No 136 Woensdag 38 Februari 191? fsuiiletow. «Ie Jaargang' jrg. f eiken Kabinet. /aarzen, ilfvaars, Inecht De Groote OorSog. koop Lagpootars, koop erik, Orgel, van schagen, njeboomen, ïl en Vlaskaf, koop koop Saanebok ;oop re Koe, ior de zaai INE BOONEN, ;ooe aankomende ïcht Smidsknecht Werkmeid, lienstbodi. lienstbode, Staten-Osneraal. Het laatste artikel van President Steyn. e of York. ij J. POT, Goe«. KOOP igerij Korte Kerkstraat Oostkapelle. KOOP I Vz., Ritthem, Berglust, KOOP, Vrouwepolder. KOOP UW, Hooiliandel u een aankomende L4 maanden, bij J. DE e. JRTUIN, Wissekerke. KOOP i nieuw Hoeren- en en Keukenfornuis in voorraad, nieuwe >n met Gazelle- en pij S. HILLEBRAND. amine. tSE, te Zoutelande. l't Zand. 1 ster omtrek, liggende Te bevragen bij K. &ANDERSE te Oost- Mei POUWER, Gapinge. eekende landstorm terstond of met Me verk en Hoefbeslag, mr. Smid, Wemel- )f met Maart ■beider leid benoodigd, bij aeweg, Koudekerke. ren en metselen ver- NE, Timmerman, 't Zand. [raven bage zoo spoe- '130 'sjaars en f 28 lersoon of schriftelijk les J. VAN DER te Vlissingen. IMP, pastorie der ipelle, vraagt /raagd, [le, Noovdnol. 1REEN, Oostsinge? Uitgave van Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERG© gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes; VORSTSTRAAt ÈtW* Bureau te Middelburg? «RflflA F. P. DHÖIJ L. Drukkers: «Qiterbaan Le Coinfre Go«ss, Tweede Kamer. Ook gisteren is weer een ampele be spreking aan het tachtig millioen-ontwerp gewijd. We zullen ons onthouden van. het re- Jeveeren van al de "Speeches, die afge stoken $ijn. Over 't algemeen bleek, dat de leden er van doordrongen zijn, welk een ont zaglijke last als gelegd op de schouders des ministers. Men streefde er dan ook naar in de kritiek zoo gematigd mogelijk te zijn. De heer Posthuma kan dus tevreden zijn, doch hij zal goed doen de geuite verlangens in ernstige overweging te ne men. Straks Zullen we wel vernemen of aan den wensch van Fruijtier om meer vet voor Zeeuwsch-Vlaanderen kan worden voldaan. Of de 10 pet., door de gemeenten te betalen, kunnen vervallen, waarop de heer Rutgers aandrong, en nog veel meer. Beknopt overzicht van den toestand. In de eerste plaats een woord over den merkwaardigen terugtocht der Duit- schers in het gebied van de Ancre. Ze hebben dien terugtocht nog meer uitgebreid tot bijna ten Z. van Bapaume. Immers de Engelschen melden het be zetten van Eaucourt, van de Butte de Warlencourt en van Warlencourt zelf, welke dorpen een 3 tot 5 K.M. van de Ancre af gelegen zijn. Verder wordt de bezetting van Mirau- niont aan de Ancre bevestigd, terwijl de Engelschen ook de buitenwijken van Puis- sieux, le Bargue en Irles bereikten. De Engelschen hebben daarmede een belangrijke vordering in de richting van Bapaume gemaakt en de vraag dringt zich op, of de Duitschers ook de stel lingen in Bapaume niet als door de mod der onhoudbaar zullen achten. Voorloo- pig echter is dat nog als onwaarschijn lijk te beschouwen, daar het opgeven van die stellingen tot het verlies van nog verder en nog belangrijker terrein zou leiden. In den Duitscheo rijksdag is gisteren da rijkskanselier aan het woord geweest. We zullen trachten met weinige woor den een indruk van z'n betoog te geven. Trouwens de eerste woorden karakte- riseeren reeds voldoende de geheeld rede. Terwijl onze strijders, zoo sprak hij, in 't trommelvuur in de loopgraven staan en onze onderzeeërs met doodsverachting do zeeën doorkruisen, hebben wij in het vaderland niet anders te doen dan munitie en kanonnen te produceeren en levensmid delen voort te brengen en rechtvaardig te verdeelen. Als den eenigen eisch van het oogenblik noemde hij „strijden en overwinnen". En zinspelend op het doel. herhaalde hij, dat men aan