pgoag 10 Augustus 101'?
Hie «laargang
lit"
14 Augustus
WLEESCH.
jatstraat, Telst 37T.
Meisje
Dienstbode,
gevraagd,
Uit da Pars.
De Groote Oorlog.
R a c S a m e s.
Schriftelijk Herhalingsonderwijs
s. D.J.v.d,VELDE
5TME1SJE
Dienstbode,
i@nstbod$,
FEUILLETON.'
ïcref. Jongel. Yer.
ostkapelte hoopt
Aug. op te treden
en over.Een ster
uAugusténus".
en uur iii de Ger.
13 Augustus zal
veiling worden
r v.m. en kleine
om 1 uur n.m.
rs voor de groote
ijk half 10 v.m. zijn
Heine veiling moet
het lokaal aanwezig
geveild
inde te Hoedekens-
ïren, Pruimen en
Slikke te Ovezand,
Ivloetinge, 1 per-
vick.
•gens vó6r half 12
sse.
estuur
Voorzitter.
JOEST CLEMENT,
Secretaris.
jorradig
kken en Rollade
ir Kilo.
FVAARS, rekening
AARNOLTSE Az.,
;e.
e v r a a g d
lere soorten Kaive-
rA. VAN VLIJMEN,
Vlissingen.
inschrijving
E Jz., Koudekerke,
agd.
Middelburg.
rdam, loon f 150
onder letter W
te Goes.
November of eerder
jEN, Pastorie Gere f.
innende werkeD, in
en 1 September.
)MANS, A al ten,
id, v. g. g. v. Lange
egenwoordige. Ter-
;mber. Hoog loon.
.T te Zierikzee.
lerft men vaak de
nden morgen naar
k er dan ook zeker
ongestoord de om-
op dat uur kwaad
e eenvoudige reden,
oners van het huis
den, en de jongere
de gelegenheid teö
oord met elkaar te
liep volkomen naaï
van de galerij was
en daar besloot ik
oen plaats hebben,
zooals ik gemeend
tusschen de gale-
irren's slaapkamer,
en wenteltrap, die
.ieping leidde, waar
bevonden, waaxini
ewaard. Langs deze
die vertrekjes kon
carrier bereiken, di|6
t van het huis lag-
ik had mijn zaakjes
te maken, en danl
Wordt vervolgd.).
Uitgave van
de Ninzml. Venn. LUCTOR ET MERG O.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. D H U IJ L. BURG.
Drukkers
fiosterbaan Ue Co int re. Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f 1.50
Losse nummers -0.05
Prijs der Advertentien.
14 regels f 0.60, iedere regel meer 15 et
3-maal wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent.
Trgen ht 4 accoord.
]n <le Jaarvergadering van den Boud
voor Staatspensioneering te Utrecht is een
rnodie aangenomen, waarin ouder anderen
wordt kenbaar- gemaakt aan de Eerste
Kamer en de partijen der Rechterzijde
in en buiten de Kamer de verontwaar
diging van den Bond over lnmne on
waardige houding.
Vieze motie houdt verband met.'de pro-
terten van de partijen der Rechterzijde
tegen de verbreking van het accoord door
de regeering en de linker partijen in de
Tweede Kamer, blijkens de ongedachte
weaerindieuing- en verdediging van wets
ontwerpen van politieke strekking.
Het. was tusschen de partijen afgespro
ken dat in het komende zittingjaar geen
wetsontwerpen van politieke beteeken is
.Zouden worden behandeld. En nog in de
jongste Troonrede had de Koningin ons
'mei de toezegging verblijd dat geen po
litieke wetsontwerpen zouden worden in
gediend.
Vandaar liet verzet van Rechts tegen
de wederinvoering van het complex van
wellen, betrekking hebbende op de dus
genaamde )uderdomsrente.
Maar, is het dan niet waar. wat Links
beweert, -dat. het nooit de bedoeling is
geweest, dat ook de reeds behandelde
ontwerpen aouden worden uitgesloten?
Wat Links meent, kan men laten rusten.
Wij gelooven zelfs' gaarne dat de be
doelingen der linksehe heeren zuiver wa
len.
Maar wij vergeten daarbij niet, dat
het ltier geldt de invaliditeit^- en an
dere sociale wetten van nu wijlen minis
ter Tahna, welke wetten let wel wet
ten, geen ontwerpen! reeds
in het Staatsblad stonden, en toch heeft
de Linkerzijde, de minister voorop, ge
zorgd dat die wetten niet werden uit
gevoerd.
