[eplmkaclisls,
3\o. 63
Woensdag 13 December 1111
31e Jaargang
izaak.
jerste Knecht,
i Meid
Staten-Generaal.
De Groote
jaar
loop
DOS
|e Hazewindhonden,
ige Geiien
ENMEID.
Keukenmeid,
fix&
Naar den vrede?
a
tnijnen
slachten voor
>ge prijs.
/an 7 uur tot 9 uur
gemarkt.
W. FLIPSE.
st Rundvleesch
ook best Lams*
per kilo bij
traat, Middelburg.
Eschryvisfig
[deweegje, in vier
ist Weiland,
Leide", liggende in
rinkwater voorzien,
1 c.A.
i worden ingewacht
jij den verhuurder
waar nadere in-
omen.
pn leeftijd ter over-
Lamste dorpen van
k is voor flinke uit-
Jrieven onder letter
IJ, Middelburg.
inwepolder.
jissa
|ii J. HUIJSMAN te
ande).
iOOR
nb. Meter, zoo goed
[VENIER, Mr. Smid,
300R
|k. 13 Dec., een ge-
aftands Paard en
sn, 18 mnd., bij
:)E.1AN, Tramstation,
Zoutelande.
lars te koop,
B3E Kz., Meliskerke
Ikoqp.
jacht, 5 en l'/a jaar
lorzien van Wapens,
flng, KI. 765 met pa-
gebruikte dubbel
den.
3NGE, Wapenhandel,
(tr. 130, Middelburg.
KOOP
14de dracht, bij P. JA-
terke.
;en weduwnaar met 2
eren
Huishoudster,
jaar. Brieven franco
Firma F. P. DHUIJ,
gevraagd voor directe
oken en genegen eenig
chten. Goede getuigen
onder C. W. 3283
lur. D. Y. ALTA, Rot-
1 Maart een
beschikbaar,
JWENHUIJSE,
ieuwdorp.
Ivan J. AZIP VAN
Middelburg, een aanko-
[NDE benoodigd, nie1
ar, goede hand schrijven
ende rekenen,
aan te melden.
rstond
WATTEL Jz-, Oosfc'
Uitgave van
Maand. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
f^l&iYIA F. P. DHU5J - L. BURG.
Drukkers:
^üstorbaan L® Cointre - Goes.
Als eens mans hand.
De regeoringen der Centrale oorlogvoe
rende mogendheden hebben een gelijk
luidend. stuk doen uitgaan naar de mo-
genheden der Entente, natuurlijk door
bemiddeling van do gezanten der neutrale
mogendheden die de bescherming der be
langen van Duitsche, Oostenrijksch-Uon'-
gaai-sche, Bulgaarsche en Turksche onder
danen op zich genomen hadden, in
welk stuk wordt voorgesteld omi den oor
log te eindigen, en een vrede op hechten
grondslag voor te bereiden.
Aangezien er niets bijgeval geschiedt,
■fen naar Spreuken 211 zelfs het hart
des Konings in Godes hand is als water
beken, neigende Hij het tot al wat Hij
wil, is''tde bede der Christenheid over
de ganische aarde, waar men den inhoud
des briefs vernemen zal, dat deze vre-
desaanbieding bij1 de regeeringen der En
tente, Engeland vooral, in goede aarde
moge vallen. Dat de Heere de harten;
der vorsten bestier© en leid©, en cant
•en overbuige, om tot elkander te nade
ren, de handen ineen te leggen, en miet
verootmoediging te besluiten aan het
diep-zondige bloedvergieten een. einde te
maken.
Zij van nu af in aller hart de stille
bede, versta in dezen de 'Kerk hare roe
ping en zij er een algemeen toevlucht
nemen tot den Heer©, om eindelijk© red
ding en uitkonilslt, en verhoore de Heere
genadiglijk het geroep Zijner ©llendigenl
a
Griekesisamis strijd.
