No. 300
Maandag 24September 1917
31 e Jaargang
De Groote Oorlog.
FEUILLETON.
Uitgave van
it Kaaml. Venn. LUCTOR. ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
«"IRMA F. P. DHÜIJ L. BURG.
Drukkers
5>o#terbann Le Cointre, Goes.
Zij, die zich met ingang van 1 October
op „DE ZEEUW" abonneeren, ontvangen
tie tot dien datum verschijnende num
mers kosteloos.
Vrederust.
In bet. dertiende Jaarverslag der Ver-
eeniging tot Christelijke verzorging van
krankzinnigen in Zeeland, gevestigd te
Middelburg over 1916 lazen wij met ge
noegen het verslag der op 20 Juni 1917
gehouden Jaarvergadering met de bezie
lende toespraken van ds. Donner (voor
zitter) en ds. de Ligt (vice-voorzitter).
Welk een zegen, dat dit nobele tweetal
zich zoo kranig aan de belangen der
stichting Vrederust blijft wijden. Zij' dit
nog zeer lange zoo. En niet minder vol
deed ons net frissche verslag van den
niet minder ijverigen en bekwamen secre
taris den heer de Kruijter, en de ver
antwoording van den 2en penningmeester
den heer v. d. Putte. De Jaarvergade
ring was weer flink bezocht; en de be
langstelling blijft groot.
Wat den geneeskundigen dienst aan
gaat, aldus het. verslag van den secre
taris, werd 1 Sept. 1916 dr. Dildand met
de waarneming van het Directeurschap
der stichting belast; met 1 Jan. 1917 werd
dr. Dildand Geneesheer-Directeuur. Dr.
Wallien, die in militairen dienst is, kon
na 1 Juli zijn werkzaamheden aan de
Stichting gedeeltelijk hervatten. Tijdelijke
hulp werd verleend door dr. Doorenbo-s
en gedurende een maand door arts J.
(L v. d. Berg. Dr. Schouten van Bergen
op Zoom verleende wederom hulp als
waarnemend geneesheer en aan dr.
Merckens was wederom de chirurgische
hulp opgedragen. Dr. Wallien vroeg en
verkreeg eervol ontslag.
Het verslag- herdenkt met weemoed het
bverlijden van den gedipl. verpleger Tis-
sink.
Aan het vereenigingsleven onder het
personeel danken wij veel goeds. Lezingen
werden gehouden door ds. Meijïster over
„De levenskeuze te Ceserea", en door
(Zuster Van Melle over „De Hollandsche
Ambulance te Gleiwitz". De Jonged-och-
tersvereeniging te Bergen op Zoom hield
een bazar, welke omstreeks f1400 op
bracht, welke som besteed werd tot ont
spanning voor de patiënten.
Op 31 Dec. 1916 waren aanwezig in
de Stichting 236 mannen en 236 vrou
wen, in gezinsverpleging 4 vrouwen.
Met spijt melden wij dat de penning
meester, de hooggeachte heer Gerlach van
Sint Joosland wegens gezondheidsredenen
zijn taak nederlegde. Wegens droeve fa
milieomstandigheden kon genoemde heer
pok niet ter vergadering tegenwoordig zijd.
Uit het versLag, van den 2en penning
meester zij alleen aangestipt: ontvang
sten f269785; uitgaven f268744. Batig
slot f 1041Aan de Balans onüeenen wij
in debet en credit f1130602; de winst
en verliesrekening wijst een eindcijfer aan
van f 68489,911/2.
In de commissie tot het nazien der
rekening over 1917 hebben nuzitting
de heeren H. Dronkers, H. J. Tichelman
en H. R. Strove.
De gezamenlijke contributiën bedroegen
f3884; de bijdragen van corporatien f 417;
collecten en giften f 464.
WW i~r~'
De Zeeuw
Beknopt overzicht van den toestand.
Als wij zeggen, dat het antwoord der
centralen op de Pauselijke vredesnota
een onomwonden „ja" zonder voorbe
houd is,, dan bedoelen wij niet, dat het
niet duidelijker had kunnen zijn en dan
bedoelen wij evenmin, dat we niets-"an
ders verwacht of gehoopt hadden.
