Woensdag 4 Augustus 1015
20e Jaargang
A o. 258
DE LEIiDING.
De Groote Oorlog.
De Zeeuw
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN iE VORSTSTRAAT 219=
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
III.
Dr. KuypeH komt er tegen op dat be-
zwaren tegen de leiding worden uitge
sproken in ©en der bladen van de bij
de partij aangestoten pers.
Wij maken dit op uit bet artikel Mal-
cont enten in 110. 45 van De
Standaard, Waar wij scherp aan 't
adres van 'De Rotterdammer gefor
muleerd vinden de navolgende klacht:
Merkt men dat een serieus Pers
orgaan er op uit is aan alle oppositfo
die een aanval op de partij waagt
zeker écdat te geven, ter aller aan
dacht voor te vragen, en van ziekend
sympathie er v,oor té doen blijken, zoo
dat men er schier ,op uit schijnt om
hij de malcontenten een wit voetje te
erlangen, dan blijkt hiér ten stelligste
uit dat gelijksoortige oppositie het blad
zelf drijft.
Gaat dit drijven - nu. stelselmatig en
rusteloos door, dan kan het niet anders
of het moet ten slotte o>p botsing en
scheuring der partij uitloopen.Daar
om mogen we niet nalaten er op aan
te dringen dat wié ook als advocaat
'der malcontenten optreedt, de normale
grenzen, die het perk om ielk'e georga
niseerde partij uitstippelen, niet te Vaak
en niet té ver overschrijd©".
I i i
Aan dezfen teisch nu, zoo oordeelde
dr. Kuyper, was De Rotterdammer
ontrouw gebleken.
„Wie" zoo schrijft hij in zijn „Post
scriptum" - iets tegen De Standaard
had, moest wat hij had, aan ons h e h-
hen ingezonden, en niet aan Die
Rotterdammer. Zoo doet men op
de 'hoogel'te sport van het léven niet.
(Jok, had De Rottier dammer zich
hiertoe (nimmer' moeten leenen. Juist in
dien samenhang van de proclamatie (van
den oud-minister Heemskerk) met D e
Rotterdammer, en dan in De Rot
terdammer (met de juridische facul
teit =(der Vrije Universiteit) broeide het
kwaad. Het was geen complot, ge'en con
spiratie (samenzwering), maar bet nader
de soms den schijn er van. Vandaar
dat took nu dé vraag niet was te ont
wijken: Zoo de beieren op scheuring en
afscheiding mochten aansturen, moest dan
niet |0ok de juridische 'faculteit met de
a.-r. partij breken. Gelukkig schijnt 'tnu
daalpp ni'et te willen uitloopen...."
Deze .geruststelling moge vast een plaats
vinden, met des te meer genot leest men
clan d'e volgende artikelen, waarin hiet
een en ander uit de belangrijke star,-
renreeks van De Standaard zal wor
den opgegaard.
In zijn no. van 7 Mei wraakt dr. Kuy
per het stelsel van „vertrouwensmannen"
Dit stelsel is Groen van Prinsterer
slecht bekomen. Zijn eigen dusgenaamde
„aanhang" liet hem telkens, zoo in als
buiten de Kamer, in den steek. Ten, slotte
moest hij bij ©en Kamerverkiezing zee
in m'et een stelletje van slechts drie can
didaten voor het .geheelo land: het be
kende trio Kuyper, Keuchenius, Van Ot
ter loo.
Alleen dé toenmalige kerkelijke bladen
Wiek stem (hoofdréd. Doaner) en Ba
zuin (eind-redacteur prof. Brummel-
kaïnp) stonden hem ter zijde. En ook
het zoogenaamde volk achter de kieizelrs
bleef hem trouw,. .Doch de vertrouwens
mannen, de op goéd gel'uk ter Kamer
afgevaardigde geestverwanten bleken
steeds in trouw .aan het beginsel te "kort
te schieten. Een foutievte uitlegging van
het Grondwetsartikel 86 bood hun hierbij
steun. ,Ei' mocht geen band aan de kie
zels (zijn.
Groen liet zich hierdoor eyenwel niet
van 'zijn stuk (brengen. Een formeelen hand
vroeg niemand. Maal' tjen zedelijke band
m'oest er rijn. Doch daar wilden de hoe-
ten Kamerleden niet aan. En toen is er
strijd gekomen, een strijd welke hierop
uitliep dat ten slotte Groen wel veldheer
bleef, maal" zonder leger.
