No. 339
39 Juni 1916
30e Jaargang
FEUILLETON.
Die met tranen zaaien
De Groote Oorlog.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FS RfflA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
wslerbaan La Cointro - Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post.
Losse nummers
firn
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 1# ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde*.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
Middelburg behouden.
'De zetel van Melis in Middelburg voor
Zeeïands Staten is niet verloren gegaaai.
Zij 't ook met een meerderheid van slechts
dne stemmen is Melis herkozen.
Rjjze uit aller hart een toon van diep
ootmoedigen dank aan den Eeere bij deze
onverdiend behaalde, ja. verbeurde zege.
Spreke het meerderbeidscijfer in zijn
aangrijpende geringheid tot de consciëntie,
dat van nu af onze leiders in ,het district
het, hesluit nemen tot ernstig aanpakten,
tot een getrouw voeren van. de actie
op het terrein der beginselen, tot het
onderhouden op elk gebied van een le
venspraktijk die de weifelaars, de politiek -
onversohilligen, de zoogenaamd-neutralen
dringt zich hij ipns aan te sluiten!
Aan allen die tot het behalen van het
verhoogde stemmencijfer hebben meege1-
werkfc onzen harte]ijken dank.
Roomschen en Christelijk-Historischen.
Wanneer 't aankomt op trouw bij het
stemmen op candidaten van een der an
dere rechtsche partijen dan staan de
Roomschen bovenaan; daarna volgen de
Anti-Revolutionairen, en achteraan komen
de Christelijfc-Historischen
Hadden deze laatsten in. Ommen even
trouw op Van Haeringen als op Berends
gesteund, Overijsel ware niet „om" ge
gaan; het 11.-K. Eerste Kamerlid v. d.
Lande en het iChr.-Hist. Gedeputeerd lid
A. van Dedem waren Straks herkozen ge
worden.
Natuurlijk indien over 't algemeen door
de onzen even hard gewerkt was bij
eerst» stemming als bij de herstemming,
wars deze teleurstelling in Overijsel ons
eveneens bespaard gebleven.
Maar de fout blijft bestaan, dat de
stemmencijfers der candidaten uit de drie
Rechtsche partijen overal' en steeds nog
maar al te veel uit elkaar loopen.
Natuurlijk trekken wij hieruit geen vaste
conclusies ten voor- of ten nadeele. Dat
gaat eenvoudig niet.
Immers in Amsterdam VI werd "Hen-
drix (r.-k.) met 1869 stemmen herkozen,
en viel 0. F. .Schoch (c.'-h.) met 1794 stem
men uit; terwijl in Amsterdam VII Ter
Haar (c.-h.) met 1654 gekozen werd, en
mr. v. d. Bogaert (aftr. r,-k.) met 1598
stemmen in de minderheid bleef.
Zoo zagen wij dn Bedum den r.'-k.
candidaat 150 stemmen meer behalen dan
den antirey., en in Zuidhom den antirev.
candidaat 70 stemmen meer dan den
Christel.-hist.
Er is derhalve op de cijfers geen peil
te trekken. J 5
Wat echter niet zeggen wil dat er niet
op behoort te worden aangedrongen dat
de kiezers uit de drie Rechtsche p|ar-
tijen met steeds meerdere getrouwheid
en betrouwbaarheid voor elkanders cair-
-didaten hebben in het vuur te gaan.'
Da vrijzinnigen in Amsterdam zijn niet
Irest er over te spreken dat de socialis
ten geweigerd hebben, gelijk overal el
ders, bij de hei-stemmingen met hen sa
men te doen. Dit is te begrijpen, waait
door deze takitiek' der socialisten ver
speelden de liberalen, immers nu allejem
op eigen kracht aangewezen, eenig© ziek
tels, en kwamen i'de socialisten, wat hun
Naar het Engelsch van C. S.
ld oor v. d. M.
10)
Re weg voerde nu door een dier be
koorlijke lanen, die Devonshire kenmer
ken. Het wias nog Vroegde zon .was
nog niet hoven den heuveltop gerezen en
het was dus heerlijk koel onder het lom-
.?or kinderen was het een ver-
riilvkélijke tocht, wtat huu liefde1 voor
allerlei m 't wild groeiende bloemen en
planten werd rijk beloond, zoodat ze wel
dra. hun mandjes overvol hadden.
