Is
w
ir'A
De Grooie Oorlog
Dinsdag 24September tOIS
3Se «8aargans
irg.
V>. 301
od SSI 08
'he eieren
sende wsder
rsche
|>y orde reien Saof.
Ian sen opvolger
a aangeboden
Iki^htg B?CO§}-,
Hervormingen in Indië.
Dienstbode
inschrijving
Jtf
de H 114.
i>/
T/o en
\U
flOO.
^ceefen
iSCHEN
ïoek, onder Schora
1 RSTTIES te Sis-
<y§eigaar.
bekjffiieu; bf No-
Mi w<h'3 'Ift-btiefjes
I afzonderlijk wer-
pór 2 Octobér a s.
B^l^is^ddfp
pspedbukkerij
[ing vatbaar is,
bureau van dit
pber, bij
sER, Koudekerke.
)8n Vaars,
p^.^É JORTE,
iOOP
staat zijnde
Ijzeren assen,
a. s. een .Meid i /l
woNo-üi&m, t-f I
kerke (W.) 1
K aaniCömsüda
icht
I Vermeulen,
Ijk, Vroinvepolder.
logelijk
met boerenwerk
lij K. SA MAN,
ld.
gevraagd
la, door Mejuffrouw
'gaardïtraat, Goes.
November t.
3K, A 82, Kapelle.
et November
gmaid
MAART ENSE,
33.
ijk der tegen woo
.VAN DEREEPE,
ïhandel, Goes.
Uitgave van
de Naam!. Verm. LUCTOR ET EMERGÓ,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BÜRG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointr.e, Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f 1.50
Losse nummers -0.05
Prijs der Advertëntiën:
14 regels f0.80, iedere regel meer 20 ct.
3-maal wordt 2-maal berekend
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent.
Zg, die zich met ingang van I October op
„De Zeeuw" abonneeren, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nummers kosteloos.
Abonnementsprijs T 1.75 per kwartaal.
ii.
De schrijver van „Staatkundige her
vormingen in Nederlandsch Indië brengt
allereerst de bekende onderscheiding „au- j
tonoom" .en „heteronoom" naar voren.
Men onderscheidt twee staten-typen;
namelijk: staten die door het volk, dat
zij omvatten, spontaan, uit eigen inner
lijke behoefte en aandrilt geschapen zijn;
en staten dio door den wil van een
vreemd volk in 't leven geroepen zijn.
Nederland is een voorbeeld van het
eerste type, dat van den autonomen
staat, het heeft zichzelf vrijgemaakt en
zichztelf 'een staatsregeling g!eg©ven; Indië
is een voorbeeld van hot laatste type,
IVan den heteronomen staat, gewor
den door den wil van indringers, en uit
dezer handen allengs in ons bezit ge
komen, en inzoover het thans een staat
kundige eênheid vormt, heelemaal een
schepping van Nederland. Een historisch
feit, hetwelk „de nuchtere grondslag is,
ivaarop wij alle politieke hervorming nioe-
ten opbouwen, willen wij geen gevaar
loopen voor ernstige misslagen
Nu 'een man als de heer Colijn dit
zegt, trouwens het is vóór hem door
alle vooraanslaande antirevolutionairen
gezegd, hebben wij te me©r reden om
dit staande te houden tegenover.de poli
tieke geesten en geestdrijvers, die do ver
scheidenheid van individuen en rasser*
wegwisscbeln, en, zich schamend dat wij
Indië overbeerschen, en Indië de door
'ons overbeerschte is, deze verhouding
door associatie (den inlander gelijkgerech-
digd deelhebber in den éénen Staat ma
ken) straks dooi- fusie (vermenging) wil
len opheffen.
Dat is de revolutionaire gelijkheidsge
dachte op ethnologisch (volken) gebied
toegepast; 'in wezen gelijk aan de neu-
traliteitsgedachle op religieus (godsdien
stig) gebied.
De achtergrond dezer gedachte is ieder
antirevolutionair, die immers afkeer heeft
van de zonden door de vaderen op deze
bezittingen gepleegd, sympathiek, maar de
gedachte zelve is als politieke leidgrond
van de opvoeding'tot zelfstandigheid van
Indië onbruikbaar.
Het is nu eenmaal onjuist dat ove'r-
heerscht zijn iets vernederends, en al
leen de - autonome staat menschwaar-
dig is.
De verhouding van Nederland tot Indië
is die van vader tot zoon. Op zekeren
leeftijd wil ook deze laatste de huis
sleutel wei eens hebben.
