g.
No. 141
gend Werkpaard
nakersknecht,
Woensdag 15 Maart ll>10
30e Jaargang
ilfvaars,
'knecht
nknecht
Meid
Meid
ienstbode
ienstbode
De Groote Oorlog»
TOEBES.
:oobi
dappeis.
\q blauwe
ppels Ie koop,
aan gevraagd:
nidsknecht
Sdersknecht
'kramer, Wisse
lt gevraagd,
STORM.
SKNECHT,
-Huishoudster
:e Dienstbode
Watersnood.
Feuilleton.
OVERWINNING.
Binnesiland.
de Tafel, dito6Stoe-
eiken Chiffonnière,
t peluw. Te zien Don-
uur, Heerengracht 12.
KOOP
KOE,
haar 4e kalf, en een
n bij K. WIELEMA-
rke.
KOOR
bij J. MOENS Az,
3, Grijpskerke, Maria-
KQOB
VERHAGE Mz.,
Koudekerke.
KOOP)
voeren, Kippenhok
roene Muteerde en
luizen,
1STELEIJN, Souburg.
in vereischt; hoog
beschikbaar. Brieven
htingeu aan P. VAN
Z-H.).
OK, Mr. Kleermaker,
Terneuzen.
dicht terstond, of met
met boerenwerk en hoef-
[AN, Smid te Rilland.
rstond
iselen verstaande,
erooskerke (W.)
licht terstond of later
wame
ien, die de zaak wen-
men is dit een goede
een ruim bestaan te
even onder no. 76
lad te Goes.
stelling benoodigd een
Wolfertsdijk.
Mei a.s.
HOUTERMAN, Manu-
erke (W.).
[et Mei
BRASSER Gz.,
Koudekerke.
en hurgergezin, wasch
(kuur 's avonds tusschen
evragen bij den Boek-
J.
Mei een
Pastorie, te Arnemuiden
st 1 April
jmtrent 50 jaar, bij twee
en, geen kinderen, bij
«Volphaartsdijk.
Mei a. s.
ragen bij de Fa. D'HOTJ.
delburg.
Uitgave van
de NaamU Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointra - Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post.
Losse nummers
ft&
„•.05
Prijs der Advertentiën
15 regels 0.50, iedere regel meer 10 ct.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.—
iedere regel meer 10 et.
BERICHT.
Zij, die zich met ingang van 1
April a. s. op ,,De Zeeuw" abon-
neeren, ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers gratis.
Met dankbaarheid vermelden we nog
do volgende giften ten behoeve van dé
slachtoffers van den Watersnood
Van ,T. V. te WoTf aarts dijk fl.op»
bpengfet collecte Ned. HeTV. Kerk te Baar
J'a#d, gehouden bij het 25-jarig ambts
jubileum Van ds. Meloen aldaar, f70.
Totaal' met inbegrip van de reeds vroe
ger Verantwoorde bedragen f 2107.91.
Schiermonnikoog.
Weer wat ingekomen. Hartelijk dank.
f6.50 van H. J. V. te Se;-oo dcerke. en
12.80 van J. V. ie Wolphaai-tsd$idoor
middel van den heer K. Ie Cointre, van
L'. fl. Totaal met het vorige 1'439.12Va.
De watersnood.
Ia een artikel „Onze water-schutterij"
schrijft prof. Van Hamei in „De Groene"'
O.IZ.
De waarschuwingsdienst heeft hier cn
daar1 Veel te langzaam gewerkt, en veel
verliezen zijn daarvan 'tonnooiige ge-
Tjolg geweest. Op sommig© bedreigd©
djjken hebben verantwoordelijke be
stuurders gestaan, of soms 'niet eens,
gestaan! die. tot 'tnemen van eenigo
behoorlijke maatregelen volstrekt buiten
slaat Weken. Er heeft te midden der
bange stormvlagen en terwijl elk oogen-
feüik goud waard was, wel eens een
zielige janboel g-eheerscht. Ook 't ber
gingswerk is bij wijlen geheel scheef
geloopen. Hadden wij niet in dit op-
adoht 't toevallige gehik gehad van ©ene
gemobiliseerde stelling, zoodat uit def
forten manschappen en officieren hulp,
konden brengen, er ware wellicht nog
weel meer misgeloopen.
