i Koe,
de rekening,
311
Donderdag 10 Juni 1915
39e Jaargang
6
f?D
ars,
cht
De Groote Oorlog.
ruil
VRDE,
te koop,
P
Koe,
eveulen,
Knecht
Knecht
echt
noodigd,
ITALIË EN DE DRIEBOND
sfieis,
agon,
ch Wagentje,
en en Koks-
voor brug
Ion en een
Assen en
Arnemuiden.
ï'sche weg
Middelburg.
(bles Merrie
lengst,
mdekerke.
raat,
1 i s s i n g e n.
rekening, bij
f NIEUWEN-
riefjes worden
Juni 10 uur bij
lie.
14 maanden
onge Geiten,
1. VERSLUIS,
n JanHouter-
INGEMANSE,
ng 6 Juni, bij
u-Jce,
irabbeneiland.
Ie Vlissingsche
D, Oostwate-
BISSEN,
Noordweg.
AMSE P.Az.,
omi hem lief-
tls hij al vlie-
Dat een eigen
ast den jongen
lijft voortleven
us iedere koe-
>roedsel zang-
ijn o.a. a-ange-
merels, fcwik-
aaapjes, rood-
enz. De eieren
el dikwijls op
r nest zie ge-
iltijd. De koe
neerdei© gToot-
De bewering,
een zelfden
rd zijn, schijnt
het ei onmid-
leggen. Meest-
n grond, pakt
legt het waa r
mensoh altijd
Weest en nog
or den vogel-
eimen in het
e ontsluieren,
jfcen naar den
koeksbloemen
„Vad."
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN IE VORSTSTRAAT 219,
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
ƒ1.25
n 0.05
Prijs der Advertentiën:
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 et.
B-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden
Familieberichten van 110 regels ƒ1.y
iedere regel meer 10 ct.
IV.
Koning Humbert oogstle geen dank
maar schande in bij zijn onderdanen voor
zijn pogingen. Teen hij terugkwam werd
hij getroffen door tal van roode plak
katen met het opschrift: weg niet Um-
berto. den Oostenrij-kschen overste. 'En
dit was zoo in 1882, doch ook bij latere
gelegenheden, vooral bij hernieuwing van
het verbond. Keizer Wilhelm 11 maakte
in 1888 bij zijn eerste bezoek aan Home
er ook kennis mee. Een regen van roode
papiertjes viel in het rijtuig waarin hij
met Koning Humbert rondreed, en op
(Ie papiertjes las hij de woorden: Weg
met het Drievoudig Verbond, leve Trento
e.n Triest.
En toch heeft het Drievoudig Verbond
Italië niets dan voordeel gebracht. Voor
al het verdrag met Oostenrijk vloeit over
van concessies aan Italië. Het verplichtte
Italië bij een mogelijken aanval, uitge
zonderd door Rusland, op een der bondge-
nooten, hen bij te springen. Dus alleen
wanneer een der bondgenooten werd aan
gevallen, en dan viel een aanval van
Rusland daar nog buiten. Bovendien werd
Rome als de hoofdstad van Italië er
kend en de onaantastbaarheid voor Ita
lië als eenheid, zijn integriteit, gewaar
borgd. .Oostenrijk verbond zich teven»
in den Balkan geen verdere veroveringen
te zullen maken, dus ook niet in Albanië
of in de richting van Salonika.
Ook in 1887 en 1888, na ,de vernieu
wing van het Verbond, waartoe vooral
Crispi met succes had meegewerkt was
llalië's invloed zoo gestegen dat Crispi
een taiievenoorlog met Frankrijk aandorst
welke tien jaren aanhield en den drie-
hond voor Italië tot een economisch^
noodzakelijkheid maakte. En toch bleef
de natie dien Driebond gram.
Haar tegen de mannen van Italia Ir-
rendenta legt zelfs het voordceligst denk
bare contract het af.
Doch in ieder geval was Italië uit
de staatkunde van het isolement in die
van het driemanschap overgegaan. Een
periode die Van 1882 tot 1912 heeft voort
geduurd. Hoe heeft Italië zich daarbij
.gehouden
-De mannen van het volledige Italië
bleven stoken tegen den Driebond. Zij
zagen toch, en van- hun standpunt ge
recht, in de bestendiging van den Drie
hond een uitstellen der verwezenlijking
hunner leus van een Vegeeniigd Italië, een
eenheid waartoe het contingent juist dooi
den bondgenoot had moeten worden ge
levérd.