Nu reeds meer dan! een jaar hebben
Frankrijk en Engeland dit kleine' land
de knie op de horst gezet. En toch is
ook Griekenland met zijn miljoen
inwoners, dus nog drie miljoen inwoners
minder dan .België, een dier kleine Sta
ten, voor welker belangen Engeland zegt
op te komen.
Griekenland heeft zich gespiegeld aait
België, en aan de Entente, onder pro
test, toegestaan, haar troepen te Salot-
niki te landen, en naar Macedonië en
Servië door te zenden.
Doch helaas, met welk gevolg?
Dat de eene ongerechtigheid op de an
dere gestapeld wordt. Blokkades, .afdan
king, gevangenneming, iripalming van
schepen, bezetting van Grieksche garni
zoensplaatsen, intimideering van den
Yorst, wegzending van de gezanten der
Centrale Mogendheden uit Athene en der
gelijke kleine plagerijen wisselen elkaar
af, en nog is het einde er van pieit
te overzien.
Nu bestaat er wel eenige kans dat
Sarrail door de Centralen uit Macedonië
wordt weggewerkt; doch in dien tijd blijft
Griekenland de 'onschuldig verdrukte.
Een tweede voorbeeld van zoo bru
tale rechtsschennis moet nog gevonden
worden. Het stelt Duitschlands mach(ts-
daad in België in de schaduw.
anië een baken.
Jammer dat het lot van Roemenië be
rustte in de h.a.nid van, twee politiek©
tafelschuimers: Bratianu en Jonescu.
Eerstgenoemde', tdoor koning Ferdinand
„dc Judas met den Christuskop" genoemd,
is president minister. En nu is het jam
mer, dat de koning, pm een volkomen
constitutioneel heerscher t© zijn, met d©
staatslieden saaun regeeren moet. On
der Carol ging 'tuo„ wej Maar onlder
ren tegenwoordige®, koning, een politie-
kea zwakfelmg ging dit niet meer. Niet
hij, zij doelen cta lakens uit. De leider
eter conservatieven, de oud-minister Carp,
bracht dm premier, Ilratianu, eens in
verlegenheid, door hem la den Senaat
zijn knoeierijen inzake den bouw der
grooto Donaubrug bij Cernavoda onder
het oog te brengen. Deze bouw was na
melijk opgedragen aan een Engelsch©
firma, ©n deze om zijn stemi te koopen;,
wijl .hij in deze quaestie een beslissend©
stem had, riep den hoogbezoldigden post
van Rumeensch chef-ingenieur in het
leven en benoemde hem hierin. Hij be
dankte echter, doch vroeg den post voor
zijn broeder; deze kreeg hierin den post,
en is nu minister Van oorlog.
Jonescu is nog gevaarlijker dan, zijn
collega. Zijn vader, een arm ambtenaartje
hij de douane, welke in korten tijd een
bedrag van verscheidene miljoenen wist
over te sparen, heette in den yolksmoiid
de zakkenroller (pungasch.) Hij zelf, die
eerst anti-Russisch was, werd in 1915
jT^eenmaal hartstochtelijk voor de En-
Carp, die steeds waarschuwde tegen dit
Bondgenootschap en pleitte voor het na-
"'f11 de beloften aan de Centralen,
gen g<^t ',<mgeweilscht element" gevan-
Man kent den afloop dor geschiedenis.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WEIïKDAGL
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
„0.0S
Prijs der Advertentiën
15 regels f 0.50, iedere regel meer 10 cl,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarden,
Familieberichten van 110 regels f 1.v
iedere regel meer 10 ct.
Si
Niet de tafelschuimers, maar de edele
staatsman heeft gelijk gehad.
