ijmegen
i
EMEST.
!*o. 117
Woensdag 10 Februari 1916
30e Jaargang
rarg.
W. TOEBES.
ardappelen,
Loopvarkens,
Arbeider,
EN MEID-
EN MEID
De Groote Oorlog.
almest een vinding is
ie meer dan 20 Jaren
d personen proeven
mndige.
dat weet iedere land-
ji' het geheele land,
anje
nen zich voor een om-
Lijding der Normaatl-
na zorgvuldig genomen
jaren de Kunstmest
lionnair te 's Gravon-
Watersnood.
jenmakersknecht
e e (i Meid
Schiermonnikoog.
tn.
Feuilleton.
OVERWINNING.
Staten-GeneraaS
ST.
q de onjuistheid zijner
e heer ABEHSON er
esultaten bereikt tegenover
week vooruit zijn.
rij hield, geheel overbluft
plaats Uwer Nar maal mest
T3
gemene
lengde ruige of zu
•aagd. Aanbiedingen iiüa'i
KONYNENBURG Co.,
of zuivere
aan
Binnen.
Uitgave van
de feral. Term. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VOSSTSTHAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BUNG.
Drukkers:
Ooslierbaan Lo Cointre - Goes.
iJ.u b .uw—w»»
VVp ontvingen nog ten behoeve van de
slachtoffers van den Watervloed van half
Januari 191t>:
Van v. L. te Baarland f 1J. 3e H.
te RiUand-Bath 12; N. N. te Goes f 10.
Totaal met inbegrip van de reeds vroe
ger verantwoorde bedragen f 1448.811/2-
Zij die er de voorkeur aan geven hun
giften rechtstreeks aan de Alg. Waters
nood-commissie te zenden vinden hier het
adres "van den penningmeester: E. Sillem,
(firms, Hope Co., Keizersgracht 579
581') Amsterdam.,
TE KOOB
uwe en muizen, bij J. D£
prscheweg, Middelburg.
TE KOOP
[plaatsbare Zomertent,
pUCK, Timmerman, Seispleiiu
TE KÖOH
1ERH0UD Az., Westkapelle,
Terstond gevraagd
imermansknecht of
tomende Knecht,
IgEERTSE, Timmerman, bij
Tier.
lagd tegen Maart of Mei
bij K. FRANCKE, N. tn St
Jloeveer.
oekend met burgerwerk.
I Meeldijk, Sluisweg 28, Dor-
Met Mei
en Meid
bij Wed. C.J LOUWEB^'
ISerooskerke.
trouwgeval der tegenwoordige
mogelijk
bij JAN BLOK Jz- Jr'Land'
ifeldzicht" Rilland.
Er is» aan de actie voor de Christelijke
school op Schiermonnikoog iets onbe
schrijfelijk heerlijks. Zij die met ons den
eersten strijd 'voor Chr. onderwijs, een
halve eeuw terug, hebben gevolgd' of mee
gemaakt, zullen begrijipon waarom wij
dit. velgen. Wat 'n heerlijke strijd was
dat;,welk 'neendracht en eensgezindheid
onder onze tegenstanders, maar ook .welk
een broederlijke liefde en energie onzer
zijds. De Hoop des 'Vaderlands
was> het. lijfblad onzer strijders voor het
goed recht der vrije school, confessionee-
len en afgescheidenen lazen saam dit blad
en ook het Kerkelijk Weekblad
waarin dr. Vos en Tinholt zoo bezielend
schreven voor Christelijk Nationaal
Schoolonderwijs. En die eerste hoofdon
derwijzers, wat spanden zij zich in om
de Chr. School op peil te brengen en
Ie hottden. Honderden kinderen van mo
dern© ouders, zelfs Joden, ontvingen aan
een zoodanige Chr. sdnool onderricht. Mid
delburg, Nieuwdorp, Zierikzee/Terneuzen,
Gcas, daar woorden onze baanbrekers;
en-God de Heere 'heeft hun initiatief bij
zonder gezegend.
lets van die samenwerking zien wij.
thans weer op' Schiermonnikoog. Van den,
beginne poneerden de stichters dier school
als strijders voor „een school voor allen";
en Hervormd en Gereformeerd reikten
elkaar de hand. Moderne Hervormden die
het belang hunner kinderen begrijpen en
hun bjj 't degelijk maatschappelijk onder-
vijs gaarne het godsdienstig element er
op den koop toe bij meegeven, Zonden
reeds bun kinderen; zoodat er Van de
81 tokoolk'inderen die het eiland telt, al
32 op de Vrije school een plaats vonden.
