W 261 llonrfer<ia£ 9 Augustus 191V 31 e Jaargang De. Groofe Oorlog. On/a1 Arbeidersvrouwen Uitgave van tie Naaml. Vena. LUCTOR El1 EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: L A N G E V 0 R S T S T R A A T 2 13 Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUiJ L. BURG. Drukkers jDosterbaan Le Coin t re, Goes. i r) kZeeuw In het jongste nummer van het mooie maandschrift „Christelijk Vrouwenleven", gaf Johanna Breevoort een bemoedigend larükel voor onze Christelijke arbeiders vrouwen. W-ij meenen in den geesl van de schrijf ster te handelen, wanneer wij haar woor den overbrengen aan die vele duizenden vrouwen uit den arbeidenden stand, die wij niet ons blad dagelijks mogen berei ken. ilet voornaamste er uit moge hier volgen. Met arbeidersvrouw bedoel ik de vrouw uit de volksbuurten, die leeft in nauwe straten, 'in bedompte huizen. De vrouw, die in haar één- of tweekamer-woning haar huishoudentje te redderen heeft en haar kinderen op te voeden. Die bij nacht werk van haar man, haar kroost overdag mistig moet houden, of de straat opjagen. De vrouw, die zorgen moei, dat haar kinderen 's morgens in het klein bestek, waar sommigen Zelfs geen plaats aan tafel kunnen vinden, elkaar niet in het haar vliegen, wier kleinsten schreien door onvoldoende vo'eding of le groote ver moeidheid der zoo gende moeder. De vrouw, die elke week haar beddegoed uit de bedsteden moet sleepen, omdat in de overigens droge woning de matrassen mat worded door den stoom in huis, ver oorzaakt door wasschep en koken en was-chg-oed over lij-ntjes boven de kachel •drogen, lie vrouw in één woord, die met twaalf- tot Zestienhonderd centen vele nionden open 'JE houden heeft, een man moet voeden, die zwaar lichaamswerk (verricht en een huur moet verwonen,, die volstrekt niet overeen komt. met haar in komen. 'Nu vraag ik of zulk een arbeidersvrouw, die zoo'n zwaden strijd om het bestaan moet voeren, wanneer zij een Christen is, iels vóór heeft boven haar lotgenoo ten, die den zegen van den godsdienst missen Ik ken gezinnen met vele kinderen, ook wel met eene zwakke, uitgeputte moe der, die rondkomen moet met een klein weekgeld. Gezinnen waarin de gedurige geldnood niet leidt tot onverschilligheid en afstomping, waarin juist een soms wel blijmoedig geloofsleven wordt geleid. „Och", zei me onlangs nog een afge werkt vermoeid moedertje, met wie ik het over de schrikkelijke duttrte had, „je leert zoodoende uit de hand des Heeren te leven". Ik heb het vaak gehoord dat vader ontevreden, mopperend thuis kwam en stil weid bij. het zien van zijn vrouwtje. Ik ken kinderen van vier jaax, die nooit de vrije natuur zagen, nimmer verder kwamen dan hun bedompte buurt, terwijl moeder jaren ziek lag; ik ken bleek neusjes, die uit school „aanpakken" moe ten, broertjes en zusjes helpen, kopjes wasschen, vloer vegen. „Dat is om te vloeken", siste mij on langs een socialist toe. „De godsdienst van die tevreden lui, die nog danken voor het leed dat God hun zendt, is een struikelblok op den toekomst weg. Godsdienst bindt ze met ketenen aan het bestaande onrecht. Zulke lui moeten hun onrecht uitschreeuwen. In opstand, in het rukken aan de kgtenen zit de redding". Is het zoo? Stel, dat de socialistische maatschappij beter zou zijn dan de kapitalistische, kan Qan werkelijk de nieuwje economische lente komen door wilde wanhopige wangunst, een ontevreden schelden op de bezittende klasse? Kan een kwade boom ooit goede Vruchten voortbrengen? Kan'uit het zaad van haat en wrok en onverschilligheid tegen al wat Christelijk is, ooit een gou den, rijke oogst van zegen en vrede ont kiemen Neen, of wij leven onder het regiem van het kapitalisme of het socia lisme, de waarachtige vrede moet van binnen uit