kÉD,
No. 179
Zaterdag 99 April 1916
30e Jaargang
L KKOE
riechts,
De Groote Oorlog.
I-
ndauer.
iSkschapen,
ns^te koop7
kschaap,
aar, met of zonder
n tuig,
necht gevraagd~1
zonderlAMMERS.
et of zonder Lam-
nende Springstier,
enier'swaren,
fvaars,
irrieveulen en
kalfdeiKoe,
VEU L E[NJ
een Huis
TBODE
üishoudster
jishoudster,
rpleegster.
irpleegster.
FEUILLETON.
De zeven dagen van
Robert Hardy.
50QB i I
;M" houtekamer,
tOQE
ïieuwlandsche Weg*
DE VOGEL,;Nieuw-
!OO;B i i
Jrijpskerke.
COOP
liskerke.
as, oud 17 en 14 maan-
ten Varkenshok en f
n omgaan bij
)OLSE, Serooskerke.
svraagd een j
'or Koudekerke.
JOOP
)rp), Oostkapelle,.
OOP
;ekerke.
JOQB
Zoutelande.
Jte [koop een
simeststoffen enz.
V. MAAS~Pz., Kou-
JOOP
bij J.WISSE "iSa.,
JOOP
A a g t e k e r k e.
'vosbles
VERHULST (*L.Kz.f
ur eenjjblok best
ief te bevragen Hulp-
iw- en St. Joosland.
U1J SÉ, Landbouwer,
:n metselwerk,
an, Serooskerke W.)
ndj.een
STRAUB, Kloetinge.
big D. VOS,1 Land-
jaar. Adres brieven
ndel BAURDOUX,
r<rJ3 '-Jfo
e Vlissingen kan met
geplaatst^eeni
Brieven met vol-
a adressen waar deze
trden ingewacht door
rt, Vlissingen.
.:4*U
'.it!-1
'M
-s
v'i
"J;€
''c'l
-'I
Uitgave van
de N&aml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te. Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. 3US3,
Drukkers:
Qosterbaan Le Cointre Goes.
Juist beoordeeld.
De heer De Muralt, liberaal lid voor
Oost burg, is voorstander van Staatssocia
lisme en Staatspensioen.
De Nederlander, zijn jongste rede
beoördeelend, zegt er van:
..Zijn rede kenmerkte zich door een
reeks van stellingen, elk waarvan hij mett
eenigen ophef aankondigde haar te zullen
hewijzten, zonder aan dit bewijs ooit toe
te komen. Het was zeer vermakelijk hem
te hooren, en vooral hem te zien; de
heer De Muralt herinnert in zijn rerame
loos paroxysme van woorden vaak aan
het type van gladde marktkooplui, die
zoowel koopman als goochelaar zijn, maar
op wier .handen men meer dan op hun
woorden acht geven moet. Handig ech
ter, was z ij n verdediging van het ont
werp niet. JHij vraagt niet naar gronden,
hij vraagt piet naar beginselen, hij vraagt
alléén iom de centen. Van theorieën
'trekt -hij zich niet aan, en 't allerminst
van ide Treubsche. Die „is de ware broe
der niet". Pc ware broeders zijn de soi-
ciaal-demokraten. Hun amendementen zal
hij dan ook steunen. ÏZij eenig doel is,
.zooveel mogelijk halen. Uit de zakken
van ,hen, die 't hebben, overhevelen in
de zakken van wie 'tniet hebben.
'1 Systeem laat hem koud. Je moet voor
elke regeling betalen, of je haar armen
zorg of staatspensioen of verzekering
noemt; 'tis allemaal één pot nat. Des
noods mag men dan ook de wet een
anderen naam geven, de ware staatspen-
sixmeerdei' trekt er zich niets van aan;
het komt niet in hem op te meenan,
dat de soort van "regeling, de manier,
waarop het geld besteed wordt, toch ook
voor den betrokkene niet zoo onverschil
lig kan zijn als de heer De Muralt
meent. i
Vermakelijk was zijn gebazel over de
beteeiken is van godsdienst en kerk. Als
men iemand van het slag des hoe ran
De Muralt, die gewoon is met cijfers en
Jbeton om te gaan, van „ethisch© belee-
JtemV' der verzekering hoort gewagen,
dan kijkt hij verwonderd; en denkt aan
godsdienst en kerk. Hij, de ware liberaal,
vindt die twee goed, noodig zelfs (vooral
de -kerkdienst!) maai och, ze hebben im
mers dezen oorlog niet eens kunnen voor
komen!.'! En zoo. iemand waagt het jlan
iiog-om af te dingen op de logica van
een ander!"