den oorlog een eind wil maken door een blijvenden vrede, welke Duitschland schadevergoeding waar borgt voor alle geleden rampen en het (Slot.) Er was echter geen tijd om de stijg beugels langer te maken en Curlewis was maar kort. Ik klom op mijn paard en gelastte Ruiter op een ander paard te klimmen. Toen ik de „yard" uitkwam was het dorp al vol met de vijand. Ik wou eerst rechtuit, langs de laagte op, door het 'dorp, maar Ruiter zeide„Nee, oubaas, kijk dit is vol khakies daarlaans". Ik zei toen: „Nou ja, kom, laat ons som- mer hier oor die bult jaag". Daarop draaide ik mijn paard. Meteens .hoorde ik achter mij „halt" roepen. Ik keek om en zag iemand ongeveer acht treden ach ter mij. Het was toen al licht, maar de zon was nog niet op. Ik gaf mijn paard de sporen en metcens hoorde ik een schot achter mij. Ruiter viel of sprong van zijn paard. Ik dacht dat hij getroffen v'as- Ik liet mijn paard lopen zo hard als hij kon voor drie of vier honderd ""eden en toen ik zag, dat niemand mij I. 'k hem stadiger lopen. Het as een oud paard en een weinig stijf. ^oen wij Reitz introkken, zeide (1!°' °n f'raser aan mij; „President, als «at dnS'!)so jou met die pêrd skraap, dan W nie vinnig kan weg kom nie", Ik VERSCHUDT ELKEK WERKDA& bestaan en de toekomst van een sterk Duitschland verzekert. Over de groote kwestie der binnen,- landsclie politiek bepaalde de rijkskan selier zich tot enkele algemeen e opmer kingen. Briand, Lloyd George en anderen wil len de wereld doen gelooven, dat hun doel is, Duitschland van het Pruisische militairisme te bevrijden en het Duitsche volk democratische vrijheden te schenken. Nu, Zeide Von Bethmann Hollweg, waar wij bevrijd moeten worden, zullen wij daar zelf zorg voor dragon. En wat be treft het militairisme, zoo weten wij al len en voor den oorlog wist Lloyd George het ook, dat onze geografische lig ging als steeds aan het woord van Fre- derik den Groote herinnert: Toujours en védetbel" Krachtiger dan in instellingen, welke op vasten, monarchistischen bodem steu nen, kan do ontwikkeling niet komen, nooit krachtiger dan door de monarchie, die haar wartel in het volk op breede grondslagen heeft en uit deze nooit ver- jeugde levensbron slechts kracht put. Niets anders is de beteekenis en het we zen van de Duitsche keizersgedachte en van het Pruisische koningsdom. Tot de gebeurtenissen van den tegen- woordigen tijd terugkeerende wees hij nog eens alle verantwoordelijkheid voor ver der bloedvergieten van de centralen af, deze schuivende op de Entente, die de hand tot toenadering afwees. Over de blokkade-maatregelen spreken de, zeide hij, dat de wenschen der neu tralen zooveel mogelijk vervuld worden. „Maar, liet hij er veelbeteekenend op volgen, nooit kunnen wij in het streven om dat te doen de grenzen overschrijden, Welkia .ivvij ons door een onherroopelijjk besluit getrokken hebben met het doel, om de afsluiting onvoorwaardelijk te maken." Nederland heeft gevoeld, wat deze re serve voor de neutralen beteekent. Verder werd de v er houding tot Amerika ter sprake gebracht. De Duitsche regeering koestert de ver wachting, dat haar nieuwe instructies aau de strijdkrachten pok in de oogen der regeering van de Vereenigde Staten van Amerika elk beletsel voor de verwezen lijking der in de nota van 23 Juli 1915 aangeboden samenwerking tot het nog tij dens den oorlog te bewerken herstel van de vrijheid der zeeën uiL den weg ruimt en twijfelt er niet aan, dat da rogeoring der Vereenigde 'Staten thans bij de regie ring van Groot Brittannië met allen hadruk de spoedige in acht neming zal eischea en doorzetten yan die volkerenrechtelijikö normen, die yóór den oorlog algemeen er kend werden en die inzonderheid in de nota's der Amerikaansche regeering aan