Nellie deed hieraan niet mee; somber
peinzend, liep ze in zich zelf gekeerd.
Zij Voelde zich niet. ongelukkig, want hi
de oogen blikken als deze Verhief ze haar
hart tot haai' hemtelschen Vader; zij' pleit
te op Zjjh belofte, dat Hij de treurende
troosten wil, en bad Hem in stilte, dit
°°k aan Mjevrouw Elliot waar te maten.
lotuöschen haid mevrouw Elliot een
mand met gebakjes geopend en dus werd
even gepauzeerd; van die gelegenheid
maakte de poney oen dankbaar gebruik
aoor zich aan het maïsolie gras te goed
to (doen. Willem noodig(de Nellie uit, om
mteit Iieui een der schoonste natuurtafree*
re» té {/aan bezien; 't was een ideaal
getalsterkte in Noorcf-Hollands Staten aan
gaat, hen meer dan hun lief is nabij.
De voorzitter van „Vooruitgang", mr.
J. Ka.ppey.ive van de Coppello, die de
Êeestverga,dering der liberalen (na afloop
dier herstemming leidde, vertolkte alter
leedwezen over deze spelbrekerij der so
cialisten en wenschte "hun beterschap.
Nu kunnen wij hier verder het .zwij
gen toe doen. Doch bij een andere uit
lating van dien voorzitter dient even de
vinger gehouden. De man besloot namelijk
zijn klacht met de aansporing „er kracht
tig toe mee te werken dat hot pr a c h-
tig v r ij zinnig beginsel niet wordt
doodgedrukt tusschen uiterst rechts en
uiterst links". i
De vrijzinnig-democraten die eveneens
een vergadering belegd hadden zongen'
uit denzelfden toonaard. Een hunner
leiders, de zoo juist gevallen grootheid
Klaas de Vries betreurde de nederlaag
om „de vrijzinni g-d emoe r a t i-
s c h e beginselen"; en hij prees de
jonge democraten met wier hulp (zij) „do
v r ij z i n n i g-d e m o c r a t i s c h e b ©-
ginselen zulten handhaven".
In beide vergaderingen derhalve een
verwijzing naar de „prachtige" vrijzin
nige en vrijzinnig-democratische begin
selen!
Het is wel gemakkelijk om in de eigen
vergaderingen naar die „prachtige" vrij
zinnige beginselen te verwijzen. Maar
Ihet schijnt niet gemakkelijk die vrijzinnig,Cj
beginselen in. vrijzinnige vergaderingen
met tegenstanders o£ in de vrijzinnige
pers tot uiting te brongen. Niemand on
der ons heeft dan ook van een bloot
legging dier vrijzinnige beginselen ook
maar iets gemerkt, nu niet, en in 1913
niet, en in meerdere jaren vóór 1313
ook al ritet.
Immers liet staat al sinds jaren ori-
der ons vast dat de vrijzinnigheid niet
meer met haar beginsel naar voren komt.
Deed zij het, zij zou nog vlugger van
de sokken geslagen zijn, dan reeds nu,
'het, geval bleek.
Het liberalisme en beginselen zijn twee.
Nadere toelichting.
Van de „Nadere toelichting op het
Program der Anti-revolutionaire partij,
door dr. A. Kuyper" is bij Kok te
Kampen de 10e aflevering verschenen
straks is met de verschijning der 11e
afl. het eerste deel „De Beginselen"
compleet. Dit deel wordt met klimmende
belangstelling gelezen naarmate men het
einde er van tegemoet ziet. Het bevat
een schat van historische herinnerin
gen, waarmede de politieke1 en andere
geschillen onder de Christenen in hun
wording <en doorwerking worden belicht.
Wat di'. Kuyper schrijft over: De
pers, Onze achterlijkheid, Het fractio-
naire in onze partijvorming, De Reveil,
en zooveel meer, isi alles even belang
rijk.
Een bladzijde uit dit deel drukken wij
hieronder af. Zij bevat een persoonlijke
herinnering uit 't voor den leider onzer
partij en voor onze partij zelve zoo bange
jaar 1876.
E,en curio- Sum.