Uit dat oogpunt was de Driebond scha
delijk; en uit een ander oogpunt gaf hij
•geen nuttigheid. Hij was namelijk on,-
noodig tegenover Frankrijk, wijl dit voor
-goed gebroken had met het clericalism©,
de republiek zich steeds steviger gevestigd
had, de vrijheidsidealen den Italiaansche
democraten ook daar sedert lang gemeen
goed waren geworden, en herstel der Pau
selijke macht yan Fransche zijde niet
meer te vreezen was.
Italië vreesde geen verstoring meer van
■den toestand. Geen wonder derhalve dat
het Drievoudig Verbond den volbloed Ita
liaan reeds van den beginne knelde.
Toch heeft Italië voordeel gehad van
liet Drievoudig Verbond. In de jaren der
Oostersche quaestie (188418R01
hield het, juist door dit verbond, zijn
bondgenoot Oostenrijk in toom. In 1896
trad de Kroonprins Victor Emanuel in
het huwelijk met Prinses Elena van Mon
tenegro. Met. Frankrijk werden vriend
schapsbanden aangeknoopt. Aan den ta
rieven-oorlog werd een eind gemaakt door
een handelsverdrag. Reeds een jaar te
voren (1897) was Italië van de driebond-
politiek afgeweken, toen het zich met En
geland verzette tegen Duitschlands voor
stel om Griekenland door een blokkade
te beletten nog verder troepen en am
munitie naar C'reta te veinvoeren. Het
handelsverdrag met Frankrijk ging er dan
■ook met groot© 'meerderheid door, en
door ©en bezoek van een Fransch es
kader aan Genua werd de vriendschap
beklonken. Weldra bielden een Engelsche
en een Italiaansche vloot te zamen pa,'
rade; sterker nog Engeland en Frankrijk
•gaven Italië verlof om 'in Tripoli zijn
gang te gaan, een toezegging die tean
rankrijks zijde in 1902' zoo officieel mev
gelijk werd bevestigd. Zoo werd het Drie
voudig Verbond steeds meer ontkracht.
Voor 'toog der wereld was 't hecht. Von
Butow, Duitschlands Rijkskanselier weer
de met grapjes alle mogelijke klachten
oven Italië's houding af. Doch wie verder
zag gaf den klagers gelijk: het was een
driebond met een gebroken vleugel (d'aile
cassé).
D aile cassé I De woordspeling herin
nert aan den naam van Delcassé, Frank-
rijks minister van buitenlandsch© zaken
in het kabinet-Brisson, Duitschlands groe
ten tegenstander, drijver van de vergel-
dingsstaatkunde tegen Duitschland, en der
expansie-politiek, uitbreidingsstaatkunde,
aan de overzijde der Middellandsche Zee.
Hij was de groote scheurmaker die do
wig zette in de Triple Alliantie, de ge
heime kuiper die Italië tot zich wist
te trekken. Wel werd hem, onder den
druk van Keizer Wilhelm, verder voort-
dringen in Marokko belet, en moest hij
zelfs, d' aile cassé (met gebroken vlei*
S®1) geüjk een woordspeling op zijn naam
Voor latere jaren vereeuwigt, als minis
ter zijn ontslag nemen, d(oc h de groi\d
voor den vergeldingsoorlog was gelogd.
Frankrijk zou .zijn invloed in Marokko
vestigen, Engeland zou tot de Fransch,-
Russische overeenkomst toetreden, Italië
was voer een Fransch-Italiaansch han1
delsverdrag gewonnen, en het Drievoudig
Verbond was achteruitgeslagen. Van dit
laatste kon zelfs veeleer getuigd dat het
voortaan vliegen zou „d'aile cassé". En
als een goed staatsman die zijn tijd af
wachten kan, zou Delcassé terugkeeren
om dien oorlog te helpen voorbereiden,
zijn invloed in 'het kabinet Viviani ta
doen gelden en Italië naar de zijde deï
geallieerden te trekkem*
Doch kieeren wij t'ot Italië en zijne
houding jegens den Driebond, waarvan,
het zelve deel uitmaakte, terug.
In 1898 dan sloot Italië met Frank
rijk een handelsverdrag, terwijl tegen Oos,-
fenrijk allerlei vonden gpziocTit wérden,
Zoo onder anderen door de klacht, dat
de Italianen in Oostenrijk steeds hij de
Kroaten en Stevenen werden achterge
steld.
In 1901 sloot Italië met Frankrijk de
MiddellandscheZee-conventie, waarbij aan
Italië, tegen erkenning van Frankrijks
rechten ep Marokko, de vrije hand in
Tripoli werd toegezegd. Tegelijk liet do
minister Zanardelli doorschemeren de mo
gelijkheid dat Italië tot de hernieuwing
van het Drievoudig Verbond niet meer
zou meewerken.
