O. 838
Woensdag* 30 Juni 1915
39e Jaargang
De Groote Oorlog.
Zeeuwsche Stemmen.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN3E VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. f». OHU1J - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre - Goes.
In de familie.
F'rcf. Fabius, de verdienstelijke ver
zamelaar, heeft er herhaaldelijk op ge
wezen en. de vrijzinnigen hebben het
herhaaldelijk ongevraagd gezegd, dal er
nauwe verwantschap bestaat tussohen
vrijzinnigen en socialisten.
Zij spraken dit vooral uit bij een stem-
"busstrijd.
I-let „Utrechtsch" Dagblad" schreef in
Oct. 1900: „Tussohen liberalen en so
cialisten ligt, bij eenheid van levensbe
schouwing slechts een nuance van
zacht rose tot vuriger purper".
De ..Prov. Gron. L't." troostte zich in
Juli 1897 over Winschoten, waar Mr.
froelstra gekozen was, aldus: „In Win
schoten krijgen de liberalen nog kans
op een zetel. Trouwens geen groote
kans; dit district schijnt voor goed aan
de radicalen of. socialisten ten deel te
zijn gevallen, 't Blijft in elk geval in
de familie".
Volgens de „Zwolsche ,Ct." zeide Mr.
van Houten in Febr. 1889 te Hengelo
het volgende: „Wel verre dat de sociaal
democratische partij hunne belangen be
vorderen door de liberalen ten onder
te brengen, doen zij1 zich zelve schade
niet alleen, maar verzaken beginselen
zoo na aan. de hunne verwant, begin
selen voor welker toepassing zij nim
mer den steun der clericalen Sullen kun
nen. erlangen.
„Gij, volkspartij, of hoe gij u ook
noemt, wekt ijver op voor de publieke
zaak, maar k i os als u w vertegen
woordiger hem. die u het naast en
van nature aan het hart ligt, trek met
hem gelijk op. en spring niet door het
maken van allerlei bokkesprongen uit
het gareel naast uw langzdam; maar ze
ker optrekkend paard". (Ontleend aan
dé „Oranjevaan" van 26 Febr. 1889).
Het was dan ook begrijpelijk, dat
„Het Vaderland" in 1897, bij] het bericht,
dat Mr. Troelstra te Tietjerksteradeel
gekozen Was, de vlag uitstak; en het
eenige vreemde daarbij was, dat de na
tionale driekleur werd gekrenkt.
Eigenaardig toch. dat, ondanks deze
aangetoonde verwantschap de sociaal
democratische neef. na in 1913 nog zoo
braaf met den liberalen oorne te hebben
.saamgedaan, dezen "nu op vele plaatsen
te lijf gaat.
Zou "t ook kunnen zijn ómdat deze
laatste, ook wegens aftakeling, te veel
raaciszetels bezet houdt, in verhouding
tot zijn krachten?
XLV.
Ter Goes staat weer in het teeken van
den politieker: strijd.
Ach ja! En menigeen pinkt een traan
weg in z'n droefheid over de snoode
practijken van die „bestand-brekers".
Wlaarom is alles niet bij1 het oucle ge
bleven, éee
'tGing alles weer zoo kalm en, zoo
zucht mén. nu heeft men haat en nijd
weer binnen ons rustig stedeke gehaald.
Alsof zie die haat en nijd al
■dien tijd op non-actief gestaan hadden
Ja, die Verkiezingen hebben het bij ons
gedaan. Ze staan helaas maar in een
slécht blaadje. En niet om niets, hoor.
■Gaat de practijk maar na, en gp staat ver
baasd hoe men er op los draait, kuipt,
jokt, scheldt, vleit en krijt, plakt en
scheurt, 'tls een hanjer slechte tijd, als
linksche heeren van 't nachtelijk duistéS
profiteeren, om hun reclaimebiijetten on-
défrteekend door „vele rechtsche kieZers"
ongezien in brievenbus of gang te wer
ken, en -als roeiboot en kanoi geheim
zinnig over het water glijden en donkere
gestalten zich tegen de kademuren afteeke-
nen; en men 's anderen daags slechts gis
sen kan, waar bet in zlwarte hlokletters
uitgevoerde advies aan de kiezers „geze*
ten" heeft.
