ER,
elen.
idropnd'Paanl,
;necht
I O
cl Dienstbode
Uit de Pers.
F e y 111 e t o ti.
De droote Oorlog.
l i 3 In.
üo@,
kersknecht of
lapherder,
cht öl Halfwas
dknecht
Smidsknecht
dskiiecht
r gevraagd,
ht af Arbeider
No. 134
Dinsdag 7 Maart 1916
30e Jaargang
enstbode.
Dienstbode
Dienstbode
OVERWINNING.
OOP:
nziclit", Zoutelande.
OOP
Plaanzaad 1 voor
:aai,
Meliskerke.
gevraagd
kantoor Aagtekerke.
OOP
van haar zevende
M Az., Westkapelle.
towd
Ihuüp
ale Wageninakerrj'
Werkendam.
Mei een
MESU, Ritthem.pTI
ii een
akkersleerliriB
GOETHEER, Wol-
A
terstond benoodigd
^audbouwer, 'sHeer-
d een
•52b
E, Schilder, Wissen-
Mei
DRNELISSE,
•ersweff. Middelhui'
1 een
HUNDERSMARCK",
t terstond of met Mei
f ongehuwd,
laasbalgen, Bascule,
C. VAN .WAARDE,
;muiden.
jerk, bij
epolder.
im kan gaan, enreen
3D
SIJYEN, St. Laurens.
SUYEN, Segeersweg
gevraagd
mco brieven met" op-
;e richten aan A. VAN
rd.
FF—Oele te Goes
Juni
ON.
lekomen en zich aan
ia Wed. J. G. HEIJ-
Mei a. s.
DE VLIEGER, Sioe-
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 21®.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. ÖKOEJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosierbaan Le Goirrtre - Goes.
'De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. postl.fiK
Losse nummers0.05
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10et.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
De crisis-Treub.
In het Maart-nummer van „Studiën en
Schotsen" schrijft Pro£._ Fabius:
In den val van Minister Troub zijn
merkwaardige elementen.
Ten eerste, dat. bij den aanval de lei
ding uitging van socialistische-h kant, en
het doodvonnis voltrokken is door eene
motie-Schaper.
Ten andere do volmaakt lijdelijke rol,
door Minister Corl. van der Linden hier
bij vervuldWat volgens diens 'zeggen in
do Rerste Kamer, op 26 Fobr. 1.1., go
schied as, om niet misbruik te maken van
d,e nationale positie van het Kabinet.
Maai' of dit afdoende is?
Ton derde, dat reeds vóór het aannemen
van de motie-Schaper van zeer bevoegde
zijde, die grooten prijs op loot tot stand
komen van de ouderdomsrente stelde, ver
zekerd werd, dat de val Van Minis
ter Troub a an de Ouderdo'ms-
rente geen schade zou doen,
wijl Minister Lely deze over
nam.
Dit .scheen toen reeds klaar te zijn.
In tijds er bij.
In de „Vrijzinnig-Democraat" stelt Dr.
Bos oen maatregel vóór die ernstig aan
beveling verdient. Namelijk, om -een
Staatscommissie te benoemen van ter zake
kondigen om een onderzoek in te stel
len. naar de maatregelen, die mot het
oog op den ecönomisehen toestand van ons
vaderland gewenscht zijn. Hij schrijft hier
over als volgt:
„Zou het niet eens tijd worden bepaal
de vragen aan een nader gezet onder
zoek van een Staatscommissie te onder
werpen? Daar is het crediet op langen
termijn voor de kleine industrieele onder
nemingen, niet in staat elk op zich zelve
obligatieleningen uit te schrijven, zoo
als de zeer groote fabrieken kunnen doen.
Daar is do vraag van het gezamenlijk
optreden van exporteurs in het buiten
land, do hulp van consulaire vertegen
woordigers o£ voor gezamenlijke rekening
uitgezonden handelsagenten. Daar zijn de
maatregelen om de technische scholen
de voorlichting te doen geven, die bij
verandering der levensvoorwaarden van
handel en industrie noodig is. Daar is
Wellicht ook de vraag van regeerings-
steun aan enkele zeer belangrijke onder
nemingen, welke te groot risico voor
particulieren aanbieden en toch voor ver
schillende takken van nijverheid van
groote beteekenis kunnen worden.
„Nader onderzoek is niet overbodig.