'Zoo vertellende komt dr. Kuyper aan
de „geboortegeschiedenis van ons Pro
gram (no. 8 tvian zijne asterisken, 11
Mei (1915)". In 1874 werd1 dr. Kuyper
voor Gouda tot lid der Tweede Kamer
gekozen [in de vacature ontstaan dool!
het overlijden van den conservatief De
Brauw, hij1 herstemming mét 1504 stem
men tegen 1252 op den liberaal ,mr. Ver
niers (van der Loieff). Dr. Kuyper werd
door de kleine antirevolutionaire Kamor-
clnh met groote welwillendheid ontvangen
en genoot de beste medewerking van den
president dier club: 0. baron van Wasse-
naer van Catwijck, lid voor Leiden, neef
van Groen. Doch voor een program voelde
slechts een enkele: Van Loon, die ech
ter in 1875 reeds stierf, en Schimmlel-
penninck van der Dye van Nijonbcek,
(thans oud-Commissaris der Koningin in
Utrecht).
Met hen, én vooral met Groen van
Prinsterer hesprak dr. Kuyper de punten
van een program. „Zoo werd er als
van zelf zekér verhand gelegd tusschen
club en leider huiten de club. En toen
.welhaast de steml/us naderde, zag men
langzaam- aan ook een soort Centraal
Comité opkomen".
Doch het was een klein begin. Dei eer
ste Deputatenvengadering telde slechts 40
personen
Zwarte wolleen dreven echter al spoe
dig over de partij. Groen stierf, meerdere
getrouwen o.a., Doedes en Van Loon stier
ven ook; Kuyper zelf werd, zenuwkrank,
na,ar |de Riviera te Nice vervoerd, en
D e S t a n d a a r d moest gedurende ander
half jaar door anderen geredigeerd wor
den. Be heer Lobman had de leiding.
Ook dl1. Bronsveld schireef toen wel hoofd
artikelen.
In dien tijd stond de liberale partij
in het 'zenith van haar macht. Kappeyne
dreef de schoolwet dodr: de scherpe re
solutie. Het volkspetitionnement wierd af
gewezen. Alles scheen verloren.
Toch begon in deze periode de her
leving (Ier partij. Het volkspetitionnemenit,
door honderdduizenden geteekend, .werd
de grondslag van de actie voor de vrije
school; de R.-K. begonnen, zonder eenig
accoiord, met ons saam te gaan. Opkoms/t
van het partijleven in Centraal Comité
en Ue p ut ate n ver g ad er i ng en
De Goesche Raadsverkiezing.
Wij1 stellen met genoegen vast, dat de
heer Brants ook candidaat gesteld is dooi
de Roomseh Katholieke Kiesvereeniging.
Gelijlk men wéét had bedoelde Kiesver
eeniging Mji de herstemming in de -vorige
vacatures besloten zich haar houding! bij
de verkiezing in de- vacature-Tempennan
voor te behouden.
Het had derhalve kunnen zijn, dat de
R.-K. Kiesveree-nigjing ditmaal een eigen
candidaat gesteld had.
Zijl beeft echter, en da,t nog wol met
zoo goed als algemeen© stemmen, hij! een
bevredigende opkomst, den heer Brants
gecandideerd.
Het is niet onze gewoonte pluimpjes te
Üeelen aan Kicsvereenigingen voor be
sluiten, die in den grond van zelf spre
ken. Doch hier is een uitzondering nood
zakelijk.
De R.-K. Kiesvereeniging kwam saam
onder den verschen indruk van een te
leurstellende Raadsverkiezing. Zijl zag de
beide overige Reolitsche candidaten sla
gen, terwijl haar eigen candidaat, zij het
ook al met een voor de toekomst moed
gevend cijfer, in de minderheid bleef.
Een teleurstelling, die niet voor de
eerste maal kwam. Immers reeds vroe
ger, de verkiezing en herkiezing van den
heer De Paauw, en de verkiezing van
den heer Van de Ven uitgezonderd, was
haar candidaat in stemmendijifer achter
gebleven bijl de overige candidaten van
Rechts. E,n allicht had deze herinnering,
in den jongsten tijld verlevendigd, op de
gemoedsstemming der Roomseh Katholie
ken kunnen reageeren.
Ï5'EL z*e' heeft 't niet gedaan.