Autoriteiten als de minister van Wa
terstaat zelf, die voor hunne oogen za
gen welke maatregelen noodzakelijk wa
ren, hebben deze slechts kunnen doen
uitvoeren als gemachtigden van plaat-
eelijko polderpotentaten, die den kluts
kwjjt waren. Bekwame opzichters waren
lang niet. altijd ter plaatse, zijin ten
slotte van links en rechts geleend.
Men mag niet in algemeenheden ver-
Vallen. Er zijn ongetwijfeld verschillen
de leden van waterschapsbesturen, ge
weest, die in hangen tijd uitstekend
work kunnen doen, en hebben gedaan.
Maar de indruk is toch wel: er is
[hier; te veel autonomie, te veel „schut
terij".
Êr ontbreekt te veel: commando en
directie voor geval van nood.
Wat hier de Professor zegt, hebben wij
ook in onze omgeving door menigen een-
voudigen boerenarbeider hooren stame
len. Een bewijs derhalve dat die het niet
sis had.
Onze ver-schillende polders en water
schappen zullen wèl doen met deze pro
fessorale klacht, rekening te houden.
De inlichtingendienst moet verbeteren,
opdat 't geloof in de activiteit en waak
zaamheid onzfer dijks- en polderbesturen
niet in gevaar kome!
Een verhaal uit het kerkelijk leven van
Noord-Amerika,
door v. d. M.
Nadruk verboden.
43)
Tijdens het gesprek in Markley's kantoor
laad zich m een ander gedeelte van Wel
lington een tragisch gebeuren afgespeeld.
den terugkeer van den rouwdienst
was Rutledge thuis gekomen en'had zich
in do stilte Van zijn studeervertrek tje-
ruggetrokken. Plotseling; werd hij opge
schrikt door een hevig bellen; hij vloog,
naar beneden en vond er Fisbie in hef
tige opwinding.
„Kom gauw mee naai- mijn huis, do-
miné We hebben u noodig". Dat was al,
wiat hij er zenuwachtig uitbracht. Rutledge
kleedde zich onverwijld en aldra liepen
de twee mannon ijlings naai' Fisbie's huis.
Onderweg vroeg Rutledge:
„Maai- wat is er toch gaande, mijnheer
Fisbie
Nog altijd in hevige opwinding ant
woordde Fisbie
Talma's wetgeving.
Bij de aanstaande Statenverkiezing zal
het tusschen Rechts en Links vooral gaan
om de vraagzullen wij Talm,a's sociale
wetgeving, meer nog de wet op de In-
v-aliditeits- en Ziekteverzekering ter zijde
schuiven en daarvoor Staatspensioen in
de plaats nemen, ja dan neen.
Liberalen en socialisten zijn het liierin
volkomen o.ens dat men moet hebben
Staatspensioneering
Hiertegen verzet zich evenwel onzer
zijds behalve hét gezond verstand ook
het „zelfrespect" van den werkman.
Voor een gezonde ontwikkeling der
maatschappij verdient verplicht» verzeke
ring, gelijk deze bij de wet is geregeld, de
voorkeur bovon de Staats pensioneering.
Terecht is reeds tijdens de behandeling
van het. ontwerp-Talma dooi' Patrimo
niums wakkere orgaan er op gewezen,
dat bij verzekering de rentetrekker Weet
dat hét pensioen komt nit hot loon, dat
zijn eigen arbeid hem ook in ziekte' en
invaliditeit, gelijk in zjjn ouderdom onder
houdt, hetwelk ongetwijfeld ook zijn zelf
respect doet toenemen; terwijl bij Staats-
pensioneering de rentetrekker eenvoudig
aalmoezen aanneemt, aalmoezen van
de Overheid, een gealinienteerde van den
Staat wordt. Waarlijk geen aanbevelens
waardige positie. Het is dan ook met
het oog* daarop dat de s-ociaal-demoerati-
s|che partij1 dn Frankrijk, onder leiding
van Jaurès, zich voor verplichte verze
kering en tegen Staatspe-nsiortéering ver
klaarde.
Jaurès, der socialisten welsprekende,
zaakkundige leider, wees reeds in 1911
op het soc.-dem. Congres van 9 Februari
te Niniès op het principieel verschil tus
schen „ouderclomsondersteuning" en het
onvoorwaardelijk recht dat men door
verzekering krijgt. Door liet laatste „stijgt
ide moreel© waarde van den werkman
ook vóór hij 65 jaar is".
„De Eng-elsche wet", aldus Jaurès, „die
geen bijdragen van den arbeider kent,
draagt het karakter ran onderstand;
do Fransche wet daarentegen met haar
verplichte verzekering, schept een nieuw
r e c h t".
