Ireacks,
28?
enhuis
Zaterdag 8 September 1917
31e «laargang
en lis
)UWLAND,
feuilleton.
De Groote Oorfog.
Tuin,
000
klinkers,
>chrijving
enwagens.
Wagen,
aars,
j de rekening,
aard,
irwestroo,
nmeisje,
nstbode
bode,
houdster
o^k hiS" Vragen wou> is mevrouw
or
NDVLEESCH.
Ie, f 1,20 p. Kilo,
ent.
en 85 cent.
K, Vlasmarkt.
)P
Earners en Suite,
ne Tuinkamer,
boven 5 groote
ien Droogzolder,
van Gas- en
Courant,
eboden
-brug. Te bevra-
Li, Straatmaker,
es.
5
staande op de
Heerenhoek.
foor den pachter
voorwaarden en
;en.
n vóór 22 Sept.
rnoemd.
Zoutelande.
aoudende koop-
igeleverd tot en
bij L DE WOLF
ere inlichtingen
Krabbendijke.
i, FRANCKE en
k,
lNSE, Goes.1
E
aat zijnde
jenmaker, Kam-
P
WIELEMAKER,
iwepolder.
IE
mak in alle
Nieuw en St.
Jrijpskerke.
icht voor Krank-
Bergen op-Zoom
eplaatst worden
aanvangssalaris
Ie tot f 150.—.
ian den Genees-
1AMER, Noord-
CE te Krabben-
iwoordige.
odigd, bij een
ipelle.
Uitgave van
4e NaamJ. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd te Goes.
11^—
Hoofdbureau te Goes,:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
i
Bosterbaan Le Cointre, Goes.
A. R. en C. H. Raadsleden.
Woensdag en Donderdag hebben deze.
beide groepen van gemeenteraadsleden
eerst" afzonderlijk, en daarna in gemeen
schappelijk congres in Parklust te Am
sterdam vergaderd.
Belangrijke onderwerpen zijn behan
deld Verhooging der salarissen van open
bare onderwijzers financiëele verhouding
tusschen Rijk en Gemeente; en electri-
citeitsvoorziening ten platten lande.
Over het eerste onderwerp was advies
uitgebracht door de gemeenschappelijke
besturen der beide bonden; het tweede
werd door den heer De Geer, lid der
Tweede Kamer, ingeleid, het derde door
den heer Hovy, burgemeester van Loos
duinen.
In enkele vervolgartikelen zullen wij
van deze vergaderingen verslag doen.
Gebrek aan plaats is oorzaak van «enigs
zins verlate opneming.
Allereerst de openingsrede )van mr. S.
de Vries, a.-r. wethouder van Amster
dam.
Het volgende is er aan ontleend:
Gij, c.-h., hebt U thans zelfstandig ge
organiseerd, aanvankelijk reeds met een
mooi aantal leden, dat spoedig moge klim
men tot, zoo mogelijk overtreffen ons
getal. Aan 'teind zie ik de mogelijkheid,
dat wij geen onderscheid meer maken,
doch beider ledental samentellen. Geen
kunstmatige dwang of drang. Maar 't moet
groeien! Dat zal kunnen als we worte
len in één bodem, stoelen o_p denzelfden
wortel
Doen we dat niet?
Wenschen we beide niet ons nauw
vast te houden aan de H. S. en de
historie? En is ons beider kijk daarop,
hls we als gemeenteraadsleden samten-
zitten, niet dezelfde?
In onderdeelen mag onze kijk op de
zaken verschillen; in de groote lijnen zijn
we één. Bij praetische toepassing mogen
wij tot verschillende uitkomst geraken,
dat kan ook individueel tusschen leden
eener zelfde partij, dat kan ook liggen aan
onvoldoende kennis van eigen hoofdbe
ginsel.
Van die beginselen moet steeds meer
studie worden gemaakt. Anders staan wij
bloot aan twee gevaren: (Wie niet stu
deert, wie niet de 'consequenties uit eigen
beginsel heeft getrokken, loopt gevaar,
óf tegenover alle nieuwe vraagstukken,
die zich aan hem voordoen, zich er af
te maken door neen te zeggen en in ge
makkelijk conservatisme z'n kracht tq
zoeken, óf met enthousiasme zich voor-
Stander Je verklaren van ongebreidelde
uitbreiding der gemeentetaak en in sociaal
communistische wateren te verzeilen. Wij
hebben eigen beginselen, die ook be tee
kenis hebben voor de gemeente-politiek.
