Woensdag 3 Mei 1916
30e Jaargang
De Grooie Oorlog.
mo. 182
Staten Generaal
FEUILLETON.
De zevesi dagen van
Robert Hardy.
Uit da Pers.
Uitgave van
de N&aml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FSRIWA F. P. DHUiJ L. 3URG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
Schiermonnikoog.
Met bait el ijken dank ontvangen van ds.
J. W, Drost f2,50, gevonden in het. rol-
lectozlaij-e in de Hervormde Kerk te We-
inelcfinge. Totaal f 622,56.
Tweede Kamer.
Appèl nominal. Balie
kluivers, dionkaards, en
ander „ziek" volk. De
belasting op oorlogswinst.
Anderhalf jaar te laat.
Hel. denkbeeld, dat laatst geopperd is,
om de Kamer te 10 uur reeds te doen
aanvangen, getuigd© niet voor den prac-
tiseten blik van hem, in wiens brein
bet opgekomen was.
Wamt het is al meermalen gebleken,
dat niet 'eens om kwart, over elf het
veredbchte aantal leden present was.
Zoo "look gisteren. De vergadering moest
weer tot half twaalf uitgesteld worden.
De voorzitter zal nu voortaan reeds vóór
11.15 u. appèl houden.
In verband met de serie voorgestelde
amendementen 'en de tijdaas het debat
voorgesteld© wijzigingen verloopt de ar-
likelsgewijze behandeling van hel Oint-
we.rp-öudërdjOimisrente vrij 'langzaam.
Artikel 2, waartegen nog ai bedenkin
gen gerezen waxen, is, dank zij het ten
opzichte' van die amendementen gevolgde
■afraaaksysteem, ongewijzigd goedgekeurd.
Zóó staat 'ter nu:
Mam, het recht op ouderdomsrente zijn
uitgesloten zij, die
a., ter zake van een feit, gepleegd na
het bereiken van dep leeftijd van 60
jaa.r, bij een vonnis1, dat onherroepelijk
is gevonden zijn veroordeeld tot gevan
genisstraf of tot plaatsing in een Rijks-
werkinrichting, een ©n ander voor een
jaar of langer; tenzij de rechter bij
de vewoordeeling tevens het bevel heeft
gegeven, dat de straf niet zal worden
ondergaan en de bij dit beve) bepaalde
proeftijd vérstreken is zonder dat de den-
uitvoerlegging van de straf is gelast
b. misbruik van drank plegen te ma
ken- of op andere wijze een hek-end slecht
levensgedrag leiden.
Het aaiiéndernent-Ritigers, om de ba
liekluivers uit te sluiten, w-erd gekelderd
.met 43 tegen '22 stemmen (links tegen
rechtsl, op Bichon na.).
Vóór do amendementen DuijS om do
uitsluiting vain cte veroordeelden en de
een sSe-cht lev-en leidende personeiL ge
heel te doen vervallen waren alleen de
roode broeders, de Mluialt en van Idsinga.
Och, had Sannes gezegd', drankzucht
is immers- een ziekte!
Maar, meneer Sannes', ©en slecht le
vensgedrag soms ook
De poging van va.n Idsinga om het
geheel© artikel aan t-e houden tot de
behandeling van art. 2S (dat betrekking
beeft op ben, die rente trekken en 'daar
voor verstrekkingen jn natura in de plaats
zulten kunnen krijgen), mislukte.
Artikel 3 werd goedgekeurd, en '4
wad vervallen, zoodat men reeds spoe
dig tot het vijfde artikel genaderd was,
krachtens hetwelk bij de bepaling van
de behoeftigheid ongebruikte ihkomians!-
hronnm in aanmerking kunnen worden
genomen;.
Met icverueining van ©en socialistisch
amendement deecl de regeering blijken,
Naar het Engelse h van
Charles M. Sheldon
door v. d. M.
13)
Ongelooflijk snel was de avond met
leze en andere gesprekken omgevlogen;
het was bijna al middernacht en Hardv
gevoelde zich weer gelukkig te midden
der zijnen. Maar -eensklaps zei hij
Ik wou, dat George nu ook thuis
was; dan was ons clubje compleet. Maar
het is! hoog tijd voor je, Bettie, omi naar
bed te gaan. Juist werden buiten bij do
deur voetstappen gehoord, het scheen]
dat er meer dan één persoon was.
