No. 30
Maandag 4 November 1018
33e J aar gang
M)
Seraphine,
ül
D© Groote Oorlog.
17.200.000.
De Kan Co.)
it Co.)
tee en plm.3000
'eederbieten,
tien en Karn,
ds Bureau
eïdersg^zlai,
et Meisje
iNSTBODE,
FEUILLETON.
i
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
LD
IK
4 pCt.
rente
iNTIÈN
'OTHEKEN
van Binnenlandscha
in Nederland gelden
1
E KOOR
ALFVAARS
ling bij K. VERHAGE,
purg.
E K08R
id-Telefoontoestel.
(etter K boekhandel
STERMAN, Goes.
hand ta koop
TANJE, Schore.
EST.
30 voar PUIKE
te koop, bij J. VAN
jijburgstr. C 96, West-
E KOOR
hiiiapi Werkpaard.
ij J. BRBEL, Rit them.
'1 KOOP.
.chmachlne, Tafal,
»koot en 2 Ledikan-
M ANNEKE te Grijps-
|E KOOR
1RT, Ritthem.
KOOR
ulendragend Paard
j J. DE VISSER,
LEMAM, Advocaat
irg, vraagt, om zoo
lijk in functie te tre-
overeen te komen
minstens f 1500.
•kwaamheid te rege-
et oog op dienstjaren,
i worden verzocht
ijk aan te melden,
ber, met opgave van
voerdigen werkkrieg,
ventueele a«tes, etc.
gen Maart
-,RD, 's-Heer Arends-
J. KLUIJFHOUT,
uidknscht
V. WALLENBURG,
•weg, Middelburg.
zoo spoedig moge-
e Dienstbode ge-
Me vr. HACKEN -
Oude Winkel
M. MOL, Poelweg
raagd
Hoofdbureau te Soes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Tetefooa Nk>. 11.)
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG-
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre, Go*s.
De Dordtsehe Synode,
li.
In deze hoog© vergadering zouden,
behalve zaken van minder aanbelang,
de stellingen der Remonstranten on
derzocht, Idie Belijdenis en de Cate
chismus herzien, en de artikelen te
gen de Remonstranten opgesteld wor
den.
Vóór men daartoe overging, werd-,
op verzoek van den president, ds. Bo-
german, door elk der leden de Syno
dale eed plechtig afgelegd. Hierna zette
men zich tot een kerkelijk, onpartij
dig en met Góds Woord overeenstem
mend. onderzoek.
Om het' doel, dat de vergadering zich
voorstelde, te bereiken, was het noo-
dig dat de Remonstranten zelf op de
Synode verschenen.
Besloten werd, om aan hunne be
kwaamste woordvoerders te berichten,
dat zij binnen Veertien dagen voor
de Synode moesten verschijnen, hun
tevens verzoekende alsdan hun gevoe
len voor te stellen, toe te lichten en
te verdédigen, en hunne bedenkingen
tegen Belijdenis en Catechismus be
kend te maken.
Tegen deze uitnoodiging hadden de
Remonstranten bedenkingen. Zij .ver
langden een uitnoodiging ,als' lichaam.
Maar hoe kon dat nu Zij maakten im
mers geen .afzonderlijk lichaam uit,
ïhaar behoorden nog tot jde Gerefor
meerde Kerk, en de Synode had niet
hunne minste, maar hunne bekwaam
ste predikanten genoodigd.
Tusschen den tijd hunner oproeping
en verschijning ter vergaidenng han
delde de .Synolde over eene nieuwe
overzetting des Bijbels, het prediken
van den Catechismus, de voorbereiding
tot den Heiligen Dienst, den doop der
Heidensche kinderen in onze Oost, en
over velerlei ander© zaken meer.
Het gewichtigste oogenblik w;as even
wel aangebroken, toen de Remon
stranten ter vergadering -verschenen.
Hunne verantwoording viel echter niet
mee. Zi] waren zeer gereserveerd
heden in den weg, zoowel in hunne
mondelinge verdediging als in hunne
schriftelijke verklaringen. Episcopius
was hun woordvoerder.
Met geduld maakte de President hen
hierop attent, en trachtte hen ook hun
ne vergissingen, of de feilen van hun
opzet voor oogen te stellen; doch te
vergeefs. Zoo volgde de eene zitting
op de andere zonder eenige vordering.
