/7yA
yo
Tttf
er. yi
De Qroote Oorlog.
fgge- en
een
veeren.
ider
rs"tbod
FEUILLETON.
p-Klijfhöut,,
perimt.U.
C. DE ROO,
epolder.
ils, 7
IH. HUIJS-
y
I twee. Brie-/
ran dit blad
.AGO
door
Sliedrecht.
g
ten
Ide ongeveer
SEN, Grijps-
bij
W. Souburg.
[in ruil teg&i
AKER,
W. Souburg.
teinkenszand.
150 K.G
bstkapelle.
aftands, voor
Oostkapelle.
P. KOOLE,
|adres weder
bekomen in
Souburg.
te verkoopen,
v. LANIGE-
bonderdags bij
•ning
eezin te Mid-
gezin te Mid-
ensch, die zijn
lieeft. Brieven
ïhik- I
[oning beschik-
Oostkapelle.
ischt
bij Veere.
het Christelijk
[ergen-op-Zoom
en Geneesheer-
ng beschikbaar,
rond en lOO
a 20 ct. per
Az., Landbou-
elande).
elbaren leeftijd,,
al eeh/Jiotté
udsiar.yLiefst
lirectf irf diafist
letter G bureau
juffrouw wordt,
■stond gevr
Brieven onder
iw" te Goes.
aai
oudste r,
DE GROÈNE
IcldinGT©
*o. 38
«V-
Uitgave van
de Naaml. Teun. LUCTOR ET EMERGO,
geveaügd te Goes
Hoofdbureau te Goes
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg
r'RMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Uosterbaan Le Cointre, Goes.
De Zeeuw
Andrew Carnegie.
Den 25 Nov. 'a.s. hoopt de man van
het Vredespaleis zijn tachtigsten geboor
tedag te vieren.
Hij werd in 1837 te Dunfernline. in
Schotland geboren. Zijn vader, William,
was een wever, welke voor dien tijd
tamelijk welgesteld was, want hij had
vier weefstoelen voor de damastweverij
en had een paar gezellen te werk. Doch
de opkomende fabrieksindustrie, verdreef
den huisarbeid, en dit drong den ouden
Carnegie de rest zijher have te verkoopen
en in Amerika een nieuw leven te begin
nen. Men vestigde zich te Pittsburg. An
drew was toen elf jaar oud en droeg
grootelljks rouw over de verandering,-
want hij had zijn geboortegrond l'ief.
De oude Carnegie kreeg werk in een
katoenspinnerij waar „Andy" op een week
loon van een goeden dollar als1 spoel-
machinejongen eveneensi werk vond. Hij
moest van 's morgens vroeg tot 's avonds
laat hard werken voor de boterham
men; met slechts veertig minuten schaft
tijd.
Weldra kreeg hij een heler 'betaald
baantje, namelijk als- stoker in een stoom
machine die alle machines van een fa
briek in beweging hield. Dat wasi.een
„betrekking" met verantwoordelijkheid,
want hij moest steeds den stoomdruk-
meter controleeren.
Daarna werd hij telegrambesteller, waar-
hij hij zich met kracht toelegde op de
kennis van het telegra-feeren. Spoedig Ken
de bijl niet alieen de namen van bijtna
alle straten en stegen in Pittsburg, Penn-
salVanie's -reuzen-industriestad, uit het
hoofd, maar hij: kreeg, ook een groote
bekwaamheid in het afhooren van tele
grammen, zoodat hij al' spoedig als hulp
telegrafist op zijn vijftiende jaar drie
honderd dollar's 's jaars verdiende. Spoe
dig echter, opgemerKt door Thomas Scott,
hoofdinspecteur van den toen juist vol
tooiden Peimsylva-niën-spoorwe-g'. tra-d hij
in dienst vam de maatschappij van dien
spoorweg, als particulier secretaris en
telegrafist, tegen een aanvangssalaris vah
35 dollar in de maand. Dertien jaar la
ter hij was toen Scotts opvolger ge
worden als hoofdinspecteur trad hij
uit dezen dienst, om te gaan specul'eeren.
