F E li 1 LL E T O N.
Die met tranen zaaien..
JXo. 339
Dinsdag II Juli I'lffS
30e Jaargang
Uitgave va*
de Jteaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
«L.AN-GE VORSTSTRAAT 218.
Bureau te Middelburg:
WIR8SA F. F. 1CHUU - 5-. BURG.
Drukkers:
$esterbaan Le Cointre - Goes.
Een testimonium van belang.
meldden reeds dal de bear De
Wilde, wethouder van den Haag, benoemd
isf tol gedeputeerde in de Staten van
Zuid-Holland.
Uf heeft in een hartelijk schrijven
afscheid genomen van zijn medeleden in
dein Raad.; en de voorzitter van den
Raad, burgemeester Van Kamebeek heeft
beun ttt wn door den Raad met toe
juiching beantwoorde rode als volgt ge
hnMigd:
man van verdienste is uit ons
midden* overgegaan in anderen werk-
kring.
„floer dan 15 jaren heeft hij deel
uitgemaakt van uwe vergadering en meer
dan 8 jaren van het Dagelijksch Bestuur
der Gemeente. Nadat hij als raadslid
oen werkzaam en levendig aandeel had
genomen in de behartiging der locale
publieke zaak, viel' hem als Wethouder
oen omvangrijke en moeilijke taak te
beurt. Aan de Secretarie stonden do
afrleelingen Burgerlijken Stand,, Bevolkings
register en Pensioenen onder zijn toe-
fcicht, terwijl ook de uitvoering van
Werklieden- en Ambtenaren-reglement aan
zijn zorgen was toevertrouwd. Boven
dien violen binnen zijn ressort do Open
bare Reiniging, de algemeens- Begraaf
plaats, de Bank van Leening, het Bur
gerlijt Armbestuur, de Werkloozenverze
kering, 'de Arbeidsbeurs, de Gemeente-
Apotheek, de Geneeskundige Dienst en
laatstelijk het Ziekenhuis.
„Op dit uitgebreide arbeidsveld heeft
hij zich doen kennen als een strijdbaar
man met een sterke eerlijke overtuiging
en met een ongemeen© werkkracht. Een
man, die wist wat aanpakken is, 'en die
zich door geen moeilijkheid liet terug
schrikken. Van zijn energie en stuw
kracht ging een bezieling uit, die aan
de ontwikkeling van menigen tak van
dienst ten goede is gekomen. Op de
reorganisatie van de Openbare Reini
ging en van de Bank van Leening,
heeft hij -een overwegenden invloed uit
geoefend, en aan de verdiensten van
anderen wordt niet tekort gedaan, wan
neer hem de eer gegeven wondt van de
instelKng van onzen tegenwoordigen Ge
neeskundigen Dienst.
„Intussch-en, het gebied waarop Wet
houder De Wilde voorat den stempel
gedrukt heeft van zijn persoonlijkheid,
was dat der zoogenaamde sociale aan
gelegenheden. De behartiging daarvan
wist 'hij te ontwikkelen tot een zelfstan
dige bemoeiing, waaraan hij vorm en
inhoud heeft gegeven. Er zal wetnie
mand zijn, die niet zal erkennen, 'dat
hij zich op dit gebied blijvende ver-
dienst© heeft verworven.
„Aan een gevoel voor recht en bil
lijkheid paarde hij nog een open oog
voor sociale verhoudingen, sociale mis
standen en sociale desiderata. Dank
zij zrjn werkzaamheid heeft het Haag-
sch© gemeentebestuur zich op dit gé-
bied verre van onbetuigd gelaten en is
de positie van het talrijke personeel in
dienst der Gemeente
een voorwerp ge
weest van aanhoudende zorg. Maar te
vens was hem zijn zin voor gezag en
orde, voor tucht en plicht een kracht
om de sociale bemoeiing der .Gemeente
voor verkeerde uitwerking te bewaren.
Naar het Engelsch van C. S.
door v. d. M.
20)
Eindelijk opende zjj heel zachtjes de
deux en trad binnen. iDe Junizon wierp
een zachte gfajns naar binnen; het was
er vhedig en stilt JHet teerst zag Nellie
Ada, die bij het raam zat te handwerken,
en dafr zag zijl haar moeder, bij wier
bed ihaar vader was gezeten, haar hand
in de zijne. Mevrouw Arundel! mterfcte Nel
lie terstond op1, strekte hare hand uit
en zei beet zwak:
„Ik 'ben blij, dat je gekomen bent,
lieve."