Er werd gebeld. Hardy stond op om
te gaan open doen. Maar zijn vrouw
hield hem verschrikt tegen.
Och doe dat niet Robert, ik ben
2oo: bang voor je.
Maar Marie, daar is geen kwaad
hij, wees beusch niet ongerust.
Ba®dy ging naar de voordeur, op den
joat gevolgd, door zijn. vrouw en de
ïirederen. Hij deed die deur wijd open,
Ds Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
fU
.0.05
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 1—10 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
dat een verplichting tot arbeiden op
straffe van verlies der bedeeling niet
meer bestaat.
Een tweede voorstel uit den rootten
hoek, om oen oude van dagen, geen
rente te doen onthouden op grond, dat
nog geen vordering tot onderhoud tegen
de kinderen was ingesteld, werd geluk
kig ingetrokken, omdat, door Oen derge-
gelijke bepaling liet besef, maar verzwakt
zou worden, dat de kinderen verplicht
zijn hun armé. ouders- te onderhouden).
Gesteld al, dat het ontwerp een wet
werd
De eindstemming over de Oorlogmo-
les'tverzekeringswet zou vandaag plaats
hebben.
Laat in den avond werd nog met de
behandeling van de oorlogswinstbelasting
begonnen.
De- heer Anker-man. betoogde, dat
slechts één grief tegen het ontwerp is
aan te voeren, namelijk deze, dat hot
anderhalf jaar te laat komt, en daarvan
is' oorzaak, dat de- politiek in de kwestie
is' gehaald. Als het spoedig na het be
gin van den oorlog ingediende ontwerp
tot heffing van uitvoerrechten niet. was
ingetrokken omdat hot strijdig was met
de beginselen der linkerzijde, zo-u dit
ontwerp niet noo-dig zijn geweest en
zou de heffing veel eenvoudiger zijn ge
weest, daar zij dan bij de bron zou
hebben plaats gehad. Terwijl nu de uit
voering der wet practisch buitengewoon
groote moeilijkheden zal op-léveren.
De heer Duymaer van Twislt had ge-
w-euscht dat onderscheid zou gemaakt
worden naar de wijze, waarop oorlogs
winsten zijn gemaakt.
Visischerij bijv., heeft liaar vaste winst
verkregen onder moeilijke omstandighe
den. 'Voorts- acht hij vrijstelling van f 1000
te laag, f2000 moest z.i. het minste zijn.
Donderdagavond zal over deze aange
legenheid nog menig woord vuil gemaakt
worden.
Mr. Rutgers.
In |de „Oprechte Haarl. Courant" geeft
Politicus |dez-e schets Van den afge
vaardigde van Hilversulm:
Zoowel politieke vrienden als tegen
standers in de parlementaire arena héb
ben in den allereersten tijd dier carrière
van Iden jeugdigen anti-revolutionairen af
gevaardigde pur. Rutgers ietwat in 't on
zekere Verkeerd ten opzichte van de vTaag,
„wat men eigenlijk aan hem had". De
roep1 was van hem uitgegaan, dat hij
behoorde tot de „Veelbel-ovénden"tot
hen, (die over een eerbiedwaardige „in-
tellectueele bagage" beschikken. Maai- de
wijze van optreden in publieke zitting
Waardoor deze Volksvertegenwoordiger
zich kenmerkte, was inderdaad wat zon
derling. Dat de kleine, tengerlènigé fi
guur van den jongen mail met bleek-
intelligent gelaat, de expressiéve donkere
oogen, waarin nu en iclan de vlam van
een heftig, fel temparemént kon gloeien,
de hoffelijk beschaafde manieren, moest
gerekend tot hen, die zich ,;ëene toe
komst" denken in het openbare levten;
die |de kracht en de ^wensch in zich
gevoelen .-om „een rol te Spélen": ieder
beseft 't. Maar het geweldig-nerVeuse, .den
heer Rutgers zoodfa hij: het Woofd vat
te in ide zitting, eigen, wekte óók in
de (gelederen der naaste vrienden nu en
en daar wankelde zijn zoon George-, 'te
dronken out te staan en ondersteund
-ïï. hroegvrinden, binnen! Hij
richtte- zijn drankbeloo-pen oogen op
zijn ouders, dat zij van smart ineen
krompen.
