ur
No. 35
Woensdag- 10 iXovemóer Mó
Korfgene en Veere.
Feuületon.
Het dak Wvesi het dak.
De Groote Oorlog.
januari
m^r
*9
nLt 1
n
j S T
Uitgave van
■de Slata-ml. Venn. LUCTOR ET EMERGÖ
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes-,
tAHSE VORSTSTRAAT.2!8c
Bureau te Middelburg?
FIRIMA F. P. DHUIJ I-* BUR®,
Drukkers:
öosterbaan l-e Cointre - Goes.
Wij zoeken voor Kortgene en voor
Veere actieve Berichtgevers.
Red. „De Zeeuw".
Dure praters.
In menige gemeenteraadsvergadering, en
in de steden niet alleen, wordt door raads
leden soms erbarmelijk lang en veel en
Herhaaldelijk gesproken. Er worden wat
duiten in de zakjes gestoken die er beter
waren uit gebleven. Wij schrijven dit hier
aan toe, dat er zooveel gemeenteraads
leden! zijn, die gaarne zichzelf hooren pra
ten en daarna met wellust in de oögieto
nogj eens in de courant overlezen hetgeen
zij gezegd hebben; die o. zoo gaarne hun
naam in de courant zien. Mensehen, die
Wel eens wat meer mochten denken aan
bet spreekwoord, dat spreken zilver is,
maar izwijtglen goud! Er kan toch somwijlen
over een nietigiheidje zoo lang gebabbeld
wordan, en dat door menschen. die anders
in het dagelijkse h leven zoo op kom-af-
jnafoea gesteld zijn. Over een stoepje, of
over een boompje, of over een cijfertje
hier te zetten of daar te zetten, over droog
«poelten of over nat spoelen, over van
alles en over nog wal, en men verzuimt
te bedenken, dat de nationale tijd, ook
de tijd voor diegenen, welke het aanhooren
of beantwoorden, opteekenen en over
schrijven, zetten en corrigeeren, drukken
■en uitgeven, lezen en er bij stilstaan
moeten, zooveel meer waard is.
Maar nu in gemeenten waar de ge
meenteraadsleden presentiegeld genieten
daar zirjn dergelijke speeches er nog duur
bij ooi. Bijvoorbeeld in Amsterdam, waar
men dagen en dagen aaneen bij de begroo
tte©, want die zijn 'het welke den mees ten
tijd vorderenpraat, over en luistert naar
allerlei onbenulligheden. Het is ongehoord
wat dite begrootingsdebatten den Amster-
damteersi kosten. Lees maar eens wat
Het Handelsblad er van schrijft
Wij vermeldden reeds1 dat aan presen
tiegeld elke zitting ongeveer f200 kost*
(45 raadsleden, eik f5 presentiegteld!),
ntaar met de andere onkosten, drukken
van het verslag, overwerk, enz. enz. zijn
de kosten per zitting, zoo verzekerde ons
een deskundige, f500. Dat. is f 3 - per
minuut.
Een rede van een partijvoorm'an kost
onrte arme stad een paar honderd gulden.
A3Ö men er over 'nadenkt: wethouder
Den Hertog heeft de trouwens niet
«teens' vermakelijke gewoonte na elke
paar zinnen of soms paar woorden, zijn
mond open te doen, weer te sluiten en
«enige seconden te wachten. Een stuiver
--per seconde, de prijs van een tramkaart
je. Wethouder Den Hertog is een heel
dune wethouder.
ABe raadsleden haast beginnen hun
opmerkingen met oratorische fraaiighe
den, alö „ik was voornemens te zwij-
jgten, maar voel mij genoopt te spreken"
en (nog veel' meer. Als zij realiseeren, dat
diej welsprekendheid f 3 de minuut kost,
zouden; zij die dan niet tot ieders genoe
gen weglaten?
Dlelze begrootingsdebatten hebben onze
arme stad een 17000 gekost. Zij zijn
natuurlijk nog veel meer geld waard,
raiaar als wij goedkooper krijgen kun
nen door eenige oratorische zelfbeper
king!, zouden wij Amsterdam dan niet
het voordeel' gunnen de debatten voor
een nog kleiner prijs, een spotprijs dus
eigenlijk, te krijgen?
t
Zoo terg is' 't gelukkig in onze provincie
niet.