Nu lag, ten tijde dat het Regeerirvgs-'
reglement van 1854 in werking trad, onze
Oost in een vergeten uithoek en het
maatschappelijk leven der bevolking was
onbeduidend.
Na 1870 veranderde die toestand. Het
bewustzijn kwam, in oeconomische-n en
peditiekein zin, tot ontplooiing. Dit drong
Nederland om onder meer tegemoet te
komen aan den wensch der Ind sche vol
ken tót medezëggingschap over hun eigen
lot (zelfbestuur); en te voorzien in de
behoefte aan uitgebreider overheidszorg
en bestuursbtemoeiing (autonomie).
~^TEUrLLETÖN"~""""
8e r a p h i n e,
ooor U. Z. VON MANTEUFFEL.
2) _0-
Het meisje schrikte en kleurde. De
jonge officier strekte de hand feeds we-
'Vr uit: „0, neem mij niet kwalijk
'k wilde u niet lastig vallen!"
klaar het meisje hield den ruiker terug.
>A neen,' ik weet er wel iets pp"
zeide zij eenvoudig, „ik steek de wa
terlelie» op mijnen hoed; dat zal heel
gosci gaan".
Zij nam haar hoedje af en garneerde
'"d mot witte bloemen. De beide mian-
fen keken er zwijgend naar en vermeden
oot elkander nauwkeuriger op t: nemen.
Dj heer op hel schoon© paard had hij
<len groet van den officier onwillekeurig
den hoed afgenomen, en van onder den
bteeden rand was een mannen gelaat te
zien geweest overschaduwd door veel
zwart haar, hetgeen naet den somheren
ernst van de: scherp geteakende gelaats
trekken en den rustcloozen blik d©r don
kere oogen in 't eerst een onaangenamein
indruk maakte. Eerst bij nadere beschou
wing zag men dat heit profiel mooi was
dat diepe melancholie de uitdrukking
van ruwheid verzachtteEen pikzwarte
iS bedekte lippen en wangen en liet
slechts de krachtige lijnen van den kin
Die twee moet men goed uit elkaar
houden, want in zekeren zin zijn de ver-
•leening van autonomie en de verleening
van zelfbestuur de consekwentie van i
tegenovergestelde staatsrechtelijke
verwikkelingen.
„Wordt aan oen kolonie zelfbestuur
verleend, dan be teekent dit niets jnesr
dan dat de heerschendc- autocratie' de
uitvoering van de van bovenaf ge
steldei regelen voortaan overlaat aan de
onderdanen: de organen van zelfbestuur
blijven principieel nog altijd organen der
centrale autocratie."
Door de oeconomische ontwikkeling van
de Indische eilanden, opbloei van cultu
res, mijnbouw, verkeerswegen, begon de
Centrale Regeering bestuursorganen te
kort te komen. Zij bracht toe.i meerdere
decentralisatie van het centraal bestuur.
Die zou dus toch gekomen zijn, ook al
!ware er in de bevolking geen streven
naar politieke1 zelfstandigheid geweest. En
zij zou ook op zichzelf genomen geens
zins tot zelfbestuur hebben behoeven te
leiden. Met uitbreiding van het Necler-
landschë ambtenaarskorps had 't ook ge
kund, indien Nederland die ambtenaren]
had kunnen leveren. Maar dit niet-kunne-n
deed op overbrenging van bevoegdheden
aan daartoe 'tei scheppen organen van'
zelfbestuur bedacht zijn. Hetgeen d!us in
het wezen van den bestaanden auto
crat, ischcn staatsvorm gecnerici wijziging
bracht.
Het scheppen van ox'ganen van auto
nomie heeft een geheel tegenovergestel
de strekking. Het strekt niet tot ontlas
ting van hot centraal bestuur, maar tot
voldoening aan de wènschen van het
zelfbewust geworden voik.
Onthouden moet derhalve worden, dat
'het verleenen van autonomie dus noodig
zou geweest zijn ook indien geen decen
tralisatie had moeten komen; evenals
„decentralisatie noodig 'zou geweest zijn
ook indien !er in de Indische maatschappij
niets van eenig streven naar politieke
zelfstandigheid ware to bespeuren ge
weest".
Nu is 't de fout van minister Pleijto
geweest, dat hij, geroepen voort te bou
wen op de decentralisatiewet van 1903,
verzuimd heeft de decentralisatie (over
dracht van bevoegdheden), met al dan
niet als 'gevolg zelfbestuur.