Toch overkwam mij-zelf een curiosum,
waaruit blijkt, 'hoever zelfs hij nog af
was van het Amerikaanse he voorbeeld
plekjeeen rotsachtige omgeving; Waar-
tusschen prachtige varens opschoten en
een helder beekje murmelde, en d'.uu'-
Jiovén luifelde het zondoorzeefde lommer
als een levend gewelf van (groen en blauw
en goudfonkeling. Nellie stond Verrukt
en Willem zei:
„Is het niet overheerlijkHet schijnt
de ziel tot rust SJe brengen; je Voelt je
zoo Ver weg van het drukte teven".
Nellie stemde er mee in en Willem ver
volgde:
„Ik zou haast wenschen, hier altoos
te mogen blijven. Maar da;n herinner ik
mij weer, dat het zoo toch maar een
arfcn leVen zijn zou, juffrouw Arundel".
„Ja", zei Nellie; „en ik geloof, dat
al die mooie wenschen uit ontevreden
heid opkomen".
„Ik geloof het ook wel; en inplaats
van iets onmogelijks te wenschen, moeten
vvij liever verheugd zijn, dat de groote
Schepper alter dingen deze bekoorlijke
plekjes geeft, om ons te Verkwikken".
„Is dit goed water"?" vroeg Nellie, met
haar hand in het beekje scheppend.
,,0 zeker. Ik heb dit glas meegeno
men om het ook Voor de andoren Ie vul
len. Wilt u ©eest wat drinken?"
Terwijl Nellie dronk, riep George Elliot
vanaf den heuvel
„Hallo, waai* zitten jullie Kom je nog
ooit met water?"
„Alles komt, terecht!" gaf Willem terug;
Toen ik in het voorjaar van 1876,
waarin Groen van Prins,terer ten grave
werd uitgedragen, in diepe neuralgische
inzinking, geheel terneder geslagen in
Zwitserland omdoolde, ontmoette ik bij
verrassing te Aigle den heer .Walkert
Ameshoff. Zoodra deze me zeg, liep
hij op roe toe en zei„Heb je 't
al gehoordGroen',a testament is ge
lezen, en aan U ia een miillioen ver
maakt; zoo ik hoor, voor publieke
aangelegenhedenVooral ook voor de
Pers." Wie toen, gelijk de heer Walkert
Ameshoff doorzag met wat blik dei-
wanhoop ik juist toen de toekomst te-
genzag, begreep aanstonds hoe dit zoo
verrassende gerucht mij1 allicht uit mijn
volslagen zenuw-depressie kon doen
opleven. .Als 'teens waar was! Onze
Beren was dan althans verzekerdMaar
natuurlijk, ik hoorde èr verder niets' van,
liet was 'niets dan een loos verzinsel
geweest, en wat ik uit Groen's nalaten
schap ontving, bestond in 't bronzen
beeldje van. het paard met de slang,
door enkele vrienden aan Groen ver
eerd op zijn 70sten geboortedag. Na
tuurlijk had ik niets, verwacht. Alteen
deed het mij leed, dat ik destijds zoo
vele vragers' voor allerlei belangen, die
op het valséh© gerucht afgingen, moest
teleurstelten. Het looze gerucht ging
toch in hreeden kring uit, dat ik door
dit legaat ©en rijk man geworden was
en dus Groen in mildheid wel even
aren zou, terwijl, omgekeerd, niet al
leen voor „De Standaard", maar ook
als particulier de strijd Omi de existentie
mij bang te over bleef. Predikant was
ik niet meer. Mijn Kamerlidmaatschap
moest ik opgeven. Een katheder had
ik nog niet. Ik stond letterlijk enkel
met mijn blad op de publiek© markt.