■Zoo eindigde de -eerste van Robert
Haïdy's zeven dagen 1
Dinsdag, de tweede dag.
Hardy was -een man van groo-be wils
kracht, inaar -dit tragisch ge-beuren schok
te hem toch tot in 't diepst van zfn ziel.
-Mevrouw Hardy uitte een angstkreet, zij
vloog naar buiten en leidde haar dron
ken zoon naar binnen. Hardy, van den
eersten schok bekomen, wierp een diep-
vero-ntwaardigden 'blik op George's mak
kers! en sloot dam de deur. Welk een
kommervolle 'nacht was deze voor .Hardy
en de zijnenHet leed, dat d© dood
brengt, kon er niet mee .vergeleken wor
den.
Maar Ide morgen kwam; de zon schijnt
over goeden en boozien, en na een kor
ten en onrustigen slaap ontwaakte Har-
Idy aan het begin van zijn tweeden dag.
En toen hij tot helderheid kwam, viel
de berinnering aan den bangen avond
als een loodzware last op zijn ziel.
Zijn jongen dronken! Rij köni het zich
niet tot werkelijkheid maken. Nog lag
George 'daar in de andere kamer, zijn
dan -een glimlachje. Met groot zelfbe
dwang 'wist de afgevaardigd© voor Hil
versum. zijn herhaaldelijk door de prik
kelbare zenuwen belemmerde voordracht
te beheerschen. Als een twee-de Aristo-te-
les! Door zich te -dwingen zeer langzaam
te redevoeren, zoodat 't hem gelukte
'de woorden en zinnen af te ronden.
Maar hier geldt ook liet „les extremes
se touchent"'t Ging den heer Rut
gers menigmaal als een der afgevaardig
den, die wel 4t allerverst yan hem staat;
met wien hij> 't herhaaldelijk aan den
stbk heeft, en die zeer dikwijls den an
ti-revolutionaire agaceert, tart. Namelijk
gelijk den heer Djuiys. In dit q-pzicht,
wel te verstaan, dat ook mr. Rutgers op
rustig-beza-digde, uiterlijk kalme wijize een
rede inzet, doch allengs onder den in
vloed komt van zijn vurig, .nerveus tem
perament. Is 't zoover, dan worden de zin
nen, die hij' wenscht op te bouwen, dé
zen Volksvertegenwoordiger de baas. Men
krijgt éeri eigenaaridig-hupipelënde voort-
trippelende wijze van spreken; waarin de
met hoogen klank uitgebrachte woorde
kens lijken te springen, als dartele kin-
derkens in een blijden rondedans. Wie
'clan later zulk een rede-Rutg'ers naleest,
zal tot de conclusie raken, dat zij kra
nig van opbouw en vaak rijk, belang
wekkend van inhoud was. Doch ,het won
derlijke van de voordracht leidde de aan
dacht af en dwingt ook de ernstige en
fijnst gevoelende bij' het auditorium- tot
een niet terug te dringen glimlachje.
Op' zeker oogenblik vernam men, dat
minister Talma den heer Rutgers had
voorgesteld 'een opdracht te aanvaarden,
strekkend o-m in Engeland bouwstoffen
te gaan verzamelen voor een rapport ten
dienste der voorbereiding van de Invali-
diteits-wet. ,D'e toenmalige minister van
Landbouw, Nijverheid en Handel en mr.
Rutgers waren en zijn door innige
geestverwantschap' verknochte partijlge-
nooten. Maar ieder besefte toch ook, dat
dé heer Talma ge'en opdracht als cle hier
bedoelde zou hebben Verstrekt aan een,
die ni-et-ki*achtens ernst van opvatting en
vergaarde kennis, volkomen in staat was
om zijn taak geheel naar .eisch tie ver
vullen.
De ,heer Rutgers kwam gaandeweg meer
en meer .op' den Voorgrond.
En ,thans is hij voor niemand, m-et do
personen en zaken des Parlements
eenigzins op de hoogte, leen ...vreemde",
men weet nu. volkomen „wat m'en aan
,hem heeft".
