Vrijdag 18 Augustus IfttfS Söe Jaargang
No. %rz
De Grooie Oorlog»
Bonenland.
Ve Zeeuw
Uitgave van
de femi. Venn, LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
ïl&N'GE VOaSTSTRA&T 239,
Bureau te Middelburg:
F. F. DHUU - L. BURG.
Drukkers:
'iw&le-rbaan La Cosnlre Goes.
Du oorteg op h*t iand.
In het „Journal" verhaalt een luitenant
van den moed, en de berusting, waar
mede men op het platte land het leed van
den oorlog draagt. Als hij op een van zijn
verlofdagen een bezoek brengt aan lie't
dorpje, dat hij door zijn verblijf in vre
destijd heeft lief gekregen, verneemt hij
daar het goede en het slechte nieuws
omtrent de dorpelingen, die naar het front
zijn gegaan. De een is gesneuveld in
den Elzas; een ander, aan den Yser,
is gestikt door vergiftige gassen; een der
de is in een Duitsch gevangenkamp.
Dan doet een oude boer hem het aan
doenlijk verhaal van zijn zoon, dien men
eerst dood had gewaand, maar clie latei-
door de Duitschers bleek gevangen ge
nomen. Maar Marie Louise, een jonge
vrouw, is niet zoo gelukkig geweest. Haai
man is gedood. Men heeft haar naai
de stad ontboden, en haar daar het droeve
nieuws medegedeeld.
„Ja", zegt zij, „ze hebben mij zijn
medaille gegeven en ook een papier, waar
op geschreven staat, hoe hij zijn medaille
heeft verworven. Dat is mooi; ik heb het
in de stad gelaten, om het in een lijst
te zetten. Ik ben altijd hang geweest,
dat het gebeuren zou; hij was zoo dap
per! Een granaat is aan zijn voeten ont
ploft. Wat zou hij geleden hebben! Men
heeft het mij niet willen zeggen! Hij
heeft er een voorgevoel van gehad; den
tweeden \ugnstus waren wij op het veld
om het koren binnen te halen; het was
drukkend weer; hij had slechts zijn fla
nellen hemd aangehouden. Wij werkten
zwijgend door, in gedachten verzonken.
De veldwachter had gezegd: „Als gij de
klok in de stad hoort luiden, dan zal
het gebeuren".'Overal was het stil. Toen
plotseling begon de klok te luiden! Hij
zei: „Hoor je.het; nu gaat het gebeuren!"
Hij wias zeer bleek geworden, en was
als verstijfd. Aan alle kanten werd het
werk geslaakt; men riep elkaar van uit
de verte toe. Hij wierp- zijn sikkel neer
en zei: „Nu is het met mij gedaan
ik kom hier nooit meer terug 1" En het was
waar; hij is nooit teruggekeerd. Eu we
waren zoo gelukkig hier op' ons land".
Zij beet, op baar lippen, en veegde
haastig de tranen weg. Ik wilde haar
afleiden en zei„Waar gaat gij nu heen?"
Zij antwoordde mij, terwijl zij mij ver
wonderd aankeek: „Waar ik heen ga?
Jk blijf hier werken bij mijn ouders, tot
dat mijn zoon groot genoeg zal zijn om
den grond te bewerken". Werken! zoo
spreken allen, werken voor de levenden,
met de herinnering aan de dooden. Nu de
oogst wederom gerijpt is, en de mannen
om te oogsten ontbreken, moeten wij de
vrouwen en de ouderen van dagen dank
baar zijn, dat zij werken en niet wan
hopen! Wij, soldaten, wij groeten hen.
Zij vragen weinig; zij aanvaarden den
oorlog en zeggen: „Zij schijnen wel sterk
te zijn, die Duitschers
En zij werken. Dat is beter, dan uwe
zenuwachtigheid, o stedelingen! Die men-
schen strijden eveneens.
Aan den Stochod.
