%o 6»
Woensdag 12 lïecember 1*17
32e «laai •gat*
De Uroote Oorlog.
a
feuilleton.
Uitgave van
de Naand. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. D HU IJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Gointre, Goes.
Zeeuw
Twee onderwijzersvergaderingen.
Er is een geest van verbittering in
een deel der openbare onderwijzers ge
varen. Wij nemen hun dit niet kwalijk,
al meenen wij dat een weinig besef, dat j
in alle standen en rangen en betrekkin-, 1
gen de geld- en voedingszorg nijpt, hun
niet zou misstaan.
De oorzaak evenwel van hun toorn is
verklaarbaar. Zij zijn teleurgesteld door
de regeering, die het ontwerp-Marcbant
afwees en een nieuwe regeling geeft, die
velen hunner minder voldoet, en waar
tegen zij jl. Zondag hun protest liéten
uitgaan.
De toon waarop deze opvoeders der
jeugd aan hun toorn uiting gaven in Tivóli
te Utrecht, was er een, die dezen be
schaafden inenschen allerminst paste, en
indruischte legen den eerbied voor het
gezag-
Wij lazen het verslag der j.l. Zondag
hunnerzijds- gehouden protestvergadering
met groote ongerustheid. Wij vroegen ons
af wat er van een volk moet worden,
dat door dergelijke menschen wordt ge
leid, og wei in de jaren van de grootste
ontvankelijkheid.
Boven het verslag schrijft Het Volk:
„verbitterde stemming, felle protesten".
Wij nemen natuurlijk dit verslag niet
over; wij nemen er slechts enkele vol
zinnen uit, die de „verbitterde stemming"
typeerefl-
De voorzitter las een schrijven voor
uit Emmen, waarin werd uitgesproken,
dat als ook dit protest niet baat, men
de grens der parlementaire middelen maar
overschrijden moest. (Na het voorle
zen v a n deze woorden brak een
d a v ere. nd applaus en een luid
gejuich uit, dat minuten 1 a n *g
aanhield.) fn een anderen brief werd
gezegd, dat men voor geen maatregel
moest - terugdeinzen (hernieuwde
uitingen van instemming).
Deze vergadering, aldus de voorzit
ter, is er een van klasse-onderwijzers
en spreekt namens de gansche onderwij
zerswereld; autoriteiten zijn niet genoo-
digd, zoodat ik den gebruikelijken brief
van verhindering van den minister van
Binnenlandsche Zaken niet behoef voor
te lezen. (Gefluit en gejoel).
De bondsvoorzitter Ossendorp schetste
eenige treurige toestanden vah tobbende
onderwijzers, die des daags den kinderen
op school leeren:„Wij leven vrij, wij leven
blij op Neerlands dierbaren grond". (Da
verend applaus en gefluit).
Toen de spreker constateerde, dat er
een 'maximum moet .komen van f 3400
en een aanvangssalaris van f 1200, klon
ken stemmen: Juist; maar toen de Ged.
■Staten van Overijsel gehekeld werden om
dat zij ook met de draagkracht der ge
meenten wilden rekenen klonk gefluit.
En toen hij er aan toe voegde: Nu krijgen
wij hulp van de regeering, ontstond een
algemeen hoongelach uit 1600
kelen.
Voor 30,000 onderwijzers (zoo gaat de
heer O. voort) .wil' de minister 'fli/a mil-
üoen per jaar geven, gemiddeld ïs het
f 50 per jaar oif f 1 in de week. Als
een patroon bij arbeiders met zulk' een
verhooging komt, dan zeggen de vak'ver-
eenigingen dat kan niet, dat moet hoogër
worden. (Donderend applaus.)
Art. .192 is veranderd, maar de zórg
voor het openbaar onderwijs zal nog wel
een plicht voor de regeering zijn. E;n bij
't openbaar onderwijs hooren nog altijd de
openbare onderwijzers. Hoeveel zal 'van
die I1/2 millioep aan de openbare on
derwijzers ten goede komen? Ruim een
tonWelnu, laat -die ton dan ook
maar naar Rechts rollen. (H 010 n g e-
lach en prodestkreten.)
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE WORBOISE
131)
Chrystie, mija lieve", riep1 hij, „wie
denk je dat er gekomen is?"
nnuddellijk klacht ik aan de arme,
7„„e VI0?Xj' deze bedoelen? 'Oom
«stJL^K roel'd «h verschrikt uit, zijn
oo«en 611 ei' sto'nden tranen in zijn
„Zeg mij, wie is het oom?"