do Britsclie regeering van 28 December 1914 en van 5 November 1915 zijn uit eengezet. Zouden de stappen der Vereenig de Staten met tot het ge wensch te resul taat leiden, n.l. de wetten der menscho- lijkheid bij al le oorlogvoerende naties! te doen eerbiedigen, dan zou de Duitsche regeering zich tegenover een nieuwen. toe stand gesteld zien waarvoor zij zich volle vrijlieid van besluiten moet voorbehouden. De rijkskanselier laakte de eenzijdige houding van AVikon, betreurde 'Üe breuk met het volk, waarvan jnen verwachtte dat het voor dezelfde idealen zou strijden, leverde een pleidooi voor den ongebrei- antwoordde„Die Engelse moet maar hul- le skraperij laat staan, maai' als dit moet, sal ik en Ou Dapper daarom probeer uitkom". Toen ik boven op de bult was, keek ik weer om, maar zag nog niets. Ik reed echter op een korte galop voort, totdat ik voorbij de plaats van de beer Grabe op de bult uitkwam. Toen zag ik de vjjand op de eerste bult bij Reitz zijn verschij ning maken. Ilij was toen te laat Een eindje verder kwam ik de verkenners te gen, die die morgen naar de vijand uit gingen. Zij vertelden mij, dat zij in het donker op de vijand gereden waren. Zij waren omgesprongen om ons kennis te geven ,maar de vjjand had hen bemerkt en volgde hen hard op de hielen en zo kwam de vijand met hen Reitz in zoals ik ook gezien had. Doordat de man schappen zo verspreid waren in het dorp, was er geen kans voor verzet. Hot zou trouwens ook niet veel geholpen hebben, want wij waren allen tesamen plus mi nus dertig man tegen zowat, naar schat ting, 800 man. Met mijn zadel bleven ook mijn baadje en hoed in de slag. Ik had echter op mijn hoofd een Warme slaapmuts, die door mij weggeworpen werd op weg naar de stal, omdat die te warm was. Een van de verkenners gaf mij een zijden zakdoek, die hij nog te Roodewal buitgemaakt had, om om mijn hoofd te binden. Toen ik verder kwam, ontmoette ik' een andere dekten duikbootoorlog, als noodwendig ge volg van den uithongeringsoorlog van het eilandenrijk, en constateerde dat de be haalde successen de verwachtingen der marine reeds ver overtroffen hebben. fn zijn toespraak tot bel congres zeide president Wilson o.m. het volgende: De verscherpte duikbootenpolitiek is voor vier weken begonnen. De volledige resultaten zijn fiog niet te overzien. De neutrale handel lijdt belangrijke sfchade, maar wellicht niet veel meer dan voor 1 Februari. Medewerking hebben wij ge vraagd aan de neutrale regeeringen ftm sieun te yerleenen om een einde aan de duikbootenactie te maken maar Wij vreezen, dat geen der regendagen het raad zaam acht om zich tot een gemeenschappe lijk optreden .te verbinden. Onze handel lijdt ook door de groote vrees der ree- derijen om hun schepen te doen uitvaren. Met het pog op don ernst van den toe stand, dien wij niet moeten onderschat ten, isl liet onze plicht ons voor te be reiden. Ik meen daarom, dat het oogen blik gekomen is, dat ilc u moet vragenl mij 'het absolute gezag te verleenen, dat ik ieder oogenblik zou kunnen uitoefenen. Wij 'moeten onzen handel en het leven, van onze medeburgers verdedigen, voorzichtig maar vastberaden. Ik hoop oprecht, dat het niet. noodig zal blijken van de ge wapende macht gebruik te uiaken. Het Amerikaausehe volk vvenseht zoo iets niet. De door mij te volgen gedragslijn zal niet tot oorlog leiden; oorlog kan slechts hel gevolg zijn van opzettelijke aanvatedaden. Hierna vroeg AYiLson machtiging om zoo noodig de koopvaarders to doen bewape nen. Uit New-York wordt aan de Daily Te legraph geseind, dat nooit een rede tot het Congres met. zoo weinig warmte is ontvangen als ditmaal, en dit niet omdat het volk zich in den oorlog wil storten, maar omdat de prfesMenl geen practiscbe voorstellen heeft