A o. 230
Vrijdag 30 Juni 1910
30e Jaargang
De Groot@ Oorlog.
FEUILLETON.
Die met tranen zaaien...
Binnenland.
Uit da Provincie.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
De Balans.
De einduitslag der Statenverkiezingen
biedt gelegenheid aan de partijen om de
balans van winst en verlies op te maken.
Uit deze blijkt dat de socialisten '27 zetels
veroverd hebben, waarvan 9 op rechts;
te weten in Rotterdam 5, Reduin en Am
sterdam elk 1, en Franeker 2; en 18
op de vrijzinnigen, namelijk in Rotterdam,
Dordt, Den. Haag, Den Helder, Oude Pe-
kela en Groningen elk 1, in Amsterdam
3, in Assen en Appingedam elk 2, in
Schotèrland 5.
De liberalen wonnen op RechtsO ze
tels, te wetenFraneker, Voorst, Arnhem,
Ommen, Enschede, Amsterdam VII elk
1, dooh verloren aan Hechts 10 namelijk
ZaltrBommeJ, Amsterdam .VIII, Utrecht I,
Utrecht II, Leiden en Goes elk 1, IIoo-
geveen en Appingedam elk 2. Zoodat
Rechts een totaal winstcijfer van 4 heeft
te boeken op de liberalen, waartegenover
het verliescijfer 9 hierboven gemeld, rest
een totaal verlies van 5. Het hieronder
volgend staatje wijst dit als volgt nader
uit:
VroegerThans
Gelderland
36 It. en 26 L.
35 R, en 27 L.
N.-Brabaut
61 3
61
3
Groningen
3 v 42
4
41
j
Z.-Holland
48 34
14
38
Overijsel
,24 23
23
24
F riesland
'23 27
20
.30
Utrecht
30 11
32
i) u V
Zeeland
22 20
23
19
'Drenthe
9 j) 35
2
33
Limburg
45 0
45
>1 9 j?
N.-Holland
23 54
22
55
Totaal
315 R. en 275 L.
311 R. en 279 L.
'3
Beknopt overzicht van den toestand.
Van,de slagvelden is het belangrijke
nieuws schaarsch.
De berichten van het Ooslerfront zijn
thans, om 'teens deftig uit te drukken,
van minder grooten stijl en alles wijst
er op, dat alleen in het Zuiden het Rus
sische offensief nog voortduurt.
In 't algemeen kan men zeggen, dat de
groot© strijd ten einde is; dat de verwoede
fcamp verslapt is.
Steeds duidelijker blijkt nu, dat de strijd
op het Zuiderfront eerst thans is begon
nen. Een Romeinsch communiqué van
de laatste dagen laat daaromtrent geen
twijfel over.
Het meldde n.l., 'dat „het verzet van
den vijand tegen den Italiaanschen on-
stuimigen opmarsch levendiger en hard
nekkiger wordt en gesteund door beheer-
schende stellingen, die sterk voor de
verdediging zijn ingeric ht".
Dit is vrij .duidelijk uitgedrukt.
Het eigenlijke Italiaansche offensief
moet dus nog' beginnen, of liever is nu
pas begonnen, want de Italianen wisten
reeds «enige successen te behalen.
Aan de „Amsterdammer" ontleenen we
een paar beschouwingen over het moei
lijke parket, waarin de Zwitsers zich op
'toogenhlik bevinden.
't Zijn benarde tijden voor de kleine
Naar het Engelsch van C. S.
d o o r v. d. M.
11) ■-
Terwijl mevrouw Elliot zoo somber te
peinzen zat, vermaakten de jongelui zich
op het allerprettigst aan het strand. Men
plaste in het aanrollend zeewater, men
zong hupse he liedjes |en ook Nellie werd
aangezocht eens te zingen. Zij aarzelde)
even. Wat zou ze zingen? Ja, maar hier
was een gelegenheid die nooit terug
keerde o, hoe wenschle ze door haar
zang, die ver van den Heiland opgevoede
kinderen te (doordringen van wat het ééne
noodige is.
