No. 153
Dinsdag 38 Maart 1916
30e Jaargang
[paters,
koop,
nsknecht,
wame
techfs,
Ister
PEK.
iagd
woning
ngels
echt
Lnecht
tode
■school
f S
Feuilleton.
De Groofe Oorlog.
taane.
rs,
uizen en
e.
ie,
belicht.
OVERWINNING.
interc. 317).
ing of een
omgeving
elle.
E
ekerke.
5 April. J.
rens.
j. B. Maat-
Ee bevragen
lewoutsdrjk.
•z. Domburg.
tOPPEJAN,
le tuigen, te
iurg.
1, Goes.
inkplein
Middelburg.
kan beslaan,
,N,
lpliaartscujk-
pndijke.
>gd:
rer te Goes.
fcR, Souburg,
Idekerke.
1
IMIJSSEN te
40 jaar. bij
>OES.
r a a g d een
|en Secretaris
jt Bestuur
Uitgave van
de Xaanil. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUSJ - L, BORG.
Drukkers:
Oo&terbaan Le Cointre - G^ss.
Zij, die zich met ingang van 1
April a. s. op „De Zeeuw" abon-
nee ren, ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers gratis.
School to Schiermonnikoog.
Door tusschenkomst van Boekh. fanoy
van Q. te G. fl. N. N. te WestkapeUe
11. C. C. V. te 's Gravenpolder fl,50.
Gevonden in de collecte Geref. Kerk te
Heihkenszand f 10. Idem in het berke
zakje der Geref. Kerk te Kapelle-Biezte-
linge f2,50.
Totaal met het.vorige f505,27i/2.
De f:500 die wij ons hadden voorge
steld, te moeten hereiken zijn er dus.
Hartelijk, hartelijk dank voor zoo veler
niiJden steun.
De Heer© zegene gevers en geefsteip
en gaven.
Op verzoek van ds. Hasper blijven wij
ons editor belasten met de zending van
nagiften.
Dat doen wij gaarne in de stille hoop
dat Richteren 8:2 ook in dezen, moge
vervuld worden.
ËJko gave, hoe klein ook, zal derhalve
door ons alsnog worden verantwoord.
Offer.
Het artikel „Offer" in de Nieuw©
7, e e u w s o h e maakt aanspraak op onze
beantwoording.
Het opschrift zegt eigenlijk reeds ge
noegzaam waar de redactie liet. oog
op heeft. Zij meent, dat de Zuid-Betie-
landsch© Katholieken een „offer" bren
gen, wanneer zij bij de a.s. Statenver
kiezingen geen Roomsehen candidaat
stelten.
Nu is een offer altijd mooi, wanneer
In blijmoedig gegeven wordt; geljjfc in
den ouden dag de vrome Israëliet in
den Tempel deed. Maar eetn offer is
niet inooi, wanneer men het met tegenzin
brengt, gelijk dezer dagen Eerdmans,
Otto en Kappeyne in de openbare ver
gadering van de Amsterdamsche vrij
zinnig© kiesiveieeniging zeiden, te doem,
door do aanvaarding! van de onderwijfe-
voorstelten der Bevredigingscominussie.
Turners Eerdmans zei: „Het wordt een
opoffering van onzen kant, waar
wij! niet beter Van zulten worden."
Otto stelde vast dat wij) (de voorstan
ders der openbare school) „mot het
tot standkomen der onderwijfe-pnoifica-
veel opofferen."
Terwijl Kappeyne er aan toevoegde,
dat „de liberale partijl belangrijke gel
delijke offers zal moeten brengen."
Hier is een offeren met tegenzin Waar
aan wij) geen waarde hechten.
ödt geldt echter niet van het offer
dat de Nieuwe Zeeuwsche be
doelt. Dit offer is door de Roomschen,
voorzoover zij Rechte van de bekende
princaëele scheidingslijn staan, steeds
met groot© toegevendheid gebracht; en
bij ieder© behaalde overwinning was
hun blijdschap minstens even groot als
de onze.
