten. Wij hadden hem echter zoo gaarne ook in die betrekking, gelijk in zijn arbeid aan Standaard en Heraut, groen en frisch zien blijven. Helaas, het mocht zoo niet zijn. Nog bij zijn leven is door warme vrienden, ook wel door halve, bezwaarde en dissentieerende vrienden de lof van dezen eminenten leider onzer partij, dacht. Hoe zou zij' zich houden Hij wist wel dat hij' véél macht over haar had, maai- toch, zij was zeer onzelf standig. Als 'zij' van hem gescheiden was, zou 'zij misschien Marford ge hoor verleenenZij' was; door niets gebonden. Als ihij over deze mogelijkheid na dacht, werd hij' zoo boos op Stella, alsof zij hem reeds werkelijk ontrouw geworden Was. Toen de dag aanbrak, hield hij' het op zijn kamer niet langer uit. Zijh hoofd gloeide en hij rilde als in koorts. Hij schrok van zichzelVe'n toen hij in den spiegel keek en d;uirin zijn aschgrauw gezicht toet de verwarde haren zag. Hij bracht orde in zijn kleeding en in zijn haren en nam zijn hoed. .Hij moest naar buiten, hier in ide kamer kon (hij niet helder denken; hij snakte naar den frisschen winid en de jubelende vogeltjes in 'tbosch. Hij verliet stil het huis en trok door de nog leege staten langs de ihenj zoo goed bekende veldwegen haar hét bosch, zijn lievelingsplaats in den zo mer. De zon Verlichtte, door de wolken heen brekend, de aarde, nog vochtig van dauw. Waarheen men" ook keek, niets dan volte lente i Maar Lteon lette niet op hét betooverend schouwspel. dezen bezielenden voorzitter in onze de- putaten vergadering bezoDgen. In 't open baar bezongen. Doch boven jal deze stemmen van dank en bewondering uit klinkt de stille stem van het Calvinistische kiezersvolk, dat niet in kranten schrijft of in 't openbaar den lof zingt, maar i'n de stilte van bid vertrek en huiskamer eerbiedig zijn God dankt voor hetgeen dr. Kuyper nagenoeg een halve eeuw voor het Nederlandsche volk, voor de Christenheid, voor de Anti- Revolutionaire partij, en voor dekleyne luyden in ons goede land gestreefd en gewerkt, geleden en gestreden, bevochten en bevestigd heeft. Ouderen onder ons die in de depu- tatenvergaderingen, jaren achtereen hun ne bezieling tot den electoraten strijd opdeden, zulten wèl doen, met hunne kinderen daarvan dikwijls te spreken. Want die deputatenvergaderingen ster ven niet. Zij zulten blijven trekken. Maar zoonooit weer. Met 't heen gaan van dr. Kuyper uit het Centraal Comité sluit zich een prachtperiode af, die onherroepelijk voorbij is. God de Heere sterke en spare voorts dr. Kuyper neg wat. Hij zij onze natie, ons Christenvolk, onze antirevolutionaire partij genadig. ftofempt evertrèhS van den toestand. Da revelutle in de Bonenlanden. „De kronen rollen over de straat", heeft dezer dagen een socieiietisck spre ker in den Duitsche» Rijksdag gezegd. Eb hij heeft gelijk ook. Ziet maar naar de «aswenteling, die zich thans in Oostenrijk-Hongarije vol trekt. Het rjjk is uit elkaar gevallen, het leger wijkt in wanord: terug. De oude steleels, de oude mackthebbers, de oude denkbeelden, alles heeft afgedaan. De gekneusde, met bloed bedekte vol ken zoekea thans hun weg naar de vrij heid, naar een nieuwe toekomst en hel pen zichzelf. De gebeurtenissen gaan nu snel. Een paar betooginsren van arbeiders en stu denten, een paar toespraken van socia listische afgevaardigden, het wegnemen van de zwart-gele vlag van het parle mentsgebouw en het geheele wormste kige oude regimo valt in elkaar, o» nooit weer te verrijzon. Als men zich afvraagt, hoe al het oude bij den eersten steot is verdwenen, ant woordt Wolff: De eene