gedaan: Behalve de bladen, die in Duitsche handen zijn en die blijkbaar wel gaarne zouden zien, dat de beslissing over oorlog of. vrede in handen van den president blijft tijdens 'de eerstvolgende kritieke negen maanden, is er een neiging in vele kringen, om. te verhuigen dat dit Congres Weigere den president te bekleeden met eenige dictaiorioele macht, die yoor hom ©en aanleiding zou kunnen zijn het nieuwe Congres het hem toekomende aandeel in do beslissing over de land'spolitiek te ont houden. Naar de Daily News uit. AVashington verneemt, heeft. Wilson met Lansing over legd omtrent het in den grond boren van de Laconia. Aan de pers is meegedeeld, dat de regeering dit feit beschouwt ais een „openlijke daad", waarvan, naar die president had gehoopt, Duitschland zich zou onthouden. Een Amerbaansehe schuld san Frankrijk. De Amerikanen William Guthrie, lid van 't Comité tot herdenking van de ver jaardag van Lafayette, heeft in een arti kel in „La Renaissance" er op gewezen, welk een schuld Amerika eigenlijk nog heeft aan Frankrijk. Washington heeft indertijd verklaard, dat de edelmoedigheid van L odewijk XVI ten opzichte van Amerika tijdens den be- rw^TMirioi-.-iianr.jirMM'^i'rwm j, in im» ii_ am i mi'iiw'iwn'H manschap van mijn wacht, die op ver lof was en terugkeerde van Basoetoeland, vanwaar hij klederen, enz. gesmokkeld had. Daaronder was ook een hoed, die dadelik door mij gekommandeerd werd. Een eind verder kwam ik op de plaats van de heer De Jager nabij Hout-Koppie, alwaar ik allerliefst en met de grootste vriendelikheid door Mevr. de Jager ont vangen werd. Zij was zijn tweede vrouw en ze waren kort tevoren getrouwd. Daar ik geen baadje aan had, stond zij er op, dat ik het enige baadje, dat in het huis was, namelik haar mans trouwbaadje, moest nemen. Ik wou het eerst niet ne men, omdat ik warm gekleed was, maar op haar aandringen, deed ik het. Men kan begrijpen, dat mijn uniform toen juist niet de goedkeuring van een Potsdammer generaal zou weggedragen hebben, maar dit was minder. Mijn doel was om da delik zoveel rapportgangers te krijgen, dat ik Generaal De Wet en de andere kom mando's op hoogte van zaken zou kun nen stellen. Mijn andere paarden waren bij Gert de Beer gelaten pin gevoerd te worden, een half uur van De Jagers plaats, en ik ging daarheen. Daar, tot mijn ge luk, vond ik de heren Berry du Plessis, en Johannes Theron; de eerste stelde ik dadelik aan als mijn private sekretaris, en de andere als sekretaris van de Uit voerende Raad. Rapporten werden ook in alle richtingen uitgezonden, en Reitz wejtd gespioneerd; en toen de vijand uit- vrijdingsoorlog tegen Engeland „aan alle burgers der Ver. Staten gevoelens van de meest onveranderlijke dankbaarheid moest inboezemen. Het is thans niet algemeen meer be kend) dat toen Lodevrijk XVI en zijn mi nisters Turgot, Necker enz., indertijd de partij kozen van de voor de onafhanke lijkheid strijdende Amerikanen tegen En geland, zijt zeer goed wisten, dat de oor log een ruïne zou worden voor Frank rijk, maar- dat zij er toch toe overgingen vanwege de onweerstaanbare sympathie en den vasten wil van het Fransche volk, dat geen ander motief had, dan de ver- zékering van de vrijheid der Ameri- rikanen. Turgot had verklaard, dat het eerste kanonschot in dezen oorlog met begin van 't bankroet van Frankrijk zou wezen. En inderdaad, de zaken hadden een zoo danig verloop, dat het behoud van Ame rika dén ondergang bepaald heeft der Fransche monarchie. Men heeft uitgerekend', dat van 1778 tot 1783 de oorlog met Engeland aan de Fransche schatkist 48 millioen pond ster ling heeft gekost, en dit was de hoofd oorzaak van de financiëele moeilijkheden, die direct tot de revolutie van 1789 heb ben geleid. Deze som .zou