Dinsdag SCI October
iVt £6
iejeiiiimSiirjstieljitt.
De Qroofe Oorlog.
Jiutrgauü.
FEUILLETON.
De Zeeuw
geboden door een snel en krachtig voor
uitbrengen van hun troepen, de Ttaliaan-
sche stellingen in de Julische Alpen en
aan het Tiro-olsche front in ernstig geL
vaar te brengen.
De groote vraag is, of de Italianen zich
nog tijdig kunnen herstellen, om den op-
(mars-ch der centralen in de laagvlakte
tegen te houden. De kans daarop' is ech-
t.er liiet heel groot.,.
Het belangrijke knooppunt Udine was
reeds i n groot gevaar en is op dit o-ogen-
blik misschien al in de handen der cen
tralen.
En de hulp der geallieerden is nog
niet bijster groot..
Weliswaar wordt op het Westfront door
de geallieerden onvermoeid aangevallen,
'doch het resultaat- is, dat "slechts plaat
selijke voordeelen behaald worden.
Ook de Belgen zijn met succes tot den
aanval overgegaan. Zij zijn het geïnun
deerde gebied te:n 0. van het "IJserka-
naal (ten Z. van Dixmuiden) overgetrok
ken en hebben liet „schiereiland" van
Merckem bezet.
<K
ln het O-ostenrijksche Heerenhuis heeft
de Oostenrijksche premier dr. Seidler, bet
langrijke verklaringen afgelegd. Do groot»
geestdrift over de Oostenrijk-llongaarschö
wapensuccessen in Italië belette hem niet
te verklaren, dat Oostenrijk zich n-og
steeds tot vrede 'bereid bleef verklaren,
en dat de Oostenrijksche oorlogsdoelein
den onveranderd nog gebleven .waren.
De opmerking, die de Weensch© .^la
den voor enkele dagen maakten, Plat het
vredes-ultimatum van graaf 'Czernin als
verstreken viel te beschouwen, is dus
blijkbaar ongegrond geweest.
Da strijd in hst Zuiden
Het Weensche stafcommuniqué meldt
o.iii.
(Gisteravond den vijfden dag van den
slag, was al het .terrein heroverd, dat de
vijand, eiken vierkanten K.M. met onge
veer 5400 man verlies koopend, ons in
elf bloedige "tsjlagen met moeit© ontrukt
hajl.
Goerz werd in straatgevechten van vij
anden gezuiverd. De Podgora werld laat
in den avond stormenderhand verov'erd.
Het gebied van Oslavia, de Monto Sa-
bo-tino en de hoogte van Zagora waren
liet tooneel van zeer verwoede gevecht
ten. Mie tegenstand der Italianen was
tevergeefs.
t De achtervolging der in de gro-otstel
Verwarring terugtrekkenden vijand leid
de ons over Cormons en den Monte
Quarin.
Duitsche en Oostonrijk-Hongaarsch'q
troepen staan voor Udine. Ook in helt
bergland ten Noord-Westen van Givi,
dale rukken wij snel op1. Het Italiaaan-
sclie Karinthië-front wankelt in z'ijin be
langrijkste isectoren.
In sneeuw en storm ontrukten onze
troepen den vijand zijn gedurende twee
en 'hen half jaar uitgebouwde grensstel
lingen ten Zuid-Westen van Tarvio-, bij'
Montafel in liet Plökengébied en op den
grooten Pal.
De snelle, alle hindernissen omveiloo-
pende opmarsth der bondgtenooten maakt
het onmogelijk over liet aantal gevange
nen en den voortdurend toenetaiendlein buit
iets eenigermate zekers mede te deelen.
Wat aan .oiorlogiS'materiaal in den 12den
Iisonzoslag binnengebracht werd, over
treft verre den buit van ons Galioisch-
zomer-offensief van 1915.
De Regeeringscrisis ln Duitsehland.
De Beiersehe minister-president, graaf
Von Hertling, is' te Berlijn aangekomen.
De keizer „ontving gisteren rijkskanselier
Michaelis tezamen met graaf Von Hert
ling-
'De „Berl. "Mittagsztg." meldt, flat het
ambt van rijkskanselier aan graaf Von
Hertling aangeboden is. Deze vroeg een
bedenktijd. Af® jgf
Vliegersctie.