Wat trouw aan de coalitie aangaat,
staan de Roomschen hooger en vaster
dan vele Chr. Protestanten. Men telt
ze onder deze laatsten bijl duizenden
in dern lande, bij honderden in onze
eigen provincie, die nimmer te vin
den zijn voor het stemmen op een
iRoomsche, en er geen bezwaarde cons
ciëntie op hebben, wanneer ze, ter
wering zelfs van den meest ach tens -
E&a verhaal uit het kerkeljjk leven van
Noord-Amerika.
54)
door v. d. M.
Nadruk verboden.
Allan kwam dien nacht niet al te best
^P- Pf bennnermgen aan zijn prille
jeugd, het hartelijk welkom in de ouder
lijke wonmg, de aanstaande ontmoeting
met Nelly Grayson, de rit met haar al
teen van het station naar huis, dat alles
dreef den slaap weg en hield hem bezig
in zenuwachtig vooruitdenken.
Baat na middernacht viel hij eindelijk
in slaap.
De zon stond al vrij hoog aan den
.vtmlend-blauwen hemel en het gansche
huisgezin was al present, foen .Allan's»
diepe slaap gestoord werd door een luid
geklop aan zijn deur.
„Allan, sta op kerel! Het is al bijna
tijd om naar het station te rijden'f"'
Allan stond spoedig op, kleedde zich
ia een ommezien en rende de trap af
om te gaan ontbijten. Na het ontbijt ging
2Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
„0.05
Prijs der Adverteniiën:
15 regels 0.50, iedere regel meer 10 ct.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
waardigen Roomsche, gestemd hebben
op den minst eerbiedwaardigen radicaal!
Dit belmoren wij voor de zooveelsta
maal nog eens te constateeren.
Wij begrijpen dan ook de klacht uit dien
hoek, dat men mam aldoor er op uit
moet om den antirevolutionair A. en den
christelijk histoirischeü R in de Staten,
te brengen, doch dat men dezerzijds den
Roomschen candidaat, zoo die een enkele
maal gesteld wordt, in den steek laat.
Wij kunnen dan ook niet nalaten de
alleszins gegronde en billijke klacht van
de Nieuwe Zeeuwsche aan onze
eigen l'ezers voor to leggen en ook onze
eigen bemerking nogmaals te herhalen
daf fnaar geregeld om den steun defl
Roomschen gevraagd wordt, terwijl onzer
zijds niet voldoende gesteund wordt de
poging der Roomschen om naai- den regel
der evenredigheid in 't district Goes op
althans één Statenzetel beslag te leggen.
Wij weten natuurlijk niet wat de Room
sche Centrale besluiten zal. Besluit zij
in de vacature-Kakebeeke (de heer Ra-
kebeeke werd indertijd in de vaoatuire-
Lucasse gekozen) een R. C.-candidaat aan
te bevelen, het zal haar recht zijn, en
de plicht der dankbaarheid gebiedt in dat
geval den antirevolutionairen deze oandi-
datuur te steunen. In dien geest zouden
wij1 bereid zijn te adviseeren.
Alleen maar veroorloven wij ons do
vraag of een dergelijke candidatuur nu
wel' effect zou sorteeren. Wij vertrouwen
dat een en ander door onze Coalitie-ga-
nooten ernstig zal worden overwogen en
besproken.
In Juni a.s. zal het in Zeeland gaan
om de meerderheid.
Op 't .oogenblik is de verhouding 22
rechts (als men den heer van Dalsum
bij rechts rekent) en 20 links.
Verliezen wij ook maar één zetel dan
zijni (de Staten op het doode punt of
„om".
Wij wenschen ons echter van elke spe
culatieve overweging te onthouden. Wij
noodigen onze Kiesvereenigingen uit. bij!
het opmaken van het proces-verbaal re
kening te houden met het artikel „Offer"
van de N. Z, Crt. en onzen reflex daarop.
Do jongde curatersboKoeming te Delft.
Wij lezen in de Nieuwe Courant:
„De benoeming van den afgetreden
gouverneur-generaal Idenburg tot cura
tor der Technisch© Hoogeschool, hoe
wel op zich zelf zonder eenige beden
king, geeft aanleiding tot de opmer
king of het wenschelijk kan worden
geacht, dat langzamerhand de curatoria
van onze hoogescholen bij voorkeur met
mannen die tot de politieke partijen!
der rechterzijde behooren, worden be
zet.
