Donderdag SI October 1918
S3e Jaargang
S e r a p li i n e,
No.
FTïiï LLËT 0"wT"
De Groote Oorlog.
StdXm-Generaal.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR Eï EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11.)
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. D HU IJ L. BURG-
Drukkers:
Oosterbaaa Le Cointre, Goes.
BBSg
TERSCHIJNT ELKEN .WERKDAG.
AbonnBmttntspvjjs:
Pff» 3 maanden fr. q. poet 1.75
Losse nummers- Ö.Qfc
Brijs dB» Ad veztentiën:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 A
Neihoogd met gen tijdeljjben oorlagstaosïag
ran 20 °/0.
3-maal wordt B-maal bfeiekeod.
Bij abonnement voorctoelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 oeöt.
0® Derdtsche Synode.
In 1582 werd eien der meest belovende
studenten der Lteidsche Hoogescheol, Ja
cobus Arminius, door de regelering van
Amsterdam naar, Genève gtezoruden om
onderwijs te ontvangen ran Bieza, den
opvolger van 'Galvijó.
Na, daar eielnigen. tijd - vteirfcoefid te heb
ben, reisde Arminius naar Rome, waar
hij 'onder den invloed kwam van dje! Je-
suiten.
Te Amsterdam terugglekeerd, werd hij
aldaar predikant. Hier openbaarde zich
al spoedig iets dat wantrouwen wiekte.
Toch liet men decern minder gunstigen
indruk over fclich heen gaan, len juichte
het toe, dat dezle zlaehtmoedige geteerde
een benoeming kreeg en aannam als hop©-
leeraar aan de Leidscbe Hoogeschool-
Nauwelijks was hij daar twee jaar
werkzaam gewelest, toen hij leerstellin
gen begon te verkondigen die in strijd
waren met de bleilofte, bij zijn. toelating
tot het predikambt afge-llegd en met de
instemming, loen door hem betuigd, met
de leer dar kerk.
Nochtans verwierf hij zich door zijn
beminnelijk karakter (ön aangenamen .om
gang en door 'zSjnel gtroote blekwaamheden
een z'oodangi overwicht over 'z'ijne leer
lingen, dat vele studenten door zlijne, dwa
lingen werden mlejegevoeprd. Bezie studen
ten, later predikant geworden,- brachten
de'zte dwalingen in de gemeenten, en zoo
werd -de' leer van Arminius weldra over
't geheeld vaderland verspreid. Tevergeefs
wa,s 'tdat Klasse-s en Provinciale Syno
den zich verzetten, tevergeefs werd ook
aangedrongen op eten algemeen© Syno
de, want dei volgelingen van Arminius
hielden dit tegen.
Ook met den dood van Arminius, 1609,
waren de geschilllen niet ten einde. Zijne
volgelingen gingen voort op dl®11 ing©"
slagen weg, zochten len yonden steun
bij de regeiering en gaven hun gevoelen
te kennen in een geschrift, dat zij de
Remonstrantie -noemden, en waarin ge
leerd werd verkiezing uit een voorzien
gelo-of, de algemletenhei-d dof ver'zloening',
en de vrije wil tien goede; de o-nwederstan-
delijke werking Gods in de bekeering
-werd geloochend; |en de mogelijkheid van
een' afval der heiligen werd vastgesteld.
DeKei Remonstrantie was 1 ook geheel
in den geest dier Staten van Holland,
omdat de /hoogste macht er in wteird
toegekend aan dfe Staten in kerkelijke
zaken.
Aan de tegenpartij, die- eigenlijke- gere
formeerden wlerd nu door de Staten vet-
draagte'aaimheid opgelegd, len tevens wer
den zij vermaand de geschilpunten in
-de- ©xamina's -niet mleer aan te roeren.
Hiertegen vterzétten Iziij zich natuurlijk
krachtig. Gevolg daarvan whs, dat er den
10 Maart 1611 eten vriendschappelijke' sa
menkomst van 'twaalf personen uit die
fee-id© partijen bijeengeroepen werd.
Bii den aanvang d-elzer samienko-mst
dienden de rlechtz-innigen eeln tegen-Re
monstrantie in. "Hieruit is ontstaan de
onderscheiding in Remonstranten en Con-
tra-Reimottstrantien.