Ja maar, zullen de mannen van links
zeggen, de kiezers dan, moeten wij die
dan niet aan het lijntje zoeken te krij
gen, met. de voorspiegeling van Staatspen
sioen?
Laat Jaurès ook hierop het antwoord
"mogen geven.
„Wij houden ons", zoo riep liij op
bovengenoemd Congres uit, „wij ho-u-
den ons met k ie z er s valigs tl
niet o p. Aan het volle hervormingen te
beloven, waarvoor het geen offers be
hoeft te brengen, dat is een popula
riteit die hot socialism© on
waard i g i s".
Het socialisme onwaardig!
'Maar dan geldt dit ook voor de vrij-
zninigheid, die zich zoo onnoemelijk hoog
boven het socialisme verheven waant.
Zij tevens herinnerd dat het regeerings»
ontwerp dat invoering van de verplichte
ouderdomsverzekering beoogde, in de
Fransche Kamer is aangenomen met alle
stemmen der vrijzinnigen en met bijna alle
stemmen der socialisten er voor.
Nadat het soc.-democratisch congres te
Nimes met 193 tegen 156 stemmen, op
voorstel van niemand minder dan Jaurès,
zich met dé regeering homogeen verklaard
had.
De verkiezingsredenaars van links zul
len straks wèl doen dit aan de kiezers
onbewimpeld mee te deelen.
„Ik weet het niet. Mijn vrouw was
al gedurende den rouwdienst zenuwachtig
maar ik dacht dat het weinig heteeken-
de. Zoodra zij thuis was, telefoneerde zij
om mij. Ik ging onmiddellijk van 't kan
toor naai' huis, en vond haar hevig wee-
nende en de handen wringende. Zij vroeg
mij de kinderen hij een buurman te bren
gen en u dadelijk te halen. Ik begrijp
er niets van".
Allan zweeg. Hij vermoedde eenigermate
de oorzaak, maar zei niets. Toen zij het
huis bereikten en de huiskamer binnen
traden, vonden zij juffrouw Fisbie aan
de hevigste agitatie ten prooi, terwijl ziji
het uitschreeuwde;
„O, waarom heb ik het gedaanWaar
om heb ik het gedaan!"
Haar man zei kalmeerend
„Hier is Ds. Rutledge. Zeg hèm dan
maar, wat er is".
De geheel overspannen vrouw bekwam
even en keek den predikant aan. Dan
begroef ze het gelaat in de handen en'
begon wanhopig te snikken. Allan was
getroffenhier was een ernstig en diep
berouw aanwezig. Ilij ging rustig tegen
over haar zitten en zei vriendelijk
„Juffrouw Fisbie, vertel ons toch eenst
eens wat er is".
Maar zij brak weer uit in gejammér
Beknopt overzicht van den toestand.
Het ooi-Iogsmonster bij Verdun rust nog.
De Zaterdag ingetreden betrekkelijke
kalmte duurt nog voort en alleen in de
tucht werd nog bijzondere activiteit ont
plooid door de Fransche vliegers, die
door het bombardeeren van de knooppun
ten der Duitsche verbindingswegen de ver
sterking en- aanvulling der Duitsche troe
pen in de war- willen brengen.
Enkele machines wisten zij inderdaad
neer te halen.
De eerste 'pauze in het Yerdun dravna
duurde van 27 Februari tot 2 Maart.
Volgens dezen maatstaf zou de nieuwe
onderbreking van het Duitsche offensief
dus nog enkele dagen kunnen voortduren.
Het spreekt vanzelf, dat de Fransche
autoriteiten van de pauze profiteeren om
den stand der zaken zoo gunstig mogelijk
voor te stellen en den moed der strijders
te verlevendigen.
Doch met onverdeelde overtuiging gaat
dit niet gepaard.
Wanter schijnt onder de Fran
sche regeering verschil van meening
over de beteekenis van Verdun te heer-
schen. Men 'vraagt zich af, of Verdun stra
tegisch wel de verschrikkelijke offers
waard is, welke reeds gebracht zijn. Uit
politieke overwegingen moet Briand voor
onvoorwaardelijke voortzetting der verde
diging - zijn, terwijl dc militairen liever
een verdedigingslinie achter Verdun zou
den willen betrekken.