Hoe gaarne hadden wij- gezien, dat men
nu eens met concrete voorstellen geko
men ware. Of zoo niet met concrete
voorstellen, dan toch met concrete uit
spraken.
Ware b.v. slechts met een enkel woord
van Belgiëgerept. Had men maar enkele
woorden neergeschreven, waaruit Duitsch-
land's geneigdheid kon blijken, omi. ten
aanzien van België het woord van den
Rijkskanselier van 4 Augustus 1914 ge
stand te doen. En had de Oosteiirijfc-
sche nota maar iets over Servië gezfegd.
Men kan -dan ook verstaan., wat de
N. R. C. neerschreef.
Het blad noemt het antwoord gee-n
daad, maar een motie, voor welker
bespreking, naar zich 'laat aanzien, de
strijdende mogendheden zich te midden
van het krijgsrumoer den tijd niet zullen
gunnen, waaraan het echter het vo-lgende
toevoegt
„Intusschen, hoe teleurgesteld mien ook
moge wezen, het antwoord der centralen
is 'meer, dan heelëmaal geen antwoord,
alS waarmee, naar de jongste uitlatin
gen in de Fransche Kamer, de Entente-
mogendheden schijnen zich. tevreden te
willen stellen, en hunne verantwoorde
lijkheid tegenover de menschheid gedekt
te stellên."
Als vredesvrienden is men vanzelf ge-
neigjd de lichtpunten op- te zoeken .en
daarom hebben wij (met een jubel in
het hart op de lichtzijde der antwoord
nota's de aandacht gevestigd.
Geen van de antwoorden heeft iets
van het hooghartig gebaar, waarmede
Keizer Wilhelm- .in December 1916 ge
meend heeft edelmoedig te handelen.
Ditmaal' geen opsteken van de gepant
serde vuist, geen» zegepraal-fanfaron-
nades'.
Op deze wijfce moet de bereidwillig-
heid 'tot den 'vrede in het buitenland
wel minder kwalijk verstaan worden.
Het antwoord -der centralen noemen!
wij drtó zeer verblijdend. Of er nu spoe
dig vrede zal' -zijn? Daaraan twijfelen wij
vooralsnog, 'tenzij de Heer der -Heeren
spoedig ingïijpe en aan de oorlogsver-
dwazing een einde m-aakt.
Wat wij in den laatsten tijd uit 'En-
tentelanden hebben vernomen. geeft geen
hoop, dat het antwoord van Duitschland
en Oostenrijk vooralsnog tot den- vrede
zal leiden. Eerst wanneer bij -de Enten-
teregeeringen de overtuiging is [gekomen,
dat zij het pleit miet -de wapenen niet
kunnen winnen en ook de uithongering
van den vijand in afzienbaiein, tijd de
zen no-g niet kl'ein zal krijgen, eerst dan
zullen zij het voorstel van den Paus omi
de vredesonderhandelingen in te lei-den,
aannemen.
Amerika wil eerst nog eens het zwaar
beproefde Duitschland een schop- geven.
Wil'son wil toch ook wel eens de kracht
zijner vuist probeeTen. Moeten dari al'
die voorbereidingen tevergeefs geschie
den?!
Het behoeft intusschen geen betoog,
dat de Ententelanden een misdaad tegën-
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE WORHOISS.
80)
(Schulden scheen hij' niet te hebben,
maar hij woonde o-ok nog maar kort in
Eastfleet. Er waren vele geschiedenisen
over hem in omio-op-, maar nu, kon men
hetm nergens meer van beschuldigen. En
het algemeen oordeel was, dat hij een
wilde jeugd had gehad maar dat hij zicbi
nu gebeterd had.
Vergeefs trachtten de Perrens hun zus
ster over te halen, haar huwelijk tot het
volgend jaar uitte stellen, al de ver
zoeken en waarschuwingen stietten af op
haar onverzettel ijken wil en daar zij haar
eigen meesteres was, gansch onafhanke
lijk van haar betrekkingen, kon er niets
meer aan worden gedaan. De Perrens
maakten dus van den nood een deugd
en ontvingen ter wille van de gewone
beleefdheid dr. Dashwood met veel voor
komendheid.
