bank
Weiland,
iM«r
Mo.
Donderdag 31 Augustus llll.fl
Söe Jaargang
d
bode
/o
ntore der
MINNE»
chrifving
gezaagd
>nhotit,
necht,
>rdsr,
oudster,
inlichtingen te
Koudekerke,
J. LUTEIJN,
isatie
elfetandig kan
[ruiningen.
■stond of met
met paarden
SDIJK, Land-
nst te treden
UIJSE, Zuid-
1ENHAKKER,
rwoordige ter-
ERSE, Grijps
U1JNCK te
Aster,
nd. Br. onder
ddelburg.
gevraagd een
lit den boeren-
nde optreden,
it Gz., Kapelle.
te Vlissingem
jk
istbode,
g. V.
enst
i.—ROTTERE,
plaatsen,
|L6.
des Zondags,
S, van Middel-
jorm. 9.uur.
Vrijdag 22 en
enst
ERDAM
16 8,30
17-,-
18 7,30
19 7,30
20 8,30
21 8,30
22 8,30
23 8,30
24-,-
25 9,—
26 7,30
i27 8,—
.28 8,30
29 8,30
30 8,30
11,30
12*
12,
11,30
11,30
11,30
11,3»
12-
12-
11,30
11,30
11,30
11,30
Uitgave van
ie Naaml. Venn. LUCTOR ET EM'ESRGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
&.ASJ6E VORSTSTRA AT 21©.
Bureau te Middelburg:
FtHtMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
(^nterbaan Lo Coinfre - Goes.
VERSCHRIKT ELKEM W£KKD&«
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post. fi -
Losse nummers1:96
Prijs der Advertentiën
15 regels /"0.50, iedere regel meer l# at,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarde».
Familieberichten van 110 regels ft.
iedere regel meer 10 ct.
Dear de geleidelijke vooruitbetaling zullen
deze week de afeonné's die gewoonlijk per
post betalen, hunne quitantfe ontvangen. Se
sofa's aan brievengaarders en boekhande
laars, worden dan ook verzender.. Wij ver
frol! wen dat medegewerkt zal worden tot
vlugge betaling, opdat het esne kwartaal
iiet is het anders toopo.
De. ADMtötSTPATIE.
31 Augustus 1916.
Europa zucht in rouwe
Bq 't maatloos oorlogswee
Doch Holland bleef tot heden
Bewaard in dierb'ren vree.
Dat dankt het, in Godsl gunste,
Vooreerst zijn Koningin
Mot Haar neemt het als Natie
hjefc ei gen plaats' nog in.
Ja, Holland voelt wel mede
Der volk'ren stervenssmart
Toch op een dag als heden,
Fleearscht vreugde in het hart.
Bern. 'stille, diepe vreugde
Want ld,' oude Oranjehand
Wat ook bezweek en scheidde
Omstrengelt nog ons land.
Klein mag ons Holland heelen
Maar 'thijscht op dezen "dag
Met, daink en tier vertrouwen
Voor zijn Vorstin de vlag!
'I Verpandt zijn Koninginne,
Dor Dochter van Nassau,
Deez' dag opnieuw zijn Jjefde
En onverzwakte trouw.
Van Erieslands frissclie meien
TjotBrabants paarse he hei,
Van (telies groene beemden
Tot "Wostlands duinenrij
"Word f d' één© toon vernomen,
Klinkt ééne bêe omhoog:
Heil, Hollands Koninginne,
Dat God U zeeg'nan moog!
„Standaard."
n:^Kar'wxiem
iter den datum
ehet tweede
tterdam.
0e ©srSog voerende moctsridhederi.
R o ©m e n i
(I. (Slot.)
Alexander Cusa beleefde weinig genoe
gen van zijn vorstelijk baantje. In de -zei
ven jaren zijner regeering versleet hij
niet minder dan twintig ministeries. Jam
mer genoeg, want hij bedoelde het goeid
met de velerlei her-vormingen die hij in
voerde. Het slot van de geschiedenis was
dat hij hij het volk in ongenade viel.
