ER, elen. idropnd'Paanl, ;necht I O cl Dienstbode Uit de Pers. F e y 111 e t o ti. De droote Oorlog. l i 3 In. üo@, kersknecht of lapherder, cht öl Halfwas dknecht Smidsknecht dskiiecht r gevraagd, ht af Arbeider No. 134 Dinsdag 7 Maart 1916 30e Jaargang enstbode. Dienstbode Dienstbode OVERWINNING. OOP: nziclit", Zoutelande. OOP Plaanzaad 1 voor :aai, Meliskerke. gevraagd kantoor Aagtekerke. OOP van haar zevende M Az., Westkapelle. towd Ihuüp ale Wageninakerrj' Werkendam. Mei een MESU, Ritthem.pTI ii een akkersleerliriB GOETHEER, Wol- A terstond benoodigd ^audbouwer, 'sHeer- d een •52b E, Schilder, Wissen- Mei DRNELISSE, •ersweff. Middelhui' 1 een HUNDERSMARCK", t terstond of met Mei f ongehuwd, laasbalgen, Bascule, C. VAN .WAARDE, ;muiden. jerk, bij epolder. im kan gaan, enreen 3D SIJYEN, St. Laurens. SUYEN, Segeersweg gevraagd mco brieven met" op- ;e richten aan A. VAN rd. FF—Oele te Goes Juni ON. lekomen en zich aan ia Wed. J. G. HEIJ- Mei a. s. DE VLIEGER, Sioe- Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRAAT 21®. Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. ÖKOEJ - L. BURG. Drukkers: Oosierbaan Le Goirrtre - Goes. 'De Zeeuw VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs Per 3 maanden fr. p. postl.fiK Losse nummers0.05 Prijs der Advertentiën 15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10et. 3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend. Bij abonnement voordeelige voorwaarden. Familieberichten van 110 regels ƒ1. iedere regel meer 10 ct. De crisis-Treub. In het Maart-nummer van „Studiën en Schotsen" schrijft Pro£._ Fabius: In den val van Minister Troub zijn merkwaardige elementen. Ten eerste, dat. bij den aanval de lei ding uitging van socialistische-h kant, en het doodvonnis voltrokken is door eene motie-Schaper. Ten andere do volmaakt lijdelijke rol, door Minister Corl. van der Linden hier bij vervuldWat volgens diens 'zeggen in do Rerste Kamer, op 26 Fobr. 1.1., go schied as, om niet misbruik te maken van d,e nationale positie van het Kabinet. Maai' of dit afdoende is? Ton derde, dat reeds vóór het aannemen van de motie-Schaper van zeer bevoegde zijde, die grooten prijs op loot tot stand komen van de ouderdomsrente stelde, ver zekerd werd, dat de val Van Minis ter Troub a an de Ouderdo'ms- rente geen schade zou doen, wijl Minister Lely deze over nam. Dit .scheen toen reeds klaar te zijn. In tijds er bij. In de „Vrijzinnig-Democraat" stelt Dr. Bos oen maatregel vóór die ernstig aan beveling verdient. Namelijk, om -een Staatscommissie te benoemen van ter zake kondigen om een onderzoek in te stel len. naar de maatregelen, die mot het oog op den ecönomisehen toestand van ons vaderland gewenscht zijn. Hij schrijft hier over als volgt: „Zou het niet eens tijd worden bepaal de vragen aan een nader gezet onder zoek van een Staatscommissie te onder werpen? Daar is het crediet op langen termijn voor de kleine industrieele onder nemingen, niet in staat elk op zich zelve obligatieleningen uit te schrijven, zoo als de zeer groote fabrieken kunnen doen. Daar is do vraag van het gezamenlijk optreden van exporteurs in het buiten land, do hulp van consulaire vertegen woordigers o£ voor gezamenlijke rekening uitgezonden handelsagenten. Daar zijn de maatregelen om de technische scholen de voorlichting te doen geven, die bij verandering der levensvoorwaarden van handel en industrie noodig is. Daar is Wellicht ook de vraag van regeerings- steun aan enkele zeer belangrijke onder nemingen, welke te groot risico voor particulieren aanbieden en toch voor ver schillende takken van nijverheid van groote beteekenis kunnen worden. „Nader onderzoek