Wtij waardeeren deze kloeke holding
onzer bondgenoot, de zelfverloochening,
de ruimte van blik, het besef van het
gewicht van den aanstaanden stembus-
strijd die biji dit besluit van de Roomseh
Katholieke Kiesvereeniging hebben voor
gezeten.
Laten nu alle mannen van Rechts zich
beijveren, dat de candidaat der drie Kies-
vereenigingen er komt.
Het voorbeeld der Roomseh Katholieken
vinde ernstig navolging bij alle Antirevo
lutionairen en Christelijk Historischen.
Beknopt overzicht van den toestand.
De om trekking van Warschau gaat lang
zaam, maar gestadig voort.
Duitsche vliegers, echte haantjes de
voorste, zouden reeds een blik in de stad
geworpen en geconstateerd hebben, dat
zé door de Russische troepen ontruimd
wordt, en dat de troepen in Oostelijke
richting wegtrekken.
Een bew'ijs voor de systematische ma
nier, waarop de Russen uit Warschau en
van de Weichsel-lini© terugtrekken, vormt
het bevel van deij Russischen grootvorst-
opperbevelhebber, om alle bezittingen,
die voor. militaire doeleinden zouden kun
nen dienen, te verwoesten.
Deze order sluit zich ge-heel aan bij do
tactiek, die -het Russische leger, naar het
voorbeeld uit de dagen van Napoleon, nu
op zijn terugtocht weer schijnt te gaan
toepassen, door systematisch alles mee
te nemen of te vernietigen, Wat .den vij
and voordeel izlou kunnen geven.
Intusschen trachten de Russen nog
steeds zooveel mogelijk; tijd te winnenj door
den Vijand krachtig tegen te- houden.
De tactiek kan alleen dan systematisch
toegepast worden, als de terugtocht niet
overhaast geschieden moet en niet be
dreigd wordt Idoor het gevaar van af
snijding.
"Vandaar, dat de Duitschers op ver
schillende punten een tegenstand vinden),
waarmede niet tic spotten valt, en die. veel
van hun 'kracht en energie eisoht. .Van
daar, dat -ze, ofschoon ze gestaag vorde-
ren, niet op een s-ucoes kunnen .wtjjjizletn,
waardoor de terugtocht der Russen ern
stig bedreigd zou worden..
De halve ring om IWangorod is al vér
toegeknepen, doch niet zoover, of tie
mogelijkheid blijft nog voor de Russen
o-pen hun 'terugtocht uit deze meest be
dreigde streek .voort te zetten.
Het lot der Polen is wel zeer tragisch.
De Russische regeering beloofde hun
reeds mee-r dan eens „zelfbestuur". Doc.b
wat hebben zij aan deze beloften? ,Ze
weten niet eens wat straks hun vaderland
zal zijn.
Mogen ze van Keizer Wilhelm uitkomst
verwachten? Er doen reeds geruchten de
ronde, volgens welke Z. M. hij, rijn in
tocht in Warschau aan de Polen een ver
rassing van historische beteekenis z'our
brengen. Hij zou dan optreden ;üs de
hersteller van het ouda Polen en hel;
veroverde land volledige autonomie toe
kennen.
Intusschen gaat het gebukt onder veler
lei ellende-, welke in deze dagen van'
terugtocht niet Weinig vermeerderd wordt.
De onmiddellijke schade bedraagt meer
dan li/a (milliard gulden. Vijf duizend dor
pen zijn totaal verwoest.
Talloozé boerderijen, hoeven en kasten-
len zijn verbrand, meer dan 100 kérken
vernield, meer dan 1000 beschadigd. Al
de voorraden van graan en voeder wer
den in beslag genomen, 2.000.000 stuks
hoornvee en 100,000 paarden werden ge-
requireerd of kwamen om door gebrek
aan .voedsel. Zelfs de- bodem werd niet
gespaard: tengevolge- van de reusachtige
graafwerken alsmede door de zlware pro
jectielen werd de vruchtbare bodemlaag
weggevaagd en zioo onder zand en kiezel
begraven, dat zelfs de beste landerijen
der gouvernementen Radom en Lublin
voor langen tijd onvruchtbaar zijn. De
geheele landbouw, ©en jaarlijksche opc
brengst vertegenwoordigende van ruim
1 milliard gulden, is voor onbepaalden
tijd vernietigd, doordat zaad en vee gei-
heel ontbreken. De plattelandsbevolking
der verwoeste gouvernementen (7.000.000
menschen) verkeert in een bittere ellem
de. De zwaarst beproefden onder hen,
diegenen, wier totaal vernielde dorpjen
in de vuurlinie gelegen zijn, sterven hij
duizenden van honger en koude.
