W. Melis pzn.
;\o. 237
Dinsdag 27 Juni 1916
30e Jaargang
f 1
W. MELIS Pz.
FEUILLETON.
Mijn vader weet...
m mm ik* m éw
O® Oorlog,
Bennenland.
Middelburg.
Die reet tranen zaaien...
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA&T 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDA
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
-O
Prijs der Advertentiën
15 regels f 0.50, iedere regel meer 10
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekei j
Bij abonnement voordeelige voorwaard' i
Familieberichten van 110 regels 1.—
iedcre regel meer 10 ct.
Zij, die zich met ingang van 1 Juli
a. s. op „De Zeeuw" abonneeren,
ontvangen de tot dien datum verschij
nende nummers kosteloos.
Bij de herstemming op Woensdag 28
dezer steunt De Zeeuw de candida-
tuur van het aftredend antirevolutionaire
lid
Een gemakkelijke keuze.
Het zal voor ons rechtse he volk in het
district Middelburg, voor anti-revolutio
nairen, christelijk-historischeneu katho
lieken, voor allen die den naam van]
Hod belijden en met Zijn Woord wen-
schen te rekenen, pp ieder terrein des
levens, morgen een. gemakkelijke keuze
zijn, als zij geroepen worden hun stem
uit te brengen.
Als zij nu nog niet weten, waar het
om gaat, dan .zullen zij het nooit te
weten komen.
Laten de rechtsche kiezprs zich niet
tevreden stellen met de resultaten van,
de stemmingen in den lande, doch bij
die herstemming alles in het werk. stellen,
om de verhouding der partijen nog meer
in ons voordeel te brengen.
We hebben stil .gedankt voor den af
loop .der stemmingen.
'Wij wisten, dat de Eerste Kamer in
haar meerderheid rechtsch zal blijven.
Dat beteekende een goedkeuring rloor
do .meerderheid van ons volk' van de
Christelijke politiekeen woord van dank
I aan onze regeering voor de stipte hand-
t having .onzer onzijdigheid.
Het duidde echter pp een waarschu
wing laan regeering en Tweede Kanier-
meerderheid om niet voort te gaan op .den
weg van verwaarloozirig onzer constit'u-
L tioneele beginselen.
Het duidde ook op een verlangen van
ons volk naai' oplossing van tien school
strijd, naar uitvoering der Christelijk so-
j ciale wetgeving, naar behartiging van de
geestelijke nooden van onze gemobiliseer-
den.
Het beteekende niet minder een protest'
I tegen algemeen kiesrecht, tegen staats-
bedeeling, tegen bestendiging der lijkver-
branding, tegen het niet rekenen met de
I godsdienstige overtuiging van de meerder-
I beid van ons volk.
Moge morgen op een groot deel van
j Walcheren wederom op ondubbelzinnige
I wijze van a.l die verlangens blijken;
j. worden gegeven
Dat ons volk zich nu niet met „kunsti-
L en vliegwerk" naar de stembus late troo-
I nen, ma,ar uit eigen beweging, welbee
wust van de hooge belangen, die op Jret
I spel staan, zoo vroegtijdig mogelijk zich
I ter stombusse. sponde.
'De lauwe rechtsche broeders hoe
kan een rechtsch man toch lauw zijn!-
j en de onverschilligen, die door hun thuis-
I blijven bij de stemming deze herstemming
op hun geweten hebben, belmoren nu
hun scliiade in te halen.
zitkamer
getroffen
nog zoo
Naar het Engelsch van C. S.
id o o r v. d. M.
8)
HUOFDSTK V.
„En vertel me nu eens alles over thuis,
Nel," zei tante Ruth, toen ze Jen vol
genden morgen sa,men in 'de
waren.
Nellie keek teven- óp,' an was
door het voor hagen ouderdom
frissche gelaaL van tante; liet gelaat van
een, die reeds veel geleden had, maar
wier hart altijd gerust had en ook nu
rustte aan den Rots der Eeuwen.