En nu droomde men mij een tijdlang
millionair bij erfenis, terwijl ik omge
keerd met mijn blad voor dreigende
tekorten stond. Men gevoelt, hoe zulk
een curiositeit, im._hgt 'even van onze
Pers, ook al wist de wereld er niet
van, voor mij teekeinend bleef. Dö
massale advertentiën kon de antirevolu
tionaire Pers niet veroveren, omdat ze
een partij van „kleine luyden" was
en bleef, en ook al ontbrak' het niet
aan million airs1 in haar midden, voor
lien gold de Pers niet als de magneet,
die 'tgoud aantrok. Onze Pers kon uit
dien hoofde niet anders1 dan op kleinen
voet zich handhaven, en juist met het
oog hierop kan ik' er mij niet genoteg
over verbazen, dat haar invloed op
den publieten gang van zaken toch zóó
in 'toog loopend merkbaar werd, dat
ten slotte zelfs de groote liberale Pers
haar machtigen politieten invloed over
troefd zag. Met het oog hierop vervulde
dan ook dank mijn hart, toen op 1 April
1912 „De Standaard" haar veertigjarig
jubileum mocht vieren.
Hoe hoog ik toch ook al de hulpe
waardeer, door zeer enteten steeds ook
aan de Pers geboden, bij1 het indenken
van het aanmerkelijke politieke resultaat
met mijn kleine blad verkregen, voel
ik toch steeds', dat hier een mystieke
factor in 't spel was, en dat de diep
ste toon van mijn dank naar Hooger
moest opgaan.
„ik wou juffrouw Arundel wat laten zien
van onze schoone natuur".
Nellie liep-terug, en Wilde nu bij den
rotsachtigen kant opklauteren, maar Wil
lem ried haar even te wachten. Hij' kwam
naar haar toe en wees h;iar, waar ze
den voet 't best kon zetten, sprong dan
lenig naar boven en reikte haai" de hel
pende hand, zoodat ze spoedig weer bij de
anderen wiaren, die juist hun maaltijd
hadden beëindigd-
Vervolgens gingen de anderen opi hun
beukt van het frisschei water drinken, ter
wijl Nellie aanbood bij' de poney te blij
ven. Mevrouw Elliot had in geen drie
(jaren het plekje gezien en stond opnieuw
verbluft door zoo groote schoonheid bin-
lien zoo kleine grenzen.
Nellie ging intusschen in 't rijtuigje
zitten, nam de leidsels in .haar handen
ten zat rustig achterover geleund te sta
ren naar den smetteloos-blauWen hemel
koepel. 't Speet haar bijna, dat haar be
spiegelingen Werden afgebroken door den
terugkeer der tochtgenootenze stonden
al om het rjjtuigje geschaard, toen zij
geheel uit haar droomerij was bijgekomen.
„Je ziet ©r zoo gelukkig uit", zei Ma,-
ry hartelijk.
„Het is hier zoo Vredig, Mart,'".
„0", zei Mary bitter droef, „ik zou
er wat Voor geven alsZijl brak
plotseling af. Nellie giste; wat zij1 had
willen zeggen.
Beknopt overzicht van den toestand.
Troostelooze herinneringsdag.
28 Juni.
Gisteren was het juist twee jaar
geleden, dat het drama te Serajewo zich
afspeelde en het Oostenrijksche U'oon-
opvolgerspaar door moordenaarshand viel.
Deze moord was het signaal tot den
lang-gevreesden wereldkrijg.
Twee jaren zijn sinds dien verloopen.
Is de brand nu uitgewoed?
Nog steeds vloeien over de velden
van Europa strooanen bloed en tranen
en het ziet er niet naar uit, dat aan.
de jammer en ellende spoedig een eind
zal komen.
Gisteren, was de strijd verschrikkelij
ker dan ooit.
Op bijna alle fronten wordt met ver
nieuwden moed aangevallen.
Alle teekenen wijzen er op, dat het
hoogtepunt van den kamp nog moet
komen.
De druk van den Russischen wals
doet zich nog steeds gevoelen.
Tusschen Luzk en Kowel wordt ver
woed gevochten. De Duitschers spannen
er alle krachten in, om het terrein te
behouden.
De Russen zijn er numeriek in Üe
minderheid.
Met belangstelling wordt het verloop
van de worsteling op dit punt gade
geslagen.
De Russen ontwikkelen nog altijd
hun grootste actie beneden den Dnjester.
In een hunner stafcoromuniqué's wordt
gemeld, dat ,zij den vijand over de
Dudouetz geworpen hebben, een zijrivier
van de Pruth, die bij Zablotow in laatst
genoemden stroom uitmondt.