Ep dat terwijl door- sommigen maar op
elf gerekend was.
Deze schoolstrijd op Schiermonnikoog
trekt ons aan niet alleendoor de eon-
stemhiigbeid van Hervormden en Gerefor
meerden maar ook door den outwerwot-
sciien tegenstand die aan de jaren 1869
tot. eind vorige eeuw herinnert. En ook
door het geloof hetwelk de stichters schijnt
te bezielen. Immers met woord en daad
hebbers zij het den tegenstanders toege
roepen met Nebemia: God van den he
mel zfel het ons' doen gelukken, en wij
zijne knechten zullen ons opmaken en
bouwten.
Zoo er een school (of schooltje) is Waar-
ree een daan tegen het ongeloof wordt
opgeworpen, dan is 't wel te Schiermon
nikoog. Wie ijsde niet van de moderne
Met Mei a. s.
bg J. DE SCHIPPER,
■Een verhaat uit het kerkelijk leven van
Noord- Amerika
door v. d. M.
Nadruk verboden.
20)
„Dan (ka® ik mij niet bij de kerk
voegen", zei de jongeman beslist. Ver
baasd vroeg Allan:
„Wien haat je dan?"
De jongeman zweeg even, en zei dan
met haperende stern
„U weet natuurlijk de droeve geschie
denis met mijn zuster. Iedereen zei, dat
het zelfmoord was; maar ik weet het
beter. Zij is vermoord en ik haat den
moordenaar!"
Met vlammende óogen en zwaar hij
gend had Frank de laatste woorden ge
sproken. Ds. Rutl'edge schoof wat nader
bij en vroeg hartelijk
„Wat weet je er dan van, m'n jongen?"
f „Ik heb tot nu toe nooit met iemand
epover gesproken, maar ik zal het a
zegge®). Don dag van Vioüa's) dood waa
De Zeeuw
taal en geschriftjes die zelfs aan Zondags
schoolkinderen werd meegegeven!
Laten wij, naar de kracht die de Heere
ons daartoe "verleent aan den bouw der
school medewerken.
't Is waar de school is er. Wij vergisten
ons in onze eerste oproeping als zou de
school nog moeten verrijzen. Maar al is
de school er, de stichters zitten nog voor
een som van f9000 zijnde voor meerdere
bouwkosten wegens den oorlog, en leer
middelen. Van die f9000 is nu door de
gezamenlijke voorstanders in den lande
£2000 bijeengebracht. Komt die rest niet
binnen, dan moot de school onherroepelijk
gesloten worden. Het ware dan beter ge
weest niet met den bouw begonnen te
zijp.. De tegenstanders zouden juichen,
en smalenZij Zijn begonnen doch hebben
niet kunnen voleinden. En wij zijn over
tuigd de broeders op Schiermonnikoog
doen wat zij kunnen. Z.ij zijn slechts
weinige, en zij zijn arm naar de wereld.
Hel spreekt van zelf dat het kerkelijk
leven reeds zwaar genoeg drukt op dien
kleinen kring.
Wij vernamen dezer dagen dat in een
onzer provinciale bladen was gezegd, dal
deze menscben waren gaan bouwen, zon
der eerst de kosten te overrebenen.
Daar gelaten, dat een zoodanige op
merking, gesteld zij ware juist, aan de
zaak geen goed doet, mag toch ook wel
er mee gerekend, dat er gevallen kun
nen zijn, dat men. niet moet beginnen
te rekenen, maar dat men terstond de
koe bij de horens heeft te vatten; grijpt
waar 't rijpt. Dat zelfs: rekenen en uit
stellen tot mislukking leidt, zoodat er
niets van komt. Er kunnen oogen Mikken,
zijn, dat in do ziel leeft: het moet. En
dit oogonM:ik wij durven dit gerust zog
gen dewijl wij deze zaak grondig hebben
onderzocht! was op Schiermonnikoog,
daar.
Wij prijzen 't dan ook zeer, dat do
vrienden daar niet rekenen wilden, dat
de school' gesticht is voor het stichtings
kapitaal bijeen is1. En wij danken allen,
die onzen oproep om steun voor Schier
monnikoog gehoor schonken.
