No 136
Woensdag 38 Februari 191?
fsuiiletow.
«Ie Jaargang'
jrg.
f eiken Kabinet.
/aarzen,
ilfvaars,
Inecht
De Groote OorSog.
koop
Lagpootars,
koop
erik, Orgel,
van schagen,
njeboomen,
ïl en Vlaskaf,
koop
koop
Saanebok
;oop
re Koe,
ior de zaai
INE BOONEN,
;ooe
aankomende
ïcht
Smidsknecht
Werkmeid,
lienstbodi.
lienstbode,
Staten-Osneraal.
Het laatste artikel van
President Steyn.
e of York.
ij J. POT, Goe«.
KOOP
igerij Korte Kerkstraat
Oostkapelle.
KOOP
I Vz., Ritthem, Berglust,
KOOP,
Vrouwepolder.
KOOP
UW, Hooiliandel
u een aankomende
L4 maanden, bij J. DE
e.
JRTUIN, Wissekerke.
KOOP
i nieuw Hoeren- en
en Keukenfornuis
in voorraad, nieuwe
>n met Gazelle- en
pij S. HILLEBRAND.
amine.
tSE, te Zoutelande.
l't Zand.
1
ster omtrek, liggende
Te bevragen bij K.
&ANDERSE te Oost-
Mei
POUWER, Gapinge.
eekende landstorm
terstond of met Me
verk en Hoefbeslag,
mr. Smid, Wemel-
)f met Maart
■beider
leid benoodigd, bij
aeweg, Koudekerke.
ren en metselen ver-
NE, Timmerman,
't Zand.
[raven bage zoo spoe-
'130 'sjaars en f 28
lersoon of schriftelijk
les J. VAN DER
te Vlissingen.
IMP, pastorie der
ipelle, vraagt
/raagd,
[le, Noovdnol.
1REEN, Oostsinge?
Uitgave van
Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERG©
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes;
VORSTSTRAAt ÈtW*
Bureau te Middelburg?
«RflflA F. P. DHÖIJ L.
Drukkers:
«Qiterbaan Le Coinfre Go«ss,
Tweede Kamer.
Ook gisteren is weer een ampele be
spreking aan het tachtig millioen-ontwerp
gewijd.
We zullen ons onthouden van. het re-
Jeveeren van al de "Speeches, die afge
stoken $ijn.
Over 't algemeen bleek, dat de leden
er van doordrongen zijn, welk een ont
zaglijke last als gelegd op de schouders
des ministers.
Men streefde er dan ook naar in de
kritiek zoo gematigd mogelijk te zijn.
De heer Posthuma kan dus tevreden
zijn, doch hij zal goed doen de geuite
verlangens in ernstige overweging te ne
men.
Straks Zullen we wel vernemen of aan
den wensch van Fruijtier om meer vet
voor Zeeuwsch-Vlaanderen kan worden
voldaan.
Of de 10 pet., door de gemeenten te
betalen, kunnen vervallen, waarop de
heer Rutgers aandrong, en nog veel meer.
Beknopt overzicht van den toestand.
In de eerste plaats een woord over
den merkwaardigen terugtocht der Duit-
schers in het gebied van de Ancre.
Ze hebben dien terugtocht nog meer
uitgebreid tot bijna ten Z. van Bapaume.
Immers de Engelschen melden het be
zetten van Eaucourt, van de Butte de
Warlencourt en van Warlencourt zelf,
welke dorpen een 3 tot 5 K.M. van de
Ancre af gelegen zijn.
Verder wordt de bezetting van Mirau-
niont aan de Ancre bevestigd, terwijl de
Engelschen ook de buitenwijken van Puis-
sieux, le Bargue en Irles bereikten.
De Engelschen hebben daarmede een
belangrijke vordering in de richting van
Bapaume gemaakt en de vraag dringt
zich op, of de Duitschers ook de stel
lingen in Bapaume niet als door de mod
der onhoudbaar zullen achten. Voorloo-
pig echter is dat nog als onwaarschijn
lijk te beschouwen, daar het opgeven van
die stellingen tot het verlies van nog
verder en nog belangrijker terrein zou
leiden.
