u
ure
Donderdag II October 191?
omen,
>rf
ongen
id
id
i\o iO
3»e Jaargang
koop,
op
geit,
arken,
necht
cht
knecht
henocdigd,
de Knecht
'raagd.
HT
icüi ai
FEU1LLETÖW.
cxx.
De CSr©0t© Oorlog.
id-Beveland.
letter S bureau
s.
Koudekerke bij
OP
Mangels,
SCHIERE, Melis-
n Merriepaard,
20 Oct. en twee
koop, bij
ation, Zoutelande..
ger VAN HOVE,
ndhout.
worden inge-
bij L. GELDOF,
rke.
b
:p
oudekerke.
OP
Jz., Koudekerke,
ER Sz., Seroos-
SE, Gapinge.
UCK te Grijps-
iskerke.
E Az., Kloetinge.
knecht en een
benoodigd,
f", Gapinge.
de 14 jaar.
LIGNY, Goes
UWERSE Lzn
der, bij Veere
D
EPIER, Kleine
stkapelle.
20 jaar, bij de
rijpskerke.
ënde Md
S.SANDERSE,
d -
LOUWERSE,
-)_
'r
HOUT, Bigge-
Uitgave van
fes MaamJ. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes;
'-LANGE VORSTSTRAAT 219
Bureau te Middelburg;
f 1B M A F. P. DHU IJ L. BURG.
Drukkera;
ïlosterbaan Le Cointre, Goes.
In verband met de wederom verhoogde
exploitatie-kosten van ons blad zal met
ingang van 15 October a.s. de advertentie
prijs gebracht worden op 2 0 cent per
regel.
Ook de contract-prijs wordt in overeen
stemming hiermede voor nieuw aan te
gane contracten verhoogd.
Peru.
Duitschland maakt op 't óogenblik den
zwaarsten tijd door. Ondanks den buiten
gewonen aardappeloogst lijdt de bevolking
honger; de partijen in den Rijksdag tre
den al driester tegen de regeering op;
men wordt den oorlog zat. Het is strijd
van buiten en van binnen, ondanks de
blijmoedige stemming bij het oppergezag.
Het aantal vijanden van Duitschland is
weer met een (of twee?) vermeerderd,
namelijk met Peru (en Ecuador)?.
AU-Duitschers en Militairisten zullen
zich om dit paar nieuwe vijanden niet
zoo bijzonder bekommeren. Doch zij, die
de belangen van hun land meer in den
oeconomischen en commercieelen, dan in
den militairistischen en maritiemen hoek
zoeken, zullen in deze. verbreiding van
den oorlogstoestand wel degelijk een ver
grooting van het hongergevaar zien. Want
ten slotte zal duidelijk worden, dat het
niet zoo zeer het militaire als wel het
oeconomische wapen zal zijn, dat de
doodelijke wonde toebrengt.
Peru wordt begrensd door Ecuador,
Brazilië en Bolivia en in het westen door
den Stillen Oceaan. Het is ruim dertig
maal zoo groot als Nederland, en telt
toch slechts drie miljoen inwoners, van
welke een tiende deel wilde Indianen.
De bekende bergketens de Cordilleras de
los Andes doorsnijden het land in de
lengte van het noordwesten naar het zuid
oosten.
Tusschen deze ketens liggen hoogvlak
ten en op de kam verheffen zich met eeuwi
ge sneeuw bedekte toppen, onder meer de
Nevado (de witte) en vulkanen. Het ver
keer tusschen de kust en het binnenland
"wordt dientengevolge onderhouden door
passen, die overigens slecht begaanbaar
zijn.