Hij had vropger hier al' wat aan ge
daan; namelijk toen hij pas in dienst
van even-genoemde maatschappij was. Z-ijü
beschermer Scott was begonnen op deze
kans' om geld 'te verdienen zijd. aandacht
te vestigen. Er was namelijk iemand ge-
storven, die tien aandeelen in de Adams
Express Company had pagelaten. Scott
raadde Carnegie- aan die aandeelen te
koopen, Voor vijfhonderd dollar. Daar
hij geen geld had, nam zlij-n vader een]
hypotheek van 500 dollar op zijn huisje
en Andrew kocht de aandeelen.
_Eonigen tijd 'later maakte Carnegie alë
.bij, toeval kennis met Woodrulf, den uit
vinder der spoorweg, slaapwagens (slee;
ping cars) die hem een model van zijn.
uitvinding liet zien. Carnegie, ziende dat
hier schatten te verdienen waren, leende
van een bankier het noodige geld pm
aandeel in -de zaak te kunnen nemen
tg-gen afbetaling van vijftien dollar per
maand. Zoowel hij' als ;de bankier had
den goud gezien want de uitvinding Ia-
ter door Pullman voortgezet, nam een
wonderbare vlucht. Carnegiè werd er
schatrijk van.
En zoo ging het met al zijin volgende
Bewerkt naar het Engel sch van
HMMA JANE WORBOISE.
112).
Dom zette nu opnieuw thee, juffrouw
Bett.s bracht ons heerlijk geroosterd brood
en op ons verzoek zette Johnny zich mie-t
ons aan tafel. Ik zag nog nooit iemand
zoo smakelijk eten als de onnoozele jon
gen en onophoudelijk verzekerd© hij, dat
dit veel beter was dan een oudbakken
taartje; bovendien dronk hij niet min
der dan vijf kopjes thee, zoo slap1 en zoet
-als ik -maar kon schenken. Voor zijn
moeite, die hij met mij gehad had, wilde
hij echter geen geldelijk© belooning aan
nemen, wat ik ook zeide, hij hield vol
standig zijn weigering vol.
Toen zijn honger gestild was, zeide
hij eenigsz-ins lomp, dat hijf niet m-
kon eten, hij had „genoeg" en blijkbaar
wilde hij nu wel gaarne vertrekken. Doch
voor hij opstond, vouwde hij' zijn han-
„n m eerbiedig opwaarts, terwijl
zijn lippen zich bij-na onmerkbaar bewo
gen Toen zeide hij, als om ons in te
lichten: „Ik heb mijn Vader gedankt, dat
mre° lekker £fcgetein hc-b".
Wij] vroegen hem naar zijn familienaam1,
ondernemingen. Slaapwagens, spoorweg
bruggen, petroleumbronnon, stalen spoor
slaven, het maakte hem reeds op zijn
dertigste jaar multi-millionair. De- houten
spoorwegbruggen dit voorzag hij
z-ouden wegens het drukke verkeer en
de zwaardere treinen weldra afgedaan]
hebben. En zo-o wierp hij zich op den
brugbouw. Tegelijkertijd kwam hij te we
ten dat er in Pennsylvanië zooveel petro
leum in den grond zat. Hij nam eenige
nabobs in liet vertrouwen en zoo koch
ten zij nabij] Pittsburg een farm (hof
stede) voor veertigduizend dollar. Toen
aan 'het boren. En binnen een. jaar le
verde de bron ruim een miljoen dofla-r
zuivere winst op. Iets later vernam hij
dat men in Engeland de spo-orstavein]
niet meer van ijzermaakte, maar van
staal. Dat was liet sein voor hem om
zich op het fabriceeren van stalen spoor
staven toe te leggen. Hij liet petroleum,
slaapwagens, bruggen, in den steek en
leg'de zich op de staven toe. Het grond
kapitaal' had hij1 toen al. Eerst kocht
hij de- beste steenkool- en ifzerertsmijl-
ne-n in de omgeving op; later die varr
nabij het Bovenmeer en legde van daar
een tweehonderd zeventig kilometer (dus
54 'dagen en nachten gaans l'angen)
spoorweg aan voor het vervoer van het
erts naar zijn staalfabriek, aan welke
hij den naam Homestead gegeven had.
