koop.
Maandag 12 Februari
lik,
i Ie «üttargaug
No 11S
dbouwers
Ir
Koe,
lallkoe,
'beider
zalfde Vaars,
te koops
KLERK.
ikeratneid,
■nstbode
De Groote Oorlog.
'en van Vlas
ÏSerooskerke (W.)
irden opgeruimd.
loping zijnde Yar-
Rilland (bij bet
I2 planken, 1200 a
}t (battings 7/7 en
ïsbakken, diverse
spoor met lorrie,
gewichten, groote
lokfornuis enz.
jp bet werk.
:ooe
Zwarte Merrie
;oqe
;oop
:oöb
paarden,
;oop
:.ööb i [j "i
Kiisfhout.
:oob
t vain te Wilhelmina-
|l Mei
BERICHT.
Uit de Pers.
0._
inde gelegenheid tot
ïetmetvoorschot,
In witbloem Zaai-
g
M 9.
>ed!
toop en trek, mak in
NjBRANDSE Cz., St.
3e kalf, bij CHR.
JNE, Oostkapelle.
|ri en een vet Stier-
1RT, Ritthem.
te bevragen, bij W.
landel, Koorkerkhof
s.
|kend gezin. Nieuwe
tIJK, Wolfaartsdijk.
klamp, staande bij
1 DERSE, Tol, Oost-
l te Meliskerke.
t. POLDERMAN te
Middelburg.
1 met taebehooren,
leer, bij P. geldof,
(ie.
goed als nieuwe,
(ite koop, met zijden
Boekh. v. d. PEIJL
CR MOER te Ter-
,erk en het opstellen
n.
verlangd salaris.
)HIER, Clijverstraat
|g kunnende werken,
[irstond
ALLEMEKINDERS'
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes.
VORST STRAAT
Bureau te Middelburg?
WiRMA F. P. BHU3 J - L. SUR©..
Drukkers:
dosterbaan Le Cosntre fio».
In verband met den strengen eïsch tot
gasbesparing, ook aan ds drukkerij van „De
Zeeuw" opgelegd, zal ons blad van heden af
tijdelijk vroeger afgedrukt worden.
Onze berichtgevers gelieven er rekening
mede te houden, dat hun berichten uiterlijk
2.45 uur nam. In ons bezit moeten zijn.
Advertentiën voor het nummer van een
bepaalden dag worden tot 12 uur des mid
dags van dien dag aangenomen.
De hoofdstembureaux.
De hoofdstembureaux in de hoofdplaat
sen der kieskringen (voor den kieskring
Zeeland is 'dit Middelburg) worden be
noemd, niet meer door den Raad, maar
door de Koningin, en wel voor vier jaren.
De burgemeester der gemeente welke
hoofdplaats is van den kieskring (in Zee
land is dit die van Middelburg) is ambts
halve voorzitter van het stembureau.
(Voor de candidaatstelling worden 25
handteekeningen 'gevorderd (vroeger 40)
het verstandigst is er een paar meer
te nemen voor "t geval een paar ondec-
fceekeningen fout 'bevonden worden.
De omderteekenaars moeten achter hun
naam den naam hunner gemeente voegen.
Niemand mag meer dan één candi
daatstelling onderteekenen.
Niemand mag op meer dan één lijst
in denzelfden kieskring gecandideerd
worden.
Niet meer dan tien candidaten magen
op een lijst worden geplaatst.
Bij iedere eandidatenlijst moet een
schriftelijke verklaring .gevoegd worde»
van èlk der candidaten dat zij genoe
gen. nemen met de met de hun toegekende
plaats op de lijst.
Die verklaring van een candidaat, iiat
jhij genoegen neemt met de .plaats pp
de eandidatenlijst hem toebedeeld, moet
gelegaliseerd zijn door den burgermees1-
ter der gemeente waar hij woont, of door
den waarnemenden burgemeester, voor
het geval deze .daartoe niet in staat is.
Het hoofdstembureau komt vóór do
stemming hijeen om te beoordeelen of
de eandidatenlijst in orde is, aan de go
stelde wettelijke eischen voldoet.
