39e Jaargang
Ao. 351
De Groote Oorlog»
Feuilleton.
Waar de Hemel aan de
Aarde raakt.
eeuw
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMER&O
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
(LAN 'JE VQRSTSTRAAT 219,
Bureau te Middelburg:
FIRMA F, P. DHUIJ - L. BURG»
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
Laiufstormontwerp.
Tie aanneming van het landstorm ont
werp is door de natie over 't geheel1 met
futlooze onverschilligheid, zoo niet met
tegenzin begroet geworden.
Het kan ook haast niet anders.
In de Tweede Kamer heeft niemand er
met geestdrift voOr gepleit, al is het ont
werp ook door de hoeren Lohman en
Brummelkamp met warmte verdédigd.
Meer nog do meerderheid der Kamer
was zelfs onwillig. Bij' monde van den
Midd-elburgsohen afgevaardigde v. Kaalte
wordenden ministers steeds meerdere con
cessies afgedwongen; onder andertén dat
de wet slechts tijdelijk werken, met den
oorlog verdwijnen, en thans reeds een
bepaling bevatten zou dat ziji terstond
zal worden ingetrokken zoodra de mo
bilisatie overbodig zal zijn geworden. Meer
•nog: het contingent moest onveranderd
blijven. Hat wil zeggen: de minister kon
geen man meer krijgen dan hij nu reeds
heeft. Landstorm zal er wezen doc.h zoo
veel landstormers er binnen komen, zoo
veel landweermannen, zullen er hemen-
gaan.
Voor den. minister van oorlog een ver
nedering die hem niet gemakkelijk zal
loslaten.
Waar dan nog bijkomt dat hij bijl het
mondeling debat zijn eigen memorie van
antwoord vierkant tegensprak. Terwijl in
bedoelde Memorie stond dat alleen worden
opgeroepen zlooveel landstormers als rioo-
dig zijn om de landweermannen naar
huis te zenden, kwam de Minister als-zijn
meening uitspreken dat het aantal land
stormers van dertig jaar dat na de af
lossing van de Landweer nog niet ge
oefend is, kan worden opgeroepen, wan
neer dit noodig blijft geacht.
De minister heeft verklaard dat er een
fout in de Memorie geslopen wa.s, en
door een loyale houding aan te nemen
tegenover alle hem schier beteedigénde
argumenten, zijn positie gered. Doch, de
landstormwet is er bekaaid afgekomen.
Hier had een bewindsman a la Colijnpach
ter de groene tafel moeten staan met het
redenaarstalent, van generaal Staal. Die
beiden saam hadden allicht iets van hun
geestdrift in de Kamermeerderheid en
over deze heen. in de Natie kunnen overi
storten.
Nu hebben wij' een Landstormwet, doch
met een onverbeterde Legerorganisatie.
Slappe vrucht .van ave'rechtsehe vrij
zinnigheid en kiezers Vrees.
Koning Demos gehuldigd!
De plaats der vrouw.
De sociaal' democraten ijveren, voor
vrouwenkiesrecht. Natuurlijk, het is de
eonsekwentie van het algemeen stemrecht,
dat 'het ook aart de vrouw: verleend wordt,
Eenige jaren geleden was mr. Troelstra
er nog niet Zoo- hard voor, omdat de vrou
wen toen nog te veel luisterden haar den
pastoor.
01' dit nu anders geworden z:ou zijn?
Men ziou het zoo denken, nu de S.D.A.P.
er [zoo op eenmaal voor geworden schijnt,
ook aan de vrouwen hef kiesrecht te ver-
leenen.
Dokter Homeijer was: een van de voor
naamste geneesheeren, met ee'ne zeer uit
gebreide praktijk. In een klein stadje wo
nend, Werd hij dikwijls, op het platteland
ontboden; en mijlen ver in het rond
kénde iedereen dan ook het lichte, voor
twee personen ingerichte doklerskoetsje,
met den Zvvaargebaarden heer er in. wiens
blauwe oogen onder de> borstelige, wenk
brauwen u zoo- vriendelijk en zoo
scheJm'soh konden toelachen.