„Ja, waarmee zal ik beginnen, beste
tante?"
„Alles is mij welkom, lieve. Maar be
gin allereerst maar met je beste vader."
„Ja,, wat heni betreft, tantetje: hij
is net als altoos. Hij is pok inderdaad
altijd dezelfde."
I ante ,Rut,h glimlachte.
„Gelukkig, voor je, m,'n kind."
Nellie "keek in gedachten het venster
uit naar Üen zonnigen tuin on Voegde
er aan toe
„Toch vinden wij hem sedert oom's
ziekte ©n dood wel wat verouderd. Ik
vrees; dat hem dat toch tevéél heeft
aangepakt."
'„Neen, lieve, daar ben ik niet bang
voor, zei tante Ruth, terwijl een droeve
trek haar gelaat teafcende.
„En nu je lieve moeder?"
„Nii tante; wij vimlen, dal: zij ei niet,
Men late zich toch niet door de strijd
middelen van pnze tegenpartijdei's i'n de
war brengen.
Wij kunnen helaas niet zeggen, dat
aan hun zijde bij het kiezen van Wape
nen met groot© kieschheid wordt te werk
gegaan.
Verdachtmaking van onze bedoeling is
er schering en inslag.
Men moet. wel den grond onder zich
voelen wankelen, als men daarin z'n
kracht zoekt.
Men weet, dat we gewaarschuwd hebben
legen de misleidende voorstelling, als zou
minister Posthuma eigenlijk een man
van rechts zijn.
De Mi ddelbur gs c he. C ou ran t
nu noemt dit niet.meer of minder dan
„een van de brutaalste voorbeelden van
onwaarachtigheid, dat (ze) in den laat
stee. tijd gelezen (heeft).
In ons stukje zou de hoop gezetein
hebben, dat „de ontevredenheid over
de duurte zich tegen de vrijzinnigen
zal keeren."
Het lust ons niet niet een blad,
dat onze bedoelingen zoozeer verdacht
maakt, over deze zaak te poleniiseeren,
doch vestigen slechts de aandacht op
deze afkeurenswaardige strijdwijze, op
dat men wet», dat onze verontwaardi
ging hierover nog heftiger is, dun over
het praatje van den „vechtschen mi
nister van landbouw."
We herinneren verder nog aan het
praatje, als zoude hel rechtsche comi
té van actie verraad aan alle Chris
telijke partijen gepleegd hebben door den
gemeenlebodo van N. on St. Joosland de
bezorging van verkiezingscirculaires op
te dragen.
Hoeveel slof is er niet opgejaagd
over dit „onnoozele feit", zooals ds.
Tj. Tak het terecht kwalificeert.
Deze Hervormde" predikant, die in geen
enkele relatie tot het Rechtsche Comi
té van actie" staat, wijst er terecht
op, hoe die linksche heeren spijkers op
laag water zoeken.
Ds. Tak schrijft woordelijk
Nu er zooveel stof opgejaagd is
over het. in.i. onnoozele feit, dat een
aanbeveling van do candidatuur-Mclis
aan den gemeentebode aldaar ter
bezorging werd opgedragen, dit als
een ongeoorloofde handeling en 'ern
stig misbruik "Is aangemerkt en ten
bate van de linksche partijen ijverig
wordt gepropageerd, kan ik niet na
laten u een klein plaatsje
te vragen voor de eenvoudige opmer
king, dat f. Catsman, gemeente,bode
te Nieuw- en St. Joosland, tevens
de function bekleedt va.n kevkebodo,
aanspreker 'enz. en dal hij bovendieïL.
voor eigen rekening een bodezaak op
Middelburg drijft. Zoodat hij een van
de eerst aangewezen personen is voor
allen, die iets in deze gemeente te
bestollen hebben, fn dit licht blijft
er. dunkt mij, voor wie nuchter oor
deelt. niet veel van het zoogenaamd
ernstig misbruik over. Dat Catsman
gelijktijdig met die strooibiljetten en
kele nog niet bezorgde officiëele op-
best uitziet, maar papa heeft nog niets
veron trustends v oo rspeld
„Ik .meende uiL haar brieven te lezen
dat ze niet sterk is".
