e koop,
IGRAS.
Uit de Pers,
De Groote Oorlog.
k per kilo.
te koop
sden staat
tag en,
raars,
Irieveulen,
stbode,
FEUILLETON.
iUlrlll
aar, P. G,, om
rden opgeleid,
ihandeling dan
Adres J. A.
17, Vlissingen,
T
UClliSilU^
rV«rj» «tui
va»
WRVI
,«-«1*4
tion te 's-Heer
neinkonszand en
ser Arendskerke*
Ir 30 Juni bij
|d e k e r k e bij
in ruil tegen
Z. Z. Dam 95.
|iig. Te bevra"
IN, Bakker,
I hetzelfde adres
Li te koop ge-
Isthouder, West-
*S8V0Ul8n,
ie.
uppfantsn,
Ipolder bij Veere.
I DE WOLF, te
len Klavers en
Isgras te koop
L Laurens.
fosbtes Merrie-
i een 2-jarig Mer-
3 BR AND WE, bij
|Serooskerke (W.)
kNDKNECHT
bht", Grijpskerke.
Serooskerke.
vecht en Meid
3 BLOK, Krone-
■aagd
Bnstbode,
klein gezin, bij
jDE, Den Haag,
>on f 150.
houdster,
>0 jaar, in klein
'RATE, Weel,
Waarde.
erstond gevraagd
tboda,
broodbakker,
Kruiningen.
standigkeden der
>edig mogelijk of
enstbode
enshuis.
Korte Kerkstr.,
HAVE Luciebe
jedig mogelijk
fóenstbode,
Hen.
een kleine inrich-
lis van koken,
er jaar en verval
W aan het bureau
Uitgave van
Naaml. Vena. LUC 10II ET EMERGO,
gevestigd te Goes,
Hoofdbureau te Gees:
SiNGE VÖRSTSTRAAT 218.
Bureau te Middelburg:
SïRMA F. P. DHUIJ L- BURG.
Drukkers!
ioilerbaan Le Cointre, Goes.
ZU, die zich met ingang van 1 iuli a.s op
„Be Zeeuw" abonneeren, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nummers kosteloos.
De Chr. vakactie.
Het I zevende jaarverslag van het
Christelijk Nationaal Vakver
bond in Nederland met tal van bijla
gen vormt een lijvig- boekdeel. Gaarne
wiliërl we op deze plaats uit den be
langrijken inhoud een en ander aantee-
kenen*
Met blijdschap zagen wij geconstateerd,
Bal 1916 voor de Christelijke vakbewe
ging een jaar geweest is, waarop men
m -, voldoening mag terugzien. Het bleef
in lit jaar met deze vakbeweging gaan,
onverzwakt" in opwaartsche lijn. Ja, met
blijdschap en groote dankbaarheid worde
geconstateerd, dat in geen enkel1 jaar,
sedert het 'bestaan van het C. N. V.,
de vooruitgang, absoluut en relatief, zoo
groei is geweest als in 1916. Het leden
tal steeg met 5529, een cijfer -nog nooit
bereikt, terwijl ook het percentage van
den vooruitgang zoo gro-ot was als nim
mer te voren.
De jaren van voorbereiding, waarin veel
pioniersarbeid moest worden verricht,
komt men langzamerhand te boven. De
inrichting der bonden iv-ordt al beter. Mede
door den invloed en de leiding van het
C. N, V. heeft de concentratie en centra
lisatie van beschikbare krachten gro-oten-
deels zijn beslag .gekregen en kan miemi
zich thans gaan toeleggen op consolidee
ring, uitbouw en vervolmaking van het
geen werd tot -stand gebracht.