De verkiezingskoorts is hoog gestegen,
als men na 't middernachtelijk uur rond
gaat met trapleer, stijfselpot en bundels
biljetten; als men de „hoop des vader
lands", kleuters van tien en elf jaar
nog niet eens droog achter de ooren
papa's politieke tegenstanders hoort, be
en veroordeelenals de jongens hun mim
pels wegbergen, om aan de actie te kun
nen deelnemen; als winkelier A (van kleur
1) klant B (van kleur 2) verliest «of ge
boycot wordt door C en D (van kleur 3).'
Dan is 'teen booze tijd.
Een tijd van oude plunje en witte das
sen, van pamfletten en meetings.
Een tijd, waarin het persoonlijke élé
ment naar voren treedt, in al z'n boos-
aardigheid.
Arme candidaten!
'Kindermeel en wagensmeer ziet men
met een 'reclameprentje geadverteerd met
het veelzeggende bijschrift: Vóór en >na
hét gebruik.
Zoo zou men ook van verkiezingscan-
didaten"portretten kunnen geven met. hét
onderschrift: Vóór de verkiezing. Na
de verkiezing.
Ge zoudt sommige adspirant edelaoht-
baren kwalijk herkennen in de beide kon
terfeitsels.
En wat al ontevredenheid onder die
heeren.
Vóór de verkiezing schreef er een met
hevig fronsende pen aan den uitgever
van de krant„Waarjom moest mijn naam
met zlooveel kleiner letter in de aanbe
velingsadvertentie staan dan die Van mijn
tegencandidaat?"
Na de verkiezing schreef een ander,
die den slag verloren had, maar niette
min de „oorlogskosten" moest betalen:
„Waaiiom hebt ge mijn advertentie zoo
veel gnooter geplaatst, dan ik bedoeld
had?"
Maak het den mensch.cn maar eiens
naar den zin, zioodat ze èn vóór èn na
da verkiezing gelijkmatig tevreden zdjtn
en blijven!
Altijd heeft de verkiezing het gedaan.
Doch, apropos (nu in ernst), dat moet
eens uit zijn met die beschuldiging. Of
is de verkiezing alleenlijk veroordeeld om
de wijze, waarop ze gevoerd wordt?
Ja? Dan verraadt uw meening al heel
weinig waardeering van de aan het volk
toegekende voorrechten van de consti-
tuti onéele monarchie
En dan wordt het tijd, dat het op wat
waardiger wiijjzte Van bet kiesrecht ge
bruik maakt. Zóó, dat de tegenstanders
in het verkiezingstoumooi elkander steeds
in de oogen kunnen zien, dat al hun
daden het dag licht kunnen verdragen
en zionder dat de goede verstandhouding
in de gemeente twee weken vóór en acht
maanden na den stemmingsdag op den
loop is.
Dit kan best. Dit moet kunnen. Doch
dan sleure 'men niet langer z'n eigen
beginsel door het slijk, door te strijden
Met ongeoorloofde en onwaardige mid
delen.
De naam van de partij, ons beginsel,
zij ons méér waard dan de kansen in den
Verkiezi ngss'trij d
Wien de schoen past
„Maar", zoo zegt men op kwasi-vef-
ontwaardigden toon, „er is toch een
„maar", 'tls wel waar, dat het aan ons
ligt, als de verkiezingen in een kwaden
reuk staan, maar nu staat de zaak toch
eenigszins anders. Is er dan niet zloo
iets als Giodsvrede of bestand? Moesten
we in deze omstandigheden niet liever
de eendracht trachten te bewaren?"
Maar eilieve, dan was 'tmaar het beste,
dat we het heele kiesstelsel naar den
rommelzolder brachten.
Het deugt wel, maar men gaat er zoo
onhandig mee om, dat het de menschen
bang maakt. Dus, beng maar op.
Dit is geen praat. Laat men trachten
op waardige wijze den verkiezing^
„strijd" dit woord mocht Wel uitge
bannen worden! te voeren. Is men
van alle zijden gezind om in plaats van
het persoonlijke element het beginsel,
waar 'tom gaat, op den voorgrond te
plaatsen, dan is er van strijd in den
ongunstigen (zin van het woord geen
sprake meer.