Het college van curatoren der Leid-
sche Universiteit bestaat thans uit de
heeren Jhr. Mr. W. H. de Savornin
Lohman, Jhr. Mr. N. C. de Gijselaer,
Mr. J. A. Loeff, E. C. baron Sweerts
de Landas Wyborgh en Prof. J. D
van der Waals. Dat van de Delftsche
Hoogeschool na de jongste aanvulling
uit de heeren Prof. W|. H. Nolens, Mr.
L. W. C. van den Berg, A. F. Iden
burg, Dr. J. L. Cluysenaer en J. Kraus.
Geheel onverschillig kan ons deze
„pénétration pacifique" niet laten.
De Nederlander merkt raak en
ironisch op:
Voor de ontwikkeling der wetenschap
en de rustige rust van Nederland was
ongetwijfeld de toestand van voorheen
veel gezonder, toen de vrijzinnigen van
alle gading zorgden dat alleen zij de
zetels bezetten, die op de intellectueele
ontwikkeling yan ons volk invloed gun
nen uitoefenen:
Laat de Nieuwe Courant toch
zwijgen.
Ons komt het monopolie toe van het
klagen over benoemingen
En het past der vrijzinnigheid niet het
hoofd op te steken, als een enkele uit
zondering op het immer nog veel gebrui
kelijke partijdige en weinig-liberale benoe
mingssysteem ^geconstateerd, wordt.
ihiji terstond met z'n vader mee, om het
fiere tweespan te gaan optuigen voor
den rit naar het station. Met blijden ouder-
trots staarden Rutledge en z'n vrouw
hun zoon na, toen hij met de keurige
equipage uitreed, strak de teugels hou
dend als een wel onderricht koetsier.
„Een goeje jongen toch", zei zl'n va
der.
„Ik heb altijd wel geweten, dat mijn
Allan een groot ,werk zou doen In de
Wereld", zei z'n moeder, een traan van
geluk wegpinkend. „Hij heeft den zielen
adel van Abraham Lincoln en den moed
van Maarten Luther. Ik wist het wel,
ai^ overwinnen zou in Wellington.'"
Al spoedig nadat Allan het station had
uereikt, stoomde de trein uit Des Moines
innen. Het hart klopte hem ontstuimig,
toen hij onder de weinige passagiers Nel
ly Grayson zag uitstijgen. Zij keek nieuws
gierig rond, hun oogen ontmoetten elkan
der.
„Ah Allan,'! rriep zij hein tegemoet,
zoo blij-opgewekt dat hij zijn ooren nau
welijks gelooven wilde. Hij stond op 't
punt, even gul te zeggen: „Dag Nel; ben
je blij me te zien?" toen zij zich snel
herstelde en eraan toevoegde „ik bedoel,
Ds. Rutledge".
BsfenoM .---verzicht van den toestemt
De pas ingetreden Lente heeft zich, ge
kenmerkt door een merkwaardige rust
op de slagvelden.
Zeker, we hebben wel melding kunnen
maken van heftige artilleriegevechten en
van vreeselijke mijngevechten, doch tot
een algemeen offensief, op alle punten
van het front, met alle beschikbare man
netjes, om het koste wat het wil een
doorbraak te forceeren, is het. vooralsnog
niet gekomen.
Wat er over de gebeurtenissen,, zoowel
op het Ooster- als op1 het Wester front
gemeld wordt, biedt weinig aanleiding
tot nabeschouwingen.
De spanning duurt nog voort.
Doch geen enkel feit deed zich zelfs
voor, dat als een aanwijzing omtrent het
Vermoedelijke verdere verloop van het
bedrijf aan die spanning eenige bevredi
ging zou kunnen brengen.
Wat de worsteling in het Westen be
treft, meldt het Duitsche communiqué,
dat gisterochtend vroeg de Duitsche stel
lingen hij St. Eloy ten Z. van Ypereni
door do Engelschen door een mijnont-
ploffing beschadigd zijn geworden, en wel
over een lengte van 'n 100 M.
De daar staande compagnie kwam er
slecht af.
Overigens mijngevechten bij Vermelles,
en mijngevechten elders. De Éngelscihen
hebben Lens weer eens tot mikpunt voor
hun granaten gekozen.