De heer .Rutgers behoort niet slechts tot
de strijdvaardigen, jnaar ook tot de meeist
strijdlustigen van .zijn partij. Hij schuwt
niet den .kamp, maar Zoekt dien herhaal
delijk. Zoodra hij kans ziet, tegen den
po-litteken tegenstander .hét offensief te
openen, dan is hij- van zessen klaar;
staat hij pp dé bres. Zo-odra hij vindt
dat tegenover .Rechts speciaal natuur
lijk de antirevolutionaire groep- - eenig
onrecht is geschied, roept hij luide en
hartstochtelijk het ;„Te Wapen!" Er be
staat, wat .dit betreft, ongetwijfeld overeen
komst tussch-en hem en dr. Beum-er. Maar
laatstgenoemde zocht maar al te vaak
zijn „kracht" in futiliteitenalthans, in
dingen van .secundaire bet-eekenis die de-zé
in zekeren .zin „opblaast" met een vuur,
een onstuimigheid, die niet in redelijke
verhouding staan .tot de waarde van het
genoemde. De heef Rutgers zoekt „da
groote lijnen". Tast den vijand aan op
belangrijke punten. .D'at een dergelijke „po
litieke kempihaan" ,de gemoederen prifc-
roes uitslapend, Hardy viel o-p z'n
'knieën en bad omi genade, en daarbij
was 'het weer zijn bede: „Almachtige
Ctod, "help -mij de nog restende dagen
-0-p ide beste en nuttigst© wijze besteden."
Na een oogenblik van samenzijn, waar
bij bleek, hoe het leed van toekomst en
verleden alten dichter bijeen bracht, stel
de Hardy als vo-lgt zijn dagplan vast:
Eerst z-ou hij naar Jam-esi Caxton gaau
en Smet hem spreken over zijn verhouding
tot Clara. Dan zou hij naar "t kantoor
gaan en eenige spoedeischende zaken af
doen. Zoo mogelijk, zou hij thuisi ko
men lunchen. Dies middags wilde hij de
begrafenis van dien annien Sco-ville bij
wonen, -die op 2 uur gesteld was. Me
vrouw Hardy deelde mee, dat zij ook
■wilde ineegaan. Dan wilde Hardy een
ernstig ond-eirihoud met Gé-orge hebben,
'en verder den avond thuis doorbrengen;
tegelijk konden dan ©enige dingen ge
regeld worden mét bet oog op Zijn
dood.
George sliep zwaar tot bij elven, en
.ontwaakte met zware hoofdpijn. Verschei
dene kieeren was- Bettie zijn kamer al
ingeslopen omi te zien, of haai- broer
al wakker was. Toen hij z'n oogen
opende, stond ze aan zijn bed. Hij hui
verde ajsr hij dacht aan de schandelijke
thuiskomst en aan den blik van zijn
kelt, 't spreekt vanzelf. En óók in
de periode, toen het z.g. Bestand nog
gezegd werd te heerschen, heeft Links
hem menigmaal niet gespaard. Door al
lerlei kreten; door gedruisch van luid-
gevoerde gesprekken; door teekenen van
ongeduld, wrevel, spotternij, poogde men
hem herhaaldelijk te ontmoedigen, af te
matten, zonder eenig van Links vrucht
baar resultaat. Met taaie tenaciteit houdt
mr. Rutgers dan vol. Wacht schijnbaar-
rustig tot de heeren tot stilte gelieven te
komen. Of, gaat gelijk nog zeer ko-rt
geleden; in een der laatste zittingen vóór
het Paaschrecesje, aan het ontwerp-Ouder-
domsrente gewijd door schier fluiste
rend te redevoeren. Zoodat de stenor en
tachygrafen tot wanhoop worden ge
bracht: do president me-ent, dat de af
gevaardigde voor Hilversum absoluut niet
het woord voert, hem met stijgende drift
vermaant, te gaan spreken; den heer R.
ten slotte vóór de keuze stelt om. hot
woord te nemen o-f te moeten verduren,
dat hem dat woord zal worden ontno
men Men herinnert zich het jongste
incident, toen mr. Borgesius tot 't uiter
ste gebracht zijn ham-er in arren moede
o-p de presidi-ale tafel neersmeet, uitroe
pend, dat hij met 's heeren Rutgers
„praatjes niet te maken "had".