,f0la> }e 311116 tante Mona. En in
welk een toestand?"
'LWf. m.6er bedroefd dan ontsteld,
j c ue Jaar hadden wij niets meer
aar Shhoord, al hadden wij ook po-
w! ^/- n haar adre» te weten te
Komen. Z13 was echter uit Nor thorough
'Wat zal de Tweede Lamer doen? Als j
zij nog weet, .wat een demokratisch par: i
lenient toekomt, dan zaf zij1 den minister
naar huis sturen, die zóó heeft durven
handelen met een initiatief-voorstel der
Staten-Generaal'. (Geroep: Juist!
Stormachtige instemming.)
De Kamer moet dit ontwerp niet aan
nemen. Laait ons dan liever wachten tot
er onder de nieuwe onderwijswet en door
©en nieuwe Kamer een behoorlijke re
geling onzer positie komt. Want aan de
zen minister, die feitelijk' een rechtsche
minister is(Een stem: Een prot-
testantsche paus)vértrouwen wijl dat
niet toe.
Er moet nu een nieuwe Kamer komen.
Stemmen: Dat geeft n'ks 1
Ossendorp: Laat ons zorgen, dat
daar mannen en vrouwen inkomen, die
voor het onderwijs en tie onderwijzers
warm voelen.
Een stem: Het parlementarisme is
dood
Andere stemmen: Staking, sta
king (Donderend, langdurig a p-
p 1 a u s, geestdriftige 'k r e t e n, g e-
j u i ch.)
Ossendorp (met luide stem): Ik
zal over staking niet spreken. (Gejoel.)
Ik maak' geen vuist, als ik geen hand
heb. Maak je bond sterk en zorgt voor
een flinke weerstandskas, dan zullen wij
verder zien. (Daverend a pp lansen
1 angdurige toejuichingen.)
Denkji gij allen er voorts eens over
na, of 'tniet wenschelijk is meerdere aan
sluiting bij! de arbeidersbeweging te zoe
ken.
Dezelfde stem van z oioeven:
Daar komt de aap uit de mouw.
Ossendorp: Ja, en jij bent de aap.
(Vreugd j.)
Al' wat hier gespatieerd staat, stond
aldus gespatieerd in het verslag van Het
Vol'k'.
Het slot van de rede was derhalve
een weerstandskas (hetgeen wil
zeggen: in de: toekomst staking) en
aansluiting hij: de arbeidersbeweging.
Wat mal toch, dat blijkbaar slechts een
deel der aanwezigen begreep wat dit b-e-
te-ekende, of slechts een het met dezen
spreker eens was. De spreker noemde
hem een aap Waar hij wel eens ge
lijk in kan hebben, want apen zijn slirm
me dieren.
Een motie 0211 op verwerping van mi
nister Co-rts t-oeslagwetje aan te- dringen,
werd met algemeen© stemmen aangenoi-
rnen.
Wanneer wij nu al lezende en knip
pende ons een oordeelover deze ver
gadering van openbare onderwijzers vor
men, een oordeel' dat tot onz-en spijlt
niet gunstig kan luiden, dan gaan onze
gedachten onwillekeurig terug naar do
salaris-meeting, in -datzelfde Utrecht, in
Buitenlust gehouden, op 24 October j.l.
dus niet op- een Zondag, Ma,ar' toen wa
ren het ook' niet de openbare onderwij
zers, maar de bijzondere. Ook menschen
met zorgen, velen zelfs miniiüuimlijders,
huisvaders, verzorgers va,11 een groot ge
zin, tobbers en sukkelaars om in dezen
tijld met eere door de wereld te komen.
W.elk een verheffing der zielen toen
allen oip uitnoodiging van den ljeer Jonk
man, den voorzitter, zongen: „Ik hef tot
U, die in -den hemel ?.it mijn oogen op
en bid.
Welk een bezieling, bracht diens ope
ningswoord.
En hoe opgetogen ging het hierop, in
breede rijen, naar de Gereformeerde Kerk
in de Maliebaan, om de Kamerleden v.
d. Molen (onzen Bogerman) en Gerret-
son tei hooren. Zij, heiden brachten de
juiste stemming er in. Wjelke? Overtui-
verdWenen, doch niemand, wist, waar-zij
bleven was. Het eenige,, wat we later
vernamen-, 'was, dat men meende, 'dat
zij -''haar echtgenoot naar Amerika was]
gevolgd. En nu was zij teruggekomen,
om haar treurige geschiedenis te verhalen.