Een bij de wet strafbaar gesteld feit,
maar wie let daar thans op?
Bovendien is, dank zij de afspraak tus
schen de bekende partij-voorzitters, be
sloten dat men zou laten zitten wat zat.
En dat terwijl Rechts wist dat, zoo het
tot stemming kwam, de kiezers in groote
meerderheid thans zeer zeker tegen Links
en voor Rechts zouden gestemd hebben.
Zij heeft echter die kans niet begeerd*
Terecht schrijft onze Nieuwe Pro
vinciale:
„Over wat de Eerste Kamer zou kun
nen doen, is blijkbaar niet nagedacht.
Te meer niet, omdat het reglement van
orde voor de Tweede Kamer zelve een
bepaling bevatte, waardoor alle aan de
orde zijnde wetsontwerpen bij ontbin
ding kwamen te vervallen. Nu lieeft men
later met algemeen goedvinden dit artikel
geschrapt en ook de meening uitgespro
ken, dat de Eerste Kamer hiermee re
kening zou willen houden,maar hieruit
kan alleen blijken, dat de rechterzijde
van de politieke omstandigheden geen 'ge
bruik heeft willen maken om een wets
ontwerp ais dat op het ouderdomspen
sioen stillekens van de. baan te schui
ven. Maar nu het besluit van de Eerste
Kanier viel, ligt hierin toch niet liet
recht voor de linkerzijde opgesloten om
wel weer politieke onderwerpen, aan de
orde te stellen. Er heeft zich na het slui-
Aen van het accoord een omstandigheid
voorgedaan, waarbij men bij het sluiten
er van niet heeft stilgestaan. Maar dat
kan toch geen reden zijn, om het on
gedaan te maken. Een man een woord
een woord".
Wij kunnen derhalve niet anders zeg
gen dan dit: de partijen van links heb-
44)
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE WORBOIS®.
Bij de Perrons ging alles geregeld. Ik
kon dus precies berekenen, wanneer en
op welke wijze mijnheer Penen zijn slaap
kamer opzoeken zou. Hij was altijd de
laatste, die naar bed ging, maai' om elf
iiur was halles stil in huis, dan was hij
al op zijn kamer. Hij had dan eersit de
verschillende deuren nagezien, of zij wel
gloed gesloten waren, en als- hij dan ein
delijk de voordeur op slot had gedaan,
sctbireed hij langzaam de trap op, die
naur_ de galerij en zijn kamer leidde.
Mijn eenige vrees was nu. maar, dat
hij ditmaal eens niet langs deze trap
naar zijn kamer zou gaan, maar langs
het achtertrapje, waardoor ik natuurlijk
groote kans liep -ontdekt te worden niet
•afleen, maar mijn plan ook mislukken
z«u, omdat hij dan erop was voorbereid'
Natuurlijk was die vrees tamelijk onge-
ben zich in deze quae'stie niet. van de
gunstigste zijde doen kennen.
Dergelijke accoorden moeten maar nooit
weer worden aangegaan.
Ear. raadsel.
Wij lezen in De Rotterda m m e r
Een raadsel blijft nog altoos het
schouwspel, dat Rusland oplevert.
Met de actieve deelneming aan den
oorlog is hot gedaan, dat is na het jam
merlijk verloop van het laatste offensief
wel zeker. De Centralen zullen wel tac
tisch genoeg zijn om niet veel meer te
doern 'dan hun eigen grondgebied zuive
ren van den vijand. Verder doordringen
zou allicht prikkelen tot militair herstel,
terwijl een niet; meer doen dan het eigen
grondgebied bezetten juist alle actie van
de overzijde zal verlammen, omdat er
uit blijkt, dat men bij de Centralen met
geen veroveringszucht bevangen is.
Maar wat de binnenlandsche beweging
zal opleveren als eindresultaat weet nie
mand te zeggen. Voor de ontbinding van
liet rijk is het een veeg teeken, dal het
ééne deel na het andere zich alvast poogt
onafhankelijk te maken zonder de samen
komst 'der constitueerende vergadering af
t.e wachten. Finland, Lit hanen, de
'Oekraïne. Rusland's korenland, pogen
reeds nu hun slag te slaan. Indien dit
doorgaat, zal Rusland dan uit de rubriek
van de groote mogendheden verdwijnen
of zal althans nog een federatieve groote
staat mogelijk blijken?