Een en ander blijkt ujt een artikel in
de Information. „Het heelè land, schrijft
het blad, houdt zich thans bezig met het
„noodlot" van Verdun. Onze stellingen
in deze frontafdeeling waren wel goed
georganiseerd, maar reeds voor den Duit-
schen aanval in strategisch opzicht mid
delmatig. Zij zijin er sindsdien niet he
ter op' geworden. Zijn zij werkelijk den
lioogen prijs waard, welke men er thans
voor betaalt? Ik laat .het aan meer be
voegde vakmannen over, dit te beslissen,
en ik merk alleen op, dat de openbare
meening het vrijwillig prijsgeven niet be
grepen of slechts na het eenstemmig oor
deel van een hooggeacht rechterscollege
aanvaard zou hebben". (De censuur
schrapte hier 22 regels.)
Dit woord zegt meer dan twintig op
geblazen stafberichten.
D© Fransche regeert ng is dus niet eens
gezind, en de publieke opinie verzet zich
tegen het brengen van zoo groote offers
voor een stelling, die ze niet waard is.
Commentaar is verder overbodig.
Portugal gaat voort met te trachten
het goede recht van zijn zaak aan te
toonen.
't Zal echter ervaren, dat 't niet mak
kelijk is kromme handelingen recht te
praten.
Tegenover z'n eigen volk zal 't wel
gelukken, maar de rest weet nog objec
tief te ooideelèn.
Een telegram uit Rome aan de
Basler Nachrichten zegt, dat Italië troa-
pen niaar Frankrijk zendt. 'tZijn soldaten
ran oudere lichtingen, die voor den etapr
pendiens-t gebruikt zullen worden, om zoo
doende Fransche soldaten vrij te krijgen.
Een te Rome toevend Portugee-sch par
lementslid heeft, meegedeeld, dat Portugal
aan Engeland een legercorps ter beschik
king heeft gesteld voor Egypte of een
anders gevechtsterrein in Afrika
Wat den strijd op het Italiaansche front
betreft, hier hebben de Italianen met groo
te moeilijkheden te kampen.
„O, ik kan het niet! Ik kan het niet!"
De predikant hield aan:
„Toe, wees niet bang. Wij heiden zul
len u helpen, maar wij kunnen niets
beginnen, als wij niet weten, wat u
scheelt".
De vrouw gaf geen antwoord; zij steun
de slechts. Toen beproefde haar man het
hog eens
„Kom, Emilie, vertel het ons hu ems
Je hebt wa.t, dat je niet alleen mag hou
den. Toe, zeg het ons nu. Al wat je
aan Ds. Rutledge of mij nu zéggen wilt,
blijft onder ons".
Juffrouw Fisbie vroeg snikkend;
„Kun je 'tmij dan vergeven? O man
zeg het mij: kun je 'tmiji vergeven?
En o dominé, zal God het mij vergeven?
Zal Ilij het mij ooit vergeven?"
Rutledge, die nu al beter begreep waar
het leed vastzat, antwoordde kalm, maar
ernstig
„God heeft ook David .vergeven toen
hij zondigde. Jezus heeft ook de zondige
Vrouw vergeven. En Hij zal ook u ver
geven, als ge er Hem om bidt".
Ook Fisbie trachtte haai- te kalmee-
ren
„Ook mij is Vergeven, vrouw. En ik
kan jou vergeven, als je mij iets misdaan
bebt". I j t
Bij tal van plaatsen ligt de sneeuw
thans 30 meter hoog. Elders zijn de we
gen i n modderpoelen veranderd. Niettemin
wijst de verhoogde bedrijvigheid dei' Ita<-
liaansche artillerie op offensieve 'plannen
vein het legerbestuur. Van 12 Maart af
is het geheele telegraaf- en postverkeer
mét het Italiaansche front voor ombepaal
den tijd verboden.
Plicht.
Men zal zich herinneren, dat de afge
vaardigde Rokanowski. die aan boord van
de in 'de Middellandsche Zee gezonken
„Provence II" was, in een beschrijving
van de schipbreuk heeft verteld, hoe dte
bottelier van de equipage, Gauthier, die
het veege .iijf gered had op een drijfzak,
weer in zee sprong om plaats te maken
voor een soldaat, die dreigde te verdrin
ken. Gauthier, offerde zich op met. de
woorden„de eerste plicht van een zee
man is soldaten te redden".