Op het laatst stelde de Synode vast
dat. zij het niet langer kon toelaten;
er moest gehandeld worden. Daarom
besloot zij, drie afgevaardigden van den
Staat en twee gedelegeerden naar Den
Haag te zenden met Ide vraag hoe
zij in dezen moest handelen. De afge
vaardigden keerden weldra terug met
het advies dat de Synode het gevoe
len der Remonstranten uit hunne ge
schriften molest opmaken en daarnaar
beslissen.
Nogmaals beproefde de Synode mon
deling met de Remonstrantsche hee-
'ren te handelen, doch tevergeefs. Zij
kwam 'geen Stap verder. Hierop werden
de Remonstratenten weggezonden en
begon de Synode hunne geschriften
met de meeste nauwlettendheid te on-
door U. Z. VON MANTEUFFEL.
32.) o—
In zijn bitter verdriet over het mó
gelijk verlies van Stella mengde zich
akelig veel zelfzucht. Leon dacht er
riet over of hij 'misschien niet waarlijk
haar geluk in den weg stond, of zij
niet, als hij haar niet zoo geheel in
beslag nam ien haar zoo krampachtig
van alle adderen terughield, toch van
anderen zou gaan houden, bijvoor
beeld, van Marlord, en dan diens ge
lukkige^ vrouw kon worden? Neen, hij
moest haar Voor zich alleen hebben,
Want hij had haar noodig. Zij zou
ie gelukkige echtgenoot© van een rij
ven, goeaen man worden en hij
sou zich eenzaam en verlaten door zijn
verbitterd leven heensiepen, overal be
spot en nergens begrepen? Hij zou
lit ondankbaar en trouweloos ge-
loemd hebben 1
Dit waren zoo ongeveer de gedach-
ni, d'ie hem den slaap benamen. Hij
lelde zich zoo diep ellendig en haatte
le menschen dermate dat hij zelfs
-ui Stella met teen zekeren wrok
'derzoeken en aan Gods Woord te toet
sen.
De slotsom van dit onderzoek was,
dat bewezen weid, dat |door de leer
deh Remonstranten God vernederd, de
mensch verhoogd en de zekerheid der
zaligheid omver gestooten werd. De
Synode stelde toen, na vele ernstige
besprekingen tegen !de Vijf artikelen dép
Remonstranten vijf andere artikelen
op, die in korte trekken de leer; der
Gereformeerde Kerk bevatten, en waar
in de stellingen der Remonstranten op
goede gronden verworpen Werden.
.Om [het volk, dat in gespannen ver
wachting verkeerde, met het oordeel
der Synode bekend te maken, besloot
men in de groote kerk te Dordrecht
deze artikelen met de veroordeelingi
der Remonstranten plechtig af te 'kon
digen.
Geruimen tijd vóór men tot de af
kondiging overging, was de kerk reeds
met oen 'aanzienlijke schare gevuld,
zoo zelfs, dat, toén men tot de af
kondiging overging, de eerste en 7de
tweede secretaris der Synode, de pre
dikanten Sebastianus 'Damman, uit
Zutphen, ien Festius Hormnius, uit Lei
den, 'elkander in het voorlezen moesten1
Vervangen, „omdat een nimbus van
adem 'hun stem geheel verzwakte'-.
Ongeveer tweehonderd Remonstrant-
sche predikanten werden ten gevolge
der „sententie" van de Synode afge
zet, met last pm stil te gaan leven,
terwijl de Staat voor hun onderhoud
zou .zorgen.
Vervolgens kon tot de meer huishou
delijke zaken worden overgegaan en
konden derhalve de buitenlandsche af
gevaardigden vertrekken. Doch alvo
rens te vertrekken werd hun door de
Synode een afscheidsmaal iaangeho-
dén. Hierbij werden vele hartelijke1
woorden gesproken, psalmen gezon
gen en gebeden uitgestort. De binneu-
landsche afgevaardigden bedankten de
buitenlandschie voor hun trouwe hulp,
en (de buitenlanidsehé dankten weder-
keerig voor de bewezen liefde."
Ook de 'Staten bleven niet achter
in het bewijzen hunner liefde. Elk
der buitenlandschje afgevaardigden ont
ving; eten gouden gedenkpenning, waar
op ter eene zijde een afbeeldsel der
Synode stond, en ter anderer zijde
eén afbeelding van den berg Sion, door
de vier winden des hémels bestreden,,
met hét randschrift„erut sicut mons
Zion" (Zij zullen zijn als de bterg' Zion).
Waarop de afgevaardigden naar turn
vaderland,, haar Groot Britannië, naar
de 'Paltz en Hessen én Nassau, naar
Genève ;en Bremen en Emden terug
keerden.