Intusschea heeft Roemenië, boetend©
voor d© laagheid zijner staatslieden, in
zijn tijdelijken ondergang aan alle kleine
staten een exempel nagelaten, hoe zij
niet moeten doen. Door zich in den
strijd te werpen, heeft Roemenië zich
den strop om den hals gehaald. Ware
het neutraal gebleven, allicht zou het
door Rusland zijn getenipteerd geworden,
gelijk .Griekenland overkwam 'van, de zijd©
van Frankrijk en Engeland. Doch dan
zou het de oer gered en Zijn onafhan
kelijkheid behouden hebben.
Nu ging het roemloos onder.
Hofl nu verrisr?
Die Grondwetsherziening is er nu bij
de Tweede Kanier door. De eerste lezing.
Nu is zij naar de Eerste Kamer door
gezonden. Die zal ook wel aannemen.
Hoe 't dan verder gaan zal, wordt in
het onderstaande, aan De Vr ij zinnig
Democraat ontleend, door het Kamer
lid Limburg uiteengezet.
Wie 't nauwkeurig leest, is' ,er op
eenmaal achter.
„Wanneer de behandeling der thans
aanhangige wetsontwerpen tot herziening
der Grondwet in de beide Kamers der
Staten-Generaal met de aanneming daar
van zal zijn geëindigd, moet plaats heb
ben de zoogenaamde „tweed© lezing".
De aangenomen wetsontwerpen, waarin
staat, dat er grond bestaat de herziening
in overweging te nemen, worden als
wetten afgekondigd, en daarop worden
de beide Kamers ontbonden (aldus ar
tikel 195 der Grondwet.)
D'e nieuwe Kamers hebben dan opnieuw
de voorstellen te overwegen. Recht van
amendement hebben zij daarbij niet. D©
voorstellen moeten in elk der Kamers
twee derden der uitgebrachte stemmen
halen. Eerst dan is de herziening tot
stand gekomen, en worden de verande
ringen, zooals artikel 197 der Grond
wet zegt, „plechtig afgekondigd en bij de
Grondwet gevoegd".
Er wordt algemeen op gerekend, dat de
verkiezingen, die tengevolge van de aan
staande ontbinding zullen plaats moeten
hebben, samen zullen vallen met de ge
wone periodieke verkiezingen der Twee
de Kanter in 1917. Op1 tweeërlei wijze
wordt de regeering daarbij in haar vrij
heid van beweging begrensd, vooreerst
door de bestaande kieswet, in de twee
de plaats door de Grondwet.
De kieswet bepiaalt in art. 129, dat
de gewone tijd „ter verkiezing" (d.i. dus
de candidaatstelling) is de eerste Dins
dag in de maand Juni, terwijl de stemming
©enerzijds niet plaats heeft vóór den
lOden Juni, anderzijds binnen, veertien
dagen na de candidaatstelling. (Artike
len 131 en 133 der kieswet.)
Die Grondwet bepiaalt in artikel 73, dat
het besluit, waarbij de ontbinding wordt
uitgesproken, tevens inhoudt den last tot
het verkiezen van nieuwe Kamers bin
nen veertig dagen.
De eerste Dinsdag van Juni 1917 is
de 5e Juni. Op' dien dag moet dus de
candidaatstelling voor de nieuwe Tweed©
Kamer plaats hebben. Neemt men aan,
dat de regeering de Kroon1 zal' advis ee ren
het besluit tot ontbinding piet het oog
op de werkzaamheden der Kamers zoo
laat mogelijk te nemen, dan zal daar
er toch eenige speelruimte moet zijn tus-
scihen de ontbinding en de verkiezing,
waarbij het land geraadpleegd wordt over
de aangenomen Grondwetsherziening
de Ontbinding niet heel veel later kun
nen worden uitgesproken dan ongeveer
26 Mei. Die sluiting der zitting (zie ar
tikel 104 der Grondwet) zou dan kunnen
plaats hebben op Zaterdag ,26 Mei en
de verkiezingen met stemming en her
stemming verloopen dan regelmatig vol
gens de bepalingen der kieswet, zooals
zij bij de periodieke aftreding der Ka
mer plaats hebben.