De-ze onderneming werd weldra, na Krupp,
de grootste der wereld. De fabrieken be
slaan 75 morgens land; daar werken
27000 menschen. De machines zijn de
beste der wereld, daarom overtreffen
deze fabrieken aan capaciteit alle andere
ter wereld. De productiekosten der cokes
bedragen, om één voorbeeld te noemen,
slechts een vijfde deel van die in Enge
land.
Carnegie is echter meer nog als schrijl-
ve-r en vredesapostel, dan als industrieel
de aantrekkelijke man geworden. Kapi;
talisten, die arm begonnen zijn, zijn er
in de wereld, vooral in Amerika ge»-
noeg. 'Wij noemen slechts de Goulds, de
Astors, de Vanderbilts, de Rockefellers.
Maar "zijn geschriften, vrucht van kijin
denken en ervaringen, getuigen meer hog
voor dezen man. Zijn voornaamste boek:
„Het Evangelie van den Rijkdom," ver
schenen in 1689 werd door mannen als
Gladstone en Kardinaal Manning in tijd
schriften, besproken, en trok zeer de all-
gemeene aandacht. i 1
In 1899 trok Carnegie zich uit de
zaken terug en vestigde zich in Schot
land kort bij zijn geboortestad. Hij heeft
een ontzaglijk vermogen dat hij, behou
dens -een „klein" deel voor zijn twin
tigjarige dochter, geheel zal op maken
door het weg te schenken. Want zijn
stelregel is: ,",wie rijk is, sterft ont-
eerd"; en „men moet zijin kinderen niet
meer nalaten dan noodig is", en „de
jacht naar den. dollar den ouderdom on
waardig isi."
Zijn vermogen werd geschat op 40
miljoen dollar, toen hij in 1900 zijp.'
aandeel in de reusachtige Carnegie Steel
Works te- Pittsburg aan de staaltrust van
Morgan van 250 miljoen dollar verkocht.
Alleen daarvan zo-u, tegen 5 procent,
de rijke man 6850 dollar per dag of
ongeveer f 750 per uur te verteren heb
ben. Het is- dus niet te ver wonde rep
dat hijl eenst gezegd heeft meer moieitci
te hebben om zijn geld op eenigsizins
bevredigende wij'ze kwijt te raken, dan
maar h.ij: antwoordde slechts „Jolmny"
en toen wij verder aandrongen om zijn
achternaam te weten, zag hij ons- verward
en verslagen aan. Plotseling verhelderde
echter zijn blik en met een uitdrukking
van verlichting en geluk op- het gelaat,
zeide hij, dat zijn andere naam! wlas- „Ou-
noozel". „Onnoozele Johnny", zóó noemt-
de men hem.
VIJF EN DERTIGSTE HOOFDSTUK.
James Lascelles zag er veel ge-zónder
dan vroeger uit. Reeds meermalen had
ik mij afgevraagd, Wat er toch van hém
geworden was, maar daar ik er voor ge-
zorgid had, dat niemand, mevrouw March
uitgezonderd, ons adres wist,, hadden wij
nooit zijnerzijds meer een levensteeken
ontv an-gen.
Toen wij dien avond bij elkaar zaten,
nadat Jolmny vertrokken was, en ik Ja
m-es' vriendelijk gelaat weer beschouw
de ,begfeeip ik, dat wij in onze rechtmatige
"erontwaardiging op Louis tamelijk on
billijk waren geweest tegenover James en
zijn moeder. jWij' hadden hen in onze
gedachten al te zee-r vereenigd met 'de
ondragelijke - familie op Cuplp-age; niette
genstaande wij konden weten, dat zij' heel
anders waren dan Louis en zijn giroot-
moeder. Ik zat daarover na te denken,
toen oom het gesprek bracht op het on
derwerp, dat mij zoozeer interesseerde.
hij indertijd gehad heeft om 't hij elkaar
te krijgen.