De streek aan den Stochod, waar nog
steeds gevochten wordt, is een uitge
strekte zandvlakte, met weinig gras en
hier en daar pijnbommen. Daartuisschen
moeras. Op de kaarten neemt dit een
zeer groote plaats in. De zon beeft ech
ter een aanzienlijk deel ervan opge
droogd. Wanneer nnen door de streek
rijdt, merkt men het duidelijk. Het zand
is daar zwart en vochtig, met verrotte
en verweerde moerasplanten vermengd.
Lange knuppel-wegen door de vroegere
Oostenirijksch© etappe aangelegd, toornen
hoe moeilijk het is, daar vooruit te
komen. JJe dorpen zijn schaarsch, arm
en klein. Die breede zandweg, Zonder
boom of struik, is alleen kenbaar aan
de diepe wagensporen, welke liet 'drukke
verkeer van de oorlogsvoertuigen daar
gemaakt heeft. De Stochod zelf is reien
kronkelende beek met vele zijtakken. Door
het uitdrogen werd het moeras "aan beide
oevers op vele punten begaanbaar. Om
trent de gevechten, welke in deze1 streek
plaats vonden, schrijft een Diuitsch©
Duitse he correspondent, dal de Russen
ongetijfeld geloerd hebben. Zij zijn thans
in staat een flink trommelvuur te ont
wikkelen, all kan nnen liet ooik niet met
dat bij Verdun vergelijken. Die Russische
aanvallen, die mleest een heelein dag in
beslag namen, werden door korte rust
pauzen gevolgd. Dan viel er geen schot,
tot de .aanvallen op een andier punt
werden herval:.
Vluchtelingen nit Wolhynië.
In Oost-Pruisen zijn vluchtelingen uit
Wolhynië aangekomen. Deze mensehen
2oq heat biet in de „Taglic.be Ruind-
*cha» - zien eruit, als Duitsche boe
<K
ren. De mannen dragen den baard en
de vrouwen steken het haar op, zooals
men dat in Duitsehland gewoon is.
Hun oogen zijn lichtblauw, hun haren
blond, hel. gezichtstype is als bet Duüt-
fifche en de taal', die .ze spreken, is zui
vel Duitsch. Tiet is dus een bijzonder
gedeelte van de Wolhynische bevolking,
dat naar Duitsehland gevlucht is. Het
geloof van deze lieden is .Luthersch, ze
vormden in Wolhynië grool© en rijke
gemeenten, die hun eigen Duitsche ker
ken en Duitsch© scholen hadden. De
Russen hielden zich van hen afgeschei
den ©n zij zich van de Russen, po
Russische boer was afgunstig op hun
welvaart, die zij zich door hun vlijt
verworven hadden, maar de Russische
regeering heeft hen voor den oorlog
goed behandeld. Toen de oorlog uitbrak,
verklaarde 'de regeering hen echter voor
rechteloos, en deze houding werd nog
vijandiger, naarmate de Duitsche en
üostonrijksche legers mjeer succes had
den. Daarom hebben zij nu de wijk
genomen. In zeer slechten toestand zijn
zij in Oost-Pruisen aangekomen. Hun
kleeding is versleten en bestaat vaak
slechts nog uit vodden. Zij hebben op
hun vlucht slechts weinig van hun be
zittingen mee kunnen voeren. Zij namen
hun besten wagen, spanden er hun
paarden voor en dreven zooveel vee mee
.als mogelijk was. Van liun roeiende
goederen namen zij zooveel mee aks ze
konden, maar een heel groot transport
van vluchtelingen heeft onderweg alles
verloren, zooda.t deze mienschen geheel)
afhankelijk rijn de weldadigheid hunner
helpers.
Een luchtaanval.
Omtrent een luchtaanval op< Meirelbee-
ke, een voorstad van Gent, waarbij zes
tien inwoners, o.a. negen vrouwen en
kinderen, werden gedood of zwaar ge
wond, gteeft /een ooggetuige in een Duitsch
blad de volgende beschrijving.
