n-
270
Woensdag 16 Augustus 1010
00e Jaargang
is m een liioer.
*orseleSns
ailleerd,
en.
akke Hit
jut fee
KOEIEN,
DIENSTBODE,
DIENSTBODE
öe Groot© Oorlog.
per pond.. ffpft
EW AARDT.
aire, Franklin,
n Matraspeluw.
Stierkalvers,
en een Coropte inspan
één Paart,
andknecht
aankomende ffleid
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 et.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde».
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
FEUILLETON.
Ech
KOO.E
kh. FANOY. Burg 16.
KOO.E
lOORN, 's-Heer-AbtS-
sre week
WILLEMSE, Kerspel.
n de rekening, bij J.
1 D S E, Serooekerke.
CNS VERANDERING:
DEGEM, Veerweg, Wol-
Wed. P. DE POTTER,
Soudekerke, Westhoek.
F. KLATTE, Javastraat
aagt met 15 Septenitwr
mber een net Keuken-
eneden 23 jaar. goed
en werken. Adres tot
e weg, Rilland,
ïelken kan. bij
A. KODDE, Vlissmgec.
'HUIZEN te Goes vraagt
aan wegens buitcnge-
heden tegen November
werkzaamheden, onver
koeien te melken. Er
t goede behandeling dan
let worden. Brieven met
enz. worden ingewacht
reauvan dit blad te Goes.
AN DER HARST, Dom-
November
ren 's winters mee naar
Villa „De Wael" Dom-
Uitgave van
Nttami. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
9, AM®E VORSTSTR&AT 219-
Bureau te Middelburg:
»8"?A F. P. DHUIJ - L. BUSG.
Drukkers:
tealarbaan Lo Cointre Goes.
7öe Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEK WEKJOAGb
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
fim
Prijs der Advertentiën
.gsm
BXSBeBEBsaeMKSBKsraeiHBaflKeBaHcaa®
OKSGffitRSOMGBHBEBMRiBaKRBSfflBinN
Ees1 schaap in wolfslrteeren.
liet Volk verhaalt: Door het bestuur
der Sociaal-Democratische MobilisatieHub
te Amsterdam was besloten in de verschil
lende kazernes aldaar een propagandist
te ia/éo* spreken. De voorzitter, Schaap
is zij» aaam, een naam, waarmee hij zijn
partij aeer juist typeert, zou er voor zk>r-
gen; h| zelf zou de spreker-propagan
dist arj».
Het Volk dopt van het .eerste op
trede» van den milicien Schaap medcdee-
Ling. Diens redo op het Entosterrein in
den rasttijd was een groot succes, er
worde» 32 leden gewonnen. Schaap pakte
het. ifltperalisme flink aan, zette uiteen
wat fte Socialistische Partij en. Mobili
satiecluhs beoogen, en welk een „levens
krachtige en veelbeteekenende macht de
organisatie van het proletariaat reeds ge
worden was, gezien het feit dat hij als
militair tegenover een publiek
van enkel militairen op een
militair terrein voor de sociaalj
democnatie propaganda kon maken".
De propaganda-rede werd afgestoken in
tegenwoordigheid van den kapitein*
instructeur en een der compagnies-comv
man danken en de minister van oorlog
had telefonisch toestemming verleend.
Aldtaa Het Volk.
W t betreuren zeer de slapheid van
den minister van oorlog tegenover derge*
lijko hoogst gevaarlijke praktijken van do
socinal-democratische mobilisatieclubs.
Rjeecte het bestaan van die clubs had
behooren geweigerd te worden, veel meer
nog haar openbaar propagandistische
actie.
Wij beschouwen 'tdan ook als een
groote zwakheid van den minister pm
deze actie zoo getolereerd en geprote
geerd haar gang te laten gaan; en als
een baktischo fout van heerert officieren
om door hun tegenwoordigheid deze actie
te s*a*nctioneeren.
Dit komt to meer uit wanneer men
weet dat „na het pindigen der vergade
ring, toen de officieren zich verwijderd
haddon. de toehoorders nog even bijeen
bleven om alsnog eenige mededeelingem
aan to hooren", en toen de officieren
terugkeerden om te weten wat zij nog
meer te bepraten hadden, plotseling uit
een gingen.
