igeu^MeTlTftos^
.^o. 304
Vrijdag 21 September 131S
32e Jaargang
Seraphine,
JU,
Dienstbode
g. stroo,
Knecht
ipparsknacht 1
ikomende,
te öfenstbads
Dienstèöcfe,
HuishoüSing
Nanstboda,
oaa
ster- Scheld®»
FEUILLETON.
De Groote Oorlog»
KOO P j
Vosmirrla oftBfl{W4i
b bf> DE RSJ&-
kamperland
K H O N O, 4
I
1 «^erpe, waakza
»rd«r, reu, lgi*^
Ougemeld betricdf
of erf, Prijs
ptkantoor Rillancj
Veersciieweg
[i'raagd A 7 I
idsknecht, 11
Nnhuijse,
1 Smederij Borsselèn.
fjlc met OctoJjgn
IXw- P°bt)ERMAN
I, bi] Souburg,
for direct:
™°r-. schip „Nooit
F'ftelijk of mondeling,
beu bij T. Hovestadt,
f A. Heijboer, Achter-
Irtensdqk.
petober een
res C. HENNIN8
|nrg.
'w v} p|j
i ROERSTRA, Goes,
fraagd
öbog loon Te be-
- U E R, Steemveg,
Jraagd
re op te passen,
J. POT, Goes
f /.-i
klein gezin, tegph
|der. Brieve» bureau
Middelburg,
piling met 1 October
|E VERLARE,
Joosland.
|ot-reederij
van der Schuyt.
|ienst
-ROTTERDAM,
lelegen plaatsen.
3er 1918.
lorgens Md
9.
9B0
7 30
930
7.30
930
7.30
9.30
8 30
9.-
9.30
7.30
9.—
7.30
830
8.30 ---
getal achter 4®
aart van Zieree®
d is de afvasrf
1918.
nam 3.
nam. 4 10
naar Zierikzee.
van Zierikzee op
!0 naar Vlissingen-
7.—
10.30
7.—
10.30
S.46
nam
nam
naru
n.ffl
Uitgav* van
it Naaml. Venn. LUCTOR ET 1MERGO,
gevestigd te Goes-
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkeis:
Oostürbaan Le Cointr$, GoBs.
Zij, die zich met ingang van I October op
„De Zeeuw" abenneeren, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nummers kosteloos.
Abonnementsprijs f 1.75 per kwartaal.
Wij herinneren er aan, dat in verband
met de voortdurende stijging van d^exploi-
tatiekosten van ons blad, met ingang van
I October a. s. de advertentieprijs wordt
verhoogd met een tijdelijken oorlogstoeslag
van 20 pet. De prijs wordt dan 24 cent
per regel.
VIII.
In de „Statemines".
I.
„Neem de tram-car van 7 uur, dan kunt
u den trein van half 8 vangen, en is
u ongeveer 9 uur hier. We gaan dan da
delijk on$ gereedmaken voor dien tocht.
Breng wat oude kleeren en schoenen mee.
U' zult zien, dat dat noodig is".
Zoo (maar dan in 't Engelsoli),. luidde
de schriftelijke atspraak, die de „Chbf-
Surveyo'r" van de mijn met ons maakte.
Het gaal heelemaal niet gemakkelijk,
'n geschikte kans te krijgen, een goud
mijn van binnen te bekijken. Er zijn er-
zooveel, en toch zijn de moeste men-
schen hier nog nctoit in een goudmijn
geweest. Alléén kun je er niet ingaan, en
om je als „bezoeker" aan te melden en
„geleide" te verzoeken, is praktisch al
even onmogelijk. Je moet onder ja vrien
den of „goede bekenden" 'n „mine-in
spector" hebben, dan is er een kans.