is niet overbodig. Men wane niet dat men plotseling goud mijnen gaat ontdekken, maar wellicht, kan er verstandige raad worden gegeven in zake de economische politiek van do eerste jaren en wat ook van belang is er kan licht worden geworpen op avontuurlijke plannen, die ook in dezen tijd wel zullen komen opdagen, vaak ge volg van oppervlakkige waarnemingen en overhaaste gevolgtrekkingen. „Nuchterheid behoort zich te paren aan doortastendheid. Een duidelijk inzicht in de verhoudingen zooals die zijn en na den oorlog waarschijnlijk zullen worden, is echter bovenal noodig". „De Standaardover de Conferentie. Ook de bekende driestar-schrijver van ,,D© Standaard" is van oordeel, dat de wijnen spreking van j.l. Zaterdag ten huize van Dr. Kuyper, de gewenschte uit komst leverde: Niet dat er over het geding in Een verhaal uit het kerkelijk leven van Noord-Amerika. door v. d. M. Nadruk verboden. 36) Terwijl de twee mannen zoo bezig wa ren, had juffrouw Fisbie Markley met bijzondere aandacht gadegeslagen. Hoe bedorven ook, het vrouwenhart in haar had nog niet alle medegevoel' verloren en toen Markley kreunend in z'n stoel terugviel, Stond zij op en liep tot achter zijn stoel. Zij sloeg haar armen om zijn hals en begon zacht-overredend „Kom Frod, doe nu toch niet zoo lee- lijk. Je weet dat je vader Maar voordat zij had kunnen voortgaan, sprong Markley overeind, rukte zich los en siste haar toe: „Blijf van me af! Laat me los! Het is al erg genoeg, dat ik naar je geluis terd heb." Hiermee was alle medegevoel bij do vforaw teruggewezen, en verbitterd ging quaes;ie is heengeloopén, doch tweeërlei is verkregen. Ten eerste, dat de oplossing van het geschil niet gezocht zal worden door opnieuw in publiek dispuut tegen elkaar op te treden, wat van zelf tot nog ernstiger verwijde:ing ,zou hebben geleid, maai' dat ,er arbiters als rechters zullen optreden, om de schuld of onschuld, die beiderzijds te .ponstateeren zal zijn, te beoordeelcn en uit te vijzen. Niet alsof ,-de Kabinetsformatie in 1908 aan deze arbiters ter bcoordeeling zou voiden toegewezen. Deze toch ligt er Van zelf buiten. Te beoordeelcn zal alleen zijn de beschuldiging, die over en weder van partij' togen partij is uitgebracht. Ge lijk het nu stond, kon er geen beslissing vallen, omdat zoowel de vijf heeren als Di'. Kuyper rechter in eigen zaak zouden geweest (.zijn. Dit bezwaar vervalt thans. De vijf heeren ©enerzijds en Dr. Kuyper anderzijds zuilen thans elk twee arbiters aanwijzen, ,en die vier zullen een vijfde benoemen. Voor het gerecht van deze -vijf heeren zullen dan de ge dingen worden gebracht. En vanzelf heeft men dan over en weer de uitspraak van zulk een arbitrage te aanvaarden, van verder verweer of protest af te zien, en zich te verbinden om in de uitspraak van deze arbiters te berusten. Ddt snijdt dus alle verdere polemiek af. Tegen het geschrift van de vijf hoe>- ren behoeft nu niet weder een geschrift van Dr. Kuyper te verschijnen. Dr. Kuy per schrijft over dit geschil niet meer, en de (vijf hoeren zwijgen' er verder even zoo over. De zaak is thans in handen van der den overgegaan, ,en in zooverre is er accoord. Niet minder is 't gelukkig, dat mén thans beiderzijds op reorganisatie van de Anti-Revolutionaire Partij, aandrong. Dr. Kuyper wilde dit reeds van 1908 af. De vijf heeren beoogen thans gelijk doel. Niet om aan Dr. Kuyper een onmoge lijke en .onhoudbare positie op te leggen, maar om jot zulk een hoog noodige reor ganisatie te ko-men, die, zonder 'het ka rakter der Anti-Revolutionaire Partij! te niet te doen, reeds nu de onmiskenbare wijzigingen kan doen invoeren, en die, met het oog op Dr. Kuyper» jaren, bij diens wegvallen, de ontreddeling van heel onze Partij voorkomt. Hiermede is .de voetangel uit het pad genomen en in Juni 1916 een goed ge accordeerde saamvverking 'van alle groe pen voor de Provinciale stembus Ver zekerd. 