Men kan gerust zeggen dat hier ge
zag om discipline ondermijnd worden,
met goedvinden vair het gezag zelve. Ons
dunkt, allo partijen zullen het eens zijn
dat dit niet kan worden toegestaan. Alle
partijen, ook de socialistische, zouden liet
afkeuren, indien ons land bijvoorbeeld
een republiek was, dat de een of andere
milicien Schaap in het leger propagandis
tische redevoeringen ging afsteken voor
de monarchie.
Ook Het Volk zal 'tmet ons eens
zijn dat het leger 'niet de plaats is vooi
politieke- of partij-propaganda.
Een paar jaar geleden waren er in het
Iransche leger eveneens wolven in
schaapskleeren binnengeslopen, die, heel
voorzichtig natuurlijk, en besmuikt, pro
paganda voerden voor de monarchiede
minister van oorlog greep in, strafte de
propagandisten en deed hun spionage-
systeem ineenstorten.
Hot Tolk, dit optreden van den mi
nister toejuichende, schreef:
„Ion republiek moet, in een
land, waar voortdurend pogingen wor
den gedaan om haar door de monarchio
te vervangen, zorgen, dal het le
ger voor haar vertrouwbaar
Een bekeerde Hinde, die zich. aan da
prediking des Evangelies onder zijn vroe
gere. goloofsgenooten wijdt, hield eens een
toespraak tot ongeveer 50 peEsonlen. M,id-
deii in zijn reide riep- een Mahomedaan
toornig uit: „Ik 'wil niets van uwen nieu-
wen godsdienst weten. Wat doet gij hier?
Wij hebben noch u noch uwen Heer noo-
dig; is het recht, dat gij onze harten
aam het geloof onzer vaderen ontstelen
wilt? Dtoen wij Idan ook moeite u tot een
Mahamedaan te maken? Wanneer uw
eigen hart zich in den godsdienst van
Jezus verloren heeft, hiet zij! zoo, maai]
laat oins daarvan verschoond blijven. Gij
zegt, dat, wanneer wij iets van uwe leer
gehoord hebben en het niet aannemen,
""dj ons liet -ongenoegen en de straffen
Gods op- don. hals halen. Dat geloof ik
niet, en. indien Hij ons straffen wil, ,wat
gaat het u. aan? Moet gij onze schuld
dragen ,af wij zeiven Ga h'eiemj en laat
ons sterven gelijk onze vaderen leefden
en stteifle»".
(te ppnedifcer antwoordde„Ontsteek u
niet afaoo, «rijta broeder; een toornig
is, dat dit 1 ege r is een waar
borgen geen gevaar voorhaal'
b est aan".
I Nu is wij geven 't toe hier
geen spionage in 'tspel. Doch in den
grond is 'tal even erg. Het is in beide
gevallen revolutie drijven tegen het Ge
zag, het leger betrekken in partijquaesties
en verlagen tot een instrument van het
Socialisme.
Ons dunkt, Het Volk moest ook dit
wraken op dergelijke gronden.
Waar het heen snoet.
„Bid 'God en houd uw kruit droog".
Een behartigingswaardige leuze.
Maar wordt in deze dagen het eerste
niet vaak vergeten en te veel de nadruk
gelegd op het tweede?
We vinden het prachtig, dat ons volk
er naar streeft z'n kruit droog te hou
den, doch we betreuren het, dat er al
tijd nog enkelen zijn, zelfs in geestver
wante kringen, wien heimelijk de lust
bekruipt dat kruit eens te probee-ren.
Er zijn er nog die meenen, dat zij
daardoor den vrede bespoedigen.
Wij zijn niet van die leer.
Wij stemmen hartelijk in met wat De
Amsterdammer dezer dagen schreef
"Wij gelooven en de ontwikke
ling der gebeurtenissen sterkt ons ai
meer in deze overtuiging dat deze
oorlog is een verwoestingsproces,
waarin veel meer psychologische dan
materieele factoren en politieke be
rekening werken en waarin een nieu
we stemming en een. nieuwe geestes
structuur langzaam groeiende zijn.
Zoudt ge den-ken dat deze oorlog,
deze mobilisatie van w e rel d be we gen-
de krachten nog één dag langer mo
gelijk ware, indien niet de machtigste
zielsvermogens der volken er achter
zaten? Wij aanschouwen thans als nooit
te voren de ontplooiing der uiterste
zielskrachten, de goede en de kwade,
beide zijn in de schaal geworpen en
we zien, dat tot dusver "de laatste,
de onstuimige driften, de trotsch© waan
van het ik, de do-rst naar wraak en
ook domheid, verblinding en bedrog
zegevieren en de volken voortdrijven
in den brandvloed.