Tot onze afdeeling „Engelsche kennissen"
behoorde nu zufk een chef en toen kwam
de hegeerde uitnoodiging van zelf, die
wc natuurlijk met beide handen accep
teerde^
Op den bestemden morgen klopte de
huisheer ons al heel v'roeg op. „It's time
now", zeide hij. We geloofden hiet, maar
toen wie eenmaal „geperpendiculariseerd"
waren (om met Beets te spreken) zeiden
onze horloges, dat het wel eon beetje
erg vroeg was. We begrepen 't: hij had
'n prachtg-slegenheid gekregen om ons,
verwende heertjes-, er eens extrarvroeg
uil te jagen. Enfin, 't vo-ordeel was, dat
we ruim tijd hadden ons- yoldoende te
prepareeren vqot den tocht, en een „sub
stantial breakfast" (typisch Engeisch:
porridge, eggs- en bacon, toast, etc.) te
gebruiken.
De „tram-car" van 7 uur bracht ons
naar 't station en om half acht zaten
we in den trein, die ons' naar 'tdoel
onzer reis zou brengen. Dat doel was:
„Brakpan", waar de mijn is. Brakpan
is een dorp -aan de uiterste grens van
de z.g.n. „East-Rand". De geheels Wit-
watersrand wordt namelijk verdeeld in
'n West-Rand, Centre, en East-Rand.
't Centrum is Johannesburg, dat is als
't hart, de bewegende kracht van 't drukke
levqp. in de lange rij mijnwerkers-dor
pen, aan weerszijden zich uitstrekkend.
De „Ran#' vormt slechts een klein ge
deelte van Transvaal, maar er woont meer
dan de helft van de, geboete bevolking.
Hij is als 'n reusachtige gouden mag
neet, die met steeds grooter wordende
kracht, do menschen aantrekt. De Boe
ren hadden de kracht van die magneet
gevreesd en ze diep onder den grond
laten blijven, 't Heeft niet gebaat. Over
al wordt gewoeld en gewerkt o'm die rijke
gouderts uit de aarde naar boven te bran-
door U. Z. VON MANTEÜFFEL.
o—
„Dus een natuurkind," zieiJe Seraphine.
„Volkomen 1 Baroq. St. Albrtn scheien
z.ch dan ook niet weinig bezorgd te ma
ken wat zij allemaal -zou zleiggem! Hij
behandelde haar geheel a'.s esin kind, en
zij bloosde ook als ©en s -hoolmeisje, dat
eigenlijk niet góed weet wat het voor
verkeerds gedaan heeft."
„Welke familiebetrekking bestaat er
eigenlijk tusstben hen," vroeg nu Loon
de schildersezel wegzettend. „Is hij haar
neef?"
s.-Néën, ik geloof dat bij haar oom
ls- Hij h,ad een ouderen stiefbroeder,,
graaf Ottomar Rhodes Dat was haar var
der. Zij is de erfgename van Thann-
hausen, maar e-en deel van het grootei
vermogen kreeg hij."
„Daarnaar te oordeielea ziou Gravin Sy-
billa uren in den omtrek' dei 'boste partij
zijn," ging Math'us voort.
„En waarom houdt men haar toch zoo
opgesloten," zeide Stella medelijdend.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
AbonnfimBiitspr jjs:
Per 3 maanden fr. p. post fl.60
Lossti nummers 0.08
Prijs dgr AüvbrtEBti Sa:
1—4 regels f 0-80, iedere regel meer 20 et
3-maal wordt 2-maal berekend.
B{j abonnement voordeelige voorwaardlift
Bewijsnummers 5 coat-
gen' en tientallen machines Werken da
gelijks met onverminderde kracht, orrï hiet
gele goud u+t de erts te voorschijn' te
brengen. En elk jaar eischt dat goud
z'n slachtoffers, mijnwerkers, die veronr
gelukken, anderen, die door de vreeselijke
mijntering woiden aangetast.