Niet, dat men reeds is waar men wezen
moet. 't Zou van zelfverblinding getuige»,
dal te beweren. Nog veelmoet verbe
terd. De centralisatie moet in Verschillen
de bonden vooral voor die organisa
ties wier leden in publiekrechlelijken of
semi-publiekrechteiijken dienst zijn
steviger worden doorgevoerd. De contri
buties zon in diverse organisaties nog
•te laag en dientengevolge het financieel
weerstandsvermogen te gering.
ivoorden van -dankbare nagedachtenis
cv orden gewijld aan hot bestuurslid van
het Vakverbond M. W. Smit; den oud-
Minister van Landbouw, Nijverheid en
Handel Ds. A. S. halma en den eere-
voorzitter, vroeger voo'rzitter van het Ned
Werkliedenverbond „Patrimonium", K.
Kater, die in 1916 het tijdelijke met het
eeuwige verwisselden.
Bij het verbond waren aangesloten op
1 Jan. 1910, 19 organisaties inet 6580
leden, op 1 Jan. 1916, 24 organisaties
met 15194 leden en op- 1 Jan. 1917,
18 organisaties met 2-0723 leden.
Deze vermindering van het aantal aan
gesloten organisaties behoeft echter geen
reden tot ongerustheid te geven. De oor
zaken ^ij-n gro-otendeels toe te schrijven
aan het gaan in de afgebakende lijn:
door concentratie van krachten de gezon
de ontwikkeling' onzer Chr. vakbeweging
bevorderen.
Een tweetal nieuwe aansluitingen wer
den opgeteekend, n.l. de aansluiting van
den Alg. Ned. Chr. Ambtenaarsbond en
die van id'en Chr. Zeeliedembond in Ne
derland, met resp. 1.50 en 1080 leden.
Het bestuur is thans samengesteld als
volgt:
K. Kruithof, le Voorzitter, Rotterdam;
C. Smeenk, 2e Voorzitter, Arnhem; H.
Amelia k, le Secretaris-Penningmeester,
Rotterdam; J. H. de Hoog, 2e Secretaris-
Penningmeester, Rotterdam; F. Elker-
Bewerkt naar het Engelsch van
EMMA JANE W O RB 0 IS-E
5.
Dat sfcheen de oorzaak van de knorrig
heid van den professor te zijn. „Ik vind
het vervelend, Mantie," zei hij! den dag,
nadat het jo-ngmensch geweest was, „ik
kan zulke dingen niet uitstaan," en hij
keek mij zoo verwijtend aan, alsof ik
het heipen kon. „Sn daar zat esn eind
aan moeten komen, dat verzeker ik j-e
Ik weet er maar een weg: opWat
hij daarme-de bedoelde, begreep Ik niet
v toen nij dat gezegd had, ging hij.
weer heen, zonder er iets ter verklaring
aan toe te voegen.
Maar den dag daarop kwam ik te we
ten, weikeu weg de professor er op wist.
Miss Isabella kwam met een gewichtig
gezicht bij me zitten in haar laag, ge
makkelijk stoeltje, en zeide toen: „Mantie
ik ga trouwen." Ik schrok daar niet wei-
1Zeeuw
wil ik je wel fce!
kr
m,
mg van
war1; son m eesaebts niet v-ltsfffit,
bout, Leiden; Joh. Hensgens, Kérkrade;
J. Quispel. Rotterdam; H. J. Stins, Heer
len; H. Verveld, Enschede.
Het Dagelijksch Bestuur wordt gevormd
door fle vriendenK. Kruithof, C. Smeenk,
J. II. -de Hoog en H. Arajelink.
Het jaarverslag bevat verder een uit
voerig overzicht van -de in verband met
de crisis genomen maatregelen, o.a. in
zake opdrijving van w-oninghuren en mi
litaire vergoedingen en do-et uit
legging van de gevoerde acties der aan
gesloten organisaties.
De vele goedverzorgde statistieken en
adreslijsten maken »-het „Jaarverslag" tot
een practisch handboek voor de Chr.