Evenwel maakte de 'dokter maar weinig
g'ebroik van zijn vrijen toegang tot Elm-
wood. Ik geloof, dat hij evenmin op ons
gesteld was als wij op hem, bovendien
was Mona schrikkelijk sentimenteel en
daar het zomer was, wandelden zij
meestal samen en vermeden ons gezel
schap zooveel mogelijk. Het was voor het
eers-t, dat ik een -geëngageerd paar zag
611 vo.^ ,ze ontzettend bespottelijk en
vroeg mij dikwijls af, of alle paren net
eender waren als dit. Mona bracht geluk
kig het grootste deel van haar tijd op
Villa Eglantine door, want mevrouw Brad-
bura was onmisbaar bij de bestellingen
voor het uitzet der bruid.
Maar aan alles komt een einde en dus
ook aan de bruidsdagen van mijn trouw
lustige tante Mona. De bruidsjapon werd
gemaakt, de trouwringen waren gekocht
en de klokkeluiders stonden gereed, om
het bruidspaar de noodige eer te bewij
zen. Clara March en ik waren bruids
meisjes, oom Matthias gaf zijn zustér
weg met onverholen tegenzin en tante
Judith schreide gedurende de geheel^
plechtigheid, want, zooals zij later zteide,
het was haar, alsof zij Mona's doodvon
nis hoorde lezen.
Toen Mona ons allen vaarwel zeide,
schreide ze bitter. Vielen haar de schel
len van de oog-en op een oogenblik, dat
het te laat was? Wie zal het zeggen,
maar in elk geval was dit hero-uw dan
te laat. Zij was niet langer Mona Per-
ren en haar vroolijfce jongei bruidegom!
stond haar, stampvoetend van ongeduld
over hun volkeren begaan, als zij vol
harden bij hun besluit, niet te antwoor
den. Hun ideaal programmadeel isl "feite
lijk ingewilligd, aan hun zakelijk! deel,
we erkennen het, ontbreekt een heel'stuk,
maar over de hoofdzaken wil men aan'
den anderen kant onderhandelen, in den
geest van het Pauselijk Voorstel.
Met goeden wil is nu Zeker wat te
bereiken.
Een moedgevende stem uit Engeland
valt reeds ie beluisteren.
De Daily Chronicle n.l. isi yan oor
deel ,:dat men onmogelijk (den ernst van
Keizer Ivarel's antwoord kan miskennen.
„Het zoo merkwaardige stuk ademt in
alle opzichten een geest van oprechtheid.
Hier heeft men klaarblijkelijk! te doen met
een man, die bezorgd is' om wat hij
noemt een „duurzamen en eervollen vre
de." Hoewel' Oostenrijk-Hongarije begon
nen isl'ten de rampen van den oorlog
ontketende, heeft -de tegenwoordige heer-
scher geen aandeel in -de schuld, die
hem! door zijn voorganger is nagelaten.
Eens te -nleer sedert zijn troonsbestijging
hebben de daden en woorden van kei
zer Karei' doen -zien, dat hier een Ver
lichte en echt menschëlijke geest aan het
werk is. Weenen heeft onder Keizer Ka-
rel' steeds gesproken in een toou, die
veel verschilt van den norschen op ge
weld steunenden toon van Berlijn. Nu
de centrale -mogendheden geantwoord heb
ben,, -meenen wij, -dat o-ok de geallieer
den dit moeten doen."
Daarentegen wil' men in Amerika nog
van geen toenadering weten.
Het staatsdepartement geeft duidelijk
te kennen, dat -de antwoorden der miid-
delrijken -geen aanleiding zijn omeenige
wijlzigjng te brengen in de doeleinden
en bedoelingen van Amerika ten opzichte
van het voeren van den oorlog' en even
min van de uiteindelijke regeling van
den Vrede.
Hier mioet dus nog heel wat hooghar
tigheid, valsclxheid en onverzoenlijkheid-
gebannen worden.
Het vuurgevecht in Vlaanderen duurt
voort.
Het geschut werkt ijselijk in vernie
ling, doch langzaam in beslissing. Zes
en dertig maanden nu al zlijn de centralen
in op-marsch naar Parijls en Petrograd,
maar ze komen niet van hun plaats en
al' dien tijd trachten de geallieerden tever
geefs hen terug te werpen.