Het was een drukkend heete Augustusr
middag. In 'de kleine (straten van dte Coni
sche- voorstad Meirelbeke, beroemd om
zijn bloemkweekerijen, Vooral door haar
azalea's araucaria's ©n laurieren, heerstoht
diepe vrede. Plotseling bet geroep: die
Engelschen komen! Er is haast gejuich
in die stómme. Die hoop1 spreekt er uit,
maar bet blijken Eng'elsche vliegers. Het
zij|n er (sen 'dozijn, die boog1 vliegen. Reeds
vallen de bommen. Een geloop ein ge
jammer. Een soldaat roept: In de kel
ders! Een jong meisje roept, lachende: te
rug:: We hebben er geen!
Aan de wacht treden de manschappen
aan. Het bevel klinkt: Laden met vlie-
gerpatronenl In twee gelederen aantre
den! Een pas Lusschenruim'te! Vuur op
de vliegers I Vizier 700! S-aldo's op
saldo's kraken. Daartusschen bom na
bom. De vliegers stijgen hooger. Op een
weg liggen reeds vrouwen en kindelrjen
te bloeden. Naast de villa va.n een Hol
lander, ©en .grooten kwieekted, wordt in
een huis een dood kind gedragen. De
Vrouw (des huizes beeft een granaatsteherf
door de borst gekitegen, dooi' en door
Bijna Veertig huizen, eenvoudige arbei-
dershuizen, zijn min of meer beschadigjd.
Enkele daken zijn weggeslagen. Die Duit
sche officieren van gezondheid helpen de
gewonden. „,D'aar kunnen jullie de En-
gtelschen voor dankerri" De "Belgen halen
de schouders op.
Na een kwartier is het afgeloopen. Er
is geen militaire schade aangericht, maar
wel groote vernieling opi de kweekerijlen.
Vermoedelijk hebben de vliegters die kas
sen voor kazernes aangezien. De bom
men hadden een vreeselijke uilwlerkimg.
De buizen zien er uit alsof ze de maze
len hebben gehad. Duizenden granaat-
scherven hehbon jgatón in do muren ge-
slagen.
De luchtaanval te Hull.
Deze aanval schijnt nogal aangekomen
te zijn. Tenminste het volgende is bekend
gewerden
In Huil, aan de Humber, in bet haven
station van de Noordooster Spoor, als
ook in houttuinen in de buurt daarvan
werden groote branden veroorzaakt. Ko-
lenschuren aan de Humber en kaaiwerken
werden zwaar beschadigd. Een munitie
fabriek geraakte in brand. Een graan
schuur van 200 M. lengte brandde geheel
af. Een monumentale brug werd vernield.
Het groote tolhuis en verscheiden hui-
ren in. do buurt brandden tot den grond
cl. Ann do Aloxandrahaven is groote
schade aangericht. Naar het heet, is de
heele haven onbruikbaar gemaakt. Jwee
torpedobooten, die bij Hawthorn Leslie
Co. te Hebburn op stapel stonden,
werden vernield. Bij Gateshead is een
munitiefabriek in 4e lucht gevlogen en
is bovendien nog zware schade aange
richt. Een Russisch stoomschip, dat aan
het laden was, is vernield. Te Middles
brough, West-TIartlepool en Whitby zijn
groote branden, vooral in fabrieken, en
het instorten van pakhuizen afcn eten pier
vastgesteld.
In het algemeen heerscht. er in En
geland groote ontsteltenis over deze nieu
we zware uitwerking van de Duitsch©
luchtschepen. De opwinding onder de be
volking is groot. Er worden de regee
ring ernstige verwijten gemaakt. Met
schrik ziet men nieuwe aanvallen ko
men. De maatregelen ter afweer worden
zooveel mogelijk verscherpt.