Langs beid© oevers van de Pruth gaat
het dus voorwaarts, naar Kolomea, het
belangrijk© kruispunt van spoorwegen,
hetwelk de Russen moeten nemen om
de positie van generaal Lesjrtsky in
de Botekowina te verzekeren.
Volgens de laatste berichten waren
zij de stad tot op ongeveer 20 kilo
meter genaderd, en ,van twee kanten be
dreigd, zal deze hoogst belangrijke plaats
zich wel moeilijk kunnen houden.
Ook op het Zuidei'front is de actie
nog in vollen gang.
Zij, die vermoedden, dat de strijd na
de Oostenrijksche overwinningen op het
dood© punt zou blijven, zijn ten zeerste
verrast geworden door het plotseling
verwisselen der rollen.
De Italianen stormen weer Noord
waarts en weten nog eiken dag nieuw©
vorderingen te behalen.
Op 't Westelijk front wordt alle aan
dacht geconcentieerd rond Verdun. De
Engelsch© bladen ,verwachten daar een
verschrikte!ijken strijd
De vijand slaat harder dan hij ooit
heeft gedaan," zegt de Parijsche corres
pondent van do „Times" en thans gaat
de strijd om bet laatste bolwerk der
uiterste verdedigingslinie, de Cöte de
Froide Terre en het plateau van Sou-
villë, beginnen.
Het is! ©en nu of nooit voor de Duit
schers, di© bij Verdun nog over vol
doende troepen schijnen te beschikken.
Bij den aanval op het Thiaumiont-
werk b.v. waren ongeveer 100.000 man
in actie; op een front van een kleine
Men zette nu den tocht voort en be
reikte zonder verder oponthoud Orston
Cliff, Waar met algemeen© stemmen be
sloten Werd, om eerst te gaan eten. De
manden en pakken werden geopend en
aldra zat men aan een allergezelligsten
picnic onder schaduwrijke boomen, van
waar men een prachtig uitzicht op
de zee had. Heel in de verte was vaag
de rots van Orston Cliff te zien, waar
omheen de zee bijna rimpieloos tel blinken
scheen onder de brandende zon.
Onder aangename kout, waarbij voord
Vle wederzijdsche proeten van kook- en
bak-, inmaak- en opmaakkunst werden
(geprezen, ging de lunch voorbij. Waarna
Willem vroeg, wat men nu feens zou gaan
doen. Wat hem betreft was dat al beant
woord: hij legde zich languit in 't gras
en zijn hoecl oVer zijn gezicht. Nellie ver
onderstelde zijn bedoeling, waarop' hij ant
woordde:
„Ik ben tot alles bereid, maar aan
gezien ik toch niet helpen mag bij 't
opruimen, omdat jullie bang zijn, dat ik
den boel bleken zal, zal ik maar in stilte
afwachten de dingen die komen zulten".
Mevroujw Elliot prefereerde in den om
trek te blijten en een vrouw te bezoe
ken, die daar alleen woonde
Mary wilde gaarne naaf, het strand Mei
vrouw Elliot vond het best en waarschuw
de vooral goed op de kleintjes passen.
„Maar zult u zich niet Verreten mama?"
vijf kilometer bestormden zij 20 tua*
dik het vernielde werk
Neen, er is in die 2 jaren nog! niet
veel gebeurd.
De wereld zal nog andere dinge*.
aanschouwen alvorens de vredesklokkea
gaan luiden.
Een Christen-soldaat.
Een Duitsch soldaat, die blijkt ©Sin ge
loovig man te zijn, vertelt in oein brief
'zijn slagveld-ervaringen.
Hij schrijft: „Wat een verschrikkelijk
iets, die oorlog! Gij kimt u niet voor-
Stellen, wat ik in vier maanden gozie*
heb, wat een afschuwelijkheden Van aller
lei aard. Lichamelijke afschuwelijkheden
bloederige wonden, gapende gaten in heli
vleesch, gekorven ledematen. Materiëele
afschuwelijkheden: brandende doiptón, af
gebroken muren, verwoeste akkejrts, vlak
ten doorzeefd met kogels len granaten.
Moreele afschuwelijkheden: door schrik
bevangen mejisch.cn, die, naar alltó ka»
ten heenvluchten, ontredderde afdeelingen,
gewonden, die huilen, meer van ontzet
ting dan van smart. En die laatste el
lende maakt nog den pijnlijksten indruk.