De Cordilleras vertakken zich naar het
oosten naar de vlakte van den Maranon
of Amazonen-rivier, na de Mississippi, de
grootste rivier der wereld. Geheel Peru
behoort tot het stroomgebied dezer rivier
In de zestiende eeuw stond Peru's be
volking op een hoogen trap van bescha
ving. Doch Pizarro en zijn Spaansch-Por-
tugeesche avonturiers kwamen er te kwa
der ure binnen en het was mét de be
schaving gedaan, die daar sinds eeuwen
cfnder het bewind der Inca's had ge-
heerscht. Bouwvallen en opgravingen uit
dien tijd getuigen van den hoogen trap
waarop de Peruaansche beschaving van
dien tijd stond. De Peruanen moeten zeer
knappe bouwmeesters geweest zijn.
In 1531, bij de verovering door Pizarro,
werd Peru een der vier Spaansche vice-
koninkrijken, terwijl de heidensche gods
dienst vervangen werd door den Roomsch-
Katholieken.
In 1820 scheidden enkele provincies,
waaronder ook Paraguay, zich af en stel
den zich onder een gemeenschappelijk be
stuur dat van Buenos Ayres uitging.
In 1820 stond Peru met de overige La-
90)
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE WORJBOISfi.
„Hoe lang isl u al te Rome?" vroeg
mevrouw Catherwood opnieuw. Ik beant
woordde haar vraag en zeide, dat wij tot
na Paschen dachten te blijven.
„Nu, dan zult u er toch wel genoeg
van hebben," hernam; zij. We zttjjn hier
pas sinds eergisteren, maar te oordee
ren naar wat ik nu al .gezien heb, schijint
Rome me erg vuil'. Clementine kan gaan,
waar zij wil, maar ik ben niet van plan
overal mee heen te sjouwen. Ik. moet
zeggen^ dat ik Londen veel mooier vind
met zijn ruime straten, fatsoenlijke ker
ken
„Wat kerken betreft, mama, alsl u daar
aan behoefte hebt, dan vindt ui er hier
genoeg en meer dan ergens elders," viel
haar "dochter haar in. dö rodo.
Ik heb geen behoeite aan kerken, be
halve des Zondags," viel mevrouw Car
therwood bits' uit. En nu begon zij een
De Zeeuw
Plata-staton tegen Spanje op. In het daar
op volgende jaar verdreven de Peruanen
onder generaal San Martin de Spanjaarden
uit hun land; waarop den 28 Juli 1821
in een plechtige vergadering te Lima de
onafhankelijkheid werd uitgeroepen.
Nog tot 1824 duurde de oorlog voort.
Na de Spaansche nederlaag op de vlakte
van Juiün, werd het Spaansche leger bij
Ayacucho door Bolivar gevangen geno
men, en Peru's zelfstandigheid voor goed
gevestigd.
Jammer echter dat binnenlandsehe on
lusten en revoluties den terugkeer van
welvaart en beschaving gedurende zoovele
jaren tegenhielden.
De geschiedenis is op dit punt.bijna niet
bij te houden. Toch willen wij trachten
er mee uit te komen.
In 1854 het land was toen reeds
dertig jaren in onafgebroken onrust ge
weest gaf de president der jonge repu
bliek Casilla een decreet uit, waarbij de
slaven werden vrij verklaard.
In 1864 bedreven enkele Peruanen gru
welen in een Baskische provincie. De
Spaansche regeering, meenende hierin een
aanleiding te vinden om te trachten haar
macht over Peru te herkrijgen, zond
eenige schepen naar Zuid-Amerika, waar
op de Spanjaarden de Chincha-eilanden
een drietal guano-rijke eilandjes aan
den ingang van de Pisco-baai bezetten.
Nu* trekt Peru van deze eilandjes jaar
lijks zeer groote voordeelen. Toen reeds
werd vanuit Peru de onmisbare Peru-
guano uitgevoerd, waarvan deze eilandjes
een zeer groot contingent leverden. Nog
voor enkele jaren waren deze eilandjes
bedekt met een guanolaag van dertig me
ter dik, die, hoe ook afgegraven, door
de zeevogels aanhoudend werd opgehoopt.