Ik zal u eens verhalen .wat in een
dorp in. Zwitserland een boer wedervaren
is, die naar God noch (menschen vroeg,
en in alles zijn eigen zin deed. Op zeke
ren Zondag dat hij veel koren op het veld
had liggen, en hij des namiddags boven
de bergten de wolken zag .samenpakken
en alles een naderend ouweder voorspel
de, riep hij zijn gtezin (bijeen, en zeidie:
Schielijk naai- buiten aan het schoven bin
den! Wij zullen tegen dien «avond on-
weder hebbenkunnen wij duizend garven
droog binnen krijgen, zoo mag het mij
nentwege, later zoo hard regenen als het
wil!" Dit hoorde zijne grootmoeder, die
tachtig jaren oud was en op twee krukken
ging zij kwam met moeite aangeloopen
en zeidie: „Johannes, Johannes, waar
denkt gij toch aan? Zoolang ,ik mij herin
neren 'Jan, is hier op ^Zondag niet één
baKicfro! ingeoogst, en mijne grootmoeder
De Zeeuw
-Maar 't komt toch wel voor dat de
lengte en breedte der debatten in onze ge
meenteraden niet evenredig zijn aan de
waarde van den tijd die noodig- is om
zei te volgen.
Onjuist voorgelicht.
Minister Posthuma geniet niet altijd goe
de deskundige voorlichting. Dat zal ook
\yel hieraan liggen dat bij zijn inlichtingen
te veel naar één kant zoekt en wel naar de
zijde der werkgevers, niet die der arbei
ders.
Een sterk staaltje van onjuiste voor
lichting maakt „De' Christelijke Landar
beider" in zijn jo,ngste no. openbaar.
Onder het kopje „Voorlichting" schrijft
dit vakblad het volgende:
De Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel, heeft een onderzoek in
gesteld naar de hooge turfprijzen.
Oni te weten te komen, of de turf
prijzen door de verveners nu werke
lijk verhoogd waren geworden, liet .Zijne
Excellentie de..verveners bij zicli
komen, om dat te onderzoeken.
Zijne Excellentie schijnt er bijzonder
slag van te hebben, om,achter de waar
heid te komen.
De verveners ontkenden, volgens het
officieel© persverslag, dat de prijs der
turf door hen zoo belangrijk was ver
hoogd. En zoo dit al gebeurd was, dan
vond dat zijn oorzaak in de loons-
verho-oging der arbeidersDaarbij was
vroeger het bedrijf niet loonend.
Wij protesteeren tegen zulke voor
lichting. De bedoeling van den Minister
is toch geweest om de waarheid te
weten te komen.
Wij hebben dezen zomer reeds een
lijstje van turfsoorten gepubliceerd,
waaruit bleek', dat de turfprijzen waren
verhoogd met 40 tot 120 a 150 pCt.
De loons'verhooging door de arbeiders
aan de verveners afgedwongen bedroeg
2 a 10 pCt. Dat wil zeggen van 2 a 10
pCt. van hun loon, dat werd dus 1 a 5
pCt. van de oorspronkelijke turfprijzen.
Wij protesteeren met verontwaardi
ging tegen dergelijke voorlichting en
zouden gaarne zien, dat de (bladen, wel
ke het officieel bericht van ide conferen
tie Van Minister en verveners «opnam!,
ook, ons protest opnamen.
De theorie, dat het bedrijf vroeger
niet loonend was, is ook ten eenenimiale
valsch. Het is dezelfde theorie, die vroe
ger door de verveners (toen nog onder-
bazen) werd verkondigd aan de heeren
Heemskerk en Kalff te Amsterdam, (die
in Drents'che venen him kapitaal staken.
Ook jegen deze theorie gaat ons pro
test. i
De zaken staan zoo:
Het veenbedrijf is loonend voor den
vervener. Door het vervenen fcomit dal
grond bloot, mie enorm in prijs is ge
stegen en den vervener nieuwe winst
belooft.
Zoo istaan de 'Zakten en niet anders.
Het isi goed dat „De .Christelijke Land-
arbeider'Hdit protest de wereld ingezonden
heeft. Zoo moet- telkens gedaan worden,
wanneer het blijkt dat den Minister door
zulke onbetrouwbare deskundigen wat op
de mouw gespeld wordt.