Daar moeten we het voordeel van trek
ken, daar moeten we mee werken, die
moeten ons ons eigen pad wijzen.
Wij staan nog aan 't begin van onisi
werk 1
Onze aandacht is vooral sterk gespan
nen geworden door den schoolstrijd. Daar
in hebben wij positie gekozen, onder
voortreffelijke leiding. Aanstonds gaan
wjj gelijk krijgen in den schoolstrijd I
Maar een menschenleven is daarvoor
noodig geweest.
Er zijn ook menschenlevens .aan be
steed I
M 4'"^"' ea gij C.-H., wij beiden zijn
geleid door helden ons door God gege
ven: Lohman en Kuyper; beide van u
en van ons. Zij zijn de politieke leiders
geweest van heel ons protes t antsch-Chris-
talijk Nederland. Zij hebben pioniers-ar-
Bewerkt naar het Engelsch vau
EMMA JANE WORBOISJ2.
67)
„Natuurlijk ken ik dien, ik heb toch
weieens van de Catherwoods gehoord."
En schaehjfc het ik er op volgen: „Ben'
je üan de zoon van mevrouw Trafford?"
,,0mj n te dienen," zei hij; grappig
buigend. reeselijk interessant, niet?"
M*'da' ,h,te ik' ovreeselijk interessant.
i ahZet6r' is hier- Een uur geleden
f™™ 26 n°g ige2ien' toerl bea it weg
gegaan, om wat rond te dwalen in den
■5l0errK'nl"in. zooals ze hier
die wildernis noemen. Wat echt zterthier
rond te dwalen, je hebt heuscih het ge
voel, of je in de binnenlanden van Afri
ka bent waar je jezelf een weg moet
banen door de struiken heen. 't Leukst
is1, dat je dau net als die prins uit
beid verricht met groote kracht, in het
geloofen geen van beiden waren zij
soepel; eer hoekig; zij zijn daardoor wel
eens tegen elkaar aangebotst. Maar de
eenheid des geloofs hebben ze nimmer
vergeten, en als de nood drong hebben
ze elkaar steeds weergevonden.
Paulus en Petrus, en Luther en Cal-
vijn, waren ook niet .soepel, ze waren
ook hoekig, zij zijn ook wel eens tegen
elkaar opgebotst, maar ze hebben allen
reuzenarbeid in Gods kracht verricht.
Kuyper en Lohman, onze leiders, mo
gen de voldoening smaken, dat als
straks hun uur van afscheid uit dit le
ven slaat, men vruchten zal zien op
hun arbeid. In den schoolstrijd hebben
zij het gewonnen, en wij mogen hun ar
beid voortzetten.
Staan wij, jongeren, gereed, hun plan
nen uit te werken en nieuw terrein te
ontginnen
De groote vraag, die om oplossing roept,
deze is: Wat is de sociale taak der Ge
meenten? Waar liggen de grenzen tus
schen die taak en die 'der Rijksoverheid
en die der maatschappij en die van het
huisgezin
We zijn er niet mee, met te beweren,
dat de gemeente op dit gebied niets te
doen heeft. Dan versteenen we in conser
vatisme en verspelen allen invloed.
Trouwens, de oofLog heeft ons uit dien
dommel, waarin sommige Christenen ver-
keerent wel wakker geschud!
Maai' we hebben ook te waken, tegen
het uitwisschen der grenzen, en te mee-
nen, dat de Gemeente-bemoeiing zich over
onbegrensd terrein kan uitstrekken. Wat
de maatschappij zelf kan, dient aan haar
overgelaten; en wat uit den aard tot de
taak in het huisgezin behoort, moet voor
de gemeente heilig terrein blijven.
Maai' met ernst zullen we ons hebben
toe te leggen op de beantwoording der
vragen, die met 'telkens grooter kracht
zich aan ons voordoen: over de rechtspo
sitie van allen, die in gemeentedienst zijn
over gemeentelijke armenzorg, ziekenver
pleging; gemeentelijke bad- en waschhui-
zen, gemeentelijke woningbouw en zoo
vele meer.
Het terrein is ruim en de meeningen
zijn vaak verdeeld.
Niet altijd is het verband tusschen de
beginselen en de praetische vragen even
direct aantoonbaar.
Alle vraagstukken vragen oplossing, ook
die van zuiver materiëelten aard schijnen.