Thans echter is de voorraad uitgeput.
Na een strijd van twee jaren werden
de Spanjaarden weer door hen verdre
ven, dank zij de energieke leiding van
den dictator der republiek, Prado. Doch
reeds in 1866 moest deze weer wijken
voor den storm van den opstand, dewijl
hij door grondwetsherziening verbeterin
gen in het staatsbestuur wilde aanbren
gen. Een nieuwe, woeste strijd der par
tijen, hierop gevolgd, kon pas in 1872
door den nieuwgekozen president, Maurel
Pardo, bedwongen worden, waarbij vele
menschenlevens verloren gingen.
De vele hervormingen, door dezen
krachti-gen magistraat doorgevoerd, wek
ten echter (dien 'legenstand der clerica,-
len; de verbittering tegen hem werd zlelfq
'zioo groot, dat hij, in 1878, door een
dweepzieken onderofficier, Montoya, werd
doodgeschoten. Van 1879 tot 1883 was
Peru in een krijg.; gewikkeld tusschen
Chili en Bolivia over de salpetermij'nen
in laatstgenoemd land, we» in b'ezfijb
Waren van Chileensche. ondernemers, die
door de fegeering in hun bezit werden)
bemoeilijkt. Peru zag; met leedwezen en
afgunst den jeugdigen staat Chili opkoh
men en zich ontwikkelen, en voor die)
concurrentie in zijn handel, vooral den.
salpeterhandel, beducht, stookte het Bo
livia tot den oorlog op, den zoogenaam-
Iden salpeteroorlog; die met een voor
Peru schadelijken vrede eindigde, 10
Maart 1884.
Hierop volgde een heele reeks van
binnenlandsehe oorlogen; in 1886 word
Caceres. president, 'die in 1890 werd op-
gevolgd door Bermudez, gnder wiens bet
wind de Jezuïeten uit Peru werden ver
bannen. In 1895 werd hij opgevolgd door
Pierola.
Nog meerdere oorlogen met Chili brach
ten Peru, dat reeds, een o-verrijk salpe-
teitgebied, de provincie Tarapoca aan
verhandeling over het kerkgaan, waarbij
zij maar al door ratelde en welke mij
verschrikkelijk verveelde. Ik vernam' _er
uit, dat het zoo fatsoenlijk is omi maar
de kerk te gaan, dat men, als1 men geld
heeft, verplicht is een goudstuk in de
collectezak te werpen en mieer van dat
belangrijks, hetgeen mij alles werd o»p,-
gedischt, opdat ik toch een grootschen
indruk van haar rijkdom en macht zou
krijgen. De dame sprong van den haki
óp den tak en ofschoon Clementine, die
zich meermalen voor de mededeelingen
harer moeder scheen te schamen, haar
voortdurend interrumpeerde, dat ze mijl
dingen zei, die miij volstrekt koud moes
ten laten, zo was niet stil te krijgen
en zoo voerde ze mij heel' haar ver
leden door. Op 't laatst kreeg ik te hoo,-
ren, dat ze ais 'meisje in een achter
buurt had gewoond en dat haar va
der maar wat haar vader had 'ge
zegd of gedaan, kwam! ik niet dadelijk
te weten, want vuurrood van schaamte
riep haar arme dochter .uit, dat het nu
toch te erg. werd.
Na een vinnig twi -tgesprek, waarin zijl
haar dochter opmerkte, dat deze zich niet
te schamen had voor haar afkomst, opr
merkingen, die in een tamelijk plat taal-
'Ghili had moeten afstaan, opnieuw in
de minderheid. 'Toch is .Peru's handel
no,g belangrijk.