Or, Kuyper afgetreden.
Dr. Kuyper heeft op zijn 81en ver
jaardag de partij verrast met 't bericht
zijner aftreding als voorzitter van liet
Centraal Comité. Wij zijn dankbaar dat
wij tot zijn 81ste jaar den geliefden leider
als onzen voorzitter macht begroeten.
Wij hadden hem echter zoo gaarne ook
in die betrekking, gelijk in zijn arbeid
aan Standaard en Heraut, groen en frisch
zien blijven. Helaas, het mocht zoo niet
zijn.
Nog bij zijn leven is door warme
vrienden, ook wel door halve, bezwaarde
en dissentieerende vrienden de lof van
dezen eminenten leider onzer partij,
dacht. Hoe zou zij' zich houden Hij
wist wel dat hij' véél macht over haar
had, maai- toch, zij was zeer onzelf
standig. Als 'zij' van hem gescheiden
was, zou 'zij misschien Marford ge
hoor verleenenZij' was; door
niets gebonden.
Als ihij over deze mogelijkheid na
dacht, werd hij' zoo boos op Stella,
alsof zij hem reeds werkelijk ontrouw
geworden Was.
Toen de dag aanbrak, hield hij' het
op zijn kamer niet langer uit. Zijh
hoofd gloeide en hij rilde als in
koorts. Hij schrok van zichzelVe'n toen
hij in den spiegel keek en d;uirin zijn
aschgrauw gezicht toet de verwarde
haren zag. Hij bracht orde in zijn
kleeding en in zijn haren en nam zijn
hoed. .Hij moest naar buiten, hier in ide
kamer kon (hij niet helder denken;
hij snakte naar den frisschen winid
en de jubelende vogeltjes in 'tbosch.
Hij verliet stil het huis en trok door
de nog leege staten langs de ihenj
zoo goed bekende veldwegen haar hét
bosch, zijn lievelingsplaats in den zo
mer.
De zon Verlichtte, door de wolken
heen brekend, de aarde, nog vochtig
van dauw. Waarheen men" ook keek,
niets dan volte lente i Maar Lteon lette
niet op hét betooverend schouwspel.
dezen bezielenden voorzitter in onze de-
putaten vergadering bezoDgen. In 't open
baar bezongen.
Doch boven jal deze stemmen van dank
en bewondering uit klinkt de stille stem
van het Calvinistische kiezersvolk, dat
niet in kranten schrijft of in 't openbaar
den lof zingt, maar i'n de stilte van bid
vertrek en huiskamer eerbiedig zijn God
dankt voor hetgeen dr. Kuyper nagenoeg
een halve eeuw voor het Nederlandsche
volk, voor de Christenheid, voor de Anti-
Revolutionaire partij, en voor dekleyne
luyden in ons goede land gestreefd en
gewerkt, geleden en gestreden, bevochten
en bevestigd heeft.
Ouderen onder ons die in de depu-
tatenvergaderingen, jaren achtereen hun
ne bezieling tot den electoraten strijd
opdeden, zulten wèl doen, met hunne
kinderen daarvan dikwijls te spreken.
Want die deputatenvergaderingen ster
ven niet. Zij zulten blijven trekken.
Maar zoonooit weer. Met 't heen
gaan van dr. Kuyper uit het Centraal
Comité sluit zich een prachtperiode af,
die onherroepelijk voorbij is.
God de Heere sterke en spare voorts
dr. Kuyper neg wat. Hij zij onze natie,
ons Christenvolk, onze antirevolutionaire
partij genadig.
ftofempt evertrèhS van den toestand.
Da revelutle in de Bonenlanden.
„De kronen rollen over de straat",
heeft dezer dagen een socieiietisck spre
ker in den Duitsche» Rijksdag gezegd.
Eb hij heeft gelijk ook.
Ziet maar naar de «aswenteling, die
zich thans in Oostenrijk-Hongarije vol
trekt.
Het rjjk is uit elkaar gevallen, het
leger wijkt in wanord: terug. De oude
steleels, de oude mackthebbers, de oude
denkbeelden, alles heeft afgedaan.
De gekneusde, met bloed bedekte vol
ken zoekea thans hun weg naar de vrij
heid, naar een nieuwe toekomst en hel
pen zichzelf.
De gebeurtenissen gaan nu snel. Een
paar betooginsren van arbeiders en stu
denten, een paar toespraken van socia
listische afgevaardigden, het wegnemen
van de zwart-gele vlag van het parle
mentsgebouw en het geheele wormste
kige oude regimo valt in elkaar, o»
nooit weer te verrijzon.