Eon onzijdig oordeel ever den Russiechen
voorspoed
Majoor Nörregaard, de militaire mede
werker van het te Christiania verschij
nende „Morgenbladet" maakt de volgende
vergelijking
„Het tegenwoordige offensief der Rus
sen begon den Jen Juni van hetzelfde
uitgangspunt als hun offensief in het
jaar 1914. Thans, na verloop: van tien
weken, hebben de Russen daar, waar
zij Lemberg het dichtst zijn genaderd,
bij Brody n.l., niet meer dan de helft
afgelegd van den weg naar hun stra
tegisch doel. Dit is kenteekenend voor
de snelheid van hun voortrukken zij
was in 1914 juist zeven maal zoo groot
en dat, niettegenstaande de toenma
lige Russische strijdkrachten noch in
aantal noch in uitrusting en bewapening
te vergelijken waren met de soldaten,
die zij nu in het vuur brengen!"
Merkwaardigs operaties.
Er kwam in een der Engielsehe hos
pitalen een jonge man van het slagveld,
wiens been ongeveer 12 c.M. te kort, was
geworden, omdat op: een breukplaats de
einden van het doorgebroken heupbeen
over -elkander waren geschoten. Hij zou
dus, .zonder behandeling1 levenslang kreu
pel geweest zijln. Men opereerde hem nu
op (dte volgende wijfee: Eerst werd het
been, najd.at de patiënt ouder narcose was
gebracht, opnieuw gebroken, het been
blootgelegd, aam beide gebrokeneinden
een stukje beenblad afgezaagd en door
middel van een eind stalen buis, dde'met
schroeven aan de beenstom'pen bevestigd,
werd, opnieuw aameengehechi en op do
juiste lengte gebracht. De operatie is
precies zoo uitgevoerd alsof het been een
gebroken tafelpoot was. De buis en de
schroeven .zullen dus voortaan een intte-
grieeremd deel van 's mans geraamte uit
maken, ovant staal roest -niet, wanneer het
been is nu weder zoo lang als hot oor-
door .levende weefsels omgeven is'. Het
spi'onkelijk geweest is en de patiënt kan
er jveder goed op loo-pen.
De chirurgie heeft verbazend, vorderin
gen gemaakt. Ingeval het bovengedeelte
van het gezicht weggeschoten is, komt de
beeldbouwer (te hulp; die precies sluiten
de .maskers maakt, welke volkomen den
indruk ,maken van ©en levend gezichts-
'deel. Dit is een uitvinding van den En
gelschen i luitenant DerwenI Wood, een
bekend beeldhouwer. Hij. gaat te werk
naar portretten van den patiënt vóór de
verwonding en brengt een sppekemdie ge
lijkenis in de maskers; die uit verzilverd
koper bestaan en nauwkeurig in de kleur
vlan de' rest v.an het gezicht bijlgeschilderd
worden. Zoo toegerust kan de -.patiënt
weder de wereld ingaan zonder een voor
werp1 van afschuw voor zijp medemen-
schen te zijp en kan hij' dus zijp ge
woon menschelijk leven weer opvatten.
De „Daily News" vermeldt nog tal1-
looze gevallen van merkwaardige stukjes
van chirurgische vaardigheid, o.a. waar
een patiënt een stuk schrapnel in de
horst had gekregen, dat in de achterzijde
van het hart w.as doorgedrongen. De
arts hald de borstkas geopend en uit het
kloppende hart, dat hij in de handl hield,
op het glev'oel af met 'dte' vingers! de scherf
verwijderd, -gelukkig zonder een ernstigtel
bloedstorting -in de borstholte te veroor
zaken.
Voer Riga.
