De Groote Oorlog.
Binnenland.
Uit de Provincie.
coulissen kunnen kijken en wat ze op
de planken van het openbare staatstooncel
zal doen, zal daardoor beïnvloed worden.
Men begrijpt wel, hoe ernstige gevaren
altijd tuur ieen geheime vergadering ver
bonden blij'ven. Wil toch een minder hoog
staande politiek zich een makkelijk succes
verzekeren, dan heeft ze een uitstekend
middel om zich in een Waas van geheim
zinnigheid te wikkelen met een beroep
op de geheime besprekingen. In plaats,
dat de Regeering dan sterker geworden
was, zou zij aan tegenstanders, die oppo
si tie doordrijven willen, een gevaarlijk wa
pen in handen gegeven hebben.
Laat ons echter niet zwartkijken, maar
hopen, dat het machtige voordeel, dat
deze dag van conclave afwerpen kan, door
ons land ook genoten worde.
Bijl de behandeling van het veelbespro
ken ontwerp op de legemitbreiding, zal
zich wellicht het eerste resultaat van het
comité-generaal afteekenen. Men zou aller
eerst verwachten een zeer merkbare be
korting der beraadslagingen. Afwachten
zal echter hot verstandigst zijn.
Beknopt overzicht van den toestand.
De gebeurtenissen in het rijk van va
dertje blijven nog steeds de meeste aan
dacht vragen
Wat Von Hindenburg daar uitvoert ver
toont groote gelijkenis met den opmarsch
der Fransche legers onder Napoleon in
1812.
't Is de „Times", die er de aandacht op
Vestigt.
Toen waren de Russen verdeeld in twee
groepen; het eene 'leger onder Barclay
de Tolly strekte zich uit van Shawli oveï
Wilna tol Prusjany, het tweede leger on
der Bagration stond in het gebied Ro
welLuzk, van het eerste gescheiden door
de moerassige streken van den 'Pripet.
Die opstelling was een gevolg van de
plannen van Napoleon, die zoowel uit het
noorden als van het zuiden oprukte. Hij
had Schwarzenberg last gegeven naar Lu
blin te trekken, wfaar Jerome zich bij
hem zou voegen, en poogde daardoor de
aandacht der Russen af te leiden van
het noorden, waar de keizer met zijn
hoofdmacht oprukte. Napoleon meende,
dat dp Russen zich zouden verwikkelen
in operaties in het zuiden, die tot niets
zlouden kunnen leiden.
Met het oog nu op de groote kennis,
die Von Hindenburg heeft van de krijgs-
gpschiedenis en van de Napoleontische
oorlogen moet men zijn bewegingen beoor-
deelend, er op bedacht zijn, dat hij in
het centrum en in liet noorden zijn, groot'
ste kracht ontwikkelen zal.
[Waje even een blik op de kaart en
op de positie dm' legers werpt, zal zien,
dat door den opmarsch der Centralen
uit het Noorden en Zuiden de punten
van den halven cirkel om Warschau zich
steeds meer naar elkaar toe buigen. En
lang zal liet niet meer duren of de aan
de Bsoeina en Rawka staande Russische
legers zullen uit vrees voor afsnijding
terug moeten.
Als men de berichten uit Kopenhagen
gelooven mag, dan heerscht in Warschau
groote agitatie en bereidt men er zich
reeds op ontruiming der stad voor.
Het begint te spannen, dat is duide
lijk. bondgenooten denkennu of
nooit.
Of hun krachtige en snelle oprukken
nïogelijk verklaard moet worden door de
-vrees voor het ingrijpen van een dei' Bal
kanstat.en
Onmogelijk is liet niet. Wel komt helt
ons onwaarschijnlijk voor, immers de Bal
kan heeft reeds gunstige!' gelegenheden
laten voorbijgaan.
Alleen de door Asquith in het Engel-
sche Lagerhuis afgelegde verklaring schijnt
op zoo iets te duiden.
In haar algemeenheid is die verkla
ring toch veelzeggend: de uitgaven voor
den oorlog zouden waarschijnlijk stijgen
en ook de leeningen aan bondgenooten
door het toetreden tot de zaak der Ver
bondenen van staten, die vroeger niet
aan den oorlog deelnamen.