In den Duitscheo rijksdag is gisteren
da rijkskanselier aan het woord geweest.
We zullen trachten met weinige woor
den een indruk van z'n betoog te geven.
Trouwens de eerste woorden karakte-
riseeren reeds voldoende de geheeld
rede.
Terwijl onze strijders, zoo sprak hij,
in 't trommelvuur in de loopgraven staan
en onze onderzeeërs met doodsverachting
do zeeën doorkruisen, hebben wij in het
vaderland niet anders te doen dan munitie
en kanonnen te produceeren en levensmid
delen voort te brengen en rechtvaardig
te verdeelen.
Als den eenigen eisch van het oogenblik
noemde hij „strijden en overwinnen".
En zinspelend op het doel. herhaalde
hij, dat men aan den oorlog een eind
wil maken door een blijvenden vrede,
welke Duitschland schadevergoeding waar
borgt voor alle geleden rampen en het
(Slot.)
Er was echter geen tijd om de stijg
beugels langer te maken en Curlewis was
maar kort. Ik klom op mijn paard en
gelastte Ruiter op een ander paard te
klimmen. Toen ik de „yard" uitkwam was
het dorp al vol met de vijand. Ik wou
eerst rechtuit, langs de laagte op, door
het 'dorp, maar Ruiter zeide„Nee, oubaas,
kijk dit is vol khakies daarlaans". Ik
zei toen: „Nou ja, kom, laat ons som-
mer hier oor die bult jaag". Daarop
draaide ik mijn paard. Meteens .hoorde
ik achter mij „halt" roepen. Ik keek om
en zag iemand ongeveer acht treden ach
ter mij. Het was toen al licht, maar de
zon was nog niet op. Ik gaf mijn paard
de sporen en metcens hoorde ik een schot
achter mij. Ruiter viel of sprong van
zijn paard. Ik dacht dat hij getroffen
v'as- Ik liet mijn paard lopen zo hard
als hij kon voor drie of vier honderd
""eden en toen ik zag, dat niemand mij
I. 'k hem stadiger lopen. Het
as een oud paard en een weinig stijf.
^oen wij Reitz introkken, zeide
(1!°' °n f'raser aan mij; „President, als
«at dnS'!)so jou met die pêrd skraap, dan
W nie vinnig kan weg kom nie", Ik
VERSCHUDT ELKEK WERKDA&
bestaan en de toekomst van een sterk
Duitschland verzekert.
Over de groote kwestie der binnen,-
landsclie politiek bepaalde de rijkskan
selier zich tot enkele algemeen e opmer
kingen.
Briand, Lloyd George en anderen wil
len de wereld doen gelooven, dat hun
doel is, Duitschland van het Pruisische
militairisme te bevrijden en het Duitsche
volk democratische vrijheden te schenken.
Nu, Zeide Von Bethmann Hollweg, waar
wij bevrijd moeten worden, zullen wij
daar zelf zorg voor dragon. En wat be
treft het militairisme, zoo weten wij al
len en voor den oorlog wist Lloyd
George het ook, dat onze geografische lig
ging als steeds aan het woord van Fre-
derik den Groote herinnert: Toujours en
védetbel"
Krachtiger dan in instellingen, welke
op vasten, monarchistischen bodem steu
nen, kan do ontwikkeling niet komen,
nooit krachtiger dan door de monarchie,
die haar wartel in het volk op breede
grondslagen heeft en uit deze nooit ver-
jeugde levensbron slechts kracht put.
Niets anders is de beteekenis en het we
zen van de Duitsche keizersgedachte en
van het Pruisische koningsdom.