De admiraliteit meldt:
Marine-vliegers1 ondernamen Zaterdag
avond bomraids pp de vijandelijke vlieg
kampen van Engel1'en St. Denysi West-
rem. Talrijke tons bommen werden ©ven
ei'rik; op depots en op de spoorvyegeil
geworpen. Ook de spoorwegverbindingen]
van Cortermarcke en Lichtervelde wer
den met twee tons bommen bestrooid.
Een onzer vliegtuigen is niet terugge
keerd. Nog zijn bommen geworpen pp
een station bij Brugge. i
Gedurende een onzer hichtverkemiingtemi
werd een vijandelijk vliegtuig neergescho--
ten; gezien werd, dat het te pletter viel.
Korte oorlogsberichten.
Het KaroliniSich Instituut te Stock
holm heeft bestolen dit jaar den Nobel
prijs voor de medicijnen niet te verdee-
len.
Geallieerde vliegers hebben gister
nacht ongeveer 40 bommen op Antwer
pen geworpen. De Zuidstatie werd getrof
fen. Ook vielen bommen in den Dieren
tuin en de Montignystraat. Er zouden 18
dooden zijn.
Zes Britsche en Fransche torpedot-
hoo.tjagers op patrouille voor de Belgi
sche kust ontdekten in den mid!drag' van
27 dezer drie Duitsche torpedobootjag'crsi
en 17 vliegmachines, waarop1 zijl onmid
dellijk aanvielen. Een der Duitsche sché
pen kreeg twee treffers-, zo-odat het zich
moest terugtrekken onder dokking der
testbatterijen. Het vijandelijke vliegmachi
nes-detachement werd uiteengedreven door
het afweergeschut van onze schepen; elke
machine wier pdrie bommen in de nabij
heid van onze schepen zonder scliadcj
aan te richten, behalve, dat twee manl
licht -gewond werden.
De Times" verneemt uit Odessa,
dat de wanorde in Zuid-Rusland toe
neemt. Uit Kieff, Ro-stoff, en Astrakan,
evenals uit de Krim en Bessarabië komen
berichten -o-ver -onlusten en gewapend© rooi-
verben-den, waarbij o-ok soldaten zich heb
ben -aangesloten. Bij Wladikiwkas werd
een personentrein in den nacht door een
paar honderd roiovers aangehouden, en
de reizigers uitgeschud. Daarna hebben
zij velen hunner gedooid of ernstig ver
wond. In de -omstreken van Odessa ner
men de onlusten dagelijks toe.
Een Deensch journalist verhaalt/dat
hij onlangs in Rusland zeven roizen voio-r
mevrouw Miljoeko-f k-ocht, welke hem te
staan kwamen o-p 350 roebels, ongeveef
450 gulden.
De Duitsche pers laakt het optreden!
van de bemanning van het Engelsiohal
stoomlschip Olive, Branch", die weiger
de drie zeelieden va-n een Duitsche (duik
boot, die s-chipbreuk geleden hadden, o-p
te nemen, zoo-dat 'zij, moes-ten ve-rdtink-en.
In de omstreken van Monastir, in de
bo-og van de Tsjerna, en van de Vardar
tot het Doiran-meer levendige arfcillerie-
strijd.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
.Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DIIU IJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan L e Cointre, Goes.
Dr. A. KUYPER.
1837 29 Oct. - 1917
Hieronder volgen enkele persstemmen,
als accoorden uit het lied, door de Ned.
pers aangeheven tor eere van den 80-
rigen staatsman-theoloog-journa li st-litfera-
tor:
D e (a.-r.) Rotterdam m e r merkt op
„Zijn levensarbeid nader bezien doen
wij thans niet. Op het veertigjarig jubi
leum van de S t a n d a a r d hebben wij
nu ruim vijf jaar geleden daarover onze
meeriing meegedeeld en in die meening
brachten deze jaren geen wijziging, ook
niet de soms bittere bejegening, die wij
als redactie in die jaren wel eens van
zijnentwege ondervonden. Dat, alles be
hoort op een dag als deze tot de oabetee-
kenende bijzaken, die geen blijvende spo
ren achterlaten. Hij blijft voor ons de
profeet Gods, dien llij in het midden
van den jongeren tijd heeft gesteld, om
Zijn volk weer op te roepen tot en voor
te gaan bij den strijd voor de zaak van
Gods Koninkrijk. En als te midden van
dien grootschen strijd ook de mensche-
lijlce gebreken van den veldheer niet onop
gemerkt bleven, dan was ook dat ten
slotte een nieuwe steun voor de Calvi
nistische levensleuze, dat alleen aan God
de 'eere toekomt en dat alle mensch niet
meer is dan een zondig en gebrekkig
instrument in Zijn hand. Maar wat wij
in Gods genade aan dezen strijdbaren
held danken, dat overivege men door eens
den toestand van ons Christenvolk in te
denken, als het God eens beliefd had,
dezen man niet in zijn hart te grijpen en
tot een leidsman van Zijn volk te stel
len, maar hem als vijand tegenover dat
volk had -geplaatst. Wat ware er dan
menschelijkerwijze van ons arm volk ge
worden?"