De schepping 'van autonome instellin
gen, het tweede onderwerp uit die rege
ling voortvloeiend, behartigde hij boter;
althans de instelling van den Volksraad
"is aan hem tei danken. Maar de meeste
andere voorzieningen van dien. aard zijn
een mislukking gebleken; er is geen be
langstelling voor bij dei bevolking.
Minister Pleyte heeft zich slechts la
ten leiden door de vraagwat is de
mocratisch? in 'plaats van door de vraag:
is de bevolking er politiek rijp voor.
Zelfs de keuze der ambtstitels! (drosten
en heemraden) lag buiten de sfeer de,r
bevolking; do volksmond spreekt deze
namen nooit uit.
Dezelfde onjuistheid van beginsel, uit
gangspunt en leitmotiv vindt men in de
door hem voorgestelde „Bestuuivhervor-
ming op Java en Madoera". Zou 'tgoed
zijn, dan moesten ook de Buitenbezittingen)
in die hervorming -cleelen, dat dit niet
geschiedt is eveneens een fout.
Hij is "uitgegaan van het revolutionair
typte van den modernen unitarisch'an, par
lementairen Staat, Waartoe ook Nederland
vrij. In zijne Meeding was ook ie'.s, men
zou zeggen buitenlandseh, vreemds,
zoo iets alsof' do drager ervan zich jtn
verre vreemde landen be'er thuis gevoel
de dan hier op Duiischen bodem. Hij
scheen er met groot ongeduld op te wach
ten, dat zijn gezellin hare bezigheid kon
eindigen, maar zij scheen niets geen
baast te hebben en stak langzaam de
gladde stelen door bet fluweelen lint en
keek daarbij tersluiks en toch met on
verholen kinderlijke nieuwsgierigheid van
onder hare lange zwarte wimpers naai
den jongen huzarenofficier, als naar iets
nieuws en onbekends. Dat er geen© voor
stelling hiad plaats gehad en dat het
zwijgen bijzonder pijnlijk w'as, scheen zij
niet te bemerken. Na ©en poosje hief Zij
haar smal gezichtje eenigszins op e>n
zeide angstig„maar eigenlijk waren die
waterlelies toch zeker niet voor mij? Voor
wie hadt u ze willen meebrengen?"
Een wel wat onbescheiden vraag aan
e-enen mooien huzaren-officier, maar
met welke onbevangenheid wierd züj uitge
sproken 1 De jonge man antwoordde met
eenen eigenaardigen glimlach: „Ik had
de bloemen aan mijne zuster willen
geven."
„Hebt u veel zusters", vroeg het jonge
meisje dadelijk.
„Ik heb twee zusters."
Zij zuchtte: „Ik heb altijd naar zusters
verlangd. Het is zoo eenzaam zonder zus
ters. Ik wilde dat uwe zusters mij eens
behoort, met ©eu indeeling in Rijk, Pro
vincie en Gemeenten, die voor alle tijden
en voor alle landen, en d.us ook voor
onzle Oost gelden moet. Dit blijkt pit
zijn eigen toelichting van 't ontwerp.
Alles moest geschoeid op Nederlandse! en
leest; een organisatie van boven af,
zonder den minsten wortel in het In
dische volksleven, en, om dit te ver
helpen, een aantal correspond:-©"end© or
ganen van autonomie: Volksraad, Pro
vincie, Gemeenteraad van-onder op er
aangeplakt, „door welke operatie dan een
democratische Staatsregeling in moder
nen trant althans heit schijnbeeld er
van voltooid zou zijn."
Daar echfer een „volk van Ins,ulindo"
nog niet bestaat; de „provinciën" nog
geschapen moeten worden; cn de „ge
meenten" nog maar in opkomst ziijn en
het schema van den Nederlandschen Staat
zeer weinig past op de bestaande histo
rische toestanden in Indië, heeft men
genoegen moeten nemen met het schep
pen van instellingen, dia voorloopig met
hun prototypen niet meer dan den naam
gemeen hebben; in hope dat later,Wel
op een of andere wijze de aldus in het
leven geroepen organen der wordende d:-
mocralie met de correspondcerende or
ganen der bestaande autocratie "het
Nederlandsch bestuur tot een harmo
nisch geheel zullen saamgroeien.
"(Slot volgt.)