Asquith, zegt nu de overzichtschrijver
van „De Maasbode", Asquith is een heel
wat bezadigder en voorzichtiger man dan
menige zijner collega's, zoodat deze woor
den uit zijn mond ongetwijfeld een be
langrijker hete eken is krijgen. De eerste-
minister zou zeker niet op de bedoelde
mogelijkheid gezinspeeld hebben, als de
kansen op een deelnemen aan den krijg
dioor een der Balkanmogendheden niet
zleer (groot waren. Maar door dat deel
nemen «al de machtkwestie, waardoor
die mogendheden alleen zich laten oveï-
heerschen weer Zooveel te meer ten gunste
van de Entente verkeerd zijn, dat de
andere mogendheden niet veel langer zul
len aarzelen.
Dan treedt weer een nieuwe phase in
den wereldstrijd in.
En zijn wie nog ver van het einde af.
Van de loopgraven.
14 Juli 1915. Nacht.
Gedurende heel' den dag heb ik van de
eene loopgraaf -naar de andere gezworven.
Overal' was 't levendig. 14 Juli is d e her-
inneringsdag van de Fransche republiek en
vaak hoorde ik tusschen het donderen van
het geschut zingen.
De loopgraven gingen hier vlak langs
Bethune. De burgers bevonden zich thans
grootendeels buiten de stad, wijl de plaats
zelf aan herhaalde beschietingen heeft
bloot gestaan. Ik zag de granaten in de
Duitsche linies ontploffen, doch van do
uitwerking kon men slechts iets bemerken,
als de ambulance kwam, dit was teen zeker
toeken dat er treffers waren gekomen
tusschen de bewoonde loopgraven. Heel
lang kon ik door den kijker niet blijven
zien. De oogen gingen pijn doen, La Basseo
ligt hier maar 10 a 11 kilometer af.
Bethune is dus feitelijk een stelling achter
een stelling. 'Doch het front loopt hier zoo
wonderlijk met bochten, dat 't onmogelijk
is een juiste lijn te trekken. Ook op water
wegen worden expedities ondernomen. Om
de tegenstanders van de wijs te brengen ge
bruikt men allerlei listen.
O.a. wanneer men met een bootje een
eind wil varen om een of ander werkje
op te knappen, trekt men met een lijn een
balk of plank aan het bootje. Die plank
of balk voorziet men van eenig licht, en
wat levenmakende voorwerpen. Het vaar
tuig zelf is natuurlijk volkomen donker,
en gaat geruischloos verder. Wordt men
nu bemerkt, dan schiet de tegenpartij op
het looze vaartuig en zelf gaat men vrij
uit. Op die manier heeft men des nachts
dikwijls de Duitsche posten hese holen.
Met glunderend genoegen verhalen de le
den van hel geniekorps, wiens taak dit
gewoonlijk is, zulke stukjes. Ze beweren
dat ze dit liever doen, dan dagen achter
een in de loopgraven liggen. Dat liggen
afwachten of er wat gebeuren zal, bevalt
den lieden maar matig.
Daar de avond zich reeds begon aan
te kondigen, begaf ik mij langs zijlinies
naar achteren en kreeg ik verlof om te
overnachten tusschen de Thommies in
een der vele tenten. De tent maakte al
dadelijk een aangenamen indruk, 't eerst
zag ik in een soort voorportaal, op zij
Waschgelegenheden. Daarna kwam ik in
een gedeelte dat tot eetzaal diende, waar
achter de slaapzaal lag. Hier stonden zoo
waar eenvoudige kribben met zeegras
bedden. Zoo noodig konden die teuten die
nen voor veldhospitaal. Ze waren van
olijfkleurig linnen. Op onderscheidene
plaatsen waren vensters van mika. Dit 'had
't nut, dat er geen glassplinters konden
vallen, wanneer verdwaalde kogels de ven
sters troffen. Er was ook een afdeeling
voor kwartierziek. Doch niet dikwijls werd
daarvan gebruik gemaakt. De maaltijden
waren eenvoudig doch goed. Ik nam deel
aan het avondmaal, meelspijs, brood en
thee. „Hbld."
Van Dixmuiden naar Nleuwpoort.