De (c.-h.) Nederlander:
„Nu spreekt het van zelf, dat gedurende
oen brjna 50-jarig tijdsverloop, ook deze
hervormer den strijd niet geheel alleen
heeft gestreden, dat bij voortdurende uit
breiding der partij ook verschillende in
zichten tot haar recht poogden te komen,
en dat in den vaak vinnigen strijd tus-
schen geestverwanten veel gezegd en ge
daan is wat beter achterwege ware ge
bleven, zou onder ons menschen iets
anders mogelijk zijn geweest? maar dit
alles doet niets af aan het feit, dat dr.
Kuyper de man is geweest, die, op een
oogenblik dat hij bijkans alleen scheen
te zullen staan, den moed heeft gehad
om op te treden tegen bijna allen die
destijds hoog stonden in kerk en maat
schappij, en als de verlichte geesten wer
den geëerd; -die hun den handschoen toe
geworpen en ten slotte gezegevierd heeft.
De zege immers bestaat niet in het be
schikken over een meerderheid, maar in
het doen erkennen van goede beginselen.
En dit is althans op het gebied der
volksopleiding geschied."
Het (r.-k.) Centrum:
„Het leven van dr. Kuyper is een leven
van strijd en actie, van arbeid en weer-
galooze krachtsontplooiing. Het is dit tot
op dezen dag, en nog geeft hij geen
kamp. Gedurende de laatste halve eeuw
heeft geen man een breeder plaats in ons
openbaar leven ingenomen, dan hij; is
geen man ook meer bewonderd en geest
driftiger toegejuicht eenerzijds, anderzijds
feller bestookt en heftiger aangevochten.
Hij stond altijd in het dichtste van den
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE WORBOISE.
101)
TWEE EN DERTIGSTE HOOFDSTUK.
De ochtend van -ons vertrek was donker
en kou-d, d-e prachtig© avond ha|d zijn
beloften van een helderen mo-rglem geens
zins vervuld en de z-ee stuwde met dof
g'eluid haar loodkleurige golven tegen h,et
strand.
„Het is beter zo-o", zei-de oom, toon
wij op de stoep stonden, om op het op
laden van -onze koffers een oogje te hou
den. We hadjden mevrouw March beloofd
het. laatste bij haar te komen, wij- zou
den dan door haar met haar eigen hit-
tenwag'entj-e naar het. station worden, ge
bracht".
„Heb je aan alles gedacht, Chrystie-?"
vroeg oom, terwijl wij daar zó-o- stonden
111 den triesti-g-en m-o-rgenuievel.
„Ik geloof v-an ja, oom. De stekten,
die we m-eene-men, heb ik daar straks af
gesneden en in vpcihtig mos gepakt, ik
hoop, dat ze gloed wortel zullen Schieten.
Nu hebben we niets Meer te do-e-n dan van
kruitdamp. Maar of men vóór, dan wel
tégen hem is, of men hem als leider
en christen-staatsman eert, dan wel hem
als zoodanig vreest en bekampt, de hulde
voor zijne buitengewone gaven kan nie
mand hem onthouden. En zoo zullen ook
degenen, die het scherpst tegenover hem
staan, hun eere-saluut hebben te brengen
aan dezen grand old man der anti-revo-
lutionnaire partij, wiens plaats onder de
groote Nederlanders van dit tijdsgewricht
geen vijandschap of partij-hartstocht hem
kan betwisten."
Het (lib.) Vaderland:
„Het is thans nog niet de tijd om aan
te wijzen, welke plaats in de Nederland-
scho historie Dr. Kuyper toekomt'; ook
deze merkwaardige man zal te zijnertijd
den Fruin vinden, die hem objectief zal
weten te beoordeclen; dat vermag nu een
maal de tijdgenoot nooit geheel over een
krachtig strijder voor een aan velen on
welgevallig beginsel. Maar men zou al
zeer verblind moeten zijn, om geen open
oog te hebben voor de vijf talenten, dezen
man geschonken, voor de weergalooze wij
ze, waarop hij daarmee heeft gewoekerd,
voor eene aanhankelijkheid van do zij
nen, die wijst op zeer te prijzen eigen
schappen; of men zou daarvoor met voor
bedachten rade uit politieke vooringe
nomenheid zijne oogen moeten sluiten.