„Is dit niet het geval, dan wordt 'de
lijst niet ter zijde gelegd, maar wordt
bij aangeteekend schrijven, aan hem 'dia
de lijst had ingeleverd, meegedeeld dal
hij binnen twee dagen heeft te zorgen
dat de lijst in orde komt.
Op den veertienden dag na da inleve
ring van de eandidatenlijst houdt het
hoofdstcmbureau een vooraf aangekondig
de openbare zitting, in welke zitting bet
heslist over de geldigheid der ingelever
de lijs-ten en de handhaving der gestelde
candidaten.
Een eandidatenlijst is ongeldiga. wan
neer zij niet op tijd is ingeleverd of
niet is ingeleverd do-or een der onder
teekenaars; b. wanneer zij niet door 25
kiezers is onderteek-end (hetgeen moge-
wajat wanneer de plaatsnaam er
niet bij staat, wordt zulk een ondertee-
■kenaar uit de rij der onder teekenaars e-e-
schrapt)c. wanneer "de lijst riiet vol
doet aan de voorschriften; d. wanneer
de "candidaten allen zijn geschrapt (dit
geschiedt, wanneer de vereischte 'schrif
telijke verklaring ontbreekt dat zij met
de plaats hun op de eandidatenlijst toe
gewezen genoegen nemien, of o-ok wan-
h^er een candidaat op meer dan één
lijst voorkomt, 'in dat geval wordt na
tuurlijk alleen die ééne candidaat hiet
schrapping gestraft).
D'it alles beslist het hoofdstembureau.
Van die beslissing is beroep toegelaten,'
op Gedeputeerde Staten 'der provincie,
waar het hoofdstembureau gezeteld is.
Deze beslissen in een openbare ver
gadering.
Zoowel liet hoofdstembureau als de
gene die in hooger beroep ging, kan de
beslissing of zijn bezwaar komen toe
lichten.
Bestendige gevaren.
Zeer ernstig moet worden opgekomen
tegen 't toenemend gebruik der gezins-
bepe-rking.
Nu de oorlog zijn miljoenen slachtof
fers maakt en de natiën van haar beste
krachten berooft, mag nog wel eens te
gen de zonde, of, zoo men het aldus
liever noemt, de dwaasheid van het Neo-
Malthusianisme gewaarschuwd worden.
Het is gelukkig dat het hier niet is
oen quaesti© van partij. Geleerden uit
(ulo richtingen verzetten zich tegen dit
Jjdornationale kwaad. Zoo is onder an
deren met name Professor Kouw-er, van
do Utrechtsche universiteit, volstrekt geen
geestverwant van ons; toch heeft hij in-
^ftijd in een rede, die nog haar waarde
behoudt, op navolgende wijze tegen dezie
hebbelijkheid zijner tijdgenooiten gespro
ken.
„Algemeen bekend is, dat voor Frank
rijk, en ieder weet dat Duitschland en
Engeland zich blijkbaar haasten om
Frankrijk nabij te komen. Voorstanders
der opzettelijke £ezinsbeperking maken
zich altijd met gchajnper gebaar van
het steeds weder als voorbeeld stel
len van Frankrijk af. Toch mag men
aan de -groote republiek bet twijfel
achtige 'voorrecht niet onthouden, tel
kens weder als het experiment te wor
den aangehaald. In 1908 telde men op
11 millioen huisgezinnen in Frankrijk
2 millioen kinderlooze en 3 millioen
met slechts één kind. Slechts twee lan
den, waarvan de bevolkingscijfers ge
regeld worden bijgehouden, doen |no-g
niet mede in de daling der geboorten,
n.l. Japan en de Canadeescbe provin
cie Ontario. Van 1881 tot 1909 is in
Japan bet -geboortecijfer gestegen van
25.6 tot 34.2 op 1000 inwoners. Hier
mede blijft het nog achter het door
Rusland (1904) bereikte getal van 48.5,
maar overtreft dat van Duitschland,
'29.8 (1910), van Engeland 25 (1910),
van Frankrijk 19.7 (1910).