De Grondwet eischt een samenkomen
van de nieuwe Kamers binnen twee
maanden na het ontbindingshesluit. Wordt
dus de ontbinding uitgesproken in het
eind van Miei 1917, dan moeten de nieu
we Kamers op het laatst samenkomen
einde Juli. Gaan zij dan onmiddellijk tot
behandeling der Grondwet in tweed© le
zing over, dan kan deze nog vóór de
sluiting der nieuwe zitting, opi den twee
den Zaterdag in September, haai- beslag
hebben gekregen. In 1887 kwam'en do
wetsontwerpen tot Grondwetsherziening
voor tweede lezing op 22 September
bij de Tweede Kamer in; zij werden daar
op 12, 13, en 14 October aangenomen.
De Eerste Kamer volgde op' 5 Novem
ber en de wetten .stonden den 6en No
vember in het Staatsblad.
De nieuwe Kamers zullen een zeer tij
delijk bestaan hebben. Evenals in 1848
en in 1887 is het kiesrecht een hoofd
bestanddeel der Grondwetsherziening.
Thans zal zelfs' een geheel' nieuw stel
sel, dat der evenredige vertegenwoordi
ging, zijn intrede doen. Dut eischt voor
bereiding èn bij het administratief gezag
èn bij de politieke partijen. De regee
ring heeft dan ook terecht in art. XI
der Additioneele artikelen haar oorsptron-
kelijk voorstel om de nieuwe Kamers
volgens evenredig kiesrecht, reeds te doen
kiezen binnen 4 maanden na de afkon
diging der Grondwet, veranderd in dier
voege, dat daarvoor een jaar tjjds is na
die afkondiging.
Behalve dat, gelijk gezegd, een jaar
van voorbereiding gewenscht zal zijn èn
voor de administratie (reeds de samen
stelling der kiezerslijsten kost eenige
maanden) èn voor de politieke partijen,
is er nog een reden om eerst in den,
zomer 1918 de verkiezingen te houden.
Het is omdat men anders het leven van
de Kamer, die Voor het eerst volgens even
redig kiesrecht zal gekozen worden, zou
verkorten. Men pleegt in de praktijk van
ons staatsrecht het leven der Kamers
te rekenen bij zittingsjaren. Toen pij
Koninklijk Besluit van 4 Febr. 1888, met
het oog opi het nieuwe kiesrecht, de Ka
mers weer werden ontbonden, en de nieu
we Kamer werd bijeengeroepen op, 1 Mei
1888 gold de duur Van 1 Mei tot den
3den Dinsdag van September 1888, 1 ooi-
één zittingsjaar, en moest de Kamer reeds
in 1891 aftreden. Toen de discussiën over
de kieswet-Tak van Poortvliet in 1894
leidden tot de ontbinding van 20 Maart
en de nieuwe Kamer wierd bijeengeroepen
oipi 9 Mei, liep da zittingsduur dier Kamer
reeds in 1897 af, omdat de tijd van. 9
Mei 1894 tot den 3den Dinsdag van Sep1-
tember 1894 voor een zittingsjaar telde.
Wil men dus zorgen, dat de Kamer,
die voor het eerst door het evenredig]
kiesrecht in het leven wordt geroepen,
haar vierjarige zittingsperiode heeft, dan
moet zij eerst bijeenkomen op' den 'derden
Dinsdag Van September 1918. En hier
voor is te meer aanleiding,' omdat, ge
lijk hierboven reeds werd gezegd1,, èn voor
de administratieve voorbereiding èn voor
de organisatie der politieke partijen eeni
ge speelruimte wenstehelijk is".
Tweede Kamer.
De laatste oorlogsleening?
De Waterweg. Tech
nische bezwaren.
's Ochtends is breed gediscussieerd over
de .nieuwe leening van 125 millioen.
De heer Visser van IJzendoorn had
het daarbij over de vraag of fle vlot
tende .schuld wel tot zoo groot bedrag
of wel tot een grooter bedrag moest wor
den geconsolideerd.