Wij, die in deze noch aan ongewilde,
noch aan gewilde blindheid lijden, kunnen
dezen tachtigjarige daarom van harte hul
de brengen op dezen, zijn tachtigstob ver
jaardag en hem verlenging van zijne dagen
toowenschen. Het Vaderland heeft daarbij
het genoegen daarenboven dankbaar te
erkennen wat Dr. Kuyper in zijne qualiteit
van voorzitter van den Journalistenkring
voor de dagbladpers deed, die deze koning
der journalisten altijd bijzonder hoog heeft
gehouden."
Het (soc.-dem.) Volk:
ook wij willen dezen dag vol
zoetigheid niet met al onzen alsem be
derven. Maar wat wij hier zeiden, blijft
gezegd: tusschen Kuyper en de sociaal
democratie, tusschen Kuyper en de partij
die de toekomst der menschheid draagt,
is geen verzoening. Dat komt in den grond
der zaak, omdat Kuyper de drager is
van al wat in de samenleving behoort aan
het verleden. De tegenstelling ligt dieper
dan in het persoonlijke- Hij, de man die
voor al de verouderde en uitgeleefde
maatschappelijke vormen de toevlucht is
geweest voor den grondadel en diens lijf
eigenen, voor de uitloopers der gilden,
in het moderne bedrijfsleven, voor de
monniken in maliënkolder en hun kohor-
ten, hij was uitteraard de vijand van
het nieuwe leven, dat in den aanvang
teer en schuchter, schichtig en wild, in
den modernen tijd zich ging ontplooien."
II e t (lib.) Handelsblad volstaat,
gelijk het trouwens oiok ten aanzien van
de twee andere tachtigers (van Houten en
Lohman) heeft gedaan, met de erkenning,
„dat wij in hem een staatsman bezitten
van -gansch ongemeen alloioa. Iemand
wiens hooge leeftijd hem nu Wel van b-e-t
meest actieve deel der po-litiek zal terug!
houden, maar die daarin id.an ook ge
schitterd heeft als weinigen.
En van wien vriend en vijand tro-uwens
moet getuigen: Hij- is. e:en van de, merk
waardigste figuren, die het openbare le
ven in Nederland ooit heeft geleend".
mevrouw March en Clara afscheid te n!e-
Men. Ik zlou jbij'na wenschen, dat we
het niet bel-ojofd hadden, vee-1 'liever ging
ik maar recht doio-r naar het station",
„Afscheid nemen is en blijft altijd iets
treurigs-, maar ik geloof, dat wij. ons-daar
aan niet mo-ge-n onttrekken. Als. wij' nooit
moesten scheiden v-an wat ons dierbaar
was dan zouden we misschien te veel
gaan hechten aan het aardschie leven ein
misschien zelfs niet meer verlangen naar
betere westen".
Het ligt in sommige naturen eerst o-p
later leeftijd te bloe-ien e-n vrucht te dra
gen en dat was o-ok het geval met mijn
oom. Het w-as wonderlijk te zien, 'hoe
Tiij1 veranderd was-, voornamelijk sinds -de
dood van tante Judith. En nu hem deze
groote slag was overkomen, nu scheetal
hij zo-o-'n geestelijke hoogte te h-e-bben be
reikt, dat ik met. mijn jeugdige inzichten
hem niet volgen ko-n. Al zijn dwaasheid
en ij-delheid haid -hij afg|elegd en h|ij! was
nu lankmoedig; en geduldig geworden. Het
wa,s inderdaad merfctvaaildig, zoozeer als
mijn oio-m do-or zijn leed gelouterd was.
D-oioir het dorp wandelden wij naar Can
terbury House onder het somber ruisohen
der golven en het droefgeestig klageq
van den wind Ido-ó-r de toppen der hoo
rnen. Toen wij 'C-uppagë vo-orbij' gingen,
wierp ik de plaats een laatstem blik to-e,
het gro-ote hek was gesloten en die- griJ'-
Sic Transit.
Michaelis, de Duitsche Rijkskanselier,
is als Jacoba in Vondels treffende lier
dicht, nauwelijks verschenen, politiek ge
sproken, (zeer waarschijnlijk) weer henen-
gegaan.