In den nacht van 22 op 23 -Februari
1866 dro-ng een woeste menigte zijn pa
leis binnen, en dwong hem tot afstand
doen v-air de regeering, waarna hij zich
door de vlucht aan verdere mishandelin
gen wist te onttrekken. Een voorloopige
regeering werd ingesteld on den 20 April
van ditzelfde jaar werd Karei van Ho-
henzollern-Sigmaringen tot vorst uit
geroepen. Deze was een jongere broe
der van Leopold van Hohenzollem, den
pretendent naar den Spaanschen tro-o-n
-in 1870, die, echter zonder 't t'e willen, aan
leiding was tot den Fransch-D-uitschen
-oorlog.
Met de benoeming van vorst Karei
kreeg het volk zijn zin. Het had altijd
op een buitenlandsch vorst gehoopt. Eerst
was de aandacht gevestigd geweest op den
graaf van Vlaanderen, Bo-udewijn, broe
der van Leopold II, koning van België;
doch die kenze stond do Porte niet aan;
en zoo werd Karei van Hohenzollem de
gelukkige.
Onder zijn regeering, in 188L werd hij
tot koning gekroond, werden vele ver
beteringen ingevoerd. Dit ging echter met
vele tegenspoeden gepaard. Partijschap
pen, onder meer van de Rooden en de
Witten, dreigden het land te verscheuren,
zoodat Karei zelfs eenmaal met het' neer
leggen van de regeering moest dreigen.
Tot een keerpunt in zijn geschiedenis
kwam het in 1878. Rusland had Turkije
den o-orlog' verklaard en -verzocht den
vorst doortocht voor zijn troepen. Deze
voldeed hieraan, koopendc daarmede een
verbond met Rusland, doch tegelijk Tur
kije zich tot vijand makend- ii - Turken
bombai'deerden hierop eonige Roemeen
scho havensteden, welke daad door de
Roemenii-rs beantwoord werd met oen
onafhankelijkheidsverklaring cn een opzeg
gen van de gehoorzaamheid aan de „Ver
heven Porte".
Wijl de Russen door de Turken ver
slagen werden, schoten de Roemeniërs
te hulp en deden hierdoor de krijgskans
ten voordcele der Russen keeren. Voor
al bij de bestorming van Plewna wisten
zij zich bijzonder te onderscheiden. Als
loon ontvingen zij» de erkenning hunner
-onafhankelijkheid bij den vrede van San
Stefano in 1878.
T-och was dc aan Rusland geboden
steun Roemenie eer na- dan voordeolig.
Het werd toch door Rusland gedwongen
om Bessarabië, dat Rusland vroeger in
den Krimooiiog (1856) verloren, had, te
gen de Dobro-edsja, een dor land, te ver
ruilen, een grensregeling waarbij tevens
Silistria aan Bulgarije moest verblijven.
Wel poogden de mogendheden op het
Congres van Berlijn, onder voorzitterschap
van Von Bismarck, het verdrag van San
Stefano in liet voordeel van Roemenië
te herzien, doch die pogingen stuitten
af o.p het heftig verzet van Rusland welks
„plenipotentaris" (gevolmachtigd gezant)
geen sterke grens voor Roemenië tegen
Bulgarije noodig achtte.
Ziedaar de bron van den haat tussclien
Bulgarije en Roemenië. Vorst Karei, er
varend, dat macht gaat boven recht, aan
vaardde het onrecht, en onttrok zich met
zijn volk aan de latere bewegingen, waar
aan de overige Balkanstaten, de kinder
kamer van Europa, zich sinds dien tijd
te buiten gingen. Vo-n Bismarck behield
intusschen, sinds bovengenoemd Congres,
den scheldnaam van „grootste gemeen»
deeler".
Eerst 35 jaar later, in 1.913, zou.Roe
menië kans zien het onrecht van 1878
te herstellen.
Vorst Karei, in 1869 gehuwd mét Eliza
beth von Wied (Carmen Sylva), veerde
tot -aan genoemd jaar een vredelievende
regeering, door welke hij zijn land en'
volk tot groote welvaart bracht. Hij' ge
noot hierbij grooten steun van zijn eersten
minister Bratiano. In militair opzicht
vloog het Rijk letterlijk vooruit. Oecono-
misc'h bloeide het als weinige. De bouw
der groote Bonaubrug bij Tschernawoda
en de aanleg der haven van .Constanza
aan de Zwarte Zee hadden de opko-fnst
van den petroleiunhandel en den graan-
uitvoer ten gevolge. Constanza wordt dan
ook niet ten onrechte het Roemeenscho
Hamburg genoemd. Zelfs de dorre Do
broedsja werd, dank zij een doelmatige
ontginning, in een bron van zogen her
schapen.