Toen eenige maanden later Zanardelli
door Prinetti vervangen was en hij in
de Kamer de begrooting van buitenland-
sclie zaken te verdedigen had, overstelp
te men hem met aanvallen op het Drie
voudig Verbond en met huldebetuigingen
aan Frankrijk. Prinetti zelf stemde met
dit laatste in. Toch werkte hij nog mee
aan de hernieuwing van het Drievoudig
Verbond, na eerst nog; gelegenheid gevon
den te hebben om hulde te brengen aan
Engeland voor diens toetreden tot de
Middellandsche-Zee-conventie en tevens te
wijzen op de vriendschapsbanden die al
tijd bestaan hebben tusschen Italië en
Engeland.
(Slot volgt.)
Beknopt overzicht van den toestand
Dat is ©en uitvloeisel van de „Lusi-
tania"-kvvëstie. Dat Bryan, de staatsse
cretaris van buitenkindsche zaken, een
der voornaamste figuren uit het Aineri-
kaansche kabinet, heengaat.
Hijl kon zich niet vereenigein met de
nieuwe nota aan Duitschland te zenden,
welke nota hijl in strijd achtte met de; zaak,
welke hem het naast aan bet hart ligt;
et voorkomen van clen oorlog1. En daar-
om verkoos hij uittetreden, liever dan aan
te blijven en op die wijze verraad plegen
aan zijn zaak.
Weliswaar was er voor Bryan weer
spoedig een ander, zoodat t er van een
crisis in het kabinet eigenlijk geen sprake
kan zijn, maai toch is het heengaan van
teen man met zoo grooten invloed niet
konder beteekenis.
Het wijlst er op, dat de oorlogszuchtige
strooming aan invloed wint en het doet
vreezen, dat ze straks de overhand krijgt.
De voorzichtige politiek van een Bryan
bevredigt niet meier. De harten gaan uit
naar een meer uitdagtende houding.
Het aftreden van Bryan bewijst ons
dus, dat de. aan Duitschland te zenden
nota inzake de torpedeering van. koop
vaardijschepen in het algcir.teten en drj
,,Lusitania"-ramp in het bijlzonder, oor
logsgevaar tusschen de Vereenigde Staten
en Duitschland kan doen ontstaan.
Uit het feit, dat de nota thans eerst
zoo goed ills gereed is, on uit de manier,
waarop President Wilson en Bryan in
een briefwisseling hun houding rechtvaar
digen, valt op te maken, Welk karakter
het Amerikaansche antwoord aan Duitsch
land hebben zal. Wilson betuigt zich één
met Bryan in doel, hetgeen waarschijnlijk
slaat op het streven van Bryan om een
oorlog te voorkomen, maar niet één in
methode en middel. Bryan wilde blijkbaar
een oorlog voorkomen, hoe dan óók. dóór
teen opgeven van eigen standpunt ten op
zichte van het Doitstehe. Wilson wil liet
met handhaving van eigen standpunt, zoo
dat dus de nota oen met kracht bernieuw-
den eisch van Amerika tot naleving van
de volkenrecht©lijkte beginselen hij den oor
log ter zee bevatten zal.
Ontslaan hieruit verwikkelingen, dan is
er kans, dat ze een afbreking der diploma
tieke betrekkingen tengevolge hebben.
Dat betoekent dan nog niet direct oor
log, maar op gezag van don man, die het
toch wel cen'glszins beoord'eelen kan, den
aftredenden minister van buite'nlandsche
zaken, is er toch in ieder geval oorlogs
gevaar.
Duitschland heeft de handen reeds vol,
en zal dus den oorlog met Amerika niet
provoceeren.
Wat Amerika betreft, volgens de Times
is een deel van die Amerikaansche pers
en van de Amerikaansche openbare mee
ning zeer fel tegen Duitschland gestemd,
voornamelijk in het Oosten der Unie, maar
er is toch ook een zeer g'roote partij
ongetwijfeld wel de grootste die zeer
beslist vredelievend is. Vooral in het
Westen is de stemming van het volk vol
strekt niet voor een krachtige actie, die
het land in moeilijkheden zou kunnen
brengen.
Zeker, de -openbare meening heeft rte
zaak niet te beslissen;'die President is
er nog. Maar ivo vertrouwen, dat hij zal
inzien, dat hot voor de V. St. wenschtelijk
is al het mogelijke te dóen om een onher
stelbare breuk te vermijden. Do Unie toch
heeft allerlei belangen in Mexico, Zuid-
Amerika en het Verre Oosten - die nauw
lettende actieve aandacht vergen. Stort
Wilson zich en zijn land in don wereld
brand, dan loopen do nachtepositie en
prestige van de Ver. Staten in het verre
Oosten en in den Stillen Oceaan ernstig
gevaar. En daarvoor hebben de Ameri
kanen toch niet met zooveel opofferingen
aan geld, energie en menschenlevens het
Panamakanaal tot stand gebrrchi.