Strategisch schijnt de Duitsche actie
bij Jacobstadt wat te beloven, want de
Ruissische linie ten zuiden van de Duna
werd in tweeën gebroken. De linie liep,
na den val van Riga van de Go-lf van
Riga over Friedrichstadt en zuidelijk van
de Duna naar Jacobstadt. Volgens bet
laatste stafbericht is bet door de Rus
sen ontruimde Jacobstadt door de
DuitSc hers beziet. Tot dusver heb
ben dezen 4000 Russen gevangen geno
men en meer dan '50 kanonnen buitge
maakt.
Als' dit nu maar niet de oorlogskoorts
aanwakkert
Harden ever België.
ba de Berlijnsche Phillaarmo-nie hield
Max Harden een voordracht, waarin hij
(ook bet Belgische vraagstuk besprak.
Hij zeide daarin: „Ik ben overtuigd,
dat de vrede nog in dit jaar kan gesloten
worden, indien Duitschland verklaart, dat
[het in geen vorm het Koninkrijk België
bij het rijtuig voor de deur op te wach
ten. Onder een vloed van tranen reed
mevrouw Danvers Diashwood been, naar
de oude glewoonte voorschreef, onder
een hagelbui van oudei schoenen, die het
jongere deel der gasten haar achterna
wierp. Maar mijn oom en tante deden er
niet aan mee en met een bezwaard hart
keerden zij in huis terugze waren
er vast van overtuigd, dat hun zuster
zichzelve en haar vermogen overgeleverd
had aan een beginselloos, zelfzuchtig
man.
TWEE EN TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Weldra ging alles op- Elmwoo-d weer
zijn gewonen gang. De weken en 'maan
den spoedden voorbij, zonder groote ver
anderingen teweeg te brengen en ik! werd
langzamerhand een volwassen [meisje, ter
wijl mijn oom en tante daarentegen zicht
baar verouderden. Somtijds kwam! Mona
ons even bezoeken, en dan bet zie 2Jich
voorstaan boven Judith iop- haar meerdere
waardigheid van getrouwde vrouw oc
zooals zij z'elf net geliefde te noemen
van jong vrouwtje.
Doch na eenige maanden werden haar
bezoeken minder en het was opmerke
lijk, dat zij er bij; elk nieuw beiZoek steeds
ontevredener uitzag. Zij begon dan ook,
weldra te klagen, precies zooals oom en
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f 1.50
Losse nummers •0.0Ö
Prijs der Advertentiën.
14 regels f 0.60, iedere regel meer 15 t
3-maal wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeeïige voorwaard®
Bewijsnummers 5 cent.
wil onderwerpen, annexeeren of beheer-
schen".
Na uleze woorden ontstonden in de zaal
luide protesten, vele personen verlieten
de vergadering.
Harden ging verder: „Wij hebben er
geen belang "bij, ons voortdurend met
Engeland in -strijd te zien. Als het ons ge
lukt in een goede verstandhouding tot
Engeland te ko-men, is dit beter dan het
bezit van België, met vo-oraitzicht op nog
twee „Punische oorlogen".
Luide toejuichingen van de eene zijde;
krachtige protesten van de andere.
Harden ging voort: „Men denkt te veel
aan het. oorlogvoeren, maar te weinig aan
den vrede en aan de politiek. Wie ook de
wereld den vrede zal brengen, Benedictus
XV. of de socialisten, of wie anders, zal
ons welkom zijn. Wij moeten medewerken
om een wereldorde te scheppen. Het Duit
sche vo-lk moet zelf zijn lot kunnen bepa
len, zelfs- als daarbij- de rechten der Kroon
worden verminderd, wat echter niet noo-
dig zal zijn".
Hij sprak nog in afkeurenden zin over
de Vaderlandsche partij, over de annexio-
nisten en de „Reventlöwen", en zeide:
„Thans verlang ik naar de „Kinderlands
partei".
Toen viel hij achter de tafel, waarbij hij
stond, in zwijm
Korte oorlogsberichten.
Naar aan de „Köln. Ztg." van fle
Zwitsiersche grens geseind wordt, weten
die Parijsehe bladen op grond van uit
Rome verkregen inlichtingen mede tedee-
l'en, dat de Paus- den Geallieerden tegfelij-
leertijd met het antwoord der Centrale
'Mogendheden een nieuwe vredesnota zal
doen toekomen, waarin het antwoord der
Centralen besproken wordt Verdei' zal de
Entente dan tot tegenvoorstellen worden
uitgOno-odigd.