Onze belangstelling voor die vraagstukken!
mag niet minder zijn, dan voor de meer
idiëele van onderwijs, armenzorg, zieken
verpleging e.d
Geen onderwerp, dat de belangen der
Gemeente raakt, i s ons onverschillig
Spreker besloot met de beste wenschen
voor het welslagen van dit congres. (Ap
plaus).
Namens de Vereeniging van Chr. Hist.
Raadsleden; sloot de heer J. R. Snoeck
Henkemans bij afwezigheid van den heer
B. J. Gerretson, zich aan bij de histori
sche herinneringen van den heer De Vries,
zijn vreugde eveneens uitend over de
thans tot stand gekomen samenwerking.
Spreker noemde echter het 'momient,
waarop die samenwerking tot stand komt,
bijzonder merkwaardig. Wij staan toch
aan den vooravond der invoering van
het stelsel der evenredige vertegenwoor
diging. Nu zijn beide partijen meer dan
ooit aangewezen om zich zelfstandig sterk
te maken.
Waar vroeger bij verkiezingen kon wor
den gewerkt voor gemeenschappelijke can
didate^ daar zal het thans zaak wor
den voor beide partijen om te trachten
het sprookje onverwachts de schoone
slaapster wordt."
„Uw moeder, heette zij vroeger niet
Julia Catherwoods?"
„Toch niet, toen papa met haar trouWr
de, heette zij! Louise Lascelles eu was
zij een weduwe met eeu zoon, mijn te
genwoordige stiefbroeder. Julia Cather-
wood isl mijn grootmoeder en zlrj! is hier
ook bij! ons. We züjn allen sisteravond
gekomen kort voordat het donker was."
Haastig en kortaf eindigde ik ons ge
sprek, door den jongeheer Trafford goe
den avond te wenschen f.ik ging mijn
heer Perren zoeken, om hem het nieuws
mede te deelen; zijn voorgevoelens! waren
uitgekomen, Julia Catherwood bevond
zich op 'Cuppage.
ZEVENTIENDE HOOFDSTUK.
Ik draafde zoo hard ik kon den boom
gaard en den moestuin door, om oom
te gaan zoeken en hem het verwonder
lijke nieuws! mede te deelen. Doch toen!
ik de groote laan doorging, luidde de
bel al voor het theeuur. Ik liep dus
dadelijk door naar de eetkamer, maar
wist nu wel, dat ik hem1 niet alleen
Zoui treffen, -wat dan ook zoo uit-
zelfstandige candidaten in te dienen. Som
mige zullen zich daarom wellicht afvra
gen, of de hartelijke samenwerking al
leen gesloten ïs om aanstonds daarop
weer. hartelijk afscheid te nemen. Dit is
echter niet het geval. De samenwerking
is thans tot stand gekomen en zal ter
behartiging der volksbelangen een nati
onale eisch blijken. Mocht dit trouwens
onmogelijk zijn, dan zoude daardoor blij
ken, dat van de gemeenschappelijke grond
beginselen niets waar is.
Daarom en daarom vooral verheugde
spr. .zich, dat de samenwerking is tot
stand gekomen.
Aan de orde werd hierna gesteld het:
Advies van de Besturen van den Bond
van A.-R. Gemeenteraadsleden en van de
Vereeniging van C.-H. leden van Gemeen
tebesturen, naar aanleiding van de motie
van „De vereeniging van anti-rev. Ge
meenteraadsleden in de prov. Groningen.
Bedoelde motie spreekt uit met 't
oog op de regeling der jaarwedden door
Gedeputeerde Staten aan de hand ge
daan, dat, zoolang de regeering een ver
betering der jaarwedden van openbare
en bijzondere onderwijzers blijft afwijzen,
het niet gewenscht is, dat door m id -
del der gemeenten de jaarwedden
der openbare onderwijzers worden om-
hooggebra.cht, waardoor de reeds slechte
verhoudingen der jaarwedden van bijzon
dere en openbare onderwijzers nog .slech
ter wordt gemaakt. De motie vraagt ten1
slotte of het wel op den weg der a.-r,
.gemeenteraadsleden ligt de verbetering
der onderwijzers-jaarwedden thans in
de richting van gemeentelijke verhoogin
gen te zoeken.
Het advies der A.-R. en C.-H. bestu
ren luidt aldus:
Wanneer het aangenomen voorstel om
de onderwijzerssalarissen met f 100 té
verhoogen geen resultaat had, zou daar
uit niet mogen volgen alleen de sala
rissen der openbare „onderwijzers te ver
hoogen.