En hiermee zijn we gekomen aan
de beantwoording der vraagZijn er
voorteekenen van den vrede?
Neen, ze zijn er niet. Als het waar
is dat deze oorlog een tuchtiging Gods
is, dan zal dez e tuchtiging pas
ophouden, als de geslagenen
hun hoofden huigen en zich
vernederen. Hier geeft de Bijbel
ons het antwoord„De offeranden Gods
zijn een gebroken geest; een gebroken
en verslagen hart zult gij, o- Godl niet
verachten".
Er worden massa-offers gebracht op
de slagvelden als op reusachtige brand
altaren, maar het is een onheilig vuur,
dat daar brandt, en de rook der of
feranden stijgt niet o-p. Want God be
geert geen offers van cloioden, maar van
levenden.
En de levenden knarsen hun tan
den en verharden den nek. Zij ver
smoren de stem, die hen roept tot
boetedoening en inkeer, in hun over-
winningskreten. Instede van hun gro-o-te
dwaling te erkennen, betichten ziji el
kander van schuld en meenen vrij te
zijn van het bloed der gevallenen. In-
mensch verliest slechts zijnen adem en
spreekt dwaasheid. Gij schijnt Zeer boos
dpi.mij te zijn, omdat ik Jezus Christus
predik en u wil aantoonen hoeveel be
ter Zijne leer is dan elke andere. En
waarom doe ik dit?"
„Omdat Padre Sahib u, geld geleft".
„Ja, bijl geeft mij geld, doch waarom?
Hij is van oordeel, dat Hindoos en Ma-
bomedanen in groot gevaar verkeeren en
w-enscht hen daarvoor te waarschuwen.
Ik denk als hij, maar ik ben öen arm
man, en als ik aan mijn arbeid blijf,
heb ik geen tijd om te prediken. Hier
om li-eeft Padre- Sahibtot mij: g|ezegd
„Mandari, verkondig gij; dagelijks onza
heilige toer en ik zal u maandelijks eeni
ge Kopijs gevjén, om u rijst, vischi en
te kunnen koöpen". Doch gij
zult beter verstaan, waarom- ik hlet pre
diken tot mijn bezigheid gemaakt heb,
wanneer gij eieine geschiedenis' hoort, dia
ik van eenen tijger verhalen wil".
„Van -eenen tijger, o vertel ons!" rie
pen thans verscbeidlert stemmen.
De inlandsche prediker begon:
„Een gezelschap kooplieden trok door
een groot bosch, aan welks andere zijde
de markt lag, die zij wilden bezoeken
Daar zagen zijl, halverwege gevorderd,
een grooten tijger hu hier, dan daar'1 rond
sluipen om dezen of gtehen van hen te
plaats van te vragen naar Gods wil,
spreken zijwij willen, ofschoon el-
ken dag hun streven te schande ge
maakt wordt. Eerst moet hun
trots gebroken en hun wil ver
nederd worden, voordat er sprake
kan zijn van voorteekenen van vrede,
van een vallen, blij Venden vrede. El
ke andere vrede is een valsche vrede,
een gewapende vrede, die het voor
spel zou zijn van nieuwe uitbarsting
van nog helscher machten.
En niet alleen do oorlogvoerende
vorsten en veldheeren, ook wij, neutra
len, moeten tot God gedreven worden.
Ook zij, die van een kloppartij voor
ons vaderland nog eenig heil verwachten.
Hun trots moet gebroken, hun wil ver
nederd worden.
Beknopt overzioht van den toestand.
De Russische opmarseh 'duurt nog
voort.
't Gaat niet zoo snel meer als ©en
paar dagen geleden, doch ze vorderen
toch nog.
Eindelijk wordt duidelijk wat de een*
tralen willen.
Gelijk men weet, waren twee mogelijk
heden bij de verdere' ontwikkeling dier
gebeurtenissen in Galicië gegeven.
Of de centralen zouden, met behoud
zooveel mogelijk van de minder bedreigde
stellingen, die. zij nu innemen, hun ach-
terwaartsche beweging alleen kunnen be
perken tot die doelen van het front, waar
zij het grootste gevaar liepen, oin dan
opnieuw te pogen aan den vijandelijken
opmarseh weerstand te bieden, of zij zou
den geleidelijk een geheel nieuwe basis
tot hergroepeering van de troepen kunnen
innemen, met een tol al opgeven dus
van do stellingen, die zij tot dusver nog
innamen.