Wie dezen bekwamen ingenieur wel
eens in kiezersvergaderingen hoorde oreer
ren, voelt onwillekeurig deze gedachte in
zich opkomen: D1 e Nederlander
heeft dien spreker juist beoordeeld.
Vergeten wij echter niet z'ooals' jhr.
JDe Muralt de zaak verdedigt, verdedigen
de anderen voor zich in stilte ze
ook', en over eenige weken doen z'ij 'tin
't openbaar allemaal zoo.
Tweede Kamer.
De Staatsbedeeiing aan
vaard. De 0.1. doofheid
van den voorzitter en de
nationale tjjd. Afmaak-
systeem. De onderwij
zers en de duurtebgslag.
Schrale troost. Geduld
maar!
De amendementen-regen had begrijpelij
kerwijs tot gevolg, da,t de replieken uit
voeriger waren, dan gewoonlijk.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG,
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post.
Losse nummers
1.3#
„«-•5
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 et.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarden,
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
Naar het Engelsch van
Charles M. Sheldon
door v. d. M.
10)
Hardy voelde zich aanmerkelijk ver
licht na [deze bekentenis en ging nu naar
z'n kantoor. Het was nu 10 uur tem met
beving overdacht hij!, hoe de tijd veel
te kort was voor alles wat hij! nog wilde
doen. Zijn kantoor binnengaande, vond hij
op djeti lessenaar den volgenden brief,
geschreven met verdraaide hand:
Mijnheer Hardy,
„Wij uit de gieteriji, willen u maar zeg
gen, 'dat als er - weer een pot gegoten
ijzer barst, 'dat heel dicht bij: het kantoor
gebeuren zal. Als u soms denkt dat wijl
alleen maar lichamen, en geen ziel hebben,
dan zult u dat op zekeren morgen wel
anders gewaar Worden. Wij zijn niet zulke
sukkels als ide heeren soms denken." i
Dene dreigbrief was niet onderteekend,
hij wemelde van stijl- en taalfouten. Vroe
de® had; Hardy ook wel dreigbrieven ont-
Immers nu drongen zich zoovele nieu
we gedachten aan de leden op, dat zij
aan een nadere bespreking van het ont
werp niet konden ontkomen
Wij zullen echter zoo vrij zijn
met den F ranse hen slag ons door de
replieken heen te werken.
Onze bekwame partijgenoot Rutgers be
toogde, dat het amende ment- Snoeck Hen-
kemans niet de kwalificatie „onmensche-
lijk", van de regeerings tafel geuit, ver
dient. Imnjers met de twee pop, die de
regeering wil geven, kan niet eens den
hongerdood worden voorkomen.
Voorts wees hij er op, dat in Dene
marken iemand, die in eigen onderhoud
door arbeid kan voorzien, uitgesloten is
van de uitkeering en hij betoogde ten
slotte, dat de conclusies van meneer Puijs
over de houding der rechterzijde allen
grond missen, daar zij meent, dat voor
de ouden van dagen tenminste even goed
Snoet worden gezorgd als in het ont
werp geschiedt.
Inderdaad, de tegenstelling, die gemaakt
werd ten aanzien van de zorg en den
eerbied der rechterzijde voor de. ouden
van dagen is onjuist.
Hel losmaken van de ouderdomszorg
van de invaliditeitszorg brengt mee, dat
de leeftijdsgrens moet worden verlaagd.
Maar het ligt niet op den weg van de
rechterzijde, om het amenclement-Duys
over te nemen. Dat zou niet het minste
effect hebben, daar van aanneming toch
geen sprake zou zijn.
Een vervelende scène gaf weer opont
houd.
Hooren en zien verging in de zaal.
Meneer Goeman Borgesius bleek echter
weer aan z'n oude ziekte Oost-Indische
doofheid -to lijden.
Van 'het gectruisch in de z'aal had hij
nota bene niets gehoord.
Toen Rutgers even stilhield, werden,
er weer een paar collega's gevonden, die
wat 'flauwe opmerkingen ten beste gaven.
„Maakt u u nu maar eens boos!"
treiterde Ketelaar, en Duys maakte zin
spelingen- op een „slechten nacht".