Nadat ik gist;eren mijn ondergrondsch
V;erblijf had vaarwel gezegd, schrijft een
correspondent uit Calais aan de „VI. St.",
deed zich de gelegenheid voor een tocht
langs hjet uiterste deel van het Wester-
fnont tte maken. De tocht ging allereerst
naar .Lattfenberg. D-it groote gehucht, in
puin ,gtesohoten. ligt nog ten deele in hef
inundatïegebied. Hier liggen de Belgen,
en vze hebben daar een zware taak. Er
gaat gfcen uur voorbij of de vijandelijke'
projectielen (maken offers.- Desniettemin
zijn dje soldaten opgewekt. In de loop
graven si pelen zij kaart en lezen. Want
lectuur is hielr ,in overvloed. Drie maal
per week ontvangen ze de Belgische Le-
gerbode. Dit blaadje weet uitmuntend den
toon voor de jongens te vrindennaast
beschouwingen over den toestand der le
zers bevat het grappen, die ik hier wel
iswaar niet kan cliteelren, doch die de
soldaten blijkbaar weten te waardeeren.
Er is ook een rubriek, waarin wordt ver
meld, wie bij whistspelen groot slem
maakten.
Ik zag hier ook hoe soldaten van zeil
doek en stokken een handige oprolbare
draagbaar samenstelden. De stokken zijn
hengelstokken en sluiten met een bus in
elkander, en het geheel neemt maar wei
nig plaats in, en weegt nog geen drie
kilo. Wanneer de gewonde met draagbaar
op twee rijwielen wordt gelegd, kan hij
zonder al te veel schokken snel naar
een veldhospitaal worden gebracht, wan
neer auto's ontbreken. De uitvinding was
te velde gedaan door een eenvoudig sol
daat, die veel aan hengelsport deed. Ook
nu hengelt en vischt men nog aan heft
front. Die visch komt te pas als hiji ster
ke beschietingen het toevoeren v;an le
vensmiddelen ondoenlijk is en sardines
en beschuit het menu uitmaken. Als de
Communicatie zoo verbroken is, is haast
het ergste dat men dagen en nachten
met de lijken der makkers voor zich in
de loopgraven moet liggen. Die gevallen
doen zich hier nog al eens voor. ,4lte
dooden zien je dan zoo klaaglijk aan",
zei een infanterist van nog maar 18 jaar.
'tWas ook nog maar een kind, die als
vrijwilliger' diende.
Op kien verdelen weg, naar Ave Ca-
pelle, liet men jnij weer een merkwaar
digheid zien. Achter een reeks puin stond
het Albert I Theatre. Een stuk loods, dat
als schouwburg was ingericht, had men
aldus gedoopt. Van hier ging ik nu via
het gehucht Vijfhuizen naar Wilpen. Hier
Vos ik weer volop in de gevechtszone der
artillerie, klonk \vJeer luide het kanon,
en (waren de wegen in beslag genomen
door lange treinen met munitie en vi-
vres door groote autobussen en een korps
wielrijders.
In Wulpen is een motor- en autoanobiel-
herstelplaats gevestigd. Laat ik terloops
even opmerken, dat reeds het grootste
deel der Belgische troepen in khaki is
gestoken. Ze zijn er mee „kontent", zoo
als ze zeiden.
Victor Emanuel in het veld.
Aon een brief van den Handelsblad-
correspondent te Pome did. 8 Juli is
het volgende ontleend:
Victor Emanuël is een driftige persoon
lijkheid, die zich heeleinaal geeft aan het
werk van het oogenblik en niet velen kan,
diat iets onnuts gedaan wordt of vertra
ging komt. 'n Piaar teekenende trekjes,
die ik niet uit kranten maar van getui
gen vernam.
Ter gelegenheid van een Garibaldi-her
denking zal op het graf van den natiotnalein
held in tegenwoordigheid van den koning
een groote krans gelegd worden. Vele hon
den heffen lief groote kunstwerk op om het
op de zerk (te vijlen. Maar het haakjt
Vast aan het hek. Niemand had hef nog
bemerkt, toen Victor Emanuël al zonder
iets te zeggen over het hek sprong, op
de juiste plek den krans pakte en moge
lijk maakte hem goed neer te leggen.
Op de puinhoopen van AveZzano klau
tert, ver zijn gevolg vóór, de koning rond.
Een photograaf hoopt onbemerkt een mooi
kiekje te maken, fnaar hoort zich op
heftigen toon, bijna ruw toebijten„Hebt
ge niets beters te doen? Dit is geen
tijd voor kiekjes maken!"
Zoo was de koning, zoo is hij nu ook.
Ue lange, lange maanden van onzekerheid
braken, zegt men, bijna zijn geestkracht,
maar nauwelijks was de tijd van hande
len gekomen, .of hij werd weer de oude.