Dit jvas de diepstgaande vraag. Doch
het debat kon niet bewerken, dat in het
ontwerp eenige verandering werd aange
bracht.
Het werd zi. h. s. aangenomen.
Hierop werd behandeld het voor Rot
terdam zoo belangrijke regeeringsvoorsjtel
tot .verbetering, voornamelijk uitdieping,
van .den Waterweg, Voorshands zal be
noodigd £ijn 5 millioen voor verschillen
de verbeteringswerken. Later volgt een
werk van 4 millioen als aanvulling. Ein
delijk zegt Minister Bosboom voor een
moderne verdediging met de noodige vuur
monden .ongeveer 51/2 millioen te moeten
ramen.
Van de 5Va millioen zal de gemeentel
Rotterdam een derde betalen, evenals Am
sterdam pn de provincie Noord-Holland
te zamen een derde der kosten van ont
eigening en sluisbouw te IJmuiden voor
hua rekening moeten nemen.
De wenschen, welk© betrekking heb
ben op de wettelijke voorziening ten aan
zien van de particulierev havens, de bag
gerspecie, bet zandbaggeren en de ont
eigening van de oeverstrooken werden
door den heer Bongaerls besproken; an
der© afgevaardigden wijdden vooral aan
dacht aan de kwestie der havenwerken,
door particulieren aangelegd. In het bijzon
der de heeren Eerdmans en Gerretson
wezen er op, dat de vrees van het Rot-
terdamsche gemeentebestuur voor con-
curreerende havens, die wellicht goeddeels
zouden profiteeren van uitgaven, mede
uit Jtotterdamsch geld bekostigd, alJes-
zins verklaarbaar was.
Van Doorn wees op de steeds hooger
oploopende vloeden, die een gevaar wor
den. Tenzij de minister de zekerheid geeft,
dat tegen dit gevaar gewaakt zal wor
den, zal hij bezwaar maken aan het ont
werp mede te werken.
Die heer De Kanter beschouwde de ver
schillende oplossingen door de desbetref-'
fende commissie aangegeven voor het ver
beteren van den waterweg van Dordt naar
Zee. De conclusie was, dat door Verdie
ping van de Oude Maas een alleszins
voldoende oplossing zou worden verkre
gen. Spr. hoopt, dat dit onderwerp er
ook inderdaad toe zal Bijdragen om
Dordrecht een verbeterden waterweg naaij
zee te geven.
De heer Gerretson verdedigde het voor
stel van het gemeentebestuur van Rot
terdam, uitstel tot na den oorlog. Als
een lid der Staatscommissie als nir. Boa-
gaerts, vragen stelt, moeilijkheden op
werpt, kan men dan verlangen, zed.de
spreker, dat hot gemeentebestuur zoo
maar met het wetsontwerp meegaat?
Spiekman zou vanmorgen zijn gister
middag aangevangen rede voortzetten.
Een nieuw geluid is gehoord-'
De centrale mogendheden hebben een
formeel vredesaanbod aangedaan.
In de donkere dagen voor Kerstmis
wordt pen lichtschijnsel waargenomen.
Zal het straks geheel licht worden,
of hebben we slechts te dom met ©en
voorbij ga,ande lichtflikkering, die niets
dan valsche hoop' wekt?
We weten het niet. We vragen maar.
Bij den glimp van hoop, dien de jong-
'ste gebeurtenissen gewekt hebben, Jjomt
ook weer de twijfel aan een herstel van
den vrede in de naaste toekomst.
Niettemin willen wij de daad van
Duitschland, Oostenrijk-Hongarije, Turkije
en Bulgarije beschouwen als een mani
festatie, waarvan de beteekenisi niet gauw
te hoog kan worden aangeslagen.
In de eerste plaats zij Gode dank ge
bracht, dat Hij fde harten' van enkele vors
ten) en staatslieden in zoover heeft wil
len neigen, dat hun het woord „vrede"
weer over de lippen wil.