1 Vermoedelijk zal de beslissing van de arbiters eerst daarna vallen. Doch dit hindert in 't minst niet. De arbitrago-quaestie moot alleen af gedaan zijn vóór Juni 1917. En dit kan uitmuntend. Het spreekt overigens van zelf, dat van perspolemiek tot, 'tijd en wijle, over en weer geen sprake meer kan zijtn. Mij in élk geval doen er niet aan mede. r Beknopt overiicht van d»n toestand. Als het kanongebulder zoo duidelijk tot ons doordringt, als de laatste dagen het geval was; als we zooals gisteren tot laat in den nacht de ruiten hooren rinkelen, de lucht zwanger is van 't kanon- gobrom, zoodat van nachtelijke stilte tot ver over de ZeeuwsCh-V1 aamsche grens .geen sprake meer is, dan vragen wij ons allereerst af, welk drama zich in Wes telijk België moet afspelen. 7X> weer zitten. Intussoben werd .White ongeduldig. „Nu Markley, hoe zit het? Juffrouw Fisbie moet weg, men zal haar thuis wachten." De heer Fisbie wist wel, dat zijn vrouw "van uitgaan hield, en dat haar ijdeltui terij bij het jaar toenam, maar van haar werkelijk minderwaardig Jeven bleef hij toch geheel onkundig. Voor gelegenheden als deze, wanneer ze een belofte had na t© komen of een afspraakje te houden, praatte ze hem voor, dat ze naar een vergadering moest, of op een avondpar tijtje genoodigd was, of zoo iets. Twee of drie keer had hij bemerkt, dat ze hem voorloog, maar 2ij was handig ge noeg om den ongelukkigen man daarvan ©en aannemelijke verklaring' te geven. Zoo bleef hij onkundig Van de schandelijke gedragingen zijner vrouw; toch knaagde argwaan aan zijn hart en zoo hechtte hij zich Veel meer aan zijn kinderen, die in vader's liefde en zorg een ver goeding vonden voor wat hun moeder hun onthield. Wel dacht deze beklagenswaardige 'vrouw terug pan gelukkiger dagen, en dat stemde haar <jan weieens droevig, Doch de staf-cornimmiqué's laten ons ér gewoonlijk naar raden. In ieder geval hebben de vreesalijk© kanonnades niet die uitwerking, welke de met ontzetting naar het wanklinken de orkest luisterende Zeeuwen zich voor stellen. Men krijgt soms den indruk alsof dicht bij onze grenzen een beslissende strijd gestreden wordt, doch de berichten van het slagveld komen ons steeds vertel len, dat de ten koste van voel mensehen-, bloed behaalde succes jes nog slechts van plaatselijk belang zijn. Zoo vertelt Renter's bijzondere corres pondent in het Engelsohe hoofdkwartier van „schitterende" operaties bij: Yperen, die tenslotte blijken te zijn een heel ge woon loopgraven' gevecht, ook al spreekt men met Veel ophef van jé Internationale Loopgraaf en de Bluff-stelling. Laten we genoemden journalist even ci toeren „Sedert de Duitschers op 14 Febru ari daar voet hebben gekregen, nam men waar dat zij koortsachtig werkzaam wa ren om de stelling te versterken. „Verscheidene malen waren zij blijk baar van zins een nieuwen aanval te gen onze (die Engeische) linie le doen, om hun bezit van de Internationale Loopgraaf zekerder te maken, maar be halve bij een gelegenheid opi 25 Febru ari toen eten zwakke opmarsc-h in Nie mandsland door de Engeische kanonnen gekeerd werd, hadden die dreigingen nooit een vastten vorm aangenomen. Een werkelijke infantorie-aanval werd op 2 Maart, 's ochtends om half vijf onderno men, waarbij de Buitschters dicht l'angs den grond onder dekking tegen het ge stadige vuur van de Engeische kanonnen vooruitkropen en zich voor den storm loop der Engelschen met de bajonet, die door bommen