O. was nog niet geheel in -onzle handen,
toen Zijne Majesteit de Koning er binnen
kwameen verstrooid vuur sloeg nog hier
en daar in het zindelijke, roemruchtige
stadje neer; er waren nog hinderlagen, die
het gaan onveilig {naakten.
De kleine grijze auto hijgde puffend over
de versperringen heen, die G. omringen,
ademde ruimer en rustiger toen ze heit
groote plein over stakDe koning stapte
uit en doorkruiste de stad. Om den jon
gen generaal en zijn anderen collega
stroomden de burgers, die nooit hooge
Italiaansche officieren gezien hadden, sa
men. 'Dat het de koning zijn kon. daar
aan dacht niemand. Onverwachts riep een
oude man,'t Is de Koning, onze Koning
Er ging een huivering door de menigte. De
jonge generaal met den fijnen glimlach
op het bleeke gelaat was Victor Ema
nuël! Toen het eerste oogenblik van on-
geloovige verbazing voorbij was, ging
rondom hem een daverend gejuich op.
„Leve onze Koning!"
Nooit was teen plebisciet eenstemmiger.
Hij glimlachte met bleek gelaat, toefde
wat tusschen de menigte, verwarmde zich
aan haar gloed. En de oude man, die het
eerst geroepen had,,'tls onze Koning!",
leek heelemaal ontsteld, draaide zijn hoed
in zijn handen rond, stamelde, toonde te
willen naderen, iets te willen zeggen en
het niet te durven, tot hij opeens een
kind naar voren duwde, tot aan de voe
ten van den koning. En de koning bukte
'zich naai' het'kind, nam het iif zijn armen,
kuste het op de wang.
Hij spreekt, weinig ,en eenvoudig, zijn
toehoorder vorsc'bend in de oogen 'kij
kend; hij gaat op iedereen toe, op elk
soldaat en officier; hij weet de namen
van bijna alle hoofdofficieren, herkent de
soldaten.
„Ben jij niet de alpenjager, die me
begeleidde op dentop vroeg de
koning aan een soldaat en de ferme ke
rel antwoordde vuurrood, bevend, verle
gen:
„Ja, Sire".
„liet was een mooi oogenblik. Herin
ner je je het nog? Het geweervuur was
zoo dicht bij ons!"
De koninklijke auto verwijdert zichdan
laat de soldaat den vrijen loop aan zijn
herinneringenhij geleidde werkelijk den
koning op een moeilijken, steilen top. Met
een paar kameraden liep hij daar pa
trouille, toen de grijze auto hem inhaal
de, stil hield en de koning, die geweer
vuur hoorde knetteren en zic-h vergewis
sen wilde van den stand van het gevecht,
den soldaat verzocht hem te begeleiden
""en niet hem vlug en lenig de rotsen
opklauterde. Hij praatte heel vriendelijk,
vroeg den soldaat inlichtingen, heel spoe
dig de hooge pfficieren, die hem ver
gezelden, achter zich latend. Op den top
aangekomen, bestudeerde hij- met zijn veld
kijker de positie, terwijl rondom het ge
weervuur knetterde, al dichter en dichter
bijToen klom -hij weer naar beneden
en deelde met den soldaat zijn sober
maalkoud vleesoh, worst, kaas, chocola
en brood. De alpenjager vertelt het be
vend van trots.
De persoonlijke inoed van den koning is
algemeen bekend en wordt door alle troe
pen bewonderd: de koning woont gevech
ten bij, 'volgt ze in iedere phase: hij komt
niet, whnneer ize al afgeloopen zijn of
tegen het eind loopen; shrapnells en gra
naten hebben vlak bij- hem gefloten en ge
loeid, sommigen zijn heel dichtbij hejnl
gesprongen.
Men deelde het rantsoen uit en
de koning,-fdie juist op dat oogenblik aan
kwam, proefde mee er van in ee,n soldaten-
ketel zooals hij vaak doen moet, als
hij al wat hij meegenomen had, aau de
soldaten verdeelde oï langer uitbleef, dan
hij Van plan geweest was.-Ilij zag
toen, hoejeen niet meer jong soldaat, heel
treurig, zich afzonderde, ging vriendelijk
op hem! Toe en vroeg hem of hij ziek was
of zich over iets te beklagen had. De
soldaat antwoordde-van niet.