Vakactie, -dat een getrouw beeld geeft
van de Vakbeweging, zo-oals die in het
C. N. V. georganiseerd optrekt.
Winne het inteer en meer aan invloed.
Slijge liet ledental voortdurend. Blijve Jiet
C. N. VI op doeltreffende wijze voor de
belangen der arbeiders ijveren.
En blijke meer en meer, dat onze ac
tie meer omvat dan enkel loonsverhoo-
ging en duurtetoeslag. Dat het brengen
van ïecht en gerechtigheid in de socia
le verhoudingen ook meebrengt bevorde
ring van -de gerechtigheid in eigen kring.
-Ja, vóór alles het laatste!
Het bioscoopgevaar.
Weer een droeve illustratie van het
bioscoopgevaar.
T-ej Chelmsford in Engeland, is een
jongen van 16 jaar ter dood. veroordeeld.
Hij had een vrouw van 40 jaar geld
afgedreigd en daarbij doodgeschoten. II e. t
zien van gruwelstukken in de
bioscoop had hem er toe ge
bracht. Hij beweerde verder, dat hij
niet had willen schieten, maar dat de re
volver bij ongeluk was afgegaan.
Aldus Iaz'e-n we in een der groote bla
den. Een staaltje uit vele.
En nóg zijn velen blind voor het ge
vaar, dat hun kin-deren in de bioscoop
bedreigt.
Anderen sluiten er willens en wetens
de oogen voor. Maar zij allen zijn oorzaak,
dat we van een nationaal kwaad kunnen
spreken.
Gevaar voor onze positio.
De S tandaard schrijft onder dit op
schrift
Gelijk in don aard d.er zaak ligt,, zal
't vo-ortaan bij de Stembus niet minder,
maar veel sterker dan vroeger, voor
alle partijen, cn zoo ook voor ons, op
het propagandistisch accooid aankomen.
Over kleine verschillen zal m -n allicht,
nog eer -dan vroeger heemglijden, in de
phrase van zijn stembusaccooïd zal men
toeschietelijker wezen. Edoch, in zake
practischo vragen, die onmiddellijk om
oplossing vragen, zal men veel scherper
dan voorheen voet bij stuk moeten hou
den.
Zijn er daarom p tactische vraagstuk
ken aan -de orde, die om onverwijlde
oplossing roepen, en slagen we er niet
in, saam als één man op die practische
vragen een eensluidend antwoord bij de
komende stembus te laten hooren, dan
zal geen overleg en geen goed woord, hoe
innemend ook, het kunnen voorkomen,
dat we in tweeën of drieën uiteen gaan
en verbrokkelen.
dat ik van haar zoui moeten scheiden en
ik zeide haar dat dan ook. Maar miss
Clarendon vond dat geen bezwaar„Waar
om zouden we van elkaar gaan, Mantie,'
lachte zij, „ik denk er niet aan, je heen
te laten gaan, je blijft bij me net als
altijd, alleen word ik je meesteres."
„Wat?" riep ik uit. „U bedoelt toch
niet, dat de professor
„Ja zeker, meen ik dat,-" l'achte miss
Isabella weer, „ik word zijn vrouw."
„Och, doe u het toch niet", riep ik
schreiende uit. Ik kan je niet zeggen;
hoe ik geschrokken, was van die mede-
deeüng en ik was ervan overtuigd, dat
hei nooit goed zou gaan. Ik was woedend
o-p den professor, dien ik een ouden
dwaas noemde, wie dacht op zén l'eeftij-d
nog aan trouwen, en dan wei met zoo'n
jong ding. Maar het hielp allesi niets en
drie maanden later waren zij getrouwd.
■En hoe rijk gehoopt had, dat allen nog
goed afloopen zou, Kat liep geheel ver
keerd, net zooals ik dat dadelijk ver
wacht had."
„Hoe bedoel je dat, juffrouw Mantie?"