en geweervuur werd aan gekondigd, trachtten te bergen. Elke kuil en trechter was volgepropt met vluchtelingen, die waarschijnlijk hun hoop op tegena'-ivallten hadden gevestigd, pm tijdig dte wijk te kunnen- nemen. Vijf officieren en 200 man wer den omsingeld en naar de achterhoede gezonden. Het terrein aan den overkant Werd heroverd. Achter de loopgraaf Werd een .zwaar af- sludtingsvuur samengetrokken, om te ver hinderen, dat ter versterkingen op kwa men zetten. De vijand werd zoozeer ver rast, dat de Engefëche verliezen opmer kelijk licht waren. Do Engeische artil lerie deed prachtig werk. De verliezen van den vijand moeten vreeselijk zwaar zijn geweest. Verscheidene tegenaanvallen werden na diten tijd tegen de heroverde stelling beproefd, maar alle werden ten koste van bloedige verliezen voor den vijand afgeslagen. Dte vijandelijke batte rijen hebbten een aanhoudend vuur tegen de Engolschten gericht, maar de steeds toenemende kracht van onze hulpmiddelen komt nu aan den dag. Onze kanonniers behielden bij het verschrikkelijke duel de overhand". Zonder al te veel vast te houden aan deze uiteraard eenzijdige voorstelling kan men wel nagaan, dat de strijd op dit punt Van het front van allesbehalve be slissende beteekenis is, dóch dat niettemin de vierkante meter gronds daar schrik kelijk duur betaald wordt. Zoolang de strijd bij Douaumont niet beslist is, kan rrien zeggen, dat de toe stand bij Verdun stationnair is gebleven'. Het feit, dat de Duitschers nogmaals de Volle kracht van hun aanval op Douau mont samentrokken, wordt hierdoor ver klaard, dat Douaumont als de beheer- maar aldra hernam de voorliefde voor uitgaan, schitteren en coquetteeren de oude rechten, en al meer naderde zij liet oogenblik van haar val. Ook! dezen avond was zij gevoelig aangelegd; de snerpende woorden van Markley deden haar nadenken, en zij vergeleek wat zij had kunnen zijn voor man en kinderen met wat zij nu was. T)it versterkte haar haat tegen White, wien zij, na zijn scherpe opmerking, toevoegde „Lach mij niet uit, man! Jij bent nog slechter dan Markley en jij verdient ze ker nog eer dan hij! aan een boom te hangen." De twee mannen merkten met schrik haar wild fonkelende oogen Op, maar zij ging' voort „Jij bloedzuiger, je naam is White, maar je bent zWart als de duivel. Ik iveet genoeg van je, om je per omgaande in de gevangenis te brengen. Heb jijzelf niet dat meisje helpen bedriegen, door je Voor te doen als vrederechter? Jij bent even schuldig als Markley. Jelui beiden bent rijp Voor de galleien!" Als een furie stond de woedende Vrouw tegenover de twee mannen en nogal meer Wond zij zich op in haar overdreven vter- sehende hoogte voor de gansche linie do sleutel voor de Fransohe stelling is. Is de juiste positie van het dorp moei lijk aan te geven, nog minder vast staat de toestand in het fort Douaumont. In dat fort zijn een aantal soldaten van het 24e Rrandenburgsche regiment, het is niet bekend hoeveel; de „Times" zegt., dat zij feitelijk in het fort omsingeld zijn, wat do Düitóche berichten echter geen Van allen doen denken. Want zij blijven voortdurend in verbinding met de Duit- sche troepen, wat, naar de „Times" meent, daardoor veroorzaakt wordt, dat zij in het volkomen verwoeste terrein een verbindingslijn hebben gevonden, waardoor zij van voedsel en ammunitie worden voorzien en met hunnen buiten staande makkers fn aanraking blijven. Do algemeene indruk is nog, dat de Duitschers geenszins do hoop hebben op gegeven om de stelling Yerdun te nomen. Men mag als tamelijk zeker aannemen, dat do strijd zijn hoogtepunt van hevig heid nog niet bereikt heeft, en dat nog hardnekkiger pogingen