„Het oogenblik, waarop ik mij in deo,
kogelregen zal bevinden, nadert. Ik vraag
aan God, Zich voortdurend bij mij f.«
bevinden en mij wel te beschermen tegen
den dood zelf. Lk onderwerp mij; aan den
wil des Vaders. Als liet. Hem behaagt
mij opi aarde te laten, 'goed'; als heit niet
zoo was, zal het ook goed zijn. Ik ga
Vertrekken, gewapend mtót mijn geloof e*.
overtuigd, dat de Heere mij nooit zal'
verlaten. Ik bid veel. Sointjjds zeg ik .tot
mij1 zelf, dat* ook zij, die gestorven zijn,
gebeden hebben, dat mien voor hen ge
beden heeft, en toch is biet gebed niet
verhoord geworden. In den oorlog heeft
mten veel tijd om tot zichzelf in te koe
ren en om te bidden. In den slag' bij
Thionville, waar wij van 8 uur 's motl
gens tot 6 uur 's avonds zonder dekking
zijn gebleten onder elen waren orkaan
van kogels en granaten, met dein neus
op den grond, zonder ons te kunnein ter
koeren, heb ik langer gebeden, dan ik
ooit gedaan heb. Ik bevond mij aan het
hoofd van de afdeeling blootgesteld aa»
ben flank- en een frontvuur, tón innig
overtuigd, dat mijn laatste uur gekomen
was. Na gebeden te hebben, voelde ik
een groote kalmte over mij konten, niet
alleen moreel, maar ook lichamelijk, zoo
dat ik niet meer met schrik opsprong,
als een granaat vlak bij mij ontplofte,
of als een kogel op eenige centimeters
Van mijn képl in den grond sloeg.
Ik ben ten laatste zelfs ingeslapletn".
Dat is de rust die Gold geeft, dengenen,
die op Hem betrouwen. Waar kan de
kracht Van het geloof zich beter toornen
dan op het slagveld, in het aangezicht
van den dóód?
Het werk der „soixante quinze."
in een artikel in de „Daily Chronicle"
beschrijft de Engelsche auteur Conan Boy-
Ie, die eenigen tijd aam het front heeft
doorgebracht' de uitwerking der Fransohm
775 c.M. kanonnen.
„Van den waarnemingspost uit zage*
wij, hoe een Duitsche loopgraaf Vernie
tigd weid. Er was Waargenomen, dat e§
daarin iets bijzonders gebeurde, goodat
(men besloot haar dicht tel schieten. Hel»
was een duidelijk zichtbare bruinle strooi»
op ongeveer duizend yards afstands.
„O nee kind; ik heb m'n handwerk
meegenomen en er is ook nog een boel'
in het Wagentje".
Toen Mevrouw Elliot langen tijd d«
jeugd had nagestaard, totdat ae dooi' ce*.
bocht in |rl|en weg aan haar oog onttrok
ken was, gaf ze zich over aan mijmerin
gen over wat dezen morgen gepasstóekd
was, over het gesprek met Nellie en ovcj
haar eigen lteVen.
Wat was het leVen voor haar geweest?
't Was één lange strijd omi het bestaan;
met een groot gezin ©n wel geringe mid
delen, een strijd, 'die niet gjezegend Was
door de troostende zekerheid van Stem
voorzienig zorgend Vader. £aj had g«
Werkt en gezorgd en gesloofd vooi" haas
man en haar kinderen, omdat zij moesl,
omdat het léven, met z'n tredmolen va*
plichten, haar er toe gedwongen had. Zij
had niet geweten, dat er een sterke krarhl
was om haar te helpen dragen noch ken
de zij den troost van hooger motieven,
die haai" wérk zouden verinooid hebben.
Zeker, haar lasten zouden dam evfea
FWaar zijd geweest, maar in het hart
dat ze te dragen had, zou het licht zijd
geweest.
Helaas! Zij kende dien wtóg' niet. Zij
sloot haar oogem Voor den zegen, di»
zoo dicht nabij was eu ging in do duis
ternis met. vermoeiden tred.
'|Wordt Torvolgd.)