drijfkracht ont stond uit het schrikkelijke oorlogsleed en uit de vrees voor nog grooter nood. Wie in de laatste weken in Weenen is geweest, moest onder den indruk komen van de onbeschrijfelgke ellende, die er heerschte. Op den drukken Ring zag men naast de elegante wereld een Jammerlijke armoede, een galerij vaa •edelende soldaten en door zorgen over stelpte vrouwen. Bovendien dreigt er een kolenerisis, waarvan de gévslgen niet te ©verzien zijn. Yan de fronten straomen de soldaten, hongerlijdend en tuchteloos, het land binnen. Is het te verwonderen, dat dit sociale onheil het toch al zwakke staatsgebouw den laat- stea stoot gaf. De tweede drijfkracht lag in de ver ontwaardiging, waarmee het Duitsch- Hij voelde den frisschen wmd slechts als weldaad, en liep doelloos verder, altijd verdiept Mi zïjh droevige en op roerige gedachten. Hij lette ook met op den tijd. Als jhïj moe was, ging hij zitten, en als hij een poos geze ten blad, trok hij weer verder. Het bleet koken in zijp binnenste; ja, de strijd wera hoé langer; hoe verbitter der. Hij was' in zijn doelloos voortgaan al jdichter ien dichter bij Stémheim gekomen. Toch kostte het hem geen moeite ér vandaan te blijven. Hij was immers ook hoos op Stella, die, zoo als hij reeds vooruit had vastgesteld, zwak zou 'zijn en hem zou verlaten^. Gejhleel in deze gedachten verdiept, schrikte hij plotseling hevig, want hij zag een lichte japon door de hoornen heenschemeren. Ja, hij vergistte zich niet, hier was de rots en (de oude eiken, welke hij zelf gisteren aan Stella had 'gewezen om tl© schilderen. Hij klom voorzichtig op eenige rotsblok ken en zag paar nu met haar schilders ezel zitten, geheel verdiept m haar werk. Leon stond daar lang tegen een boom geleund te kij'ken naar het meisje, halt kind nog, in haar licht zomerjaponnetje imét een ruikertje veldbloemen in haar cémtuur. In zijn hart ontwaakten de betere gevoelens Oostemrijksche volk de nsta aan Wilsen, waariu een afzonderlijke vrede werd aangebodan, heeft ontvangen. Vooral in H o n g a r ij e moet de toe stand thans zeer kritiek zgn. Uit Boedapest vernemen wij, dat Ka- rolyi den toestand daar niet meer mees ter is. Bolsjewieken en revolutionaire soldaten schijnen de overhand te hebben. De «n- geregeldheden en de plunderingen duren voort. Karolyi, die het revolutionaire element zelf heeft wakker geschud, kan het nu reeds niet meer leiden en in zijn angst verzecht hij de Weensche regeering be trouwbare troepen te sturea. Doch het is de vraag, of de Weensche regeering nog betrouwbare mannen te missen heeft, want het geheele land is in rep en roer en ook in Oostenrijk wacht het bolsje wisme zijn kaus af, om het werk der nieuwe mannen over le nemen. Nog is Karei van Habsburg een keizer koning, maar een keizer koning zonder land Straks Volgens Weenen zou op het Itali aanse he frent reeds een wapen stilstand zjjn gesloten en zouden de vijandelijkheden reeds zijn geëindigd. Stefani meldt echter uit Rome, dat het woord nog is aan de Oostenrijksche regeering. „Oestenrijksehe parlementairen, van velmachten voorzien, hebben verzocht o ver een wapenstilstand te onderhandelen. Generaal Diaz gaf daarvan kennis aan Orlando; deze op zijn beurt aan de ge allieerde conferentie te Parijs. Hierop is aan de parlementairen medegedeeld, dat de voorwaarden zijn als door Wilson is aangegeven. De parlementairen wilden daarover eerst hun bevelhebbers raadplegen, zoo dat het antwoord niet onmiddellijk kon volgen." Hoe het zij, van eigenlijken „strijd" kan geen sprake meer zijn, daar er geen reëele