Nellie was, droef gestemd toen ze
hieraan herinnerd werd en een namelooze
vree®beklemde haar. Tante Ruth keek
haar eerst eens aan en scheen te be
grijpen. Zij legde Nellie's hand in de
hare en zei geruststellend
„Alle wegen des Heeren zijn waarheid
en vrede, in'n kind."
Nellies oogen vulden zich met tranen.
Ilo©' wonder baai was dat toch dat
overal weer diezelfde woorden uit' dat-
zeilde Boek troost brachten een hèn,
die leefden uit de woorden „Jezus Chris
tus is gisteren en heden Dezelfde, ©n
in der eeuwigheid."
Tante onderbrak haar peinzen, en
vroeg
„En heb je goed nieuws van Walter?"
„0, ja," zei Nellie, weer oplevend,
„hij is puik gezond, werkt hard, en
verlangt zeer naar huis."
„Wat zal dat voor jelui allemaal een
verandering geven als hij in Engeland
komt wonen."
„Nu, ik denk van wel, tante. Chris
tina houdt niet erg van liulië, en bo
vendien wil Walter dichter bij papa
zijn."
„En houdt Christina, zich nu goed,
nu ze zóó lang op hem wachten moet?"
„O zeker, tante. Zij vindt het zelfs
beist. Zij zegt, dat ze het „zelfs niet
zoo spoedig verwacht had. Natuurlijk
ook met 'I oog op de kinderen."
„Maar Nel, wat moet er nu met de
kinderen gebeuren, als. zij gaal t.rou
roepingskaarleu heeft uitgereikt, kan
zijn lastgevers toch niet tot een ver
wijt gemaakt worden.
Zie hier weer een treffend voorbeeld
van Je wijze van strijd voeren der
linksche heeren.
Laat men zich door dergelijke „klei
ne" middelen niet van het pad bren
gen.
Ons rechtsche volk Behoort morgen
als één man z'n stein uil te brengen;
op den heer
Wanneer het dat doet, behoeven we
omtrent don uitslag niet te twijfelen
Dan komt onze candidaat er wis en
zeker.
Schrijf 't oj) de zoomen van uw kleed,
gij, die in rouwe treurt
„Mijn Vader in den hemel weet
wat smart mij 't hart verscheurt."
Schrijf 't op de wanden van uw huis,
gij, die' daar binnen strijdt
,,.M.ijn Vader in het Vaderhuis;
weet hoe ik strijdend lijd."
Schrijf 't op de peluw, waar uw hoofd
des nachts geen ruste vindt
„Mijn Vader, die mij rust belooft,
kent de onrust van Zijn kind."
Schrijf T in de diepten van uw hart
dat pijnlijk bloeien blijft:
„Mijn Vader, ja, Hij weet mijn smart.,,
weet, hoe mijn leed beklijft."
Maar dan ook, als gl zeker weet,
dat God uw smarten kent,
ervaart gij steeds, dat Hij uw leed
voor u ten beste wendt.
(Pniël.)
Bakiropt overzicht van den toestand.
Het 'Sens.a.tie-boricht der Russen als zou
het leger van Pflanzer in tweeën gesne
den (Zijn, blijkt niet weinig voorbarig: ge
weest ±e zijn.
Want, ondanks de .enorme verliezen,
die de Oostenrijkers geleden hebben, hoeft
hij het gros van de vest van zijn leger1
kunnen redden.
Ongetwijfeld moet het hem ais een ver
dienste worden aangerekend, dat hij het
grootste ;deel "van zijn menschenmateriaat
en [Zijn geschut in veiligheid heeft kun,-
nen redden.
Toch -is de troost maar schraal.
Het feit, dat de Russen in acht dagen
tijds de geheele Boekowina veroverden,
is voor de cenlralen een harde slag.