Men wane niet dat men plotseling goud
mijnen gaat ontdekken, maar wellicht, kan
er verstandige raad worden gegeven in
zake de economische politiek van do
eerste jaren en wat ook van belang
is er kan licht worden geworpen op
avontuurlijke plannen, die ook in dezen
tijd wel zullen komen opdagen, vaak ge
volg van oppervlakkige waarnemingen en
overhaaste gevolgtrekkingen.
„Nuchterheid behoort zich te paren aan
doortastendheid. Een duidelijk inzicht in
de verhoudingen zooals die zijn en na den
oorlog waarschijnlijk zullen worden, is
echter bovenal noodig".
„De Standaardover de Conferentie.
Ook de bekende driestar-schrijver van
,,D© Standaard" is van oordeel, dat de
wijnen spreking van j.l. Zaterdag ten
huize van Dr. Kuyper, de gewenschte uit
komst leverde:
Niet dat er over het geding in
Een verhaal uit het kerkelijk leven van
Noord-Amerika.
door v. d. M.
Nadruk verboden.
36)
Terwijl de twee mannen zoo bezig wa
ren, had juffrouw Fisbie Markley met
bijzondere aandacht gadegeslagen. Hoe
bedorven ook, het vrouwenhart in haar
had nog niet alle medegevoel' verloren
en toen Markley kreunend in z'n stoel
terugviel, Stond zij op en liep tot achter
zijn stoel. Zij sloeg haar armen om zijn
hals en begon zacht-overredend
„Kom Frod, doe nu toch niet zoo lee-
lijk. Je weet dat je vader
Maar voordat zij had kunnen voortgaan,
sprong Markley overeind, rukte zich los
en siste haar toe:
„Blijf van me af! Laat me los! Het
is al erg genoeg, dat ik naar je geluis
terd heb."
Hiermee was alle medegevoel bij do
vforaw teruggewezen, en verbitterd ging
quaes;ie is heengeloopén, doch tweeërlei
is verkregen. Ten eerste, dat de oplossing
van het geschil niet gezocht zal worden
door opnieuw in publiek dispuut tegen
elkaar op te treden, wat van zelf tot nog
ernstiger verwijde:ing ,zou hebben geleid,
maai' dat ,er arbiters als rechters zullen
optreden, om de schuld of onschuld, die
beiderzijds te .ponstateeren zal zijn, te
beoordeelcn en uit te vijzen.
Niet alsof ,-de Kabinetsformatie in 1908
aan deze arbiters ter bcoordeeling zou
voiden toegewezen. Deze toch ligt er
Van zelf buiten. Te beoordeelcn zal alleen
zijn de beschuldiging, die over en weder
van partij' togen partij is uitgebracht. Ge
lijk het nu stond, kon er geen beslissing
vallen, omdat zoowel de vijf heeren
als Di'. Kuyper rechter in eigen zaak
zouden geweest (.zijn. Dit bezwaar vervalt
thans. De vijf heeren ©enerzijds en Dr.
Kuyper anderzijds zuilen thans elk twee
arbiters aanwijzen, ,en die vier zullen
een vijfde benoemen. Voor het gerecht
van deze -vijf heeren zullen dan de ge
dingen worden gebracht. En vanzelf heeft
men dan over en weer de uitspraak van
zulk een arbitrage te aanvaarden, van
verder verweer of protest af te zien, en
zich te verbinden om in de uitspraak
van deze arbiters te berusten.
Ddt snijdt dus alle verdere polemiek
af. Tegen het geschrift van de vijf hoe>-
ren behoeft nu niet weder een geschrift
van Dr. Kuyper te verschijnen. Dr. Kuy
per schrijft over dit geschil niet meer,
en de (vijf hoeren zwijgen' er verder even
zoo over.
De zaak is thans in handen van der
den overgegaan, ,en in zooverre is er
accoord.
Niet minder is 't gelukkig, dat mén
thans beiderzijds op reorganisatie van de
Anti-Revolutionaire Partij, aandrong. Dr.
Kuyper wilde dit reeds van 1908 af.
De vijf heeren beoogen thans gelijk doel.
Niet om aan Dr. Kuyper een onmoge
lijke en .onhoudbare positie op te leggen,
maar om jot zulk een hoog noodige reor
ganisatie te ko-men, die, zonder 'het ka
rakter der Anti-Revolutionaire Partij! te
niet te doen, reeds nu de onmiskenbare
wijzigingen kan doen invoeren, en die,
met het oog op Dr. Kuyper» jaren, bij
diens wegvallen, de ontreddeling van heel
onze Partij voorkomt.