Achter ,den berg daal' zoo schrijft
Wilhelm Hegeier omtrent den strijd voor
Riga staat de Russisch© artillerie op
gehoopt. /Die berg: is omringd door zwar
te, geelgroene, grijze rookmassa's', waar
uit rooide vlammentongen lekken. Hij
schijint /een vulkaan, waarvan het binnen
ste in oproer is. Waren het echter maar
vonken, .steenen en lava, die hemelhoog
worden omhaoggeslingerd. Wat hiijl op
werpt s'ijn echter Mokken staal ter hoog
te van een mian. Waar rij neerkomen,
onstaat een gat van tien meters door
snede. Zestig Soldaten hebben bier in eep
schuilplaats toevlucht genomen. Ze zit
ten dicht naast elkaar op' twee smalle'
banken, (die aangebracht zijln langs de
wanden van het lange lage hol. Van het
onophoudelijk dreunen trilt de grond!, het
Vvater (in de glazen, waarmee de solda
ten hun brandenden dorst lessthten, sid
dert, en de opgehangen geweren wiege
len aan hun riemen. Een paar stompjes
kaars verlichten het duister. Er heerscht
een ondraaglijke zwoelheid. Den mannen
loopt het zweet langs het gezicht. Ve
len houden met de handen de ooren too
en zitten voor zich uit te staren. Ande
ren paffen uit hun pijpen met ©en on
verschillige uitdrukking, die zeggen wil:
Wat kan ons gebeuren, op rijn hoogst
'de dood,Daar zit eon klaverblad,
nog dichter bij elkaar dan bun opeenge
drongen buurlui. De tv. .je rechts en linky
hebben broederlijk hun handen op1 de
schouders van den middelman gelegd, die
hartstochtelijk met opgeblazen wangen op
een mond' urmonica. speelt. Alle drie hoo-
ren Verrukt naar de muziek te midden
van het ontzaglijk gedreun. De meesten
echter wacihten in spanning en gereed:
om op fe ispringen, pp den verlossenden!
roep,: De Russen komen.
Vandaag, nu de plicht om op post te
staan niet onaangenaam maar levensge
vaarlijk is, tracht ïiiet als andeüs! de een
den ander er voor te schuiven.' Zwijgend
gaat ieder naar buiten, als zijin uur ge
komen is. De houten deur gaat weer
Open. De wachtpost is onverwacht terug
gekomen en toont slechts zijn van bloed
druipenden, dioor een granaatsplinter ge
troffen arm. Zes man springen op en
willen de plaats Van den gewonde inne
men. Degeen echter, die aan d!e beurt
is, duwt hen terzijde; en gaat de dpur
uit. Zijn plicht beschouwt hij nu als zijn
recht. Zoo gaan 'hier thans uren en da
gen voorbij. Het eerste trommelvuur duurl-
de reeds onmiddellijk van den vroegen
morgen lot tegen middernacht. De man
nen weten ternauwernood hog, of het dag
of nacht is. De (heele week, die zij titer
moeten uithouden, balt zich samen tot
een enkele Verwarde gebeurtenis, waar
uit oogenblikken reuzengroot op den voor
grond treden en lange uren dof weg
vloeien. Velen slapen van uitputting .in.
Zoodra echter de schildwacht meldt, dat
d'e Russen komen, Islpringen alten op, ruk
ken het geweer 'van 'don wand., jen snlellen
naar buiten, ieder op zijn plaats. Wat
hun nu wacht, de strijd van man tegen
man, is- een Verademing, vergeleken bij
bet roffelv'uur.
Aan jde overzijde Van de beek ligt teem
bataljon, Waarmede mien geen verbinding
meer heeft. Men moet toch elens gaan
kijken, wat daar aan de hand is. Een
luitenant biedt zich daarvoor aan. Twee
mannen meem't hij Idaarvoor mee. De weg,
dien zij: daarvoor hel)ben af te leggen,
is acht honderd mieter heen om terug. Ze
hebben 'tWec uur IdaarVooV noodig. Een
blijft idood liggen, de twee anderen zijn
aan het eind v.an hun krachten. Men moet
hun Water ingieten, om hen bijl te bren
gen. Maar rij kunnen melden, dat het
bataljon zicli gehandhaafd heeft.