Het Beteekent voor de Russen niet al
leen een winst van een goede 1000Q|
wen? Is. dat al voorzien? Je weet,
lieve, in de brieven lees ik niet altijd
evenveel als ik graag weten wil."
Ik geloof niet. dat daarover ai be
slist is. Zij heeft slechts vier kleintjes,
en ,jk 'geloot: dat zij van plan is; ze
te houden en zelf verder op te voeden,
als; Walter er tenmiste niet tegen is.
Zij zegt, dat als er dan voor de een
of de ander een gezellig - tehuis werd
aangeboden, zij dat graag zou aanne
men; Maar zij houdt zóó dol van haaf
kleintjes, dat ik niet begrijp, hoe zij
van ze scheiden kan."
„Ik wou, dat ik haar eens ontmoe
ten kon," zei tante Ruth, nadat. Nellie
opgetogen de goede hoedanigheden van
C'hiistina had geprezen. Waarop Nellie
voortging met lofuitingen:
„Zij is toch zoo'n bijzonder meisje.
Het teerst© hart, en toch, in haar op
treden ferm en onverbiddelijk."
Tante "Ruth keek Nellie eens in de
tintelende oogen en zei "glimlachend
„Je Bent een beste, kleine vlei ster.
Boor Nel."
„Ja maar, 't is heusch zoo", zei Nel,
een beetje bekoeld. „En niet alleen Wal
ter denkt er zoo over. Ik heb htetzelf
gedacht, allang voordat, ik het wist".
„En nu zal ik je es wat vertellen van
de Elliots, Vel. Het. is een allerliefste
familie en Mary is een beste hulp' voor
ons. Ik kan mij: nauwelijks meer voor
stellen, hoe ik het zonder haar zou Web
ben. Ik geloof zeker, clat jelui, 'liet best
met elkander zult vinden. Maar Nellie,
je weet, één 'ding',ontbreekt hun allen. Het
is zoo droevig, een groot, gezin te zien
zonder dat ééne. Mary vertelde mij, dat
vierkante .kilometer gronds, maar liet heeft
vooral .zijn strategische en politieke betee-
kenis.
Uit krijgskundig oogpunt is het voor
do aanvallers van grool belang, dat zij
thans ihuii linkervleugel vast hebben lig
gen in de Karpathen.
Andermaal .staan de Russen voor de
passen ,en bestaat nu de kans, dat de
Oostenrijkers .zich aan den voet der Oos
telijke Karpathen, in de gevaarlijke grens
zone dus, moeilijk zullen kunnen houden.
Het kan dus best gebeuren, dat de
Hongaren ten Z. van. de Karpathen straks
weer de berenmutsen van de gevreesde
kozakken zien.
Maar .ook uit politiek oogpunt heeft
de verovering van de Roekowina een niet
te onderschatten belang. Men denke maar
aan 'den indruk, dien het feit op de
Roemenen zat hebben en men weet al
genoeg.
Tenslotte zal de zege der Kussen haar
terugslag hebben op liet geheele front.
Fleury, om welks bezit l>uitse,hers en
Franschen op het oogenblik zoo wanhopig
worstelen, .is een klein dorp op een pla,-
teauachtige hoogte'van 344 M. gelegen.
Het ligt tusschen de twee binnon-fortgor-i
dels van den noordoost-sector van Verdun,
tusschen do vestinglinie Cóte de Froid©
Terrefort Douaumontfort Vaux en de
binnen linie der forten Bellev il le-Sou v i 11e -
Savannes.
'De Duitse he aanval heeft zich in de
Fra.nscho linie door de bestorming van
het fort Douaumont een weg gebroken en
'het gat stelselmatig naar beide kanten
vergroot, tot de Deutsche troepen op de
algemeepe linie Bosch van Haudromont
Thiaumonthoeve—fort V aux gekomen wa
ren.
De optnarseh naar Fleury beteekent een
belangrijke vooruitgang voor de Duitschers
en zij staan nog maar 1200 M. van de
laatste versperringslinie, den fortengordel
van Souville i zuidoostelijk van Fleury).