Ook deze .vergadering b-leef echter zon
der gevolg. Wel wierd er een bevel1 tot
verdraagzaamheid bekrachtigd mtet bedrei
ging van straf bij overtreding dezler order.
De bedreiging Werd maar at te hard uit
gevoerd. Zij, die in 's Reeran Naa-m wei
gerden te ziwïjglen Werden van hun ambt
ontzet en uit de stad gtebannen. Zij, die
bij elen predikant in leien naburige gemeen
te 'kerkten, wérden gesmaad en vervolgd,
sommigen werden op- gruwtelijke wijze
mishandeld. Ja, helt schelen, Üat Kerk en
door U. Z. VON MANTËUFFEL.
30) -o—
Juist in dezen tijd stierf zijn oom, een
neef van zijn vader, waarmede deze was
opgegroeid. Adlerstein had zijne vacantie
menigmaal bij hem doorgebracht- Hij was
een rijke oude heer geweest, en had eens
een zeer hooge plaats in de maatschappij
bekleed, en tot op hoogen ouderdom in
vloed in zekere politieke kringen behoud-
den. Adlerstein was zijn erfgenaam; de
oude heer had den jongen met zijn flink
karakter als zijn eigen zoon liefgehad,
en .toch scheen hij hem soms te ont
wijken. Adlerstein hield dit voor een be
wijs van minachting, en hij leed hier
zwaar onder. Hij meende te begrijpen, dat
zijn oom hem wel gaarne zag, maar hem
ontweek, omdat zijn vader geen eerlijken
naam had nagelaten.
Zoo was zijne jeugd moeilijk voorbijge
gaan, zonder ouders, en overal vermeden-
Nu riep hem ziiu oom aan zijn sterfbed,
Vaderland samenspanden om die leer der
waarheid, dia lejer der Hervormers, uit
ons Vaderland te bannen. Rteeds waan
de men zich van de ovlerwinning zeker,
toen de z'aak plotseling leen keer nam.
Prins Maurits- haid namelijk op- een
maal de 'zijde 'der vterdrukten gekozen,
door een gang onder dia prediking; van
een geïnformeerd 'predikant in da Kloos
terkerk te Den Haag.
Door zijn beleid werden de waardgel-
ders afgeschaft, en al zoo Oldlenbarneveld
en zijn aanhang in hun pogen om Kerk
e-n Staat onder één bestuur te brengen
en' de Remonstranten te doen zegevie
ren gestuit.
Ook kwam 't zoover, dat tot het bij-
etenroepjen eener Nationale Synode te Dor
drecht besloten wlerd, om te trachten telen
einde te ma-klen aan de geschillen.
Dien 25 Meli 1618 werd|etn de uitnoodi-
gingsbiïicven door de Staten-Generaa! aan
de Staten onzer provinciën, d|em Koning
van Groot-Brittannië, dei kerken in Frank
rijk, en verscheidene andere Vorstendom
men en Republieken, die de" Gerefor
meerde lieer waren toegedaan, gezonden-,
met veirfeteek om godgeleerden te zenden.
De Staten van Holland zlomden d|en brief
ongeopend terug, jen verzachten dte Re
giering van Dordrecht hunnte stad niet
tot het houdêln dier Synodei af te staan.
Ook verz'oehteln -zij den buitieinlandschen
vorsten om hunnen onideïdanlein niet toe
te- staan iemand hier in ziijn handelin
gen te sterkten, dewijl dit strekktein zou
tot verguizing dter O verheid en den vrtejdfl
der kerk zou verstollen.
Dit pogen ten spijt werd de Synode
den 13 November 1618 gjeopend, nadat
e-erst door de- Algemeene Slatein een bid
dag *was uitgjejschretven, mteit verztoek om
de Synode .voortdurend in djen gebedel
te gedenkten.
Behalve 28 bui tonlandsch© en 58 Ne-
derfandsche 'gcdgelte>erden belvonden zich
hier 18 afgezanten dier Sitaten-Generaal,
die na inlevering hunner geloofsbrieven
zitting namen.
Het ganschei land' was in gespannen
verwachting. Ejn in Dordrecht scheten alles
eenheid, zoodat telk die met dein toe
stand niet biejkend was onwillekeurig vra
gen moest: wat is het doel dézer Sy
node?
Krabbendljke.