Maar de bevolking blijft onbetrouwbaar,
het licht ontvlambare temperament dor
Zuidelijke volken, Spaansch van afkomst
en van bloedmenging, 'is ook het ken
merk der Peruanen; zoodat zij lichtelijk
overslaan tot oproeren. Dit maakt, dat
Peru, evenals de rest, wel tot de Zwak
ke republieken zal blijven behooren-
De voorlaatste president, Belling'hurst,
viel dan ook in 1914 als slachtoffer
daarvan. Hij' werd tijdelijk door Bcnavides
vervangen. Diens opvolger, José- Pardo,
zoon van den in 1878 vermoorden doc
tor Maurel Pardo»; bekleedt sinds 1915
den presidentestoeL
Zaeuwsche Stemmen.
„Phil's laatste Liefde."
'n Schokkend drama van Emmy van
Lokhorst.
Deze dame, wier „literair" werk in
zekere kringen met veel enthousiasme
ontvangen wordt, vertelt nu, in dit haar
jongste geschrift, waarmede het „toch1
zoo mooie" tijdschrift „Elsevier" opge
luisterd^) wordt, van een meisje», .dat
op kamers woont met een vriendin, die
allerlei jongelui vriendschappelijk ont
vangt.
Eens op een avond, toen ze een beetje
heimwee naar liefde had, viel ze er een
'maar pardoes om den hals op het don
kere portaaltje bij' de trap, doch den
volgenden dag engageert zij zich met
een ander, die ze pas een paar dagen
kent. Ze js» wel' een beetje verschrikt,
al'st ze nu merkt, dat ze het leven van
den een bedorven heeft, die zich van
die hartstochtelijke omhelzing heel wat
voorgesteld heeft, maar dan zegt vriend'
nummer twee: „Philly, luister eensnaar
mij. Je bent egoïst en wreed; geweest,
liefdeloos, maar dril was een daad, die
geheel naar je aard strookt. Ik1 bedoel,
het is goed, liefdeloos, onnadenkend
wreed te zijn, en er latei- hartstochte
lijk 'berouw van te hebben, dat ia (beter
dan nooit te 'zondigen."
Herinnert ge U het verhaal van de
vergiftige' truffelsaus
Ziehier dan een portie, dat in hoog©
mate vergiftige bestanddeelen bevat. Een
verleidelijk drankje, dat met het in'dik
ke letters geschreven woord .„vergif'
diende aangeduid te worden, doch uit
het keurige fl'eschje», dat „Elsevier" heet,
argeloos» haar binnen gespoeld wordt.
Met mevrouw van Hoogstraten Schoch,
die in de literair-gezondé apotheek „Chr.
Vrouwenleven" veel edeler drankjes be
reid, roep ik 'uit: „Is» er dan nog' maar
één ding 'waard om» over geschreven te'
worden, n.L de zondige, ongeoorloofde1
verhouding tusschen man en vrouw?
Is er dan nog; maar één ding waard
om aan de menschen gepredikt 'te wor
den, n.l'. dat ze zich maar moeten uit
leven en dat het dwaas is omi niet te
nemen, wat je krijgen kunt?"
En let eens even op. de moraal van
Philly's tweeden vriend. Alsof de' Hei
lige Schrift ons niet anders leert; alsof
het niet onze plicht ware miet Gods hulpi
en met alle kracht, die in ons! "is, tel
strijden tegen elke zonde, welke ons
hart bevlekt of dreigt te bezoedelen.
De grootste weldoeners zijn de boeken,
ja, maar dikwijls de grootste misdadi-
gersl der mensohheid.
Jules .'Valles doch wat komt 'ter
ook op aan, wie het zeide iemand1
tje werden ingekleed, ratelde zijl weer
door
„Wat z.eide ik ook' weer O ja, ik!
had het over mijd vader, een man, zoo
achtenswaardig als iemand maar zijn kan,
al' maakte hij ook dêsf Zondags zijn kas
boek op. De Methodisten beurden dat
in hem af, en daarom ging hij maar
naar de algemeens Engelsche kerk, daar
deden ze een miensch geen nieuwsgierige
v ragen, zeide hij. Zoo ben ik ook daarbij
terecht gekomen, al' hoorde ild ook fei
telijk bij de Methodisten. Toen huwde
ik met mijn eersten man, een rijken l»cer-
koop man .uit de Billiterstraat, maar w?
gingen wonen op den wegnaar Walworth."