Gaat men tot zoover met deze beschou
wing accoord, dan z'al men ook voelen,
da)t de gemeenteraadsverkiezingen met
wat men noemt den „Godsvrede" nie
mendal te maken hebben. Wat er wèl
onder valt, is nooit door de gezamenlijke
partijen vastgesteld. 'tWare, ter voorko
ming van veel misverstand, verwarring
en tweedracht, wel gewenscht geweest,
dat men zich vooraf met elkander had
Verstaan omtrent de strekking van een
bestand in de huidige omstandigheden.
En m.i. had men dan alleen die po
litieke actie kunnen stopzetten, die de
zetels onzer ministers en de positie dei-
Kamers in gevaar zou kunnen brengen.
Anders niets.
De mannen aan hét roer van staat heb
ben het vertrouwen en het is niet ge
wenscht, dat ze op het kritiekste oogert-
blik hun taak op anderen moeten over
dragen.
Om een dergelijk debacle te voor
komen zou een soort bestand gesloten
moeten worden, een soort Treuga, Dei,
om het met een geleerd woord uittedrufc-
ken.
Dit woord heeft een geschiedenis.
Mag ik: u ze even uitleggen aan de
hand van de aanteekeningen, die een in
zender in het „Vaderland" dezer dagen
maakte?
Treuga Dei is niet eenvoudig de La-
tijnsc.be vertaling van het woord „Gods
vrede"; de begrippen komen historisch
niet geheel oveTeeu.
Wat toch is het geval?
M
Vóór er van Treuga Dei sprake was,
had men al een „Fax Dei" (letterlijk
„Godsvrede") gekend.
Door de geestelijkheid ingesteld, be
doelde men met dezen Pax Dei naar den
algemeenen wereldvrede te stevenen. Dit
nieuwe beginsel is het eerst opgekomen
in Bourgondië en in Frankrijk.
Niemand mocht voorlaan bloedwraak
nemen of zich aan gewelddadigheden
schuldig maken; niemand zich gewapend
vertoonen, elke schuld proest vergeven
zijn, enz. enz.; wie weigerde dezen Pax
Dei aan te nemen, werd gestraft met
den ban en andere kerkelijke straffen.
Met hoeveel geestdrift nu die Pax
Dei ook werd begroet echter voor
namelijk alleen door de minderbedeel
den, die bij de voortdurende oorlogen
en veeten steeds aan bet kortste einde
trokken, en mede het gelag betaalden
spoedig bleek djat hij in geenen deele
te houden w(as, en dat men door te veel
te willen hebben niets bereikte.
Vandaar de invoering van den Treu-
g!a Dei (Treuga. 'overeenkomende met
het Spiaansehe en Portugeesche Thagua
en het F natische Trève) waarbij bepaald
werd, d|at van Woensdagavond lot Maan
dag in den vroegen morgen, de wapenen
moesten rusten enz', en djat elke overtre
ding der vastgestelde bepalingen Zon wor
den gestraft met excommunicatie. (Dit
geschiedde voor liet eerst in 1041 in
Acquitanië). 1 ij 1 I i
Nu hebben we ook een soort Treuga
Dei, doch doordat men niet weet wat
men diaarmee wil bereikt mén niets.
X-
Goes nu breekt het „bestand".
Onze tegenstanders begonnen ermee. En
de rechtsche heeren besloten op verschil
lende gronden ook den „strijd" te (aan
vaarden.
Zelfs voor lien, die van meening waren,
dtat er een „bestand" gold, was er vol
doende (aanleiding om met candidaten in
zee te giaan. Hoeveel te meer voor lien,
die in 'het bestand het misbruiken van
een vergeten instituut zien.
Straks gaan we dus naar de stembus,
om te trachten onze rechtsche candidaten
paar het college der vroede vaderen af-
teviaardigien.
JMen Vergete echter nimmer, dat de
klamp met meer waardigheid en dieperen
ernst dan anders dient gevoerd. Laat men
wederzijds de hartstochten niet onnoodig
en niet yialsch prikkelen.
De ernst des tijds eischt, dat we meer
dan anders tweedracht vermijden.
Weg met 'alle valsche agitatie!
KEES VAN DER MEER.
Beknopt overzicht van den toestand.