Nu wijlen William Stead, de edele En-
gel'schinan, die eenige jaren geleden, te
gelijk onder anderen met een der Ame-
rikaansche miljoenenkoningen (Vanderbilt)
bij het vergaan der Titanic om het lé
ven kwam, schreef dertien jaar geleden:
Als1 Carnegie op zijn 80e jaar zijn ver
mogen kwijt wil iziij'n, op 25 miljoen
dollar na, bestemd voor zijn erven, eiï
de rest wil wegschenken, ka-n hiji van
dit ©ogenblik af, aan het tellen, dageiï
nacht aan een stuk door, en dan f 1,62
per seconde uitbetalen; en dan zou die
25 miljoen nog overschieten.
Nu, de man is da.n nu weldra 80
jaar; was dus zijn geld in die 13 jaar
weggeschonken, dan heeft hiji nog f75
per uur te verteren, en erft zijn doch
ter bijl zijn dood nog ^25 miljoen dollar.
Maar het zal wel 'iets meer zijin.
Want, wel'heeft Carnegje heel 'wat weg
gegeven aan hoeken- en kunstverzame
lingen muziekzalen, onderwij-inrichtin-
2000 bibliotheken, o.a. een concertzaal
te New-York die een miljoen 'dollar ge
kost heeft, en zonder de 'galerijen vier
duizend menschen kan bevatten; voorts
65 leeszalen met 5 miljoen voor onder
houd alleep in New-York, ook 'de con
certzaal kreeg eenige miljoenen voor jaar-
lijksche uitbreiding. Aan Pittsburg schonk'
hij een universiteit met 28 miljoen dollar
als stichtingsfonds. Hij schonk 4 miljoen
aan de fabrieken te Homestead Voor do
ouderdomsverzekering; de'r arbeiders. Op
'zijn 70en verjaardag' gaf hij 'honderd mil
joen dollar aan verschillende stichtingen.
In 1904 -schonk hiji 8 miljoen voor hét
Ha-agische Vredespaleis. Het 2-miljoen
pond-Ionds voor de Vredeszaak wordt
beheerd door een Amerikaanse he en 'eert
Europeesche commissie die sa,am over
21/a miljoen francs' per jaar kunnen be
schikken. Zij zetelen te New-York en te
Parijs. --
Reeds schonk hij 4000 kerkorgels weg.
Oo-k geeft hij miljoenen aan Velerlei ver-
e-enigjngen. In het geheel heeft hij al
zoo wat voor 1000 miljoen 'gulden weg
gegeven. En wat zou hij! hog niet geven)
als' het morgen aan den dag vrede was.
Gelijk het hem dan ook wel verdrieten
moet dat bovengenoemde commissie, en
dat van zijh geld, bezig 'is- dein oorlog
financieel te steunen.
Uit tè Pars,
Weer tweespalt.
De Standaard schrijft:
Naar do N e -d e r 1 a n d r met genoeg
zame zekerheid acht te mogen opmerken,
botert het 'i n het Kabinet Weer niet met
Financiën.
Vrij stellig zelfs meent de redactie te
kunnen verzekeren, dat de- tweespalt Zich
nu reeds vrij' duidelijk gedeclareerd heeft,
en dat Mr. Treub voor ditmaal, of al
thans voor een half jaar, zich nog)
schikt, maar voor de periode 'die daarna
ingaat, de volgzaamheid "heeft opgezleg'di
Het zou dan zoo staan, dat, kwam er
voor Augustus '1918 vrede, het geschil
met een sisser zou afloopen, maar dat.
ging de oorlog ook dan nog do-o-r, het
voor Gort v. d. Linden op een kiezen
of 'deelen ,zou staan, zoo-dat jien slotte
öf Treub zijh tweede congé z,ou. nemen,
„Je hebt ens", zei-de oom, „nog niet
verteld, James, waar je al dien fijld ge
zeten hebt, het is nu alweer vijf maan
den geleden, als ik "het wel heb. tWa'ar
ben je eigenlijk gewpest?"!