"Lansing heeft officieel' de beschul
diging tegengesproken, als zoutde de Ne-
derlandsche gezant te Washington, Rid
der van Rappard, in pro-Duitsehen geest
zijn werkzaam geweest.
Generaal' Bliss is benoemd 'tot chef
van den generalën staf der Ver. Staten,
ter vervanging van generaal Trott.
Twee-duizend-vijf-honderd inwoners
van Oostende zijn door de Duitschers
geëvaeuëerd en aangekomen in het Noor
den van de provincie Luik en in de
provincie Limburg. De mannen, clie ar
beiden konden, moesten achterblijven en
zijn aan verdedigingswerken gesteld.
Keizer Wilhelm beeft een bezoek
gebracht aan de troepen op het Roemeen-
s-che front.
De onlusten in Italië schijnen aan
te houden. Tlians wordt uit Lugano be
richt, 'dat te Turijn een stoet van 30,000
arbeiders door de stad is getrokken, on-
dter den roep: l'eve de vrede! geeft ons
brood! Toen de militaire troepen ontbo
den werden, werden zij met s-teenen be
groet. Op het bevel om te schieten, wei-
gterden de soldaten van hun vüurwapens
gebruik te m'aken. Hierop werden de ca
rabinieri met machinegeweren ontboden.
Er ontstond een vreeselijk en bloedig ge-
Vecht. Vijfhonderd personen werden ge
dood en meerdere duizenden gewond.
Schepen van de Belgische kustpa-
trouille bombardeerden Zaterdagmorgen
de marine-werken te Ostende. Drie Duit
sche zeevl'iegtuigen werden neergeschoten.
In Augustus werden door de een-
tante het hadden verwacht. Danvers- was
zoo vaak uit en naar ze kon weten, lang
niet altijd voor het bezoeken van patiën
ten, waarvan -zij nu zeide, dat hij' die maar
heel weinig beizat. Ook begon hij1 haar
ruw te veronachtzamen en gedurig noem
de hij baar „mijn oudje"-. Ook' notoidigde
hij' heel vaak allerlei verdachte gasten!
aan den maaltijd, lieden, die zich al-
leronbehoorlijkst jegens haar gedroegen
en er niet aan dachten haar de beleefd
heid te bewijzen, waarop zij' nu als vrouw
des huizes recht had.
Danvers dacht er niet meer aan haar
nog ooit een complimentje te maken, het
kon hem niets- fechielén, hoe zij' zich! kleed
de en ofschoon al het geld van haar
kant kwam', kon zij haast nooit een shil
ling in handen krijgen. Dat alles erger
de haar zeer, daar jij- het toch was',
van wie al het geld was. Bovendien ver
ontrustte het haar buitengewoon, dat hij
speelde en 'dat hij'. o(j} die manier haar
gansche vermogen er door jagen kon. Hij
had al eens op die wijze een aanmerke
lijke som verspeeld. Bestond -er dan geen
wet om -hem Ide handen te binden, vroeg
zij' weeklagend aan Matthias.
Maar Matthias antwoordde op erns-tigen
toon: „Neen, Mona, nu is het te laat
daarvoor. Vóór je huwelijk heb ik je zooi
vaak gewaarschuwd, maar dau heette het
altijd, dat ik laag en wantrouwend wa,s
tralen in 't geheel 808000 ton scheeps
ruim te tot zinken gebracht. Sindsl bet
begin van den onbëperkten duikbootoor
log 6,303000 ton.
De Engelsche verlieslijsten in del
nummers' van de Times van 18—21 Sopt.
geven 479 officieren en '15270 minde
ren op.
De Amerikaansche geruchten over
den verkoop van de Zweedsche schepenl
in havens der Ver. Staten worden stel
lig tegengesproken.
De Engelsche s.s. Ousel (1284 ton)
van de Cork s.s. Cy. en Ravensworth
(801 ton) zijn na aanvaring gezonken.
Lloyds maakt verder nog melding
van het stranden van de Peruaanschei
bark Alliance en den Amerikaanseheni
schoener Robert A. Snyder. Beide sche
pen zijn verloren.