Rusland's kansen worden er de laatste
dagen niet beter op. Als men de comnrani-
qué's met oordeel' des onderscheids leest,
zal' men tot de conclusie komen, dat
binnenkort geen Rus meer op vijandelijk
grondgebied zal, staan.
Men wil daii ook, dat Rusland de
gedachte aan een spoedigen en afzonder
lijken vrede niet opgeeft.
Hot gaat deze geruchten echter zoo
krachtig mogelijk tegen. Hel, is dan ook
ietwat voorbarig, om maar dadelijk de
gevolgtrekking te maken, dat in Rusland
gedacht wordt aan de mogelijkheid van
een afzonderlijken vrede miet Duitsehland
te sluiten.
Toch Vond'de Russische pers het blijk
baar noodig aandacht aan de zaak te
schenken en het denkbeeld krachtig te
verwerpen. Ze houdt vol, dat Rusland
vast hesl'oten is aan de zijde Van de
geallieerden den oorlog tot een Zegevie
rend einde to brengen.
Maar dan moet het geld hebben.
Veel' geld. En wel van Engeland en
Frankrijk.
Want, zegt men, Rusland moest tot
dusver den zwaarsten last van den oor
log dragen.
Wat België en Frankrijk moesten dra
gen telt men klaarblijkelijk niet, en wat
Engeland aan offers brengt evenmin.
Rusland is derhalve een kostbare bond
genoot, een reuze-sl'okop, die, wanneer
hij zijn mond zet aan de schatkist der
entente-mogendheden, wel eens spoedig
den bodem zou 'kunnen laten zien.
De last die op de Westelijke mogend
heden wordt gelegd, is wel zwaar. Want
zij hebben niet alleen de kosten van hun
eigen oorlogvoering te dragen, de persoon
lijke en financieele offers om te zorgen,
dat hun legers voltallig en goed gewa
pend blijven, en dat er een voldoende
voorraad ammunitie is, maar zij moeten'
ook de Russische legers van wapens,
ammunitie en geld voorzien.
Een zware eisch, voorwaar. Toch zul
len Frankrijk en Engeland zich wel eens
bedenken, eer ze Rusland iets weigeren,
want als Rusland uitvalt, is in het Westen
do zaak Voor de geallieerden verloren.
Wat het Westerfront aangaat, hier
schijnt men tegen Augustus een nieuwe
actie te willen inluiden.
Zooals 't nu gaat, komt men er nooit.
Lloyd George sprak in zijn laatste
rede van de verdere mogelijkheid eenjer
nieuwe Duitsche concentratie tegen „on
ze" troepen in het Westen. Dit acht ook
de „Times" waarschijnlijk genoeg, en
daarom was 's ministers beroep Zoo drin
gend. „Wij hebben er altijd op gewezén,
dat een nieuw offensief gereed gemaakt
zou worden, krachtiger en overweldigen
der dan ooit, om Calais te bereiken".
Van andere zijde wordt beweerd, dat
Duitse hl and tegen het einde, van Juli
achttien nieuwe legerkorpsen in bet Veld
zal kunnen brengen. "Deze zullen hoofd
zakelijk uit twee klassen militairen be
staan, nl'. uit den tweeden ban van den
landstorm .(dus manschappen, die vroe
ger niet gediend hebben en nu geoefend
worden) en uit de reserves, die in mid-
den-Duitschland rust nemen.
Men verwacht, dat deze troepen in het
begin van Augustus in het veld gebracht
zullen worden, maar een bijna even groot
aantal' mannen 'zlal uit Galicië moeten Wor
den teruggezonden, omdat zij; na de
ontzettende vermoeienissen, welke zij
doorstaan hebben, noodzakelijk rust be
hoeven; zij zullen dan weer een reserve
vormen. De troepenmacht aan het front
zal dus niet belangrijk versterkt kunnen
worden.
Dit ter geruststelling van heft; die al
een overweldigend offensief van Duitsch-
l'ancl verwachtten, als eerst met Rusland
is afgerekend.
Wetens ohap in de loopgraven.