Arme tante Mona! Zijl was, .armoediger
g;ekleed dan een mijner dienstboden en
de knecht, die haar binnengelaten had,
had 'haar voor een bedelares aangtezien
en haar een standje gegeven, dat zij had
durven aanbellen aan die groote deur.
Haar geschiedenis was zleer treurig. D,r.
Danvers- Diashwood Was, een verkwister
gebleken van de laagste soort. Langzamer
hand had hij tante Mona laten voelen,
dat hij' Ihaar alleen om haar geld! getrouwd
had en nu -dit geheel verkwist was, be
schouwde zij' haar als ,/ean ontzettende
lastpost".
„'O, Chrystie", zeide tante Mona, „je
kunt je niet voorstellen, wat een ellendle
of ik doorgemaakt heb,. En hoeveel hte'b
ik niet van hem igehou,den en ik item
zoo dwaas geweest ook te gelooven, dat
hij van mij! hield. Z|ij[n toeleg is geweest,
mij te overtuigen van zijn ontrouw, op
ging dat den bijzonderen onderwijzers^
nog geen volle recht geschiedt; ootmoe
dige dank" voor hetgeen reeds verkregen
werd; voornemens in zake den arbeid
■voor de Chr. opvoeding, en inmiddels,
met eerbied voor de overheid en haar
goddelijk! gezag, bij die overheid hun
recht te zoeken.
En toen kwam Wirtz;. De nuchlere, de
zaakrijke, tde veteraan. Die sloeg eeö
toon aan, welke alle snaren deed trillen.
Leest nog eens wat een toehoorder er
van schreef in „De S c h 01 o 1 met den
B ij bel1."
Hij toonde aan, dat de belangstelling
van ons volk, ach openbarend in gel
delijke .offers, niet verminderd is 'in
den laatsten tijd, maar vergroot. Wewen-
schen zijn cijfers te bezitten, ze zulle-ti
onzen broeders en zusters een riem on
der 'thart steken, ,,'t Mooie is er nóg
lang niet af!" 'En dan dat pakkend slot
„En als dan -dan dei nood- aanhoudt,
en de zorgen klimmen en 't tijdstip, waar
op ons recht gedaan z,al worden, maar
aldoor wordt verschoven, wat dan? Dan
zullen er zijn, die onze rijen verlaten,
omdat 'Ze uit ons niet waren. Er zullen
-er zijn, die agent zullen worden van
een levensverzekering, omdat ze hun le
ven bij Hbijz;. onderwijs niet verzekerd
achten enz. Maar ik' stel' me ook voor,
dat ik een onderwijzer voor zijn schrijf
tafel zie zitten, die al twintig maal ge
probeerd heeft om inkomsten en uitga
ven met eikaar in overeenstemming: te
brengen. Vergeefs! Daar komt zijn vrouw
aan. Ze slaat haar arm 0111 zijfn hars.
Zeg, Jo, hier heb' ik' een brief van Jet.
Haar man heeft weer 300 gulden op
slag gekregen. Nu heeft hij| al 3500 gld.
En jiji hebt veel' meer organiseerend ta
lent dan hij. Je school bloeit. Je hebt
de knapenvereeniging opgericht. De jon-
gelingsvereoni'ging tot bloei gebrachteenl
afdeeling van Patrimonium gesticht; de
kiesvereeniging drijft op jou. Je bent scri
ba van 'den ker'keraad. Jij' kan best nog
veel meer geld verdienen dan hij). Zeg,
Jo, zou je je onderwijzers-baantje er
maar niet ,aan' geven en naar een an
dere betrekking omzien? We kunnen toch
van 1500 gld. er niet komen!" Jo, kijkt
op en ziet zijn vrouw ernstig aan. Met
andere woorden, in Westersche beeld
spraak zegt hij1 tot haar, wat Joh in
zijn gloedvol Oostersch, zijn vrouw toe
voegde: „Gij spreekt als een der 'zot
tinnen spreekt. Zouden wij het goede van
God ontvangen en het kwade 'niet ont
vangen?" Hij staat op en, zet zich voor
zijn huisorgel' en speelt en zingt, en alle
huisgenooten zingen mee„Als ikom
ringd door tegenspoed."