Zoo wordt door min tactische eu wei
nig onpartijdige leiding de nationale, thans
zoo zeer kostbare tijd vermorst.
Sannes (s.d.a.p.) trachtte tevergeefs del
rech'tspbilösophische beschouwingen van
onzen grijzen Goeschen afgevaardigde te
weerleggen en keerde z'ich. tegen den beei?
Rutgers, terwijl de heer Van Vuuren (r.-k.)
de kwestie van de uitsluiting der be
deelden nader beschouwde.
Nadat nog een paar amendementen bij
den grooten hoop gevoegd waren en pa-
dat een paar pleiters Ivoolen en Lim
burg getracht hadden ze aannemelijk
te maken, kwamen ze alle in stemming.
Het voorstel Bos (opneming van be
deelden) is z'. h. s. aangenomen.
Verder werd nog aangenomen een re,-
dactioneele wijziging van den heer Van
Idsinga en eenzelfde soort, wijziging van
de heeren Kooien en Rutgers. Overigenis
stond de linksche schare gereed om allej
wijzigingen op artikel één af te wijzeni
met meerderheid v,an stemmen (rechts
tegen links). Afgestemd werd het voorstel-
Snoeck Henkemans om de uitkeering al
leen te geven als men niet in staat is
te voorzien in het noodzakelijk le
vensonderhoud van zich en zijn gezin.
Het bleef aldus eenvoudig„het levens;-
onderhoud, enz.". Afgestemd werden de
amendementen der heeren Kooien en Rut
gers om de leugennamen „recht" en
„ouderdomsrenten" te doen Vervangen
vangen, maar hiji had er nooit, veel om
gegeven. Hijl ging prat op zrjn „stalen
zenuwen" en al dergelijk gedoe maakte
hem maar wrevelig. Alleen een lafaard
zoo stekte hij zich geruist kon zulke
anonieme brieven schrijven. Ook dezen
morgen was hijl weer verstoord hij; het
zien van het pamflet,, Juist de bijzondere
omstandigheden van "dezen dag maakten,
dat hij zich dit geschrijf zeer aantrok.
Maar niettemin kon hij zich toch niet
onttrekken aan de zelfbeschuldiging, dat
hiji van het ongeluk in de gieterij lartgl
niet vrijuit ging. Het was wel niet spe
ciaal zij werk, de machines te inspetó-
teeren ,maar hij gevoelde scherpi, dat nul
de gewone ambtenaar afwezig was' ge-
weest, hij diens inspectie had moeten
nemen. Een .rechterlijk onderzoek zou
hem ongetwijfeld officieel vrijspreken.
Maar voor God's aangezicht voelde hij
zich terdege moreel schuldig.
Terwijl Hardy dit alles overwoog, kwam
Burns binnen. JHij) keek gemelijk en spraJk
op boozen toon:
Mijnheer, zoowat |de helft der- mannen
is vanmorgen weggebleven. De dood van
Scoville en jde kwetsuren der andere lui
hebben een slechte uitwerking gehad.
Hardy verkreukelde zenuwachtig den
dreigbrief en zei: - t
Mijnheer Biujrns, ik wou u meededen,
door ware termen. Vervallen is het amen-
dement-Lohman om den waren naam van
staatsarmenzorg aan dit ontwerp te hech
ten. Afgewezen is het jongste amende
ment van den heer Kooien omtrent de „ge
regelde uitkeering". Alles wat. van rechts
kwam behoudens een paar zinsver-
betcringen werd zonder consideratie
van de baan .geholpen. Na dat slach-
terswerk was artikel één dus aangeno
men.
In de avondvergadering js weer lang
en breed gesproken over den duurte-
toeslag.
Als 'torn positie-verbetering gaat wil
len Jan en alleman het woord voeren.
In eerste instantie hebben nu dertien
leden hun opmerkingen ten beste gege
ven. En dat terwijl men wist, welken
weg het ontwerp zou opgaan, n.l. deu
weg na.ar het Staatsblad.
Het lag voor (le hand, dat de ministers
niet meer tot ruimere concessies te be
wegen waren.
JHet eind was dan ook, dat bet wetje
'z. h. s. werd aangenomen.
De onderwijzers kregen van onzen pre
mier een troostwoord mee, dat we hier
Willen herhalen.