Tot de gebeurtenissen van den tegen-
woordigen tijd terugkeerende wees hij nog
eens alle verantwoordelijkheid voor ver
der bloedvergieten van de centralen af,
deze schuivende op de Entente, die de
hand tot toenadering afwees.
Over de blokkade-maatregelen spreken
de, zeide hij, dat de wenschen der neu
tralen zooveel mogelijk vervuld worden.
„Maar, liet hij er veelbeteekenend op
volgen, nooit kunnen wij in het streven
om dat te doen de grenzen overschrijden,
Welkia .ivvij ons door een onherroopelijjk
besluit getrokken hebben met het doel, om
de afsluiting onvoorwaardelijk te maken."
Nederland heeft gevoeld, wat deze re
serve voor de neutralen beteekent.
Verder werd de v er houding tot Amerika
ter sprake gebracht.
De Duitsche regeering koestert de ver
wachting, dat haar nieuwe instructies aau
de strijdkrachten pok in de oogen der
regeering van de Vereenigde Staten van
Amerika elk beletsel voor de verwezen
lijking der in de nota van 23 Juli 1915
aangeboden samenwerking tot het nog tij
dens den oorlog te bewerken herstel van
de vrijheid der zeeën uiL den weg ruimt
en twijfelt er niet aan, dat da rogeoring
der Vereenigde 'Staten thans bij de regie
ring van Groot Brittannië met allen hadruk
de spoedige in acht neming zal eischea
en doorzetten yan die volkerenrechtelijikö
normen, die yóór den oorlog algemeen er
kend werden en die inzonderheid in de
nota's der Amerikaansche regeering aan
do Britsclie regeering van 28 December
1914 en van 5 November 1915 zijn uit
eengezet. Zouden de stappen der Vereenig
de Staten met tot het ge wensch te resul
taat leiden, n.l. de wetten der menscho-
lijkheid bij al le oorlogvoerende naties! te
doen eerbiedigen, dan zou de Duitsche
regeering zich tegenover een nieuwen. toe
stand gesteld zien waarvoor zij zich volle
vrijlieid van besluiten moet voorbehouden.
De rijkskanselier laakte de eenzijdige
houding van AVikon, betreurde 'Üe breuk
met het volk, waarvan jnen verwachtte
dat het voor dezelfde idealen zou strijden,
leverde een pleidooi voor den ongebrei-
antwoordde„Die Engelse moet maar hul-
le skraperij laat staan, maai' als dit moet,
sal ik en Ou Dapper daarom probeer
uitkom".
Toen ik boven op de bult was, keek
ik weer om, maar zag nog niets. Ik reed
echter op een korte galop voort, totdat
ik voorbij de plaats van de beer Grabe
op de bult uitkwam. Toen zag ik de vjjand
op de eerste bult bij Reitz zijn verschij
ning maken. Ilij was toen te laat Een
eindje verder kwam ik de verkenners te
gen, die die morgen naar de vijand uit
gingen. Zij vertelden mij, dat zij in het
donker op de vijand gereden waren. Zij
waren omgesprongen om ons kennis te
geven ,maar de vjjand had hen bemerkt
en volgde hen hard op de hielen en
zo kwam de vijand met hen Reitz in
zoals ik ook gezien had. Doordat de man
schappen zo verspreid waren in het dorp,
was er geen kans voor verzet. Hot zou
trouwens ook niet veel geholpen hebben,
want wij waren allen tesamen plus mi
nus dertig man tegen zowat, naar schat
ting, 800 man.