Zoo ratelde mevrouw .Catherwood maar
door. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik!
er op 't laatst al niet meer naar luis
terde. Maar uit wat ik verder uit haar
redevoering opving, kon ik afleiden, dat
zij gr al'een zeer eigenaardigen gocLst-
dienst op nahield. Van een strenge
leer moest ze niets hebben, die beang;
stigd.e haar en ze ging alleen maar naar
de kerk bij predikers, die' het den men-
s'ch.en niet al te moeilijk maakten. Voorts
deerl ze het voorkomen, of ze haar plicht
voldoende deel door flink voor de» col
lecte te geven, maar het scheen, dat
heeft eens gezegd, dat „lectuur het mon
ster is, dat aan de moeders tranen af
perst en aan de rechters arbeid ver
strekt."
Niet kwaad gezegd, dunkt mij.
Dat 't op onze boeken- en kranten
markt niet alles goud is wat er blinkt,
dat vele onedele dingen »door den ijde-
len glans des adels aantrekken, heb ik'
ui hierboven laten zien.
Hier kweekt literatuur holheid, daar
overlading. Ergens anders is ze valstrik
voor de verbeelding.
Men make steeds ernst met de keuze.
KEES VAN DER MË.ER.
Beknopt overzioht van don toestand.
We hebben ons gisteren in politieke
beschouwingen kunnen verdiepen, en ge
zien dat de Elzas-Lotharingsche kwes
tie geen gelegenheid biedt tot een rege
ling.
Tegenover den Franschen eisch tot
„desannexatie" staat het absolute „neen,
neen, nooit," door v. Külilmann eergisteren
nog eens uitgesproken. De oude tegen
stelling is hier weer scherp belicht en
de afgrond voor den vrede is. hier opnieuw
duidelijk aangewezen.
Verrassend is het alleen, dat v. Kühl-
mann, die toch de geheele beteekenis»
van de Elzas-Lotharingsche kwestie
moest kennen en de» kloof die zij voor
het vredes-vraagstuk vormt, in zijn 'Sek
ste redevoering, bij zijn optreden ais.
staatssecretaris, zoo optimistisch spréken
kon en in zeer afzienbaren tijd een einde
van den oorlog kon afkondigen.
Wanneer de kwestie over den Elzas
zoo gesteld wordt als v. Kühlmann het
deed, zonder eenige voorwaarden en zon
der eenig voorbehoud aan beide kan
ten, dan is: .de kans op vrede zeer
verre en de mogelijkheid van een be
ëindiging van den .oorlog binnen afzien
baren tijd uiterst klein.
Ook op do slagvelden is hiet sp»oe'-
dig een beslissing te verkrijgen.
Ziet hoe mat het Fransche commu-
qué er uit ziet, enkele uren na, een
werkelijk belangrijke overwinning
„In België breidden de Franschen hun
terreinwinst ten Westen van Draaibank
lichtelijk uit, door zich meester te ma
ken van de hoeve Papegord. Zij maakten
een 40-tal' gevangenen.
„Op het nieuwe Fransche front had
den .slechts patiiouillegevechten plaats.
„Ten Noorden van de Aisne was» de
vijandelijke artillerie uiterst bedrijvig; in
de streek van Laffoux.
„De Franschen deden een suecesvpllen
coup de main ten Noord-Westen van de
Cplombe-hoeve.
„Op den rechter Maasoever in de streek
van het- Rois ito Chaume wede'rzijldsohe
artillerie-actie zonder infanteriegevechten.
„Nietsl te melden van het o»verige front."