Bevend begon ze le zingen:
„Laat, laat, jtoo laatEn hoe donker de
nacht
„Laat, laat, zoo laat! Maar nog kunnen
we binnengaan.
„Te laat! Te laat! Maar dan moet ge
buiten staan!"
Al zingende, voelde Nellie haar moed
toenemen; zij wist niet of men het mooi
vond en "of men haar begreep. Alleen
Willem, scheen haar niet onverschillig te
laten. Maar- in elk geval: haar Meester
was met haar en was het niet Zijn
boodschap, die zij' bracht?
Toen Nellie geëindigd had, was het op
vallend stil onder het drukke groepje. De
Warme trilling' van haar stem en de m.aje-
neutrale naties in Europa, die zich voort-
-durend bedreigd zien door liet spook van
den oorlog. De positie van Nederland als
ingedrongen tusschen de twee voornaam
ste oorlogvoerende mogendheden js can
moeilijke, doch moeilijker nog is de situ
atie waarin Zwitserland zich bevindt, om
welks grenzen de oorlog Aan alle kanten
woedt.
Nu heeft bet een soort van economisch
ultimatum van Duitschland ontvangen,
waarin geëisc'ht wordt de uitvoer van
goederen naar Dniitsehland in ruil voor
Duitsche steenkool, ijzer, enz.
Doch, nierkt de .„Amsterdammer" nu
op, de Zwitsers zijn gebonden, gelijk wij
in Nederland, door overeenkomsten met
Engeland en Frankrijk, waarbij de leve
rantie van overzecsclie producten slechts
geschiedt onder waarborg van de N.O.T.,
dat de goederen niet naar Duitschland
geëxporteerd worden.
Doch Zwitserland is tevens door over
eenkomsten aan Germania gebonden om
in ruil voor Duitsche waren van zijn
kant zekere goederen te leveren.
Het móét dus krachtens overeenkomsten
leveren aan Duitschland, doch achter zich
ziet het de Entente staan, 'die zlegto
„Gij zult niet; en als gij het toch doet,
sluiten wij onze grenzen voor allen door
voer naar u".
Dat is een leolijke geschiedenis voor
Zwitserland. Hot kan zonder toevoer dooi
de Entente-landen niet leven, evenmin als
wij, doch het kan evenmin de Duitsche
producten missen. Er is geen keuze'. Het
moet beide zien te behouden. Doch
Duitschland houdt voet bij stuk. Het wil
met beslistheid, dat de katoen die in de
Zwitsersch© pakhui,z'en opgeslagen ligt en
die het reeds vóór den oorlog gekocht
heeft, uitgevoerd wordt, doch Parijs en
Londen zeggen: neen!
Er zijn nu eenige leden van den Zwit-
serschen Bondsraad naar Parijs getrok
ken om te pogen de Entente te vermur
wen. Doch ze hebben, weinig kans van
slagen, want 'het behoort immers tot
de blokkade-tactiek van de geallieerden
om dc voorziening van Duitschland door
middel van de neutrale landen met alle
macht te beletten.
De gevolgen van een schrik.
„The Lancet" vertelt de volgende ge
schiedenis van jejen soldaat, die op den
avond van een zteer lieeten dag voor
;het eerst op' post moest staan. Zijn taak
was, wacht te houden bij (een lijkenhuis
en ieder kwartier op de deur te bonzen
om de ratten weg te jagen.
Hij was erg zenuwachtig. Om 9 uur
klopte, hij op de deur en er gebeurde
niets.
Om kwart over negen bonsde hij weer
op' do deur len toen hooide hij tot zijn
ontzetting den stem in het lijkenhuis
brommen: „Zeg, wat moet dat groote
lawaai daar?" In ontzettenden angst
vluchtte hij naar het wachtlokaal, maar
onderweg vi(el: hij neer. !Zos maanden lang
bleef hij gedeeltelijk verlamd. Eerst kor
telings is hij hersteld ontslagen.