W-at hebben wetten, wat hebben
waarschuwingen gebaat?Van het
volstrekt noodzakelijke cijfer, drie kin
deren per gezin, hebben alle beschaafde
volkeren zich reeds met beslistheid af
gewend.
Maar het v-olk, dat zich niet ver
meerdert, moet wijken voor den krach-
tigen buur. Rusland met zijn ongeme
ten rijkdommen en de groote vrucht
baarheid van zijn volk z-al naar het
Westen -opdringen of er heen worden
gedrongen door het nog vruchtbaarder
gele volk, zoo oud reeds en toch met
al de veerkracht der jeugd op het we-
reldtooneel gesprongen.
Maar genoeg! Opzettelijke beperking
van bet kindertal heeft altijd en over
al haar oorsprong gevonden in meer
-of minder onverschoonbare zelfzucht".
Vooral op dit "laatste moge toch Bin-
delijk eens alle nadruk vallen.
Zelfs al ware er geen oorlog geko
men, deze andere, blijkbaar niet te stui
ten, gruwel der verwoesting is nog erger.
De oorlog, waarin de volken van Euro
pa bezig zijn zichzelf te verteren, is de
voorbode, de aankondiger van de opper
machtige invasie-, waartoe Japan zich
voorbereidt, ©en inval die leiden zal tot
den triumf van het g-el-e ras en het
buddhism© over het blanke ras en het
Christendom, van Azië over Europa, van
de 'nieuwe wereldmacht, reeds in vage
omtrekken door den profeet Jesaja aan
schouwd en voorspeld.
Maar de internationale gewoonte der
gezinsbeperking verhaast deze af te bid
den toekomst in dubbele mate.
Mocht dit toch eens overal helder wor
den ingezien
Borgesius herinneringen.
In De Telegraaf geeft de heer Hans
een aantal Varia uit het leven van Mr.
Goeman Borgesius:
Zoo memoreert hij hoe minister Bor
gesius eens -over de helft der maand den
hoofdambtenaar om zijn salaris- vroeg. De
minister zat er wel niet verlegen om,
doch hij zei 't alleen
Maar Exc. zei de ambtenaar, ik heb
t U werkelijk gegevenpersoonlijk.
Twee dagen later bleek, dat de heer
Borgesius t achteloos iu den binnenzak
van zijn jas -bad gestoken.
De heer Goeman Borgesius was ontzet
tend verstrooid.
Eens vond men, toen hij nog Kamer
lid w-a;s, -op zijn bank f 50.000 aan pa-
pier. Hij had ze vergeten. In de koffie
kamer ontdekte men eens zijn aanslag-bil
jet voor de vermogensbelasting. De se
cretaris van 'n politieke vereeniging ont
ving eenmaal over de post in gewone
enveloppe 'n stapeltje effecten, terwijl
natuurlijk -de politieke brief bij den
bankier was terecht gekomen.
Toen Borgesius Kamer-voorzitter werd
schafte hij, zich 'n nieuwe rok aan. In-
plaats van den nieuwen aan te trekken
verzond hij 't fonkelnieuwe exemplaar
naar huis, in de vaste overtuiging, dat
't de oude rok was. EnZ.Ex. bleef
zitten in 't -oude kleed.
Nog 'n staaltje:
Borgesius en zijn vrouw moesten eens
naar een. diner. Op het allerlaatste oogen-
blik miste mevrouw een kostbare diaman
ten speld. Alles werd rondgezocht, maar
men vond niets en onder den indruk van
het verlies ging men weg.
Tot 's avonds
Toen Borgesius zich uitkleedde, vond
hij boven -aan zijn onderpantalon de kost
bare diamanten speld.
Wat was -er gebeurd? Toen hij zich
had gekleed, was -er een knoop- afge
sprongen en Borgesius, die de speld zag
liggen, had deze zonder verder te kij
ken gegrepen en daarmee de pantalon
vastgemaakt. Hij wist niet wat voor fraais
het was, maar in den laten avond kwam
het uit. En mevrouw verheugd'.