Deze eenvoudige man, schrijft de
„Temps", heeft op het oogenblik, dal zijn
leven gevaar liep, het helderste en no
belste inzicht van het begrip plicht gte-
had, hetwelk denkbaar is. Te midden van
een afschuwelijke ramp, terwijl honder
den om hem heen met den dood door
verdrinken worstelden, en hij zelf met
inspanning van alle krachten een drijfzak
had bemachtigd, heeft deze held begre
pen, dat hij, als zeeman, allereerst een
soldaat moest redden. Hij beeft niet ge
aarzeld zich op te offeren om te ge
hoorzamen aan de stem van zijn gewe
ten. Toevallig is Gauthier, na ruim twin
tig uur aan een plank vastgeklemd in het
water /fie hebben gelegen, opgepikt
maar toen hij in het water sprong om
zijn. plaats aan den soldaat af te staan,
kom hij dit niet verwachten.
De „Temps" acht het gewenscht, dat
in alle -scholen van Frankrijk deze moe
dige daad wordt medegedeeld en dat den
kinderen de schoonheid ervan woirdt uit
gelegd.
Korte Oorlogsberichten.
De (Belgische) Legerbode schrijft:
Iedereen weet dat sedert een tiental
jaren de juffers van Ecaussines de vrij
gezellen van gUnsch België op een di
ner te Ecaussines uitnoodigden, ten ein
de deze in de strikken van het huwelijk
te vangen.
Het huwelijksmaal ran den tweeden
Sinksendag 1915, weid afgeschaft uit hoof
de dei- afwezigheid der „verloofden" die
op liet front vertoeven, en meteen dewijl
er geen vreugde-maal diende plaats te grij
pen terwijl onze dapperen te velde staan.
Dat was een gepast besluit. Maar zie
hier wat dien lieven juffer nog meer ter
eere strekt. Zij hebben eene vergadering
gehouden, in de zaal1 waar vroeger het
zoogezegd huwelijksmaal plaats greep en
bij eenparige stemmen een motie aange
nomen, waarbij zij voortaan onwaard igeji
verklaren, zij die een landverrader zou
den huwen.
De voorzitster legde bij een iedere toe
juichingen deze verklaring af:
„Wij zullen een éénurm, of eanen man
zonder beenen huwen, maar nooit een
verrader van het vaderland!"
Nog eens Jaurès. Wederom is
uitgesteld het proces tegen den moor
denaar van Jaurès, die hem in den nacht
van 31 Juli op 1 Aug. 1914 neerschoot.
Die „Köln. Ztg." meent te weten, dat
de redenen tot dit uitstel zijn van po
litieleen aard.
Het blad hecht n.l. geloof aan een
verhaal, -dat in een Zwitsersch blad beeft
Allengs werd juffrouw Fisbie kalmer.
En dan volgde aldra haar schuldbekente
nis. Zij beschuldigde niemand anders 'dan
zichzélf, ma-ar bet kerkkoor beschuldig
de zij ,van lichtzinnig gedrag.
„Voordat u 'kwam, dominé, was dat
kerkkoor een school Voor de zonde. Het
was ontzettend, ontzettend. Ik zou u veel'
meer kunnen vertellen, maar ik wil al
leen mijn eigen zonde belijden".
Diiepgescbokt riep Allan uit:
„Waren zulke dingen mogelijk?"
Arme Fisbie. Toen hij zich de volle
beteekenis van liet leven zijnier vrouw)
realiseerde, zonk hij als geslagen in een-
stoel, en kreunde van felle hartepijn! Hjet
was maar goed, dat Rutledge was mee
gekomen. Reiden sprak hij nu vertroostend
en bemoedigend toe en wee-s hun op
de toekomst, die het verleden nog goed,
Kan maken.
„Maar ik kan het niet vergeten", steun
de de ongelukkige vrouw.
„God zal u daartoe helpen. Gij zijt de
eerste niet, laan wie Hij gena bewees
Vertrouw op Hem, maar op Hem alleen".
Toen Rutledge vertrekken zou, kniel
den ze alle drie neer en ieder voor zich'-
had vurig om uitkomst; slechts snikken
en zuchten onderbraken de gewijde stilte.
En ten slotte had Rutledge een ontroe-
gestaan en hierop neerkomt, dat de laooiH
zou zijn geschied om te beletten, iiat
Jaurès uitvoering gaf aan een door hem
te kennen gegeven voornemen om in zijn
blad Humanité een artikel te plaatsten
naar de trant van Zola's J'accuse, waarin
hij 'Verschillende personen, o. w. Iswoteki,
den Russischen gezant te Parijs, open
lijk wilde beschuldigen den oorlog te
hebben bevorderd. Het artikel zou in d«
„Humanité" van 1 Augustus rar,sc-hij.|p»
en in den nacht van 31 Juli op 1 Au#,
is Jaurès vermoord.