zullen worden in het werk gesteld, om tot het. beoogde doel te geraken. Het bloedbad wordt nog niet gestaakt. Er zullen nog honderdduizenden kilo's ijzer en lood over en weer worden ge slingerd en nog duizenden jongemannen worden opgeofferd, voor het teekon tot den terugmarsch van de armzalige resten wordt gegeven of de handtoekeniogen on der het vredesverdrag worden geplaatst. Een beproefd Fransch dorpje. Dezer dagen is te Parijs de burgemeester gearriveerd van Vaux, een klein dorpje, op 8 K.M. van Verdun gelegen. Het doipje ligt geflankeerd door twee forten het fort Vaux en het thans in heel de wereld bekende fort Douaumont. De burgemeester vertelde van zijn ervaringen als volgt „Het bombardement begon den 21sten Februari om zeven uur 's ochtends. Het was letterlijk een (.zondvloed van granaten. Hot doel van de Duitschers was natuur lijk zoowel onze-linies als de strook daar achter onder vuur te nemen, teneinde de verbindingslijnen af te snijden. Wij sloegen uit Vaux den vuurregen van gemiddeld 4000 granaten daags gade, doch wij versaagden niet, want wij ken den onze troepen. De vijand verschoot voor het meerendeel 8-duims granaten, doch tegen de schemering kwamen ook 12- en 15-duims granaten. Met het horloge in de hand gingen wij na, wanneer zij ontploften, en wij kwamen ervan op de hoogte, waai- elke zware granaat zou springen. Boerderijen, kerken, velden, al les werd door het bombardement vernield. In Vaux waren nog vijf burgers over gebleven mijn vrouw, de plaatsver vangende burgemeester, de veldwachter, de secretaris en ik zelf. Wij woonden in een kelder, er was geen sprake van daar uit te komen. Daar de .telefoondraad kapot was, gingen vier of vijf moedige soldaten er op uit om haar te repareeren. Geen van hen keerde terug; zelfs van hun lichamen werd geen. spoor terug gevonden. Mrjn vrouw kookte voor ons allen in den kelder; zonder dat ik er van wist ging zij er op uit om voorraden op; te doen. Zij zelf bleef ongedeerd. Ik sloeg den aanval van de Duitschers op Ornos gade. Hun drie stormloopen leidden tot een slachting door onze artille rie. De passen over de MaasheuveLen zijn de Thermopyae van Frankrijk. JLn- rlien de Keizer er in volhardt te tracht ten den overtocht over die passen te forceeren zullen in Argonne en Woovro ontwaardiging: „Ik heb geen medelijden met jou, Fre- derik Markley. Jij hebt eerst mijn le ven verwoest en toen heb je mij aan den kant gesmeten voor die Boheemsche schoonheid. Arm klein ding, ik had met haar te doen. Ik wist wat haar wachtte. 0, ik wou, dat ik nooit dit vervloekte huis gezien had." Het weid White wel wat bang 'om 'thart en hij viel de razende vrouw in de rede: „Juffrouw Fisbie, juffrouw Fisbie, spreek Joch wat zachter, men zal ons hier hooren Maar zij gaf er geen antwoord op en raasde voort. Het einde was natuurlijk, dat zij lievig schreiend in haar stoel terugviel, na haar verleiders nog eonige heftige verwijten te hebben toegeslin- gerd. Markley scheen nu toch werkelijk ge troffen door zooveel levenssmart en zei kalmeerend „Emilie, ga toch zoo niet door. Ik zal probeeren, je morgen wat geld to geven." „Geld, geld!" schreeuwde zij weer, „dat is al wat jij le geven hebt. maar steeds meer Duitschers sneuvelen. Maar den lang hebben wij Lotharingers met den vijand van aangezicht tot aangezicht geleefdde oorlog i s ons, om zoo te zeg gen, tot een tweede natuur geworden U zult het misschien niet gelooven, maar wij zijn zoo gewoon geraakt aan het vuur, dat liet ons vreemd toeleek, wanneer de kanonnen eens zwegen. Wij zijn alien vol vertrouwen, dat zij (de Duitschers) nooit door zullen breken". De burgemeester Gabriel, zeido nog. dat van