Naar het St. Petersburgsche Tel!,
Agentschap meldt, heeft de Russische re
geering het verzoek om- ontslag van drie
ministers, n.l. van Afksentief (binnen-
landsche .zaken), Skobelef (arbeid) en!
Tsarodny (justitie) aangenomen. Deze mi
nisters gaan heen, omidat zij; zich met
den raad van vijf niet kunnen vereenigenl,
De Moskousche correspondent van
het „Giornale d'Italia" bericht, dat de
desorganisatie der spoorwegen zulk eeu
-omvang heeft aangenomen, dat elk oogen
blik een volkomen stopzetting kan in
treden. Zoo is b.v. o-p de Trans
Siberische lijn, waar op het oogenblik
slechts 12 waggons rijden, liet bedrijf tot
op 10 pet. gereduceerd.
Naar men uit Petrograd seint, wil
de regeering de kinderen uit Petrograd
overbrengen naar plaatsen, waar beter
voor hun v-oeding kan worden gezorgd1.
Zij heeft daartoe een beroep gedaan op
de medewerking van het publiek.
De minister van justitie deelde in
den ministerraad mede, dat bij het on
derzoek van de Kornilofzaak gebleken is,
dat de meerderheid van de gevangen ge
nomen -officieren niet hebben deelgeno
men aan de samenzwering en dus on
middellijk in vrijheid gesteld moeten wor
den.
Naar men meldt scheepte Wilso-ni
-zich indertijd Voor het opstellen van zijn
antwoord-nota aan den Paus in zijn jacht
in, -om in de eenzaamheid-op-zee de di
plomatieke zinnen te overdenken, waarin!
hij zijn antwoord wilde kleeden.
De Russische generaal Werofski'
schijnt des Pausen voo-rstel van geleide
lijke ontwapening nu reeds in daden te
willen -omzetten. Hij' gaat het effectief
met een derde verminderen, daar Rus
land 'zijn massa's soldaten eenvoudig niet
meer behoorlijk voeden kan. Verder be
oogt hij een algeheele hervorming van
het hoofdkwartier en schijnt hij van Rus-
land's leger een waar volksleger te willten
maken. Schoone plannen, maar zal de
Entente ze met genoegen lezen?
De „Pallmall Gazette" schrijft over
het antwoord van Duitschland op de pau
selijke vredesnota. Het antwoord zal geen
tweede verklaring van de beschaafde vol
keren noodig maken. Een document, het
welk geen gewag maakt, noch van Bel
gië, noch van andere expliciete doelein
den, waarvoor de geallieerden strijden,
kan hen niet ook voor een enkel oogen
blik maar afbrengen van hun eigen maat
regelen tot herstel van den vrede en1
zijn toekomstige beveiliging. Alvorens wij
en je wilde geen enkelen stap doen, om je
vermogen te beveiligen. Van een kind!
van negentien had je zulk een roman
tische dwaasheid door de vingers kun
nen zien, maar van een vrouw van over
de vijftig niet meer. Je hadt moeten be
denken, wat het beteekende, je ganschle
vermogen in handen te stellen van]
iemand, dien je niet eens kende. Er is
dus niets aan te doen en' als getrouwde
vrouw behoor je Imlet al wat je bezit aan
je echtgenoot, die nu meer en meer een
gèmeene bedrieger blijkt te zijn. Als hij
het in zijn hoofd krijgt, je geld tot den'
laatsten stuiver op te maken, kan de
wet daar niets aan doen. En wat nogl
erger is, hij1 kan j-e verlaten en op ieder
ren betaaldag terugkomen, je geld afne
men en dat verteren, op elke manier,,
die hèm goed dunkt"!.
Gelukkig (kwam de ontnuchterde me
vrouw Dashwood niet vaak onze rost ver
storen. Daar het niet in onze macht stond,
haar te helpen, liet zij ons altijd be
droefd en ongelukkig achter. En boven
dien viel het moeilijk medelijden me(t haar
te hebben, omdat zij steeds er op uit
Wasj, (zichzelf te beklagenen met
dergelijke menschen kun je moeilijk me
delijden hebben, omdat zij in hun slmart
veel te luidruchtig zijn.
I i I 5 t\
(Wordt vervolgd.)