Het bltlek later, dat een onderofficier,
vóór hij aan het lijkenhuis kwam om
zijne wacht waar te hemen, een dron
stueuze omgeving hadden een oogenblik
beslag gelegd op de jonge liarten. Wil
lem nam Marie bij de hand en de anderen
volgden zwijgzaam.
„Het is ioch niet altijd te laat, is 't
wel, Willem vroeg Marie) schuchter.
„Neen, lievte, nooit zoolang het leven
duurt".
„Zie je, ik denk Ier wel eens over, maar
ik geloof niet dat Hij mij zou buiten
sluiten".
„Neen, zeker niet, als je eenmaal bin
nen bent, geWeesl".
„Maar ik bèn nu niet in den heibel,
Wim'; hoe kan ik er dan toch in zijn?"
„Ik bedeel: als je 'eenmaal Christus
liefliebt en Hem vraagt je Redder te wil
len zijn. Dan hen 'je Voor altoos veilig hij
Hem".
Willem drukte haar hand steviger, en
vroeg dan
„Heb je wel van de ark gehoord?"
„De ark van Noach?"
„Ja. Herinner je je niet dat God hup
zeide in de ark tie gaan om veilig le
zijn?"
„Ja zeker, ten ze zijn er ook ingek
gaan".
„Juist. Wisten zij nu, waarom zij daar
binnen waren, of niet?"
„Natuurlijk wisten ze dat", zei Marie
glimlachend.
„En waren ze bang voor het water,
dat zoo vreestelijk van allen kant aan
stroomde
„Welnete, want zij wisten welhet kon
hen in de ark niet deren".
„Nu, lieve, zoo is het ook met ons.
Niemand kan je inteer deren, als je tot.
ken soldaat daarin gelegd had om zijn
roes uit te slapen en vergeten had, dit
den nieuwen schildwacht te zeggen.
Korte Oorlogsberichten.
Het oordeel in liet proces tegen
Liebknoclit luidt: 2 jaar, G nmd. 'en 3
dagen tuchthuisstraf, verwij lering uit
het leger wegens poging tot oorlogsver-
raad, ongehoorzaamheid en verzetpleging
tegen de macht van den staat.
Hel „Berliner Tagebiatt" is gister
morgen door de censuur verboden.
Koning Nikolaas van Montenegro,
die nog te Bordeaux is, zal binnen
kort te Vichy een kuur gaan doen.
De gevaren van de zijde van
Duitschland voor de scheepvaart van
Engeland schijnen verminderd. Te Li
verpool is de verzekeringspremie voor
dit risico sterk gedaald.
De Duitsche rijkskanselier heeft
nader bepaald, dat de "landbouwers tot
31 Juli nog slechts een pond in plaats
van 14/2 pond aardappelen per dag en
per hoofd van hun gezin mogen 'behou
den. Alleen voor personen boven 14
jaren, die /waren arbeid verrichten,
blijft de toegestane hoeveelheid op IV2
poiid bepaald.
Een 74-jarige vrouw te Berlijn
die geen raad meer wist, hoe zij met
de talrijke le vensmiddel kaar te n moest
handelen, heeft 'zich in een aanval van
mismoedigheid aan do kamerdeur op
gehangen. Toen haai" man thuis kwam
en haar vond, was' zij al dood.' De
vrouw had vroeger herhaaldelijk legen
de buren geklaagd, dat zij met al die
kaarten geen weg meer wist.
Prins; Hednrieh van Beieren is op
het oorlogstooneel gewond aan hoofd en
linkerhand; zijn toestand is bevredigend.
Het eerstvolgende nieuwe Engel-
sche slagschip zal vermoedelijk „Lord
Kitchener" heeten.
Het Engelsche Lagerhuis heeft
besloten een adres aan den koning te
zenden ten einde op staatskosten een,
monument voor lord Kitchener op te
richten.
In het Lagerhuis is'verteld van
een soldaat met gewetensbezwaren,' die
in de militaire gevangenis te Wands
worth in een, dwangbuis is gesloten, dat
hem te klein wa.s en veel pijn veroor
zaakte. De bevelhebber lachte hem uit.