En de eenige man, die, naar het. schijnt,
door het vertrouwen, dat hij geniet, den
toestand zou kunnen beheersc.hen, wordt
ondermijnd door de verraderlijke tuber
culose, zoodat het de vraag zal zijn, of
zijn levenskracht lang genoeg strekt, om
zijn grootschen arbeid te volvoeren.
Zal wellicht blijken, dat Rusland nog
niet rijp is, .Voor de mate van staatkun
dige vrijheid, als thans West-Europa be
zit, en zal, als na de Fransche Revo
lutie, eerst het bestuur van een dictator
moeten komen, om den weg te banen
voor een latere vrijheid?
Wij wandelen 'bij dit alles in raadselen.
Het is zoo moeilijk de groote lijnen
in zijn eigen tijd te zien.
Aantrekkelijk en versterkend.
Wij' lezen in liet Huisgezin:
Het Nederlandsch Onderwijzers-Genoot
schap, gesticht, door den vrijmetselaar
Buddingh, is' thans 75 jaar oud. De rede,
door zijn voorzitter tot opening van de
algemeene vergadering gehouden, ptond
ten deele in het teeken der Grondwets
herziening. De heer Lancée constateerde,
dat de openbare school in de toekomst
haar taak zal hebben te vervullen en
haar strijd te voeren zonder eenige be
voorrechting. ,Hij 'vond er iets aantrek-
kelijks en versterkends in gelegen, dat zij
haar kracht zal moeten zoeken in haar
eigen waarde, haar eigen werk, haar
zuiver paedagogischen grondslag. En op
dien grondslag verklaarde hij, voorstan
der der openbare school', ook wel een
strijd m'et gelijke wapens aan te durven.
Deze (toon klinkt sympatiek.
Hoe jammer, dat men eerst, zoo laat,
voor velen afgedwongen en schier afge
perst, tot het inzicht is gekomen, door den
voorzitter van het N. 0. G. thans ont
wikkeld. Het inzicht, dat er voor de
school' iets aantrekkelijks en versterkends
in ligt, haar kracht'te zoeken in eigen
grond, - daar het nooit gebeurde, dat hij
dien kant langs ging. Als men echter
ail'eS zoo goed heeft voorbereid, haalt
men zich sloms allerlei bezwaren in het
hoofd.
Voor Dobbs had ik niet bevreesd te
zijl, die bekommerde zich niet om mij
binnenshuis, haar eenige zorg was slechts,
mij van de dienstboden weg te houiden
en mij eer het bedtijd was te dwingen
naar mijn slaapkamer te' gaan, wat. ik
piet 'zoo erg vo.nd, daar ik meestal dood*
moe was en ik, af was ik dat. niet ge
weest, 'veel' liever in mijn bed lagl omi
rustig allerlei dingen uit te denken, dan
op te zitten in die nare, saaie leerkamer
Maar dien dag' was. ik toch bijizonder
zenuwachtig, ook al probeerde ik juist
I heef kalm en bedaard te zijn en dat
i maakte mij ongerust, dat Dobbs het een
I of ander ontdekken zou. Ze moest 'het
maar eens in baar hoofd krijgen,
dacht ik, dan had je het, dan zou
je eensi wat beleven. Dan zou ik natuur
lijk een verklaring moeten geven over
mijn bedoeling met den schedel en de
phosphor, en kwam er in elk geval van
de grap niets. En Dobbs merkte inderdaad
j wet iets bijzonders aan mij op, want
i toen wij samen door het dorp wandel-
waard o en eigen werk, en niet in .be- j
Voorrechting fot de overheid. Hoeveel
leeds zou ons bespaard zijn gebleven,
hoeveel verder zouden wij met de uit
rusting van het onderwijs thans zijn, in
dien de vrijzinnigheid van de bevoor
rechting van één soort onderwijs eer
der afstand had willen doen. Indien zij
den eerlijken en loyailen wedstrijd tus
schen openbaar en bijzonder onderwijs
met gelijke wapens eerder, had willen
en durven aanvaarden.