Het nieuwe Russische ministerie is
alis volgt samengesteld:
Kerenski, minister-president, en gene
ralissimus; generaal Verkhovsky, oorlog;,
admiraal' Verderevsky, marine; Tetes'cht-
s'chenko, buitenlandsche zaken; Konawaj-
lof, handel en industrie; prof. Bernat-.
sky, financiën; prof. Salakin, openbaar
onderwijs'; advocaat Malantóvitsj, justi
tie; Brokopowitsj, l'evensmiddelenvoorzie-
ning»; Smirnof, staatscontroleur; Tretia-
kof, voorzitter van den economischen
raad; Gvozoef, arbeid; Kokoschin, so
ciale aangelegenheden; Liverofsky, ver
keer. 1 f i I I .1
ze dan ook aanspraak' meende te'jnogen
rhaken »op der menschen dankbaarheid.
Toen mevrouw Catherwood eindelijk
eenoogenblik ophield, om op adem te ko
men, maakte haar dochter van de stilte
gebruik om te zeggen, dat ze' nu maar
heengaan moesten mijnhe'er Trafford
kon haar wel' een bezoek k'omien bren
gen in het, hotel' '1 Anglete'rre.
„Daar isl hij juist heengegaan," zeide
ik, 'de reden van zijn afwezigheid mie-
dedeelender.
„Hoe jammer, dat wij elkaar dan
juist m'isgeloopen zijn," zeide miss Clé
mentine.
„Het is' toch geen besmettelijke ziekte,
hoop ik," vroeg haar moeder, bijl mijn
mededeeling groote, angstige oogen op*
zettende, „geen koorts, of zoo. Zou pr
hier iets te 'krijgen zijn tegen de be
smetting?"
Ik haastte mij» haar gerust te stcllcti,
maar zij bleef angstig rondzien en hield
een prachtig eau-de-cologne-fleschje on
der haar neus». Toen zij bedaard was,
vroeg ze me: „Nu», mis»s Tyndalë, wat
is hier nu» zooal te zien?"
„Allereerst de St. Pieterskerk."
„Nu, dan zal' ik eens1 naar die kerk
gaan, het zou niet go»ed zijn in Rome
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Bar 3 maagden fr. p. post f 1.5C
Losse nummers G.Oë
Prjjs der Advertentiën.
14 regels f0.60, iedere regel meer IS Jï;
3-inaal wordt 2-maal berekend.
Bjj abonnement voordeelig© voorwaarcteft.
Bewijsnummers 5 cent.
Verschrikkelijke catastrophe.
Een Zweed, die als vrijwilliger in het
Ooistenrijksche leger gediend heeft, heeft
het volgende medegedeeld aan „Göte
j borgé Posten": De telegrafische mede-
j deeling, welke de Zweedsche pers be-i
S reikte van de groote ammunitie-ontplof*
fing te Steinfeld op 16 Juli geeft in)
't minst geen denkbeeld van 'de onge
ëvenaarde uitgebreidheid van de cata
strophe. De fabriek zelf m»et haai- tal-
looze depots, is ongeveer de groo-tste in
de Donau-monarchie en van het geheele
prachtige complex is zoo goed als niets
overgebleven. Op den tijld van de ont
ploffing was ik in Weenen, ongeveer ö1/^
mijl verwijderd van de plaats». Het gp-
sJMd en de luchtdruk, ontstaan door de
ontploffing, waren zoo angstwekkend, dat
het zelfs op dien afstand; leek of d(a
n.arde zelf aan het barsten was; alle
ruiten werden ingedrukt en een kolom
vuur als van een vulkaan schoot de
lnicht in. Gedurende 6 uren leiek het,
of de hei'was losgebroken, wijl de' ont
ploffingen elkaar in snel tempo opvolg
den; dorpen nabij Steinfeld 'zien er na
de catastrophe uit, alsof eeu hevigè cy
cloon ze heeft weggevaagd; de grootste
huizen zijn met den grond gelijk gemaakt
en een groot aantal' inwoners is onder
de ruïnen begraven. Men heeft begroot,;
dat de verliezen aan dooden en gewon
den 9000 bedragen en dat één vijfde
van Oostenrijk-Hongarije's ammunitie aan
maak in de lucht gevlo»gen is.