Met mijn zadel bleven ook mijn baadje
en hoed in de slag. Ik had echter op
mijn hoofd een Warme slaapmuts, die door
mij weggeworpen werd op weg naar de
stal, omdat die te warm was. Een van
de verkenners gaf mij een zijden zakdoek,
die hij nog te Roodewal buitgemaakt had,
om om mijn hoofd te binden. Toen ik
verder kwam, ontmoette ik' een andere
dekten duikbootoorlog, als noodwendig ge
volg van den uithongeringsoorlog van het
eilandenrijk, en constateerde dat de be
haalde successen de verwachtingen der
marine reeds ver overtroffen hebben.
fn zijn toespraak tot bel congres zeide
president Wilson o.m. het volgende:
De verscherpte duikbootenpolitiek is
voor vier weken begonnen. De volledige
resultaten zijn fiog niet te overzien. De
neutrale handel lijdt belangrijke sfchade,
maar wellicht niet veel meer dan voor
1 Februari. Medewerking hebben wij ge
vraagd aan de neutrale regeeringen ftm
sieun te yerleenen om een einde aan
de duikbootenactie te maken maar Wij
vreezen, dat geen der regendagen het raad
zaam acht om zich tot een gemeenschappe
lijk optreden .te verbinden. Onze handel
lijdt ook door de groote vrees der ree-
derijen om hun schepen te doen uitvaren.
Met het pog op don ernst van den toe
stand, dien wij niet moeten onderschat
ten, isl liet onze plicht ons voor te be
reiden. Ik meen daarom, dat het oogen
blik gekomen is, dat ilc u moet vragenl
mij 'het absolute gezag te verleenen, dat ik
ieder oogenblik zou kunnen uitoefenen.
Wij 'moeten onzen handel en het leven, van
onze medeburgers verdedigen, voorzichtig
maar vastberaden. Ik hoop oprecht, dat
het niet. noodig zal blijken van de ge
wapende macht gebruik te uiaken. Het
Amerikaausehe volk vvenseht zoo iets niet.
De door mij te volgen gedragslijn zal
niet tot oorlog leiden; oorlog kan
slechts hel gevolg zijn van opzettelijke
aanvatedaden.
Hierna vroeg AYiLson machtiging om zoo
noodig de koopvaarders to doen bewape
nen.
Uit New-York wordt aan de Daily Te
legraph geseind, dat nooit een rede tot
het Congres met. zoo weinig warmte is
ontvangen als ditmaal, en dit niet omdat
het volk zich in den oorlog wil storten,
maar omdat de prfesMenl geen practiscbe
voorstellen heeft gedaan:
Behalve de bladen, die in Duitsche
handen zijn en die blijkbaar wel gaarne
zouden zien, dat de beslissing over oorlog
of. vrede in handen van den president
blijft tijdens 'de eerstvolgende kritieke
negen maanden, is er een neiging in vele
kringen, om. te verhuigen dat dit Congres
Weigere den president te bekleeden met
eenige dictaiorioele macht, die yoor hom
©en aanleiding zou kunnen zijn het nieuwe
Congres het hem toekomende aandeel in
do beslissing over de land'spolitiek te ont
houden.
Naar de Daily News uit. AVashington
verneemt, heeft. Wilson met Lansing over
legd omtrent het in den grond boren van
de Laconia. Aan de pers is meegedeeld,
dat de regeering dit feit beschouwt ais
een „openlijke daad", waarvan, naar die
president had gehoopt, Duitschland zich
zou onthouden.
Een Amerbaansehe schuld san Frankrijk.
De Amerikanen William Guthrie, lid
van 't Comité tot herdenking van de ver
jaardag van Lafayette, heeft in een arti
kel in „La Renaissance" er op gewezen,
welk een schuld Amerika eigenlijk nog
heeft aan Frankrijk.
Washington heeft indertijd verklaard,
dat de edelmoedigheid van L odewijk XVI
ten opzichte van Amerika tijdens den be-
rw^TMirioi-.-iianr.jirMM'^i'rwm j, in im» ii_ am i mi'iiw'iwn'H
manschap van mijn wacht, die op ver
lof was en terugkeerde van Basoetoeland,
vanwaar hij klederen, enz. gesmokkeld
had. Daaronder was ook een hoed, die
dadelik door mij gekommandeerd werd.