Maar de rijke mijimiagnaten, in hun
weelderige huizen, bekommer en zich. daar
niet heelNiruk over. Verbeteringen in
de mijn, om 't aantal 'dier slachtoffers
tot 'n minimum te reJuceeien, zijn nog
in groot aantal noodig. Waarom zou'men
er haast mee maken'? Er zijn altijd velen,
om ze te vervangen, want de arbeid
wordt ruim betaald.En wat helpt,
het ook, om daar enkele menschBnl©-
vens te sparen, als er straks op de slag
velden milliocnen worden vernietigd
óm het goud
In niatigon gang ging het verier. Overal
verhieven zich, op korten afstand van
de lijn. de hooge, witte heuve's, gevormd
doer de fijngestampte, afgewerkte klip-
stof, waarnaast lange terrassen van nog
onbewerkte klip. Hier en daar staken
lange, zwarte schoorsteenpijpen uit de
machinegebouwen, getooid met u dichte
rookpluim.
In Brakpan klommen we uit den trein
en al gauw bracht 'n „cab" ons' naar
mi'. D„ chef-surveyor; .Deze stond ons
bij het hek vóór z'n woning al óp te
wachten. Vriendelijk werden wo binnen
-genoodigd, waar we de eerste prepara
tie voor den tocht kregen, 'n kop thee
met wat „cakes". Toen naar de gnija.
Onze gastheer en gids was al in zijn
kostuum. Eerst bracht hij ons naar 'n
vrij sterk verwarmde kamer ('twas .Juli,
dus midden-winter), waar we ons kon
den „verkleeden", d.w.z. de oude kiee-
ren en schoenen aantrekken, die -we in
'n handkoffer hadden samengebracht.
„Doe vooral niet teveel kleeren aan",
had mr. D. gezegd, „want het is jn
de mijd warm genoeg".
We waren nu in de groote mijnge-
bouwenToen we gereed waren, moesten
we in een kantoor .eerst onzii namen
teekenien. Waarom?" vroegen wo onzen
geleider. „Be maatschappij eischt, dat u
op eigen verantwoording gaat. Dat is al",
zeide- hij lakoniek. Prettig was -j, idee
niet, maar dat de „chef-surveyor" in
hoogst-eig-en persoon onze gids zou zijn,
gaf ons 'n gevoel van veiligheid. En
„'Paris vaut bien une messe"!
We werden, voorzien van 'n mijnlamp
en daarna staken we 'n soort binnen
plein over paar wat 'n hooge, ijfeeren
stellage leek. Hierin .waren vier liits en
gingen ook d-e „skips" naar onder en
werden weer naar boven teruggebracht
„Skips" 'zijn ijzeren bakken, zooals z'e
aan de groote havenplaatsen veel wor
den gebruikt voor het laden en lossen
van bijv. 'ijzer en steenkool, en die in
de mjj® worden neergelaten, daar worden
gevuld met erts, dan opgehaald ©n langs
rails naar 'de machines rijden door mid
del van £en electrischen draad, die ze
boven aan de- „stellage" vangen.
„Will you please g<j in", noodigdc mr.
D. ons uit, in de lift te stappen, of
„the cage", zooals de Engelschen hem
noemen 'n Klein, ijzeren hok, vochtig
en vuil. De ijzeren deur werd gesloten,
en toon ging het naar onder met 'n' enor
me vaart. De zich snel-verplaatsende
lucht gaf ons 'n licht gevoel van dui
zeligheid. Erg aangenaam vonden we
't niet, en we dachten beiden (we> wa
ren twee) eraan, wat er van ons zou
„Woont zij geh'eel .alleen in het oude
somber© slot?"
„Weet gij niet, dat d© oude barones
St. Alban nog leeft, zij is d© moeder
van Baron St. Alban. Gravin Sybilla is
eene wees, en wordt door hare tante
opgevoed."
„Maar 'dan wordt zij' gewoon gevan
gen gehouden! Gij z'ijt dan de eerste
sterveling, die haar tei zien hebt geikre-
gen!" riep Stella uit.