In het Oosten heeft ondanks de ver
bitterde actie, welke daar wordt ontwik-
keld, nog steeds de vermoedelijke verdere
ontvouwing van de operaties zich niet
duidelijker afgeteekend.
Door de Duitsche tegenaanvallen zijn
de kleine .vorderingen der Russen telkens
weer in gevaar.
Zoo blijft .men in volle onzekerheid!
dus over de ontwikkeling, die het oorlogs
bedrijf hier pemen zal, of de Russen
er zich ten slotte toe zullen bepalen tot
het innemen van sterkere defensieve stel
lingen, om zooveel krachtiger weerstand
te kunnen bieden aan een nieuw offensief,
dan wel .of zij verdere plannen hebben
en die .volvoeren zullen door het terug
dringen van hun tegenstanders.
Het Oostenrijksohe communiqué erkent
nu achteraf het voor eenige dagen door
de Russen gemelde voordeel aan den
Dn jester.
Voor de resultaten van den onderzeeërs
oorlog verwijzen we naar de „losse" be
richten.
Mijnen en torpedo's worden kwistig uit
geworpen, zoadat letterlijk iederen dag
slachtoffers gemaakt worden.
Gisteren is weer een Nederlandsch ko-
lenschip gezonken.
Dat sloeg hem in één slag neer; hij
meende, dat zij aan zijn oogen spoedig
had gezien, hoe hij gesteld was en dat
zjj met voorbedachten rade nu ineens
weer zoo vormelijk was geworden.
„Ik zal haar met mijn attenties niet
lastig vallen", overdacht hij; zij is moe
ders gast en ik zal vandaag niets in
tiems tot haar zeggen".
Nelly op haai- beurt dacht: „Hij wil
wel vriendelijk maar niet tè vriendelijk'
zijn; hij zal mijn hart niet kennen van
daag".
Zoo geschiedde het, dat een droevig
misverstand deze twee zoo op elkaar aan
gelegde naturen ver van elkaar verwij
derde, terwijl zij naar de boerderij reden.
Had de electrisch© vonk „ik heb je lief"
klaarder gelicht in beider oog, hun har
ten waren als ineengevloeid. Maar Nelly
moedigde niet aan en Allan doofde de
vonk, die ondanks hemzelf bijna ontvlamd
wiai©.
Toch was het een rit, die lang in
beider herinnering leefde. De weg liep
langs de rivier, door hoornen overscha
duwd. Toen zij zóó dicht langs den oever
reden dat zij het water konden hoo
ien klotsen tusschen het riet, Vroeg
Allan:
De „Tel." verneemt uit goede bron, dat
er gegronde hoop bestaat, dat het on
derzoek van het wrak der „Tubantia"
tot resultaat zal leiden. In ieder geval
zijn de moeilijkheden, waarmede het dui
ken gepaard gaat, niet. zoo groot, als
men aanvankelijk had vermoed.
Men heeft kunnen vaststellen, dal het
schip, terwijl het zonk, is gekanteld en
wel op zoodanige wijze, dat het gat in de
romp thans naar boven ligt. Zooals men
weet, is cle zee op de plaats waar de
„Tubantia" is gezonken, ongeveer 32 me
ter diep. Daar het schip zelf 22 meter
breed is, bevindt zich dus het gat slechts
10 meter beneden den waterspiegel.
De torpedo heeft bet schip in de ko
lenbunkers getroffen en het is dus daar,
dat men naar de overblijfselen van het
projectiel zal moeten zoeken.
De Labour Leader, het orgaan van de
onafhankelijke arbeidsparty in Engeland,,
is van meening, dat do vooruitzichten op
vrede gunstiger worden. De Fransche
minister van financiën heeft er al op1 ge
zinspeeld, dat ide vrede in 't zicht is,
icn tl. ie uiting mag gelden als veelbeteeke-
nend voor de gevoelens aan de overzijde
van het Kanaal'. In Engeland is de laatste
weken een wending gekomen in de open
bare meening. Zij, die openbar© verga
deringen hebben toegesproken, kunnen er
van getuigen. De kentering zal binnenkort,
tot uiting komen en voor de zomer ten
einde is, zal zij sterk de aandacht trek
ken. De Labour Leader- acht nu reeds den
tijd voor de onafhankelijke arbeidspartij
gekomen om met recht te pleiten voor
een onverwijld© schikking. Het is nu mo
gelijk zoo: vrijuit te spreken als enkele!
maanden geleden niet ware geduld.