Nellie kuste [de bleeke wangen der
zjefce, ten begroette* haa.r vader, die op
stond, haar zijn stoel gaf -en daarna de
kamer verliet. Mevrouw A nimf ol zei lan
den tijd niets, en Nellie zat stilzwijgend
bij baar. Zij kon dit alles zoo moeilijk
bevatten; hoe- snel was alles veranderd,
het scheen teen vreeselijfce droom
Ada -stond op en diende de zieke een
paar lepels versterkende drank toe, waar
na Mevrouw Arundel1 -een wteinig overemd
kwam en tot Nellie zei
„Wij hadden dit niet zo-o spoedig ver
wacht m'n kind, maar God weet wat het
beste voor ons is, Nel!
Nellie drukte haars moeders hand, spre-
VERSCHUNT ELKEN WERKOS,
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post. f t
Losse nummers§.0h
Prijs der Advertentfën
i5 regels ƒ0.50, iedere regel meer 19 et
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekasd
Bij abonnement voordeelige voorwaaeien
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
De teugels- strak houden kon hij zoo
hoodig, en in een tijd van eischen en
toegeven vermocht hij „neen" te zeggen,
wanneer daarvoor reden bestond. Zijn
overwegend aandeel in het. dagelijksch
bestuur van het Steuncomité in de
zorgvolle 'dagen, dio achter ons liggen,
verdient a an betekeningen in de annalen
der stad.
„Wat hem .overigens in hot algemeen
bij zijn werk onderscheidde was de
hooge opvatting, die hij had van zijn
ambt en zijn taak. Zijn ambt stond
bij hem hoog in aanzien en zijn taak
was hem ©en heilige plicht, bij de
vervulling waarvan hij zich zelf nimmer
gesteld of gezocht heeft. H-et was hem
alleen te doen om d-e zaak, die hij to
behartigen had en het belang der Ge
meente was het ©enige waar hij naar
vroeg. Vandaar het vertrouwen, dat
hem ook door hen, die niet tot zijn
geestverwanten behoorden, geschonken ge-
\vordon is; -een vertrouwen, dat in moei
lijke en ondankbare uren naar buiben
en in uw vergadering oen kracht is
geweest, die aan -d-e Gemeente en de
ontwikkeling barer instellingen ten go-ed-o
is .gekomen.
„Ik meen met deze schets te mogen
volstaan. Hulde 'heb ik willen brengen,
wien hulde toekomt. Ik vertrouw, dat
ik daarmede ook uitdrukking gegeven
heb aan d-e gevoelens van waard-eoring
en symat'hie, die de scheidende Wet
houder bij U heeft achter gelaten. Wat
mij zelf betreft, do wijze, waarop hij
mij gedurende vijf jaren van "bewogen
gemeentebestuur deelgenoot gemaakt heeft
van zijn leven en streven, zal hij mij
in zeer dankbar© herinnering Verblijven.
Moge het hem, tot heil van het ge
west, in zijn verdere loopbaan goed
gaan. Onze Gemeente zal hij niet ver
geten."
Wij noemen dit een belangrijk testi
monium.
Zelden is 'iemand nog bij zijn leven
bij 't scheiden uit zijn ambt zooveel lof
toegezwaaid.
Maar het was dan ook verdiend.
De Wilde was (-en is) van ouds-her
een 'man met ongekende werkkracht en
werklust. Schoon tot hoogen staat op
gekomen, bleef hij, de man uit het volk
volksman bij uitnemendheid.
Zijn overgang tot een anderen levens
staat is tegelijk voor onze partij een
winste, nu hij weder kan terugtreden
in de rij onzer niet genoeg te waar-
de-eren propagandisten.
Wiat Limburg, zijn collega in het ge
deputeerd college, is voor de vrijzinnig-
democTaten, wordt hij nu allicht weeT
voor d-e anti-revolutionairen.