„Ja, dat kan ik zo-o niet vertellen,
juffrouw Bruut, daar zijn van die dingen,
■die men et zeggen mart Maar het is
.laUtëES ent eur/je
Reeds de Defensie van onze Koloniën
in Azië plaatst ons aanstonds voor zulk
een ongewenscht dispuut.
Er moet vo-or de defensie van onzen
Archipel' nu eenmaal gekozen worden. Wat
zal ons *t beste redden? Het landleger
om Bandoeng of de duikbootvloot op
zee
Op die vraag kan het beslissend ant
woord- niet l'a.ng uitblijven. Men kau het
niet nog eens voor vier jaren aanzien.
Er moet doorgetast.
Wat zal nu onze keuze z'ijln. Met Co-
lijn voor de vloot, of met Van lleutsz
voor het landleger?
En zoo is er meer.
Om nog slechts één punt van gewicht
te noemen. I
In zake de organieke wet op Art. 192
der Grondwet, wil 'de Antirevolutionaire
Partij in geen geval' met het voorstel
van de Bevredigings-Cornmissie mee
gaan. We willen niet aan de Gemeente
besturen met onze scholen zijn overgele
verd. We weigeren Groens leuze: „De
bijzondere school regel en de openbare
school aanvulling", prijs te geven. Mac-
kay's voorslag in de Unie blijft vo-or ons
het alleen aannemelijke. Nog op de jong
ste Deputatenyérgaderiag kwam dit zoo
beslist mogelijk uit.
Hoe nu, z-oo -de Bevredigings-Commis
sie toch op enkelen zoo overmachtigen
invloed uitoefende, dat men met de h-ec-
ren van die Commissie afzwenkte?
Eu zo-o nu is er meer.
Toch wijzen we Voorshands enkel o-p
deze beide meestgevaarlijke punten.
Raken we hierop onze eenheid! kwijt,
dan zijn we verloren.
Aan eensluiting móet daarom het wacht
woord zijn en blijven.
Een die „bij"' is!
J. H. schreef in het „Arnhemsch Dag
blad" -een tij-d-teekenend stukje.
Het volgende is er aan ontleend":
't Is gebeurd in een niet onvermaarde
ko-ekstad van ons vader' and.
De schoolopziener bracht op Yiijdag
voor Pinksteren een bezoek aan de Chris
telijke school. Hij ging rond en inspec
teerde en bevond alles puik in orde.
Bij' het uitgaan van de school betuigde
de schoolopziener z-'n hooge tevredenheid
over den gang der schoolziaken, maar zei
hij, toen ik hier heenging, kwam ik on
derweg plotseling tot. de gedachtemis
schien is er wel geen school, want het is
immers Goede Vrijdag?
Groote verwondering bij- de omstanders.
Tte schoolopziener voelt, dat hij jrich
blijkbaar schromelijk vergist heeft en her
stelt dan Z'n fout door te zeggen: och
neen, 'k bedoel 't is vandaag toch Hemel-
-vaartsdag
Nog grooter verwondering bij de hoor
ders, die gqen al 'te hooge dunk kregen
van de-s schoolopzieners „bij" zijn.
't Verhaal is me voor waar verteld en
dus is c-r reden het aan de vergetelheid
te ontrukken.
In dienst zou men na dergelijke over
tuigende bewijzen van op de hoogte te
Zijn, zeggen: goed zoo, een 10 op je
waschbli'k.
Bwnjpiiiiiuwnamui-i1. i mimwih——a i iWm.h i i i pi.' ,.i awgwwro
Beknopt overzicht van den toestand.
De besprekingen te Stockholm worden
nog voortgezet.