Een opzienbarends onthulling.
In een hoofdartikel over de toekomst
v.an Italië, dat de deelneming van het
land aan den oorlog, „voor de vrijheid
der volken en het evenwicht, van Euro
pa" als een beteekenisvolle historisch©
daad prijst, doet de „Temps" van 9
Augustus een merkwaardige onthulling,
die een verrassende opheldering geeft
over de Italiaansche neutraliteit bij' liet
uitbreken van den wereldoorlog, voorop
gesteld, dat zij overeenkomt met de feiten.
De „Temps" zegt namelijk woordelijk:
Sinds 1900 hadden Frankrijk en Ita
lië de overeenstemming van hun stre
ven in de Middellandsche Zee vastge
steld, en sinds 1902 hadden zij de
wederzijdsche verplichting aangegaan,
aan geen offensieve overeenkomst (com-
binai-son aggressive) tegenover elkaar
deel te nemen".
Wianneer deze in geen Groen- of Rood-
Roek tot nog toe medegedeelde afspraak
tusschen Frankrijk en Italië werkelijk
heeft plaats gevonden, dan is het dui
delijk, dat de diplomatie der beide lan
den reeds in den tijd, dat Prinetti de
buitoniandsche aangelegenheden van Ita
lië bestuurde, bet Verdrag van den Drie
bond in bet geheim buiten werking heeft
gesteld. Want het kwam er na die door do
„Temps" onthulde afspraak slechts op
aan, dat in het geval van een Duitsch-
Fransche botsing de Regeering te Parijs
de formeel© oorlogsverklaring aan het
Duitsche Rijk zou toeschuiven, om daar
door een schijn van recht te geven arm
Italië voor het niet vervullen van zijn
verplichtingen tegenover den Drieband.
Het bewuste bedrog van Italië van lan
gen .tijd her zou door deze onthulling
van de „Temps" duidelijk zijn aangewe
zen.
Korte Oorlogsberichten.
Een Duitsche krijgsgevangene in
Frankrijk heeft de eer genoten bij dag
order verineld te worden, omd'at hij het
zoontje van een landbouwer, bij wien hij
VERSCHIJNT ELKEN WENIOAO.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post. flM
Losse nummerst.Oë
Prijs dar Advertentiën
15 regels f 0.50, iedere regel meer 18 ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend
Bij abonnement voordeeligc voorwaarden.
Familieberichten van 1—10 regels fl,—
iedere regel meer 10 ct.
met ©enige kameraden werkte, mist te-
vensgevaar uit het water roddo. Het
knaapje had water voor de gevangenen
willen haten en was in de rivier, die
langs de boerderij vloeit, gevallen. Du
Duitscher sprong hem na en bracht hem
levend opi het droge. Dit werd bij dag
order aan de troepen bekend gemaakt
en door bemiddeling der Pegeering van
de Vereenigdo Staten zal hiervan aan de
Duitsche regeering kennis wortten gege
ven.
In Duitsehland is een ijzeren, gedenk
penning geslagen, die uitgereikt wordt
aan hen, die hun gouden sieraden bij
'de Bank inleveren. Dpi de voorrijde staat
een knielende vrouwengestalte, die haar
sieraden aanbiedt, en aan de keerzijde
de woorden: „Gold gab ich zur Wehn,
Eisen nahm ich zur Ehr". Goud giaf ik
vöor het land. ijzer kreeg ik daarvoor
als hulde, {terwijl1 om de vrouwenfiguur
heen de inscriptie „In eiserner Zeit"
(in ijzeren tijd) geplaatst is.
Reusachtige knoeierijen.