Hiermede is .de voetangel uit het pad
genomen en in Juni 1916 een goed ge
accordeerde saamvverking 'van alle groe
pen voor de Provinciale stembus Ver
zekerd. 1
Vermoedelijk zal de beslissing van de
arbiters eerst daarna vallen.
Doch dit hindert in 't minst niet.
De arbitrago-quaestie moot alleen af
gedaan zijn vóór Juni 1917.
En dit kan uitmuntend.
Het spreekt overigens van zelf, dat van
perspolemiek tot, 'tijd en wijle, over en
weer geen sprake meer kan zijtn.
Mij in élk geval doen er niet aan
mede. r
Beknopt overiicht van d»n toestand.
Als het kanongebulder zoo duidelijk
tot ons doordringt, als de laatste dagen
het geval was; als we zooals gisteren
tot laat in den nacht de ruiten hooren
rinkelen, de lucht zwanger is van 't kanon-
gobrom, zoodat van nachtelijke stilte tot
ver over de ZeeuwsCh-V1 aamsche grens
.geen sprake meer is, dan vragen wij ons
allereerst af, welk drama zich in Wes
telijk België moet afspelen.
7X> weer zitten. Intussoben werd .White
ongeduldig.
„Nu Markley, hoe zit het? Juffrouw
Fisbie moet weg, men zal haar thuis
wachten."
De heer Fisbie wist wel, dat zijn vrouw
"van uitgaan hield, en dat haar ijdeltui
terij bij het jaar toenam, maar van haar
werkelijk minderwaardig Jeven bleef hij
toch geheel onkundig. Voor gelegenheden
als deze, wanneer ze een belofte had
na t© komen of een afspraakje te houden,
praatte ze hem voor, dat ze naar een
vergadering moest, of op een avondpar
tijtje genoodigd was, of zoo iets. Twee
of drie keer had hij bemerkt, dat ze
hem voorloog, maar 2ij was handig ge
noeg om den ongelukkigen man daarvan
©en aannemelijke verklaring' te geven. Zoo
bleef hij onkundig Van de schandelijke
gedragingen zijner vrouw; toch knaagde
argwaan aan zijn hart en zoo hechtte
hij zich Veel meer aan zijn kinderen,
die in vader's liefde en zorg een ver
goeding vonden voor wat hun moeder
hun onthield.
Wel dacht deze beklagenswaardige
'vrouw terug pan gelukkiger dagen, en
dat stemde haar <jan weieens droevig,
Doch de staf-cornimmiqué's laten ons
ér gewoonlijk naar raden.
In ieder geval hebben de vreesalijk©
kanonnades niet die uitwerking, welke
de met ontzetting naar het wanklinken
de orkest luisterende Zeeuwen zich voor
stellen.
Men krijgt soms den indruk alsof dicht
bij onze grenzen een beslissende strijd
gestreden wordt, doch de berichten van
het slagveld komen ons steeds vertel
len, dat de ten koste van voel mensehen-,
bloed behaalde succes jes nog slechts van
plaatselijk belang zijn.
Zoo vertelt Renter's bijzondere corres
pondent in het Engelsohe hoofdkwartier
van „schitterende" operaties bij: Yperen,
die tenslotte blijken te zijn een heel ge
woon loopgraven' gevecht, ook al spreekt
men met Veel ophef van jé Internationale
Loopgraaf en de Bluff-stelling.
Laten we genoemden journalist even
ci toeren
„Sedert de Duitschers op 14 Febru
ari daar voet hebben gekregen, nam men
waar dat zij koortsachtig werkzaam wa
ren om de stelling te versterken.
„Verscheidene malen waren zij blijk
baar van zins een nieuwen aanval te
gen onze (die Engeische) linie le doen,
om hun bezit van de Internationale
Loopgraaf zekerder te maken, maar be
halve bij een gelegenheid opi 25 Febru
ari toen eten zwakke opmarsc-h in Nie
mandsland door de Engeische kanonnen
gekeerd werd, hadden die dreigingen
nooit een vastten vorm aangenomen. Een
werkelijke infantorie-aanval werd op 2
Maart, 's ochtends om half vijf onderno
men, waarbij de Buitschters dicht l'angs
den grond onder dekking tegen het ge
stadige vuur van de Engeische kanonnen
vooruitkropen en zich voor den storm
loop der Engelschen met de bajonet, die
door bommen en geweervuur werd aan
gekondigd, trachtten te bergen.