Er zijn vaak in de Duitsche bladen
korte berichtjes aan te treffen, die van
humor niet geheel zijn ontbloot. Een
humor, die echter niet altijd als Zoodanig
is bedoeld
Het schijnt namelijk dat de Germaan-
sche natie, zelfs in deze benarde en
ruwe tijden, haar reputatie als weten
schappelijk en oudheidkundig volk. niet
gaarne verloren ziet gaan. En vviji kun
nen herhaaldelijk vernemen, dat de Duit
sche soldaten in de loopgraven nog tijd
vinden om zich aan oudheidkundige on
derzoekingen te wijden. Dat deze geolo
gische navorschingen in waarheid aan
het front plaats vinden, bewijzén de
zeer wetenschappelijke mededeelingén,
Welke in een bijeenkomst der „Anthro-
pologische Gesellschaft" te Berlijn dooi
den directeur van het Museum voor
Volkskunde, dr. Schuchhardt, zijn ge
daan. En aan de ernstige bedoelingen
van dezen geleerde valt toch waarlijk
niet te twijfelen.
Uit Polen Zijn kort geleden aan het
oudheidkundig museum van de Marken,
Vier-en-twintig voorwerpen toegezonden,
welke uit een Germaansche onderaardsche
gang uit de 2e eeuw onzer tijdrekening
afkomstig blijken te zijn. Behalve eenige
kostbare steenen, bevond zich in die
gang een munt met de beeltenis Van
Sa bi na Augusta, de gemalin van keizier
Hadrian us, die van 117 tot 138 heeft
geregeerd. i I f j
Aan het Westelijk front, ten noorden
Van de Ai sne, in de nabijheid van het
dorp Bucyie-Long is een Berljjnsch stu
dent er in geslaagd bij het aanleggen van
een loopgraaf een rij van 31 graven uit
de oudheid te vinden. De voorwerpen,
die hij op deze plaats aantrof (armban
den en speerpunten), wijzen volgens, prof.
Schuchhardt er op, dat de „feldgraue"
student te doen had met een overblijf
sel' uit den Kelten tijd (4e en 5e eeuw:
v. Chr.) Tien schedels en een ongeschon
den skelet kwamen bij de uitgraving te
voorschijn.
Ook 'de Duitsche krijgsgevangenen in
Rusland schijnen een buitengewone Voor
liefde voor oudheden te bezitten. Doch
in hun interneeringsikampen ontbreekt hun
het geschikte terrein voor hun onder
zoekingen. Zij stellen zich dus tevreden
met het aankoopen van merkwaardige
kunsthistorische voorwerpen, die hun
door ondernemende handelaren worden
aangeboden. En hun 'kooplust blijkt der
mate sterk te zijn, dat het Russische
ministerie van Binnenlandschei zaken een
verbod heeft moeien uitvaardigen hetwielk
aan dit handeldrijven een einde maken
moet. De Russische regeering vreest na
melijk, dat op deze Wiijze vele kostbare
oudheidkundige zaken aan het l'and ont
trokken,. Worden.
Spannende oogenblikken.
De ooggetuige in het Britsche hoofd
kwartier beschrijft goed geslaagde mijn-
operaties bij Armentières. De ontploffing
van een eerste reeks mlijnen dwong den
vijand over een open terrein terug te
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG,
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. postf 1.25
Losse nummers0.05
Prijs der Advertentiën
I5 regels f 0.50, iedere regel meer 10 cfc,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend,
Bij abonnement voordeelige voorwaarden,
Familieberichten van 110 regels f 1.
iedere regel meer 10 ct.
trekken, waar hij door geschut- en machi
negeweervuur werd weggemaaid. Daarna
lieten de Engelschen een mijn springen,
die op Zoodanige diepte Was aangebracht,
dat de grond er als door een aardbeving
door werd geschokt en de mijngalerijen
van den vijand werden vernield.
Verder beschrijft de ooggetuige een
gevecht in de lucht. Een Engelsch vlieg
tuig viel op 4000 voet hoogte een grootem
Duitschen tweedekker aan; op tweehon
derd meter afstand beschoten de vlieg
tuigen elkaar met hun machinegeweer,
totdat het Duitsche vliegtuig begon te
slingeren en terwijl de motoren ophielden
te werken, in zonderlinge bochten daalde.
Het Engelsche vliegtuig vloog verder onu
zijn verkenning onder het vuur van het
Duitsche luchtgeschut te volbrengen, toen
het plotseling werd getroffen door eeni
granaat, die het benzinereservoir door
boorde en de .benzine in brand stak.