't Orgel viel in. We "zongen dat vers
ook'. Hier ging er een staan, daar weer
©en. We verhieven ons allen vain onze
zitplaatsen. En daar klonken die worn-
derschoone woorden op die wonderschoo-
ne wijze: „De Heer is z,o,o getrouw als
sterk, Hij zal' Zijn- werk aan mijl vol
enden." Wat volle, 'zwellende, roerende
akkoorden!! Waarom kon ik toch niet
meezingen? Waarom -verstikten tranen
van aandoening altijd weer mijn toch zoo
zwakke, stem? 'k Zal 't nooit vergeten.
Wirtz! danktei. De vergadering ging uit
een, langzaam, zooals dat in een kerk
gebouw gaat. Daar sjette eensklaps 't or-
gel in: j;Een vaste Burcht is onzle God,
©en Toevlucht voor de Zijnen." Met een
machtige vox humana. stemden de lang
zaam vertrekkenden met 't orgel in. Diat
lied "des vertrouwens paste ons, was in
onzen mond natuurlijk. Bruisend golfden
de orgel- en zangtonen ter deure uit,
de Maliebaan in; ons land door? Zij
het z,oo!
We gingen bemoedigd huiswaarts. We
had-den een vergadering bijgewoond, zoo
dat'ik hem maar zou verlaten, dat ?eidq
hij 'zelf tegen mij. Hjjf ztei, dat mijh oud,
geschilderd gezicht ien mijn bespottelijke
manieren hem walgden en hij! 'snoefde
ar altijd op; dat 'de m'ensfehen hem vo-ór
mijn 'zoon aanzagen. 0,p 't laatst had, ik
géén 'moed meer en belooimjmerdlei ik mij
om niets: meer, zelfs niet eens- omi mijh
kleeding, Toen kwam er een crisis. Iiijl
noemde 'het, dat idie boel in de1 lucht
was- gtevlo-gen en hijl zieide, datwij1 ons
binnen een uur uit die voeten moesten
maken, wat beteekendé1, dat wij naar Apmr
rika moesten. Eerst begreep1 ik maar niet,
waarom hij' mij' medenam, maar spoedig
begreep ik idje reden, ik had, namelijk
nog eenige juwieelen om en oud zilver-
werk en h.ij wilde alles in eigendom
hebben. Hij heeft imij' /alles afgenomen,
mijn prachtige kanten, zelfs die kostbare,
oude kant', idie zoolang 4n d-e: familie
i,s geweest. Hij nam mijn cachiemiren
-shawl, mijn mooiste japonnen en toejnj
hij', igeen geld! meer had, allerlei dingen
van weinig' waarde, tot ik letterlijk niets
meer had. Hij: schold' ©n vl-o'ekte op me
als ©en bootwerker en soms mishandelde
als nog nooit in ons leven.
We zien op God. Dat hebben we 'l>ij
vernieuwing geleerd. Maar nu zien wc)
ook op onz-ei Besturen. Zullen ze ook
als één man achter onze gelederen op
rijzen, zij,, onze natuurlijke verzorgers, j
om bij 's lands Overheid te eischen:Doe
ons recht? 'Maak 't ons mogelijk onze on- j
d-erwijzers zóó te bezoldigen als gijl 'tde 1
uw© doet
Zeg ons even, lez,er, welke van deze
twee vergaderingen zou u bekoord heb
ben? In welke van deze twee zoudt ge
uw eigen standpunt terug gevonden heb
ben?
- In de laatstgenoemde, zegt gij.
Dat is goed. Maar aan uwe instem
ming alleen hebben onze "bijzondere on
derwijzers niets. Zij willen er ook een
blijk 'van zien in uw verhoogde jaar-
Iijksche bijdrage teneinde het bestuur
uwer school' in staat te stellen jle sa
larissen te verheugen, al zijl 't dan ook
niet tot het minimum van f 1200, door
de openbare onderwijzers begeerd.
Beknopt overzicht van den toestand.
Van de fronten weer weinig nieuws.
Middelmatige activiteit der wederz'ijld-
gche artillerie op het grootste gedeelte
van het Westerfront. Geen infanterieactie.
)Op het Zuiderfront poogden de Itali
anen zonder succes in het gebied der
Pi ave-monding de onlangs verloren loop
graven terug te winnen.