„Ja, .het is afschuwelijk. Mijne kame
raden vertelden zacht dat mevrouw van
St. Alban het „goud yischje" zoo. gevan
gen hield, opdat slechts' de zoon den
schat zou krijgen. Of dit waar is weet
ik niet 'en hoop -ik ni©(, want ik zou
het arm© kind, wier leven al dfóevig
gcnoeig moet zijn, wel een anderen man
toewenschen dan deze droefgeestige Ri-
naldo
„Gij moést haar man zijn Mathus."
„Dat nooit!" was het trotscha ant
woord een hélder ro-od kleurde het
voorhoofd van den jongen officier
„dat zou niet alleen worden: zich voelen
als een bedelaar, dat zou waarlijk bede
len zijn!"
„Ja, gij hebt gelijk", zeide Stella treurig.
Het binnentreden van eene vriendelijke
oude dame brak bier het gesprek af en
herinnerde Mathus aan zijn wachtend-
wórden, als de kabel van de lift brak.
Dat gevaar is gering, maar niet denk
beeldig, en sprak te meer tot ons, om
dat juist' Twee dagen terug in een
van de mijnen zulk 'n 'kabel was ge
broken en de een-ien-twintig menschen,
die erin waren, verpletterd op den bo
dem van de mijn werden gevonden.
,'n Vciligheidstoestel is er aan de lifts
niet. Dat is 'zeker te duur. Liever af
on toe pen ongeluk. Do zorg voor de
weduwen komt de maatschappij op den
duur waarschijnlijk goedkooper uit dan
't aanbrengen van zoo'n verbetering.
'n Dergelijke redencering lijkt Al te cy
nisch en onwaar, maar toch is het 'n
werkelijkheid, die bij meerdere takken van
industrie wordt geconstateerd. „It is the
risk Qf the work".
Na een kleine twee minuten stopten
we. We stapten uit en bevonden ons in
'n cirkelvormige ruimte, verlicht door
electriscbe lampen. Van den klipzolder
druipte voortdurend wa'er; langs de wan
den waren kasten en telefoon toestellen,
'n Deur gaf toegang' tot de groote of
hoofdschacht. „This is the second, sta
tion", zeide Mr. D1. „We are ,now about
5000 feet 5000 vb©'.) under the
ground", merkt© hij verder met hl fijn
lachje op. 'We keken elkaar ©sns aan.
Dat was, in Hollandschen maat, ongeveer
'1600 meter! En dien a'stand hadden we
in nog geen twee minuten met de lift
afgelegd
Mr. D'. gaj! ons niet veel tijd voor
bespiegelingen. Hij slootte de deur open
en verzocht ons te volgen. We kwamen
in een lange gang, weer verlicht door
eleclrische lampjes; 't licht ervan werd
weerkaatst door rails, die door de schacht
liepen, 'n Warme wind kwam ons tegen.
„Dit is de hoofdschacht", zeide Mr.
D'. We zullen dez© eerst volgen en dan
enkele zijgangen doorloop-en''.
Dat was het programma.
Johannesburg, 2 Aug. A. Goo te..
Seknept overzicht van den toestand.
Wapenstilstand?
Uit Berlijn bereikt ons het seneatio-
neele bericht, dat de Biilgaareche premier,
Ma'.inof, op eigen houtje aan de Entente-
bevelhebber eeu wapensti'stand heeft
aangeboden.
Malinof handelde zonder toestemming
vau den koning, het parlement of het
togercomruand.0.
De premier is natuurlijk onder den
indruk gekomen van den inval der En
gelschen in Bulgarije.
De optnarsch der geallieerden ging de
laatste dagen dan ook in versneld tempo.
Ze namen Krivelak, het station van
Gradsko, I-tip, ran den top van den
sailla t in de richting van Uskub, en
Vele-'.
Het Britschi le:er, dat op Stroetn tza
aanrukt, heeft bij Kosturino de Bulgaar-
sche grens overschreden
De Fransch-Helleensche troepen be
reikten de hoogten van de Gradctz Plania
De Servische jlegers, die elders Voles
naderden, veroverden istip eu lieten het
achter zich.