Een vinding van Edison
De „Daily Telegraph" meldt uit New-
York: In scheepvaartkringen alhier is
groote belangstelling gewekt door een
bericht uit Washington, dat da voorloo-
pige proeven met het z.g.n. onzichtbare
schip, een vinding; E'dison goed geslaagdl
zijn. Men verwacht, dat hierdoor vee®
afbreuk aan den onderzeeoorlog zal wor
den gedaan. Het plan bestaat hierin, dat
de .stoomschepen een zoodanige bewer
king ondergaan, dat zij zich niet l'anger
tegen den horizon afteekenen. Ieder koop
vaardijschip ka,n snel en gemakkelijk in
zulk een schip, dat reeds o»p korten af
stand volkomen onzichtbaar is, worden
veranderd. Het bezwaar van de» rook-
pMml (kan worden vermeden door he»t
meenemen van '300 ton harde» kolen,,
welke voorraad voldoende is» Omi er de
gevaarlijke zóne mee te passeeren.
Vele schepen van dit type' zijn reeds
uit Europa teruggekeerd, blijkbaar zon
der door duikbooten te zijn opgemerkt
De „Shipping Board" meent het plan)
een succes te kunnen npemen;
Een nieuwe onthulling.
Het blad van Constantijn Steres bevat
een nieuwe onthulling;. Rusland zou pj.I.
den 7 Augustus 1915, to»en de toestand
'der entente, tengevolge van de doorbraak
bij Dunajetz. en het opdringen d»e'r cen-
tralen, steeds critieker werd, op aandrin
gen van Frankrijk aan Roemenië Banat
en aan Bulgarije Macedonië hebben aan-
g'eboden, op voorwaarde, dat beide' sta
ten zich bij» de entente» aansloten.
»Op de bedingen Van Servië dat een
toegang tot de zee eistehte werd géén
acht geslagen, olm» Italië niet te ontstem
men.
Waterfl«8schen als wapenen.
Uit een brief aan de „Daily Telegraph'':
„Als een voorbeeld» van de vindingrijk
heid .onzer mansc!hap»pen verdient het
volgende voorval wel vermeld te wor
den
Een afdeeling 'bommenwerpers kwam
te wezen, en niet even die kerk binjuön
te gaan. Maar ach lieve tijd, ik ben
wel' honderd keer in de» St. Paul's! kaL
thedraal' geweest en me dunkt, déze kerk
kan toch niet zoo heek veel mooier zijn.
Maar naar de ruïnes, wil' ik niet heen,
ik ken een dame, die haar been heeft
gebroken, toen zij een oud kasteel bö-
klom, en zij isl heel haar leven kreupel
gebleven. Trouwens, ik heb Kenilworth!
gezien en Warwick maar neen, dat
was geen ruïne, geloof ikmaar in
elk geval, ik 'h»eb er genoeg van."
„Maar het Colosseum; mevrouw, dat
i»s toch met geen andere ruïne te „ver
gelijken."
„Ik heb het Colosseum» afgebeeld ge
zien in Regent's Park, maar me dunkt
het Colosseum zelf kan niet mooier zijn.
Wat ezels zijn we allemaal toch, wij
Engelschen, om» maar altijd naar het bui
tenland te gaan. Maar ja, het is! nu
eenmaal de mode en dua„ moet ik er
wel 'aan mee doen. Clementine wilde
per sȎ naar Rome heen en ik kan ais
moeder haar toch niet alleen laten rei
zen."
(Wordt ver. ulgd.)