Onduldbaar op den duur was echter
voor het Rijk de grensregeling van 1878.
De vesting Silistria, die Bulgaarsch was,
lag zoo dicht op de grens dat het de
vraag was of ©en daarbij behoorend fort
niet op Roemeensch grondgebied lag. Nu
had Bulgarije dat fort behooren te- sloe
pen, dewijl het besluit van het Congres
van Berlijn, luidde dat de vestingwerken
van Silistria en Roestsjoek moesten ge
slecht worden. Doch Bulgarije stoorde zich
hier niet aan.
Even doorzichtig scheen het voornemen
van Koning Ferdinand om ongeveer heel
Euro-peesch Turkije in te palmen. Bul
garije zou een staat worden, waarmede
Roemenië rekening zou te houden heb
ben. Daarom vorderde het een bescherm
de Zuidgrens, en de beschikking over
de geheele 'Dobro-edsja. Op Dnitschlands
en Oostenrijks advies bleef het echter
neutraal in den Balkanstrijd van 1913.
Doch wat was het gevolg? Dat in de
hierop gevolgde conferentie van Peters
burg aart Roemenië alleen Silistria, zon
der het aangrenzend gebied, werd toege
wezen. Voor Roemenië een groote teleur
stelling. Immers bet bleek nu duidelijk
dat Oostenrijk Roemenië verraden had
en de vriendschap van Bulgarije had ver-
kozen teneinde zijn overwicht in. den Bal-
kan te behouden.
Gevolg van "een en ander was dan
ook een oorlogsverklaring, waarbij Roeme-
1!'®> lP.et Servië, Montenegro en Grieken-
land in bond, op Bulgarije aanviel. Deze,
t geschiedenis ligt nog la versch in bet
geheugen om haar in den breede o te
I halen.
olstaan wij mot de herinnering dat
de Bulgaren die eerst met genoemde bond-
gonooten saam Roemenië dan uitgezon
derd zulk een flink en buit op Tur
kije behaald had, zijn aandeel in, dezen
buit, voer een groot deel weer moest
afstaan. Alleen behield het "Stromitsa,
terwijl Kawala ;rnn Griekonland kwam.
Het verloor zijn invloed in Macedonië,
welks Bulgaarsehe bevolking onder
Grieksch-Servisch bestuur kwam te staan.
Voor Roemenië werd een schoo-ne gelegen
heid om zich uit te breiden geopend;
Lang heeft liet gewacht, aan welke zijde
het zich zou voegen om tot die uitbreiding
te geraken. Het meerit deze nu te zullen
bereiken door zich bij de Entente te voe
gen, zulks ten spijt van het geheime bond
genootschap mot de Centrale mogendhe
den, de verbreking van welk bondgenoot
schap een droef licht werpt op het ka
rakter en -de moraliteit der Roomeen-
sche .regeering.
Roemenië en Italië, in taal en afstam
ming aan elkander 1en nauwste verwant,
bleken derhalve thans in nog een ander
opzicht op elkaar te gelijken.
De Clrcööt© Oorlog,
8«knopt overzicht van den toestand.
Weer 'n oorlogsverklaring
De Turksche ministerraad besloot eer
gisteren', dat de Turksche regeering met
Duitschland en Bulgarije den oorlog aan
Roemenië verklaart.
Het besluit werd door een iradé be
krachtigd.
Intusschen aarzelt Bulgarije nog, en
wacht Duitschland nog.
■Do „Berl. Zeit, A. M." schrijft, dat
in den diplonratieken toestand tot gister
middag geen wijziging is gebracht.
Men wacht met spanning op de mili
taire gebeurtenissen aan de grenzen van
Roemenië, waar spoedig wel de kanon
nen van Bulgarije zuilen worden gehoord.
Onze statistieken zullen dus spoedig
herzien moéten worden.
De Roemenen zijn nog de baas aan het
Ifóngaarsche front.
Weliswaar wettigtde uitslag v.. n de
eerste ontmoetingen op zichzelf geener
lei conclusie voor het verdere verloop
van den krijg, doch niettemin tcekënen
de jongste feiten de verhoudingen van
partijen.
Het Weensche sLafbericht is nog sober
gesteld en klinkt weinig zegevierend, ook
al heeten de meeste aanvallen „afgesla
gen".