Ëlken dag bereikt ons de een of an-
oude vrijigezel van tegen de zestig, die
heel zijn leven om niets- dan studie ge
dacht heeft, onmogelijk een goede man
kan zijn voor een lief, jong vrouwtje,
dat wel zijn kleindochter had kunnen
zij-u. Maar ik mag er niet meer vaö
zeggen. Om kort te gaan, haar gezond
heid ging spoedig achteruit en toen zij
een jaar getrouwd waren, werd miss
Christy geboren. De professor voelde er
al dadelijk hoegenaamd niets- voor; toen ik
hem vertelde, dat het een meisje was,
bromde hij nijdig, dat ik hem niet om
zijn o-oren moest zaniken, dus je hooft
niet te vragen, hoe blij hij wasEn:
zoo is hij altijd tegen de kleine geble
ven, hij kok zich niets van hear aan
en de moeder werd steads minder. Toen
Christy amper twee maanden was, stierf
mevrouw.'-'
„En hoe hield de profe-sor zich?"
„Ja; eerst keek hij wel' een beetje be
drukt, maar hij liet zich er weinig over
uit, en trok zich nog meer dan-voorheen
in zijn studeerkamer terug."
„Maar het kapitaal' van de jongejuf
frouw, zij heeft dan zelf toch nog het
vermogen van haar moeder?"
„Och, wat. dat is no-oit beschreven,
en seeds uas heeler ^1 oogehru.'
dere verklaring van een congressist, welke
meer of mijider vertrouwen wekt in den
invloed van de vergadering, en meer of
minder getuigenis aflegt van den ernst,
die haar bezielt.
Nu heeft de Oostenrijksche socialist ge
zegd, dat hij zich een oplossing denkt.
Ten overstaan van het Ilollandscli-
Scandinavische socialistische comité ver
klaarde de vertegenwoordiger van de
Oekranische socialistische partij in Oos
tenrijk namens "Zijn partij, dat voor een
duurzamen vrede de verschillende vol
keren der Midden- en Oost-Europeesche
staten, n.l. van Oostenrijk-Hongarije, Rus
land en de Balkanstaten tot bondsstaten
met gelijke rechten hervormd moeten
worden.
Alle Oekranische gebieden moeien een
politiek zelfstandig staatsgeheel w-orden,
of zóó dat niet mogelijk is, volkomen
Zelfbestuur krijgen in bondstaats-samen
hang met Oostenrijk-Hongarije en Rusland.
België, Roemenië en Servië moeten her
steld worden, terwijl Montenegro met dit
laatste land vereenigd zou kunnen worden.
Men voel't, dat als men op deze ma
nier voorgaat, voorloopig nog geen daden
te verwachten zijn.
Trouwens, er zijn er, die het openlijk
.verklaard hpbben, dal vooreerst nog niet
gerekend behoeft te worden op pen ge
regelde vredesactie.
Branting, de Deensche sociaal-demo-
craat, die bekend is wegens zijn beslist
anti-Duitsche gevoelens, heeft aan een
redacteur van „Politiken" zijn meening-
over de cpnferentie medegedeeld. Terwijl
de Deensche minister Stauning de zaak
nogal duister inziet, zegt Branting: Stau
ning staat met zijn pessimisme in het
comité alleen.
„Wij mogen natuurlijk niet de onzin
nige hoop koesteren, dadelijk vredesonder
handelingen te kunnen -openen. Wij wer
ken voor 'toogenblik alleen aan het her
stel der Internationale. Voor dien tijd kan
van een geregelde vredesactie geen sprake
zijn.
Niet moedgevend, voorwaar!
Intusschen zijn buiten de conferentie om
geheime machten aan 't werk, om de toe
nadering tusschen Duitschland ein Rus
land te bevorderen.
Naar aanleiding van de uitzetting van
den Zwitser Grimim uit Rusland men
beweerde, dat hij een Duitsch agent is
is een en anlder losgekomen, dat tee-
kenen-d is voor de stemming in Rusland.