De Bulgaarsche troepen zijn genood
zaakt na strijd hun stellingen tem N.W.
van Monastir prijs te geven, onder den
aandrang der geallieerde strijdkrachten,
die hen in het noorden bedreigen en nar r
Albanië terugwerpen. Gevangenen der
geallieerden zijn bevrijd, tal van kanonnt n
paard. „Kunt gij niet blijven avondeten?"
vroeg mevrouw vo-n Sternheim hartelijk.
„Ik dank u, tante. Neten, ik moet da
delijk w-eg, anders krijg ik het met den
overst© aan den stok, of, wat erger is,
mol zijne vrouw!"
Tante lachte en Seraphine vroeg gui
tig: „Wat? Kan tante Julia op jou ook
boos zijn?"
„Op .den trots van bet regiment," fluis
terde Stella, hém kussend.
„Spot niet," was het lachende ant
woord. „Nu, Leo-n, wat zal ik aan 'je
moeder z-eggen, als zie naar je vraagt?"
„Veel z-al ze wel niet vragen," was
het bitte-ro antwoord. „Je kunt je de
moeite sparen: Als' grootmama het mij
toestaat, blijf ik avondeten."
Mevrouw von Sterhheim klopte hem
vriendelijk op den schouder. „Blijf gerust,
best© Leon", zeide zij, maar haar oog.
hing aan de jongel mooie gestalte, van
den officier, die voor de glazend ur zijn
paard besteeg, nog even vroolijk zijne
zieke zuster toewuifde en toen Snel wieg
galoppeerde. Daarna kwam een knecht
op de waranda voor het avondeten dek
ken; de oude heer Sternheim had zijne
pijp aangestoken en liep op het grint
onder de acacia-boomen heen -en weier.
„Nu, Stella, l'aat je je oom zoo lang
alleen? riep hij door de openslaande deur.
en gevangenen genomen, benevens een
zeer belangrijke buit.
De buitengewoon snelle opmarsch der
geallieerden maakt het onmogelijk het
aantal gevangenen en den buit, die ont
zaglijk is, nauwkeurig op te tellen
Tot nu toe zijn meer dan IC,000 ge
vangenen en meer dan 20Ü kanonnen
geteld.
Reuter verneemt nog, dat ruiterij der
geallieerden op minder dan 24 K.M. van
Uskub staat,
Voorhands is het evenwel de vraag
of Malinof's stap van beteekenis zal zijn.
Immers koning parlement en leger-
commando schijnen den strijd nog aan
te durven, met de hulp der bondgenooten.
Reeds ia militaire steun in voorbe
reiding, volgens het Duitsche bericht.
't Hangt er nu maar van af, of de hulp
tijdig komt.
Anders is 'tmet den roem der Bul
garen gedaan.
Op het Westerfront zijn de geallieerden
weer met élan op de Duitschers losge
stormd
Gistermorgen, zoo meldt een telegram
uit Londen, zijn de Fransehen en Ameri
kanen tusschen Suippes en Maas tot
den aanval overgegaan, over een
front van 65 K.M. Reeds zijn zij
eenige mijlen gevorderd.
De Duitschers oatruimden hun eerste'
stellingen. Artillerie noch infanterie
boden tegenstaud.
Het Amerikaansche legerbericht meldt
eveneens grootsche wapenfeiten.
Gisterochtend heeft het leger der
Vereenigde Staten ten N.W. van Verdun
den vijand op een front van 20 mijl
aangevallen Liet drong ter gemiddelde
diepte van 7 mijl in zijn linies. Troepen
uit Rennsylvanië, Kansas en Missouri
van generaal-majoor Liggett's korps
hebben Varennes, Mout tTainviile, Vau-
vuis en Cheppy stormenderhand bemach
tigd, na hardnekkig verzet te hebben
gefnuikt.
Tioepen van andere corpsen namen
de beek van Forges overstekend, het
Bois de Forges en ontrukten den vgand
de plaatsen Malancourt, Bethiucourt,
Mpntfaucon, Cuis-y, Nantillois, iSeptsar-
ges, Dannevoux »-u Gerceürt et-L)riliin-
eourt.