ontkiemen. En de mensch, die in harmonie met God en z.ich-zelf leeft, stijgt op, zoo waarachtig als twee maal twee vier is. De Christelijke arbeidersvrouw heeft ontzaglijk veel voor boyen hare lotge- nooten. Ten 1ste, o m d a t z, ij een h o r i- zon heeft, waar het voor een mensch zonder God grauwe duisternis is. Zij is een lidmaat Van Christus en dus Zijner zalving deel achtig. Zij heeft gemeenschap aan Zijn lijden, maar ook aan Zijne heerlijkheid. Dit aardsche leven is het voornaamste niet. Integendeel, het is maar- een klein 6sdeelte van haar eeuwig bestaan. Het is slechts osn. korte beproeving, die ras voorbijgaat, zoo roemde eens een dood arme weduwe tegen mij. 2de. Zij wil zichzelf als een levend dan,koffer Go-de of te en. Het zonde-besefalles verbeurd te hebben, maakt haar weinig eischend en nederig. 3de. Z ij tracht met een v r ij e, goede consciëntie te leven. (Dus verricht zij- al haar werk onder Gods oog; al reinigt zij haar kleeren, al schilt ^Zij de aardappelen, pi boent zij den vloer. Dus doet zij- alles goed en trouw en zui nig, want er mag niets verloren gaan. Zij bedisselt haar kleine huishouden met ernst, heeft geen tijd, haar kostbare uren te verbabbelen, bij de buren te klagen. Vanzelf rijst haar leven op hooger peil. 4de. Zij beziet haar» kinde ren niet als' slachtoffers van p r o 1 e t-a r i sin e, maar als pa n d e n haar do or G od t oe- be trouw d. Dus komt er bij de natuur lijke moederliefde het element van God- o-ok-in-de-opvoedin.g-te-dieneii; haar kin deren op God te wijzen. Dat verhoogt den levens-toon. Kinderen, die een werkelijk vrome moeder zijn rijk geweest, plukken daarvan -de vruchten, -to-t hun o o r dee 11 of voordeel tot hun laatste levensuur. 45. Er k-o-m l, o n-danks al de zorgen en al de omringende herrie rust in haar leven. De innerlijke rust straalt naar buiten, dat geeft -den vermoeiden werkman een ge voel van vredige aangenaamheid. Zij heeft een God, Wien zij haar zorgen {daagt, vanzelf treft den arbeiders, haar man, geen bits verwijt voor te weinig loon, 6. In het vieren van den wek e 1 ijlks c h e n Rustdag ligt een o- il 11 o e m e 1 ij k e zegen. Ik spreek wederom uit -medeleven. Ik ken een Chr. gezin, waar de man om de drie a vier weken 's Zondags werken moet. Is va der weg, dan houdt het gezin nog den feestdag, al voelt ieder het gemis. Maar met hoeveel spanning en liefde wordt va der dan des avonds verbeid. Vergelijk een Christelijk en on-Christelijk gezin. In 'teerste k-ost het wel een beetje zelf overwinning, om bijna o-p denzelfden tijd op te -staan als in de week. Want er gaan zooveel mogelijk gezinsleden naar de kerk. Maar eenmaal buiten, wat ver heugt vader zich met zijn kinderen. Rus tig hoort hij Gods Woord, dat waarlijk niet buiten zijn sfeer valt. Het Evangelie is juist de troost der armen en God wil bun kraoht en leven zijn. Vader rust in 'dien tijd naar ziel en lichaam. - Thuis vindt hij later de koffie klaar, ze smaakt, al is ze een beetje slap of droe zig. Kan het even, er is een koekje bij, al is het slechts goedje van een cent of acht het ons. Doet er niet t-o-e. 't Is feestelijk. Dan is in dien tijd het .middagmaal be reid. Het beste van heel de week. „Men [viert den dag des Heeren, ook in kost en kleeren", zegt moeder, 's Middags gaat men gezamenlijk uit, of geniet van een kopje thee. Soms gaat moeder 's morgens óók naar de kerk. Of anders ""s avonds. Viader springt even handig met de klein tjes o-m als moeder. Ik heb een opperman, met knuisten als een hamer, zijn kind wel een schoone luier aan z-ien spelden. En hij- deed het patent. Zondagavond is het glorieuurtje van de weekDe kinderen naar bed, moeder en vader genieten dan van de rast. Laat er eens een harmonica huilen, of een de huurt met zijn vervullen. „Kom, laten we 't raam maar toe doen", zegt de vrouw gemoedereerd. „De tobbers hebben niet anders". Zij voelt -zich rijk in God. Neem nu den Zondag van een arbei dersgezin zonder God. 