.Wat drukt Go-ds hand toch zwaar op
het arme Krab-bendijke
Bijna -dagelijks hoort men van sterf
gevallen. In enklele gezinnen, waaruit een
-doode werd uitgedraglen, ligjgen nog: ern
stig kranken -of viel weidler een slachtof
fer der gevrteesde ziekte.
In de .advertentiepagina van ons blad
leest men heden weder een ontroerend
bericht. Wie heleft geen medelijden met
dat arme, tieleicllere, jeugdige weesje! En
wie ztucht niet: o Heiere, 'indie-n 'tUw
wil is, o laat toch af. Ontferm u, wie
zou er van Krabbiehdijke blijvten staan,
want z:ij is' klein.
D-s. Nieboer stond Maandag' bij vier
graven. D© welek daaraan voorafgajande
waren nog maerdleiien uitgedragpin.
Het is te begrijpen, dat het hem smar
ten pioet bij zoo zlwaren roiuw; zijin 25-
jarig jubileium te mogen vieren.
Daarom -doet 'tons goied te vernemen,
dat de Kerkeraaidi, waarvan Z.Eierw'. amb-ts-
halve voorzitter is, besloot dle|z© gedach
tenisviering tot '18 Nov. a.s. uit te stellen.
Althans bij leven en wjeiMjln.
Want meer dan o-oTt mogen wij nu
detele clausule yan dien H. Apostel- (Ja
cobus 415) wel in 'het hart en op- dte
en deelde den armen jongen man mede,
dat hij zich niet bedrogen had, toen hij
aan de onschuld van zijnen vader geloof
de; hij zeide hem geene rust te kunneu
vinden eer bij hem de ware toedracht
der zaak had meegedeeld. Hij was de
schuldige; hij had in zijn jeugd door
vervalschmg van wissels zich uit geld
verlegenheid gered. Hij had velen in de
zaak betrokken, zoodat men nooit had
kunnen uitvinden wie de hoofdschuldige
was. Zoo was men er ook toe gekomen
om zijn vader te verdenken én hij had
de verzoeking niet kunnen weerstaan, om
die verdenking te verzwaren.
De oude man stierf, en Adlerstein had
nu de bewijzen in handen welke zijn
vader zijn eerlijken naam terug gaven-
Hij was verlost uit zijne verbanning
het leven lag vóór hem, als één lange
zomerdag, zijne kennissen haastten zich
hem te verzekeren, dat niemand aan eene
goede oplossing had getwijfeld.
Doch -dat gaf 'hem -Zijn verloren jtengd
niet weer.
Desondanks was hg zeer gelukkig en
dankbaar. Daar zijn goed verpacht was
en dat wel voor nog eenige jaren, werd
bij kurassier en diende zoo eenigen tijd-
Daarna g "g hij in het huzarenresiment
lippen hebben, bij 't uitsprteken van eiefnig
voornemen.
Immers wij -weten djeti dag onzlesi doods
niét; de dood -wenkt ieder uur.
Troioste diei -Jletere prize vrienden te
Krabbendijke, make Hij ous alten war
kende en biddende, en 'houd© Hij ons
tot Zijn komst beweid.
Hervormingsdag.
Hedien 31 October Hervormingsdag!
Bij alles wat Ziel1 nteewdrukt, mag
de jubel niet ontbrteken voor hetgtejen op
dien giedenk'waardigten 31 October van het
jaar 1517 (door middel van dien etenvou-
digem monnik te Wjttenbterg, ten gunste
zijner kerk Idoo-r den HteeWe gewrocht is.
Maarten Luther, gepechtvua|rdigd door
het geloof, begtemadi-gjd met een helder
inzicht in de waarheid Gods, en bezield
do-or ijver ,voor da elelrei Gods, 'en het
heil dter zielien, heeft in den vroegen
morgen van dien laatsten Octoblerdag een
daad bestaan, wiaardo-or hij de Roomse he
Kerk op haar grondvesten clleed wanke
len en waarvan de glevolgien waren dat
de Zioo lang verborgen gjehou-den Waar
heid van de rechtvaardigmaping door heit
geloof allleen" tot nileiuwie openbaring
kwam.
Deztei Hervorming van 1517 biegonnen,
ziet zich nog in o-nzb dagen, nitet alleen
in 'dei Kerk, maar -op, élk andier terrein
des levens voort. Ook op dat dier Staat
kunde-, Daarom
Te Dieum Laudamus! Wij- loven U, o
God!