Elke kuil en trechter was volgepropt
met vluchtelingen, die waarschijnlijk
hun hoop op tegena'-ivallten hadden
gevestigd, pm tijdig dte wijk te kunnen-
nemen. Vijf officieren en 200 man wer
den omsingeld en naar de achterhoede
gezonden. Het terrein aan den overkant
Werd heroverd.
Achter de loopgraaf Werd een .zwaar af-
sludtingsvuur samengetrokken, om te ver
hinderen, dat ter versterkingen op kwa
men zetten. De vijand werd zoozeer ver
rast, dat de Engefëche verliezen opmer
kelijk licht waren. Do Engeische artil
lerie deed prachtig werk. De verliezen
van den vijand moeten vreeselijk zwaar
zijn geweest. Verscheidene tegenaanvallen
werden na diten tijd tegen de heroverde
stelling beproefd, maar alle werden ten
koste van bloedige verliezen voor den
vijand afgeslagen. Dte vijandelijke batte
rijen hebbten een aanhoudend vuur tegen
de Engolschten gericht, maar de steeds
toenemende kracht van onze hulpmiddelen
komt nu aan den dag. Onze kanonniers
behielden bij het verschrikkelijke duel de
overhand".
Zonder al te veel vast te houden aan
deze uiteraard eenzijdige voorstelling kan
men wel nagaan, dat de strijd op dit
punt Van het front van allesbehalve be
slissende beteekenis is, dóch dat niettemin
de vierkante meter gronds daar schrik
kelijk duur betaald wordt.
Zoolang de strijd bij Douaumont niet
beslist is, kan rrien zeggen, dat de toe
stand bij Verdun stationnair is gebleven'.
Het feit, dat de Duitschers nogmaals
de Volle kracht van hun aanval op Douau
mont samentrokken, wordt hierdoor ver
klaard, dat Douaumont als de beheer-
maar aldra hernam de voorliefde voor
uitgaan, schitteren en coquetteeren de
oude rechten, en al meer naderde zij liet
oogenblik van haar val. Ook! dezen
avond was zij gevoelig aangelegd; de
snerpende woorden van Markley deden
haar nadenken, en zij vergeleek wat zij
had kunnen zijn voor man en kinderen
met wat zij nu was. T)it versterkte haar
haat tegen White, wien zij, na zijn
scherpe opmerking, toevoegde
„Lach mij niet uit, man! Jij bent nog
slechter dan Markley en jij verdient ze
ker nog eer dan hij! aan een boom te
hangen."
De twee mannen merkten met schrik
haar wild fonkelende oogen Op, maar
zij ging' voort
„Jij bloedzuiger, je naam is White,
maar je bent zWart als de duivel. Ik
iveet genoeg van je, om je per omgaande
in de gevangenis te brengen. Heb jijzelf
niet dat meisje helpen bedriegen, door
je Voor te doen als vrederechter? Jij
bent even schuldig als Markley. Jelui
beiden bent rijp Voor de galleien!"
Als een furie stond de woedende Vrouw
tegenover de twee mannen en nogal meer
Wond zij zich op in haar overdreven vter-
sehende hoogte voor de gansche linie do
sleutel voor de Fransohe stelling is.
Is de juiste positie van het dorp moei
lijk aan te geven, nog minder vast staat
de toestand in het fort Douaumont. In
dat fort zijn een aantal soldaten van het
24e Rrandenburgsche regiment, het is
niet bekend hoeveel; de „Times" zegt.,
dat zij feitelijk in het fort omsingeld zijn,
wat do Düitóche berichten echter geen
Van allen doen denken. Want zij blijven
voortdurend in verbinding met de Duit-
sche troepen, wat, naar de „Times"
meent, daardoor veroorzaakt wordt, dat
zij in het volkomen verwoeste terrein
een verbindingslijn hebben gevonden,
waardoor zij van voedsel en ammunitie
worden voorzien en met hunnen buiten
staande makkers fn aanraking blijven.
Do algemeene indruk is nog, dat de
Duitschers geenszins do hoop hebben op
gegeven om de stelling Yerdun te nomen.
Men mag als tamelijk zeker aannemen,
dat do strijd zijn hoogtepunt van hevig
heid nog niet bereikt heeft, en dat nog
hardnekkiger pogingen zullen worden in
het werk gesteld, om tot het. beoogde
doel te geraken.