Ean uitgekomen vaercpMbg
Men herinnert zich graaf Witte, den
vooruitstrevendeu eerstg-miuister van
Rusland, die tien jaar g< leden in goede
richting stuurde, doch door den Tsaar
te kwader uur werd weggezondendie
ook nog aan een moordaanslag in zijn
lmis bloot stond, -.waarbij zijn huis in de
lucht vloog en zijn dochtertje beide
beeuen werden afgesneden.
Deze oud minister heeft blijkens tnede-
deel ing in de Engehohe pers door ei-ir
vertrouwbaren Rus, aan dezen) toen er
nog in lange van geen oorlog sprake
was, de volgende vertrouwelijke uitla
tingen gedaan
„Twee wegen staan Rusland openeen
langzame ontwikkeling onder een geleide
lijk hervormde monarchie in nauwe
vriendschap met Duit.schlaud, of een
snellere, die van revolutie, instortingen,
anarchie, in losso verbinding met de
veel meer ontwikkelde democratie» van
het Westen. Dë linksche pa:tijen in Rus
land doen met hun overdreven eisclmn
en' agitatie onbewust hun best, om het
land op don eersten weg to dringen
Onze autocratische monarch Nico laas 11
leidt het land blind op den tweeden weg.
Zoo is de ironie van hot, leven.
„Het schijnt mij foe, dat de keizerza!
slagen, mfaar het zal hem zijn troon,
misschien zijn dynastie kosten. Ik zelf
ben als bevorderaar der Russ'sche in
dustrie eu beheerder tier financiën na
tuurlijk tegen de instorting Ik heb ook
nog een andere reden, om den tweeden
weg af te keuren. Een revolutie in de
beste he teek en is van het- woord kan in
Ruslaud niet van onder af komen, omdat
zij dan tot anarchie en instorting zou
leiden. Een revolutie zonder tamp is
enkel van bovenaf mogelijk. Als wij een
Tsaar hadden als Alexander II in zijn
besten tijd, dan zou een noodzakelijk
gewjrden revolutie van hoveraf uitvoer-
bezochten, maar zij zouden zich hij ons
zeker vervelen. Hoe heeten uwe zusters,"
ging zij voort, zonder den dreigendein
blik van haren begeleider te bemerken.
„Seraphinei en Stilla."
„Daar! Brengt u al deize bloemen aan
Seraphina -en Stella." Zij overhandigde
hem do 'hog .overige bloemen en lachte
verheugd, terwijl tusschen de lippen van
het snoezig kleine mondje de tanden als
parelen schitterden, Haar gezicht was
opvallend onregelmatig eu eerder bruin
van tint dan wit en' rood, maar ei- was
iets onbeschrijfelijk betoovcrandsi in ha
ren lieven verlegen lach en haa,r on
bevangen blozen.
„En nu Sybilla, kom meei, wij moeten
naar huis", zeide haar begeleider kort
af. Hij groette haastig, het schoone paard
sprong, werd heftig aan den teugel ge
trokken en ijlde galoppeerend weg, en-
de kleine ponny volgde even snel- Het
scheen alsof de Amaz!öne nog iets had
willen zeggten, waarschijnlijk wilde ze
afscheid nemen, maar er werd haar geen
tijd gegund.
Zij verdwenen in 't bosch en de of
ficier gaf zijn paard dei sporen en ver
dween in tegenovergestelde richting'. Na
dat hij een halfuur door bosch ©n b'eemd
zijnen weig had gezocht, werden de hoo
rnen minder, nog e'en flinken sprolng over
den greppel en paard en ruiter stonden
op een broeden straatweg, die aan beide
zijden met populieren beplant door een
baar worden, maar ik herhaal: slechts
onder voorwaarde, dat wij vrienden
blijven met Duilschland. Nicolaas drijft
ons in een revolutie van onderaf. Ik vrees
deze niet alleen wegens het ongeluk,
dat zij zal verwekken, maar ook, omdat
ik in de westelijke monarchieën geen
staatsman zie, die dan met ons voeling
zal nemen, en die in staat zijn, Rusland
voor de gevolgen te redden. Er is niet
een onder hen, die Rusland kent of het
Russische volk begrijpt en in staat is,
de dringende noodzaak m te zien, om
strenge uitzenderiDgsmaatregelen te ne
men. Ik zie vooruit, dat Rusland niet
begrepen in zijn ellende liever tot zijn
oude wegen terug zal koeren en het komt
mij daarom voor, dat de ontwrichting,
welke het door de revolutie van onderaf
oudergaan zal nutteloos en noodlottig
zal zijn."