't Gezin slaapt lang, er is 's Zaterdagsavonds wel geen gejacht en gevlieg, om „gepoetst" te zijn voor het naar-bed-gaan, want vader heeft vergadering, of nam in de kroeg een borrel; maar zoo- verstrijkt ook de halve Zondag rastel-o-os met poetsen en plassen. De Christenwerkman heeft uit den Bij-bel voedsel voor zijn geest ge haald, (ieder vo-lkskenner is overtuigd van de o.pv-oedende kracht des Bijbels); .de andere bleef in zijn sfeer van sjouwen en ploeteren, soms timmert hij wat of lees-t een platvl-oersche krant. Eindelijk gaat de werkman uit, moe der- blijft in den rommel zitten, ,,'tls voor mij nooit Zondag". Al woonde er eerst begeerte in het gemoed om eens naai- buiten te gaan, die 'lust gaat ver loren. Omdat hij of zij proletariër is? Neen, omdat zij -gespeend zijn aan alle hooger levensbeginsel. „Zoo- gaat de dag voort, deels in verve ling, deels in ergernis. Neemt de arbeiders beweging de plaats van den godsdienst in, dan ontbreekt toch de innerlijke bevredi ging. De bewuste arbeider, die God niet kent, is nog ellendiger dan de onbewust voortsukkelende proletariër. Rust ont breekt en vooral de innerlijke vrede. Zoo stuwt de Christelijke arbeiders vrouw vanzelf en onwillekeurig haar man vooruit en naar boven. Is hij het niet eens met haar, dan komt toch haar vrou wendeugd hem ten goede. Gaat hij mede ellendige gramafo-o-n geluid met haar, dan beerscht er ondanks de ar- tn-oede liefde en vrede in het gezin. Hij ziet er beter, gelukkiger uit dan zijn neerge- duwde kameraad, verschijnt ook knapper j in de kleeren, is door zijn rast helderder van geest, heeft betere manieren, tijgt frisscher aan het werk, trekt de aan dacht va.il zijn meerderen, hij krijgt zelf respect en dwingt achting af. Op een ge geven oogenblik blinkt hij uit in dit of dat, en de brug tot, een beterepositie is gelegd. De Christelijke arbeidersvrouw heeft dit vóór boven haar lotgenooten, die den zegen van den godsdienst derven; zij weet en voelt, dat de godzaligheid een groot gewin is, met vergenoeging, I Timotheus 6, vers 6: „Want wij hebben niets in de wereld gebracht: liet is openbaar, dat wij ook niet iets daaruit kunnen dragen, maar als wij- voedsel en deksel hebben, wij zullen daarmede vergenoegd zijn". Eens beklaagdp ik een arme prolela- riërsvrouw -over haar groote zorgen. Ik was toen nog een jong meisje. Wat was haar -antwoord: „Kind, je weet niet, hoe nuttig het mij was: ik weet vernederd te worden, ik weet ook overvloed te hebben, alleszins en in alles ben ik onderwezen, beide verzadigd te zijn en honger te lij den, beide overvloed te hebben en gebrek te lijden, ik vermag alle dingen door Christus, die miji kracht geeft". Filippen- sen 4:12—13, Dat vrouwtje had zeventien kinderen (gehad en heel haar leven steeg het week loon van haar man niet boven de negen gulden in de week. Christus is om onzentwille ann ge worden en leeft nu in eeuwigheid om voor Zijn volk te bidden en hen eenmaal tot [zich (e nemen in koninklijke heerlijkheid. Met dezen Koning in geestelijke gemeen schap te mogen staan, dat heeft de Chris telijke arbeidersvrouw voor op hare lot genooten, die den zegen van den gods dienst derven. „Ik heb nog n-o-oit gezien den rechtvaardige verlaten, noch zijn zaad zoekende bx-o-od". Natuurlijk deelt de schrijfster deze din gen niet mede, om in schreiende misstan den te berasten. Dat zij verreMaar onze Christelijke huismoeders mogen toch, -in deze dagen van droeven druk wel eens herinnerd worden aan de voorrechten die zij boven hare lotgenooten