Uit hetgeen d-e heel© linksche pers, ook
Het Volk onder reserve, en juist door
d-e-ze reserve, voor goeds van dezen
bewindsman zegt, mag men besluiten dat
hij zijn taak als wethouder'vervuld 'heeft
„goed en gansch", en dit ook zijn nieu
we- taak zal doen; ook d-e taak als-
spreker in den lande bij de politieke
verkiezingen. In 1905 was hij het di-e
met den heer Taima eJk minstens ze
ventig k-eeren hier en elders optrad om
de Logen te weerleggen die tegen het
minister-Kuy per was losgelaten.
Tragische herinnering, nu, terwijl Tal
ken kon ze niet. Re zieke hernam-:
„De ben blijk dat je er bent, liteve. ik
vertrouw hen ail-en ,aan je to'e. Je zult
goed voor hen zijn, nietwaar, Nelli'e?"
„Zeker zal ik dat mama, als
„Ja, lieve, ik begrij-p je: als ik ben
heengegaan. Laten wie trachten d-aap kalm)
over te spreken. Pap-a zegt dat er nog
een heel kleine mogelijkheid tot herstel
is, en ik zou mij gelukkiger gevotelen,
als ik zeggen ko-n, wat ik mi verlang."
Zij sprak zeer zacht, maai' goed ver
staanbaar, en ging voort
„D'e pjjn is vrees-olijk geweest, Nellie.
Maar Idat is nu beter. En terwijl p-apa
nu weg is, wil ik je vertellen, wat ik
zou wenscben."
Ajda had haar werk nee'rgeliegd en
staarde nu uit het raam' in het wetelderig1-
groene park. Die- ziekte hervatte:
„Beste Nellie, je moet Pap-a troosten.
Je moet h-em -er aan herinneren, dat we
elkaar na korten tijd zullen wederzien.
Je moet alles doen wat je kunt om hem
op' te wjMfsn. .Ni-et dadelijk"zij
wachtte even, haalde adem, „maar na
een poosje-; niet door te vergeten, m'n
kind, maar -door te herinneren, te herin
neren hoe gelukkig ,wte zijn geweest
D-e zwakke stem verstomde en Nellie's
oogen zochten Ada. Deze stond sntel op
en legde- zorgvuldig de kussiens goed.
„Donk je lievekus mij1, Ada."
Na een oogenblik van rust. nam Mo
vrouw Arundël Nellie's hand in de hare
en begon_ weer langzaam:
ma op zijn uiterste ligt. Maar hoopvolle
tevens, nu D-e Wilde, in weerwil Van
zijn 62 jaren, nog staan mag in kijn
volle kracht!
He Csroote Oorlog*
Beknopt overzicht van den toesten 1.
De doorbraakpoging van de geallieerden
op het W-esterfront kan nu wel als vol
komen mislukt beschouwd worden.
Het laagland van het vlakke, slechts
licht golvend© terrein scheen den Engel
schen de mogelijkheid te geven om snel
voorwaarts te fco(men in geval van doot-
braak.
De mogelijkheid om groot© troepen-
massa's over betrekkelijk omvangrijk ge
bied te kunnen uitstooten scheen in geval
van het overhoop- 1-o-o.pen van d'e Duitschd
stellingen inderdaad te bestaan.
Doch reeds op den derden dag van
h-et „groote offensief" Werd het duidelijk,
dat de eerste aanval het vijandelijke front
nergens zou kunnen doorbreken.
Weliswaar is het -gelukt -de Duitsche
strijdkrachten uit d|e ee'rste in' de tus
Bchenstelling en zelfs in da tweede stelling
te drukken, doch daarmede was de
kracht van den eersten schok volkomen
uitgeput.
Deze uitputting is duidelijk zichtbaar
in het stiller worden .van den strijd op
menige -plek van hot front, voornamelijk
in het Ancre-gebied.
Gok de Belgen hebben zich in de eerste
weck van Juli dapper geweerd, zij het
ook dat de resultaten niet noemenswaard
Zijn.
De artillerie van elk kaliber was zeer
actief.
Ze heeft het vernielingswerk voortge
zet van de voorafgaande week' op- dc Duit-
sche batterijen en verdedigingswerken 'nj
de streek van Dixmuiden, Driegrachten
en Staenstraete. Verschillende observatie
posten vatten vuur, blokhuizen werdert
vernietigd en verbindingsloopigraven om
gewoeld. Onze beschietingen lokten ver
schillende artillerieduels uit, welke soms
zeer hevig werden.
Dit is dan ook alles geweest.
Men begrijpt, dat hier van merkbaar
voordee-1 igeen sprake kan zijn.