Een eind verder kwam ik op de plaats
van de heer De Jager nabij Hout-Koppie,
alwaar ik allerliefst en met de grootste
vriendelikheid door Mevr. de Jager ont
vangen werd. Zij was zijn tweede vrouw
en ze waren kort tevoren getrouwd. Daar
ik geen baadje aan had, stond zij er op,
dat ik het enige baadje, dat in het huis
was, namelik haar mans trouwbaadje,
moest nemen. Ik wou het eerst niet ne
men, omdat ik warm gekleed was, maar
op haar aandringen, deed ik het. Men
kan begrijpen, dat mijn uniform toen juist
niet de goedkeuring van een Potsdammer
generaal zou weggedragen hebben, maar
dit was minder. Mijn doel was om da
delik zoveel rapportgangers te krijgen, dat
ik Generaal De Wet en de andere kom
mando's op hoogte van zaken zou kun
nen stellen. Mijn andere paarden waren
bij Gert de Beer gelaten pin gevoerd te
worden, een half uur van De Jagers plaats,
en ik ging daarheen. Daar, tot mijn ge
luk, vond ik de heren Berry du Plessis,
en Johannes Theron; de eerste stelde ik
dadelik aan als mijn private sekretaris,
en de andere als sekretaris van de Uit
voerende Raad. Rapporten werden ook
in alle richtingen uitgezonden, en Reitz
wejtd gespioneerd; en toen de vijand uit-
vrijdingsoorlog tegen Engeland „aan alle
burgers der Ver. Staten gevoelens van
de meest onveranderlijke dankbaarheid
moest inboezemen.
Het is thans niet algemeen meer be
kend) dat toen Lodevrijk XVI en zijn mi
nisters Turgot, Necker enz., indertijd de
partij kozen van de voor de onafhanke
lijkheid strijdende Amerikanen tegen En
geland, zijt zeer goed wisten, dat de oor
log een ruïne zou worden voor Frank
rijk, maar- dat zij er toch toe overgingen
vanwege de onweerstaanbare sympathie
en den vasten wil van het Fransche volk,
dat geen ander motief had, dan de ver-
zékering van de vrijheid der Ameri-
rikanen.
Turgot had verklaard, dat het eerste
kanonschot in dezen oorlog met begin
van 't bankroet van Frankrijk zou wezen.
En inderdaad, de zaken hadden een zoo
danig verloop, dat het behoud van Ame
rika dén ondergang bepaald heeft der
Fransche monarchie.
Men heeft uitgerekend', dat van 1778 tot
1783 de oorlog met Engeland aan de
Fransche schatkist 48 millioen pond ster
ling heeft gekost, en dit was de hoofd
oorzaak van de financiëele moeilijkheden,
die direct tot de revolutie van 1789 heb
ben geleid. Deze som .zou gelijk staan
met 1200 millioen francs of 240 jaailli-
oen dollars, op een tijdstip) dat het geld
veel meer waard was dan in de 20e
eeuw. De waarde van aankoop van goud
was toen ongeveer 3 maal zoo groot
als ,jiu.
In een voorrede tot zijn „La France
dans la Révolution Américaine" (France
in the American Revolution) schreef de
Fransche ambassadeur Jusserand in 1911
„De oorlog Was voorzeker ruïneus en kost
te aan de Fransche schatkist 72 millioen
dollars maar de publieke opinie bleef ge
trouw aan de (Amerikaansche) Staten tij
dens hun strijd. Het volk morde onder het
gewicht der belastingen, maar het be
schuldigde nooit het recht van de uit
gaven voor een dergelijke zaak. Toen de
vrede kwam hield'* Frankrijk woord, het
trachtte geen enkel zijner bezittingen op
het Amerikaansche vasteland terug te
krijgen".
Het cijfer van 72 millioen dollars, hier
opgenoemd, is niet juist en moet veeli
hooger zijn, zooals hierboven reeds opge
geven. De berekeningen1, op zeer goedo
gegevens gegrond, beloopen van 210 tot
400 millioen dollars!, en als men in aan
merking neemt dat Frankrijks' bevolking
destijds slechts op 22 millioen zielen
werd geschat, is dat voor die tijden een
enorme som.