Het aantal gevangenen, voor-
zoover tot nu toe berichten bij de hand
zijn, b-draagt meer dun 5000
Het Berlijnsche officieel,; avoiulbericht
meldt: In Champagne en tusschen de
Argouue en de Maas ziju op een breed
front na een geschutvoorbereiding van
elf uur Frausch-Ainerikaansche aanvallen
losgekomen. De doorbraak van den vijaad
is verijdeld. De stvigd om onze stellin
gen duurt voort.
En het Engelsche avondcommuniquó
meldt nog:
Gedurende de laatste paar dagen heb
ben sie le eu 6e divisie vau het 9e
legercorps ender generaal Braithwaith
in een hardnekkigen etrijd, doch met
geringe verliezen, het ingewikkelds loop
graafstelsel, alsmede krachtige punten
en dorpen, tezameu met meer dan 1500
geyarigenen, noordwestelijk van St. Qen-
tin, verineesterd. Bij al deze krijgsver
richtingen deed de vijand talrijke
krachtige tegenaanvallen, die
onze troepen met groote dapperheid en
vastberadenheid hebben afgeslagen.
Er zijn voorts 11 vijandelijke vlieg
tuigen vernietigd en drie stuurloos tot.
Dadelijk kwam zijn lieveling naar buiten
vliegen, 'keek den ouden heer vleiend
aan en zeide zachtjes„Loon isl daar
juist gekomen, en hij zou zoo graag met
mij even het weiland omloopen. U bent
niet boos, wel? Eer Frederik hiet avond
eten opdraagt ,zijn wij al weer terug, en
dan zit "ik naast u, gestel oom."
„Ja, het is goad, kind, ga maar," zei
de oud© heer goedig, „als ik maar wist
,wat jullie toch altijd voor gewichtigd
zaken te behandelen hebt."
Stella jgmtwoorddei niets, wiant op: dit
oogenblik verscheen de jong© man in d©
deur en zij voegïe zich bij hem, toen
hij den grintweg naar het park (insloeg.
Toen zij in het berkenboschje kwa
men, waar de stralen van de ondergaand©
zon schuin door het dicht© loover vie
len en de vinken, luid -jubelend zongeln,
vroeg Leon op den toon van iemand, die
recht heeft tot zulk eene vraag„Wat
hebt gij gedaan, toen ik hier niet wais,
Stella?"
„Het allermeeste piano geisfpeeld," ant
woordde zij. „Ik heb het Presto, van Beet
hoven ingestudeerd, dat gij voor mij had
aangeteekend."
„Dat is goed Stella. Alsl gij in Altstad
komt, moet gij mij eens voorspelen. Het
is zoo mooi. WasUje zangleeraar bier?"
„Ja, de heer Müller was hier eorgiste-
dalen gebracht. In de afgeloopen 24 uur
hebben wij 25 ton hemmen neergeworpen
op vijandelijke spoorlijnen. Wij missen
drie toestellen.
De crisis in Duitschland duurt vóórt
en al de binnenkomende beschouwingen
en berichten wekken den indruk, dat
Hertling zeer wankel staat.
Met hem schijnt de minister van oor
log te zullen gaan, die door zijn ver
bieden van vergaderingen en bijeenkom
sten zich de woede der meerderheids-
partgen op den hals heeft gehaald. Zelfs
Gröber, die Hertling niet afvallen wilde,
heeft, danig over den minister van oorlog
uitgepakt In de hoofdcommissie heeft
Hertling dan ook toegegeven', dat die
klachten gegrond waren en beloofd, dat
de wantoestanden op het gebied van
censuur en het recht van vergaderen
uit den weg geruimd zullen werden.
Het is echter te voorzien, dat de
meerderheid niet zal uiteenvallen.
Eaa vsrsohrikkeüjk aan.