Bij dat incident barstte mr. Rutgeds'
temperament los. „'Ik ben al lang aan
het woord, meneer de voorzitter!"
schreeuwde de afgevaardigde, dat het da
verde door de zaal en terwijl hij
van zijn notitiepapier een spreektrom
pet]© had gevouwen. In de laatste parle
mentaire week vóór het tijdelijk uiteen
gaan der Kamer in den nacht van 14
op .15 April j.l. heeft mr. Rutgers ook
ge-sproken van een „schijnbare vriende
lijkheid". Waaronder dus bedoelde hij
de passie der politiefcerij- schuil gaat.
De vormelijkheid, het hoffelijke in uiter
lijk doen van den man van beschaving,
<die ruwe, kwetsende woorden hem
nu en dan naar de lippen dringend
weet terug te houden. Maar die volgde
hij den drang van zijn onstuimig gemoed
nog ganse,h andere taal zou spreken
om te vertolken wat er denkend aan
den politieken tegenstander in hem
omgaat.
De heer Rutgers, de strijdbare en harts
tochtelijke anti-revolutionair, is niet de
man van het compromis, de verz'oening, de
beslechting van politieken strijd. Hij zou
zich bij uitstek thuis hebben gevoeld in d-e
période, toen de vlammen, der politieke
plasisie hét Lagerhui-s da_g, aan 'dag in
lichtelaaie zetten.
Wie -den vinger durft uitsteken naar de
wetten-Talma, vindt den heer Rutgers voor
ialtijd als vijand o-p zijn levensweg. Het
durven aanranden van wat minister Talma
m-oeipaam ©n met groote krachtsiaspan-
ning^ en talent heeft o-pgebouwd, is hem
heiligschennis. (Zulk een daad acht hij
ongetwijfeld onvaderlandslievend, als strij
dig met het algemeen belang. Onder geein
voorwaarde wil hij h-ooren van een com
promis, waarbij men, al gevend en ne
mend, schipperend en plooiend; tot een
verbroederend compromis Zou raken, dat
van beide zijden dus ook van zijn
kant offers zou vergen.
Aldus is mr. Rutgers, de door Hilver
sum naar het Lagerhuis gedeputeerde.
Voor links is hij een tegenstander, kam
pioen, ;te meer in het o-o-g t-e houden en
zelfs te duchten,- waar men hier te doen
heeft met een man van onmiskenbare ga
ven, met tal-ent.
imoede-r. Bettie- zei zacht, terwijl zé
haar hand op zijn voorhoofd legde-:
Geo-rge, ik ben zoo .bang voor je
Voel je je niet lekker?
Ik h-e-b ©en gevoel, alsof m-ijn
hoofd van boven open ligt. En het
klopt, alsof er in gehamerd Wordt.
H-oe kom je zoo akelig vroeg
■Bettie onschuldig. 'Heb je te veel gegeten
bij de Bramteys
Bettie had nog nooit iemand dronken
getzien, en toe-n George den vorigen
av-on-d naar bed was' geholpen door zijn
ouders, had zij van zijn toestand niets
begrepen. Altoos had zij van haar groo-
ten broer zielsveel gehouden, en hoog
keek ze tegen hem op.
George keek z'n zusje eens aan. Dan
trok1 hij haar eensklaps dichter bij zich
-en zei
Bettie, ik ben eén slecht mrnsch.
Ik ben gisteravond dronken geweestDron
ken, begrijp je dat? En ik heb moeder
bijna vermoord
Blettie stond als .verplet bij die medec
deelingein.
O nee, Georgeriep ze. Ze trok
stiel haar hand terug, die z© hém 'toe
gestoken. had en vroeg verwijtend
Hoe kon je dat, terwijl vader
zóó is?