Afgezien van elke menschelijke bere
kening, welke bij de vredespoging een
rol zou kunnen spelen, moet het ons
dankbaar stemmen, dat eindelijk, na we
ken, maanden, jaren van bloedige too-
neelen, een vredesduif wordt uitgelaten.
Soli Deo Gloria.
Weliswaar hebben de mogendheden van
den vierbond het eerste woord ter be
reiking van den vrede gesproken, doch
wat zijn z'n voorwaarden?
Immers daarvan hangt alles af.
Wij geliooveii gaarne, dat die eerste
vredesklanfc is geuit zonder haat, zon
der wraakgevoel, zonder benutting van
den militairen toestand tot groote land-
uitbreidingen.
Men fluistert zelfs, dat Duitschland
heeft voorgesteld het herstel van oen
„status quo" Van vóór den oorlog, be
halve de oprichting der onafhankelijke
koninkrijken Polen en Lithauen.
Doch hieromtrent is officiéél nog niets
bekend;
De centralen vragen op- het oogenblik
alleen of hun tegenstanders bereid zijn
tot den vrede.
Bij de onderhandelingen over den vre
de zullen zij dan, zooal's het in de nota
luidt, die aan de vijandelijke staten werd
gestuurd, de voorwaarden medebrengen,
die, naar wordt aangeduid, er op ge
richt zullen zijn, om hun bestaan en de
ontwikkelingsvrijheid van hun volkeren
te verzekeren, maar die een geschikteu
grondslag kunnen vormen voor een blij-
venden vrede.
Het spreekt dus wel vanzelf, dat uit
de nadere omschrijving van de vred es-
Voorstellen en uit de gestelde voorwaar
den 'de Volle waarde zal blijken van den
stap, door de centralen gedaan.
En dan vragen we ons af, wat de ge
allieerden zullen doen.
We zullen niet trachten een antwoord
te vinden, doch wel willen wij alle mo
gelijkheden onder de oogen zien en de
teekenen gadeslaan, die hoopgevend en
ontmoedigend zijn.
Verschillende aanwijzingen dan duiden
op1 een gezindheid om 'den oorlog tot
het uiterste door te zetten.
De fanatieke Lloyd George maakt zich
in Engeland gereed, om een weg in jte
slaan, die tot Veel scherper maatregelen
leiden moet.
Ook in Frankrijk krijgt men kabinets
wisseling, natuurlijk met geen ander doel,
dan om door een .centralisatie van de
leidende krachten een feller voortzetten
van den wreeden oorlog mogelijk te
maken.
Ook Italië heeft nog niet over vrede
gerept.
En in Rusland Voert Trepoff den schep
ten Hij heeft den oorlogshaat weer aan
gewakkerd en de troepen moed ingespro
ken met een voorspiegeling van de verwe
zenlijking der oude Verlangens naar Kon-
stantinopel.
Toch zijn er evenzeer aanwijzingen, dio
op oorlogsmoeheid en verlangen naar den
vrede duiden. Te meer, waar velen on
tevreden zijn over het verloop, dat de
gebeurtenissen tot dusver namen, waar
door de hoop op verwezenlijking van de
idealen grootendeels vervlogen was.
We stippen maar aan.
Welke factoren zullen den doorslag
geven bij de beantwoording van het vre
desaanbod?
We weten het niet.
We hopen, dat het einde van den oorlog
er spoedig is. We weten1, dat de Heer
der Heeren, de Koning der Koningen al
les goed zal maken.
Volharden wjj in het gebed om ©en
spoedig herstel van den vrede.
Dat ©r in Berlijn gisteren groote span
ning heerschte kan meu begrijpen.
D© N. RC.-berichtgever in die fetad
schetst den toestand aldus
„De stad verkeert in koortsachtige span
ning. Niemand weet wat er gaande is.