voor hebben - de godzaligheid is toch ook een gewin voor het tegenwoordige levenen daar door gesterkt worden om in den geloove voort te gaan. Slordig brheer? Wij zijn geschrokken van het bericht, dat weer 40.000 kilo kostbaar en kostelijk graan, te Tetex'ingen, is weggeworpen. Hel moest niet kunnen voorkomen in dezen benarden tijd, waar mensch en vee er naar o-p snakt, dat er nog van ons heer lijke koren in de opslagplaatsen bederft. "Wij hebben een heirleger van flink- be taalde, wakker toeziende voogden, dis- tribuanten, keurmeesters, inzamelaars, prijzenzetters, controleurs, snorders en proces-verbaal-makers, die met hun-allen, hebben te zoi-gen, dat onze levensmid delen behooi-lijk ingekocht, feewaard, verzorgd en uitgedeeld worden, en dat er niets tusschen kaai en schip tex-echtkomt. Maar zouden deze enorm goed betaalde, buitengewone staatsdienaren'wel allemaal even goed hun plicht doen? e c EngeSscho zorgeloosheid. Het schijnt in Engeland nog heel wat erger te zijn. We lezen tenminste in de N. R. C. van de volgende ontdekking door dr. Thomas, ambtenaar van den gezondheidsdienst te Londen: Er waren 365 ton Nederlandsch en Deensch spek, die in Juni wegens te lang bewaren bedorven was en voor voedsel onbruikbaar werd verklaard, 500 kisten visch, in October 1916 uit Rotterdam aan gevoerd, in "Londen afgekeurd moest wor den. Op denzelfden dag kwam cje Malvern uit Rotterdam met 1000 kisten 'visch, die, op 35 kisten na, ook als ongeschikt voor menschelijk voedsel wei-den afgekeurd. Dan waren er den 2en Juli 771 ton aardappelen uit Holland aangekomen, Daarvan konden slechts 90 torn verkocht worden; de rest was voor menschen niet te eten; 500 zakken konden als varkens voer dienen. "Den 5en Juli werden 28 ton aardappelen aangevoerd; vijf dagen later bleken van 766 zakken er 675 voor menschelijk voedsel ongeschikt. Den 7en Juli waren met 2 stoom schepen te Harwich aardappelen en mar garine uit Holland aangevoerd. Dr. Tho mas -fereeg den 9en bericht, dat 13000 zakken rottende aardappelen en een par tij ondeugdelijke margarine met het spoor naar zijn district op weg' waren. Hij1 hoor de, da-t de aardappelen in .plechten staat waren, toen ze in Holland werden ver- i scheept. Ze waren daar 12 dagen aan I boord voor de schepen vertrokken. Te Harwich bleken de zakken zoo verrol, dat de aardappelen er uit vielen. De rot tende aardappelen verspreidden zoo'n warmte, dat de margarine in de kisten smolt en in sommige gevallen geheel uit de kisten was weggelekt. Er werden' ruim 120 spoorwegwagens gebruikt om die aardappelen ie vervoeren. nckti.opï overzicht van den toestand. De tegenstand der Russen wondt krach tiger; in Galicië en Bo-ekowina. Uit eerst genoemde streek zijn ze nu nagenoeg uit. Maar in Boekowina zouden zij nog wel wat willen blijven. Zijn zij daar uit, da-n komen de Oostenrijkers ook weer in Roemenië, en dan is de afstand tot BéiSsarabië niet zo-o heel groot meer; en zijin d'e Cenfralen weer in Rusland. De Roemenen schijnen er ook zoo ov'e,r te denken. Hun aanval, strekkende om het gevaar dat hen van het noorden dreigt af te wenden, was- ei' tenminste krachfig genoeg voor. Of het hen baten zal? Vooral nu Mack'ensen uit het zui den hen komt bedreigen, mag dit wolf den betwijfeld. De vleugels gaan steeds meer vooruit, en dat zal de verbonden R's (Russen en Roemeniërs) wel dwingen heel Moldavië prijs te geven. Op het westfront, in Vlaanderen al thans, schijnt de ax'tillerie-actie weer be gonnen te zijn, blijkens het schieten dat- gisteren en heden weer gehoord werd. Tot nog toe zijn de Engelschen met dezen vernieuwden aanval niet gelukkig. Hunne aanvallen werden overal mét ver liezen gekeerd. Zoo luiden althans de Duitsche tele grammen. De wereldoorlog