Ziehier een paar zinnen:
„Op do hoogten ten Noord-Oosten van
Orsova sloegen onze troepen herhaalde
Rocmeensche aanvallen af. Overigens wer
den de langs de grens vooruitgeschoven;
troepen stap voor stap volgens hot plan,
diat voor geval van oorlog sinds lang
gemaakt was, teruggenomen.
„Do vijand zal er zich op beroemen,
dat hij Patroseny, 'Brasso Kronstadt) cn
Kezdi-V.asarhely bezet beeft.
„De Noordelijkste Roemeenscho colon
nes zijn in het Gvergyoe-gebergte in ge
vecht".
Wij kunnen intusschen-maar slecht ge-
looven, dat al die „vrijwillige strategisch©
ontruimingen" op een gunstig© positie
wijzen.
Ze beteekenen op z'n minst al een mo
reel echec. i j
Van de overige oorlogste treinen geen
nieuws van beteekenis.
In hot "Westen meiden de Franschen en
Engelschen slechts kleine vorderingen ge
maakt to hebben, daar het slechte weer
grooto operaties belemmerde, terwijl het
üuitsche comnumiaué spreekt van het af
slaan van nieuwe groote aanvallen.
De Italianen hebben vorderingen ge
maakt in bet Dolomietengebied, waar zij
hun vorderingen bij den C'ima di Gauriol
verder hebben doorgezet. Van Oostenrijk-
sche zijde wordt het verlies van den
Caurioltop erkend.
Ov-ir «en half jaar is er vrede.
Aldus voorspelt generaal II. P. Staal
in hel. „Vaderland'-'.
De kundige militaire medewerker van
dit H iagscbe blad heeft zijn beschouwin
gen over denoorlog weder hervat. Hij
toont aan, vat do Centralen gewonnen
hebben en wat de 'Geallieerden verloren
hebben. Dat door den aanval op Verdun
de Eni-enlo-.Mogendheden zich hebben la
ten verleiden tot een offensief in stukjes
en beetjes en er zoo nooit zullen komen.
Om :m denoorlog 'ben einde te maken,
is uoódig, het op alle fronten gelijktijdig
openen Van eon krachtig offensief over
de geheele linie. Eu daartoe zijn de Geal
lieerden niet in staat. Zij hebben hun
munitie voor niets verspild.
In weerwil van het uitblijvqn dor suc
cessen, zou de oorlog verlengd kunnen
worden, .als de Engelschen aan hun bond-
igenooten konden wijs .maken, dat de uit-
hongevings-politiek kans had van slagen.
Maar de Duitsche organisatiegcest heeft
zoo tijdig doeltreffende maatregelen geno-
Imen en de Duitsche opofferingsgezindheid
en toewijding is zoo groot, dat het den
Engelschen moeilijk valt do andere volken
nog langer met dit waandenkbeeld te
paaien. Engeland zelf is er nog liet best
aan toe. maar Franschen en Russen en
Italianen lijden ook in economischen zin.
Het. beste ware het, een wapenstilstand
te sluiten, die een einde zou maken aan
het onzinnige bloedvergieten.
Bezepk voor de gewerden.
In de „Westminster Gazette" vertelt
een „pelotons commandant" van zijn
ondervinding (als gowonjde in een hospi
taal te Londen.
„Ik ben bezocht geworden en ik
mag zeggen terdege bezocht geworden
- door eenige vaar de vriendelijkste en
liefste Kienschen ter wereld, ik hield
vroeger veel van bezoek. De helft van
het pleizier dat men van een wond
heeft, is, je vrienden ervan te vertellen;
en de andere helft bestaat in liet laten
behandelen van do wond. Een wond
is iets veel voornamers dan andere
aandoeningen; de menschen kunnen niet
naar je komen kijken zooals je aan
verstopping lijdt, en ze je kannen aan
zien met een gezicht alsof ze willen
zeggen, dat liet ze spijt maar dat het
jo eigen schuld is. De gewonde gevoelt
zijn meerderheid, omdat hij weet dat het
niet zijn eigen schuld is. Daarom wil
een zieke dikwijls geen en een gewonde
altijd bezoekers hebben.