Doch laten nu zij, die nog niet gaven,
en 't toch kunnen, nu ook hunne bijdra
ge zenden. Wij vernamen al ven eentge
kerken die oen gave afzonderden, o. a.
die van Grijpskerke, terwijl die van Hein-
kenszand een bijzondere collecte voor
Schiermonnikoog organiseerde; welke f 41
ruim opbracht.
Zou er in ons rijke, van God genadig
gezegende en verschoonde Zeeland niet
nog wat zitten voor het arme Schier
monnikoog. Wie, hij zij arm of rijk, zou
't mede voor zijn verantwoording willen
nemen, dat deze school niet in stand
bleef door zijn verzuim En toch
komt dit istichtingskapitaal niet bijeen, dan
moet de school' weer gesloten worden.
't Is waar de watervloed heeft den
stroom der bijdragen, die allereerst naai'
Schiermonnikoog gelOopen had, afgeleid.
Doch is de geestelijke nood niet nog
ernstiger dan de stoffelijke. Wanneer
door het Chr. Onderwijs op Schiermonnik
oog ook maar- één ziel mag gered wor
den, is die niet mleer waard dan tien
Wijde Wormers.
ik even in haar kamer, en ik vond er
dezen brief".
Ruüedge nam een stukje papier aan,
waarop met verdraaide hand geschreven
was:
„Kom vanmiddag 2 uur aan den spoor
dijk bij den overweg. Wij zuMen dan
afspreken".
„Sinds ik dit papier gevoindea heb",
vervolgde Frank, „ben ik bezig te zoe
ken naar den Schrijver. Ik weet zeker
dat het iemand uit Wellington is. Als
ik den schrijver van dat briefje vind,
dan zal ik hem neerslaan als een hond!"
„Frank! Frank! zóó mag je niet Spre
ken! viel Dis. Ruüedge bestraffend in.
„Dominé hervatte de jongeman ern-
tig. „u kunt dat Iniet begrijpen. Viola
en ik waren alles' voor elkaar. Wijt heb
ben samen gelieerd. Ik heb haar bemind,
zooals nooit een broeder een zuster be
minde. Hier is haar portret".
Hij overhandigde Rutlédge een medail
ion, en deze zag, dat Viola een meisje
van groote aantrekkelijkheid moest ge
weest zijn. Met een zucht gaf hij aan
Frank het portretje terug, doch zei niets'.
En Frank ging weer door:
„Ik wist, dat er iets niet in den haai:
was, weken all voordat het gebeurd is.
Ik kon mexken, dat iets haar beklemde.
Zeker, wij blijven aan onze brooderen
in Noord-Holland en Utrecht geven, doch
zou daar niet de tiende aan kunnen toe
gevoegd worden tot leniging van den zoo
veel erger nood onzer umdemenschen op
het noordelijkste eiland van Nederland?
Onze redactie ontving circa f 1500 voor
den Watersnood, en circa f 180 voor
Schiermonnikoog.
Zou zij niet in diezelfde verhouding
nog een poosje met de ontvangst kunnen
voortgaan
Tweede Kamer.
Vogels van diverse plui
mage aan 't woord. Het
debat t e hoog De eeds
kwestie eindelijk de oplos
sing nabjj.
Gisteren is het debat over de eedskwes-
lie voortgezet, doch nog niet beëindigd.
Vogels van diverse pluimage hebben
weer hun stem laten hooren.
Het eerst kreeg men een red© te hoo
ren van den vrijzinmg-democratisehen af
gevaardigde voor Groningen, dhr. Lim
burg, 'die verklaarde geheel aan de zijde
der regeering te staan, en ook geen af
schaffing of aJgeheele facultatiefsteliing
van den. eed wilde.
Hij vond het een schande voor een
beschaafd volk, dat er een rechtsonze
kerheid heersclit, als sedert het bekende
arrest van den Hoogeti Raad het ge
val is.
De heer De Visser (c.-li.) heeft op zijn
wijze het standpunt der christelijk-histori-
sohen uiteengezet..