tegenstander van Italië meer be staat. Een wapenstilstand zou alleen een formeele afsluiting zijn van den reads besloten ouden toestand, De wapenstilstand met Turkije geeft gelegenheid tot de ingrijpendste, militaire maatregelea van de geallieerden tegen over Duitschland, wanneer dit laad niet in de wapenstilstandsvoorwaarden, die het straks worden voorgelegd, berusten zal. Maar ®ok biedt de ineenstorting van het Turksehe rjjk de kans tot de verwe zenlijking van de stoutste imperialistische droomen van Engeland en gedeeltelijk ook van zijn verbondenen. Italië is aan de Adria-kust zijn im- perialististische idealen reeds aan het verwezenlijken. De Italiaansche vloot moet Woensdagavond „op verzoek van de Italiaansche bevolking" de haven van Fiume binnengeloopen zijn Maar dadelijk opent zich hier het verre verschiet van moeilijkheden, waarmede Italië met de afwikkeling van zijn am bities te doen zal krijgen. Het Wolff- telegram, dat van het binnesloopen dor Italiaansche schepen melding maakt, spreekt tevens van een verzet van de Zuid-Slavische bevolking. Ook in Triest waar de autoriteiten tot een aansluiting aan Italië besloten zouden hebben, zou den de Zuid-Slaven, die immers van een weer en dreven zijn wantrouwen op de vlucht. En toen kon hij het niet langer uithouden. Hij moest naar haar toe; hij moest ook dit verdriet met haar deelen. Hij sprong voorzichtig naar; beneden en kwam zóó zachtjes achter haar aan, dat zij 'verschrikt omkeek; doch toen zij hem zag, glimlachte rij gerustgesteld. „Morgen LeonIk dacht heusoh dat het een landlooper was. Ziet gij wei hoe vlijtig ik ben?" Toen mj haar onschuldig stralend gezichtje weer zag en de innige blik ,uit de groote donkere oogen ontmoette,, week 'dé laatste kwalde gedachte uit zijn hart. Zij was toch geheel alleen van hem, en als zij dat miaar eerst zelf wist, zou zij wel voor hém strij den en standvastig zijn. Toen hij haar zoo nadenkend aan keek, keek zij 'hem ook nauwlettender aan en riep verschrikt uit: „maar Leon, zijt gij ziek? Gij' zijt zoo Vree- selijk bleek!" Hij' antwoordde niet dadelijk. In Stella's oogen stonden tranen; zij' leg de haar hand op zijéen arm en smeekte op, haar lieve manier: „Zeg toch, wat is er? Is er ietsvreeselijks gebeurd; ja ik zie het al. Toe, staar niet zoo voor je uit, ik kan 'het niet verdra gen!" VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Pen 3 maanden ff. p. port fl.7§ Lossé nummers- Q.Q5 Brijs dB» Advert»ntlëns 14 tegels f 0.80, tedbro regel meer 20 et Verhoogd möt gen tjjdalgken oortdgatóesfajg van 20 ®/«- 3-maal wordt B-maal bBSekead. Bij abonnement voofdeelige voorwaard*!. B#wgsntimmars 5 cenrf. 'i Z*id-Slavischen staat tot de Isonzo toe droo/sen, in verzet gekomen zijn. Latere berichten uit Triëst, Trenteen Laibach melden, dat de geruchten over da aankamst van Amerikaansche en Engel- sche oerlogsschepen in Triëst en over de aanwezigheid van Engelsche officieren in Laibach en Trente niet op waarheid berusten. In Laibach heeft de Sloveensche Nati onale Raad het bestuur in handen ge nomen. De stad is rustig, de orde niet verstoord. Een aantal soldaten, voorstan ders van de vorming eener Roode Garde, hebben 's middags een bgeenkomst ge houden en trokken daarna naar het parlement, waar redevoeringen werden gehouden en het tot kloppartijen moet zijn gekomen. De voorstander» eener Roede Garde zonden eea afvaardiging van vier perso nen aan president Seitz, om zich ter beschikking van den Raad van State te stellen voor de handhaving van rust en orde. Gelijk reeds gemeld, heeft de Raad van