Als men zich afvraagt, hoe al het oude
bij den eersten steot is verdwenen, ant
woordt Wolff: De eene drijfkracht ont
stond uit het schrikkelijke oorlogsleed
en uit de vrees voor nog grooter nood.
Wie in de laatste weken in Weenen is
geweest, moest onder den indruk komen
van de onbeschrijfelgke ellende, die er
heerschte. Op den drukken Ring zag
men naast de elegante wereld een
Jammerlijke armoede, een galerij vaa
•edelende soldaten en door zorgen over
stelpte vrouwen. Bovendien dreigt er
een kolenerisis, waarvan de gévslgen
niet te ©verzien zijn. Yan de fronten
straomen de soldaten, hongerlijdend en
tuchteloos, het land binnen. Is het te
verwonderen, dat dit sociale onheil het
toch al zwakke staatsgebouw den laat-
stea stoot gaf.
De tweede drijfkracht lag in de ver
ontwaardiging, waarmee het Duitsch-
Hij voelde den frisschen wmd slechts
als weldaad, en liep doelloos verder,
altijd verdiept Mi zïjh droevige en op
roerige gedachten. Hij lette ook met
op den tijd. Als jhïj moe was, ging
hij zitten, en als hij een poos geze
ten blad, trok hij weer verder. Het
bleet koken in zijp binnenste; ja, de
strijd wera hoé langer; hoe verbitter
der.
Hij was' in zijn doelloos voortgaan
al jdichter ien dichter bij Stémheim
gekomen. Toch kostte het hem geen
moeite ér vandaan te blijven. Hij was
immers ook hoos op Stella, die, zoo
als hij reeds vooruit had vastgesteld,
zwak zou 'zijn en hem zou verlaten^.
Gejhleel in deze gedachten verdiept,
schrikte hij plotseling hevig, want hij
zag een lichte japon door de hoornen
heenschemeren. Ja, hij vergistte zich
niet, hier was de rots en (de oude
eiken, welke hij zelf gisteren aan Stella
had 'gewezen om tl© schilderen. Hij
klom voorzichtig op eenige rotsblok
ken en zag paar nu met haar schilders
ezel zitten, geheel verdiept m haar
werk. Leon stond daar lang tegen een
boom geleund te kij'ken naar het
meisje, halt kind nog, in haar licht
zomerjaponnetje imét een ruikertje
veldbloemen in haar cémtuur. In zijn
hart ontwaakten de betere gevoelens
Oostemrijksche volk de nsta aan Wilsen,
waariu een afzonderlijke vrede werd
aangebodan, heeft ontvangen.
Vooral in H o n g a r ij e moet de toe
stand thans zeer kritiek zgn.
Uit Boedapest vernemen wij, dat Ka-
rolyi den toestand daar niet meer mees
ter is.
Bolsjewieken en revolutionaire soldaten
schijnen de overhand te hebben. De «n-
geregeldheden en de plunderingen duren
voort.
Karolyi, die het revolutionaire element
zelf heeft wakker geschud, kan het nu
reeds niet meer leiden en in zijn angst
verzecht hij de Weensche regeering be
trouwbare troepen te sturea. Doch het
is de vraag, of de Weensche regeering
nog betrouwbare mannen te missen heeft,
want het geheele land is in rep en roer
en ook in Oostenrijk wacht het bolsje
wisme zijn kaus af, om het werk der
nieuwe mannen over le nemen.
Nog is Karei van Habsburg een keizer
koning, maar een keizer koning zonder
land Straks
Volgens Weenen zou op het Itali
aanse he frent reeds een wapen
stilstand zjjn gesloten en zouden de
vijandelijkheden reeds zijn geëindigd.
Stefani meldt echter uit Rome, dat het
woord nog is aan de Oostenrijksche
regeering.
„Oestenrijksehe parlementairen, van
velmachten voorzien, hebben verzocht
o ver een wapenstilstand te onderhandelen.
Generaal Diaz gaf daarvan kennis aan
Orlando; deze op zijn beurt aan de ge
allieerde conferentie te Parijs. Hierop
is aan de parlementairen medegedeeld,
dat de voorwaarden zijn als door Wilson
is aangegeven.
De parlementairen wilden daarover
eerst hun bevelhebbers raadplegen, zoo
dat het antwoord niet onmiddellijk kon
volgen."