De heer Gort dan wees er op, dat
de duurtetoeslag een zuivere erisisuitgav©
is en absoluut niet bedoeld is als een
salarisverhooging.
Men lean dat Ixhreu ren, doch het is
nu eenmaal zoo.
Het zou de vraag kunnen zijn, of de
onderwijzers in deze regeling thuis be-
hooren, omdat zij niet in dienst van den
staat zijn.
Nu zij echter zijn opgenomen in de
regeling, staan zij met alle anderen ge
lijk en er is geen reden voor eenige uit
zondering. Waren zij er buiten gelaten,
dan hadden zij gelijk gestaan met alle
andere .staatsburgers. De onderwijzers
zien dit over het hoofd. Dat wil niet
izeggen, flat de salarisregeling voor de
onderwijzers voldoende is. Integendeel)!
De .minister wilde dit openlijk erken
nen, dochwaar haait hij de oeiv-
ten.
Met. collega Van jGrijn samen weel, hij
niet meer los te krijgen.
De .troost blijft schraal; maar toch blijft
er ,nog een schoone zaak voor de onder
wijzers .over.
Geduld
Beknopt overzicht van den toestand.
Uit verschillende deelen van Europa
en ook uit andere werelddeelen berei
ken ons nieuwstijdingen, welke waard
zijn aan een korte beschouwing onder
worpen te worden.
Het zij ons vergund den lezer in
den geest eerst naar den Balkan te
voeren.
Griekenland komt meer en meer in
het nauw en als er geen gunstig© wen
ding komt, wordt het zeker hei kind
van de rekening.
Griekenland had pertinent geweigerd
om den Serviërs1 toe te staan van de
Grieksche spoorwegen gebruik te maken.
Dit was een verstandige daad, die
echter op de Servische regeering een
pijnlijken indruk heeft gemaakt en bij
Engelschen en Franschen kwaad bloed
heeft gezet.
De aanmatiging der geallieerden wordt
flat ik mijl schuldig gevoel aan het ver-
Waaiioozen der gewonde werklieden. Wie
zijn het ,en hoe staat het, met hun ver
wondingen?
Burns keek verrast op, doch hijl gaf
terstond het verlangde antwoord. Met ge
bogen hoofd luisterde Hardy toe. Einde
lijk zei hij kortaf:
Ga met mij naar de gieterij.
Zij Verlieten het! kantoor en liepen langs
de herstellingswerkp'laatsen naar de gie
terijen. Zelfs op diezen helderen winter
morgen was !dje atmosfeer er benauwd
en dof. Die vuren der smederij gloeiden
als dofrood© wolken achter den ver-
stikkenlden rook, en als schimmen uit
liet hellerij'k bewogen zich de halfnaak
te stokers voor de, helroode vuren. Har
dy huiverde als hij! eraan dacht, dat men
een gansche week in zu,lk een omgeë
ving moest arbeiden. Hiji herinnerde zich,
hoe men hem twee maanden gelleden ver
zocht had', toch Ventilators te doen aan
brengen, Idie reeds in andere gieterijen
met succes waren gebruikt, en die de
zware, met gas bezwangerde lucht door
teen frisschen wisselstroom; dragelijk maak
ten. Maar de Maatschappij had het ver
zoek van de hand gewezen.
Hardy en zijn ingenieur toefden even
aan den ingang der gieterij, waar den
vorigen dag hetj droeve ongteluk had plaats
nu met den dag grooter, zoodat van
een ernstig streven, om de rechten van
het „neutrale" Griekenland te eerbiedi
gen niets te bespeuren valt.
De Engel sche hebben nu ook het
Grieksche telegraafkantoor op Chios, be
zet.
JDe prefect van het eiland wilde eerst
tegenstand bieden, doch ontving van de
regeering de opdracht slechts te protes
teeren.
Minister-president Skoeloedis heeft aan
een vertegenwoordiger van ©en buiten-
landsch blad verklaard dat, zoo de
entente vast blijft houden aan haar eisch
om de Servische troepen over de "Griek
sche spoorwegen te vervoeren, Grieken
land deze spoorwegen zal opblazen.
Op verlangen van Coenaiïs', den mi
nister van hiiinenlandsehe zaken is er
een ministerraad gehouden om de vraag
te behandelen of te Athene de staat
van beleg zal worden afgekondigd. Alle
ministers waren het er over eens, dat-
deze maatregel noodzakelijk was.