De jongste bijzonderheden schijnen er
op te wijzen, dat de centralen hun terug
trekkende beweging binnen zoo plaatselijk
mogelijke grenzen beperkt willen houden,
zoodat de eerst aangegeven mogelijkheid
zich zou verwezenlijken.
Maar de Russen zetten alles op haren
en snaren.
De Duitschers blijven melding maken
van afgeslagen aanvallen, op het front
van aartshertog Karei, zoowel als op dat
van Von Hindenburg, en de Russen ha
meren er al harder op.
Men begrijpt, dat een versterkte actie
op dit frontdeel onder de huidige omstan
digheden van grooten invloed kan zijn
op het verloop der krijgsverrichtingen.
Bij de entente is er opnieuw hoop
op een afzonderlijken vrede met Oos
tenrijk.
In Russische kringen redeneert men
zóó
„In hoeverre raakt het opperbevel van
Hindenburg over de Duitsche en Oosten-
rijksch© strijdkrachten aan het Oostelijke
front Oostenrijk's souvereine onafhan
kelijkheid? Geen twijfel of men is er
in Oostenrijk, hoezeer militaire redenen
ter toe drongen', allerminst mee ingenomen.
De Hongaren en het oudere geslacht der
Oostenrijksche bureaucraten moeten niets
van „Middel-Europa" hebben. Zou Oos
tenrijk nu, aan den eenen kant voor
bespringen. Aan de gjewapenden waagde
hij! zich niet; van de -ongewapienrien ver'
dween echter nu de een dan de ander,
en hij was met hen in hlet bosch ver
dwenen, eler een der overigen tijd had
op: hem te schieten. Aan het einde van
het bosch maakten zij halt en zagen el
kander treurig 'aan. „Ach", sprak een van
hen, „wanneer Wijl alten geweren gehad
hadden, -geen onzler reisgenooten zou'om
gekomen zijn. Wellicht is d!e tijger reeds
eenmaal gewond geweest, want het is
duidelijk dat hij Vreest voor een geweer".
„Maar," zeide elan tweede „wio
had er ook op 'gerekend ,dat wij hier
een tijger zouden ontmoeten?" -Een
derde sprak: „Nu, hij is er nu eenmaal
en zal er blijtven; klaglein haat niet, wij
moeten iets zien te doen om hem te
beletten, dat hij ook nog anderen ver
scheurt". „Wat kunnen wij doen?"
vroeg een vierde, „ieder, onzer heeft zijn
w"erk en mag Ide zorg v-oor zijh gezin niet
nalaten".
Eindelijk stond een hunner op en zei-
de: „Broeders, mijn hart bloedt over de-
zen jammer; Wat is mij het gewin van
geld, wanneer ik Van zulk een ellende
hoor? Dioch ik Weet raad en gij moet mij
hierin, helpen. Gaat gijlieden nu uws
Weegs, maar laat Voor mij zooveel van
WWen leeftocht achter, dat ik genoeg' heb,
een militaire ineenzinking en aan 'den
anderen voor opslorping in het Duitsche
militaire en ekonomische stelsel vreezen-
de, niet een afzonderlijken vrede willen
sluiten? De voordeden zijn (voor de en
tente) duidelijk. Duitschland zou nu mi
litair afgezonderd komen te staan en na
den vrede politiek.
Maar zou Oostenrijk kunnen, als het
wilde? Kan het zonder Berlijn iets doen?
Misschien wel, met den moed der wan
hoop. Daarentegen, als Ruslands program
de ontleding van Oostenrijk-Hongarije in
houdt, zal dit aau Duitschland blijven
hangen. Het is hetzelfde geval als met
Turkijezoolang Rusland Konslantinopel
wil hebben, is voor de Turken een af
zonderlijke vrede niets gedaan. Maar geen
van de entente-bondgenooten verlangt
Oostenrijksch gebied te hebben. De monar
chie behoude hare grenzen, maar worde
genoopt het vraagstuk der nationaliteiten
op te lossen door een federale grond
wet in te voeren. Op die voorwaarde zou
zij een afzonderlijken vrede moge slui
ten".