Vrouwen aan het Russische front.
Het gebéurde bij Novastolky, al
dus een front correspondent in de „Dciily
Telegraph". De Russische troepen had
den juist een schitterende overwinning
behaald. De verslagen Duitschers bom
bardeerden liet dorp, dat weldra in
vlammen stond. Voor ons was het zaak
te houden w'at we eenmaal hadden en
zooveel mogelijk de bosschen te bezet
ten, ten eind© het den vijand onmogelijk
te maken om zich daarin terug te trek
ken. Dus werden onze reservetroepan
in die bo.sschen gestationneord. De man
nen zaten om de kampv uren en keken
met een onverschillig gezicht naar den
Voorbijtrekkenden stoet van vluchtelin
gen en gewonden.
Langzaam aan marcheerden de nieuWo
regimenten in de richting van den vij
and. Zij moeten den aanval voortzet
ten en de uitgeputte troepenmachten
vervangen.
Met mijn camera in de hafrd sla ik
de troepenbeweging gade.
Plotseling ontdek ik '©en soldaat die,
Wanneer hij ons ziet, onmiddellijk 'ach
teruit wijkt en zich bij de anderen weex
in de achterhoede voegt. Deze beweging
alleen is voldoende om mijn aandacht
f© trekken, en ik zie met verbazang dat
die soldaat lang haar heeft en de
oogen van een vrouw.
Als ik mijn metgezellen er naar vraag,
antwoorden zij: „Ja zeker, dat is een
vrouw. Hebt u nooit gehoord van een
zekere Veraeen goed, dapper sol
daat die reeds ©en decoratie heeft ver
diend." i
Hoewel Vera zeer handig mgfn camera
wist te ontwijken heb ik haar toch
kunnen opnemen. Ze is krachtig ge
bouwd, heeft een gezonde kleur en
oogen waaruit noch verlegenheid, noch
„Herinnert ge u den avond, dat ge in
ihet kamp liederen hebt gezongen.?"
„Ja zeker welWat hebben we het
dien avond gezellig gehad".
„Ik wou, dat het altoos had voortge
duurd", zei Allan warm.
Nelly begreep hem niet en zweeg. Hij
voelde het als een tweede afwijzing en be
gon met haar te spieben over haar tocht
naar Europa.
„U moet vooral Schotland gaan zien,
en de plek bezoeken waar Robert Burns
en Walter Scott hebben geleefd", begon
Allan.
„Wij zijn van plan, opl onze terug
reis Engeland aan te doen".
„Wat is al zoo uw reisroute?" vroeg
Allan weer, blij een „neutraal" onderwerp
te hebben, waarover in bijzonderheden
lang te spreken viel. Nelly greep even
zeer dankbaar de gelegenheid aan, en
vertelde in alle bijzonderheden de reis
plannen. Zij zouden van New-York eerst
naar Egypte gaan, vertelde Nelly, en
„Ik heb een goede vriendin in As-
syoet, die hij de medische zending werkt.
Zij is hoofdverpleegster in de operatie
afdeel ing van het Amerikaansdhe hospi
taal daar".
Verder zou de reis van Egypte naar
behaagzucht spreken. Ze draagt preciea
dezelfde uniform als haar kameraden
met wie zij alle wederwaardigheden van
den veldtocht trouw deelt.
Doordat ze gewond werd, heeft men
ontdekt tot welke sekse zij behoorde,
soldaten die wisten wie hun kameraad
ivas, hadden het feit steeds angstvallig
voor hunne superieuren verborgen ge
houden.
Bij een van de regimenten die in
Galicië vechten heb ik een tweede vrou
welijke soldaat ontmoet. Een officier
vertelde me dat ook hier de kameraden
het feit voor hun superieuren verborgen
hadden gehouden. De officier zelf kwam
er bij toevaJ achter. „Hij wou den
soldaat wegens zijn goed gedrag tot or-
donnance bevorderen en liet hem daar
om bij 'zich komen. Het gezicht van den
jongen man, meer speciaal do oogen,
trokken zijn aandacht. Hij begon te vra
gen; eerst volgden ontkennende antwoor
den, maar ten slotte, toen het meisje
min of meer in het nauw gedreven werd,
begon ze te huilen en bekende alles.