Juist zijn -op-gaan in zijn werk was
meermalen oorzaak van deze verstrooid
heid, waaraan altijd 'n komische- kant
zat.
Komisch waren ook zijn versprekin
gen. Op- de meest kritieke momenten kon
hij een woord verdraaien, een paar let
ters of lettergrepen van volgorde doen
veranderen, dat heel de Kamer in een
schaterlach schoot. Nooit vergeet ik het
o ogenblik ,-dat hij i;n een parlementaire
speech had over „den beroemden Ita-
liaanschen geleerde Bromlo-so". Met som
mige woorden had hij ontzaglijke moeite.
„Argument" kon hij niet zeggen, hij wrong
er altijd „aggrement" van, en over het
woord „constitutioneel" maakte hij drie
of fier orato-ritsche "salto-mortales. Van
hem is het ber-oemde „kouw-evriesrecht'
De namen van sommige led-en kon hij
prachtig verhaspelen. Hij gaf eenmaal het
woord aan den heer Henk Sno-ekemans",
en deelde mede, dat in een commissie
waren benoemd „de heer en Berekoopler
en Kleeresteijn". En hoe dikwijls hij, zit
tende opi zijn voorzitterszetel ,-een toe
splraak tot de Kamer aanving met de woor
den: „Mijnheer -de voorzitter", weet ik
niet. Dat is ontelbare malen gebeurd en
s-oms verscheidene keeren in eenzelfde
toespraak.
Het aardigste van dit alles was, dat
Borgesius zijn vergissing nooit zelf be
merkte. Als er vro olijk gelachen werd,
keek tb'ij hyper-verbaasd rond en vroeg
aan een medelid of aan den griffier,
wat er was
Borgesius en zijn echtgenoote zijn, om
't zoo te zeggen, van d-e wieg tot 't -graf
bijeen geweest.
De schrijver deelt dit als' volgt mede:
Ik heb mij door een van zijn familie
leden laten vertellen, dat Borgesius zijn
vrouw, toen zij nog -een meisje wa-s, eens
bet leven heeft gered. Zij viel in het
water en hij sprong haar na. Kort daarna
zijn ze geëngageerd.
Dezelfde bloedverwant vertelde ook,
dat Borgesius en zijn vrouw in den meest-
letterlijken zin van het woord, van de
wieg tot het graf" bijeen zijn geweest.
Hij- was de zoon van den dokter en
zij de dochter van den dominéé. En wan
neer de dominees-vrouw op: bezoek kwam
bij- -de dokters-vrouw of omgekeerd
en. -de kleine meebracht, werden de kin
deren zoolang bij -elkaar in dezelfde wieg
gelegd.
Toen waren zij samen.
Hun beele leven zijn ze elkaar trouw
geweest. Bijna op- hetzelfde oogenblik
werden ze ten grave gedragen.
Zoo zijn z*.
In ons land zijn er van die „dappere"
lawaaimakers, ibie stelselmatig er hun
werk van maken om het vol'k op te
zweepen en aan te hitsen tot meedoen
aan den noodlottigen wereldkrijg, doch
als het er eenmaal op- aan komt, van
angst in hun schulp kruipen.
Het .„Huisgezin" beeft goed gedaan daar
op- eens te wijz-e-n, do-o-r de vo-lg-endei
rake opmerkingen aan h-et adres van de
„Telegraaf" te richten:
„Zelfs de „Telegraaf" wordt, nu het
kan gaan nijpen bezadigder.
In haar mooien tijd was ze buitenge
woon oorlogszuchtigNederland moest en
zou met de- geallieerden tegen Duitsch
land vechten.
De vorige week heette bet, dat als
de zes neutrale landen van Europ-a te
gelijk Duitschland aangrepen, zijri 1-ot be
zegeld was, maar, dat indien Nederland
het alleen leverde, het lot van Roemenië
ons deel kon worden.