Guthrie schrijft thans in zijn artikel
„De voor onze zaak uitgegeven som is
nooit pnder welken vorm of op welke
manier ook terugbetaald", maar, voegt
hij er bij, al kan zij niet meer alsi een
handelsschuld, strikt gesproken, worden
beschouwd, een moreel© verplichting blijft
toch voor ons bestaan voor de edelmoe
dige en ridderlijke hulp, ons betoond in
de moest critieke periode van onze ge
schiedenis.
Hij eindigt met te zeggen: „Dit senti
ment van dankbaarheid behoort thans de
Amerikanen van alle klussen op te wekken
om er voor te zorgen, dat do uitgeweke
nen, de weezen, die gewonden, de ongo-
lukkigen van het heldhaftige Fransche
volk niet lijden en niet in den nood
trok gingen de verkenners in het dorp,
en vonden dat zij alle manschappen Weg
genomen en 'de karren en tenten verbrand
hadden. Ruiter en sommige vaar het an
dere volk werden achtergelaten, want „die
khahie was haastig", zoals Ruiter mij
later vertelde. Van hem hoorde ik toen,
dat hij niet gewond was, maai' van zijn
paard was afgesprongen, omdat hij bang
was. Hij vertelde mij ook, dat de officier,
die op ons geschoten had, bij hem ge
komen was en hem gevraagd had wie
daar reed (mij bedoelende). Hij zeide toen
Dat is sommer 'n ou boer". „Waar is
die President?" „Hij het in sijn tent ge-
slaap". „Kom, wijs vir mij". „Goed, baas.,
kom maar aan". Hij leidde hem van een
plaats naar die andere om zoodoende mij
een weinig tijd te geven om weg te ko
men, en eindelik bracht hij hem tot bij
die tent, waar de andere leden van de
Regering reeds gevangen waren. Tegelij
kertijd werd ook Curlewis daar gebracht,
die de gevangenen vertelde, dat ik ont
vlucht was. Gordon Fraser zag hoe Ruiter
de officier om de tuin leidde, maar wist
niet dat ik ontvlucht was, en dacht aan
veraad, totdat hij hoorde van Curlewis,
dat ik ontvlucht was. Toen begreep hij
Ruiters spel'.
Daar werden toen gevangen genomen:
Thomas Braun, Gouvernements Sekretaris,
Generaal Andries Cromjé, Lid Uitvoerende
Raad en lid van de Krijgskommissie, Ge
neraal' J. B. AVessels, lid Krijgskommissie
Abonnementsprijs
Peï 8 maanden fr. p. post
Losse ito'-- i-s.
flX
.9JBSI
(«rijs der Advertentrdns
i5 regels ƒ0.50, iedere regel meer 13 ok
S-maaï plaatsing wordt 2-maal berekenè
Bjj abonnement voordeelige voorwaarden
Familieberichten van 110 regels ƒ1.-»-
iedere regel meer 10 ct.
worden gelaten terwijl wij genieten van
den overvloed in dit gelukkige land, waar
de moed en de opoffering van Frank
rijk zooveel voor hebben gedaan om het
vrij te maken."
Korte oorlogsberichten.
De Cunard-lijn deelt officieel mee,
dat 3 passagiers van de (getorpedeerde)
„Laconia" zijn omgekomen, 3 worden ver
mist; 6 matrozen worden vermist en 6
liggen gekwetst in het hospitaal.
Bevestigd wordt, dat twee Ameri
kaansche dames na de torpedeering van
de „Laconia" van koude zijn omgeko
men.
De Engelsche s.s. „Seagull" en
„Headley" zijn in den grond geboord.
Het Engelsche zeilschip „Hannah
Croasdell" is in den grond geboord.