Reuter en het Petro-gradisch-e Telegraaf-
agentschap- brachten me-dedeelinge-n be
treffende een bemiiddelingsaanbod tol een
Duitschen vrede, in Petrograd gedaan door
bondsraad Hoffmann, chef van het po
litieke departement, door bemiddeling van
den in de laatste weken te Petrograd
vertoeven-den Zwitserschen sociaal-deino-
cratischen nationaal-raad Robert Grimm
uit Bern.
Met betrekking tot dit telegram) ver
neemt het Zwitsersohe telegraafageut-
agentschap van bevoegde zijide het vol
gende
Den 27sten Mei had Grimm het Zwit-
sersche gezantschap in Petrograd; waar
hij zich toenmaals ophield, verzocht aan
Hoffmann een telegram te zenden, waarin
hij (Grimm) in hoofdzaak Verklaarde, dat
er algemeen behoefte aan vrede was en
-d'at het sluiten van den vrede in po
litiek, economisch en militair opzicht een
dringende noodzakelijkheid was. Te be-
v-oegder plaats was men hiermede op de
hoogte.
het kind heeft niets- ,geen vrienden, geen
geldniets. En 't is bovendien geen
aardig kind ook, ze heeft meer van haar
vader dan van haar moeder weg."
Hiermede was: het gesprek afgeloopen en
beide vrouwen verlieten het vertrek, na
den etensboel te hebben opgeruimd. Ik
bleef achter met mijn overpeinzingen, die,
dat isi begrijpelijk, niet van de prettigste
waren, want zonder dat ik er moeite
voor had gedaan, v.a.3 ik er nu precies
achter gekomen hoc het. met mij stond.
Ondau. al mijn getob, viel ik na urenlang
akker te hebben gelegen, weoi ia slaap.
TWEEDE HOOFDSTUK.
Toen ik den volgenden morgen wakker
werd, was het. nog stil in huis, alleen'
het tikken van de kick, waarnaar ik
dien nacht, urenlang geluisterd had, i er-
brak de stille, maar maakle ze nog een-
toniger. Stil lag ik in mijn bedje weer na
te denken over het verhaag van Mante-,
inzonderheid over haar medeueehng, dnt
ik geen cent hoegenaamd meer bezat.
Mantie, zoo dacht ik, had dan toch ver
gelen, dat zij twee gnintjes vo-or mij- in
bewaring had en dat er in mijn kralen
beursje nog enkele zilverstukjes eaten.
dn verder het en d?t vooral
VERSCHIJNT EliKEH SERXDA&
A bon cementsgrgai
Per 3 maanden fr. p. pest f 1.60
Losse nummers -O.0S
Brijs def Xdrerissllfn.
1—4 tegels f0.60, iedere rggel meer XS A
etmaal wordt 2-maaI berekend.
Hg abonnement voordeelïge voor
Bewijsnummers cent.
De eenige mogelijke en gevaarlijkste ver
storing van alle onderhandelingen zou
slechts door een Duitsch offensief in het'
Oosten 'kunnen plaats hebben.
Bleef deze verstoring weg, dan zou
beëindiging van den oorlog in betrekke
lijk korten lijd mogelijk zijn.
Daaraan werd het verzoek vastgeknoopt,
dat Hoffmann Grimm op de hoogte zou
stellen van de bekende oorlogsdoelein
den der regeeringen; daar de onderhan
delingen daardoor Vergemakkelijkt zouden
worden.
Op 3 Juni werd het volgende ant-
woord-telegram in cijferschrift aan het
Zwitsersohe gezantschap in Petrograd ge
zonden
„Bondsraad Hoffmann machtigt u aan
Grimm de volgende mondelinge meüedee*
ling'ein te doe'nEr zal door Duitsch1-
land geen offensief ondernomen worden
zoolang met Rusland goedschiks een
overeenstemming mogelijk schijnt.