Beknopt overzicht van den toestand.
Men behoeft op 't oogenblik niet te vra
gen, welk strijdtooneel het belangrijkst is.
Het Servische natuurlijk.
Hoewel de „Temps" meent - op welke
heeft mij: gezegd, dat ook (zij zich zulks
niet herinneren kon, en nochtans, ,is er
altijd zegen bij het werk geweest en van
gebrek heeft men hier nooit Jets gewe
ten. En wanneer er nog .reden toe was,
Johannes! 'met een Vochtig jaar.
Maar het koren is reeds, «droog. en zal
ook wel weder droog worden, het nat
worden schaadt het koren nietsen mocht
het ook al schaden, zoo moet gij beden
ken: De Heere, die het 'koren gegeven
heeft, geeft ook den regen, en indien Hij
ze geeft, zoo behoort giji ze aan te nemen.
D oe het niet, Johannesik (dring er sterk
op aan
l"
Bij deze woorden van de grootmoeder
stond bet gansche gezin omi \haar heen;
de bejaarden trokken ernstige ge
zichten, miaar de jongeren lachten en
zeiden onder elkander: Die oude tijden
zijn nu voorbij; wij leven in eene andere
wereld. „Grootmoeder, wees maar niet
bekommerd!" zeide de boer, „alles moet
toch eenmaal voor het eerst geschieden,
en daarom is het nog ,geen zonde. Het zal
God vrij onverschillig zijn, of wij heden
werken of slapen, en het zal Hem! even
gronden begrijpen we niet dat de be
slissing per slot van rekening in Frank
rijk moet vallen, is wat in den Balkan
gebeurt voor het oogenblik het voor
naamste.
lederen dag constateert men, dat de
Serviërs steeds meer gedrongen worden
naar den cenigen uitweg, op Albaneesch
of Montenegrijnsch gebied.
Noch in Frankrijk, noclr in Rusland
worden gevechten geleverd of operaties
ondernomen, die van eenig gewicht zijn.
Wat een briefschrijver van „De Maas
bode" uit Argonne meldt, geeft een juist
denkbeeld van het rustige en vrij een
tonige loopgravenleven, dat door schier
geen enkele belangrijke actie wordt on
derbroken.
Als gij het. kantonnement binnenkomt,
aldus de man van de Pers, zult ge u
wel eens afvragen, of het werkelijk oor
log is.
In een hoekje zit een soldoal zijn ge
weer schoon te maken,' terwijl hij een
populair wijsje fluit. Wat verder zit een
„poilu" zijn sokken te stoppen, terwijl
hij hevig zit te trekken aan een met
grove tabak gevulde pijp. Hij raast, niet
tegen den oorlog, maar tegen het gou
vernement, dat hem vochtige tabak te
rooken geeft, wat hem bijna een doosje
lucifers per dag kost....
In een anderen hoek zit een soldaat,
die zelfs niet opkijkt, als ge binnenkomt.
Al zijn gedachten zijn bij een brief,
dien hij aan zijn familie schrijft. Maar
van tijd tot tijd moet hij wel even onder
breken, om een lastigeu buurman te ant
woorden, die hem plaagt met te zeggen,
dat hij zeker aan zijn „poule" (meisje)
zit te schrijven. Engij zult ook nooit
in een kantonnement komen, zonder een
van die dagelijksche disputen bij te wo
nen, die onvermijdelijk zijn, waar duizen
den personen, ieder met hun verschil
lend karakter, bij elkaar zijn. De een
beschuldigt zijn kameraad, dat deze hem
zijn zakje tabak ontstolen heeft. En een
ander belooft, zijn buurman een flink pak
slaag, den eersten den besten keer, dat
deze nog eens het restje wijn durft uit
drinken uit de gemeenschappelijke veld-
flesch. Een derde doet aan zijn met. open
mond luisterende makkers het verhaal
van zijn jacht- en vischavonturen. Maar
zeker staat er .altijd de een of andere
Tartarin op, die bewijst, dat alles wat
de spreker ondervonden heeft niets is
in vergelijking met de heldendaden van
andere „poilus", die in hetzelfde regi
ment dienen.