Van de sterke mannon der twintigste
eeuw, geboren naar zij waanden om hun
vaderland tot zegen te zijn, Yoeantsjekai,
Kerenski, Ito, Llovd George, Michaelis,
Cadorna, Painlevé zijn thans het meeren-
deel weer heengegaan, cn staan op de
voordracht voor eervol ontslag.
Het Duitsche Rijk krijgt straks zijn ze
venden kanselier.
Achtereenvolgens traden daar op: Von
Bismarck, de ijzeren autocraat; Von Ca-
prflp, de gehoorzame soldaat; Von Ho-
henlohe, de onderdanige hoveling; Von
Bulow, de hoffelijke aristocraat Von Beth-
mann, de trouwe Keizersvriend, en Micha
elis, het verpersoonlijkte volkomen mis
verstand.
Zou het sic volo, sic jubeo (zoo wil
ik. zoo beveel ik het) liet Keizerlijke
machtswoord tot Von Bismarck gespro
ken, ook tot dezen eerlijken burger zijn
gezegd, of zou het gekuip der Alduitschers
hem van het tooneel gedreven hebben?
De tijd zal 't leeren. [Iet staat echter
te vreezen, dat deze persoonswisseling in
het Rijksbestuur den vrede niet "bespoe
digen zal.
i—i i i n ti ii iimi muimm uii iiihubmi ihiiw— »1
Beknopt overzioht van den toestand.
Aller aandacht is gevestigd op' heit Ita-
liaansche échec aan liet Zuiderfro-nt. Het
nieuws van dit slagyeld zet alle politie
ke actie in d© schaduw.
Italië heeft wel eeu zware slag ge
troffen.
Alles wat het in 21/2 jaar hevige-n strijd,
in elf achtereenvolgende Isonz-oslagein had
genomen, Gürz, Monfalcone, Gradisca, hot
bergterrein van den Monte Santo en den
Monte Kuk, de stellingen in he-t. Karst-
gfebei'gte alles wat de Italiane-n .m-eit
de uiterste krachtsinspanning hadldeln ver-
overd, is hun in een week tijd ontnamen.
Een zo-o totale omlmekeier in den -o-or-
Ipigistoestand is zeker nog niet, voorge
komen. Op een terrein van 80—100 K.M.
werd de geheele Italiaan,scbe stelling aan
het wankelen gebracht.
Wat de Oostenrijkers met hun offen
sief in Juli 1916 van Zuid-Tirol uit niet
bereiken konden, is nu in -een e-erst-e-rt
stormloop als het ware geluktde, vlak
te van Venetië,, die voor den aanvaller
de gelegenheid tot een snellen opmarsch
biedt, isbereikt. De Oostenrijkers had"
-den. het vorige jaar door een breieideren
bérg'muur heen te dringen, maar zij1 had
den ér waarschijnlijk op gerekend, dat da
Italiaansche stellingen daar nieit Z-o-o- sterk
zouden zijn als qp het Oostelijk deel van
het .front, aan de Isouxzo. Zij slaagden
bij hun - opzet niet. Nu hebben de cen
tralen -den smalsten maar o-ok deux meest
krachtig versterkten bergmuur Idoorbtaoi-
ken en het doel bereikt.
Met Cividale hebben de centralen im
mers niet 'Hlleen den Italianen ©en ge
wichtig steunpunt-in-den-rug genoimien,
maar o-ok eerste stad in de laagvlakte be
reikt.
Daarmede is yoor de centralen de gtei-
legenheid vo-o-r ©en omvattend© beweging
-op groote schaal .geopend. In "de laag
vlakte immers is hun de mogteilijkheii-ij
fioenen hielden noigi 'steeds de- wacht over
het iso-'mbere buitenhuis. Wat was alles
veranderd in weinig© maanden tijd©, dacht
ik onder h-et voorbijgaan. Vóór de reis,,
nlog een jaar geleden, spiegelde L-o-uis
mij voor, dat Elm-wood eens mijn erfenis
zou zijn en nu was ik genoodzaakt door
handenarbeid in de 'behoeft© van mijn
ouden .pleqgv-adier en miji z-elf te- voor
zien. Inderdaad, mijn weg;, lag gansch,
in het duister.