„In Berlijn en in Weenen. Het han
delshuis, waar ik vóór onze buitenland-
s-che reis werkzaam- was, had belanglrijke
zalcen in Duitschlan-d en Oostenrijk en
toen de chefs- vernamen, dat ik wfeer
terug wias uit Italië, boden ze mij In
verhand met die relatie-s- een prachtige
betrekking aan. De zaak moes-t spoedig
beslist worden en daar mijn financieele
positie er izeer dooir verbeterde, aarzel
de ik geen oogenblik met de betrekking
aan te nemen en mijn moeder g;af mij
daarin gelijk. Drie- dagen na miijn aan
stelling was ik al op weg naar Ham
burg en mijn moeder vergezelde- mijl, ze
verkoos liever een verblijf in het buiten
land dan op Northboroug'h. Toen wij' 'in
Berlijn waren schreef ik u en mama
schreef aan miss Tyndale, maar na een
veertien dagen kregen wij de brieven
als onbestelbaar terug. Toen wij1 daarna
een onderzoek instelden vernamen wij,
dat u beiden vertrokken waart, zonder
uw adres te hebben opgegeven en op
Cupp-age wisten ze ook niets van uw
tegenwoordig verblijf af".
„Dat was ook zoo", antwoordde ik,
„we hadden er opzettelijk voor gezórgd,
dat madame niet te weten "kwam1, Waar
óf Landbouw zou moeten wijken.
Hing *t nu aan een portefeuille, zoo
zou dit nog niets zijn. Een nieuwe por
tefeuilledrager is er altoos nog wel te
vinden.
Doch zoo staat 't thans niet.
Het wordt, nu het pijnlijke geding om
öf zich te voegen naar den toestand,
of -de kans van komenden "hongersnood
te beloopen.
Volgt -men den wensch van 't eerste,
dan mo'et men nu reeds beginnen met
soberder te leven, 'zich met minder te
contenteeren, en te sparen voor de toe
komst. Immers doen we dat niet; teert
men nu op al wat voor 'tgrijpen ligt;
da-n ;staan we ten slotte voor h.et feit, dat
er van buitenaf geen voedsel inkomt, en
dat het product van 't eigen land opraakt.
Dan zal er, komt do vrede niet in aller
ijl den oorlog verdringen, zeer effectieve
hongersnood op til 'zijn, en staat er, ook
voor ons land, een toekomst te' wachten,
waai-van ten slotte niemand de ontzetten
de verantwoordelijkheid op- zich zlal dur
ven nemen.
De te wachten debatten zullen dan)
ook, onjg'elwijifeld, een hoogst ernstig ka
rakter dragen.
Imïners het zullen debatten zijn, die
niet loopen over iets. meer of minder
leenen, noch ovet de tantièmes en de
belasting; maar beraadslagingen over wat
voor ons volk zal te wachten staan, in
dien Amerika Europa in den steek' laat, en
den afloop van het geding op1 het scher
pe dilemma van volksvoeding oï honger
snood laat aankomen.
Omdat ons voorshands nog geen ledig
hord óp den disch wordt voorgézet, beeldt
de groote massa zich nog altijd in, Üa't
't spreken van hongersnood niet andiers
dan bangmakerij is. Maar laat men op
zijin hoede izij'n.
Lees en herlees maar wat over den
hangen hongersnood het Profetismie uit
Israël u meldt; of ook wat de historie
ons uit oude tijden weet te verhalen.
Hongersnood is zoo ontzettend.
Polen en Gallicië ervoeren het nu pas
weer.
Beknep! overzloht vu den feestend.
Als de nieuwe regeering in Rusland nu
maar een krachtig gezag kan doen gelden!