„Waarom dan zoo alleen?" Vroeg
de koning.
- „Toen ik van huis weg ging was
één vam'mïjn drie kinderen ziek en ik heb
geen bericht meer gekregen."
De stem van den koning word ernstig,
geroerd
„Ik begrijp je verdriet: de gedachte
aan onze kinderen verlaat ons nooit. Maar
je moet je over dat stilzwijgen niet al
te erg ongerust maken: ik krijg ook ai
sedert een week geen brieven meer van
huis en ik bén ook vader.
Toen riep hij zijn adjudant, liet
den naam opschrijven en het adres van
den soldaat, en beloofde to zullen laten
tel'egrafeeren om bericht.
Het is nooit voorgekomen, dat een sol
daat, één ook maar, één oogenblik vergat,
flat hij tegenover den koning stond en
zich verleiden liet een ongepast verzoek
te doen; een feit, dat ook den soeaerein
zelfs groot genoegen gedaan heeft.
De koning slaapt waar hij kan, waar
het uitkomt. Geweldig was de verrassing
van een vaandrig, die bij het aanbreken
van den dag uit zijn tent met beslistheid
en familiaar binnenstoof in die er naast,
kvaar Iiij den vorigen avond lang had
zitten praten met een collega, en opeens
tegenover den koning stond ,die daar
's nachts gastvrijheid genoten had en nu
in het morgenuur zich een kopje koffie
zette.
Zoo trekt hij rond zonder zichbaar on-
derscheidingsteeken, v olgt elke beweging
der troepen, geeft dikwijls den generaals
nuttigen raad. verdeelt sigaren onder do
soldaten die deze als herinnering be
waren, wanneer zo het niet wagen den
gever te zeggen zooals eens een ber-
sagliere „Sire, die bewaar ik om te
rooken opiden dag ,dat we in den looppas
Triest binnen trekken zullen".
Het lot van Z. W. Afrika.
Men herinnert zich de verklaring van
den Engelse hen minister, die in het begin
van den Boerenoorlog zei, dat Engeland
den oorlog niet was begonnen om grond
gebied te veroveren. De Transvaal en de
Vrijstaat waren een meevaller.
Zoo schrijft de New Statesman nu:
„Zuid-West-Afrika is vermoedelijk bestemd
een blijvend doel van het Britsche Rijk
te vormen. Het valt m. a. w. moeilijk zich
omstandigheden te denken, waaronder het
aan Duitschiand zou worden teruggegeven.
Engeland is niet uitgegaan om in dezen
oorlog gebied te winnen, en zoover wij
weten heeft, niemand hier tc lande be
paaldelijk deze aanwinst begeerd. Maar
evenals met Kiaotsjou en de Stille-Zuidzée-
eilanden staat het. niet aan ons om het te
rug te geven, en zelfs .als er bijl de vre-
des-onderhandelingen sprake1 komt van lo
ven en bieden, is liet niet zeer waarschijn
lijk, dat de Zuid-Afrikaansehe regeerinjj
voor dat doel zijn verovering zou willen
uitleveren."
Hier vergist de New Statesman zich
echter, aldus merkt de ,,N. R. Ct." op.
De Engelsche regeering heeft, toen het de
Unieregeering verzocht, voor haar Duitsrh
Zuidwest-Afrika te bezetten, uitdrukkelijk
bedongen, dat bij het sluiten van den (vrede
zij, de Engelsche regeering, over het lot
van dat gebied Zou beschikken. Wat na
tuurlijk niet zeggen wil, dat zij het niet
zal willen houden, als zij kan. JEn ten
slotte zou het Duitsche gebied dan !v'el bij
de Unie worden ingelijfd, zij het dan mis
schien niet zonder offer. Een flinke jaar-
lijksche vlootbijdrage b.v.
Korte Oorlogsberichten.
Een prinses spion. Italiaan
sche bladen berichten dat de weduwe
van den Spaanschen troonpretendent Don
Carlos, geboren prinses De Rohan, die
haar verblijf houdt in het Palazzo Lore-
dan te Venetië deze stad heeft moeten
verlaten, omdat zij in een spionnagecom-
plot betrokken is.
De Handelsoorlog. In het En
gelsche Lagerhuis zeide de financiëele
secretaris van de admiraliteit, dat het
aantal neutrale schepen, tot '20 Juli door
Duitsche oorlogsschepen of mijnen tot zin
ken gebracht, 95 bedraagt.