State de vorming van elke garde geweigerd. In Oostenrijksch Silezië is een Pool- sehe nationale raad gevormd, uit vertegen woordigers van alle partijen bestaande. Tc Posen heeft zich een centraal bur- gereomité geconstitueerd als hoogste nationale gezag voor - Pruisisch Polen, d.w.z. Posen, Silezië, Oost- en West- Pruisen benevens de Poolsche emigranten in de Rijnstreek en Westfalea Het comité telt 40 leden. Wolff kemt nog eens naar aanleiding van de eischen van schadeloosstelling voer de vernielingen door de Duitsche troepen in Vlaanderen aangericht, terug op de schade, die de blokkade den ge zondheidstoestand van het Duitsche volk heeft berokkend. Het telegram beroept zich daartoe «p de officieele statistiek omtrent de Duitsche volksgezondheid, 's Rijke gezondheidsraad heeft de gege vens dienaangaande pas tot December 1917 algemeen g«ed gemaakt. De opgaven over 1918 geven natuurlijk een heel wat somberder beeld. Tengevolge van ondervoeding is niet alleen de werkkracht er afgenomen, maar bovendien is de vatbaarheid voor allerhande zieken gestegen, in de eerste plaats voor maag- endarmaaadoeningen. De wonden genezen langzamer, de weer standskracht bij operaties heeft geleden on de hartziekten zijn in aantal gestegen. Meestal hebben deze een snel deodelijk verloop. Onder de namen hartzwakte, longontsteking, darmkatarrh en water zucht verbergt zich veelal één en dezelfde oorzaak: slechte voeding. - Zoowel de Engelschen als de Ameri kanen hebben met hun doergezet offen sief nieuw# successen weten te behalen, De Bngelschen hebben Valenciennes in handen en de Amerikanen zjjn enkele kilometers gevorderd. Maar op beide frent-gedeelten wordt ook melding ge maakt van verwoeden tegenstand der Duitschers, die met herhaalde tegenaan vallen poogden het verloren terrein ge heel of gedeeltelijk te herwinnen. De Belgen hebben belangrijk terrein gewonnen ten Oosten van Deyüze, ten Zuiden en Z.W. va* Gent. Aan de „N. R. Ct." meldt men, dat de Duitschers de grens van Eede tot St. Laureijns ontruimd hebben, en dat „Wat er gebéurd is, is in wéinig woorden gezegd, Stella. Men wil on§ scheiden. Men wil jou laten trouWeW en ik ik hleh dan niemand meer 1" Zij zag Rem aan, met groote, niets begrijpend© oogen en herhaalde slechts: „geischeiden worden?" „Kunt gij het niet btegriipën? Nu, ik kon het eerst ook niet,' zeide hij bitter. ,.i Nu begréép zij plotseling, en een loeiend rood bedekte haar gezicht en als zij' trok hare jhand uit de zijde en stamelde: „Leon je droomt!" „Heusch niet-Gij zijt misschien bin nen kort een zeer rijke gelukkige jon ge vrouw. Je kunt jezelf gelukwen- schen; het is al alles klaar gespeeld. Gif ihebt slechts „ja" te zeggen Zij beefde als een espenblaid en be dekte het gelaat met beide handen.; Leon's aangenomen ironisch© toon begaf hém. Hij boog tot haar over, nam haar de handen Van het gelaat en Vroeg smeekend'; „Maar, nietmaar Stella, 'dat Idoet gij mij niet aan Hoe kan ik zonder jou levén?" Een onzegbaar geluk straalde hem plotseling uit hare oogen tegen. Ziji wierp zich in zijne armen en verbórg het hoofdje aan zijne borst. „Lteon, lieve, lieve Lteon, ken je je Stella dan nog zoo weinig.?"- (Wordt v«rrolg4T 9 L 6 9 .9 ,5 14 !9 13 ■j-> 50 16 15 i)9 30 72 32 05 53 58 94 !51 lil .25 l56 agn chl- 1 :on- in l fi. rke, j b. d. vutl. tien ene, wild f5 f 1 nerd, s. l. V., j m. Joes, aan- b. S, taan: sch.; L H., eding b. s. P. over- •Bath, allen- s. 25 s-Gra- eci ing Ter- rodillg - fio ;e!ing: 10 d. f 15 ddaax,

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1918 | | pagina 1