En thans lezen wie, dat d-e kleine neu
trale staten al-s Zwitserland, Denemar
ken en Nederland, „die als 't ware in
den muil van den wolf ligg-ein", uiterst
voorzichtig moeten zijn.
Die- kleine- buren, zegt de „Telegraaf",
mogen zich niet hals over kopt in den
oorlog storten.
Bovtendien zou liet nog de vraag zijn,
of het in het strategisch belang der ge
allieerden ware, „als Zwitserland en d-ef
toegangen tot de z-ee ov-er Denemarken'
en Nederland voor hiet Duitsche leger
zouden worden opengezet".
De „Telegraaf" -erkent dus, dat, indien
wij met Duitschland in .oorlog geraak
ten, de toegang tot de zee in Duitsche
handen zou komen, m.a.w., dat ons land,
minstens -een deel, in een minimum van
tijd zou zijn overweldigd.
Mag, wie dit erkent, het volk tot een
oorlog tegen Duitschland op-zweepen?
En is hetgeen de „Telegraaf" nu voor
zichtig isohrijft, -ge-en veroordeelinjg- van
haar houding in de afg-eloopen twee jaar,
toen zij niets heeft verzuimd om de be
volking tegen Duitschland op- te zetten?
Dat zij daarin niet is geslaagd, dat het
volk zijn kalmlen zin en zijn nuchteren
kijk op- de werkelijkheid heeft behouden,
is niet haar verdienste.
En het is niet dapper Van de „Tele
graaf", dat zij nu -de groote -onzijdige
landen actief tegen Duitschland wil laten
optreden en voor ons land tevreden is-
met „moreel-e" solidariteit, met de Ver-
eenigde Staten".
Baknopt overzicht van den toestand.
Belangrijke veranderingen in de afge
broken betrekkingen tusschen Duitsch
land en Amerika zijn er niet ingetreden.
Een gerucht doet echter de ronde, vol
gens hetwelk een wijziging ten goede
spoedig op til zou zijn.
De „Associated Press" ontving n.l. een
telegram uit Washington, meldende:
„Naar verluidt heeft Duitschland aan de
Vereenigde State-n -een mededeeling ge
richt, waarin besprekingen worden voor
gesteld betreffende de middelen ter voor
koming van een oorlog. Naar het schijnt
bevat de nota geen aanwijzing, dat
Duitschland zich in den onderzëeërso-or-
log wil matigen, doch zij noodigt Amerika
uit voorstellen te doen.
Mogelijk kan een nadere bespreking de
scherpe kantjes nog wat wegnemen.
Onder de antwoorden der neuitral-en op
Wilson's nota, heeft dat van Zweden de
aandacht getrokken, om het feit, dat het
de politiek van Wilson 'laakt.
D-e Zweedsche regeering heeft opge
merkt, dat -de belangen der drie Scan
dinavische- Bijken niet toelaten zich bij
de actie der Ver. Staten aan te sluiten,
daar de maatregelen van Zweden, Noor
wegen en Denemarken ten opzichte van
beide oorlogvoerende partijen genomen
zijn. D-eze mededeeling houdt derhalve
het verwijt in, dat Wilson de neutraliteit
slechts naar één zijde heeft betracht.
Voorts zegt de Zweedsche nota, dat de
reg-eering der Ver. Staten, t-e-n einde den
oorl-og te verkorten, een middel beeft ge
kozen, hetwelk volk-omen in tegenstelling
is met- de beginselen, welke tot dusver
de politiek dezer regeering hebben ge
leid, z-oodat die vau Zweden haar op
dezen weg niet wenscht te volgen.
Dat is dus nog al kras.
Op d-e front-en artillerie-gevechten.
Bij Görz (Zuiderfront) hebben de Oos
tenrijkers -een strategisch succes behaald.
Er wordt nog bloedig gestreden.
Een jongen van zeventien jaar.
In de „Voss. Ztg." vertelt Willy Hacker
een- episode uit -den strijd aan de Som-me.