Terwijl een gelijkmatige verhooging met
f 100 van alle salarissen de ongunstige
tegenstelling tusschen de openbare enj
bijzondere onderwijzers ten minste niet
zou wijzigen, zou een eenzijdige verhoo
ging der salarissen alleen van de open
bare onderwijzers uit de gemeentekassen
deze tegenstelling nog verscherpen.
Plaatselijk kunnen de salarissen der
openbare onderwijzers als te laag be
schouwd worden en dan hebben die on
derwijzers het recht om van hun werk
geefster te vragen, dat die salarissen op
behoorlijk peil gebracht worden. In ver
hand toch met plaatselijke behoeften en
omstandigheden moeten de salarissen van
allen, die in gemeentedienst zijn steeds
zoo geregeld worden, dat het salaris vol
doende zij om in de behoeften te voor
zien.
De overheid heeft als werkgeefster het
voorbeeld van een goede werkgeefster te
geven.
De buitengewone omstandigheden waar
in de oorlog ons heeft gebracht, -beboe
ren liever aanleiding te geven tot tij
delijke duurtetoeslag dan tot blijvende sa-
larisverhooging.
Er bleken voor- en tegenstanders van
dit advies te zijn. Er waren er, die loy
aal aan de verbetering der salarissen van
openbare onderwijzers willen medewer
ken, om daardoor sterker te staan tegen
over de regeering; er waren er ook, die
meenden, dat zoolang de salarissen der
bijzondere onderwijzers niet beter zjjn,
de A.-R. en C.-H. niet mee mogen gaan
met verbetering Van de salarissen de^j
openbare onderwijzers. Van deze laatsten
kwam: de familie zat reeds hijeen en
mijnheer Perren had zijn 'kop thee al
voor zich staan, terwijl hij bezig was
zich van honing, zijn bijzondere lekker
nij, te bedienen. Ofschoon het buiten
nog niet volkomen donker was, waren
de lampen reeds aangestoken.
„Kind, waar heb je toch gezeten?"
vroeg Mona, toen ik binnen fiwami. „'t Is
al' een minuut of tien geleden, dat er
gebeld ïs en wij! zijn toch al laat."
„Ik wist niet, dat het de tweede bel
was tante Mona, ik wist heusch niet,
dat 't al zóó laat was."
„Nu ja," antwoordde Mona, „zóó erg
is het ook niet, maar we moeten ons
een beetje aan regel houden, ongere
gelde maaltijden zijn niet goed voor ie
mands geste! en voor het mijne heelemaal
niet. Wat ik zeggen wou, Chrystie, ik
wou wel1 na het eten een paar duëtten
met je repeteeren."
„Heel goed, tante Mona," zei ik, maar
mijn gedachten waren niet bij 'hét ant
woord, ik moest aanhoudend aan de pas
geëindigde ontmoeting in het eikenboschjö
denken. En daar ik bijzonder stil was,
wat mijn gewoonte inderdaad niet was;
begon men spoedig te merken, dat er
iets was, dat mijn gedachten bezighield.
was het Kamerlid Duymaer van Twist,
van eerstgenoemden het Kamerlid Anker-
man de tolk. De voorzitter mr. |S. de
Vries, dacht er evenwel nog eenigszins
anders over. Hij verwacht, dat het hon
derd guldens-ontwerpje wel wet zal wor
den, en dan hebben alle onderwijzers
tvast f 100 meer, en dan zijn vele ge
meenteraden uit den brand. Niet alle ver
zoeken van openbare onderwijzers behoe
ven evenwel daarom afgewezen te wor
den. Voor iedere gemeente moet de quaes-
tie afzonderlijk bezien worden.
De conclusie kwam niet in stemming;
en 't bestuur zal een adres aan de regee
ring formuleeren om recht te doen aan!
de bijzondere onderwijzers door de schril
le tegenstelling in de salariëering weg
te nemen.
Beknopt overzicht van den toestand.
Gisteren is op het Westerfront alleen
voor Verdun geducht met de artillerie
gewerkt. Op de andere punten coups de
main van weinig strategisch belang en
geweldige actie in de lucht. De ontplof
bare stoffen worden tegenwoordig bij dui
zenden kilo's tegelijk op „stations" en
,,milifaire werken" geworpen..