De nieuwe bewindsmannen n.l. hebben
een voorstel gedaan tot een „rechtvaar
digen en democratischen" vrede, die op
het beginsel „geen annexaties en geen
schadeloosstellingen" in den gangharen
zin van het woord gegrondvest is.
Als meest practische maatregel wordt
een onmiddellijke wapenstilstand voorge
steld van drie maanden, terwijl ook gezegd
wordt, dat tegenvoorstellen in overweging
genomen zullen worden.
De Russische regeering stelt aan alle
oorlogvoerenden voor een dergelijken-vre
de te sluiten, terwijl zij zich bereid ver
klaart onverwijld alle krachtdadige stappen
te doen tot definitieve goedkeuring van
alle voorwaarden van den vrede door ge
volmachtigden van alle landen en alle na
ties.
Terwijl de regeering alle volkeren uit-
noodigt. dadelijk de vredespreliminairen te
beginnen, verklaart zij zich harerzijds be
reid deze onderhandelingen door schrifte
lijke of telegrafische mededeelingen, als
mede door besprekingen tusschen verte-
wij ons bevonden. Maar hoe heb je ons
dan nü gevonden?"
„Ja, dat is een -eenigsz.ins zlonclerliinr
gO manier-. Eergisteren wandelde- ik met
mijnheer Mowbray, den jongs-ten chef der
firma, door Oxfordstraat. Mowbray is een
heel geschikte man en wiji kunnen dan
ook best met elkaar overweig, we zijn
zolfsi eeni.g,szins met elkaar bevriend. On
der het wandelen bleven wiji eenige
©ogenblikken stilstaan voor het raam van
een kunsthandel je moet welen, dat
Mowbray een eerste liefhebber van schil
derijen en teekeningien is en daar Zag
ik plotseling twee landschappen, die ik
onmiddellijk 'herkende als- door u getee-
kend in de Abruz'zen, Wat ook uitkwam,
want in -den hoek zag ik uw initialed
staan. Mowbray vond ze mooi en wilde
naar binnen om te weten, hoeveel ze
kostten, met. het plan, -om flink af te
dingen, want Flint krijgt nooit van de
menschen wat hij- vraagt, hij' is bekend
als de grootste afzetter.
Ik zeide hem, dat dit werk' van een
mijner kennissen was, wier adreis ik graag
zou weten en samen gingen wij den winf-
kel binnen waar Mo-wbray de teekenin
gien nog eens goed in oogenschouW jiam
en naar den prijs ervan vroe'g.
„Tien guinjes het paar", zeide Flint,
„ik moest eigenlijk vijftien vragen, maar
de artiste Is nog' jong -en heef), nog geen
naam. Ze heeft ze bij1 me achtergelaten,
VERSCHIJNT ELKEN 5BERJO)A<4
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f 1.50
Losse nummers-©.(xi
Prijs der Aérertantiën.
14 regels f 0.8®, iedere regel meer 20 t&
3-maal wordt 2-maal berekend,
Bjj abonnement voordoelige voorwaarde#,
Bewijsnummers 5 cent.
genwoordigers van de verschillende lan
den of door een conferentie dezer ver
tegenwoordigers tot stand te brengen.
Om deze voorloopige onderhandelimcn
te vergemakkelijken zal de regeering ge
volmachtigden in neutraio landen benoe
men.
Het is duidelijk, dat de waarde van
dit vredesvoorstel geheel afhangt van het
gezag, dat de nieuwe regeering zal we
ten Je doen gelden.
Wij zijn er echter niet gerust op. De
maximalisten moeten eerst nog alle bin-
nenlandsche moeilijkheden te boven ko
men en zoover schijnen de heeren nog
lang niet te zijn.
De toestand is nog zeer verward.
Engeland neemt reeds maatregelen, om
aan Rusland den toevoer van levensmid
delen af te snijden, en dreigt Zweden
met represaille-maatregelen, als visch of
andere levensbehoeften uit de Skandina-
vische rijken, via Zweden naar Rusland
worden gevoerd.