Een afd-e-eling onzier landsto-rmimiannen,
die al -menig gevecht hadden meegemaakt
en het klappen van de zW-eep kienden,
had een nieuwen onder-officier gekregen,
een jongen van zeventien jaar, bl-eek,
tenger, me-t ©en bril op de-n neus.
Oude vecktisoldat-e-n vin-den het oniet
prettig zoo'n jongeling, een gymnasiast
nog, als 'chef te krijgen. En de- -mannen
zeiden onder -elkaar dan ook: Die zal
niemand iets iloen! Vooral -de oude land
stormman Schwertner was niet gesteld
op zoo'n broekje-, al maakte d© jonge
ling ook onmiddellijk een goeden .indruk
door zijn activiteit, zijn interesse- voor
alle -dingen i n de stelling. Egon, zoo werd
hij) genoemd, moest lang niet dom zijia.
En moedig was- hij ook, want hijvondt
het niet prettig, dat het in de- stelling
die dagen zoo kalm toeging.
Twee -dag-en en twee nachten reeds) had
de vijand g-een schot gelost. Dat hier
iets niet in orde was, belio-efde niemand
ons te zeggen en het bevel: „Klaar voor
het gevecht," kwam niet onverwacht. De
uren vóór den aanval zijn onaangenajmer
dan de aanval zelf. Men is) dan jn een
toestand van -de hoogst© spanning, die
afmattend werkt. Na het coaiimando- "be
gon het. Dat i9 niet meer de onschul
dige beschieting van de loopgraaf [met
twee, drie kanonnen, dat zijn dozijnen
kanonnen, vele batterijen.
Waar was) Egon? .Wij dachten, dat "hij,
bevend en trillend ©rgea ia een hoek
zou zitten, -maar -zagen tot onze verba
zing .dat 'hij -doodbedaard voor ©en schiet
gat stond, met de grootste belangstelling
lrij!ke-nd naar het inslaan van cl© grana
ten in bet voorterrein. Z-enuwen scheen
de gymnasiast niet te hebben.
Plotseling een onderaardsch gerol. De
grond beefde, de hemel werd donker e-n
roo-kend en fluitend steeg ©en geweldige
VERSCHLÏS7 ZLXSK «fERXDA*,
Abonnementsprijs s
Per S maandeu fr. p. postht
losse nu-" „0.0$
ijs der Advertentiën s
Rit regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 cl
3-maal plaatsing wordt 2-maaI berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels f 1.™y
iedere regel meer 10 ct.
fontein voor ons op. Wij hurkten vast
tegen elkaar bij de borstwering.
Een hagel van aarde en steenen, ver
mengd met stukken metaal, kletterde- pip
ons-, minuten duurde het. Links yan ons
klonk' 'een schreeuw van pijn. Daarna waw
het enkele seconden stil.
De- vijand had een mijn doen slpringein.
Gelukkig was -de mijngang te kort ge
weest, niet volkomen tot onder onze stel
ling aangelegd. Anders) waren wij- allen
in de lucht gevlogen.
Opnieuw begon het waanzinnige artil
lerievuur.
Hoe ziet het -er links en -rechts vani
oraS uit Naar eiken kant kruipt imiem
om vas-t te stellen, hoe het daar er uit
ziet. Hun berichten zijn niet bemoedi
gend. Onz-e verbindingen zij-n vernield.
Ajan beide kanten zijn lange- stukken
loopgraaf volkomen dichtgevallen, van de
bezetting is niets te merken. Hetzelfde
-schijnt het geval te zijn me-t den naar
achteren leidenden verbindingsweg. Toten
vroeg Egon: Waar is- het machinegeweer1?.
Met schorre stem- antwoordden wij hem
bedolven. Toen wenkte hij ons. WJj we
ten, wat hij •wil'. Op het doodsbleek©
jongensgezicht lezen wij een vastberaden
heid, wij- w-eten, dat uit den jongen ©en
man geword-en is-, dje als wij- allen, zijn
plicht wil doen tot het uiterste.