Volgens de „Kölniséhe" hebben vrien
den vau Jaurès dit medegedeelddotóh
heeft de Fransche censuur de onthulling
belet. Men vreest beet het dat bij
het geding de zaak door getuigenverkla
ringen aan het licht zou komen.
Men moet dit alles natuurlijk voor re
kening "van bedoeld Zwitsersch en Uautaeh
blad laten.
Toch zal er wel 't een of ander a c h-
ter dit herhaalde uitstel schuilen.
Vergiftigde bonbons? De
correspondent van de „Petit Parisian"
legrafeert uit Milaan, dat de OostenrijksCbe
vliegeniers tijlens hun laats ten raid boven
Ferrare en Pavenne, suikerboonen nhar
beneden liebben geworpenwelke Ver
vaardigd zijn met het doel besmettelijke
en doodelijke ziekten teweeg te brengen.
Een analyse zou aan het licht gebracht
hebben, dat deze suikerboonen waneh
samengesteld uit stijfsel, suiker en ba
cillen van besmettelijke ziekten.
Zonder nadere bevestiging van derge
lijke ongehoorde en onmen schelijfce daden
mogén "we dit bericht echter niet aanvaar
den.
't Wil er bij ons nog niet in, dat er
menschen zijn, die tot dergelijke wreed
heden in staat zijn.
In Sawtry (Engeland) leeft een eciht-
pa.fr, dat onlangs den 67sten verjaardag
van zijn huwelijk heeft gevierd en 29
kleinzoons en een .achterklr-mzaon aan
het front heeft.
Die onderzeeërsooi-log. lid
BerlijnHet gerucht, dat de verscherpte
onderzeeërs-oorleg, gelijk deze in bat be
kende memorandum der rijksregeering aan
de neutrale, mogendheden is aangekondigd,
niet uitgevoerd of uitgesteld werd, is gé-
heel onwaar.
Nooit en bij geen enkel der vrantwopr-
delijke autoriteiten is uitstel of afstel v'arï
dezen onderzeeërs-oorlog overwegen. Hij
is In vollen gang.
Asquith is lijdende aan bronchi
tis en kon gisteren niet in het Lager
huis verschijnen.
De oorlogsverklaring aan
Portugal. AV©geus het intreden van
den oorlogstoestand tusschen heit Duit
sche rijk en Portugal werd den 0 o stenrijk-
Hongaarschen gezant te Lissabon bevel ge-
gieven van de regeering der republiek
Portugal zijn passen te verlangen en met
het personeel van het gezantschap het
land te verlaten.
Aan den Portugeeschen zaakgelastigde
te Weenen werden terzelfdertijd zijn pas
sen overhandigd.
De Eerste Kamer
komt vanavond te half negen in vergade
ring bijeen.
Tweede K -a m e r.
Zooals gemeld is het ontwerp tot liet
aangaan van een oorlogsleening van 125
rend gebed voor het zwaarbeproefde echt
paar.
Toen liet hij hen met God alleen.
De nu snel naderende kerkelijke ver
gadering deed Rutledge besluiten, om zich
door een uitstapje, ver van de menschen,
Voor te bereiden en sterk te maken voor
-den ongetwijfeld spannen den strijd. Hij
wist nu zeer goed, dat die dag de orisits
van zijn leven zou zijn. Als de Conventie
hem Wellington uitwees, dan was daar
mee zijn geheele toekomst geteekend. Hij
kwam op de gedachte, aan de Iowa te
"gaan visschen; dat bracht hem niet al
leen geheel uit zijn omgeving, maar ook
tot '©en uitspanning van den meest kal-
tmeerenden aard.
Zoo vinden wij den jongen prediker
.een korte week vóór de Conventie aan
de Elm Creek, vier mijlen ten Zuiden
jran Wellington, een ideaal plekje van
natuurschoon en rust. Op een schoon en
Augustusmorgen begaf hij zich op weg
om te gaan visschen. Toen hij een mijl
buiten de stad was, zag hij in de verte-
een manspersoon, die hem toescheen zeer
gedrukt te zijn, althans hij liep met ge
bogen hoofd.
((jWordt vervolgd.)