Moge straks voor Polen een nieuw,
tijdperk aanbreken, een zonnige periocte
van vrede en welvaart.
Yperen.
Een dagbladschrijver in een klooster
te Yperen, het eenige nog overeind ge
bleven gebouw, gelogeerd, geeft aan dé
„N. R. Ct." ©en beschrijving van den wieg
tusschen dezte stad en een haier voor
steden: bet tot een Volslagen puinhoop
geschoten Sint Jan.- Wij hadden, zoo
schrijft hij, den 'last te trotseeren Varu
„een zlwaren (walm, die om de opgehoop
te paardelijfcen OVer den wég hing en cle
tot barstens toe door Weelderige gistin
gen opgeblazen en gespannen lijken,
waarvan de huid, onder de lagen luigezo-
gen vliegen, -glinsterend als een meer van
gitten schilfers schuivend bewoog."
Van de stad zélve zegt hij: „Te Yperen
in een ons van tevoren aaageduiden kel
der vonden wij 'het heel© archief der stad
Ihourout. En verder 'mochten wij nog ver
schillende manden oud-porselein volkomen
gaaf aantreffen en redden. Overigens
riet men er geen sterveling. Puinhoopen
van ingestorte huizen versperren de stra
ten. Van geheele huizenrijien zijln de ge-
Veis weggeschoten. Van het huis dat ik
hier roet -een Engelsch generaal bewoond
heb, zijn geen tW;ee steenen staande ge
bleven. Overal zwerven honden rond.
Vaak zijn zij dol, vliegen u brommend
aan. Ge weert zie echter makkelijk, daar
zij zwak en schuw geworden zijn. Alleen
d© katten zijn aan de verwoesting onver
schillig. Op lage muurtjes gezéten, laten
zij zich de zomerzonnestralen ikzuchtig
welgevallen. Maar de woede van de Duit
schers blijft (die verlaten puinhoopen teis
teren. De bommen vallen nog steeds. Er
wordt mij verzekerd dat liet aantal ,ge-
doode burgers vijfhonderd bereikt. Wie
een oogenblik de hoeveelheid verspilden
schietvoorraad nagaat, zal toegeven dat
het een prijzig spel is burgers te dooden.
En nu is de bevolking tot den laatsten
sterveling uitgeroeid, en wij haasten ons
dit oord te verlaten."1
Het slot van 's mans schrijven is een
verzuchting met een subjectief-liberaal bij
smaakje, doch'overigens diep gevoeld. Hij
toch schrijft: „Mijn jeugd heeft In dat
hoekje van België geleefd, dat nu goo
hevig voor de oogen van mijn geheugen
wordt opgeroepen. Het ligt in een streng
katholieke streek, vrij van allen stedelijt
ken invloed, en de vroomheid benauwde
mij, die, ook buiten de kerk, de hoofden
mijner tantes deed bukken en hun blik
doffer maakte.'Nu is het in het bezit Van
den Duitse her' gevallen. En' niet alleen jzal
er de gemoedelijke oude luchtkring door
gestoord rijn, maar het uitzicht der din
gen is onder de bevelen van den over
weldiger gaan lijden. Het bosch van bleeke
honken is op de hellingen van den dier
baren heuvel geveld, het land is er kaal
geworden, de (rust .onder het loover ;z'al er
niets me^r dan een weemoedig© herinne
ring wezen'."
Een brief van een, die sterven gaat.
Na de jongste gevechten bij Metzeral
is de daarbij gesneuvelde reserve-luitenant
Malavieille, een jong onderwijzer, in een
dagorder eervol vermeld.
Tegelijk met het doodsbericht kregen de
ouders den laatsten brief van hun kind.
Hij schreef daarin o.a.
.Morgen zal het gebeuren; Mijn com
pagnie is aangewezen voor een aanval en
naar men nooit weet wat geschieden kan,
heb ik van allen afscheid willen nemlen,
Vóór het .onbekende tegemoet te gaan. Ik
ben heel bedaard, zelfs vol vertrouwen. Ik
heb u reeds drie -of yier zulke brieven
geschrevfen als deze, maar géén enkele
behoefde verzonden te- worden. Maar
je kimt nooit weten, niet waar'?