Somtijds 'zat er een klein meisje met
lang, golvend blond haar naast hem; dat
was „Marietje van den dokter"'. Als het
mooi weer was en de gouvernante over
het kind tevreden was geweest, mocht, de
kleine meid met haren vader medelijden,
en hem vergezellen op zijne verre toch
ten in den omtrek. Dat deed zij o zoo
gaarne. Met Van blijdschap stralende oogep
draaide zij dan haar aardige hoofdje nu
eens rechts en dan Weer links, om zich
toch maar niets van de duizend© heerlijk
heden dier veelkleurige wereld te laten
ontgaan, en geen enkel' trippelend
kwikstaartje, geen enkel', al was bet ook
nog zoo licht hazenspoor op den akker,
en jgeen katje boven in het opstaande luik
van den hooizolder of zij merkte het op.
De Wereld was toch zoo onbeschrijflijk
mooi, vooral wanneer men er zoo vroolijk
•aan vaders zijde doorheen kon. vliegen.
Wij voor ons begeeren o!' verdedigen
het vrouwenkiesrecht niet. Wij zijn er
evenwel' niet bang voor.
Zelfs in Frankrijk laat de vrouw zich
het moeilijkst winnen voor de ongeloofs-
en rev olutie-theorieën
Daar valt bij vele vrouwen nog een
ernstig gevoel .voor godsdienst le consta-
téeren.
Dit Was reeds voor den oorlog zoo.
Het Christendom beeft de vrouw wij-
gemaakt, en ook de Fransche vrouw er
kent dit, terwijl' zij beseft dat de Revolu
tie haar zou terugvoeren in den knellenden
band der slavernij.
De vrouw hoort in het gezin, is de
groot© waarheid, die wij hebben vast te
houden; ook al verklaart de S.D.A.P. deze
waarheid tot ©en leugen.
Immers in Het V o 1 k schreef indertijd
(6 Sept. 1909): „Dat de vrouw in het
gezin hoort, en niet op de marktpleinen
van het openbare leven, bet is een leu
gen die voor den arbeider behalve de
kfachl 'der eeuwenlange herhaling ook den
aantrektelijken schijn heeft van een pro
test te z:ij;n tegen tegen bet naaml'oozie
leed door het kapitalisme over zijn' 'klasse
gebracht met de wreede vernietiging van
het gezin".
Een 'nieuw staaltje van omkeering; der
begrippen.
De Revolutie!
TV
Een jaar oorlog.
Het zal morgen een jaar zijn dat als
een donderslag hij, helderen hemel die mare
ons trof: Oostenrijk verklaart Servië den
oorlog, Belgrado' wordt beschoten.
Op 28 Juli luidde 'tbericht: Rusland
mobiliseert; 21) Juli Frankrijk mobili
seert; 30 Juli België, mobiliseert; 31 Juli
Nederland mobiliseert. Rusland en Oos
tenrijk mofoiliseeten allei'wegen; 1 Augus
tus Duitschland mobiliseert. Duitschland
verklaart Rusland den oorlog; 3 Aug.
Duitschland Verklaart Frankrijk den oor
log; 4 Aug. ffngeland verklaart Duitsch
land den oorlog; 5 Aug. Duitschland ver
klaart' België den oorlog; 6 Aug. Oosten
rijk verklaart Rusland den oorlog7 Ang,
Montenegro verklaart Oostenrijk den ooi-
log; 11 Aug. Servië verklaart Duitsch
land den oorlog; 13 Aug. Engeland en
Frankrijk verklaren Duitschland den oor
lóg; 23 Aug. Japan verklaart Duitsch
land den oorlog.
En sedert wisselen alle mogelijke Jobs
tijdingen zich af. De vlammen van den
oorlogsbrand zijn naai- alle zijden uitge
slagen. En nog is bet einde niet te voor
spellen.
Het radeloos, redeloos, reddeloos" van
1672.
Arm België, arm Polen, arm Galicië,
arm I rente Zal er dan nimmer een einde
komen aan dezen verwoestenden krijg.
Wachter, wat is er van den nacht?
De morgenstond is gekomen, en het is
nog nacht
Eén geluk slechts: dat Nederland
vrijliep.
Laat. ons hiervoor dankbaar zijn.
En laat "er, meer nog dan op vorige,
meer dan op andere dagen, op den len
en Marietje had dan ook eigenlijk wel
zonder ophouden, al' maar door, al maar
door, zoo willen voortvliegen in het zon
nige l'and.