En als er niet sommige gebeurtenissen
waren, die ons terugbrengen naar ide wree-
de werkelijkheid, zou men niet kunnen
denken, dat al vijftien maanden lang mil-
lioenen mannen elkander op de meest
wreede en geraffineerde manier aan het
vermoorden zijn
Ziedaar de toestand op het Wester
front geschetst.
En hoe gaat het in 't verre Oosten,
daar waar de Russische winter zijn voor
bereidselen voor een periode van streng
bewind maakt
De pogingen der Duitschers, om Dunn-
burg en Riga te nemen, ,gaan slechts
zeer langzaam vooruit. Er worden aanval
len gedaan en afgeslagen, maar in de
posities verandert dit zeer weinig.
:0p de andere punten van het front
vorderen partijen al even snel(!)
De gewaarwordingen van een gewende
tijder8 den slag.
Een interessante bijdrage tot de psy
chologie der verwonden tijdens het ge
vecht 'l'evert de volgende in de „Gazette de
Lausanne" gepubliceerde veldpostbrief van
een Russisch officier.
Plotseling had ik het gevoel, als
lief zijn, dat het koren ouder dak is
als in den regen. Wat binnen is, is binnen,
men behoeft zich daarover niet te bekom
meren; daarenboven weet niemand, wat
het morgen zijn zal." „Johannes, Johan
nes! binnen 'en buiten is 'de zaak van.
den Heere en wat het dezen avond zijn
zal, weet gij niet; maar 'dit weet gij1, dat
ik uw© grootmoeder ben, die u om Gods
wil smeek: laat heden het koren buiten.
Ik Wil, wanneer 'gjijl het .andere, niet kim t,
lieiver een geheel jaar geen brood eten."
„Moeder", zeide Johannes, daarop, „ik zal
daarom niet minder brood hebben, maar
d© tijden Veranderen, elk jaar (brengt nieu
we gebruiken mede en men .zoekt dage
lijks zijd zaken te verbeteren." „Maar de
geboden blijlven toch dezelfde, Johannes,
en daarvan zal geen tittel veranderen en
wanneer gij 'het koren ook al onder dak
hebt, wat zal het u baten, ,zoo giji schade
lijdt aan uw© ziel?" „Wees' daarotver niet
bekommerd!" riep Johannes, „en nu jon
gens, naar buiten en aan het. werk, terwijl
het nog tijd is, de itijd wacht niet!"
„Johannes, Johannesriep de groot-
mloeder hem nog na, doch tevergeefs, en
kreeg' ik een hamerslag in den rug. De
stoot wierp mij op den grond, eigenlijke
pijn gevoelde ik echter niet. En ik vroeg
me verwonderd af, wat dan eigenlijk ge
schied] was. Het was, alsof mijn schouders
een zwaren last droegen, en ik dacht,
dat een granaatontploffing in de omgeving
mij' met. zand en aarde overdekt had.
Ik trachtte op te staan, maar het ging
niet. Een licht gevoel van onwel-zijn werd
sterker, mijn schouders schenen te bran
den. Ik verroerde me niet van de plaats,
en wachtte de komende dingen af. Het
fluiten der granaten en ishrapnels nam toe.
Het gelukte mij een zak onder het hoofd
te schuiven.
Ik voelde vrees. Wanneer plotseling' een
nieuw schot mij treffen zou? Ik hief het
hoofd op; de granaten sloegen neer op
tamelijk grooten afstand. Enkele soldaten
1 aigen zonder zich te verroeren op den
grond uitgestrekt.
Door het toeval viel mijn blik op mijn
handen; ze zaten vol bloed, evenals mijn
borsten de eene schouder. Ik ben gewond
dacht ik, zonder me te verwonderen, ik
kan niet verder. En na deze gedachte
werd het volkomen rustig in mij.
Zoo bleef ik tien minuiten lang zonder
gedachten of gewaarwordingen liggein.
Toen de pijn in hevigheid toenam, en
steeds brandende)1 werd, klampte ik me
krampachtig aan den zak vast, en sleepte
me moeilijk voort, tot ik gevonden werd...
SCorta Oorlogsberichten.
De Balka n-o o r 1 o g. De Duitsche
generale staf meldt
Ten Zuiden van KraJjevo en ten Zui
den van Krusevac. werd de vijand uit
zijn achterhoedestellingen geworpen. Onze
troepen rukken verder op.