Een Dluitsch -vliegtuig is naar Kent ge
weest ,-en heeft er zeven bommen gewor
pen, -die volgens Londen zoo goed als
geen schade aangericht hebben.
Slechts zouden vele vensterruiten ver.
nield geworden zijn.
Van verlamming van de stootkracht deï
Russen is nog geen sprake.
Ook in -de jongste berichten getuigen
verschillende door de Pressen behaalde
successen opnieuw van de kracht, waar
mede zij nog altijd den aanval doorzetten.
Ten Z. van de Pinsk-moerassen b.v
zetten de Russen al strijdende hun oveij
tocht op verschillende plaatsen van de
Stochod voo-rt.
Aan de overzijde van deze rivier wordt
nu verwoed gestreden.
Kolonel Kantseroff is en blijft de held
van de Stochod.
In een „opmerking" onder het jongste
Russische 1-egerbericht heet het, dat da
snelle verovering van den overgang (over
de Stochod) nabij het dorp- Ugli in hel:
gevecht van 8 Juli te danken is aan het
„En dan onze lieve kinderen. Zorg vooï
Ada en Arthui', en bewaar, ze, als.j-e kunt,
voor de booze wereld." f
Zij hield weer o-p-, sloeg haar oogen
op- en scheen te bidden. Nellie hoorde
vaag de woorden:
„lk bid niet, dat Gij ze uit de w-efeld
nemen zult, maar dat Gij z-ei beho'eden
wilt voor het kwade."
Dan zich weer tot Nellie- richtend:
„Hij zaJ voor hen zorgen, Nellie. En
leer mijn kleintjes, Jezus lief te hebben.
Als ik wist, dat ik mijn laatste Woord
op- aaide spreken moest, dan zou bel
zijnLeer ben Jezus lief te hebben
Mijii kleine Tom! Nellie, ik votel mij niet
beangst over hem; alleten doet het mij
zoo zeer, hem nog Ren kleinen tjjjld lij
dende te wetten zonder mij. Maar lang
zal het niet -duren. Dat hoop ik voox'
hem Ejn dan mijne arm© kleinte baby.
Maar ik weet: jij ©In Ada zullen voor
hem zorgen ©)n hem Van Jezus vertellen,
zul je A-da?"
A-da gaf het verlangde- antwoord met
een door tranen verstikte stem, dan
keerde zij zich om: ze kon bet niet
dragen. Nellie verzamlelde eindelijk weer
moed om ©enige woorden van troost te
spreken. Met innige t'eederhe-id zei ze:
„Beste mama, als gij- verzo-end wilt zijn
met den -dood, dan wil ik bet zijd met
u. Ik zal trouw mijn best doen, en God
help© mij ,om al uwe wenscben te ver
vullen. Nooit, nooit zal ik uw liefde- ver
geten. 0 mama, o-fschoon mijn 'hart breekt,
persoonlijk optreden van kolonel Kant
seroff, commandant van het 283ste regi
ment vim Paslograri, ridder in de orde
van St: George, die zijn voorhoeden voor
uitsprong, hen m-edesleepte-, en met hen,
onder hevig artillerie1- en geweervuur, over
de brug snelde, die in. vlammen stond.
Boor oen boen gered.
Een soldaat, die aan hst jongste En
gelscbe offensief heeft deelgenomen, be
schrijft in de „Daily Mail", hoe hij door
een wonderlijk Jtoeval het leven heeft
behouden. Het regiment waarin hjjl diende,
streed te Montauban. Het dorp- was pp
een paar huizen na, geheel! plat geschoten
en toen de Engelschen <er aan het eeno
einde binnentrokken, liepen de Duitse hert
er aan het andere eind uit. Toch bevonden
er zich ook nog .Duitsch© soldaten in
het dorp-, verscholen in de kelders of
t.usschen ,d© puinhoop-en der vernielde
huizen. Den hoek van een straat omslaand,
zfrg de Engelsch© soldaat, die het boven
staande beschrijft, een Duitscher achter
een muurtje liggen, bezig een mitrail
leuse op de aanstormende Engelschen to
richten. Onmiddellijk daarop- hoorde hij
het getik van de machine en werd hij
aan een zijner voeten gewond. Dit weer
hield hem! echter niet op den Duitscher
los te stormen, toen -hij! een vreeselijken
slag tegen zijn borst voelde. Ilij kon zich
echter staande houden, ijlde zoo vlug hij
kon vooruit -e-n stootte den Duitscher met
de bajonet van zijn geweer neder. Toen
hij onderzocht waar hij .-gewond was, zag
hij-, 2 kogelgaatjes in zijn uniformjas. Hij
knoopte zijn jas los ©n zag dat de twee
kogels door icen metalen scheerspiegel
waren gedrongen, vervolgens doo.r een
portefeuille, om ten slotte t©blijven steken
in een boek, dat hij toevallig in zijn
linkerborstzak: bij zich droeg. De twéé
kogels waren tot één metalen klompje
saam-gesmolten'. Wonderbaarlijk genoeg
had ec-n officier hem dienzelfden morgen
dit boek gegeven, daar hij' het zelf had
uitgelezen. Hijl had het bij. zich gestoken,
weinig denkende dat liet boek hem eenigla
uren later het leven zou redden.