En wij zijn er niet zeker van. noch
er volkomen gerust op. dat. allen het
thans willen en durven. Toch kan liet
ophouden van den politieleen Schoolstrijd
enkel wonden verkregen door een spoe-
digre en eerlijke inlossing der verbintenis,
door het aanvaarden van het nieuwe
Grondwetsartikel 192 aangegaan. Pok
ligt liet voor de hand, dat wat. voor
liet Lager Onderwijs als juist en billijk
is erkend, voor de andere takken van
hei onderwijs niet kan worden gewei
gerd en onthouden. De linkerzijde zal,
indien gij verstandig is. -zelf deze con
sequentie hebben te trekken. En zij zo-u,
politiek gesproken, een handige daad
doen, indien zij de gelijkstelling, voor
het Lager Onderwijs afgekondigd, tot het
onderwijs in zijn vollen' omvang uitbreid
de. Wat voor liet. Lager Onderwijs aan
trekkelijk en versterkend is. moet. het ook
voor het Vak- .en liet Middelbaar, liet
Gymnasiaal en het Hooger Onderwijs zijn
Het igeheele onderwijs vrij en gelijk
voor echte vrijzinnigen ware dit. een
mooie leuö, die behalve voor hun recht
vaardigheidszin, voor hun moed zou ge
tuigen. Zal men zich tot die hoogte kun
nen opwerken?
Beknopt overzicht van den toestand.
Een verandering in den toestand is
ook gisteren op jiet Westfront niet in
getreden
Althans geen verandering van belang.
Wiel wordt gemeld, dat de Fransche
trotepen in de streek van Les Eparges
en ten N.-W-. van Bix.sc hoo te vorderingen
maakten, doch dergelijke successen zijn
sllechts van lokaal karakter pn brengen
partijen niet nader tot de beslissing.
En niet waar? we vragen ons
bij die feeoordeeling van de legerberichten
allereerst af: hebben de feiten ons na*
der tot de beslissing gebracht?
In 'die Boekowina en Moldavië vorde
ren de centralen nog steeds.
Ten 'N. van Focsani hebben zijl het
succes verder uitgebreid. Pogingen van
Roemenen en Russen ten W„ van deze
stad, om door sterke massa-aanvallen de
door de Duitschers verworven successen
te niet te doen, mislukten.
De Russen verloren tot eergisteravond
50 officieren en 3300 man aan gevange
nen, bovendien 17 kanonnen en meer
dan 50 machinegeweren en mijnwerpers.
Nog minder belangrijk dan dé oorlogs
berichten zijn de vredesberichten.
Aan het begin van. het vierde oorlogs
jaar zou men rneenen, dat de v-redes-
liefde wel moest toenemen. Nu en dan
blijkt er werkelijk een toenemend vter-
langen naar vrede te bestaan. In Duitsch-
land b.v. hebben de mijnwerkers in Es
sén zich krachtig uitgesproken voor den
vrede door overeenkomst.
De volkeren willen wel. maar de re
geeringen denken er helaas .nog anders
over.
Een vrede door overeenkomst willen
den, zag' zij mij ee.n paar malen zeer ver
wonderd aan. mij vragende, waar toch
mijn, gedachten zaten en of ik soms een
slaapwandelaarster was. „Je loopt of je
buiten zinnen bent," zeide zij scherp,
„daar net liep je tegen den bakkersjon
gen op en nu stap je weer recht door
dien modderplas heen. Zie je goed ér
eens idtzien. 'tis schande! Wel trachtte
ik na die terechtwijing beter op mijn,
voeten tè lettep en flink om mij1 heen
te zien, maar mijn gedachten zaten nu,
eenmaal elders "eyp wel <q> de galerij bij
mijnheer Perre.n's slaapkamer en dus had
ik die vermaningen op onze verdere wan
deling nog wel eenige malen noodig. Ik
Was dan ook wat blij, toen wij weer
goed en wel thuis waren en ik van .on
der de scherpe, verwonderde blikken van
Dobbs weg was.
Thuisgekomen, werd ik weer geheel
aan mijzelf overgelaten en langzaam kro
pen de uren voorhij, totdat ik gehaald
werd, om naar bed te gaan. Toen ik de
trapt opging, hoorde ik Dobbs. tot de
andere dienstboden .zeggen, dat zij zeer
stil' moesten wezen, want miss Judith
was vanwege een hevige verkoudheid
vroeg naar bed gegaan en miss Mon^
zou wet spoedig volgen, daar zij den
voor Volwassenen. Vakken met oordeel legen, het verbeteren van zijn schrift, rekenen,
meetkunde, taal, voorbeelden van brieven, requesten, enz., beginselen van het
boekhouden, geldhandel, inrichting van onze regeering, onze belastingen, aardrijks
kunde, algemeene ontwikkeling. Abonnement begincursus fl.50per3 maanden,
vervolgcursus f120 per 3 maanden. Bestaat sinds 1 Juli 1911. Is reeds ge
volgd door circa 5000 deelnemers. Gedrukte lessen. Op aanvraag gratis
prospectus en proefles. Uitgave van: G. G. J. MUTSAERS, Hoofd eener
School, OSS.
zij, maar een overeenkomst, die allen
hun zin geeft, bestaat niet.