Vanmorgen kwam de brigadegeneraal.
ITij heeft den troep toegesproken. En in
strijd met alle discipline hebben de sol
daten hem toegejuicht en geroepen„Bra
vo, generaal, wij zullen overwinnen, u
kunt op ons rekenen". De oude viefwij'-
derde (zich met tranen in de oogen en
riep .ons toe: „Au fevoir mes enfants
et merci
Ook ik had de tranen in mijn oogén
Oh, het was een gr-ootsch oogenblik. En
de ouwe zal over ons tevreden zijn, dat
verzeker ik u. Wij hebben volkomen ver
trouwen in hem. Trouwens, de voorbe
reiding is g-oed geweest en het oogenblik
is geschikt v-oor den aanval niette
genstaande jde kerels veertig dagen in
touw zijn geweest, is hun moreel prach
tig. (Wij zullen met één sprong er op
zitten en den vijand klein krijgen.
Ik ben zeer kalm. Ik zal als steeds
mijn plicht doen. Sneuvel ik, dan kunt
u gerust zijn: ik zal vallen als een goed
soldaat u zult aan mij. kunnen den
ken met rust in dé ziel. Indien ik val,
dan zal ik vallen mét het gelaat naai'
den vijand gekeerd, zonder klacht, in het
volle bewustzijn van mijn kracht, en met
mijn wil. tDe oorlog, dien wij voeren,
is wel waard, dat men op die wijze
sterft. Lk reken erop, dat mijn broers
Robert en Henri mij zullen wreken.
Drama's der luchten.
De Fransche vlieger A. C. verhaalt in
de „Pa.tit, Piarisien"
„Mijn vlucht rekt zich, steeds moei
zamer. Alleen in mijn onbewapend vlieg
tuig', dat ik aan den sitaf van. de nieuwe
formaties der zWar© artillerie moet bren
gen, dwaal ik sedert uren te midden tljer
vochtige, sombere nevelslierten, gezweept
door de gierende slagen der rukwinden.
Zoo daal en stijg ik, verloren in deze
doodsche duisternis; heen en weer ge
nikt door 'den storm, terwijl ik dien grojid
niet zie dan gedurende korte poozen van
verheldering, zonder steunpunt, om daar
naar de drift van mijn toestel te kunnen
berekenen. Spoedig verlias ik mijn wég,
nu ik alleen op mijn compas hen aan-
gcwez'en, en als ik uit de wolkenbank te
voorschijn schiet, -zweef ik boiten onbe
kend land. Dian valt de avond, die met
zijn droefheid mijn ongerustheid komt
vermeerderen.
Ik moet landen. Zonder den motor af
te zetten, begin ik te dalen en mét gie
rende vaart splijt ik het gordijn van klef-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG,
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post. f 1.25
Losse nummers0.05
Prijs der Advertentiën
15 regels 0.50, iedere regel meer 10 ct.
3-maaI plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels f 1.
iedere regel meer 10 ct.
natte nevels, dat opnieuw den bodem voor
mij verbergt.
Ineens, met waanzinnige snelheid, doet
zich een schouwspel voor, verbijsterend
in zlijn onvermoeidheid. Alle begrip dooft,
alle zinnen verstompen onder de hevig
heid en den spoed der indrukken, een
buitensporig instinct beheerscht de reflex
bewegingen. Nauwelijks ben ik: door het
mistgordijn gedrongen of een vaaig bélijnd
gebied vertoont zich en dadelijk zie itt
lange vuurschichten uitschieten en rosse
ontploffingsvlammen sidderen. Rookïlar-
den rekken zich en met den wind meel
buitelen kleinei granaat wolkjes elkaar ach
terna: onder mij woedt een élagj! Zon
der nadenken, met een werktuigelijke,
maar nauwkeurig'handelend© snelheid zet
5k de gaskraan (wijd open, en; uit alle jmlacht
tracht ik door de vleugels scheluw Ite trek
ken en bet dwarsroer .om te gooien, op
de plaats 'keert te .maken. Op hetzelfde
oogenblik bemerk ik een grooten vijand©
lijken dubbeldekker, die recht op miij! af
komt. Op het oogenblik dat de wending
volbracht is en ik den vijand uit het oog
verlies, geschiedt het onherstelbare, iij
een storm van loeiende geluiden. Het naar
voren geworpen toestel drukt mij de len
denen, de linker vleugel versplintert, de
roer- en vleugoldraden voel ik slap fwordefl
in mijn' handen, dan een schommeling1 als
van. een schoot gaanden vlieger, ondanks
mijn vruchteloos 'geworstel met scheluwinlg
en hoogteroer, dan het voorover kippen
de val.