Ook in het Zuiden spelen de vliegers
een grooten rol. De Italiaansche vlieger
aanvallen op Triëst worden dagelijksch
werk en ter vergelding hebben Oosten-
rijksche vliegtuigen in den nacht van 7
dezer Venetië zwaar gebombardeerd.
Vreeselijke wraakmiddelen, die de be
slissing nimmer naderbij kunnen bren
gen!
Sedert 19 Augustus hebben de Oosten
rijkers aan de Isonzo 500 officieren en
18000 man gevangen genomen. De elfde
Isonzo-slag staat wat bloedige verliezen
betreft in geen enkel opzicht achter hij
de vorige slagen, aldus vertelt Weenen.
Het lijdt natuurlijk geen twijfel, dat ook
de Oostenrijkers groote offers hebben
moeten brengen. Op het Zuiderfront voert
nu de artillerie-actie den boventoon.
In Lijfland heeft de Duitsche cavalerie
voeling met de Russen. Met spanning
moge men dus hier het verdere verloop
van den opmarsch afwachten.
Laten wij tot slot ons oor te luisteren
leggen, of we ook vredesstemmen hooren.
De hoofdredacteur van het „Neue Stut-
garte Tageblatt" heeft een onderhoud ge
had met den rijkskanselier, waarbij hij
Michaelis de vraag stelde of en wanneer
het kiesrechtontwerp voor Pruisen zou
worden ingediend en of het op dat van
den rijksdag zou gelijken. Michaelis zeide
dat het kiesrechtontwerp bij het begin
van de aanstaande landdagzitting zou
'worden ingediend en dat het zou wor
den beheerscht door den geest van het
rijksdagkiesrecht.
Over Elzas-Lotharingen verklaarde de
rijkskanselier, dat hij het hoofdcomité had
toegezegd de Elzas-Lotharingsche kwes
tie te zamen met het hoofdcomité defini
tief te regelen. Het was echter nog niet
beslist of een verdeeling van Elzas-Lo
tharingen dan wel de verandering in een
zelfstandigen bondsstaat het resultaat van
den arbeid zou zijn.
Over België, Koerland en Litauen sprak
de rijkskanselier zich niet uit. Michaelis
verklaarde: De dingen zijn in wording,
binnen niet telangen tijd zal Duitsch-
land zijn vredesvoorwaarden formuleeren.
Lloyd George heeft een redevoering ge
houden, die merkwaardiger is om hetgeen
er niet in gezegd wordt dan om hetgeen
„Chrystie, kind, wat scheelt eraan?"
vroeg tante Judith na een poosje z®
had me al tweemaal den suikerpot toe
gereikt omdat ik maar .al mijn thee
bleef roeren.
„O niets; tante," gaf ik ten antwoord,
maar mijn vuurroode blos bewees, dat
er wèl wat was: Toch wilde ik, nu ik
merkte, dat men mijn stiMjn gemerkt
had, ëénige verklaring geven.
„Alleen maar alleensimeekend
zag ik oomi Matthias aan.
„Laat het kind toch met rust, ze is
moe," zei hij) tamelijk knorrig. „Ik ben!
ook doodmoe en dof, wat geen wonder
iswe hebben te ver gewandeld van
morgen." r'
„Nu, moe ziet Chrystie er nu bepaald
niet Uit," zëi tante Judith, „me dunkt,
ze is heel' opgewekt, niet kind? Maar
wat beteekent dat gewent toch tegen je
oomi?"
Gelukkig nam het gesprek nu een an
dere wending en dat kwam doordat Mo
na zich tot haar zuster wendde naar
aanleiding! van het hoogst belangrijke feit,
dat Judith steeds frambozengelei op tafel
zette, niettegenstaande Mona steeds de
voorkeur aan geconfijte pruimen gaf. Mo
na meende daarover haar beklag te moe-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post fl.5G
Losse nummers 0.05
Prjjs der Advertentïën.
14 regels f 0.60, iedere regel meer 15 cS.
3-maal wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaardss.
Bewijsnummers 5 cent.
hij er wèl in verklaarde.
Zijn rede was uiterst gematigd en
uiterst kalpi. Inspireerde de militaire toe
stand den Engelschen premier wat erg,
of wilde hij ovfer de meer actueele onder
werpen zwijgen om in zekere mate niet
vooruit te loopen op het officieele ant
woord, dat de gealliëerden den Paus zul
len overhandigen?
Lloyd George bepaalde zich tot het uit
spreken van de hoop, dat het einde van
den oorlog spoedig komen zou, spfak over
de vrijheid en de organisatie van het
Engelsche rijk en zong den lof van de
„kleine naties", die als de kleine hoo
rnen in een woud, ook vruchten dra
gen, de rijkste en heerlijkste.