De gevangene verloor het bewustzijn en
bleef een uur op den grond liggen. Hij
werd naar liet hospitaal vervoerd bn
vandaar weer naar de kazerne, waai
de bevelhebber de andere was sinds
verplaatst hem weer ruw behandelde.
Te Warschau heerscht hongers
nood. Kinderen bedelen langs de straten
om brood; moeders smeeken voorbij
gangers 0111 voedsel. Er hadden ernstige
0n gelegeldheden plaats
De Italiaansche s.s. „Mongibello",
„Roma" en „Pino" zijn gezonken.
Het proces tegen sir Robert Case
ment is geëindigd. De beklaagde is schul-
Jezus gegaan bent. De bijbel zegt: Nie
mand zal ze uit Mijne hand rukken".
Intusschen waren cTe anderen, weer los
van de even gewekte indrukken, aan 't
schelpen zoteken. Zij waren nu genaderd
bij een smallte baai; aan heide zijden
staken landtongen in ztee. Hier breken
de aanrollende golven op de rotsen en
spatten uitöen in wild opzwalpenide wa
termassa's en schuimregen. Mario merkte
op, dat tie vloed opkwam, doch dat ter
nog tijd genoeg was 0111 ,titet strand te
bereikten. Men moest echter eerst over
een zandbank, 0111 lie komen bij een ope
ning van de in de rotsen door het wa
ter uitgevreten holten, waarin men vei
lig liet. ontzagwekkend mooie schouw
spel dier aanrennende en uiteenspattende
brekers kon zi'en. De Elliols hadden hier
op gerekend, door kaarsjes mee te bren
gen; het flakkerend licht in de grotten
Verhoogde nog htet schilderachtig effect.
Willem ging voor, en de anderen volg
den. Gevaar was ter niet; kwam de zee
op', dan had men de zandbank maar
over te steken en men was veilig. Vol
bewondering liepen de jongelui rond in
do grillig gevormde grotten, op welker
wanden hun gestalten spookachtig wer
den weierkaast jdoor het kaarslicht. Ze von
den dat zóó mooi, dat George voorstel
de tezamen een dansje uit te voeren,
0111 dan te zien, bote zich dat zou aflee-
kenen op de ruwe wanden. Hef was al
leraardigst, maar aan 't vermaak moest
een leinde komen, toen de kaarsjes op1-
gebrand waren. Men maakte zich gereed
om (hjeeii tte .gaan, toen een plotselinge
schreeuw van de kleintjes Willem en
dig bevonden aan hoogverraad en ter-
dood veroordeeld.
Op 28 Juni namen de Russen op
het Z.-O. front 221 officieren en 10285
man gevangen.
Weenen berichtIn het terrein ten
Oosten van Kolomea, hernieuwde de vij
and gister over een frontbreedte van veer
tig kilometer zijne massa-aanvallen. Er
hadden verbitterde gevechten met afwis
selend succes .plaats. Op talrijke punten
slaagde het opofferend ingrijpen der toe
gesnelde .reserves er in den sterkeren
vijand in een handgemeen terug te drijven,
doch ten slotte moest in den avond een
deel van ons front tegen Kolomea en ten
Zuiden daarvan teruggetrokken worden.
Omtrent den strijd op het Zuider
front meldt Weenen
Gisternamiddag begonnen de Italianen
enkele gedeelten van ons front op de
hoogvlakte van Doberdo levendiger te be
schieten. 's Avonds kwamen talrijke zware
batterijen in actie tegen den Monte San
Michele en het terrein van San Martina.
Nadat dit vuur zich over de geheele hoog
vlakte uitstrekte en tot de grootste sterkte
steeg, rukte de vijandelijke infanterie tot
den aanval op. Nu ontwikkelden zich
met name aan de Monte San Michele,
bij San Martino en ten Oosten van Ver-
migliana zeer lievige gevechten, die nog
voortduren. Alle aanvallen van den vij
and zijn ten deele door tegenaanvallen
afgeslagen.
.Jaarbeurs te Utrecht.