Het staat te vreezen, dat dit laatste
vermoeden op vreeselijke wijze bewaar
heid zal worden.
Graaf Witte was een staatsman met
een vèr reikoiiden blik.
-li-
Beknopt overzicht van den toestand.
Van het Westerfrout .slechts berichten
van strijd op kleine schaal.
De worsteling op dit slagveld schijnt
t ij d e 1 rj k ietwat geluwd te zijn, nu ze
niet meer alleen in het middelpunt van
de militaire overweg'ngèu staat en in
nauw verbaud met den opma-sch der
geallieerden ia het westen, in Macedonië
en in Palestina groet oorlogsgerucht is
ontstaan
We leggen evenwel den nadruk op het
woord „lijdelijk", want or valt niet aan
te twijfelen, dat men aan den vooravond
staat van een heftigen krijg, op het
Westerfront
Havas seinde
De Duitscher-i bereidden een krachtige
verdediging in de Hincjenburg linie voor.;
de Fransche troepen, die sedert 9 wéken
strijden, rn-ten een weinig uit, maar het
is zeer onwaarschijnlijk, dat de gevechts
pauze van langer, duur za! zijn.
En Echo du Paris schrijft:
Het, ligt geenszins in het plan van Foch,
toe te laten, dat de vijand zich rustig
versterkt in zijn stellingen van Vlaan
deren tot de Vogezen. VV.jj zullen zien,
of Hindenburg, zooals hij beweert, in
staat is om uilen gebeurlijkheden het
hoofd te bieden.
De Kölüische Z;g. verklaart aan het
slot van een uitvoerig artikel onderden
titel: Vóór de nieuwe beslissing: Daar
ha het wegvoeren van het front der
kleurhn"troepen tegen den winter en
ten deelo reeds bjj het begin van den
herfst de getalsterkte en stootkracht van
het Ent-leger aanmerkelijk gerezen zal
zijn, worden de pogingen de laatste
maanden herhaald en tot 't uiterste op
gevoerd. Alles drinet naar een spoedige,
groote beslissing. Duitschland zal den
diepen ernst der komende dagen niet
miskennen, maar de groote beslissing
met vertrouwen tegemoet zien.
Met spanning wachten wij alzoo af wat
op het Westfront staat te gebeuren. Als
men niet twijfelde aan een militaire
beslissing, zou men zeggenStraks gaat
het er op of er onder.
groote vlakt© voerde. In flinken draf ging
het nu verder langs vriendelijke dorpen,
lichte beirkenboschjes en wuivend© graan
velden. De schaduw had het gelaat van
onzen ruiter verlaten vanaf Ii©t oogen1-
blik, dat hij het bosch verliet; wefg-ei-
moed vuurde hij z.ijn paard aan en stak
hij den brand in een sigaar, waaraan
de fijne rook als een haast onmerkbaar
spoor achter hem bleef .hangen. De zon
stond al laag, het zal wel zoo onge
veer zes uur zijn geweest, toen van ach
ter de boomen de torens eener kleinje
stad zichtbaar werden. 'Aan den zijkant
van den weg ziag men een rood panirejn-
dak door liet 'geboomte heen schijnen en
na eenen blik 'op zijn horloge ge;sl;ag;ein|
te hebben, boog de huzaar ©en dichtba-
schaduwde kastanjelaan in en hald in
vijf minuten het buitenverblijf bereikt, dat
daar stil en 'rustig, te midden van wei
land en beukenbosch lag.
E.ene waranda wonderschoon met wil
de wingerd en clematis begroeid, over
schaduwde met zijn groen looverdak, de
openslaande deuren; het gele grint knar
ste onder de hoeven van het paard, dat
vermoeid den kop liet hangen, toen -de
jonge man afsprong. Een tuinmansjongen,
die bij de bloembedden bezig was, sprong
toe om het paard vast te houden, ,,'tls
maar voor een kwartiertje-, Frans, ik
moet om zeiven uur bij den overste we
zen," zei de ruiter en trad de tuin
kamer binnen.
De strijd in Palestina is wel een echec
voor de Turken geworden.
De Engelschen telden reeds 2 5 0 0 0
gevangenen en 260 kanonnen
en zijn nog lang niet klaar met hun be
rekeningen.
Naast verschillende andere plaatsen,
die door de Engelsche troepen bij hun
opmarsch genomen zijn, wordt ook Na
zareth genoemd. Nu zijn de meeste plaats
namen, waarvan melding wordt gemaakt,
door het gebruik van de Turksche na
men in plaats van de oud-Bijbelsche,
zooals Nablus in plaats van Sichem, en
door seinfouten enz- op du meest gede
tailleerde kaarten onvindbaar, zoodat een
overzicht van de operaties zeer moeilijk
wordt.