Ze had in de maand Mei onder den
naam Tanja Kakourine dienst genomen.
Ze was 16 jaar en slaagde er door
het dragen van een langen mantel in
haar meisjesfiguur te verbergen.
Al de moeilijkheden van den dienst,
ial de gevaren van het slagveld werden,
haar deel. Ze is dapper, aldus verklaarde
|de officier; en ze voelt zich volmaakt
gelukkig onder ons. Trouwens de dapper
heid schijnt haar in het bloed te zitten.
In den oorlog tegen Turkije heeft Tanja's
moeder in 1877 op dezelfde wijze als haat-
dochter dat deed, dienst genomen in.
het Russische leger.
Tanja's gedrag is onberispelijk. De uni
form kleedt haar uitmuntend. Ze gaat
kameraadschappelijk met- de soldaten om,
doch geeft aan niemand hunner de voor
keur. De jongens op hun beurt zouden
voor Tanja door het vuur gaan; em toen
zij onLangs hoorden dat het meisje voor
gedragen zou worden voor het kruis en de
medaille van de orde van St. George
was de vreugde algemeen.
Ten slotte kan ik nog een vrouwelijke
soldaat vermelden.
Een Russische liefdezuster, juffrouw
Ivanoff, bevond zich op een gegeven
oogenblik tusschen een compagnie waar
van al de officieren gesneuveld waren.
'Zij zelf heeft, toen aan liet hoofd der
troepen plaats genomen en een vijandelijke
loopgraaf veroverd, die de soldaten eerst
niet aandurfden. Doodelijk gewond, werd
zij op bevel van den keiz'er zelf, gede
coreerd met het kruis van St. George
in email; een onderscheiding die uitslui'-
tend officieren ten deel valt.
In het leger der barmhartigheid.
George Herd©, vóór den oorlog AJg.
Secretaris van de Duitsche Chr. Jonge-
mannenvereenigingen, nu zich wijdende
aan de geestelijke verzorging der krijgs
gevangenen in Duitsohland, heeft, naar
we in de Nederlander lezen, van
dezen arbeid o.m. het volgende verteld:
Ongeveer 55 Duitsche predikanten, die
de Engelsohe taal machtig zijn, beztoe-
ken de afzonderlijke legerkampen en hou
den regelmatig godsdienstoefeningen
doch het meest wordt deze arbeid ge
steund door de werkzaamheden van 2
reizende predikanten. De een is 'nVoor-
Imaiige Engelsche kapelaan uit Berlijn,
de ander een oud-Londenaar, de heer,
F. Flad, vroeger zendeling in Tunis.
De heer Flad is nu feitelijk de Hoofd
arbeider bij de geestelijke verzorging der
Pialestina te voet gaan, zooveel mogelijk
den weg volgend, dien Mozes met de
Israëlieten, was gegaan. En na de rond
reis door "het Heilige Land kwam dan
Europa aan de beurt, om te eindigen
hnet jeen langdurig bezoek aan Enge
land, Schotland en Ierland".
„Welk een heerlijk reisplan!" riep Al
lan enthousiast uit. „Wat zou ik gaarne
deel uitmaken van het gezelschap"!..
Vervolgens ging hij vertellen Van Eujro-
peesche steden, die hijzelf bezocht bad.
Waarna Nelly eensklaps uitriep1:
„Hier zijn we al aan uw huis f Kijik,
daar staan uw ouders ons al op te wach
ten. Wat heeft die rit kort geduurd!
De nieuwe gast werd door de familie!
Rutledge hartelijk verwelkomd. Allan's!
moeder merkte op:
„Wat trof het, dat Allan juist hier
wasl! Jelui schijnt beiden te hebben geno
ten van de rit".
Even blozend Zei Nelly:
„Ja, ik heb heelemaal niet verwacht,
uw zoon hier te zullen zien; maar ik
dacht, ik wil toch niet naar Europa ver
trekken, voor u te hebben gezien".
JWordt vervolgd.)