De bewering, dat Keizer Wilhelm het
einde van den oorlog in October voor
speld zou hebben, wordt tegengesproken.
De geheele geschiedenis moet een verzin
sel zijn.
Garibaldi. De volgende bijzonder
heden zijn uit Bari bekend geworden,
betreffende het laatste Oostenrijksch-Ita
liaansch zeegevecht. Het Italiaansche es
kader had de spoorbaan RagusaCat-
taro, zoomede de buitenforten aan de
baai van Cattaro beschoten. Toen dit es
kader terugstoomde kwam plotseling uit
de richting van Spalati of Ragusa de
Oostenrijksche onderzeebootflottilje in het
gezicht. Vier Italiaansche kruisers be
groetten de onderzeebooten met een ge
weldig vuur, waarop twee dezer duikboo-
ten zich met groote snelheid van de an
dere verwijderden. Eén daarvan scheen
getroffen en verdween uit het gezicht,
de derde, die onder water was gebleven,
wachtte het eskader af en schoot op
500 meter afstand twee torpedo's af, waar
van één de „Garibaldi" trof. Het kruiser
eskader was volkomen op een onderzee
boot-aanval voorbereid, zoodat het red
dingswerk in volmaakte orde geschiedde
en 500 van de 600 man van de „Gari
baldi" gered werden.
Van het Oostelijk oorlogs
terrein. Berlijn: Ten Oosten van
Popeljany en Kurschany trekt de vijand
voor onze oprukkende troepen terug.
Ten Westen van Szatvla is de laatste
vijandelijke verschansing hij bestorming ge
nomen en bezet. De vervolging in Ooste
lijke richting wordt voortgezet.
Aan de Dubissa ten Oosten van~Ros-
sieny brak de Duitsche aanvat door da
Russische linies. Ook hier trekt de vijand
terug.
Ten Zuiden van den straatweg Mariam-
polKowno voerde de aanval tot de ver
overing der dorpen Kiekieryszki en Janow-
ka. Drie achtereenvolgende Russische stel
lingen werden veroverd.
Evenzoo hadden aanvallen van onze
landweer tegen de nog door den vijand
bezette stellingen ten Noorden van No-
wogrod volledig succes. De Russen trok
ken terug, 2000 gevangenen en twee ma
chinegeweren achterlatende.
Meer ten Zuiden aan de Narew ,werd een
sterk verdedigingswerk der stelling vóór
Roshaw bij bestorming genomen en 560
gevangenen gemaakt. Drie machinegewe
ren werden veroverd.
De vijand trachtte aan de Narew hard
nekkig tegenweer te bieden. Zijne wanho
pige tegenaanvallen met troepen op de
bruggenhoofd-stelling Roshan - Pultusk
Nowogeorgijewsk mislukten. De Russische
verliezen zijn zwaar. Duizend gevangenen
bleven in onze handen
Op de Blonio-linie begonnen de Russen
onder den druk onzer troepen, die zich
van alle zijden .versterken,«hunne stellingen
ten Westen van G-rodisk te ontruimen en
in Oostelijke richting terug te trekken.
Onze troepen zitten hun op de hielen
Bij de vervolging bereikten de Duitsche
troepen onder genera al-overste von
Woyrsch gisteren de vooruitgeschoven
bruggenhoofd-stelling ten Zuiden van hvan-
gorod. Een onmiddellijk ondernomen aan
val stelde hen in het bezit der vijande
lijke linie bij Wladislawow. Om d aan
sluitende stellingen wordt nog ge-rreden.
Tusschen de boven-Weichsel en ie Bug
hield de vijand oor het leger var. gene-
raal-veldmaarschalk (von Mackensen op
nieuw stand. Ondanks hardnekkiger te
genstand drongen Oosbenrijk-Hongaarsche
troepen bij Ski-zyniec NedrshwizaMala
(ten Z.-W. van Lublin) en Duitsche afdee-
lingen teu Zuid-Oosten van Pjaski en ten
Noorden van Kramostaw in de vijandelijke
stellingen. Dc aanval wordt voortgezet.
De elect rise he grens.
Uit Aardenburg meldt men aan het N.
v. d. D.:
De electrische leiding is thans doorge
trokken tot bijl de dorpsstraat in Eede.
Gisteren is begonnen met het verder door
leggen van den draad.