in een ar.rfar licht. Het „,Berner Intelligenzblatt" schrijft: „De onthullingen van den Duitscheö Rijkskanselier leggen de kaarten d?r Fra.n-' scire geheime-diploiinatie open. Het zijn zware aanklachten tegen de Frjufsche re geering. Poincaré en Briand zijn tegen over bet neutrale buitenland dat van annexaties niets wil weten, blootgesteld. Hehben Engeland en Italië niets Van der gelijke .verdragen geweten? Zoo ja, dan' moeten ook voor deze landen concessies toegestaan ,zijn. Ma-ar (dan zo-u de geheele wereldoorlog in een ander licht komen, ook voor de Fransche socialisten Als de uitlatingen' van de it Rijkskanselier volkomen waar zijn en in het Fransche volk en jn de loopgraven door-dringen wat ze wel zullen doen dan zal de oorlogswil van frankrijk wel als een nachlpitje uit- g&an. De soldaten zullen zich afvragen, we vechten dus niet meer yoor de vrij heid ,van Frankrijk, maar voor annexa tie-plannen. En wat zal Amerika, er wel van zegden, en vooral de pacifist Wilson? Op het oogpnblik moeten wij: vernemen! dat iet uitg.eputte Fransche volk of lie-i ver de nog niet uitgeputte Fransche regee ring o-p dezen misdadigen weg niet door gaan. Ca-rson houdt een vurige annexatie rede, So-nnino breekt den Italiaanschen! Imperialisten baan, en Poincaré smeedt met de Russische regeering veroverings plannen Dat is nu de Entente, die de volkeren van het Duitsche militairisme wil bevriji den Bij alle sympathie voor Frankrijk Engeland en Italië kan het neutrale Zwil- seix-land, dat bij een duurz-amen vrede is geïnteresseerd, het met dergelijke iml- perialistische opvattingen niet eens zijn." Rusiesid's niaitwa jonge mannen. De „Manchester Guardian" zegt: „Dé jeugd speelt thans een belangrijke rol in de wereld. De Russische revolutie was het werk van jonge mannen, en thans: is Kerensky, op 36-jarigen leeftijd, fei telijk dictator. Terestsjenko is 32, Sko- belef 34 jaar een Tseretelli ongeveer even oud. Dit herinnert er aan, dat Banton', toen ide Fransche -revolutie begon 30 jaar -en Robespierre slechts, een jaar ouder was. Eng-el'and'S Tegeering is pas versterkt door het intreden van Mr. Montagu, die 37 jaar en dus de eenige minister vart middelbaren leeftijd is, en van Sir Eric Jledden, die 41 jaar oud is. Intusschen is de gemiddelde leeftijd der leden van de regeering, de lagere leden en het War- Cabinet uitgezonderd, 53V2 jaar, terwijï die van de leden van het War-Cabinet 56 is Generaal Smuts, is 52 jaar en d-e jongste van hen allen Al de ove rigen zijn tusschen de 50 en 60, be halve Sir Edward Carson, $Lie 63 jaar is Omtrent Kerensky zegt een medeweri ker aan de „Daily News": VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. "V. Abonnementsprijs: Per 3 maanden fr. p. post fl.50 J-osse nummers-O.Oft P r jj s der A d v e r t e n t i n. 14 regels f0.60, iedere regel meer 15 et 3-maal wordt 2-maal berekend. Bij abonnement voordeelige voorwaarden. Bewijsnummers 5 cent. „Zij die hem kennen zijn het er niet over eens-, of hij een -groot redenaar1 ia. Zeker is, dat zijne woorden niet zon der uitwerking zijn. Reeds jn 1912 wa/6f hij in de Russische gerechtshoven eed j belangrijke nationale figuur geweest. Z-ijoi naam vestigde hij door de verdediging j van de arbeiders, die bij1 de slachti: in de Lena-goudvelden betrokken w; i-en. Men vergeleek hem toen bij1 La- bori, den onlangs overleden advocaat uit de- Dreyfuszaak. Later heeft hij' eert belangrijk aandeel gehad in het beruchte „Ritueele moord"-zaak. Zijn optredert voor Beiliss bracht hem in bitteren strijd! met de overheid en hij weid zelfs' tot gevangenisstraf verooi-deelddoch dit vonnis is niet ten uitvoer gelegd. Kerensky, zoon van een schoolmees ter, was reeds op school' bekend oirf Zijn redenaarsgaven. Maar