Tweode Kamer.
De Ilarskamp g«beHrteniss«H.
Kruyt's principe. N. U. M.
De revolutionaire socialistische heer
Kruyt wenschte gisteren de Kaaien de
urgentie voor te leggen van de behande
ling van zijn interpellatie inzake de me-
dedeelingeu van den minister op 18 Oct.
j 1., veoral in verband met het gebeurde
in de Harskamp.
Minister Ruys antwoordde echter, dat
als de aandrang ep spoedige behandeling
ook op de nieuwe gebeurtenissen gegrostd
is, de regeering dan toeh eerst de zaak
moet nagaan. Voer het overige was bij
bereid om de gevraagde inlichtingen te
verstrekken.
Toen mengde zich ®ok Troelstra in
debat en drong er ep aan dat, als de
interpellatie-Kruyt werd behandeld, te
gelijkertijd de zijne aan de orde zou
komen, met de door Troelstra over de
Harskamp-gebeurtenissen te stellen vra
gen.
In elk geval kon en dat begreep
Troelstra beter dan Wijnkoop, die zich
ook in het debat mengcle de Regee
ring op dit «ogenblik geen mededeelingen
doen, zoodat mot overgroate meerderheid
besloten werd a.s. Dinsdag op de zaak
terug te komen. Inmiddels kunnen dan
de verloven wel weer verleend zijn, want
de Regeering heeft, indien zicli de ge
beurtenissen in het Zuiden niet ongun-
stigef ontwikkelen, daartoe het voor
nemen.
Een nieuwe interpellatie is verder in
uitzicht gesteld door Marchand (v. d.)
die de rogeering vragen wil stellen over
de ingevoerde crisis-rechtspraak. Van
daag wordt ever deze aanvrage beslist.
Verder werd een weinig geboomd over
het w.o., dat de bedoeling heeft het
over, waar wij hem nu ontmoet hebben-
Tot zoover waren de gedachten van
den eenzamen man gekomen. Nu wilden
zij niet verder. Hij leunde met het hoofd
in de hand en staarde voor zich uit.
Niet alleen voor anderen wist bij zich-
zelven te beheerschen; ook zijn eigen
hart wist hij dit te gebieden. Het stuk
verleden dater lag tusschen zijn komst
in het regiment en de ontvangst van de
kleine sierlijke verlovingskaart van juf
frouw von Werther met luitenant von
Lettow was een afgesloten tijdperk uit
zijn leven, waarin zelfs zijne eigene ge
dachten niet mochten binnentreden. Hij
had aan andere dingen te denken- Zijn
leven was rijk aan liefde en zorg voor
anderen. Hij vond daarin bevrediging en
voldoening bij alles wat hij zich had
moeten ontzeggen- Hij zeide tot zichzelf
dat het nu eenmaal zijn lot was alleen
te staan en hij droeg dit lot niet met
sentimenteele onderwerping maar kalm en
vastberaden.
Hoofdstuk VII.
Mevrouw von Werther verkeerde in de
grootste opgewondenheid. Alles wat het
regiment betrof, dus ck de huwelijken
militair gezag bevoegd te maken „tot
regeling van het militaire belang, gelegen
in het overanderd laten van terreinen,"
eftewel om te maken dat verdedigings
werken. bijv. door besch gemaskeerd,
niet worden ontbloot.
Nadat op aandrang van de Wijkersloeth
een bepaling betreffende schadevergoe
ding teegeaegd was, werd het wetje
aangenomen met 52 tegen 16 stemmen,
die van de rev. soc. en de S. D. A. P.
Ds. Kruijt meende zjjn atem nog te
meeten motiveeren: hij erkent noch het
militair gezag, noch den plicht der lands
verdediging.
Daarop waren het de N. U. M.-belan-
gen, die de aandacht der Kamerleden
opeischten, aan de hand van het wets
ontwerp tot nadere veorziening ten aan
zien van het goederenverkeer met het
buitenland, en kritieken ep het N. U. M.-
beleid door van Berestejje en Dresselhuij».