„Papa, we moesten toch eens op ©en
keer altijd altijd maar doorrijden, tot
daar heel' in de verte, waar de hemiel aan
de aarde raakt!" riep zij dan somis op
vleiend smeekenden toon in hare groot©
verrukking'. En haar vader beloofde dan,
heel' goedhartig en geruststellend, dat z;ij
dat foch eens. op een keer doen zlouden,
maar vandaag"hall hij er den tijd niet
toe. En aangezien hij, op zijn© tochten
altijd zieken te bezoeken had, 'die op hem
i'agen te wachten, trof het zoo, dat hij
nooit tijd voor den beloofden verren tocht
scheen te kunnen vinden. Niettemin blééf
het meisje met vertrouwend geloof aan
de vaderlijke toezegging vasthouden.
„Papa rijdt vandaag naar Lena Moos
dorf; je moet haar vooral' de hartelijke
groeten van m'ij doen, en haar dit glasje
gelëi brengen!" Zeide har© moeder op
zekéren middag, in 't najaar; en Marietje
nam vol blijdschap het kleine glas met
den rooden inhoud mgde.
Het was eeu heerlijke Septemberdag,
een van 'die prachtig; mooie: dagen, waarop
de 'Zon tusschen goud en purperkleurig ge
bladerte doorschijnt, en het zadh'tkens af
waaiende en neerdwarrelende loof, te mid
den van al' die glans en luister, aan ster
ven en vergaan herinnert.
„Je kent. Lena Moosdorf toch nog Wel?"
vroeg dokter Homeijer aan zijn kind.
„O ja, dat is die vroeger heel' dik
wijls bij ons aan huis kwam; zij heeft
toen ook nog dat blauwe matrozenpakje
Voor nïij1 gemaakt. Maar nu heb ik haar
Augustus a,s. eeu algemeen gebed zijn
om uitkomst en om vrede.
Maar met de ootmoedige erkentenis er
bij dat 't is niet om den Heere te ge
bruiken maar om Hem te dienen.
Beknopt overzicht van (Jen toestano
De militaire medewerker van een En
gelsch blad komt met de volgende be
schouwing zijn Russisohen vriend in het
gevlei
„Hoe ver de Duitsch-üostenrijksche ver
volging zich zal voortzetten, is noig onrno'-
gelijk te zeggen, maar het is de moeite
waard, er op te wijzen, dat de Russi
sche legers, uitgezonderd de troepen diie
in Oost-Pruisen vielen en daarna teruggin
gen^), zich thans hoven in precies dezelf
de positie bevinden als 'z'ij 11 maanden
geleden innamen.
In den tijd van hard marcheeren en
hard vechten hebben de oentralen geen
werkelijke vordering gemaakt, trots de
geweldige verliezen, (welke hun legers door
strijd en ziekte leden".
Nu heeft men altijd te doen met ver
schil van inzicht, doch hier treft ona
toch verregaand optimisme.
Ongetwijfeld zijn de resultaten van elf,
twaalf maanden strijd miniem te noemen,
onnoemelijk klein in verhouding tot het
aantal slachtoffers, dat viel, doch der
gelijke optimistische uitspraken zou nien
tliians niet verwachten, nu de centraten
bijna voor de poorten van Warschau staan
en nu Riga op de nominatie staat, om
in Duitsche handen over te- gaan.
Met een enkelen ruk schijnen de Duit-
sche'rs bet krijgsbedrijf 'tegen. Wlarschau
le willen afspelen, zonder dat zij zich
een nieuwe onderbreking willen gunnen.
Terwijl op de overige punten van het
Oostelijk oorlogsterrein -een korte pauze
is ingetreden, hebben d.e krijgsverrichtin
gen oim Warschau een vooruitgang geno
men, die in min of meerdere mate als
van beslissende befcekien is beschouwd kan
worden.
De Bug biedt nu voor de Duitsohers
nog een lastige, zij het lang niet zoo
sterke natuurlijke hinderpaal als de Na-
ref. Typisch is het wel, dat dei Diuitscbettjs
bij de monding Van de Bug op; den Oosté-
lijken oever van de rivier staan en do
Russen op den Westelijken Oever, ter
wijl hooger op de situatie aan die rivier
precies omgekeetad is.