Bezoekers van een hpspitaal kan men
in twee groepen verdoelen: de vrienden
en familie. De familie komt het gerst;
dat is heel natuurlijk. Zij zijn gekomen
toen je gedoopt werd en als 'ze je over
leven zullen zij aan jo graf staan. Het
is merkwaardig, dat dit de drie êeni-
ge gelegenheden zijn de doop, het
hospitaal voor gewonden en het graf
waarop iemands familie hem kan be
zoeken of hij hot- goed vindt of niet.
Ik heb ©en oude nicht van vadferszij,
die mij geregeld kwain bezoeken. Dat
was haar „doel" van de oorlogslasten,
dat bezoek van drie tot vijfdat kon
men haar aanzien als ze naast hot. bed
zat Ie breien en van tijd tot tijd knikte.
„Gaat het wat beter?" vroeg ze ma
telkens als ze wegging. „Ja, dank u
wel, nicht Suzanne", antwoordde ik dan.
Eens echter op een keer heb ik haar,
zonder het te willen, beleedigd en zij
is daarna nooit teruggekomen. Ik vroeg
om mijn „tabletten". Diat waren klein©
langwerpig© witte dingetjes met een
beetje morphine erin, die de lokter me
had voorgeschreven voor de gevallen
dat ik rust noodig hal.
„Wat zijn dat voor dingen?" vroeg
nicht, toen de verpleegster zo op een.
bordje bracht en ilc ze telkens met een
slokje water opslikte.
„O, een geneesmiddeltje, nicht" ant
woordde ik.
„Het zijn morphine-tabletten, mevrouw",
zei do verpleegster „die neemt hij in als
hij slapen moet."
„0 nee, het is niet alleen een slaap
middel nicht. Ik heb ze ook nog voor
andere doeleinden; soms bijvoorbeeld
als ïk lastige bezoekers heb" en toen
mijn nicht haastig opstond en ik merkte
hoe ik de boel in de war had geschopt,
zei ik nog haastig„Ik heb vandaag
in. het geheel geen "slaap."
Nicht Suzanne kwam nooit terug.
Op bet slagvtid verdwaald.
De „Daily Mail" geeft de volgende be
schrijving van eetn soldaat, die 's nachts
opi het slag'vleid verdwaalde:
„Een aardbeving had de geheele land
streek verscheurd. In. don grond gaapten
donkere, grafachtige diepten en de ge-
hclele aarde scheen tot in zijln diepte diep
te omgewoeld te zijln. Kleine roode bak-
stclcnen huisjes' waren tot gruis geslagen;
ld© machinerie van een windmolen hing
boven teen ledige ruimte en vormlooze
moren stonden gescheurd en doorboord
in do lucht, te trillen, gere-d ,pm bij het
eierstë windstootje ineen te storten.
Overal waar er kuilen waren in. den
grond, waren vormlooze hoopen wit krijt
omhoog gc woi pien en pa ast een daarvan
lag eten. batterij veldkanonnen ia een on
ontwarbare ïommtel dooreen. Do roestige
stalen snuiten der kanonnen, zagen, er
uit grotesk ten verwrongen; dc vernielde
gedekte schuilplaats, waarin de kanon
niers teens geleefd hadden, ademde, el-
londe uit iedere gebroken balk en g©-
schéurden zandzak.
Overat in bat j;orid lage i er lijken in
de meest onmogelijke houdin, eüi onbe
dekt.
Bet laatst peloton van 'net balaillon
marcheerde i t een enkel uelid langs de
dood© lichamen en ging Je eerste loop1-
gravenrij1 in, waar liet regiment, dat die
verdedigd had, met de velerlei nood/a-
kelijikle Werkzaamheden bezig was. Do
nacht was zeler stil; die onheilspefei.de
stilte, dite dikwijls een slag voorafgaat of
cr op volgt, maakte de wereld .stern, In
die stilte waren de glanzende lichtpijlen
slechts 'pen dwaze bespotting.
De infanterist Troine volgde zijn ka
meraden. Zij1 waren nu uit het gericht
geraakt, maar hij wist, dat hij zie in een
paar minuten zou inhalen. Maar Trone
had zich misgePekend. Vijf minuten, la
ter stond hij: alleen in een verlaten loop
graaf en begreep hij. dat. het tijd; was
om terug - te gaan.
„Wel", zei hij: „Ik ben ook verdwaald!"
Hij begiteep in hoe moeilijke positie hij
zich bevond 'en voeld" zich onaangenaam
te moede.