De eed, aldus deze afgevaardigde, is
oen der kostbaarste middelen om het recht
te handhaven. Dat wordt door de ge
heele Kamer erkend. De'1 subjectieve ver
klaring van den eed krijgt, een objectief
merk van waarheid. Een eed zonder God
is inconsequent en de rechter zal daar
aan geen objectieve waardie kunnen hech
ten. Velen worden van het spreken van
waarheid afgehouden door het aflegigen
van den eed en velen zoeken nogmaals
'angstvallig naar de waarheid wanneer zij
den eed gaan afleggen. Buiten het. in
dividu om is een zoodanige waarborg
niet te vinden. De groote waarde weegt
dubbel en 'dwars op tegen de nadeelen.
die gewetensdrang met zich zou brengen.
Voor de atheïsten moet de Staat niet
uit den weg giaan. Er zijn echter atheïs
ten die aan God niet meer gel00ven op
de wijze zloaals spr. dat doet. Of men ze
pantheïsten of menisten heet, doet niet
ter zake: zij kunnen wel buiten het in
dividu om een objectieve verzekering ge
ven. Dit maakt het probleem nog inge
wikkelder. Die schrijver in de „Standaard"-,
aldus dr. De Visser, heeft als zijn denk
beeld gegeven, dat een. verklaring noodig
is dat men gelooft in een Al wetenden
God. Dit maakt het Vraagstuk ingewik
kelder. Spr. kan zich niet Vereenigen met
het denkbeeld, dat men zou moeten ver
klaren niet te gelooven in een God.
Hij ontwikkelde op voortreffelijke wijze
de tegenstelling tussohen den eed en de
belofte, de laatste beschouwende als een
zuiver persoonlijke, subjectieve verklaring,
den eed als een objectieve handeling, bui
ten de persoonlijke sfeer blijvende. Hij
pleitte tenslotte voor het amendement-De
Geer c.s., dat belofte of bevestiging toelaat,
indien de te beëedigen persoon schriftelijk
Een week voor haai' dood heb ik haar
nog gevraagd, wat. er was. Ik dacht,
dal ze het me zou zeggen, maar ze zei
alleen: „Neen Frank, nui niet. Over eeni-
ge dagen zal je meer weten. Vertrouw
mij, broertje, de zaak is in orde". En
toen ik dat briefje Voind, wist ik geL
noeg. Ik zal' de schurk viinden die het
geschreven heeft en ik zal' hem op het
zelfde oogenblik vermoorden. Al dagen
lang draag ik een revolver biji me".
Met schrik zag Rutlédge het gevaar
lijke wapen, dat Frank hem wen toon
de. En hij! zag nu ook, welk een gansch
'ander menscli de jonge Antol was, nu hij
Schier verteerde van wraakzucht. Zijii
oogen stonden dreigend, zijn lippen tril
den, zijfn hand beefde. <En Ruüedge zei
met klem:
„Frank Antol', dat is niet goed! Door
zóó te doen, wordt jij even goed een
moordenaar".
Frank stond op; het gesprek maakte
hem onrustig, en terwijl hij met breede
passen de kamer op en neer liep, sing
hij voort:
„Dominé, u kunt het niet begrijpen.
Ga een® na, hoeveel ellende die schurk
tü! over ons huis heeft gjebracht. Wij
wanen geJukkig met elkaar, p zoo ge
lukkig. Geen gelukkiger gezin dan hel!
verklaart, tegen het afleggen van eeden
onder alle omstandigheden, ook, wanneer
de Overheid ze vordert, onoverkomelijk»
'bezwaren te hebben, onüeend aau zijn
opvatting omtrent den godsdienst
De heer Eerdmans (u.-l.)nu ja, hij
is vóór 's ministers ontwerp, doch 't liefst
zou hij toch maai' de heele zaak afschaf
fen.
Hij walgde van historische en theolo
gische besc h ouwi ngen
De eed, zegt hij, geeft alleen waarborg
wanneer de eedsaflegger dat godsbegrip
huldigt, waarop de eed berust. Vele per
sonen huldigen dat begrip niet meer. dus...
opruimen
Aalberse (r.-k.) zal tegen stemmen.
Het is voor hem de vraag of de Ka
tholieken nu nog wel verplicht zijn een
eed af te leggen, omdat hun leer hun
zegt, dat zij dit alieen mogen doen als
de overheid het eischt.
En straks zal de overheid niet meer
eischen!
'tGing Van Doom (u.-l.) schemeren. Hij
kon er niet meer bij. 'tGing hem te hoog.
Wat gemoedsbezwaren waren, wist hij
heelemaal niet.
Beperking, ja,, dat had hij begrepen.
Beperking van den eed vond hij zoo kwaad
nog niet.