Met het nemen van de versterkingen
Serozk en Seg'roh, wiaarop de Duitschers
nu blijkbaar huu krachten ooncentreeren,
zalTet forceeren van de Bug en die daar
opvolgende kleinere rivieren ten Wiesten
van Warschau aanmerkelijk nog verge
makkelijkt worden. Het eerste doel van
de Duitschers zal wel het afsnijden zijn
van de groote spoorwegverbinding die het
hart van Polen met het hart van Rhsland
verbond.
-k
De berichten van het Westelijk front
hoe eentonig kan de strijd worden!'
al lang niet meer bij ons gezien. Is zij
reeds zioo lang ziek?"
Haar vader knikte haar ernstig, toe. „Ik
geloof, dat zij geen pakjes meer voor je
zal' naaien!"
Het rijtuig hield voor een laag huisje
stil1. Achter de ruiten van het raara aan
den linkerkant bloeiden vuurrood© gera
niums en fuchsia's. In deze kamer l'ag
Helena Moosdorf, de 'naaister, mager en
uitgeteerd, op liet ziekbed; maar legen
haar overigens Zioo doodsbleek© gelaat sta
ken de gloeiend© wangen ©ven rood af
als de bloemen voor het venster.
„Vooral de hartelijke groeten van matna,
ik moest u dit van haar brengen," zeide
Marietje bedeesd, terwijl zij bet glas met
gel'ei op het beddetafeltje neerzette.
„Wel bedankt," antwoordde het zieke
meisje; en met een strakfcea blik vestig
de zij hare glinsterende o-ogen op het
kind.
„Nu, hoe staat het er Vandaag mede,
juffrouw Moosje?" vroeg de dokter, met
eene maar half gelukt© poging om een
schertsenden toon aan te1 slaan, terwijl hij
zich langzaam op: den stoel voor het bed
nederzette.
„Hoe langer hoe beter, dokter, hoa
langer hoe beter!" fluisterde da ziek©met
een van zalige blijdschap stralend gelaat.
„Eiken dag gevoel ik mliji iets lichter; en
nu kan het niet lang meer duren, - spoe
dig, héél spoedig mag ik nu huiswaarts
vliegen. 0, hoe verheug ik mij in het
vooruitzicht, mijin Heer en Heiland te- mo
gen aanschouwen, die mij hier reeds in
al mijne smarten troost eu mij met. Zij'ne
ontferming draagt en steunt."
In de aangrenzende kéuken hoorde men
zachtjes de. haard ringen rammelen.
zijn weinig beteekenenid.
Een Fransch legerbericht van een dier
laatste dagen zeide:
„Er valt niets belangrijks te berich
ten".
Wel vinden telkens kleine schermutse
lingen plaats, doch tot een beslissende
actie komt het niet.
'Het groote offensief der geallieerden
moet nóg komen.
Nu de oorlog ongeveer een jaar aan
den gang is, koimt mien er vanzelf toe
om te zien en zich af te vragen wat
ons die twaalf maanden van strijd ge
leerd hebben.
We doen het ook.
'Geven we voorloopig slechts antwoord
o.p de vraag, wat de 12 maanden van
den zee-oorlog ons toeren.
Een geheel jaar is voorbijgegaan, zonder
dat 't tot ©en beslissenden zeeslag is geko
men, ja zelfs zonder dat de groote zwaar
gewapende en gepantserde linieschepen
van de heide partijen elkander hébben
ontmoet. De groote dreadnoughts vertoo-
nen zich niet in de open zee, doch ble
ven op hun veilige ankerplaatsen.
Waarom?
Om de actie van het goedkoopste, of
schoon moderne wiapen: de onderzeeboot.
Behalve als vernietiger van die vjjancLeljjfcg
oorlogsschepen, toonde de onderzeeboot
zich -ook geschikt als een wapen tegen
do vijandelijke handelsvloot.