Tot slot vermelden we nog, dat Erz-
berger, Oostenrijksch afgevaardigde, Wil
son's antwoord heelemaal niet als be
slist afwijzend beschouwt. Hij ziet zelfs
groote overeenstemming met de Pause
lijke nota en meent, dat Wilson het met
de groote meerderheid van het Duitsche
volk meer eens is dan met Londen en
Parijs. Vandaar de koele ontvangst van
Wilson's nota in de hoofdsteden.
De inneming Bünamünde.
Een oorlogscorrespondent van de „Ber
liner Mittagztg." geeft omtrent de inne
ming van Dünamünde de volgende bij
zonderheden
Reeds in den nacht van 3 op 4 Sep
tember hadden de Russen, na eerst de
huizen en zelfs de kerk, die Zijl hereidsl
leeggeplunderd hadden, in brand te heb
ben gestoken, Dünamünde ontruimd.
Thans is Dünamünde een ontzettende
puinhoop. Intusschen hebben de Russen]
slechts weinig tijd gehad om de haven
werken van Dünamünde, evenals die van
Riga, te verwoesten. De kade, de pak
huizen en de fabrieken Zijn behouden1.
De mooie badplaatsen echter aan het
Rigasche strand zijn mede door de Rus
sen in asch gelegd.
In den morgen van den 4den Septem
ber kwamen onze eerste marine-soldaten!
van Mitau op motorbooten te Dünamündel
aan, een ander gedeelte onder leiding
van den tegenwoordigen havencomman
dant van Riga bereikte de stad over land.
Zonder tegenstand te ontmoeten heschen
de matrozen de Duitsche oorlogsvlag op
de citadel.
Korte oorlogsberichten.
In het Spaansche leger worden op
roepingen verspreid, waarin' de troepen
opgewekt worden mede te werken tot
de afzetting van koning Alïonsi
De Engelsche bladen bevatten over
het proces-Soechomlinof slechts zleer kor
te berichten. Van de onthullingen van)
Soechomlinof en Janoesjkewitsj omtrent
de algemeene mobilisatie in Rusland
wordt met geen woord gerept.
In Denemarken isl op wijn en si
garetten 100 pet. belasting gelegd. Be
halve de belasting op het bier, worden!
de 'belastingen op de inkomens en ver
mogens verhoogd en de spoorwegtarief-
ven weer opgeslagen.
De Duitsche vlieger luit. Voss schoot
zijn 40 en 41e vijandelijke vlieger 'neer.
Donderdagnacht heeft boven het di
strict Londen een onweer gewoed, dat
gedurende eenige uren steeds in hevig
heid toenam, en tot een hoogte steeg,
als jn lang niet werd waargenomen. Het
hemelvuur was als 'tware niet van de
lüëht en de donder rommelde bijlna on
ophoudelijk met Vreeselijk geweld, terwijl
het regenwater als een zondvloed uit den
dreigenden hemel neerstortte.
ten doen, maar tante Judith z!ei, dat
't noodig was, omdat ze anders 't vol
gend jaar nog met de 'frambozengelei
zou zitten.
Gelukkig bleef Mona het gesprek over
deze belangrijke kwestie voortzetten, ze
was nu eenmaal op het punt vain moei
lijkheden vTeeselijk kinderachtig en cho
co laa dj es en fondanten at ze letterlijk
bij het pond.
Intusschen oom Matthias bleef wèl
op mij letten. Ik had hem toch zoo
graag het nieuws1 gezegd, maar wilde het
niet doen in bijzijn der tantes; daar ik
vermoedde, dat hip dat naar vinden Zou.
Terwijl nu Judith en Mona zaten te
kibbelen over de kwestie frambozengelei-
geconfijte pruimen, zat ik maar bewe
ginkjes tegen oom Matthias te maken!
en dat maakte den goeden man heefe-
maal in de war, want met geen moge
lijkheid kon hij dit vreemde gedoe be(-
gjrijpen. Hij ging dan ook spoediger heeku
dan gewoonlijk, natuurlijk in de overtui
ging ,dat ik hem wel spoedig kou vol
gen, waarin hip dan ook goed had ge
zien, want nauwelijks had hij de kamer
verlaten, of ik ging ham' achterna!.
(Wprdt vervolgd.!
1
l»
l