De zitting van den ministerraad is
daarna onderbroken, waarna Skoeloedis
zich tot den koning begaf, die zijn
toestemming tot deze maatregel gaf.
Men begrijpt 'dat deze krasse houding
de gemoederen der Grieken, die tot nog
toe sjpchts lafhartigheid bij de regee
ring gevonden hebben, in beweging ge
bracht heeft.
Om in de huurt te blijven, vertellen
we nu iets .van den strijd bij het Suez-
kanaal.
Ten oosten van dit kanaal zijn in de
laatste dagen enkele meer belangrijke
oasen-gevechten geleverd, die er op wij
zen, dat de Turken daar sterkere troe
penmachten hebben samengetrokken.
Hierdoor wordt het feit verklaard,
dat het Suez-kanaal alleen hij hooge uit
zondering door koopvaardijschepen be
varen wordt.
Dezer dagen is er nog een Hollandsch
stoomschip doorgekomen, doch de op
varenden .kregen den indruk, dal op le
vendige actie in de buurt gerekend
wordt.
De Engelschen concentreeren er groo
te troepenmassa's en duchten zeer
de macht der Turken.
Op het Verdun-front heersc'ht betrekke
lijke rust.
Zijn die plannen der Duitschers mis
lukt'?
We gelooven liet niet.
Z-elfs' al beteefcenl de stilte hel einde
van den Verduuslag, dan kunnen de Duit
schers altijd nog met recht zeggen, dat
het hun gelukt is het groote Fransche
offensief te beletten.
De toestand in Engeland is uiterst
kritiek. 1
Den opstand in Dublin is nog mietj
voor goed de kop ingedrukt. 1
Voor Engeland brengt het oproer de
noodzakelijkheid mee van het zenden
van krachtige troepen machten.
Aspuith deelde wel mede, dat de reeds
gezondene troepen voldoende waren, maar
sir John. Maxwell, die nu de macht in
Ierland 'in handen heeft, zal waarschijn
lijk wel 0111 nieuw® versterkingen moe
ten vragen, wanneer de beweging oogen-
blikkelijk nog ernstiger omvang zou aan
nemen dan Asquith reeds toegaf.
Maar juist de kwestie van troepen-
toevoer is een van de meest kritieke
vraagstukken, die den toestand in En
geland op 't oogenblik bebeerschen
gehad. Slechts Weinige arbeiders waren
aanwezig. Har'dy beval den ingenieur de
manneu bijeen te roepen aan het andere
eind der jgieterij'i hij wilde hen totespreken.
De mannen zetten hun werktuigen t|er
zijlde en kwamen om Hardy heen staan,
't. Waren meest Noren en Duitschers, teen
enkele Ier of Amerikaan was er onidteit
Even keek Hardy hen aan; dan sprak
hiji langzaam1 en met heldere stem:
Gij' kunt allen den arbeid laten lig
gen tot na Scoville's begrafenis. De ma
chinehal moet geheel geïnspecteerd wor
den.
De arbeiders stonden een oogenblik Ver
steld. Eindelijk trad een groote Deen
vooruit en zei:
Wij vinden het niet aangenaam; in
deze dagen zonder werk te zijin. Wij kun
nen de verdiensten niet missen. Geef ons
dan. werk in een andere afdeeling.
Hardy keek den man even doordrin
gend aan en hernam kalm:
Het lojon zal1 u ook voor deze dagen
ten volle worden uitbetaald.
De mannen stonden opnieuw versteld.
Ze keken verward, geloofden het niet.
En Hardy keek hen met rustigen blik
aan. Weer trad de Deen nader en zei nu,
maar meer bescheiden
Mijnheer, wij vermoeden dat u| het
gezin Van den doode, en de gewonden
Een stervend volk.