Kruipend -en .springend, onder fluitenld-e
projectielen, werkten wij ons voort in "de
richting, waar het machinegeweer zij-n
moet. Een hoop leeml en daarboven een
vernield schild.
Wij graven -en graven. Wijl waren nog
maar met ions zevenen, twee lagen koud
©n stom- door granaatsplinters getroffen.
Onophoudelijk sloegen om ons de- gra
naten in.
Eindelijk. Nu zij-n we er. Met bevende
handen -en brandende oogen onderzoeken
wij bet machinegeweer op zijn bruikbaar
heid. Het functioneert. Nu kunnen tz©
komlen. Egon staat zelf bij liet machine
geweer. Het artillerie-vuur houdt plotse
ling op. Een blauwgrijze- wo'ik komt naar
onsldoe. Tak, tak, tak, zonder erbarmen.
Hoe zij vallen. Er komen hiaten in de
vijandelijke linie, -die steeds losser wordt.
Plotseling natelt het links van ons, in
de eigen loopgraaf. Infanterie-vuur. Op
handen en voeten komt er een aange
kropen. Bevel: het machinegeweer iets!
mie-er naar links-1. 'Onz© mlann-en Waren
in een -mijngang gekropen, hadden dez-e
weer uitgegraven en kwamen ons nu te
.hulp. D-eze verrassing was den Fran-
kchen te erg bij al hun dapperheid. Zij'
keerden terug.
Maar de Franschman had gemerkt,
Waar ons machinegeweer stond. Hij schoot
er onophoudelijk, naar met het „beste"
kaliber. Drie man van onze afdeeling
-waren nog in staat om te- vecht-en. Egon,
dei oiide- Schw-ertner en ik. Het vuur werd
langzamer, hield op. JE-en laatste schot
van klein kaliber, als afscheid. D-e gra
naat slaat een heel stuk voor ons in.
Een scherp© scherf slaat Egon's arm mid
den door. Daarna is het stil.
Egon laat zich verbinden. Geen kik
geeft d© jongen. In de loopgraaf komt
aflossing. 'Slee-swijk-Holsteiners. Wij) gaan
in reserve. In een tentbaan netaien Wij
Egon mee, de kameraden bekommeren
zich óm de anderen. Een zwaar transport
voor ons', een honderd maal Zwaarder
transport voor hem. Dp de verbandplaatsi
leggen wij 'hem zacht op stroo.
Bij het vaarwel vraagt hij zacht: „Zjijin
jullie tevreden met me?" En terwijl ik
he-mi steun en knikkend dö (hand
pakt de ruw© Schwertner, in wiens oogen
ik hooit te voren tranen zag, d-e-n jongen
bij het hoofd, zoent hem- en zegt: „Ik
zal den ellendig-sten doo-I sterven, wan
neer ik je- ooit vergeet, mijn beste jongen."
En twee tranen rolden hern over het
zwarte gezicht.
Amfirikaansohs schspea naar üs imriogszona
Gisteren zijn twee ongewapende Ameri-
kaansche vrachtschepen naar d© oorlogs
zone vertrokken. Het zijn de eerste sche
pen onder Amie-rikaaiische vlag, wélkte
varen naar de voorgeschreven zone ginds
de bekendmaking -der ü-uitschc nota, waar
in de onbeperkte onderzeeërsoorlog werd
aangekondigd. Geen der schepen heeft (die
strepen op zijde-, door Duitscliian-d voor
geschreven, doch elk schip draagt slechts
de aanduiding U. S. A. in groote letters.
D-e schepen vertrokken volgens de fee
ders in goed vertrouwen, op het recht
van Am-erikaaasch© schepen om de hooge
zeeën te bevaren. Zij hebbe-n geen ka
nonnen aan boord om onwettigeaanval1
1-en af te weren. Een der schepen draagt
de-n' naam- „Orleans," e-n heeft een Arnieri-
kaansch-en kapitein aan boord, genaa-mld
Tucker en een bemanning van 35 man,
waarvan er 32 Amerikaansch staatsbur
ger zijn.
Het andere schip is