Nolens (R.-K.) wees er op, dat de lin
kerzijde ditmaal zoo buitengewoon veel
notitie neemt van hetgeen aan de rech
terzijde wordt gezegd.
Graag 'hoorde hij eens hoe ver men
aan de linkerzijde meent te kunnen gaan
met. zijn principes. Deed de rechterzijde
dat ook dan kon men zoeken om tot
toenadering te komen.
Krachtig kwam hij ten slotte op tegen
gelijkstelling van eed en belofte.
Zijn partijgenoot Loeff formuleerde de
volgende stellingen: De Staat heeft den
godsdienst noodig voor de handhaving van
de rechtsorde. Ook in het oog van den
Staal is de verplichting om een eed af
te leggen een zwaardere verplichting dan
een belofte. De Slaat mag, waai- die eed
niet noodig is, den eed niet eischen. De
Staat zorge hij de regeling van de eeds-
quaestie geen rechtsongelijkheid te schep
pen tussóhen de burgers.
De Waalwijksche afgevaardigde schijnt
in de richting van de voorgestelde recht-
sche amendementen te willen gaan.
Vanmorgen zou het dehat voortgezet
worden.
Men mag nu wel aannemen, dat het
teedere vraagstuk de oplossing nabij is.
Als 'tmoar tijd wordt!
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. postf 1.50
Losse nummers0.05
Prijs der Adverteniiën
15 regels 0.50, iedere regel meer 10 ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
8ak;:oi>i «verzicht van den toestand
Van het Westerfront komen weer druk
doende berichten. Als men ze echter goed
leest, kiomt men tot de slotsom!, dat de
actie nog niet veel om het lijf heeft.
Ze doet denken aan de onberekenbare,
zoekende bewegingen, die worstelaars ma
ken, voor zij den eigenlijken strijd gaan
beginnen.
'tl® alsof men ook op liet groote slag
veld naar eikaars „zwakke zijde" zoekt,
om straks met een plotselinge voorwaart-
sChe beweging den vijand ge verrassen.
Beide partijen rukken en 1,stooten nu
een® hier, dan eens rdaar, en heide par
tijen kunnen op kleine '.successen bogen,
maar niets wijst er op, dat nu de groote
worsteling is aangevangen. 1
Het initiatief tot die 'kleine v00rgevech
ten gaat meestal van Duitsche zijde uit.
onze in Wellington. En sedert dien vree-
selijken dag is ons huis een huis der
ellende. M'èhigen nacht heb ik wakker
gelegen, terwijl ik moeder hoorde bidden,
dat zij toch maar mocht sterven. Vader
leek alle maand een jaar ouder te worden,
sedert het liefste wat hij had, hem van
het hart werd gescheurd. Gansche nach
ten heeft hij' gekreund van weedom. Al®
ik den verwoester van ons huis vind,
en ik zou hem niet kunnen doodslaan,
ik zou krankzinnig worden".
Op vreesélijkem toon had de jonge An
tol deze woorden uitgeschreeuwdAllan
zweeg. Hij zag in, dat hier het wilde
Boheemsche Moed bruiste; bij zulk een
geperste haat scheen Christelijke tucht
niet toe te passen. Maar Ruüedge oefen
de geduld; hij wilde wachten, totdat de
ziedende jongeman zijn, woede zou heb
ben uitgeraasd.
Frank was weer evien gaan zitten. Hij
drukte z'n handen voor het hoofd en
barstte in tranen uit. En hij jammerde:
„Wij waren zoo gelukkig! Mij<n' zus,
mijn arme zusl"
Rutlédge zei nu, heel kalm
„Laat mij dat briefje nog eens zien,
wil je?"
Hij bekeek het papier nauwkeurig.
Een oogenblik waa de naam Fredenk
Kleinere voordeelen wérden er mede be
haald, die grootendeols weer door de te
genaanvallen der FYanschen verloren,
gaan. Ze zijn te onbelangrijk, dan dat
ze afzonderlijk opgesomd behoeven t»
worden.
Het is natuurlijk niet onmogelijk, dat de
Duitschers door hun actief optreden, meer
pogen het verwachte vijandelijk offensief
te voorkomen, door de troepen op veile
punten bezig te houden en concentratie
onmogelijk te maken, dan wel een offen
sief van hun kant voor te bereiden.