geen profeet heeft toen "kunnen voorzien, dat de jon gen die zoo hartstochtelijk kon voordra gen, eens de redder van Rusland en van de democx-atie in de wereld zoxi wouden. Het is zelfs nu nog moeilijk zich eene passende voorstelling te ma ken van Kerenski's genie. Vóór alles is hij een man, die geen vrees kent. Irt de tweede plaats js hij een teeder man. Hij 'heeft niet alleen de rechtvaardigheid! en het mededoogen, maar ook mensche- lijko wezens- dief. Hij gaat altijd claai-heen, waar de moei4 lijkheden het gróótst zijn en brengt daar mede, niet 'de oude booze stelling, dait wet en orde tot iederen prijs moeten wor den gehandhaafd, maar het nieuwe evan- gelie, dat de vrijheid hoven alles gaat.'-? De Russische verwarring. De Russische genei-aal Koriiilof 'heeft den 24en Juli uit Kamienec-Podolsld aan den minister-pi'esident en den toenmali- gen opperbevelhebber, Broessilof, het vol gende telegram gericht „Het leger van hex-senlooze inensclien, dat de regeering niet voor stelselmatig^ bederving en ontwi-ichting heeft behoed, is aan den loop op de velden, die men niets eens islagvelden kan noemen. Er heex-scht een eindelooze paniek, smaad en schande, [gelijk het Russische leger sedert zijn bestaan nog niet heeft ge kend. nldien de vlucht .niet ophoudt, en; de revolutionnaire regeering dezen schand vlek niet uitwischt, zal de onafwendbare loop der geschiedenis andere menschen; aan het hoofd stellen, die wel de schande zullen afwasschen, maar tegelijkertijd ver nietigen, wat de omwenteling heeft bei- reikt. Dat zal het ongeluk van ons land zijn- Er is geen keus: de revolutionaire re geermacht moet den vasten weg inslaan die eenig en alleen naar de redding van: het vaderland en van de vrijheid voert. Ik, generaal Kornilof, wiens geheele let- ven zich van den eersten dag van zijn bewuste bestaan af tot nu toe in den: trouwsten dienst va,n het vaderland af speelt, verklaar, dat het vaderland ten ondergaat, en daarom .verlang ik, zónder dat het mij wordt gevraagd, onmiddellijke staking van het offensief van het leger, ten einde het op den grondslag van de strengste tucht te reorganiseeren en niet het leven van de helden, die het recht hebben betere da,gen te zien, nog ver der op te offeren. Het is om "den toestand onafwendbaar noodig, de doodstraf weer in te voeren en te velde opnieuw den krijgsraad in te stellen. Men verhele zich niet, dat dei zachte maatregelen van de regeering dó tucht in het leger ondermijnd en de wreed heid van de door niets meer te beteu gelen massa's uitgelokt hebben die zich in geweidaden, roof en moord toont. Men moet weten, dat de dood niet slechts in de gedaante van vijandelijke kogels, maar ook uit de hand van de eigen broeders vooi-tdurend in het leger rondwaart. De wedexinvoering van de doodstraf zal het leven van vele onschuldigen redden eu den ondergang van eenige weinige ver raders en lafaards ten gevolge hebben". In een onderschrift verklaart Saminkof, commissaris aan het Zxiidwestelijk 'front, het geheel met Konilof eens te zijn. Korte Oorlogsberichten. Een massa Engelse he sche pen in reparatie. Volgens een bericht van de „Basler Anzeiger" ligt er op hef oogenblik in Engeland 380.000 toni s'cheepsraimte in de dokken, -ami gere pareerd te worden. Alle Engelsche wer ven hebben volk op te -doeii, om de reparaties -uit te voeren aan gehavende schepen, -die in de door -de Britsche ad miraliteit gepubliceerde wekelijksche lijs ten van getorpedeerde schepen niet ge- 'noemd worden. De prestaties der wer ven ondervinden daarvan een buitenge wone pfbreuk en men "Schat de in 1916 en 1917 gebouwde nieuwe schepen hoog stens pp 500.000 tot 600.000 ton tegen-

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1917 | | pagina 1