Hoe zou een overeenkomst er moeten
uitzien, die aan de Franschen Elzas-Lo
tharingen gaf, het Saavgebied en den
linker-Rijno ever, aan Italië de gebieden
in Trentino en Triest, die aan de Send
ers, Kroalen en Slavonen de eenheid,
aan Tsjechen en Solwakken de vereeni-
ging, aan Polen en Roethenen de onaf
hankelijkheid bracht, die den Roemcni-
ërs de brokken uit Hongarije gaf. waar
voor zij het zwaar opnamen
Een dergelijke overeenkomst beteeken-
de den ondergang der centralen en Is
dus een onmogelijkheid.
Men moet aansturen op een vrede zon
der annexaties, met herstel' van België
en Servië. Zuiver .opgevat. Zonder ach
terdeurtjes.
Velen willen dien vrede, maar er zijn
er Ook. die eens droomden van een der-
gelijken vrede en nu zelf ten strijde
trekken.
Denkt maar aan Wilson
Dat, het verlangen naar den vrede on
der het. volk meer. en meer wast. blijkt
ook uit het volgende:
De Londensclie correspondent van „Af-
tenposten" meldt, dat de gedachte, dat
de oorlog dit jaar ten einde zal wor
den gebracht, steeds meer veld wint. In
ieder geval zijn sterke krachten aan het
werk om de middelen te vinden, den
krijg niet langer dan dit jaar te doen
duren. Ook de Paus spaut hiertoe zijn
krachten in, en in Rusland en Engeland
gelooft men niet, dat de oorlog in 1918
zal worden voortgezet
Gebrekkigs conversatie.
In de Frf. jZtg. vertelt een medewer
ker van de gebrekkige conversatie tus
schen de Duitsche soldaten en de bur
gerbevolking in de bezette gebieden van
Noord-Frankrijk. Twee kleine, doch zeer
gewichtige woorden, die de Franschen uit
het Duitsch hebben overgenomen, zijn de
woorden „nix" (niets) en „kaputt" (ka
pot). Het „nix" bespaart den Duitsehen
soldaten het aanleeren van een groot aan
tal andere woorden. Van de honderd sol
daten, die weten wat „bon" beteekeailt,
zal nagenoeg niet een de beteekenis van
„mauvais" (slecht) kennen. Hij zegt een
voudig „nix bong" en men mag er aan
toevoegen, hij hoort van "de Franschen,
die met hem spreken ook nauwelijks iets
anders als „nix bong". „Kaputt" is even
eens vaak een helper ja den nood. Niet
alleen iets wat stuk is, of verpletterd,
heet „kaputt". Indien men niet over een
andere uitdrukking beschikt om een be
doeling duidelijk te ma|ken, p'leegt -men wel
het woord „kaputt" te gebruiken, en ook
met betrekking tot een winkel, die van
overheidswege gesloten is, of ten opzich
te van een liefde, die heeft opgehouden
te bestaan, wordt „kaputt" gebezigd.
De voornaamste woorden, die door de
Duitschers in het étappe-gebied worden
gebruikt, zijn: Pang (pain, brood),. ,W|ang
vorigen nacht haast niet bad kunnen sla
pen van de kiespijn.
Toen de klok tien uur siloeg, stond
ik jzachtjesi op-, en trok ik eenige klee
deren aan, daarna verliet ik mijn kamer
en ging op het groote portaal luisteren,
of ik ook wat hoorde. Het was echter
volkomen stil. alleen klonk mijl, toen ik
Do'bb's; kamer voorbij'sloop, haar nachtelijk
neusgeluid in de ooren, maar dat geluid
was mij in de gegeven omstandigheden
natuurlijk zeer aangenaam. De andere
dienstboden .hoorde ik niet, maar ik
wist, dat die reeds lang in bed lagen,
die gingen meestal reeds omi negen uur,
lOver de trapleuning kijkende, zag ik
beneden in de vestibule de hanglamp
nog branden, het teeken, dat mijnheer
Perren nog op waszijn laatste werk
was namelijk, dit. licht uit te doen. Al
lés liep dus prachtig van stapel.
Toch, moet ik eerlrjk bekennen, gevoel
de ik mij niet geheel op mijn gemak,
ik was erg zenuwachtig, wat ik, zoo-als
ik verteld heb, trouwens al heel den
dag was gteweest. Nu werd het echter
erger en ik meende het kloppen van
mijn hart te hooren, terwijf ik daar door
het donkere huis heensloop met een boos
aardig plan in mijn hoofd.