Omtrent de ligging van Nazareth be
staat echter geen twijfel. Het is een
goede 100 kilometer ten Noorden van
Jeruzalem gelegen. Eu door het vermel
den van den naam van die plaats, die
wel geen strategisch-belangrijk punt zal
uitmaken, maar die een wereldbekend
heid heeft, lichten do Engelschen de ver
rassend snelle omwikkeling van hun
groote operatie het duidelijkste toe.
Thans wordt ook gemeld, dat de En
gelschen het overgangspunt vandenJor-
daan bij Isreddamieh bezet hebben Daar
mede is den Turk, ten W. van de rivier,
het laatste middel om te vluchten, ont
nomen.
Waarschijnlijk zullen de Duitschers
weinig aan het echec van hun bondge-
nooten kunnen veranderen, verondersteld
al dat zij belangrijke troepenmachten
beschikbaar zouden kunnen stellen, om
op dat meer verwijderd oorlogsterrein,
waar geen directe levensbelangen nog in
gevaar komen, de Turksche gelederen
te versterken.
Het heeft zelfs den schijn, alsof do
Duitsche hulptroepen op den Balkan de
krijgskans-niet ten gunste van do Bulgaren
hebben kunnen keeren.
De legerberichten der geallieerden mel
den dat de Serviërs den tegenstand van
de Duitsch Bulgaarsche troepen op het
Dracheviso massief gebroken hebben. De
val van I'rilep zal nu waarschijnlijk niet
lang op zich laten wachten.
Tegelijk hebben de geallieerden de
Vardar bereikt bij Negoiiu en Demir
Kapu Zij beginnen hier dus aanmerke
lijke vorderingen te maken in de richting
van Köprulu en Istip en staan voor de
belangt ijksfce verbindingswegen, die den
cpmaisch naar deze belangrijke plaatsen
mogelijk maken. Het gebied, waar zij
nu staan, is in liet najaar van 1915 ge
tuige geweest vau bloedige worstelingen,
toen de geallieerde troepen, die aan het
Servische leger hulp kwam bieden, voor
den-druk van de centralen motsten wij
ken en lmn terugtocht- door verbitterde
achterhoede gevechten beveiligd moest
worden.
Os hiueming ya» Bakoe.
MOSKOU. De „Isvestia" bericht nog
de volgende bijzonderheden over do
inneming van Bakoe.
In den nacht, voorafgaande aan den
veertienden, begon een krachtig bom
bardement. De granaten ontploften in
het midden der stad. De bevolking nam
aan de gevechten levendig deel. Het
leger der E gelschea bestond uit 30 000
mao. De burgerlijke bevolking werd op
Bij den ingang kwam liern een oud©
heer met een goedig gelaat tegemoet.
„Wel, wel, waarom die! haast, jong-
mensch," vroieg hij vroolijk. "„Kunt gij
van avond niet lii-eir hlrjveii."
j „Dat gaat niet, oom St.rnhteim," was
het antwoord, „ik moet .bij den overste
zijn en wilde alleen maar eiven hooreni
hoe het u gaat."
„Nu, ga dan maar naar binnen! Maar
'kerel, wat zie je ©r uit! Je bent
zeker weer door heg en steg gereden,
zooals dat je 'gewoonte is."
„Neen, dit keer niet," w:as het lachen
de antwoord. „"Maar ik hsh een langen
rit gedaan, en zit sinds van middag in
't zadel. Ik was in L. voor de paarden
markt."
,,'tls toch niet waar?... dat is heien
en -terug een rit van 8 uur!"
„Als men den straatweg gaat, ja. Maar
ik ben door de Tannhauser bosschen ge
reden en dat maakt twee uur verschil 1"
„O, je bent weer een ©ch'te!" Da oude
heeir wreef Zich vergenoegd de handen.
„Je kende hbt terrein volstrekt niet!"
De jongel officier lachte. „Een huziaar
moet zich overal doorheen kunnen slaan;
maar men zou waarachtig gelooven zoo
pngev-eeir duizend jaar terug te gaan als
men door die bosschen rijdt. Ik had mij
geen denkbeeld van zulk een wildernis
gevormd
(Wordt vervolgd.)
i - - !-4 rLlï^È &,L'J iSiiU