Volgens een correspondent van het
Amerikaansche blad .World", is het meest
afschuwelijke type van de Roode Russi
sche terreur, de man die de meeste moor
den op zqn geweten heeft, de tegenwoor
dige buitengewone commissaris tegen de
contra revolutie en sabotage, een kleine
blonde Let,. Peters genaamd, een man
die zoolang in Engeland gewooHd heeft,
dat hij de Russische taal met een Engeisch
aceent spreekt Dit gemeene, kruipende
mannetje", aldus decorrespondent, „met
zijn lichte, venijnige oogjes, zit in het
Kremlin en veroordeelt met een penno-
streek dagelijks dozijnen mannen ter
dood. Ieder, door aan lid der soviet van
contra-revolutionaire neigingen beschul
digd, wordt ddor Peters tot dan kogel
veroordeeld. Peters heeft absolute macht
over leven en dood in Rusland. Een neu
traal persoon, die zich des laatsten tijd
herhaaldelijk tot Peters richtte, om voor
oaschuldigen te pleiten, vertelde, dat
"Peters een bloeddorstig kleiii beest was,
den gehealen dag doodvonnissen teeken-
de, dikwijls zonder te zien, waar hij ziju
haudteekening onder zette. Bij een dezer
beaoeken zag de neutraal dat Peters een
bevel onderteekende om 72 officieren te
fusilleeren, zonder zelfs een blik op het
papier te werpen. Toen de bezoeker,
walgende van de macht van dazen on-
meusch, 't Kremlin ontvluchtte, ontmoette
hij een ander lid der buitengewone com
missie, dia vertwijfeld de handeumphief
en zeide: „Vraag mij niets, ik ben zoo
uitgeput door het onderteekenen van
doodvonnissen, d*it ik niet meer denken
kan."
De scheepsbouw van Asaerika en Engeland.
Uit Washington wordt bericht, dat
het voor de eerste maal in de geschie
denis van beide landeu is voorgekomen,
dat Amerika meer tonnenruimte gepro
duceerd heeft dan Engeland. In dit jaar
heeft Engeland tot nu toe 1.545 000 ton
(gewicht) gebouwd, Amerika daarentegen
1 600.000 ton. Met bezorgdheid zien de
Eugelschen de toekomst tegemoet, daar
de dag nog wel eens zou kunnen komen,
dat zij hun hegemonie ter zee aan an
dere natiën zullen moeten afstaan.
Korte oorlogsberichten.
Keizer Wilhelm heeft eergisteren
Kiel per hsftrein verlaten.
De Engelsche cavalerie heeft Amman
in Palestina bezet.
ren en hij liet mij de „Wanderer" van
Schubert zingen."
„Welk den dwaasheid- Da „Wanderer"-
is veeil te laag voor je stem."
Stella bloosde ©n keek haastig op. „'Gij
hebt dat nog eens gezegd en daarom
zei ik er iets van. Maar hij wilde er niet
naar luisteren. Ten slotte begon ik te
huilen ©n daarmee eindigde de zangles".
„Waarom huilde jei", vroeg hij verdqr.
ötella aarzelde, doch ean blik van hem
was voldoend© om haar zedelijk t© dwin
gen heim tö antwoorden:
„Hij zleidci ,dat gij een dillettant waard
en dat j© oordeel niet als maatstaf kon
dienen" de Zachte blauwe kinder-
oogen fonkelden van verontwaardiging
„en Leon, dat kon ik toch niet aanhoo-
ren! Ik "zeiid© hem dat gij alleen tien
maal meer verstand van a!Ïe; zaken haid-,
dan alle mannen van 't vak te zamen,
dat je oordeel over muziek een even
goed© maatstaf was Jals je oordeel over
andere kunst."
Zij sprak opgewonden ©n hij legde be
darend zijn© hand op haren §.rm. Deze
lichte aanraking deled haar verstommen;
zij liet hélt hoofdje hangen, pn een hooge
blos kleurdei hare wangen.
(Wordt vervol grit