„Waar ben ik nu?" vroeg hij zich af.
„Wie zijn lichtpijlen zijn dat, van ons
of van hen?Waar is on zie linie?"
Hij keek naar een lijk, dat daar dicht
bij: Liem lag en sidderde. Toen schouder
de hiji zijn geweer en gang naar rechts
d© loopgriat naast hem in.
„Dat klopt!" mompelde hij;, loen hij
een gevallen dekbalk van oen ineenge
storte schuilplaats zag. „Hier ben ik een
minuut geleden langs gekomen
maar dat niet!
Hij: maakte zich onhandig los uit do
groep slap neerliggende lijken, waarin hij
gestrompeld was en keerde snel terug
naar het kruispunt, waar cl© donkere loop
graven den weg wezen naar onbekende!
mysteries. Trone leunde vermoeid tegen
dan muur 'en dacht over allerlei din
gen na.
„Als ik over den rand klim, wat. ge
beurt Ier dan?" vroeg hij zich ff. „Dian
kom ik missëhien in leen Duitsche pa
trouille terecht, of in een van onszelf
'en dan schieten ze me natuurlijk dadelijk
ncier zoodra ze mie zien. Als ik die loop
graaf doorga kom ik misschien in de
Duitsche linie terecht. Dat gaat dus' ook
niet. Ik zit als een rat in de Val
maar ik moest leraitMaar hoe?"
Bij die vraag bemerkte hij een zonder
ling igevoiel in het binnenste van zijn li
chaam len dat gevoei was angst.' Hij mom-'
'pelde allerlei dingen in zichzelf met een
dof brommend gieluidVervolgens
klom hij zonder aan do gevaren te den
ken die hij liep1, over de borstwering en
liepi over het open veld, terwijl1 hij zijü
'gowicer meenam.
Het 'eerste wat zijn aandecht trok was
eiea 'man, die voorover op den grond lag.
Hij zou eropi hebben kunnen zweren, dat
de man bewoog en een geweer op hem
'richtte. Tronie ging overeind staan en
schoot tweemaal op' hem, tot hij ont
dekte, dat, hiji een lijk met kogels Joor-
hoorcle.
Toen ging hij: vlak op dein grond lig
gen orn liet machinegeweervuur dat op
zijln schoten volgde te ontwijken en
wachtte tot dat opgehouden had.
Een [eindje va:n Trone a.f lag een doode
'soldaat in een houding alsof het een daar
neergesmeten ledige zak was. Het ma
chinegeweervuur hield geleidelijk op en
de jongen kwam weer overeind, keek in
het i;ond len luisterde scherp1. Ergens
dichtbij kon hij bet geluid van hamers
en van s'padten ho.oren en hiji maakte
daaruit op, dat. er een gi1oep>je solda
ten aan grondwerk bezig was. Hot was
onmogelijk uit te maken tot welke par
tij zij behoorden. Het konden Ruitsehers
zijn.
De loopgravemepksen waren daar zeer
als vogelhekken naar voren en op som-
verward len saillanten staken hier en daar
mig'e plaatsen liep de borstwering terug
tot op elen 500 meters afstand van de
tegenoverliggende. Nooit heeft iemand
zich zoo verlatten gevoéld als die arme,
met modder bedekte infanterist Trone
op dat oogeablik.
En da nacht was vol geheimzinnig ge
fluister, geluid, gekraak en geritsel.
De voorwerpen in de onmiddellijke na
bijheid namien vreemde; groteske gedaan
ten aan.
Plotseling meende Trone ergens dicht
bij hem de scherpe Iclik van een geweer-
grendel te hooien. Hij keek oin e: i rende
terug naar de loopgraaf, waar hij: - pas
uitgekomen wg.s. Het leek au een heelo
afstand, die hij molest afleggen en hij
iiet zich over de borstwering rollen en.
kwam boVen op iets zachts terech dat
plotseling de bekende vloekten - begon- uit
te stooten.
„Wat heb ik nou au de 'hand? Wat
mot dat hè?" schreeuwde een ruw? uit
zij'n slaap gewekte soldaat, die uil. den
modder opstond.
Toen volgde er ophelder tegen en lien
minuten later was Trooo terug bij' zijn
bataillon.
Petroleum blijkt, in dezen 'tijd iul
groot gebrek aan looistoffen, op dit ge-1
bied goedé diensten te kunnen d> -n.