Aan het einde van Mei werd te Berlijn
bekend, dat zeven of acht Berlijnsclie
handelaren in voeder groote hoeveelhlei-
den gerst, rogge en tarwemeel baddert
opgeslagen. Over de herkomst deden zij
een valsche opgave. Zij verkochten hun
waren tegen woekerprijfeen. De oorlogs-
woekerafdeeling van de Berlijlnsche po
litie onderzocht de zaak en kwam er
achter, dat de heele boel nit Wost-Prui
sen was binnenges'mokkeld. .Onder aller
lei verschillende namen was het meel
te Berlijn gokomien, bijv. als ïnachineon
deideelen. Die! kooplui in kwestie maakten
300 pet. winst. Het 'heele aantal aan
geklaagden in deze zaak bedraagt onge
veer 100. Van deze aangeklaagden zitten
er verscheiidenen achter slot en grendel
ónder andereiieen aantal stationschefs), die
een oogje dicht gedaan haddteln. Verder
zijin er ook ©en reeks herbergiers gjeVat,
die als /agenten van de smokkelaars! dienst
d'eden. Bij! ©,en yan hein nam men 100.000
mark in beslag' bestemd alsi smeergeld.
Het onderzoek neemt nog gedurig gnoe
ter afmetingen aap. Men heeft met eten
uitgestrekt net Van smokkelarij t© dóelri.
Döor den Keizer zijd bij zijn; laatste
bezoek aan de marinetroepen in Vlaan
deren 20 marine-infanteristen wegens be
toonde dapperheid in de ige'vechten bij
D'ixmuiden gedecoreerd met het ijfeeiten
kruis 2e 'klasse. Voorts werden aan een,
300-tal militairen, die Wegens kleine mi
litaire Vergrijpen, tot militaire straffen ver
oordeeld waren, door dien Keizer deze
straffen kwijlt gescholden.
Het Turksehe troepten transport naar
het Oostelijk front is in vollen gang. Trein
op1 trein met Turksehe militairen, die door
Duitsche officieren aangevoerd worden;
komen te Temesvar 'aan. Langs de gehee-
le Semseh-Roemeensóhe grens zijn 6200
man Turksehe troepen aangekomen, oin
de bewaking der grens Van de Oostehrijt-
kers, die daar lagen, over te; nemen. De
Oostenrijkers zijn vervolgens naai' het
front vertrokken.
Het glerecht te Solingen heeft eten
Duitsch arbeider tot 5 Mark boete ver
oordeeld, omdat hij: een Fransch krijgs
gevangen© met bonjour groette.
Zondag is in Engeland ©en vliegb
luig vlammend gevallen. Dte officier, die
het bestuurde, is aan de gevolgen be
zweken.
Naar de Lokal-Anzeiger verneemt
is de schrijver Houston Chamhe'rlain, En-
gelschman Van geboorte, maar als schoon
zoon van mevr. Cosima Wagner sedert
jaren ingezetene van Bayreuth, op zijn
aanzoek Duitsch staatsburger geworden.
Aan Dfuitsche scholen zijn een aantal
plaatsen voor Turksehe leerlingen open
gesteld. Voor een tweehonderd jongelui
is er reecis aanzoek om gedaan. De) eers
te leerlingen zijln reeds opi weg naaij
Duitsehland Er .is een meislje bijl, dat
onderwijzeres wil worden. Het meereW-
deel wil ingenieur worden, anderen koop(-
man, jidlokter of scheikundige.i Een heeft
de diplomatie 'gekozen, leen ander dte jour
nalistiek en de pblitiek.
Te Christiania zijn de laatste 3
maanden 300 nieuwe eigenaars van auto
mobielen bij gekomen. Of daar ook oor
logswinst gemaakt wordt in Noorwegen!
(Uitvoer van rundvee?
In Friesland wordt in de laatste dagen
tegen flinke prijzen rundvee opgekocht,
om einde September a.s. te leveren. Men
beweert, dat met f October a.s. de uit
voer van dit vee weer geopend zal wor
den.