De hoogten bij 'Gjunis, op den linker
oever van de Zuidelijke Morawa zijn stor
menderhand veroverd.
De buit van Krusevac is tot ongeveer
50 kanonnen, waaronder 10 zware, het
aantal gevangenen tot ruim 7000 gestegen.
Het leger van Bojadjef 'bereikte op den
avond van den 7den November ten Noor
den van Aleksinac en ten Westen en ten
Zuid-Westen van Nisj de Zuidelijke Mo-
rava en nam te zamen met andere uit
het Zuiden oprukkende Bulgaarsehe afdee-
lingen, Leskovac.
- Een s oldaat van 76 jaar.
Op de 'dagorder van het Fransche leger
vinden we o.a. vermeld den korporaal
Charles Surugue, oud-strijder van 1870,
ridder van het Legioen van Eer. Ondanks
het feit, dat Surugue reeds 76 jaar is,
heeft hij zich bij hét begin van dezen
oorlog als vrijwilliger verbonden en vroeg
hij om als sappeur en mijnwerker naar
het front te worden gezonden. In den
besten gezondheidstoestand heeft hij daar
dag en nacht onder het vuur van den
vijand zijn gevaarlijk werk verricht. Hij
was een schitterend voorbeeld voor de
jongeren. Korporaal Surugae is oud-burge
meester van Auxerre en lid der staten
van Yonne.
Ongeveer 1000 doofstommen, doch
overigens gezond, zullen ingelijfd worden
hij een der Londensche regimenten vrijwil
ligers. Zij worden reeds geoefend, waarbij
de commando's door teekens worden ver
vangen.
Marconi, die uit Engeland naar Ita
lië is teruggekeerd, deelde mede, dat de
Britten na de Zeppelin-aanvallen op1 Lon
den een reeks bestuurbare luchtschepen
zijn begonnen te bouwen. Voorts vertelde
hij1, dat de vliegtuigen van de Geallieer
den tegenwoordig door middel van kleine
vonken afgevende toestellen zonder te da
len, berichten kunnen overbrengen.
-Dè Prins van Wales heeft Maandag
te-nvijl zij bad en weende, 'voerde Johannes
"zijne schoven binnen, het eene -voer na
liet andere, 'menschen en (dieren, alles
was in de weer. Duizend schotven waren
er onder dak, toen de eerste regendroppre
len begonnen te vallen, en ,de hagel zwaar
als stukken steen op de uitgedroogde plan-
kien nederkwami.
„Nu, moeder!" juichte Johannes, toen
deze met zijne knechts, in de keuken
trad, „nu is. het oinder dak, en alles is
goed afgeloopen. Laat het nu tmlaar stor
men z.ooveel het wil, en morgen slecht
weder zijn; ik heb' het onder mijn dak."
„Maar Johannes, boven uw dak) is het
dak des; Heeren!" zeide de grootmoeder
plechtig, en terwijl zij' dit zeide, werd het
op eens zoo licht in het vertrek', dat
men ieder in het angstvolle gelaat kon
zien, en ©r brak een donderslag boven het
huis los, alsof het met één slag in millioe-
nen spaanders geslagen werd. „Heere God,
het is ingeslagen!" riep de eerste, die
spreken kon! Allen snelden naar buiten.
Het huisi stond in lichte laaie; uit het
dak: brandde reeds het binnengevoerde
konen. Allen liepen door elkander, alsof
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post: fïM
Losse nummers0.0®
Prijs der Advertentfën
15 regels /"0.50, iedere regel meer 10 c&>
S maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ft,—>
iedere regel meer 10 ct.
Londen verlaten, om naar het front te
rug te keeren.
Een klaarblijkelijk officieuze nota
verklaart, dat de Bulgaren, die Albanië
bedreigen om een uitweg te krijlgen naar
de Adriatische Zee, de Italiaansche belan
gen schaden. He Italiaansche regeering
zal de noodige maatregelen treffen om
dit gevaar snel af te wenden.
-Blijkens de „N. R. Crt." geeft het
Engelsche blad „De Star" de volgende
„cynische samenvatting" van de verschil
lende lezingen omtrent wat er met Kit
diener ijs gebeurd: „Hij is niet heen
gegaan maar komt niet terug".