Een zeer gewichtige verklaring heeft,
naai- uit de '„London Gazette" blijkt, in
het Engelsche Hoogerliuis de Unionist
Lord Leith gedaan bij de bespreking van
de Duitsche duikboot-blokkade. Hij legtde
er den nadruk op, dat, voor zoover het
blokkaderecht in beschouwing komt, de
(methoden van oorlogvoering zoo zeer ver-
anderd zijn, jlat het internationale recht
door Engeland niet meer zoo opgevat kan
worden, als' dat in het verleden gbbourde.
De gezamenlijke oogst 191617 in
de beide voornaamste Tanden van het zui
delijk halfrond, Argentinië en Australië,
bedraagt volgens de berichten van het in
ternationaal landbouwinstituut in Rome
voor tarwe slechts 70 pet. van den oogst
van verleden jaar en slechts 92 pet. van
den gemiddelden oogst van 1909—1914.
Ten einde zooveel mogelijk te be
zuinigen op de producten, voor mens'che-
lijke 'voeding geschikt, hebben in, Engeland'
do boeren het recht gekregen het wild
te dooden, (lat hun landbouwproducten
schade doet.
Ameiikaansche oorlogsschepen zijn
in enkele 'Cubaansche havens aangeko
men, om de regeering te helpen bij 't
herstel der orde op Cuba.
'De Directie der Cunard Line deelt
mede, dat allo opvarenden van tje „La
conia" gered zijn. Volgens' de Niew-York-
sche bladen waren er '26 Amerikanen aan
boord, n.l. 20 leden der bemanning en 6
Amerikaansche passagiers.
De controleur voor de levensmidde
len-voorziening in Engeland maakt bekend,
dat al het brood op gewicht moet wor
den fv(jerkocht en het minstens 12 urn-
oud zijn moet. Het mag geen krentenj,
rozijnen, melk of suiker inhouden.
Dnitschlanid krijgt ook stukjes van
vijf pfennig van aluminium.
Te Bochum Worden reeds aardappel-
stekken in dén handel gebracht tegen 3
pf. per stuk.
Wegens gebrek aan rollend' mate
riaal zal ook op de Spaansche spoor
wegen de dienst worden beperkt.
Ook dit jaar mogen in Duitsch
land de Meidoornhagen niet gesnoeid
worden. De haagappels dienen o.m!. voor
dè bereiding van een surrogaat voor
koffie.
Te Pilsum (Oostfriesland) is dezer
dagen een kalf verkocht voor 1000 mark.
P. J. Steijn, Krijgskommissoris, Rocco de
Villiers, Sekretaris Uitvoerende Raad,
Gordon A. Fraser, Private Sekretaris, en
A. MacIIardy, Sek. Krijgskommissie, en
Kommandant Davel met ongeveer twee
of drie en twintig man. Gelukkig was
mnr. Brebner, de Thesaurier-Generaal, op
vakantie afwezig, alsook mijn adjudant,
C. J. de Preez. Zij kwamen echter da
delik naai' mij op de plaats van De Beer,
en daar werd toen de Regering gereorga
niseerd, met Brebner als Goevernements
Sekretaris en Thesaurier, en Generaals
De Wet, Hertzog en Olivier, als leden van
de Uitvoerende Raad.
Dit weid zo spoedig mogelik ter ken
nis van de vijand gebracht, zoodat hij
kon zien, dat de Regering voortgezet zou
worden',en dat zij met de vangst niets
anders gedaan hadden dan een aantal
mannen te vangen, die een groot verlies
voor de Staat waren en mij persoonlik
wegens hun liefde en gehechtheid, na aan
het hart lagen. Het was mij zwaar, dat
die goede, getrouwe kameraden in de han
den van de vijand moesten zijn, want zij
hadden mij getrouw bijgestaan met grote
zelfopoffering in zware en moeilike dar
gen. God zegene hen daarvoor.
Ruiter trad weer in mijn dienst, maar
met grotere prestige, die hij ook de andere
schepsels het voelen.