D© .aarde stormt naar mij op. En dade
lijk grijpt het afschuwelijk, denkbeeld vaiï
den brand na den Val mij hij den strot,
en ik stoot kreunend verwarde woorden
uit; ik "weet niet meer wat.
Neen, dat niet dat. niet;!
Met woedende haast zet ik den motor
stop, laat 'meit één hand een der stuurhef-
boomen los en tracht de riemen los te
maken, die mij aan het toestel binden.
Ik heb er den tijld niet toe. Het toestel
bereikt den grond. Eerst barst de schroeit
in splinters en dadelijk daarop volgt een
onbeschrijflijke verwarring van bewegin
gen en 'geluiden. 'Mijn riemen .snijden wreed
in mijn lichaam, scheuren, en ik val ge
hurkt tusschen' allerlei trekkenden en bui
genden rommel, spanten en draden, met
in mijn hersens nog het schimmig lièr-
voelen van een woedenden ren door de
ruimte.
Ondanks die verbijstering en die ver
warrende indrukken tracht ik, gehoorza
mend aan een dwingend instinct, mij
vriji te maken uit het warnet van 'gebroken-
pianosnaren. Maar een. dreunende stem
stijgt uit de aarde:
„Ga liggen. Ze schieten op je!"
Pas op dat oogenblik bemerkl ik. dat de
slag de ruimte met zijn woest getier ver
vult, en dat de grond beeft onder del
herhaalde losbarstingen.
Op eenige passen af stands loopt een
ondiepe greppel; ik'laat mij er in rollen.
Een buitengewone gewaarwording (Van rust
en veiligheid vervult, onmiddellijk mijln her
sens, mijn hart klopt met zWare slagetri
in mijn borst, die als ledig aanvoelt. Mét
het gelaat naar den hemel gew|end. krijg
ik eensklaps het gevoel, dat mijn blik ver
duistert en dat een kleverig ziwéet op mlijjni
gezicht plakt; bij' het betasten geeft het
den afschuwelijken indruk' van stukgereten
vleesch, en mijn vingers kleven aan elkaar
door bloed.
.Machinaal tracht ik mij op een elleboog
te steunen, maar juist op dat oogenblik'
klapt op den ,steen, die mijn hoofd beschut,
de matte slag Van een kogel, die ricocber
toerend terugvliegt, in een waaier van)
vonken. Hij stoot een zoo gillend, zoo
krij.sehend gefluit, een zoo wanhopigen,
doodschen klaagtoon uit, dat iki, hewégingi-
loos, weer terugval op den bodem! van
de greppel. De duizeling wordt sterkjer;
ik heb den vagien indruk, dat alle geivoel
uit mijn lichaam wegz'akt.
Dan komt de bewusteloosheid. Hoe lang
die duurde? Ik Weet hot niet.
Een voor een komen de gewaarwor
dingen weder terug, eerst flauw eh ijï,
als ineen droom, dan krachtiger.-
Ik open de oogen: de dageraad breidt
een grauw licht over het landschap uit,
het geraas Van den slag schijnt rich, te
verwijderen, de sarrende mitrailleurs heb
ben de overhaaste maat van hun droog
en mat gehamer Vertraagd.
Een verward stemmen-geluid bereikt
mij. Han voel ik, dat men mij bij de
voeten trekt, en eensklaps val ik mlet
een weeken plof in een kjuil. Vier of
vijf .soldaten staan om mij heen, die me
delijdend naar mij kijken. Ik ben weder
hij zinnen, maar een onzeglijke mach
teloosheid maakt mij onbewegelijk: ik
kan zelfs mijn oogleden, mijn tong, niet
verroeren. Wel bereiken de stemmen der
soldaten mij1 verzwakt, als van heel ver,
en zonder toonval, maar ik begrijp met
gemak en zeea- nauwkeurig den zin van
wat zjj zeggen en zelfs vermaak ik' mjj