Spoedig hopen cle Italianen met nieu
we kracht n.l'. met behulp der bonkl-
genooten de successen der centraleln
te neutraliseeren.
Een draadloos bericht uit Parijs meldt
tenminste, dat de Fransche troepen nu
een sector op het Italia,ansche, front héb
ben ingenomen.
Alles is in stilte gebeurd.
Terwijl de Centralen naar cle Piave
avanceerden,, hebben tie. Fransche divi
sies punten bezet, waarvan zijl zeer ge
makkelijk en zonder verwijlen 4aar kon
den optreden waar gevaar dreigde. Thans
schijnt de toestand gewijzigd en te za-
men met de Italianen en de Engelsch en
versterken de Franschen zich nu, om
den vijand het hoofd te bieden.
Wij: oordeelen nog niet, wachten slechts
af, wr>,t cle hiermede ingeluide nieiuwe
actie te beteekenen zal' hebben.
Uit Rusland komen voor de Bolsche-
wiki 'zeer ongunstige berichten.
De Köln. Ztg. meldde b.v. uit Stock
holm, dat ze door hun vijandschap te-
gen de sociale revolutionairen en door
de arrestatie! van den vroegeren minis
ter van landbouw Tschernof de sympa
thie der boeren verloren hebben. De Bol-
schewik'i krijgen geen graan meer, dat
zij vroeger tegen aflevering van schoenen
enz. ontvingen. Ook moet het boeren-
congres geen aansluiting met de Bolsche-
wiki gesloten hebben, maar omgekeerd
de Bol'schewikj bij het Congres. Daarbij
komt als bezwaar tegen de Bolschewi'ki
de voortdurende werkloosheid in Peters-
burg. En daarbij komt nog de misluk
king van de Se-naatsontbi'nding, waarom
trent de lezers gisteren reeds ingelicht
werden.
't Ziet er niet gunstig uit voor de man
nen, wier gezond verstand aangewend
wordt om den vrede te bewerken.
De Entente-pers is natuurlijk vol van
dei zege in Palestina, welke genoemd wordt
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Eer 3 maanden fr. p. post f 1.50
Losse nummers- 0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 ct
3-maal wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaaeffèa.
Bewijsnummers 5 cent.
de kroon van een schitterend geleide cam
pagne, van goede organisatie.
De Fransche bladen besproken met groot
enthousiasme de inneming van Je-
ruzalem. dat thans na 830 jaar weet
in handen der christenen is Zij wijzen
er op, dat daarmee voor Turkije de -weg
na,a,r Arabië ge-sloten is, terwijl 'den ge
allieerden de poort voor Syrië geopend
werd
Zij wenschen Allenby geluk en spre
ken de verwachting uit, da,t hij zijn ope
raties ró'et kracht zal voortzetten ,en het
Heilige Land geheel zal veroveren.
De „Echo de Paris" zegt: Engelanjd
en Frankrijk hebben thans alle midde
len in handen om hun gemeenschappelijtól
belangen in Perzië, Indië, Syrië en Egyptel
te beschermen.
De „Daily Mail" pochte: Trouw aan
hun overoude beginselen "komen de "En-
gel'schen in Jeruzalem een ieders rech
ten handhaven. Hier gelijk in Indië zul
len zijl de balans in evenwicht houden'.
Christenen en Joden eu .Mahomedauen,
allen 'hebben evenveel reden Zich over
ohz'e komst te verheugen, want allen heb
ben ze te lijden gehad, ze zijn opge
offerd als stukken op het Duitsche speel
bord. Alle drie naties kunnen voortaan1
samen onder een rechtvaardig en sym
pathiek gezag voor hun grobte toekomst
werkzaam zijn.
hij mij' en het is dus geen wondér dat
ik op het laatst 'doodsbenauwd voor hem;
was.- Hij zeide altijd, dat hij) mij1 wel
krijige-n zou en ik geloof werkelijk, dat
hij een Leer geprobeerd heeft, mij te ver
giftigen, want hij' .liet inij; koffie drin
ken, 'die ontzaglijk zioet smaakte en die
ik daardoor niet naar binnen krijgen' kon,
ik nam er dan oiok maar een paar slok
jes van, maar van die paar slokjes, w:as
ik een paar dagén doodziek. Op een keer
kreeg hij in een van de beruchtste buur
ten van New'-Yo-rk twist met iemand, en
-die liep zoo hoog!, dat ze handgie/meen
werden -en toen werd! hij gedood. Het
beetje, dat ik nog -overhad, verkocht ik
nu en voor dat geld kre'eg ik van een
goeden schipper gelukkig overtocht pp
zij'n zeilschip. En om hier te komen, héb
ik van Liverpool af een week langj moeten
bedelen".