Uit herhaalde besprekingen met voor
aanstaande persoonlijkheden heb ik de
overtuiging gekregen, dat Duitscldand met
Rusland een voor beide partijen eervol
len vrede nastreeft m)-t toekomstige nau
were commercieefe en economische be
trekkingen en financieelen steun Voor
Ruslands binnenlanjdsclie aangelegenhe
den
Verder een vriendschappelijke overeen-
stemming betreffende Polen, Litlauen en
Koerlan-cl onder inachtneming van hun
eigen volkskarakter, teruggave der be
zette gebieden tegen teruggave der door
Rusland bezette gebieden aan Oostenrijk-
Hongarije.
Ik ben overtuigd, dat Duitschland en
zijn vei'bondenen op Iden Wensch vaK
Rusland en zijn verbondenen onmiddel
lijk tot vredesonderhandelingen zouden
o,Vergaan.
Wat de oorlogsdoeleinden aan deze zij
de betreft verwijs ik naar de verklaring
van -de „Norddeutsche", waarin in prin-
cipieele overeenstemming met Asquith,
over de kwestie der annexaties beweerd
wordt, dat Duitschland geen- gebiedsuit
breidingen w'il tot zijn vergrooting en
politieke en economische machtsuitbrei
ding".
Zo-o wordt Rusland bewerkt v-o-or den
VTedte.
Nóg klinken ons verwarde stemlmew
tegen uit het revolutie-rijk, doch het is
niet onmogelijk, dat eerlang de vredes1-
stem zal domineeren.
De strijd aan het westfront bepaalt
zich nog istee-ds t-o-t aanvallen over en
Weer.
Aan -de Str-oem'a hebben de EngielL
schen de vlakte van Seres moeten ont
ruimen, waar de Bulgaren weer alle
dorpen bezet hebben. Sarrails leger is
daardoor in de defensieve stelling terug
gegaan.
Op- de hoogvlakte der Zeven Gemeenten
en in het Sugaina-dal (Zuiderfront) is'
sinds Maandq^morgen een nieuwe hef
tige artillerieslag aan den gang.
Vermoedelijk een aanValspoging der Ita
lianen.
Handelsverkeer per vliegmachine.
D-e „Financial Times" van 12 Juni
meldt, dat er in Engeland, plannen zijn.
gevormd om een spoeddienst per vliegi-
machine in te richten. Een zekere heer
Holt-Thomas en Lord Cowdray zijn eir
wanne voorstanders van. Eerstgenoemde
-heeft berekend, dat een reizigersverkeer
LondenParijs goed zou kunnen rendee-
vond ik vreeselijk' verhypothekeerd.
Mantie had juffrouw Brunt gezegd, dat
ik geen aardig kind was, en dat vond
ik al eren onplezierig. Achteraf moet ik
bekennen, dat zij gelijk had, ik was niet
aardig, ik was tro-tsch en eigenzinnig en
mijn humeur was niet van de vriendelijk
ste. Eigenlijk was sr niets op de weft1-").,
waar ik wat om gaf, of het noesten mijn
katjes! zjjjn en mijn oude, verminkte pops
pen, ofschoon ik er eigenlijk niet mee
speelde. Ik zorgde er voor, ert dat dee'dl
ik, omdat ik toch graag ergens voor ie
zorgen had, maar er' mee te spelen, daar
aan dacht ik niet.
Nu ik mijn kinderleven nog eens- "naga,
moet ik ook bekennen, dat ik eigenlijk
een echt heidenkind was, al was ik dan
ook gedoopt. Mijn vader had zich nooit
ietsl aangetrokken van mijn lichamelijk"
Welzijn, maar h'ij had dat ook niet voor
mijn geestelijk welzijn gedaan. Of eigen
lijk wél, want hij had Mantie streng ver-
):cden mij ooit iets uit den Bijbel' te ver-
teiien, ik moest zoo onpartijdig piogelijk
worden opgevoed.
Nu was- Mantie niet bepaald een vrome
vrouw te noemen, maar dat was! haar
toc.h een beetle te erg geweest.
(Wordt ver