En Kerensky heeft een leger bijeenge
bracht, grootendeels uit troepen bestaan
de van het Russische front afkomstig,
waarmede hij tegen Petrograd oprukt. Vol
gens een ander bericht zal hij dit niet
doen, wijl de Kozakken in de hoofdstad
reeds zijn zijde kozen.
De Sovjet in Petrograd heeft het gezag
over de troepen, in en om de hoofdstad
verzameld, en dat zij niet aarzelt van die
troepenmacht gebruik te maken, om zich
te weer te stellen, blijkt reeds uit de be
richten omtrent bloedige gevechten in de
straten van Petrograd.
Teekenend voor den verwarden toestand
in Rusland, waar het dus reeds tot een
openlijken burgerkrijg is- gekomen, is de
volgende oproep uit het legerhoofdkwar
tier van Kerenski:
„Aan alle troepen uit het militair district
van Petrograd:
„Tk, de minister-president der voorloo
pige regeering, en opperbevelhebber van
de gewapende maeht van de Russische
republiek, ben heden aan het hoofd van
de het vaderland trouw gebleven troe
pen aangekomen. Ik beveel aan alle troe
pen van het militair district van Petro
grad, welke zich, tengevolge van een mis
verstand of uit dwang, bij de bende der
verraders van vaderland en revolutie heb
ben aangesloten, geen oogenblik te talmen
met het volbrengen hunner plicht om te
rug te keeren
Dit bevel zal ter kennis worden ge
bracht van alle compagnieën, comman
danten van batterijen en escadrons enz.
w.g. Kerenski."
Aan de troepen van Petrograd is een
dergelijke mededeeling verzonden.
Hierin heet het:
„Een mislukking van het avontuur der
Bolschewiki is slechts een kwestie der
eérstvolgende dagen of uren, opdat die
mislukking het meest doelmatig wordt,
in .aansluiting van alle krachten der de
mocratie en van het al-Russische comité
tot redding van vaderland en revolutie
noodzakelijk.
Naar alle waarschijnlijkheid za lin eri
om Petrograd tusschen de aanhangers dei-
beide partijen bloedig gevochten worden.
De Russische marine staat geheel en het
landfront voor het grootste gedeelte aan
de zijde der Bolschewiki."
Inderdaad wint de verwachting veld,
dat de Bolschewiki den strijd niet zullen
kunnen volhouden en dat deze staats
greep slechts een voorbereiding is tot
om er een kooper voor te zoeken |eu
wanneer ik er geen tien guinjes voor
krij'g, neemt zijl ze terug".
Terwijl Mowbray met veel aandacht de
teékeningen bezichtigde, vroeg ijlt Flint
om uw adres, daar ik juist om dat adres
verlegen was, maar hij' kon liet niet ge-
yenj,. .zei hij!, daar hij! zelf' uw verblijf
niet wist. Maar hij kreeg een erge .klem',
toen hij dat zei en dus begreep ik da
delijk, 'dat dit jgeen zuiver spel was').
„Wat een leugenaar", riep ik uit, „hij
heeft mijn adres al geweten van den eers
ten dag :af. Hij zou bericht sturen als
de teekeningem verkocht waren en van
middag maakte hij me nog wij'si, dat nie
mand acht op mij'n werk geslagen had.
En om van 't gezanik af te zijh, bood
hij m-e dertig shillings het paar".
„Wel zoo, nu dan weet ik wel een
voordeeliger oplossing. Mowbray bood
Flint er acht guinjes voor, als Flint hérni
twaalf had gevraagd, zou hij' er tien heb
ben geboden, het schijnt nu eenmaal
zaak te zijn, altijd wat af 'te bieden bij
Flint. Natuurlijk zag ik ook wel, dat de
man mij maar wat wijsmaakte, maar ik
merkte wel, dat hij mij' tóch geen inlicb-
tingjen geven zou, al hoorde ik hem nog
zoo uit. Jk hoopte nu maar, dat 'Mow
bray de teekeningem zou koopen en dat
ik dan Wel op de een of andere manier
achter uw adres zóu komen.
(Wjordt varvoV'l)