Den burgemeester van Middelburg (Bel
gië) was last gegeven te zorgen, dat giste
renmorgen 40 arbeiders aan de grens zou
den komen om palen in dojn grond te slaan.
De leiding wordt doorgetrokken tot bij
Ivnocke. Wanneer die lijn gereed is zal er
een onoverkomelijke grensscheiding ge
maakt z'ijh, tusschen Zeeuwsch-Vi tande
ren en België, want over de drie dubbelo
lijnen komen is vrijwel een onmogelijk
heid en de enkeling, die den sprong in
het duister durft Wagen, kan bijna zeker
zijh. dat hij zijn leven er hij verspeelt.
Een verboden blad.
Door den commandant der Stelling Am
sterdam is het don militairen vertuiden
„De Havenarbeider", orgaan van den Booi-
werkersbond, in een militair gebouw in
het bezit te hebben of te verspreiden.
De Eerste Kamer
is bijeengeroepen tegen Dinsdag 27 Juli
8.30 u. nam.
De Nieuwe Landvoogd
Zijln de gissingen naar den nieuwen Gou
verneur-Generaal een poosje in de pen
gebleven, in de Loc. van 7 Jiini zien we
melding gemaakt van het bericht, dat „in
welingelichte kringen" de vervanging van
den hoer Idenburg door mr. M. A. W.
Treub, den Minister van Financiën", niet
onwaarschijnlijk wordt geacht.
Niet onwaarschijlnlijk't. is nog ai voor
zichtig uitgedrukt. Mslb.
Meel- en Broodprijzen.
De Minister van Landbouw, Nijverheid
en Handel heeft met ingang van 26 Juli
as. besloten:
lo. den prijs van tarwebloem (gebuild
iniandsch uitsluitend één soort) te stellen
op f 20.75 per 100 K.G.
2o. den prijis van tarwemeel (ongebuild)
te stellen op f 17.50 per 100 K.G.;
3o. dat de onder lo. en 2o. vastgestelde
prijzen zijn netto, contant, af fabriek, mo
len ,of magazijn voor bakkers en derge
lijke verbruikers en dat aan tussohenper-
sonen op verzoek een reductie moet wor
den toegekend, als is aangegeven in mijn
circulaire van 23 Maart j.l.; en
4o. den maximum-prijs voor brood vast
te stellen per K.G. contant, afgehaald aan
bakkerij of winkel, voor gebuild tarwe-
waterbrood 24 cents; gebuild tarwe-water-
brood, gebakken onder rabbinaal toezicht,
25 cents; de prijlzen van andere soorten
gebuild tarwebrood naar evenredigheid:
ongebuild tarwebrood (bruinlbrood) op
20 Va cent.
Op de vierde pagina vindt de lezet
een tot. heden bijgewerkt uittreksel uit de
Dienstregeling der Nederlandsche Spoor
wegen.
De reserve 2e luitenant der infanterie
J. P. Strove, van het 7e Reg. infanterie,
is 'gedetacheerd bij het wielrijdersdepót.
Uit het VolkVoor het Volk.
Gisterenavond had in het Schuttershof
te Middelburg de jaarvergadering van do
voreeniging „Uit het VolkVoor het Volk"
plaats.
Van de aandeelen in het renteloos voor
schot worden uitgeloot de nummers 2 en 6.
Vervolgens was aan de orde de verkie
zing van drie bestuursleden, fn dé vaca
ture, ontstaan door het bedanken Vair
den heer J. W. Schuurman werd benoemd
de heer mr. J. Adriaanse; in die wegens
periodieke aftreding van den heer mr. J.
Adriaanse de heer F. A. Hiller, en in dia
wegens aftreding van den heer Hiller de
heer M. J. van de Kreke.
Alleen de heer Adriaanse was ter ver
gadering aanwezig en verklaarde de be
noeming'aan te nemen.
De voorzitter, de heer L. K. van der
Harst J.Jz., bracht dank aan den schei
denden secretaris ,den heer Schuurman,
Voor al wat hij, in het belang der ver-
eeniging heeft gedaan. Men heeft hem in
de vijf jaar, dat hij het secretariaat be
kleedde niet alleen loeren bonnen, maar
ook leeren waardeeren, hij kweet zich
steeds op de meest eervolle wijze van
zijn taak. Spr. wenscht den heer Schuur
man nogmaals geluk met zijne nieuwo
positie in de maatschappij, spiekt, de! hoop