Ik
Uit Sofia, 9 Nov. Het communiqué
van 7 dezer meldt
Onze troepen, die het. verslagen Ser
vische leger achtervolgen, hebben den
7den over het geheele front de Morawa
bereikt. Zij maken zich gereed om naar
denTinker-oever over te steken.
Bezet werden de steden Alexsinac, Vla
sohice en Itlowac, en in Macedonië de
stad Tetowo (Kalkandelen).
Op de andere fronten geen verandering.
Onze troepen werden in Nisj door de
bevolking met bloemen en toejuichingen
als bevrijders ontvangen. De stad was
door de aftrekkende Servische soldaten
geplunderd.
Als oorlogsbuit in Nisj en omgeving
tellen wij tot nu toe 42 vestingkanonnen
duizenden geweren, kisten met munitie,
700 spoorwegwagens voor het meerendeel
beladen met levensmiddelen, vele automo
bielen, veel verplegingsmateriaal, o.a. 12
desinfectiemachines, 500 waterpompen,
500 nieuwe vlaggen, f00.000 stuks sol-
datenondergoederen en uniformen.
Verder lieten de Serviërs in Nisj tal
rijke kanonnen en mitrailleuses achter,
die nog niet gesteld zijn.
Tot nu toe werden bij Nisj 500 gevange
nen gemaakt.
Het Zeppelin-luchtschip, dat met den
hertog van Mecklenburg te Temesvar op
steeg, is te Sofia geland. De koning woon
de met zijn gevolg de landing op het vlieg
terrein bij. 't Verschijnen van den Zeppe
lin welke een cirkel boven de stad be
schreef, baarde groot opzien.
T r o e pen i ns p ecti e door de
Engelsche koningin. De koning
wlas voornemens geweest op het (Salisbury
plein een troepeninspectie te houden.
Maar daar zijn ziekte het niet toeliet,
heeft de koningin in zijn plaats de troe
pen geïnspecteerd. De koningin, die door
prinses Mary vergezeld werd, deed de
reis met den trein en reed daarna naar
het paradeveld. Tot groot genoegen der
soldaten werd de inspectie even nauw
keurig gedaan als wanneer de koning in.
éigen persoon geïnspecteerd had.
De koningin gaf den officieren hara
warme waardeering te kennen over de
goede houding en opgewekte stemming
der troepen.
Eigenaardig. Men meldt uit 01-
denzaal aan de Msb,:
Een boer nit het naburige Alt-Lingen,
wiens zoon zich in Fransche krijgsgevan
genschap bevindt, nam tot hulp bij zijn
werk een Fransch krijgsgevangene in
dienst. Door de briefwisseling der beide
krijgsgevangenen met hunne familie ont
dekte men, dat de zoon van den boer
in Alt-Lingen bij de ouders van den Fran-
schen krijgsgevangene aan het werk is.
Het ligt voor de hand, dat na deze
verrassende ontdekking zij, het bij hun
werkgevers niet slechter hadden.
De Fransche en Italiaansche scholen
in Bulgarije zijn gesloten.
zij van den bliksem getroffen waren. De
oude grootmoeder alleen behield hare te
genwoordigheid van geest, zij greep naar
haar krukken, anders naar niets, zocht dé-
deur en een veilige plaats, en bad
„Wat baat het den mensch, zoo, hij' de
geheele wereld gewint, en schade 'lijdt
aan zijne ziel Vaderniet mijin wil, maar
de uwe geschiede
Het huis brandde tot den grond t-oe
af, er werd niets: gered. De boer stond
op puinhoopen en sprak: „Ik heb het
onder da JeMaar heven uw dak isi het dak
des Heeren," heeft mijne grootmoeder ge
zegd. En sedert dien tijd spreekt hijl niets
anders dan„Ik heb het onder mijin dak t
Maar boven uw dak is het dak des Here
ren," heeft mijne grootmoeder gezegd. Hot
moet verschrikkelijk geweest zijn om aan
te zien Het is velen menschen tot zegen
geworden, zoodat zij hebben leeren ver
staan, dat alles in de hand des Heeren is,
zoowel op den akker als onder dak
en dat, wanneer mlen den regen wil ont-
loopen, men door den, bliksem wel achter
haald kan worden, hoe veilig men zicli
ook waant te zijn. „St. Crt."*