Wij vonden mevrouw March en Cla
ra reeds o-p ons wachten, en bij haar
ontm-oette ik jeen dajm©l, die ik dadelijk
herkende, -al- had ik -haar nog. sfech'td
eenmaal en dat vóór jaren ontmoet. Heit
was niemand anders -dan mevrouw Ha
milton van Chippinjgto-n, met wie ik ge
reisd had, toen ik zeven jaar gleleidie-ni
door de familie Pterren uit Londen was
gehaald, mevrouw Hamilton, die mij het
kleine Bijbeltje had gegeven, dat nu on
der in mijn rei-sitasch lag, en die mijl
het eerst had geteerd, o-m bi]' ieder© don
kere wolk te w|achten op den zilvere-qi
ran(d.
„Ik wist, dat u dat kleine 'meisje' w'a.s",
Zei-de zij, „want toen mevrouw March
uw naam noemde, herinnerde ik pxij' alles
weer. Weet u nc0 wel, dat ik u toen
dat bijbeltje gaf?''
„'Of ik het nog weet, ik heb later nog
dikwijls aan xx gedacht en mij welee-njs
verwonderd, -dat ik u no-oit me-er ont
moet had. Ik ben heel vaak nog in C-hip-
pington .geweest, maar niemand kóp- mij
eeni-ge tijding van u geven".
„Ja, dat 'komt, doordat wij vete jaren
weg zijn gew'eest. Kort nadat ik u oaxt-
moette, kreeg mijn nx.an een betrekking
in de koloniën en daar hebben wijl al
dien tijd gewoond, een paar wélken gei
leden zijn we weer in 'tland geiko-méin."
Mevrouw March vertelde- mij nu, hooi
mevrouw Hamilton teen van haar intiem
ste vriendinnen wa-s e-n nu, herinnerdlej
ik mij ook. duidelijk, 'dat zij meermalen
-over een zekere familie- Hamilton in
Nieuw-Zeeland gesproken had, maar
nooit was de -gedachte in mij -opgeko
men, dat die mevrouw Hamilton deztelf-
ide -dame wias-, waarmede ik eens zio-o
heerlijk gesproken had in den trein. Ik
(Stelde 'mij altijd voor, dat mijn vrien
din ergens in een dorpje bij Chippiingfco-n'
woonde, maar in plaats daarvan had z-ij
teimidden van onze tegenvoeters geleefd".
„Uk dacht altijid, dat ik u nog- welr
eens zou weierz-i©n, miss Ty'ndale", her
nam mevrouw Hamilton. „Maar ik ben
bang, dat ik 'u niet meer g-etend zo-u
hebben".
„Ben ik dan zoo- veranderd?"
„-Och ja, xx was toen nog; een kind,
nietwaar, en nu is u volwassen, al zult
u no-g' wei jong zij.n".
VERSCHIJNT Ei.KEN WEEKDEG,
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f l.»0
Losse nvnnmers-Q.05
Prijs der Advortentiën.
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 ct>
3-maal wordt 2-rnaal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Bewijsnummers cent.
„Ja, ihaar to-ch is er al heel wat Met
me gebeurd. Ik heb u veel ta danken
g'ehad, al heb ik u van mijn teven nog
Maar één keer vóór dezen gesproken.
Maar no-oit h-eb ik uw wo-orden verge
ten. Het eerste jaar bij' m-ijn p-leegoudera
iheb ik .heel vee-1 verdriet gehad, maar
dat was in ho-oiMzaak mijn eigten s-chuld
en toen vo-oral heb ik veel gedacht aan
uw gezegde over |de, wolken miet zilve
ren randen, u herinnert heit u w-eT'.^
Al pratende waren wjjl door de open
staande tuindeuren gjegaan, die uitzicht
gaven -op -de laan. Clara was er niet,
vermoedelijk was zij' bezig vo-or de lunch,
en mevrouw March wandelde mat o-om|
den anderen kant uit. plet was wonder
lijk, dat ik mij1 zoo- aangetrokken gevoel
de tot deze dame, van wie ik to-ch maar
zo-o- weinig wfet, maar plotseling bemerk
te ik nu, dat mevrouw Traffo-rd mij al
tijd aan haar herinnerd' had. Zij .hadden
-dezelfde peinzend©, 'cponjlaere oogen, die
zelfde fraaie .gelaatstint, dezelfde- zachte!
uitdrukking, in één woord, het uiterlijk,
dat niet behoort aan de 'kinderen dezer
wereld. Bovendien Waren zijl beiden van
denzelfden leeftijd, later boord© ik, dat
mevrouw Trafiord eenigie maanden oude-r
jvlas.
(W-oirdt veivolgd.)