gelijk staan met 1200 millioen francs of 240 jaailli- oen dollars, op een tijdstip) dat het geld veel meer waard was dan in de 20e eeuw. De waarde van aankoop van goud was toen ongeveer 3 maal zoo groot als ,jiu. In een voorrede tot zijn „La France dans la Révolution Américaine" (France in the American Revolution) schreef de Fransche ambassadeur Jusserand in 1911 „De oorlog Was voorzeker ruïneus en kost te aan de Fransche schatkist 72 millioen dollars maar de publieke opinie bleef ge trouw aan de (Amerikaansche) Staten tij dens hun strijd. Het volk morde onder het gewicht der belastingen, maar het be schuldigde nooit het recht van de uit gaven voor een dergelijke zaak. Toen de vrede kwam hield'* Frankrijk woord, het trachtte geen enkel zijner bezittingen op het Amerikaansche vasteland terug te krijgen". Het cijfer van 72 millioen dollars, hier opgenoemd, is niet juist en moet veeli hooger zijn, zooals hierboven reeds opge geven. De berekeningen1, op zeer goedo gegevens gegrond, beloopen van 210 tot 400 millioen dollars!, en als men in aan merking neemt dat Frankrijks' bevolking destijds slechts op 22 millioen zielen werd geschat, is dat voor die tijden een enorme som. Guthrie schrijft thans in zijn artikel „De voor onze zaak uitgegeven som is nooit pnder welken vorm of op welke manier ook terugbetaald", maar, voegt hij er bij, al kan zij niet meer alsi een handelsschuld, strikt gesproken, worden beschouwd, een moreel© verplichting blijft toch voor ons bestaan voor de edelmoe dige en ridderlijke hulp, ons betoond in de moest critieke periode van onze ge schiedenis. Hij eindigt met te zeggen: „Dit senti ment van dankbaarheid behoort thans de Amerikanen van alle klussen op te wekken om er voor te zorgen, dat do uitgeweke nen, de weezen, die gewonden, de ongo- lukkigen van het heldhaftige Fransche volk niet lijden en niet in den nood trok gingen de verkenners in het dorp, en vonden dat zij alle manschappen Weg genomen en 'de karren en tenten verbrand hadden. Ruiter en sommige vaar het an dere volk werden achtergelaten, want „die khahie was haastig", zoals Ruiter mij later vertelde. Van hem hoorde ik toen, dat hij niet gewond was, maai' van zijn paard was afgesprongen, omdat hij bang was. Hij vertelde mij ook, dat de officier, die op ons geschoten had, bij hem ge komen was en hem gevraagd had wie daar reed (mij bedoelende). Hij zeide toen Dat is sommer 'n ou boer". „Waar is die President?" „Hij het in sijn tent ge- slaap". „Kom, wijs vir mij". „Goed, baas., kom maar aan". Hij leidde hem van een plaats naar die andere om zoodoende mij een weinig tijd te geven om weg te ko men, en eindelik bracht hij hem tot bij die tent, waar de andere leden van de Regering reeds gevangen waren. Tegelij kertijd werd ook Curlewis daar gebracht, die de gevangenen vertelde, dat ik ont vlucht was. Gordon Fraser zag hoe Ruiter de officier om de tuin leidde, maar wist niet dat ik ontvlucht was, en dacht aan veraad, totdat hij hoorde van Curlewis, dat ik ontvlucht was. Toen begreep hij Ruiters spel'. Daar werden toen gevangen genomen: Thomas Braun, Gouvernements Sekretaris, Generaal Andries Cromjé, Lid Uitvoerende Raad en lid van de Krijgskommissie, Ge neraal' J. B. AVessels, lid Krijgskommissie Abonnementsprijs Peï 8 maanden fr. p. post Losse ito'-- i-s. flX .9JBSI («rijs der Advertentrdns i5 regels ƒ0.50, iedere regel meer 13 ok S-maaï plaatsing wordt 2-maal berekenè Bjj abonnement voordeelige voorwaarden Familieberichten van 110 regels ƒ1.