Het is nu de vraag of de geallieerden
wel zóó sterk zijn, dat ze onder deze
Omstandigheden hun aangekondigd offen
sief kunnen beginnen.
Zeker, Albion's koning heelt allé niet
gehuwden opgeroepen om de legers tier
geallieerden te gaan versterken, doch, Zou
den we willen Vragen, wanneer zullen die
mannetjes goed en wel gekleed en gewa
penei in de voorste loopgraven liggen?
Voor Engeland is 't te vreezen, dai.
het voorjaar dan reeds voor een groot
deel, om niet te zeggen geheel, L» ver
streken.
Betreffende den U-oorlog zij opgemerkt,
dat Duitschland thans een nieuwe basis
voor dezen oorlog heeft aangegeven, dezen
voorstellend als een strijd niet tegen han
delsschepen, maar tegen oorlogsschepen,
waarin de gewapende handelsschepen ver
anderd zijn.
Men meldt nu, dat Amerika zich nog
al vereenigen kan met het nieuwe Duit
sohe standpunt. Onmogelijk is dit niet.
Het zal dan de noodzakelijke conclusie
trekken, dat een verbod tot uitklaren van.
gewapende handelsschepen uit Amerikaan
séhe havens en een .verbod van Ameri
kanen om met ztilke stahepen te reizen,
zeer wenschelijk is.
De Amerikjaansohe Pers bewaart over
het algémeen het stilzwijgen linzakfe de
formeele nota dar Germaansche mogend
heden, waarin een hernieuwing van, de
campagne tol schrikaanjaging op volle ziee
Wordt aangekondigd.
Die bladen. Welke hun meoning te ken
nen gévén, waarschuwen Wilson tegen,
het doen van stappen, die een erkenning!
zouden kunnen zijn Vap "liet standpunt
der Duitschers, dat het opstellen Van ka
nonnen aan boord van koopvaardijsche
pen, enkel voor verfled iginesd oekanderi;
een koopvaardijschip tot een oorlogsschip
zou maken, dat zonder voorafgaande
waarschuwing zou mogen worden vér-
nield.
De „New York World", een van de
trouwste verdedigers van dear president,
vraagt welk» voldoening er voor de nabe
staanden van vrouwen - en kinderen, die
tengevolge van een DiuitsCben aanval ver
dronken zijn, in zou kunnen steken, dat
naderhand bij onderzoek blijkt dat het
schip niet gewapend was geweest.
De „New York Times" betoogt, dat in
dien de DiuitsChe eisch wórdt ingewilligd,
wij (de Amerikanen) machteloos' zulten
zijn om zelfs maar een protest te uiten.
Geen passagiersschip zal veilig zijn en
wanneer wij een onderzoek instellen, zal
ons altijd verteld worden, dat hot schip
gewapend was en zénder voorafgaande
waarschuwing was in den grond geboord
als oorlogsschip.
De „New York'Press" is van oordeel,
dat enkel oorlogsrazernij het voor de
Pruisische hersens mogelijk maakt de
enormiteit te beseffen van het Duitsche
voorstel. Het blad betoogt verder, dat
de onderzeebooten de kansen moeten loo-
Markley door z'n brein geflitst, maai' dit
schrift wees toch duidelijk uit, dat het
niet van hem was. Allan kende Markley's
schrift goed, en hij zou het terstond!
hebben herkend. Dit schrift echter was
wél van zoo vreemd karakter, als hij
nooit gezien had.
Frank vervolgde, maai' nu kalmer:
„Na haar dood, heb ik niet meer in
God kunnen gelOoven. Als ik in Helm' ge
lóófd had, zou ik Hem gehaat hebben.
Maar Marie Markléy en ui hebben mij
de waarde van den godsdienst getoond.
Ik zou mij ^echter ook wel bij de gemeente
willen aansluiten, maar den moordenaar
van mijn zuster vergeven, neen, dat nooit.
Dal is mij onmogelijk".
„Frank", vroeg Allan met warmte, „gé-
loof jij werkelijk in God?"
„Zeker, dat doe ik", was het besliste
antwoord.
„Geloof je ook, dat God de schuldigen
straft?"
„Zeker".
„Maar alls God ze straft, is dat dan
niet genoeg? Is het rechtvaardig, iemand
twee keer he straffen? God zelf heeft
gezegd: Mij isl de (wrake, Ik zal' het
vergelden".
(IKordt vegvoigd.)