Hoe het zij, van eigenlijken „strijd"
kan geen sprake meer zijn, daar er geen
reëele tegenstander van Italië meer be
staat. Een wapenstilstand zou alleen een
formeele afsluiting zijn van den reads
besloten ouden toestand,
De wapenstilstand met Turkije geeft
gelegenheid tot de ingrijpendste, militaire
maatregelea van de geallieerden tegen
over Duitschland, wanneer dit laad niet
in de wapenstilstandsvoorwaarden, die
het straks worden voorgelegd, berusten
zal.
Maar ®ok biedt de ineenstorting van
het Turksehe rjjk de kans tot de verwe
zenlijking van de stoutste imperialistische
droomen van Engeland en gedeeltelijk
ook van zijn verbondenen.
Italië is aan de Adria-kust zijn im-
perialististische idealen reeds aan het
verwezenlijken. De Italiaansche vloot
moet Woensdagavond „op verzoek van
de Italiaansche bevolking" de haven van
Fiume binnengeloopen zijn
Maar dadelijk opent zich hier het verre
verschiet van moeilijkheden, waarmede
Italië met de afwikkeling van zijn am
bities te doen zal krijgen. Het Wolff-
telegram, dat van het binnesloopen dor
Italiaansche schepen melding maakt,
spreekt tevens van een verzet van de
Zuid-Slavische bevolking. Ook in Triest
waar de autoriteiten tot een aansluiting
aan Italië besloten zouden hebben, zou
den de Zuid-Slaven, die immers van een
weer en dreven zijn wantrouwen op de
vlucht. En toen kon hij het niet langer
uithouden. Hij moest naar haar toe;
hij moest ook dit verdriet met haar
deelen. Hij sprong voorzichtig naar;
beneden en kwam zóó zachtjes achter
haar aan, dat zij 'verschrikt omkeek;
doch toen zij hem zag, glimlachte rij
gerustgesteld.
„Morgen LeonIk dacht heusoh dat
het een landlooper was. Ziet gij wei
hoe vlijtig ik ben?"
Toen mj haar onschuldig stralend
gezichtje weer zag en de innige blik
,uit de groote donkere oogen ontmoette,,
week 'dé laatste kwalde gedachte uit
zijn hart. Zij was toch geheel alleen
van hem, en als zij dat miaar eerst
zelf wist, zou zij wel voor hém strij
den en standvastig zijn.
Toen hij haar zoo nadenkend aan
keek, keek zij 'hem ook nauwlettender
aan en riep verschrikt uit: „maar
Leon, zijt gij ziek? Gij' zijt zoo Vree-
selijk bleek!"
Hij' antwoordde niet dadelijk. In
Stella's oogen stonden tranen; zij' leg
de haar hand op zijéen arm en smeekte
op, haar lieve manier: „Zeg toch, wat
is er? Is er ietsvreeselijks gebeurd;
ja ik zie het al. Toe, staar niet zoo
voor je uit, ik kan 'het niet verdra
gen!"
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Pen 3 maanden ff. p. port fl.7§
Lossé nummers- Q.Q5
Brijs dB» Advert»ntlëns
14 tegels f 0.80, tedbro regel meer 20 et
Verhoogd möt gen tjjdalgken oortdgatóesfajg
van 20 ®/«-
3-maal wordt B-maal bBSekead.
Bij abonnement voofdeelige voorwaard*!.
B#wgsntimmars 5 cenrf.
'i
Z*id-Slavischen staat tot de Isonzo toe
droo/sen, in verzet gekomen zijn.
Latere berichten uit Triëst, Trenteen
Laibach melden, dat de geruchten over
da aankamst van Amerikaansche en Engel-
sche oerlogsschepen in Triëst en over de
aanwezigheid van Engelsche officieren in
Laibach en Trente niet op waarheid
berusten.
In Laibach heeft de Sloveensche Nati
onale Raad het bestuur in handen ge
nomen. De stad is rustig, de orde niet
verstoord. Een aantal soldaten, voorstan
ders van de vorming eener Roode Garde,
hebben 's middags een bgeenkomst ge
houden en trokken daarna naar het
parlement, waar redevoeringen werden
gehouden en het tot kloppartijen moet
zijn gekomen.
De voorstander» eener Roede Garde
zonden eea afvaardiging van vier perso
nen aan president Seitz, om zich ter
beschikking van den Raad van State te
stellen voor de handhaving van rust en
orde. Gelijk reeds gemeld, heeft de Raad
van State de vorming van elke garde
geweigerd.