-»- iedere regel meer 10 ct. worden gelaten terwijl wij genieten van den overvloed in dit gelukkige land, waar de moed en de opoffering van Frank rijk zooveel voor hebben gedaan om het vrij te maken." Korte oorlogsberichten. De Cunard-lijn deelt officieel mee, dat 3 passagiers van de (getorpedeerde) „Laconia" zijn omgekomen, 3 worden ver mist; 6 matrozen worden vermist en 6 liggen gekwetst in het hospitaal. Bevestigd wordt, dat twee Ameri kaansche dames na de torpedeering van de „Laconia" van koude zijn omgeko men. De Engelsche s.s. „Seagull" en „Headley" zijn in den grond geboord. Het Engelsche zeilschip „Hannah Croasdell" is in den grond geboord. Een zeer gewichtige verklaring heeft, naai- uit de '„London Gazette" blijkt, in het Engelsche Hoogerliuis de Unionist Lord Leith gedaan bij de bespreking van de Duitsche duikboot-blokkade. Hij legtde er den nadruk op, dat, voor zoover het blokkaderecht in beschouwing komt, de (methoden van oorlogvoering zoo zeer ver- anderd zijn, jlat het internationale recht door Engeland niet meer zoo opgevat kan worden, als' dat in het verleden gbbourde. De gezamenlijke oogst 191617 in de beide voornaamste Tanden van het zui delijk halfrond, Argentinië en Australië, bedraagt volgens de berichten van het in ternationaal landbouwinstituut in Rome voor tarwe slechts 70 pet. van den oogst van verleden jaar en slechts 92 pet. van den gemiddelden oogst van 1909—1914. Ten einde zooveel mogelijk te be zuinigen op de producten, voor mens'che- lijke 'voeding geschikt, hebben in, Engeland' do boeren het recht gekregen het wild te dooden, (lat hun landbouwproducten schade doet. Ameiikaansche oorlogsschepen zijn in enkele 'Cubaansche havens aangeko men, om de regeering te helpen bij 't herstel der orde op Cuba. 'De Directie der Cunard Line deelt mede, dat allo opvarenden van tje „La conia" gered zijn. Volgens' de Niew-York- sche bladen waren er '26 Amerikanen aan boord, n.l. 20 leden der bemanning en 6 Amerikaansche passagiers. De controleur voor de levensmidde len-voorziening in Engeland maakt bekend, dat al het brood op gewicht moet wor den fv(jerkocht en het minstens 12 urn- oud zijn moet. Het mag geen krentenj, rozijnen, melk of suiker inhouden. Dnitschlanid krijgt ook stukjes van vijf pfennig van aluminium. Te Bochum Worden reeds aardappel- stekken in dén handel gebracht tegen 3 pf. per stuk. Wegens gebrek aan rollend' mate riaal zal ook op de Spaansche spoor wegen de dienst worden beperkt. Ook dit jaar mogen in Duitsch land de Meidoornhagen niet gesnoeid worden. De haagappels dienen o.m!. voor dè bereiding van een surrogaat voor koffie. Te Pilsum (Oostfriesland) is dezer dagen een kalf verkocht voor 1000 mark. P. J. Steijn, Krijgskommissoris, Rocco de Villiers, Sekretaris Uitvoerende Raad, Gordon A. Fraser, Private Sekretaris, en A. MacIIardy, Sek. Krijgskommissie, en Kommandant Davel met ongeveer twee of drie en twintig man. Gelukkig was mnr. Brebner, de Thesaurier-Generaal, op vakantie afwezig, alsook mijn adjudant, C. J. de Preez. Zij kwamen echter da delik naai' mij op de plaats van De Beer, en daar werd toen de Regering gereorga niseerd, met Brebner als Goevernements Sekretaris en Thesaurier, en Generaals De Wet, Hertzog en Olivier, als leden van de Uitvoerende Raad. Dit weid zo spoedig mogelik ter ken nis van de vijand gebracht, zoodat hij kon zien, dat de Regering voortgezet zou worden',en dat zij met de vangst niets anders gedaan hadden dan een aantal mannen te vangen, die een groot verlies voor de Staat waren en mij persoonlik wegens hun liefde en gehechtheid, na aan het hart lagen. Het was mij zwaar, dat die goede, getrouwe kameraden in de han den van de vijand moesten zijn, want zij hadden mij getrouw bijgestaan met grote zelfopoffering in zware en moeilike dar gen. God zegene hen daarvoor. Ruiter trad weer in mijn dienst, maar met grotere prestige, die hij ook de andere schepsels het voelen.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1917 | | pagina 1