Laatstgenoemde kwam tenslotte met
het voorstel van ean nieuw afdeelings-
onderzoek. Minister de Vries nam het
voorstel tot centralisatie van den invoer
bij de N. U. M. terug; het thans aan
hangige wijzigingswetje betreft alleen
de kredietverstrekking aan het buiten
land, de wettig-verklaring van vborwaar-
deD, welke vóór de oprichting van de
N. U. M. aan de uitvoervergunningen
verbonden waren, en de verzekering van
de rechten van den staat bij de liqui
datie van distributie- en exportvereeni-
gingen. Omtrent een en ander is meer
dan één nota vaa weiziging ingediend;
geen wonder, dat de Kamer onder die
omstandigheden op vernieuwd afdee-
lingsonderzoek gestold is en het voorstel
van mr. Drosselhuys zonder hoofdelijke
stemming aannam.
Binnenkort (vermoedelijk a.s. Vrijdag)
zal dus in de secties o.a. nog eens bij
zondere aandacht geschonken worden
aan de regeling, die thans inzake de
ontbinding ende vereffening van de reke
ningen van lichamen, ingesteld ten be-
hceve van de regeling van de distributie
en den uitvoer van bepaalde geederen,
voorgesteld is.
Bbfempf wiMiai vaa dan toostend.
Op het Westerfrent geringe gevechts
actie. Ten N. van Verdun bezetten de
Amerikanen Aincreville. Verder op dit
gedeelte van het front patrouille- en
luchtactie.
Wat Havre vertelt, wisten onze lezers
alHevige artillerie actie op het Bel
gische front. Zeeuwsch-Vlaanderen's bo
dem dreunt van het zware geschut over
de grens. Tst ver in Zeeland rammelen
de ramen en de geweldige ontploffingen,
welke gisteravond vele Zeeuwen uit den
slaap wekten, zijn vermoedelijk wel
schrikkelijke munitie-explosies in België
geweest. (Nader verluidt dat dicht bij
de Ned. grens zware bommen uit een
vliegtuig geworpen zijn.)
De Oostelijke vleugel van de- O. H. in
Servië ©pereerende strijdkrachten heeft
reeds een overtocht over den N. Donau-
oever ten uitvoer gebracht. Het terug
trekken aan de Save en de Drina wordt
„volgens plan" uitgezet.
Het ontbindings-proces in de Oosten-
rijk-Hongaarsche monarchie voltrekt zich
met verrassende snelheid.
Nauwelijks hebben de berichten over
een onafhankelijkheidsverklaring van
Kroatië ons bereikt, of de telegrammen
door de officieren gesloten, waren voor
haar van het grootste gewicht. Die zaak
moest dadelijk in orde worden gemaakt,
dat sprak vanzelf. En als de majoorsche
eenmaal iets begon, dan ging dat altijd
met „dienstijver."
De gasten waren weg en Leona zat
op haar kamer-
Mevrouw Von Werther liep zenuwachtig
op en neer, om haar opwinding meester
te blijven. De deur werd opengemaakt
en Leon trad binnen. Zijn fijnbesneden,
marmerbleek gelaat drukte die grootste
verwondering uit. „Liet u mij roepen,
mama?" vroeg hij ongeloovig.
„Ja zeker, ik liet je roepen," zeide
zijne moeder en nam op de canapé plaats;
„kom hier naast mij zitten; ik moet je
spreken." Leon nam plaats. Zijne moeder
keek hem eenige seconden zwijgend aan.
De lange haren, de artistieke kleeding,
het geheele wezen van haren zoon was
haar zoo onsympathiek, dat zij zuchtte-
Leon begreep dien zucht zeer goed
en drukte de lippen opeen- „Wat wilde
u mij zeggen?" vroeg hij toen koel-
„Nu, dat zul je dadelijk hooren," was
het antwoord. „In hoofdzaak komt het
hierop neer, dat het zoo niet kan door
gaan. Zie me nu niét zoo verwonderd
brengen een aantal bijzonderheden over
de „feestelijke" overdracht van het vroe
gere bestuur in Bohemen aan den natio
nale* raad der Tsjeche-Slowaken. De
president van don raad heeft reeds het
stadhouderschap van Bohemen aanvaard
en aan politie en ambtenaren den
nieuwen diensteed afgenomen, terwijl
het militaire commando ter beschikking
van den nationalen raad gesteld is ter
handhaving van de openbare orde.