(vin, wijn), Borr (Beurre, boter), Pom-
detarr (Pommes de terre, aardappelen),
Delo (de Peau, water) en la guerre (de
oorlog). Voor Duitsch, Duitsche en
Duitschland wordt doorgaans het Woord
„Allemang" gebruikt.
Naast „bon" en „grand" is ook het
woordje „petit" zeer bekend. Wanneer
hij over kinderen spreekt zegt de etappe-
soldaatmeestal „kleine petits". Malade
(ziek) kent hij verder zeer goed. terwijl
voor „dwaas" het woord „aeraplan" in
gang heeft gevonden. Beaucoup (veel) is
verder ook zeer verbreid, evenals „de-
ma ng" (demain, morgen) en „matting"
(matin, ochtend). Ook tontsevite (toüt de
suite, aanstonds) wordt veel gebezigd.
Korte Oorlogsberichten.
Een bevel tot uitwijzing is gegeven
door de Fransche regeering aan baron
Van Heemstra, een Nederlander, en diens
vrouw, een Ierscbe, te Gan, nabij Pau,
om hun vijandige houding tegen de Geal
lieerden.
-De „Times" van 4 en 5 Aug. geeft
aan Engelsche verliezen op 307 officie
ren en 3170 minderen.
-De voorl-oopige regeering van Rus
land heeft besloten Joodsclie veld rabbij
nen naar het front te zenden.
In den sector van Minsk zijn door
de centralen Russische infanterie-patro-
nen gevonden, welke door het afsnijden
der punten in dum-dum kogels veran
derd waren.
De Canadeesche senaat heeft de
wet op den militairen dienstplicht in der
de lezing aangenomen.
Czernin begaf zich naar het Duit
sche hoofdkwartier, en zal vandaar naar
Berlijn gaan, om den rijkskanselier een
tegenbezoek te brengen.
President Poincaré en de' koning
van Roemenië hebben hartelijke telegram
men gewisseld naar aanleiding van de
houding der Roemeensche troepen.
Een Fransch vlieger, die N. van
Brody den tegenstand der kozakken moest
steunen, daalde tot op minder dan 20
M. en joeg een Turksch regiment met
matrailleumiur op de vlucht.
De nieuwe Belgische vermogensbe
lasting op roerend goed is 1 Juli in wer
king getreden.
iFrederic Harrison, de oude filo
soof, de groote positivist van Engeland,
is bij het ingaan van het vierde oorlogs
jaar weer eens in de „Times" met zijn
woedenden liaat tegen de 'Duitschers los
gekomen. „De geschiedenis leert ons", zegt
hij ten slotte, „hoe de dweepzucht van
Loyola, de dweepzucht van Calvijn eens
heele volken tot een vurig geloof in mis
daad als een godsdienstigen plicht op
leidden. Zoo hebben de Thugs in In-
dië eens den moord tot een heilig be
roep gemaakt. Wij- zijn nu onder de wa
penen om het Thuggisme in Europa te
onderdrukken. Het is een smaad tegen
.-*.1 li. ii-OTjTj i
Het was vreemd, mlaar terwijl' ik naar
buiten keek, zag ik de dingen heel an
ders dan gewoonlijk. De sterren schitter
den niet anders dan in andere nachten)
en toch had ik pen gevoel of ze mijl
toepinkten en zeggen willden: zeg eens-,
wat voor boosaardig plan voer je daar,
in je schild. En het eentonig geruiseh;
van de golvem daarginder ver scheen mij
met ,zijn dof en diep geluid eveneensi
te willen verwijten, dat ik iets afschud
Welijks van plan was. Inderdaad, ik was
niet op mijn gemiak en het tikkertje daar
binnen hamqrde onbarmhartig, zelfs dacht)
ik nog heef even apn de lieve tantei
Raohel', die ik jn Zoolang niet gezieni
had en die het .zeker ten zeerste af
keuren zou, ais zte van mijn plan afwist.
Maar ik wilde naar de stem van het
geweten niet luisteren. Mijnheer Perren
haatte ik, ik Jiad hem altijd gehaat. Ik
kon hem niet uitstaan en werd alleen
al naar van hem te zien. En nadat hij
met mij gevochten had, gsag ik in hem
mijn vijand nog mleer, hèm verweet ik
ik in stilte, de oorzaak van al de ellende
te zijn.
(Wordt vervolgd.)
1
X