de 135 inwoners van het. dorpje de moesten have en vee hadden kunpt® meevoeren. Dat was op den 18den. Drie dagen later werden 'de ambtelijke besohei, den in veiligheid gebracht. Den 29stan kwam er bevel van de militaire autori teiten, om met de vier overige civieloU te vertrekken en naar Parijs te komen 0e oudste vrijwilliger. De oudste Belgische oorlogsvrijwilliger, schrijft do Legerbode, is een burger Wan Herstal, met name Hubert Merxhij draagt de galons van sergeant. Sergeant Merx is 63 jaar oud. Dm 4en Augustus 1914 nam hij als vrijwilliger voor den duur van den oorlog diens). Hij was geen nieuwe rekruut, daar hrj in 1870 reeds onze grenzen, verdedigde. Hij geeft ons een heerlijk voorbeeld van moroele en lichamelijke krachtda digheid- Gewoon soldaat bij het begin der vijande lijkheden, verwierf hij weldra de galons van korporaal en onderofficier. Hij is een onvermoeibare verkenner, en zijn goede luim is een ieder bekend. Koning Albert heeft dezen dappere on langs het kruis van Ridder van de oirdo van Leopold II op de borst gehecht. „Gij zijt een edel voorbeeld van bur germoed", zei de Vorst, toen hij hem het eereteeken toereikte, „en ik wéjnsch u van harte geluk". Korte Oorlogsberichten. In Pruisen moeten alle landstorm- plichtigen, die in Februari 17 jaar zapt geworden, zich terstond bij de militaire overheid aanmelden. Een eigenaardig geval van gemoeds bezwaren tegen den dienstplicht kwam voor het bevoegde hof te Oxford. Een student met name Joseph Kaye had ge moedsbezwaren. Een officier deed het hof mededeelingen, waarom z.i. de zaak niet zou behoeven te worden voortgecziet. Kaye heette eigenlijk Kaufmann; lüj had zijn naam pas in September veranderd. 'Zijn vader is een Duitschei', in Beijeren ge boren; zijn moeder de dochter van Duit- sche ouders. Kaye 'is lid van de FaJbian Society, van het Verbond tegen Dienst plicht en een bekend pro-Duitscfcr. Het, leger wilde hem niet hebben. Het hof besliste toen, dat het niet be voegd was. Duitsche luchtschepen too- ve n Huil. Uit BerlijnEen deel onzer marine-luchtschepen heeft in den nacht, van 5 op 6 dezer op het marinesteuu- punt Huil aan den Humber en de dok- werken aldaar talrijke bommen gewor pen. Een goede .uitwerking werd waar genomen. De luchtschepen 'die hevig doch zonder succes beschoten werden, zijn alle teruggekeerd. De luchtaanval op Enge land. Het Engeische ministerie van oor log meldt: Vermoedelijk drie Zeppelins hebben aan den raid van gisternacht deelgenomen. Na boven de kust gekruist te hebben voeren de luchtschepen in verschillende, van elkaar afwijkende richtingen. De ik ben jou en je geld zat. Ik wil niets meer van je hebben. Ik ga vanavond naar mijn gezin terug en daar zal ik mij aan gaan wijden." Juffrouw Fisbie stond op, zette haar hoed recht, en terwijl ze naai' de deur liep, zei ze: 1 „Eén ding pog. Als Ik ooit hoor, dat een van jullie ook maar één woord zegt ten nadeele van mij, danDenk er aanvan nu aan ben ik weer een vrouw Statig, trillend nog van boosheid, ver liet de juffrouw de kamer, en wierp de deur met een smak aiéhter zich dicht. En terwijl haar voetstappen op de trap wegstierven, zei .White „Ik geloof, dat die vrouw dol is." En Markley had hetzelfde vermoeden: „Natuurlijk, zij wordt krankzinnig]. En zeg White, ik zal zien, dat ik nog een duizend dollar vóór je bij el-kaai' schar rel, maar weet: dat zijn dan ook Voor loopig de laatste.'-' „Ik zal trachten geduld met je te oefenen," zei White en beide mannen Verlieten de kamer, waar het onverkwik kelijk tumult 'hun laffe hart deerlijk -luid beangstigd. j (Wordt vervolgd.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1916 | | pagina 1