(forto tiorloptoBriohten.
- In de straat van Otranto heeft een
zee-gevecht p-laats gehad. Alle vijf Engel;-
sche patrouille-schepen werden in den
grond geschoten. Van de bemanningen
kon men slechts 9 Engelschen redden.
Een Duit.sche onderzeeër (de Deutsch*
land) is te Baltimore aangekomen mei
een lading verfstoffen van groote waarde.
De officieren spreken tegen, -dat ze door
vijand-en achtervolgd werden.
De Franschie Senaat heeft met 251
tegen) 6 stemmen een motie van ver
trouwen jn de regeering aangenom'en.
to Duitse hl ami is gebrek aan zuig-
spenen, tengevolge van de gummi-
Bchaarschte. Men zo-ekt naai" middelen,
ter vervanging van d-e gummi spenen, en
zal misschien w-eer terugkeeren tot de
method© van 1863, toen men de kinderen
liet zuigen aan -een sponsje, dat in den
hals van een fleschje was gestopt.
In Schotland is een tweedekker
komen te vallen. De bestuurder is dood,
de waarnemer ernstig gewond.
Einnenkort wordt het aftreden van
het Grieksche ministerie Z-aimis verwacht.
ik wil het u toch beloven. Ada en ik
zullen alles doen wat wij kunnen, om
uw plaats in te nemen."
Meer kon ze niet uithdengen. Zij boog
het hoofd over moeders hand en bedekte
die met kussen en tranien. Mevrouw
Arundel isfebeen door dit alles rustiger
geworden; weldra viel zie in slaap-.
Ada bleef waken en beduidde Nellie-,
naar beneden te gaan. Juist trad zuster
Raymond binnen -en ried haar desgelijks;
Nellie maakte heiel voorzichtig haar hand
uit die harer moeder los ten ging naar
de eetkamer. D-aar vo-nd zij1 haar vader.
Hij leek haai' ouder geworden. Nauwe
lijks durfde ze h-em aankijkenstil ging
ze bij de tafel zitten.
„Ik heb zuster -gevraagd je -even te
vervangen Nlel, op-dat ik teens met je
sp-reken kon."
Nellie had h-e-m nu teerst kalm een
vraag willen stellen, maar de ïteactie o-p
de pas do-orgestanie spanning deted haat
de zelfbeh-elersching verliezen en bitteï
weeme-nd wierp ze zich in vaders armen,
Hij deed niets o-m- dat te beletten, drukte
h-aar te vaster tegen zich aan ten fluisterde
af en toe
„Arme Nel, boste kind, lieve m-e-id."
Eindelijk kwam ze tot kalmte en her
innerde zich, wat haar vader juist mi
noodig had. Zij droogde haar| tranen, keek
haar vader met -een dro-even blik aan
en zei:
„Vertel me alles."
;,Een schrik heeft de crisis, die ik
In -een kwartier tijds weirds*. b(
het bombardement van Kaxlsnih« dtoor
Franscbe vliegers 30 mannen, 75 Uprwswento
en '27 kinderen gewond. Eén moeder ver
loor op die manier drie kinder©*, eo*
andere, de weduwe van een in {te*- oor
log gesneuvelden soldaat, haar
zoon.