Het door vlammen omgeven vliegtuig
daalde in de richting van de Engelsche
linie onder het geknal van de munitie
van het machinegeweer, die door de hitte
ontplofte. De revolver van den vlieger
ging ook af. Bijna het geheele geraamte
van het vliegtuig werd door het yuur
Vernield en de schroeven liepen zoo
warm, dat zij tijdens de daling ophielden
te draaien. Zoowel de vlieger als de waar
nemer hadden erge brandwonden, toen
zij binnen de Engeteche linie landden.
In Lemberg.
De Oostenrij'ksche oorlogscorrespondent
van het Berliner Tageblatt. schrijft over
Lemberg
Lemberg is ongedeerd, maar rondom de
stad ziet men overal' in breeden kring
de sporen van den strijd, die in Sep
tember en thans geleverd is. Na den laat-
sten sl'ag zijn de Russische witkielen
en roode kruismannen van het station,
de Russische soldaten, officieren, politie
agenten, popes; kooplieden, spionnen van.
de straat, de Russische kranten uit de
c-afé's en de Russische vlag van den
stadhuistoren verdwenen. Alleen de Rus
sische schilden, opschriften en proclama
ties zijn achter gebléven als doode letters
van machteloos geworden heerschappij.
Ik heb geziene burgers der stad, grw»
tendeel's naar hun aanteefcening]en, laten
vertellen over den Russischen tijd. Een
Poolsche dame, die den heeien tijd hieeft
meegemaakt, terwijl haar echtgenoot dooi
de Russen als gijlzelaar was meegenomen,
vertelde mij
Toen de eerste geruchten opdoken, dat
de stad ontruimd moest worden, waren
wijl als verlamd van ontzetting. In gedisci
plineerde groepen trokken infanterie, trein
en cavalerie door de straten in-de rich
ting van Grodek. Tussohen hen in mar
cheerden gevangen Russen, joegen auto
mobielten van den staf, rolden beschadig
de vliegtuigen. Duizenden arme joden
kltemden Zich jammerend aan de soldaten,
die hun goedmoedig te eten gaven en den
vermoeiden ook wel toestonden hun pak
ken op de wagens te leggen. Vervolgens
l'ag de stad dood tussohen de beide fron
ten, tot de witte vlag op het stadhuis
door de Russische vervangen wérd. Met
muziek trokken de Russen binnen. Infan
terie op de straat, kozakken links en
rechts op het trottoir. De kozakken had
den onderweg geplunderd en begonnen
onmiddellijk een merkwaardigen handel.
Bankbiljetten van honderd en zielfs dui
zend kronen wisselden zij in tegen vijftig
zestig en zeventig kronen in Zilver. En
kisten van honderd Trabuco-sigaren, die
zij uit de tabakfabriek van Winnikï ge
haald hadden voor twee kronen. Andere
zaakjes waren echter minder voordeelig
voor de bevolking. Op de publieke straat
pakten soldaten vreedzame burgers bij
het been, waardoor zij vletten en trokken
hun de schoenen uit. Zij vroegen boe
l'aat het was en namen dan het horloge
van den gevraagde mee.
Ik zielf, zoo zei de dame-, heb me
niet te beklagen gehad. Ik had officieren
van de stad-commandantuur in kwartier,
die zich tot den laatsten dag toe fatsoen
lijk gedroegen en bij het vertrek mijn
meiden zelfs nog zeer royale fooien ga
ven. Een van him oppassers, een groote,
domme, goedige Tsjerkes, deed vrijwillig
al' het zlware werk, zooals houthakken,
water dragen en vloer schrobben voor de
dienstboden.
Aan het alcoholverbod voor bet ge
heele Russisch© leger werd streng de hand
gehouden, miaar de dorstige soldaten wis
ten zich toch steeds weer te helpen. Ook
vele joden tapten, ondanks de zlware straf
fen, die er opi stonden. Het meubilair van
verlaten huizten beschouwden de Russen
als vogelvrij.
Dat de stad van de monarchie afga-
sneden was, had vooral voor de ambte
naarsfamilie pijnlijke gevolgen. De lands-
bank bad eerst nog geld kunnen voor
schieten voor de salarissen, maar op den