Het bloedbad wordt nog niet gestaakt.
Er zullen nog honderdduizenden kilo's
ijzer en lood over en weer worden ge
slingerd en nog duizenden jongemannen
worden opgeofferd, voor het teekon tot
den terugmarsch van de armzalige resten
wordt gegeven of de handtoekeniogen on
der het vredesverdrag worden geplaatst.
Een beproefd Fransch dorpje.
Dezer dagen is te Parijs de burgemeester
gearriveerd van Vaux, een klein dorpje,
op 8 K.M. van Verdun gelegen. Het doipje
ligt geflankeerd door twee forten het
fort Vaux en het thans in heel de wereld
bekende fort Douaumont. De burgemeester
vertelde van zijn ervaringen als volgt
„Het bombardement begon den 21sten
Februari om zeven uur 's ochtends. Het
was letterlijk een (.zondvloed van granaten.
Hot doel van de Duitschers was natuur
lijk zoowel onze-linies als de strook daar
achter onder vuur te nemen, teneinde
de verbindingslijnen af te snijden. Wij
sloegen uit Vaux den vuurregen van
gemiddeld 4000 granaten daags gade,
doch wij versaagden niet, want wij ken
den onze troepen. De vijand verschoot
voor het meerendeel 8-duims granaten,
doch tegen de schemering kwamen ook
12- en 15-duims granaten. Met het horloge
in de hand gingen wij na, wanneer zij
ontploften, en wij kwamen ervan op de
hoogte, waai- elke zware granaat zou
springen. Boerderijen, kerken, velden, al
les werd door het bombardement vernield.
In Vaux waren nog vijf burgers over
gebleven mijn vrouw, de plaatsver
vangende burgemeester, de veldwachter,
de secretaris en ik zelf. Wij woonden
in een kelder, er was geen sprake van
daar uit te komen. Daar de .telefoondraad
kapot was, gingen vier of vijf moedige
soldaten er op uit om haar te repareeren.
Geen van hen keerde terug; zelfs van
hun lichamen werd geen. spoor terug
gevonden.
Mrjn vrouw kookte voor ons allen in
den kelder; zonder dat ik er van wist
ging zij er op uit om voorraden op; te
doen. Zij zelf bleef ongedeerd.
Ik sloeg den aanval van de Duitschers
op Ornos gade. Hun drie stormloopen
leidden tot een slachting door onze artille
rie. De passen over de MaasheuveLen
zijn de Thermopyae van Frankrijk. JLn-
rlien de Keizer er in volhardt te tracht
ten den overtocht over die passen te
forceeren zullen in Argonne en Woovro
ontwaardiging:
„Ik heb geen medelijden met jou, Fre-
derik Markley. Jij hebt eerst mijn le
ven verwoest en toen heb je mij aan
den kant gesmeten voor die Boheemsche
schoonheid. Arm klein ding, ik had met
haar te doen. Ik wist wat haar wachtte.
0, ik wou, dat ik nooit dit vervloekte
huis gezien had."
Het weid White wel wat bang 'om
'thart en hij viel de razende vrouw in
de rede:
„Juffrouw Fisbie, juffrouw Fisbie,
spreek Joch wat zachter, men zal ons
hier hooren
Maar zij gaf er geen antwoord op en
raasde voort. Het einde was natuurlijk,
dat zij lievig schreiend in haar stoel
terugviel, na haar verleiders nog eonige
heftige verwijten te hebben toegeslin-
gerd.
Markley scheen nu toch werkelijk ge
troffen door zooveel levenssmart en zei
kalmeerend
„Emilie, ga toch zoo niet door. Ik
zal probeeren, je morgen wat geld to
geven."
„Geld, geld!" schreeuwde zij weer,
„dat is al wat jij le geven hebt. maar
steeds meer Duitschers sneuvelen. Maar
den lang hebben wij Lotharingers met
den vijand van aangezicht tot aangezicht
geleefdde oorlog i s ons, om zoo te zeg
gen, tot een tweede natuur geworden
U zult het misschien niet gelooven, maar
wij zijn zoo gewoon geraakt aan het vuur,
dat liet ons vreemd toeleek, wanneer de
kanonnen eens zwegen. Wij zijn alien
vol vertrouwen, dat zij (de Duitschers)
nooit door zullen breken".