Volgens -een Engelsch bericfefc zon
bij- de gevechten op- het Fransch- Bngrf-
sche front een Duitsch officier, die wek
met 150 man overgaf, gezegd! hebbe*, dat
zij- Dtuitschland na den oorlog beter le
vend dan dood van dienst konden zijn
En daarom gaven zij' zich ov-er.
Een Fransch© familie uit Dote beeft
negen zonen en drie schoonzonen op het
gev-echtsfront. De Belgische familie Des-
mul, uit Lokeren, welke thans in Enge
land vertoeft, heeft thans nog zes zon
in de vuurlinie. De zevende is korigetede*
gesn-euvteHd.
Bij- gjeheim testament beschikt ©-■«
rente-nierster van Brussel volgenüerwij/.e
over liaan fortuin: „Ik vermaak mij*
overig fortuin vooir -de helft aan de gtxis-
huizen van Brussel en aan het weldadig
heidsbureel van Brussel, met verzoek liet
bedrag van dit legaat in 't bijzonder te
besteden tot ondersteuning van de oor-
logsgekw-etsten en oorlogsslachtoffers, zoo
ik vóór het einde van den oorlog kw u»
te overlijden." Bedoeld legaat ia op
350.000 fr. geschat.
De Secoio meldt de aankomst
Russische troepen te Saloniki.
De Ver. Staten zullen 'Mexico ©e*
leening toestaan.
Uit e Pers.
Nadert het einde 7
Als met ingehouden adem loost me*
wat De Standaard onder bovenstaand
kopje schrijft:
Het kan misschien nog maanden -la
ren, maar er komt nu toch weer uit
zicht op een beëindiging van dm tan
gen krijg, di e het Europeeschb Staten-
gebouw doet wankelen op zijn grond
vesten.
Dat is althans weer iets gewonnen.
In de laatst© maanden waagde niemand
zich zelfs meer aan een gissing om
trent duur en afloop van den oorlog.
Men had alle hoop op een algerue->a,
geweldig offensief, dat een finafo be
slissing kon brengen, haast ogegeven.
Hef zou immers een uituttmgsoorlog
worden, en wie durfde zich dan i*-
denken, hoeveel tijd het nemen kon,
eer de laatste man en de laatste stuiver
was ingezet
0, 'tis schier te vreeselijk om er
voor uittekomen; maar als men rooi'
de ke-us weid gesteld, dan moest m
wel hopen -en wenschen, dat het nog
tot een ontzettend-en kamp op alle fron
ten komen mocht, die, ja, het levensblo-d
van tien- -en honderdduizenden zou doe*
stroomen, maar dan toch "kans bood. op
een beslissing. Oorlog is nu eenmaal,
naar Sherman 't reeds voor jaren uit
sprak, „helll".; en dèz© oorlog overtreft
in zijn jammer voor lieel de wereld
al wat in vroeger eeuw ooit ia aau-
vreas'rle, verhaast. Mjön -droeg Tom naai
bened-en, toen leen -der drage'rs uitgleed
Het was maar één oogenblik van schrik,
maar To-m gaf een gil. Dat hoorde moe-Ter
en het h-eeft haar zoo aangepakt, dal
zij een paar uur geworsteld beeft tegen
den Id'reigenden aanval. Then is'
D»r. Arundel hield op. Nellite drong aan:
„Wanneer is 'dat gebeurd? Hoe is het
gegaan?"
„Drie dagen geleden. Ik heb dadelijk
aan grootmama- geschreven, maar ik .had
geen tijd, alles uit te loggen."
„Kon er niéts gedaan worden?" Nellie
keek hopeloos haar vader aan, zelf wel
gevoelende, dat deze vraag zich zelf be
antwoordde.
„Niets -mieer, dan is gieschi-ed, beste
fcin-d. Twe© dokters zijn er nog geweest,
maar zij hebben beiden geconstateerd, dat
de to-östand van het hart zeer critiek is."
„Beste piapa," zei Nellie, haar hoofd op
zijn schouder leunend, „wij kunnen nog
bidden. Mi-sschien zal God ons hoorei."
„Zek-er liefste. Ik bid ook, en ik wèet,
dat Hij [aintwoordt. Hij is niet ver weg,
Nelni-et ver, m'n kind, maai' zeei)
nabij, zóó nabij, dat ik Zijn liefde voel,
eln ik b-en er zeker van...."
„Van
„Dat Hij bij ons blijven zal. tot het
einde."
(Wordt vervolgd.)
-L i.