In Oostenrijksch Silezië is een Pool-
sehe nationale raad gevormd, uit vertegen
woordigers van alle partijen bestaande.
Tc Posen heeft zich een centraal bur-
gereomité geconstitueerd als hoogste
nationale gezag voor - Pruisisch Polen,
d.w.z. Posen, Silezië, Oost- en West-
Pruisen benevens de Poolsche emigranten
in de Rijnstreek en Westfalea Het comité
telt 40 leden.
Wolff kemt nog eens naar aanleiding
van de eischen van schadeloosstelling
voer de vernielingen door de Duitsche
troepen in Vlaanderen aangericht, terug
op de schade, die de blokkade den ge
zondheidstoestand van het Duitsche volk
heeft berokkend. Het telegram beroept
zich daartoe «p de officieele statistiek
omtrent de Duitsche volksgezondheid,
's Rijke gezondheidsraad heeft de gege
vens dienaangaande pas tot December
1917 algemeen g«ed gemaakt. De opgaven
over 1918 geven natuurlijk een heel wat
somberder beeld.
Tengevolge van ondervoeding is niet
alleen de werkkracht er afgenomen,
maar bovendien is de vatbaarheid voor
allerhande zieken gestegen, in de eerste
plaats voor maag- endarmaaadoeningen.
De wonden genezen langzamer, de weer
standskracht bij operaties heeft geleden
on de hartziekten zijn in aantal gestegen.
Meestal hebben deze een snel deodelijk
verloop. Onder de namen hartzwakte,
longontsteking, darmkatarrh en water
zucht verbergt zich veelal één en dezelfde
oorzaak: slechte voeding.
- Zoowel de Engelschen als de Ameri
kanen hebben met hun doergezet offen
sief nieuw# successen weten te behalen,
De Bngelschen hebben Valenciennes in
handen en de Amerikanen zjjn enkele
kilometers gevorderd. Maar op beide
frent-gedeelten wordt ook melding ge
maakt van verwoeden tegenstand der
Duitschers, die met herhaalde tegenaan
vallen poogden het verloren terrein ge
heel of gedeeltelijk te herwinnen.
De Belgen hebben belangrijk terrein
gewonnen ten Oosten van Deyüze, ten
Zuiden en Z.W. va* Gent.
Aan de „N. R. Ct." meldt men, dat
de Duitschers de grens van Eede tot
St. Laureijns ontruimd hebben, en dat
„Wat er gebéurd is, is in wéinig
woorden gezegd, Stella. Men wil on§
scheiden. Men wil jou laten trouWeW
en ik ik hleh dan niemand meer 1"
Zij zag Rem aan, met groote, niets
begrijpend© oogen en herhaalde
slechts: „geischeiden worden?"
„Kunt gij het niet btegriipën? Nu,
ik kon het eerst ook niet,' zeide hij
bitter. ,.i
Nu begréép zij plotseling, en een
loeiend rood bedekte haar gezicht en
als zij' trok hare jhand uit de zijde
en stamelde: „Leon je droomt!"
„Heusch niet-Gij zijt misschien bin
nen kort een zeer rijke gelukkige jon
ge vrouw. Je kunt jezelf gelukwen-
schen; het is al alles klaar gespeeld.
Gif ihebt slechts „ja" te zeggen
Zij beefde als een espenblaid en be
dekte het gelaat met beide handen.;
Leon's aangenomen ironisch© toon
begaf hém. Hij boog tot haar over,
nam haar de handen Van het gelaat
en Vroeg smeekend'; „Maar, nietmaar
Stella, 'dat Idoet gij mij niet aan Hoe
kan ik zonder jou levén?"
Een onzegbaar geluk straalde hem
plotseling uit hare oogen tegen. Ziji
wierp zich in zijne armen en verbórg
het hoofdje aan zijne borst. „Lteon,
lieve, lieve Lteon, ken je je Stella dan
nog zoo weinig.?"- (Wordt v«rrolg4T
9
L
6
9
.9
,5
14
!9
13
■j->
50
16
15
i)9
30
72
32
05
53
58
94
!51
lil
.25
l56
agn
chl-
1
:on-
in
l fi.
rke,
j b.
d.
vutl.
tien
ene,
wild
f5
f 1
nerd,
s.
l. V.,
j m.
Joes,
aan-
b. S,
taan:
sch.;
L H.,
eding
b. s.
P.
over-
•Bath,
allen-
s. 25
s-Gra-
eci ing
Ter-
rodillg
- fio
;e!ing:
10 d.
f 15
ddaax,