„Dit is een vruchtbaar denkbeeld, meent
de N a t i o n, dat den oorlog met maanden
of zelfs jaren zou kunnen verkorten. Neig
de 'Oostenrijk 'tot die oplossing, dan zou
natuurlijk het onmiddellijk gevolg kunnen
zijn, dat Duitschland een vredesvoorstel
4eed".
MaarOostenrijk neigt nog niet
tot die oplossing en Duitschland vraagt
nog geen vrede!
Verontrusteüd hoog.
Bij de critiek in het Engelsohe Lager
huis op den financiëelen toestand van
het rijfk zeide o.a. Sir Frederic Banbu
ry, dat mien in de City een hangende
schuld Van 850 millioen 'pond sterling
een groot gevaar achtte.
De afgevaardigde Faber zeide
„Wij staan voor de verschrikkelijkste ca
tastrophe van de wereld'~g>eschiedtenis. Nie
mand had vermoed, dat zulke ongehoor
de financieel© kwesLies qplossing zouden
behoeven. Vijf millioen pond aan dage»
lijkschie oorlogskosten en wie weet, wan
neer dat zal ophouden? Wanneer de kan
selier van de schatkist deze ontwikkeling
van begin af vooruit gezien had, zou
een andere politiek hebben gevolgd'. Het
bedrag van aanwijzingen op de schatkist
moet een verontrustende hoogte hebben
bereikt
Een modern Babel.
De Times van 7 Augustus 1.1. be
helst. een bericht, volgens hetWelk de
steeds toenemende onredelijkheid te Lon
den, dat als centrum van de werving en
van d en munitie-aanmaak een „eldorado"
voor geldverkwisters is geworden, ein
delijk de aandacht der autoriteiten hfeleft
getrokken.
De bisschop van Londen heeft zich aan
het hoofd gesteld! van de beweging, die
den strijd aanbindt, tegen liederlijke aan
plakbiljetten, onzedelijke vrouwspersonen,
boekenwinkels inet prikkel-literatuur, bi
oscopen met schandaalfilms en wat died
meer zij. Erger is het echter, dat ook in
sommige particuliere woningen van het
West End en in hotels en restaurants
aldaar, die tot heden een fatsoenlijken
naam droegen, de gelegenheid wordt ge
geven tot de meest verfoeilijke samen
komsten. De verwildering die den oor
log piedebrcngt, schijnt aan all'e zijden
•toe te nemen. i
totdat gij wederkeert. D!an zal ik hiet
blijven en eiken reiziger voor den ver
scheurenden tijger waarschuwen, die in
het bosch woont". Zijne metgezellen
vonden den voorslag goed, elk hunner
gaf henr iets Van. zijn voorraad, erf daar
na gingen ziji voider. De andere bleet
aldaar en waarschuwde eiken dag één
of meer reizigers voor het dreigende ge
vaar. Tot de gewapenden sprak hij;
„Vriend is uw geweer geladen? Zoo niet.
laad het dan dadelijk, want in hef bosch
sluipt een wreedaardige tijger rond, en
'menigmaal ligt hij reeds aan den ingang
op de loer". De ongewapende'n daar
entegen ried hij enistig om toch om te
keeren en zich een geweer te koopen
opdat ziji den bloeddorstigen tijger niet ten
roof wierden. Eenigen hunner dankten
hem voor zijne vermaning, keerden terug
en kochten zich een geweer; anderen
echter lachten met hem, noemden hem
een dwaas en lafaard, gingen het bosch
in enkeerden niet weer".
„Nu broeders, zegt mij, wie de wijzen
waren, ziji die zich een geweer kochten
of zij die hunnen vriend een dwaas
noemden en hun verderf tegemoet snel
den".
Al de hoorders waren het eens, dat
degenen, die den goeden raad' aannamen,
verstandig hadden gehandeld. „Goed",
Zonderlinge bondgenooten.
Over de bij de "Sommie gevangen ge
nomen Senegalcezen schrijft een Dtaitseli
oorlogs-correspondent
De kennis der Fransche taal gi*g bet
allernoodzakelijkste, n.l. het verstaan, ram
eenige commando's, niet te boven. Ou»
hen uit te hooren moesten kenners, der
negertalen van de universiteiten en d»
kantoren van overzeesche handelshui zm
naar de Somme gebracht worden.
Velen beweerden, dat de Frattsich»
officieren hun, als prijs voor de over
winning, een blanke vrouw hadden be
loofd, terwijl er bij was verteld, dat zich
vlak achterde loopgraven vele Duitse lie
vrouwen bevonden, waar de' Senegalee-
zen een keuzo uit zouden mogen doe».