Arme tante Mona! W,ij: hielden haar
gedurende eenige maanden bij1 ons, maar
naarmate haar veerkracht herleefde, kwam
ook haar oude ij'delheid weer boven en
dikwijls stemde zij ons recht onaange
naam. Zij had zulke vreemde gewoonten
Het spreekt vanzelf, dat de verovering
van Jeruzalem jn de eerste plaats een'
zaak van moreel' gewicht is.
De geschiedenis spreekt reeds van Je
ruzalem in dé 15de eeuw vóór Christus.
Zijn grootsten luister heeft Jeruzalem ge
kénd, toen koning' 'David, na, zich vaa
de stad meester gemaakt te hebben, haair
tot zijn residentie verhief, en later toen!
Herodes er regeerde en ziji 200,000 in
woners telde. Haar verschrikkelijikste da
gen waren toen Nebukadnezar haar olrt
586 vóór Christus verwoestte en toen de
Romeinsche veldheer Titus haar in 70
11a Christus tot den grond toe volkomenl
verwoestte, alzoo vervullend, de profetie
van den Zaligmaker, dat geen ^teen op-
den ander gelaten zou w.orden. In 130
werd zijl door keizer Hadrianus als hei-
densche stad herbouwd en in 327 door
Constantijh in een Christelijk'© veranderd.
De Arabieren veroverden Jeruzalem ini
637, de kruisvaders heroverden de staid
in 1094, maar sultan Saladin veroverde!
haar in 1187 weer met zijn woeste Sa-
racenen. Nog eenmaal "kwam zijl weer in
de macht der Christenen; toen Frederik!
rik II haar in "1229 binnentrok, doch
om 15 jaar llater weer in handen der-
Saracenen te vallen, die drie eeuwen
OVar haa,r regeerden, om jn 1517 voor
vier eeuwen lang in de macht der Tur
ken té ko-men. Thans is Jeruzalem een
plaats van circa 70,000 zielen, me eren-
deels "Joden, cli-ei volgens Oostenrij'kscha
berichten, ten getalte van meer dan 50,000-
door de Turken verdreven zouden zijn.
Door wie is de inneming van dezla
stad niet met gemengde gevoelens ver
nomen? (-.' j i
Jeruzalem is niet veroverd in een ge-
meenschappelijkten kruistocht van Chris
tenen, met het doel' om de stad a,an
dei Heidenen en Islamieten te ontrukken,
doch ve-rmeesterd in een strijd tusscheii
Christenen.
De Amsterdammer-overzichtschrijver
merkte zoo terecht op, dat het 'niet veeJ
scheelde of in de'straten w,a,ar eens het
„Hosanna," en het Kruist Hem!"weer
klonk, in de via dolorosa, waar eens
da Man v,an Smarten gébukt onder het
kruis ging om de-n vreeselijfcsten dood
te sterven en de grootste offerande té
brengen, welke ooit de wereld zag en
aangenomen en zij, sprak z,o-o zondter-
ïing, dat wij; haar liefst niet met ouzia
vrienden in aanraking brachten. Ze maak
te James en 01001 Herren ongelukkig en
zelf. bleef' zij ontevreden. 'Onze leverisi-
wijze beviel haar niet, die was haar veel
te saai en zij werd ziek, zteide zij van
verveling. Het ergste was, dat zij zulk)
een grooten hekel aan kinderen had, enl
ze liet -dat op allerlei wijlze merken. Toen
ze -dan oiok eindelijk tot de ontdekking
kwam, dat de lucht van Clapham bijzonder
ongezond voor haar was, en zij haai;
vrees er -over uitsprak, hier ziek te zul
len worden, deed het mijl dan ook in
nerlijk genoegen, dat zij' als haar ver
langen te kennen gaf naar Cheltenham-
te gaan, waaraan zij na nog eenige dagen
dan ook voldeed. Het beviel haar daa,r
z'oo 'goed, dat zij' daar voortaan gebleven
is 'in een zeer elegant pension, waar tal
van weduwen en oude jonge dames, die
gaarne een vroolijk leventje leiden, wonen.
(Slot volgt.)