In het eere-comité voor de jaarbeurs
1916, welke beoogt de Nederlandsche Nij
verheid en den Nederlandschen handel
te bevorderen en die van 18 September
tot 1 October a.s. zal worden gehouden,
hebben zich o.a. bereid verklaard zitting
te nemenministers Gort, Posthuma en
Pleijte; oud-ministers Colijn en Cremer;
de dir-gen. der S.S.; dr. Lovink en mr.
Jan Smit Azn., directeur der Scheejjb.
Mij. de Schelde.
Minister F1 e ij t e
keert morgen uit Zwitserland in de Re
sidentie terug.
U i t vo e r v an groenten.
De minister van landbouw heeft be
paald: aan de lijst van plaatsen, waar
groenten onder ambtelijk toezicht kunnen,
worden ingeladen, worden toegevoegd
Goes en Nijmegen.
Officieren met ve r 1 0f
Thans zullen ook officieren, behoorende
lot bepaalde landweeiJichtingen, wanneer
zij daartoe den wensch te kennen geven,
geleidelijk met klein verlof huiswaarts
worden gezonden.
A p 0 t h eken.
Zondag a.s. is te Goes geopend de
apotheek van den heer L. la Porta;
Marie naar den ingang deed snellen.
Op- den grond zat Alie, doodsbleek en
angstig haar voet vasthoudend.
„Wat is er?" vroeg Marie bij haai"
neerknielende en vlug haar laarsje los
makende.
„0, doe het niet!" gilde de kleine.
„Ik kan het niet Webben! O, wat heb ik
gedaan?"
„Ik denk, dat het leen verstuiking is",
zei Mario, en drong erop aan, de schoen
toch los te maken. Zij beproefde het nog
'eens, beloofde Alie dat het wel spoe
dig beter zou woixlen als zij het voetje
eens baadde, en terwijl de kleine een
doordringenden gil gaf, Irok zo het laars
je uit.
„Zoo", stelde ze genist, „nu zal 't wel
beter gaan, hoor!"
Eoch toen ze Alie in 't gezicht keek,
bleek deze bezwijmd.
Intusschen waren de kaarsjes nu ge
heel opgebrand, en hoewel het buiten
zoo nevelachtig was, dat zij ni'et konden
zien de grens tusschen lucht en zee, wa
ren ze toch dicht genoeg bij de opening
der grotten, 0111 alles goed te kunnen
onderscheiden. Zij legden Alie neer en
Nellie onderzocht de gewonde voet.
„Zie eens, hoe die voet opzwelt'!* zei
ze. „Zou het nitet goed zijn als we er
wat zeewater over sprenkelden?"
George mterkte op, dat ze niets bij zich
hadden 0111 het in te halen; ook drink
water hadden ze niet meegebracht. Wil
lem bood nu z'n hoed pan jen twee jongens
gingen snel zeewater halen. Toen ze te-
nigkwamen. riep George
„Kijk es lui! Wat is de vloed al opge
VERSCHIJNT EL KEN WERK^i A
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. postfl*
Losse nummersOc
Prijs der Advertentiën:
15 regels f 0.50, iedere regel meer 18 ct
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekatm
Bij abonnement voordeelige voorwaarden
Familieberichten van 110 regels 1.
iedere regel meer 10 ct.
te Middelburg die van Tim© w«i.
A. A. Nonhebei
In het staatje der herstemming in
het kiesdistrict Middelburg (no. van gis
teren) moet worden aangevuldMidi T-
burg III uitgebracht 1231, van onwaaixie
11, totaal geldige 1220; het totaal der
uitgebrachte stemmen wordt daardoor
5243 en der ongeldige 44.
- Blijkens de Jongel. Bode zal de
Zomerdag vanwege de Prov. Commissie
van het Ned. Jongel. Verbond ap 26
Juli gehouden worden op Groot-Valke-
nisse onder Biggekerke. Dr. J. van Brug
gen van Goes zal spreken over: Verbeel
ding en Werkelijkheid; ds. Maas van Ga-
pinge over: Ons gebedsleven.