De officieren en onderofficieren had
den de zwarten 'gewaarschuwd, dat zij
toch vooral moesten zorgen niet i»
handen dea- Diuitschers te vallen, data»'
dezen alle gevangen kleurlingen am het
leven brachten.
Bij het offensief aan de Somimiei ko»
men do wilden, niet meer zooate' vroe
ger alleen doen aanvallen; men moest
blanke Franschen onder hen verspreiden»
anders' waren zij niet uit de loopgravm
te krijgen.
Bij de gevangenneming gedroegen de
Senegaleezen zich zeer laf. Zij huilde»
als geslagen handen uit vrees, dat me»
hun de keel zou afsnijden. Zoodra 'zij
echter bemerkten dat hun vreesl onge
grond was', werden zij des te brutaler.
Vredesgeruchten.
De Berlijnsche correspondent va* de
de „New-York Times" seinde Maandag:
Sharp, de Amerikaansche gezant in Frank
rijk, heeft met toonaangevende politici
te Berlijn gesproken. Ofschoon daarvoor
geen enkele reden is, loopen hier ge
ruchten, dat de gezant van Wilson i*
opdracht heeft om in alle oorlogvoerende
landen te onderzoeken of er kansen op
vrede bestaan. De correspondent van dc
„Daily Telegraph" heeft echter in Was
hington de verklaring gekregen, dat Shaip
enkel in Duitschland vertoeft op zijn door
reis naar de Ver. Staten, waar hij zijn
verlof gaat doorbrengen. De betvering,
dat hij met een zending is belast is
dus onjuist.
Korte Oorlogsberichten.
Door een besluit van de central®
voor drukpapier zullen de dagbladen m
Hongarije voortaan met ten hoogste 8
pagina's verschijnsen.
De Raliaansche stoomboot „Teti"
(1818 ton) is 4 Augustus door een Buil-
scben onderzeeër in de Middellandsche
Zee tot zinken gebracht. Een gedeelte der
bemanning ïs te Genua geland.
De Italiaansche stoomboot „Sa*
Giovanne Battista" en het Italiaansche
zeilschip „Rosaria" (358 ton) zijn gezoti
ken.
In Juli 'zijn 74 handelsschepen der
geallieerden met ongeveer 103.000 bruto
registerton door onderzeeërs der centrale
mogendheden tot zinken gebracht of door
mijnen verloren gegaan.
Den 13den vielen verschillende Duit
sche eskaders watervliegtuigen opnieuw
de vijandelijke vliegerstations Papenhalm
en Lebara bij Oesel aan. Goede resultate»
werden waargenomen.
Het Engelsche offensief heeft den
Prins van Wales een, eigenaardige collecfcLa
wandelstokken en rijzweepen doen aan
ging de spreker thans voort. „Zoo hoort
nu de verklaring dezer gelijkenis. De! tij
ger is de duivel. Afgoderij, onreinheid,
leugen, bedrog, zelfgenoegzaamheid en hjet
Vertrouwen op een valschen godsdienst
zijn de bosschen, waarin de duivel rond
sluipt. De reizigers,- die het gevaar ont
kwamen, zijtn zij, die met heit wapen des
christelijken geloofs al' deze dingien over
winnen. De man, die op den weg terug
bleef, om de zorgelooze reizigers voor'
het dreigend geVaar te waarschuwen, is
degene, die zijn Wereldsch gewin laat va
ren om Hindoos en Mahomedanen aan
het verderf, dat zij tegemoet gaan, t© ont
rukken. Zulik een man is Padre Sahib,
zulk een ben ik ook. Broeders, ik zag
geen geweer in uw hand, daarom raadde
ik u aan er ieen te koopen; maar i»
plaats van dankbaar te zijln en mijn raad
op te volgen, zijt gij boos geworden. Gij
hebt g|edaan gelijk degenen, die; hunnen
vriend voor gek en dwaas scholden en
zorgeloos het bosch ingingen. Wanneet'
de tijger u verscheurt, dan zijn deze
mannen hier getuigen, dat ik u gewaar
schuwd heb. Broeders, mijne woor
den zijn geëindigd; ik ga".
Lezer, lezeres, hoe staat gij tegenover
deze geschiedenis? Hebt gij óók HET
GELOOF IN DEN DEERE JEZUS? Want
dat moet ook uw geweer zjjpt.