Naar het „lerl. Tagebl." meldt, heeft
in Zagreb (Agram) de onafhankelijk
heidsverklaring van Kroatië, Slavonië
en Dalmatië plaats gehad in de zitting
van den Kroatischen Babor. Terwjjl de
volksmenigte op het plein voor het
Saborgebouw het Kreatisehe volkslied
zeng, de greote domklok luidde en 24
geschutsalvo's werden gelost, opende
president Medakovies de zitting, waaraan
ook de leden van den nationalen zaad
deelnamen, met de verklaring, dat de
Kroaten, Serviërs en Slavenen aieh in
een vrijen, souvereinen staat zouden
kunnen véreenigen.
De Kroatische Sabor moet den huldi
gen toestand liquideeren, daar zij als
het eenige parlement der Zuid-iiaven
de macht tot spreken heeft.
Vervolgens werd eenstemmig besloten
de staatsrechtelijke verhouding tusschen
het koninkrijk Dalmatië, Kroatië, Slavo
nië en Fiume en HoDgarije en Oostenrijk
op te heffen, alsook de overeenkomst
tusschen Kroatië en Hongarije met al
haar supplementen voor nietig te ver
klaren.
Het koninkrijk Kroatië, Slavonië, Dal
matië wordt tót een zelfstandigen staat
verklaard, onafhankelijk van Hongarije
en Oostenrijk.
Reuter verneemt dat op het oogenblik
het centrum der politieke actie daar is,
waar de 'staatslieden der geassocieerde
regenringen den toestand bespreken, nu
president Wilson zijn correspondentie
aan de geallieerde regeeringen voorgelegd
heeft om er baar meening over .weer te
geven.
Het is niet verstandig te veel aandacht
aan niet offieieele veronderstellingen ever
de besluiten dezer besprekingen te
schenken.
Echter kan aangenomen worden, dat
de geassocieerde staatslieden tot over
eenstemming zullen kernen over de voor
waarden van den wapenstilstand voor
Duitschland, Qestenrijk-Hongarije en
Turkije, welke, indien zij aangenomen
worden, elke hervatting der vijandelijk
heden deor de tegenstanders onmogelijk
zullen maken.
Verwacht mag worden, dat de voor
waarden voor den wapenstilstand in den
enmiddelijken terugkeer van alle ïngel-
sche krijgsgevangenen zullen voorzie».
Reuter besluit aldus;
Indien een vergelijking gemaakt wordt
tusschen den militairen toestand van
Duitschland aan den eenen, en dien van
Oostenrijk en Turkije aan den anderen
kant zal het duidelijk zijn, dat de twee
laatstgenoemde mogendheden niet re-
deljjk kunnen verwachten, dat
zij een gunstiger behandeling
zullen ondergaan, dan die aan
Bulgarije toegestaan werd.
De onlusten te Boedapest.
BOEDAPEST, 30 Oct. In den loep van
den dag van gisteren hebben weer ern
stige onlusten plaats gevonden. Vele
duizenden demonstranten trokke» naar
den Hofburg, waat zij op politietroepen
stieten. Het kwam tot heftige botsingen.
aan! Gij zijt toch waarlijk oud genoeg om1
te begrijpen dat wat goed is voor kinde
ren, moet ophouden als de menschen vol
wassen zijn."
„Ik weet niet, wat u bedoelt," was
het booze antwoord.
„Lieve mensch! ik kan toch moeiljjk
nog duidelijker zijn!" riep zijne moeder
opgewonden. „Begrijpt gij dan niet, dat
gij alleen ter wille van Stella moiet zor
gen dat zij, niet over dë tong gaat? Dat
eeuwig geschilder en dat zingen en dich
ten moet uit zijn en ik verbied hét bij]
dezen ten strengste. Waar moet dat heen?
Nu reeds praten de menschen over q
beiden op een wijze, die hoogst onpassend
is. Dusik wensch niet dat gij voor 't ver
volg bij' grootvader en grootmoeder m
en uit loopt zooals tot op heden. Ik wil
in 't geheel niet dat gij er heen gaat,
voor dat er een lange tijd overheen is
gegaan."
Leon was nog bleeker geworden- „Ik
ben geen schooljongen meer, die niet zelf
weet te beoordeelen wat hij doen en laten
mag," zeide -hij: na een poos toornig.
(Wendt vervolgd.)
St';.--.