De onderzeesche oorlog tegen koop
vaardijschepen is een der merkwaardigste
gebeurtenissen, ©enerzijds omdat wel wei
nigen hem nog slechts een jaar geleden
Voor mogelijk zonden hebben gehouden,
anderzijds, omdat de inzichten van alle
marine strategen er te ©enenmale door
worden gelogenstraft. Het beginsel dezier
strategen toch luidde aldusde vernie
tiging van den vijandelijken handel mag
altijd maar een geheel ondergeschikt© taak
van de vloot zijn, want zulk) een actie
kan nooit eenigen heslissenden invloed
op het eindresultaat van den oorlog oefe
nen.
Thans mag men veilig aannemen, dat
de vroeger als vaststaande beschouwde
regeLs, in. de toekomst een. belangrijke
wijziging 'zullen ondergaan. De program
ma's voor aanbouw van oorlogsschepen
zullen in de toekomst belangrijke wijzi
gingen ondergaan.
Ja, ze zijn reeds belangrijk gewijzigd.
Ook ie ons land zullen weer onde'f-
zeebouten op stapel gezet warden.
Amerika en Zweden sturen in dezelfde
richting.
Een lander© gïioote les, die de teg(enwoor-
dige zeeoorlog heeft geleerd, is deze, dat
behalve aan de torpedo., de beslissing in
den strijd wordt gebracht door het ver
schil in zwiare artillerie van de béide
partijen, die elkander ter ziee ontmoeten.
Verschillende gevechten hebben gl&leettid
hoezeer de meerderheid in technisch ma
terieel beslissend is voor den uitslag.
De Duitsche vloot heeft in de af'gelooi-
pen 12 maanden hare voornaamste taak,
den vijand van de Duitsche kusten te
houden, vervuld eu dit gelukte haar niet
„Alleen ben ik .nu nog miaar bezorgd
over mijne arme moeder," begon Lena
weder met doffe stem. „Zij kan er nog
miaar in 't geheel' niet in berusten, wan
neer ik van mijn heengaan spreek. Wat
zal' 'ziji het hier stil en eenziaami hebben,
en misschien zal' zij ook wel gebrek moe
ten lijden, wanneer de begrafenis miijine
spaarduitjes verslindt, en er niemand meer
is, die wat voor moeder verdienen kan.
Maaru mag mij: waarlijk wed beknor
ren over mijn klein geloof, doctorOnzie
trouw© God zal' ook Wel voor mioeder we
ten te zorgen, nietwaar?"
„Ja, en de 'menschen misschien' ook.
Ik 'heb er reeds l'ang over gedacht, dat
met October de huismoeder van ons zie
kenhuis aftreedt; mij dunkt, zulk een
werkkring zou juist iets voor uw© moeder
zijn."
„O dokter zoudt u dat wilden doen?
Dank! dank! duizendmaal' dank! En in
het door u bestuurde ziekenhuis zal' zij
altijd troost en steun vinden." Een paar
heete tranen druppelden op des. dokters
hand, die zij in de hare had genomen.
„Nu ben ik vrij;! geheel' vrij!" juich
te de zieke', terwijjl' zijl hare magere han
den vast samenvouwde en met een bl'ik
van verrukking als in een ver, een zali
gend verschiet staarde. „Kom nu, o Heer
en Heiland! zoodra Gij wilt! Ik wacht op
UHaal' mij naar huis, om daar Uw© blijd
schap te smaken, in Uwen hemel, -
aan Uwe voeten0, ik sta op den drempel
der ZaligheidHeer, mlijn God! ik kan
het niet bevatten, welk een genot en heer
lijkheid dat zijn zal!"
't Was niet alleen de avondzlonneschijm,
die haar smalte gelaat met een rooskleu
riger) gloed verheerlijkte, er straalde ook
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG,
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post1.25
Losse nummers0.05
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
in die laatste plaats door den steun hater
onderzeebooten
Als Neptunus de winden, die tegen zijn
wil gestormd hadden, wilde bestraffen,
riep hij ze dreigend toe: Quos ego!
Ik zal je.
Welnu, als een dreigend „quos ego"
heeft Amerika zijn nota veirgezield doen
gaan van de bijzonderheden omtrent de
uitbreiding van leger en vloot.
Het wordt van groote beteekenis ge
acht, dat de mededeel ng; van president
Wilson in het belang der landsverdediging,
den dag na de aanbieding1 van de nota
te Berlijn, is versterkt.
Wat bereidt Amerika voor?