Aan een Servisch blad is ontleend hek
volgende van den Serviër Pesjitsj-Gos-
toesjki". „Wij Serviërs", schrijft deze,
„hebben bijl een zielental van 2.9 milli-
oen in het .jaar 1912 402.000 soldaten
te velde gebracht. Dit aantal is door wij1
len den minister Lazar Patsjoe op grond
van de verzorgingslijsten van het legjei'
vastgesteld1. Sedert hielden verdere op
roepingen niet op. Door vijanden omringd,
streden we tot den laatsten druppel
bloed, streden we naai' alle zijden, ter
wijl ons volk van honger stierf. Servië
is nu, als België, door vijianden veroverd,
het heeft echter tevens haast geen man
nelijke bevolking meer. Een deel is ge
dood, een ander deel gevangeneen
fleel vluchtte naai' Albanië, waar hel te
gronde ging; 38.000 jongelingen, wier op
roeping aanstaande was, werden door on
ze vluchtend© troepen naar Albanië ge
voerd. Weet gij, hoeveel daarvan naar
Korfoe kwamen? Nog geen 10.000. De
overigen kwamen om in de sneeuwvelden
van Albanië, aan de grens van het ver
sterkte kamp .yan Valona, waar men de
Senders niet binnen liet uit vrees, dat
'ze de cholera in het kamp zouden bren
gen. Zoo ginig yle bloesem van de Ser
vische jeugd te gronde, te zamen met
de veteranen van drie oorlogen! Slechts
overblijfselen werden ten slotte naar Kor
foe en Biserta gebracht
„In de bewering, dat het Servische
volk sterft, is geen overdrijving. Toen wij
in 1912 den oorlog tegen Turkije be
gonnen, tel'de men in Servië. 2.9 milli-
oen menschen van beiderlei kunne. 1*
het verloop van vier jaren heeft dat klei
ne volk vier oorlogen doorgemaakt. Wie
kan tellen, hoeveel wij in den strijd tegen
Ide Turken, d© Bulgaren, de Oostenrijkers,
Üe Duitschers en wederom de Bulgaren
hebben verloren? Vele honderdduizenden
zijd het! Hoe Velen gingen te gronde aan
cholera en typhus? Vele honderdduizen
den! En hoevtelen gingen te gronde tij
dens het offensief van Duitschers, Oosten
rijkers en Bulgaren
Hoe yelen kwamen om in d«
sneeuwvelden van Albanië, toen het ge
heel© volk vluchtte? Men weet dat dui
zenden hierbij: het leven lieten. Men voled-
de zich met schoenleder, dat in stuk
ken gesneden en gekookt werd. Moeilijk,
is het onze offers te tellen
„Zij, Idie eindelijk Korfoe af Tunis be
reikten, leefden nauwelijks en velen stier
ven in deze plaatsen van herstel ten
gevolge van uitputting
„Mocht ook een Groot-Servië ontstaan,
dan zal het alleen uit vrouwen, kinderen
ten onbebouwde akkers bestaan. Wij, de
overlevenden, vragen ons afhoe, op
welke wijze zal ide wedergeboorte wan
liet Servische volk plaats hebben? Waar
toe is een Groot-Servië noodig, als eu
geen Serviërs meer zijn!"
Korte Oorlogsberichten.
De „Times" meldt, dat een Itali-
aansch officier van gezondheid, die aan.
het Italiaansche front dienst 'doel, een
brief heeft gezonden, waarin hij zlegt,
dat in blikken verduurzaamd vleesch
uit Amerika kleine stalen haakjesi, ran
microscopische afmeting, zijn ontdekt. De
Italianen, die meenen dat de Duitschers
in Amerika daarbij de hand in het speè
hebben gehad, hebben natuurlijk het. ge
bruik van het gevaarlijke vleesch on
middellijk verhinderd.
helpen wilt. Ik ben aangewezen om' geld1
in te zamelen voor de arme gewonde
makkers. i'
Hardy bemerkte, dat hij te doen had
met een gevoelig man; den Dieen- ston
den de tranen in de oogen toen hij eraan
toevoegde: I
Mijn broeder heeft z'n beide oogten
verloren.
Hardy onderdrukte een snik; dan tast
te hij in z'n Jbenrs ©n gaf al het aan
wezige gelid aan den Deen. Doch toen
hij: zag, dat het maar 10 of 12 gulden was,
trok (hij ook z'n portefeuille en over
handigde alles, wat er aan plapiergeldl
in was.
Allen waren ten hoogste Verrast. Men
wilde hem bedanken, de hand drukke^
maar Hardy weerde het af:
Neen, neen, geen dank. Ik zal nog
tneer doen.
Haridy ging heen; het Was hem, of
de grond onder hem deinde. Wat Jbetoe
kende al zijin geld, vergeleken bij die metl
gas overladen spelonk! Hiji kon maar niet
terugdringen dien vreemd-starenden blik
'van den doode, toen hij hem den hoofd
doek had afgenomen.
(Wordt vervolgd.)
Li!! .1
I i
ïh