En da kléine Btettie, die èen gevoelig
De. vraag, welke rol de „ambitie" speelt
bij het optreden in het publieke leven van
dezen volksvertegenwoordiger, ik mag
en kan haar niet beoordeelen. Dat iemand
in de opkomst van het leven, een intelli
gente figuur van mr. Rutgers' jare*,
steeds in zekere mate door den motor
„ambitie" wordt bewogen, niemand zal
het durven betwisten. Wie de kracht,
den vurigen lust ook in zich gevoelt van.
iets tot stand te brengen voor de pu
blieke zaak, en met al den gloed vaa
zijn warm temperament liefde gevoelt rooi
de beginselen, waarvoor hij ten strijde
trekt het is immers psychologisch vol
komen verklaarbaar, dat zulk een. ook:
erkend wil worden, de plaats wenscht!
in te nemen welke hem in de gelegen
heid stelt te praesteeren wat hij kan en
wil
Eerst wanneer rijpere leeftijd meer be
zadigdheid -en evenwicht zal hebben ge
bracht. bij dezen man die inderdaad
voorbestemd schijnt om een rol van be-
teekenis te vervullen, in onze politidfcei
historie ml men de rekening kunnen
opmaken, kunnen nagaan welke factor©.»
het 'optreden van mr. Rutgers het meest),
het sterkst beheerschen
i Politicus.
Beknopt overzicht van don toestand.
De lersche opstandelingen hebben zich.
leelijik in hun lan-dgenooten vergist.
Tenminste, wanneer zijl de meening ge
koesterd hebben, dat hun voorbeeld de
geheele bevolking zou medcsleepén, dat
heel Ierland als één man zou opstaan
om hen biji te staan.
Het snelle verloop v.an den opstand)
wijst er wel op-, dat het oproer bij de
massa van het lersche volk geen sym
pathie gevonden heeft. De Sinn Fein-be-
weging schijnt er een van leiders zon
der volgelingen. Daarom bestaat ar reden
o-m aan te nemen, dat de rust in Ier
land, wanneer deze eenmaal hersteld zijn
zal, blijvend zijn zal. Wel zijn natuurlijk
nog korte opflikkeringen mogelijk, doch
met de gevangenneming der leiders is
tie oproerige beweging zeker bedwongen.
Asqtuith kan nu rustig Voortgaan met
de afwikkeling van de brandende kwes
ties omtrent, reeruiteering en algenteeruew
dienstplicht.
Zijln positie is nu wel ietwat sterker
geworden, wijl de regeering er op kan
wijzen, boe doortastende maatregelen in
Ierland to-t een spoedig succes hebben
geleid.
De toestand tussch-en Amerika e*
Duitscliland is tot nog toe stationair ge
bleven. Duitschland is nog met zijn ant
woord bezig, dat natuurlijk goed in elkaar
moet zitten, waar Idé zaak, waarom het
hier gaat, van zoo groot gewicht is.
Van geen der fronten wordt de een,
o-f andere wijlziging in den toestand ge
meld.
De betrekkelijke rust -op: de slagvelden
geeft weer aanleiding tot tal van voor
spellingen en verwachtingen, 'n Groot
Diuitsch ioffensief tegen het Engelsehe
front? Een ltaliaansch offensief in Ty
rol onder persoonlijke' leiding Yan Ca-
fljorna?
De Parij'sche correspondent Van het
voornaamste Italiaansche blad beeft ge
meld, dat, volgens de opvatting - in Pa-
rijische kringen, aan het Westerfront nieui-
kind was, viel schreiend met haar hóófd
o-p wat zij mieende dat een kussen was;
maar het was' George's hoed, die ten
deele bedekt was- met een witte bouf
fante, 'die toevallig van het bed afhing.
Toen Bettie wat ruw den hoed opnam,
als zij haar vergissing ontdekte, riep
George boos:
Jij vernielt altijd mijn goeje bul
len.
Maai- 't volgende oogenblik had hij all
spijt van -die woorden. Bettie ging heen,
gekrenkt door het onrechtvaardige ver
wijt. Bij de deur bleef zij staan. IZij
hacl iets' van Clara's- hartstochtelijk ka
rakter, ien klein als zij was, beet rij
haar broei" toe
George, als jij mieer geeft om ie
ouwe kachelpijp*) dan om je zuster, mij
best! Jij krijgt nooit meer wat van mijn
maandgeld. En ik mag dan jouw zaken
vernielen, maar ik, kom tenminste niet.
-dronken thuis' en doe moeder niet zoo'n
verdriet aau als jij. Dat is het, waar
over zij vanmorgen zoo bitter slchredde,
-en wat vaderS smart is.
Jong Engeland draagt veelal den hoogen
hoed.
(Wordt vérvoijgjd.)
1
;»i U.Lv a J„ il i