De plannen van het ministerie van Om!-
log beoogen de vorming van een reserve-
lege r van een half millioen man, hehalvq
de militie. Het departement van marine
zal 30 schepen aanvragen; waarschijn
lijk 5 duikbooten, verscheiden liniekrui-
sers, 4 dreadnoughts en veto hulpkruï-
sers.
Het departement, neemt al proeven mot
vliegtuigen en onderzeeërs en besteedt
100.000 dollars voor het vinden van mid'-
delen, die het. aan linieschepen mogelijk
moet maken tegen duikbooten op te tre
den. Men gelooft, dat het departement
van marine een crediet vart
D. 250.000.000, het departement van oor:
log I>. 200.000.000 zal aanvragen. Beide
bedragen zijn het dubbele van het vorige
jaar.
Wie rept daar van vredesgecuchten?
Een vroegere onderzeeër.
Met het oog op het belangrijk aandeel,
dat de onderzeeër in den zeeoorlog heeft
-in ons oorl'ogsoverZicht hebben wijl er
reeds l'ang bij stilgestaan dient vernield,
dat 56 jaren geleden (14 Jan. 1859) in
het Amerikaansche Journal' of the Royai
Society of Arts: een bericht voorkwam',
Waarin verklaard werd dat door een
nieuwe uitvinding „een groote verande
ring in de wijze vau oorlogvoeren ter zee
zou ontstaan, daar de oorlogsschepen geen
diensten meer zouden kunnen doe® en
zelfs de geduchte forten van Krönstadt
of Cherbourg geen nut mieer zlouden op
leveren. Het is niets minder dan een on
derzeeboot, slechts gemaakt om onder zee
te fwerken. Zij komt wat vorm betreft vee!
overeen met een bruinvisch en is van
voldoende afmeting om 8, 10 zelfs 13
personen te bevatten miet een evenredige
hoeveel'heid ontploffingsmiddelen.'
De patentaanvrager vermeldde, dat hij,
met 'eenige personen in het mieer Michigan
met de boot ondergedompeld en gedurep-
de vier uur onder water was gebléven,
zonder luchtpijpen of andere gemeenschap
met den waterspiegel'. De boot had, met
een snelheid van drie mijlen per uur,
l'angs den bodem van het meer eenige
mijlen afgelegd.
Hij verklaarde torpedo's van 50 K.G.
te kunnen vervoeren en eenmaal' onder
een vijandelijk schip zijnde, kon men de
torpedo door een gepatenteerd Mki> de
boot doen verlaten en haar doen ontste
ken. lEen van de meest merkwaardig© pun-
een innerlijke glans- van bovenaardsche
Vreugde uit haren schitterenden bik, uit
het triomfantelijk blijde en vreedzame
glimlachje; dat rondom hare lippen speel
de, - -en zij. had in hare hemelbcbie ver
rukking hare .beide he Zoekers, geheél' ver
geten. -i
Zachtkens/nam de dokter zlijn Marietje
bij de hand, en zioo gingén zijl stil' en be
hoedzaam de kamer uit. Terwijl' het kind
har© plaats in het rijtuig reeds innam,
sprak haar vader nog een paar woorden
met de vrouw in de keuken. Daarna reden
zijl samen wéder huiswaarts.
„Papa", Vroeg de kléin© meid plotseling,
nadat z'ij. een tijdlang peinzend had stil
gezwegen, en terwijl' zij onder het. lede-,
ren Voetenkl'eed verlegen naar haars Va
ders hand zloc-ht, „waaroml hebt u mij
niet Van te voren ge-zegd, dat iwij Vandaag
eindelijk eens naar bet plekje rijden, (Waar
de hemel' aan de aarde raakt ,0', wal was
het daar mloioi 1"
De dokter zag uit zijn© diepe overpein
zingen op-, en mloest zich eerst bezinnen*
wat zijn dochtertje, diepgetroffen door
het gebeurde, eigenlijk' bedoelde. Daarop
viel' hemi het Psalmwoord in:
„Uw mogendheid heeft sterkte wi!1-
'len gronden
Uit (kindren, ja uit zuigelingen mon
den."
En bij drukte een kus op den frisschen,
rözerooden mond vaar zijn kind.
I t I