Hol. is aan te nemen, dat deze laatst©
linie zoo krachtig mogelijk versterkt is en
bovendien beheerschen de werken van
Souville, daar zij 388 M. hoog zijn, het
hcelo plateau van Fleury.
Er zal dus, zegt de „Frankf. Ztg.", de
grootste moeite, en een zorgvuldige voor
bereiding noodig zijn om ook dez,e muren
door te breken; maar is het niet juist
het buitengewone in dezen slag voor Ver
dun, dat de vijand sinds maanden weet:
hief of daar is de aanval te wachten,
hier moet hij plaats hebben, en dat
het niettemin aan de Duitschers gelukt,
stap voor stap de eene hinderpaal na
den andere door yrèéselijke gevechten op
te ruimen
Zooals men weet, slaagden de Fran
schen er in, de Duitschers grootendeelst
weer uil Fleury te werpen, maar het
heele dorp is nog niet weer gezuiverd.
'De Italianen hebben op hun terrein'
een schitterend succes weten te behalen.
In dezelfde streek waar zij in de laatste
hell't van Mei geslagen werdén, hebben)
zij thans de Oostenrijkers tot den terug
tocht gedwongen. Tot nu toe heroverden
de Italianen den monte Longaro, Gnlhs,
de stad Asiago, Cesuna en den Monte
Gengio, die Arsiero, waarom een maand
haar oudste broer evenals zij denkt, maar
zij komt er niet toe, het voor zichzelf
te zoeken
„De arme mevrouw Elliot heeft jafan
lang onder zware zorgen gebukt gegaan;
maar zij weet niet, clat, zooais George
Herbert zegt, „als haar deugden er haar
niet brengen, het moegestreden hart haar
brengen zal aan Zijn borst". Ik bid vaak,
dat het zóó mag gaan. Dat zij hier zijn,
zal zeker je genoegens te Shellford Vef-
meei'dere'nen ik hoop maar, m'n. kind,
dat je door veel met hen om te gaan,
nog ten zegen moogt zijn voor die lioVe
beste menschen".
Tante Ruth trok Nellie, tol zich en kus
te. haalr warm. En zij jhcmanr:
„M'n lieve kind, onze bemelsch'e Va
der leidt ons allen op verschillende1 pal
den. Maar het zijn alle Zjjn paden, alle
rechtstreeks aanlóopend op Zijn hemialsch
tehuis. Voor ons komt het er nu maar
op aan, dat wij ze met vertrouwen en
vreugde volgen. Sommige paden zijn vol
van leed, andere vol van arbeid; maar
vergeten we hel. toch niét, terwijl we ze
bewandelenelk pad is Z ij n pad, dat
Hij met zorgvolle Vaderhand voor onzen
voet bereidt".
Nel kwam ónclor den indruk dezer woor
den, want zij gevoelde diep, dat zie kwa
men uit een hart, dat ervaren had, wat
het nu uitte.
HOOFDSTUK VI.
„Maud!" riep mevrouw Ellio.t uit de
voorkamer, „Mand, zijn wé niet laat van
morgen?"
„Neen, mama, op z'n hoogst vijf minu
ten", antwoordde Mand, die uit de keu
ken kwam, een schort oprollend, clat ze
geleden zoo verwoed gevochten werd, ge
heel beheerscht. De achtervolging der af
trekkende Oostenrijkers wordt krachtig
voortgezet en ïniet «spanning mag r en
hier het verloop der verdere gebeurtenis
sen afwachten.
Zoo wordt met afwisselend succes ge
streden
Op aile fronten igaat 'tzoo.
Totdatja, totdat de worsteling op
het doodc punt gekomen is en de vre
desduiven uitgezonden worden
Korte Oorlogsberichten.
- Een Fransch soldaat van IS ja ir,
die 77 wonden kreeg en een oog en een
arm verloor, heeft hot Legioen van Eer
gekregen.