Veronderstellingen en vermoedens doen
de ronde in de best ingelichte kringen.
Het bureau van den Rijksdag is in
de eerste Augustusdagen van ,1914 niet
zóó bestormd als nu. Alle gedachten van
Bier lijn draaien om de groote, nog onbe
kende gebeurtenis, en .het laatste etmiaal
werd er van schier niets anders gesproken.
Intusschen wordt de samenspreking van
den Rijkskanselier met d© onzijdige ge
zanten pas kort voor de opening van de
zitting hier bekend.
De gulden koepel van den Rijksdag
verheft zich hoven een wemelende men-
schenzee. Als ik de tribun© betreed, is
deze reeds boordevol. Het diplomatieke
korps is zoo goed als voltallig en op
de tribunes: der diplomaten en van het
hof zitten en staan de menschen even
dicht opeengedrongen als' op all© andere
tribunes. Maar nergens dn het Huis is
het zoo angstwekkend vol als op de
rege ering s-estrade.
Het wordt kwart over éénen, een oogen
blik voor bet begin. Tusschen de volge
propt© tribunes ligt nog de ledige zit
tingszaal, die zich geleidelijk vult. Elk©
minuut langer wachten doet nu de span
ning toenemen. Op de perstribune tracht
m|ein te schertsen, doch ook op deze
plaats van het overwinlijk cynisme slaagt
geen isfcherts. Een ieder is aangegrepen
door die opwinding, die bij het voort
gaan van den minuutwijzer bijna ener
veerend werkt. Men staat en wacht en
staart over de duistere zaal naar da tri
bunes', waar mien slechts een wit ge
wirwar van gezichten onderscheidt. Het
stemgezoem is verstomd. Geen gesprek
wordt meer aangeknoopt, fiet lukt niet
meer. Alle aandacht is saamgetrokken op,
die kleine deur, waaruit de rijkskanselier
te voorschijn zal treden.
Het wordt half "twee. Wat is dat? Men
buigt zich over de ballustradc en ziet
dat er nog partijleiders ontbreken en ook
d© isocialistengroep. Bij' deze ontdekking
wordt "het onrustig. Is er op 't laatste
oogenblik nog ietsi gebeurd, dat nieuw©
besluiten noodzakelijk maakt
De minuten kruipen. De spanning wordt
pijnlijk ©n bijna hoorbaar.
Het wordt later, al kwart voor tweeën.
De partijleiders treden binnen. Opeens
gaan alle Jampen aan en op 't zelfde
oogenblik komt met snellen tred d© rijks
kanselier binnen.
Het heele huis staat plotseling in hel,
feestelijk licht. Alle somberheid is weg
gevaagd.
Reeds spreekt de Rijkskanselier, terwijl
velen nog zoo geruischloos mogelijk een
plaats zoeken.
.Zijn eerste woorden zijn amper ver
staanbaar.
Maar dan vindt hij' den toon, waarnaar
hij als redenaar vaak heeft te tasten,
en als verstard in spanning hoort "het
huis onbeweeglijk en ademloos toe.
Eerst spreekt hij over den toestand.
Zijn beschouwingen over de jongste ge
beurtenissen worden herhaaldelijk door
een gemurmeld bravo onderbroken.
Als hij dan voor 't eerst van vrede
rept, breekt een luide toejuiching los,
die onmiddellijk door den voorzitter wordt
onderdrukt.
De conservatieven zitten bijna allen
met gekruiste armen en leggen op osten
tatieve wijze een grimmige koelheid aan
den dag.
Plotseling breekt de rijkskanselier af.
Hij is aan het eind van zijn inleiding!
gekomen en zwijgt vel© lange seconden.
Eerst blijft alles doodstil. Dan gaat er
een aarzelend fluisteren rond van „nu
komt het!" Het doorloopt zacht de tri
bunes.
Maar reeds spreekt weer de rijkskan
selier. Nu is hij er heeiemaai in. Zijn