De burgemeester Gabriel, zeido nog.
dat van de 135 inwoners van het. dorpje
de moesten have en vee hadden kunpt®
meevoeren. Dat was op den 18den. Drie
dagen later werden 'de ambtelijke besohei,
den in veiligheid gebracht. Den 29stan
kwam er bevel van de militaire autori
teiten, om met de vier overige civieloU
te vertrekken en naar Parijs te komen
0e oudste vrijwilliger.
De oudste Belgische oorlogsvrijwilliger,
schrijft do Legerbode, is een burger Wan
Herstal, met name Hubert Merxhij draagt
de galons van sergeant.
Sergeant Merx is 63 jaar oud. Dm
4en Augustus 1914 nam hij als vrijwilliger
voor den duur van den oorlog diens).
Hij was geen nieuwe rekruut, daar hrj
in 1870 reeds onze grenzen, verdedigde.
Hij geeft ons een heerlijk voorbeeld van
moroele en lichamelijke krachtda digheid-
Gewoon soldaat bij het begin der vijande
lijkheden, verwierf hij weldra de galons
van korporaal en onderofficier. Hij is
een onvermoeibare verkenner, en zijn
goede luim is een ieder bekend.
Koning Albert heeft dezen dappere on
langs het kruis van Ridder van de oirdo
van Leopold II op de borst gehecht.
„Gij zijt een edel voorbeeld van bur
germoed", zei de Vorst, toen hij hem
het eereteeken toereikte, „en ik wéjnsch
u van harte geluk".
Korte Oorlogsberichten.
In Pruisen moeten alle landstorm-
plichtigen, die in Februari 17 jaar zapt
geworden, zich terstond bij de militaire
overheid aanmelden.
Een eigenaardig geval van gemoeds
bezwaren tegen den dienstplicht kwam
voor het bevoegde hof te Oxford. Een
student met name Joseph Kaye had ge
moedsbezwaren. Een officier deed het hof
mededeelingen, waarom z.i. de zaak niet
zou behoeven te worden voortgecziet. Kaye
heette eigenlijk Kaufmann; lüj had zijn
naam pas in September veranderd. 'Zijn
vader is een Duitschei', in Beijeren ge
boren; zijn moeder de dochter van Duit-
sche ouders. Kaye 'is lid van de FaJbian
Society, van het Verbond tegen Dienst
plicht en een bekend pro-Duitscfcr. Het,
leger wilde hem niet hebben.
Het hof besliste toen, dat het niet be
voegd was.
Duitsche luchtschepen too-
ve n Huil. Uit BerlijnEen deel onzer
marine-luchtschepen heeft in den nacht,
van 5 op 6 dezer op het marinesteuu-
punt Huil aan den Humber en de dok-
werken aldaar talrijke bommen gewor
pen. Een goede .uitwerking werd waar
genomen. De luchtschepen 'die hevig doch
zonder succes beschoten werden, zijn alle
teruggekeerd.
De luchtaanval op Enge
land. Het Engeische ministerie van oor
log meldt:
Vermoedelijk drie Zeppelins hebben aan
den raid van gisternacht deelgenomen.
Na boven de kust gekruist te hebben
voeren de luchtschepen in verschillende,
van elkaar afwijkende richtingen. De
ik ben jou en je geld zat. Ik wil niets
meer van je hebben. Ik ga vanavond
naar mijn gezin terug en daar zal ik
mij aan gaan wijden."
Juffrouw Fisbie stond op, zette haar
hoed recht, en terwijl ze naai' de deur
liep, zei ze: 1
„Eén ding pog. Als Ik ooit hoor, dat
een van jullie ook maar één woord zegt
ten nadeele van mij, danDenk er
aanvan nu aan ben ik weer een vrouw
Statig, trillend nog van boosheid, ver
liet de juffrouw de kamer, en wierp de
deur met een smak aiéhter zich dicht.
En terwijl haar voetstappen op de trap
wegstierven, zei .White
„Ik geloof, dat die vrouw dol is."
En Markley had hetzelfde vermoeden:
„Natuurlijk, zij wordt krankzinnig]. En
zeg White, ik zal zien, dat ik nog een
duizend dollar vóór je bij el-kaai' schar
rel, maar weet: dat zijn dan ook Voor
loopig de laatste.'-'
„Ik zal trachten geduld met je te
oefenen," zei White en beide mannen
Verlieten de kamer, waar het onverkwik
kelijk tumult 'hun laffe hart deerlijk -luid
beangstigd.
j (Wordt vervolgd.