Hamburg krijgt e^n nieuwe....
volksopera
Het Journal de Paris vernoemt uit
Saloniki, dat het „uur der gebeurtenis
sen" snel nadert. Generaal Moskopoulos
is van Saloniki naar Athene vertrokken.
De vertegenwoordiger van do Secoio
te Athene meldt, rlat die Entente geneigd
zou zijn, aan Griekenland 1.00 millioon
voor te schieten.
- Naar oen Duitscli blad mcdedi'clt,
zijn gedurende dé 22 maanden van den
oorlog 9006 ijzeren kruisen eerste kl 'sse
uitgedeeld. 67 vorstelijke troepénaanvoer-
ders en 297 generaals dragen het, en 7
Staatsministers of andere hooggeplaatste
beambten. Verder bezitten het 5904 of
ficieren en 1228 leden van den onder of
ficiersstand. Van gewone soldaten zijn er
255 ridder van het ijzeren kruis 'eerste
klasse, terwijl men van 240 militairen den
dienstgraad nog niet heeft, kunnen vast
stellen.
Uit Weeneai: Tot hef behoud onzer
volledige vrijheid van handelen werd ons
front op> het aanvalsterrein tusschen de
Brenta en de Etsch hier en daar ver
kort. Deze verandering had ongternerk: en
ongestoord, zonder verliezen plaats, fn
de Dolomieten, op liet frorit in Karin thië,
en het Kustland duren de artill'eri '-ge
vechten voort.
Hedenmorgen passeerden twee Zep
pelins en een vliegtuig benoorden Ame
land.
Van Vlieland meldt men. dat oen
Zep'pelin, die uit het Oosten kwam, na
een 'paar uur in do buurt gekruist te
hebben, in Noordwestelijke richting ver
dwenen is.
De 71-jarige generaal-VuldiuaarscliaJk
van „Biilow is op eigen verzoek tier be
schikking gesteld. In April van liet vo
rig jaar heeft hij: zijn leidenden post
wegens ziekte moeten opgeven. In 't be
gin van den oorlog was hij belast met
het opperbevel over de- legers van dén
Duitschen recthter-vleugél in Frankrijk en
België.
Statenverkiezingen.
Gisteren was het o.a. in de provincie
Limburg herstemming. In Heerten is
daar gebruikt had.
„Ik was bang, dat hel al later was,
kind".
„Neen, ma. En ik heb alles gedaan. De
boter is ook klaar en Willem maakt de
aardbeien schoon. De boter staat nu zoo
koel mogelijk, eu de koolblaren zulten ze
frisch houden; ik heb er natuurlijk eerst
nat neteldoek overgelegd".
„En heb je 't brood al klaar gezet?"
„Jaja. Ik geloof, dat alles nu in orde
is, ma".
Op dit oogenblik kwam een jonge man
binnen, die een groote mand ntet aard
beien dröeg.
„Zou dit genoeg zijn?" vroeg hij.
„Zijn ze al rijp?" Vroeg mevrouw Elliot.
„Ja hoor, de meeste zijn best.
„Hé, lalen we ze dan allemaal houden",
stelde Maud gretig voor. „Nooit kun je te
veel aardbeien hebben".
Onder het ontbijt zei Mien:
„Ik ben benieuwd, hoe laat Mart- en
juffrouw Arundel hier zullen komen".
„Mary houdt nogal van op tijd", zei
Maud; „ik denk dat we precies om 1!)
uur 't wagentje hooreu aankomen".
Een picnic op Orslon Cliff behoorde
tot de vaste uitstapjes van Shellford. Het
was zoowat vijf mijlen ver en op vier
derlei wijze bereikbaar; over zee-, op
ezels, per rijtuig of wandelende.'Velen
Verkozen een zeiltochtje langs het strand,
maar de jongelui, wien liet ponnywagen-
tje van mevrouw Arundel was aangebo
den, waren aangewezen op; de landreis,
waarbij .ze dan óm beurten konden loe
pen en rijden.
(Wordt vervolgd.)