Middelburg. Nabij de Abeeie op den.
Nieuwen Vlissingschen weg wilde gis
teren een man, die met twee paarden
daar op den weg was, niet voldoen,
aan het verzoek van een sergeant om
de paarden een weinig aan den kant
te zetten, om een militaire auto te la
ten passeeren. Toen de sergeant zelf
de paarden een eindje op zijde jet te,
ontstak de eigenaar der paarden hierov >r
in woede, schold den sergeant uit en
ging tot handtastelijkheden over. De
sergeant verzette zich tegen zijn aan
rander en een gevecht ontstond, waar
bij heiden op den grond vielen en
de aanvaller een bloedende wonde op
liep. Van ooggetuigen vernemen we,
dat de sergeant zich uiterst kalm. hield,
en alleen zich zelf v-epdedigde, an
ders trachtten tusschen heiden te"' ko
men, maar dit wakkerde de vroede
nog aan 011 toen kwam de voerman
met een groot stuk hout dreigend op
den militair aan, waarop deze san de
burgèrs zorgden de slagen te ontgaan.
Een officier, die passeerde wist een
einde te maken aan de vechtpartij maar
deed de namen van den voerman
zijn metgezel, die zich ook met de
vechtpartij bemoeid had en 'die van ge
tuigen door den sergeant noteeien, zoo lat
dit muisje nog wel een staartje zal
hebben.
Bij K. B. van 27 dezer is benoemd
tot commissaris van politie der gemeente
Hellevoetsluis en tevens tot commissaris
van rijkspolitie, N. Cornelisse, thans in
specteur van politie te Dordrecht, vroe
ger verbonden aan de Middelburg-the
Courant.
Gisterenavond heelt de muziek van
de militaire wielrijders weder een taptoe
gehouden, ditmaal werd niet zoo ver
gemarcheerd als verleden week, de tocht,
duurde juist een half uur, maar was
lang genoeg om een kollossate menstlwi-
massa op d© been te brengen. Alles
liep in de beste orde af.
Goes. In ©en schrijven aan den bur
gemeester dezer gemeente, dringen M.
Pols en P. v. Zweden, als voorzitten
en Secretaris der afd. Goes der 3. I).
A. P. met het oog op de voortdurende
prijsstijging van allerlei levensmiddelen
en behoeften er bij Z.E.A. op aan,
een ruim gebruik Ie makeri van de
aanbieding der regeering tot het opgeven
van die levensmiddelen, welke in dee
komen sinds we hier zijn!"
„Ja, we moeten vlug zijn", zei Marie,
ten bette Alie's voet met zeewater. Het
hielp en de kleine kwam weer bij. Marie
vroeg of ze staan kon. Zie probeerde dat,
'doch ging vermoeid, blijkbaar ook zeer
angstig, weer zitten.
„Kom, lieve, we moeten nu weggaan
hier. George zegt, dat de vloed sterk op\-
komt".
Willem ondersteunde de kleine patiënt
aan de ©ene, Marie aan de andere zijde
en zoo gingen z;e, begeleid door d<' an
deren, naar den uitgang. Daar gekomen,
ontwaarden ze mtet schrik, hoe vei' reeds
do zde gevorderd was. En doodelijk be
angst vroeg Willem aan Mary, of z- nog
wel den rotshoek om zouden kunnen ko
men.
Marie keek ernstig. De zee spoelde al
af en toe tusschen de klipsteenen aan
hun voeten, maar ter staken er toch nog
bovenuit. Bleek en bijna zonder hoop zag
ze het wild-bruistende, schuimspaltonde
water aanrollen.
„0 Willemriep z'e uit, „roept, ze al
len hier, we moeten het nog beproeven.
Hoe zullen we het redden?"
Willem riep zoo angstig-schel, da! ze
allen kwamen aangerend. En toen wees
hij op den gevaarlijken toestand waarin
ze verkeerden. Bleek als een doode stond
Maud het aan te staren en als op een,
'onuitgesproken vraag antwoordde ze som
her: „Nooit".
'(Wordt vervolgd.)