B-ovendien is in de Unie het Duitsche
contingent dat zijn de uit Duitschland
giehoortigen, en de in do Unie uit voor
malige Duitsahers voortgesproten Ameri
kanen uiterst talrijk, zeer kapitaal
krachtig, en intellectueel en politiek sterk
georganiseerd. Die Duitsch-Amerikanen
toolpen in do milioenen.
De toestand moge critiek zijn, zoovteel
vertrouwen heeft men nog wel in den
ernst van president Wilson, 'dat men niet
bang behoeft te zijn voor een dolkoppige,
jongensachtige daad zijnerzijds.
Moge hij! do volle verantwoordelijkheid
voor en het gewicht van zijn handelingen
voelen.
Lansing, raadsheer van het ministerie
van bui teniandsche zaken, is met ingang
van gisteren automatisch staatssecretaris
geworden, en heeft- de nota getoekend,
gelijk ze door het kabinet is goedgekeurd.
Voor bijzonderheden van de slagvelden
verwijzen we maar weer naar de losse
berichten. Veelal stof lot. beschouwingen is
er niet.
Een tragisch ooriogsgeval.
De Maastrichtsche correspondent van
„De Tijd" meldt aan zijn blad:
Een tragisch geval, ten gevolge van den
oorlog en de Duitsche bezetting' van Bel
gië. is alhier voorgekomen. De heer V.
uit Hasselt scheen een overigens vrij
onschuldige briefwisseling te hebben
onderhouden met betrekkingen over de
grenzen. De scherp eontroleeiende- Duit-
sellers kwamen die briefwisseling op het
Bpoor en wilden den heer V. gevangen
nemen. Maar hij kreeg er de lucht van,
en week tijdig uit.
Toen zlijn vrouw hem derwaarts trachtte
te volgen, werd z-ij hij de grens aange
houden, over do verblijfplaats van haar
man ondervraagd, deerlijk toegetakeld en
onder harde omstandigheden opgesloten
in een gevangenis, waar zij eeist een ze
nuwcrisis kreeg en toen volslagen krank
zinnig werd. Naar het gesticht te Munster-
bilsen overgebracht, bleef zij dag1 en nacht
jammeren om haar man. Eenige;'notabelen,
ondersteund door den haar behandelen-
den geneesheer, drongen er bij de mili
taire overheden op aan, haar de gelegen
heid te geven, voor eenigen tijd naar
Nederlandsch grondgebied te gaan. Wel
licht zou het weerzien van haar echt
genoot den Waanzin wegnemen en haar
gestoord verstandsvermogen herstel'en.
Terwijl dit alles aan gene zijde der
grens geschiedde, werd ook aan dez'e kijete
een schrikkelijk zielsproces afgespeeld.
De man werd ingelicht over clen toestand
zijner vrouw, en wilde zich, op gevaar
af van gevangen te worden genomen, op
hot door Duitschers bezette geb ed hege
ven om zijin vrouw te halen. Slechts goe
de vrienden wisten hem te overreden,
geen gevo'g te geven aan dit voornemen.
Eenmaal konden zij hem slechts met ge
weld terughouden. Intusschen begon ook
hij, door smart en angst gebroken, teeke
nen te geven van een dreigende 'zinsverbij
stering. Op zekerc-n morgen wist hij on
gezien te ontvluchten in de richting der
grenzen. Amper had hij eenige schreden
op Belgisch gebied gezet, of d-e grens
wachten namen hem gevangen. Denzelfden
dag, dat V. gevankelijk Aken werd binnen
gebracht, kwam zijn krankzinnige vrouw,
te Maastricht aan, aldoor roepend om
haar, man.
Thans zijn er twee krankzinnigen 1
Een wereld van vijanden.
Dat men terecht van een wereldoor
log kan spieken, moge blijken uit de vol
gende gegevens, die wij aan een Duitsch
blad -ontleenen
Va.n de ongeveer 440 millioen inwoners
van Europa zijn 376 millioen met elkaar
in -oorlog. En ook van de overige bevol
king der aarde meer dan de helft. Waarbij
de reusachtige hev-olking van China met
450 millioen de hoofdmassa van de in
Vrede levende volkeren voirmt. Van de
Europeesche volkeren staan aan den
eenen kan.'t 68 millioen Duitschers, 53
rnillloen Oostenrijkers en Hongaren en
ongeveer 4 millioen inwoners van Euro-
peesch Turkije, tezamen ongeveer 125
millioen. De tegenpartij heeft uit Euro-
piee-sch Rusland met Polen en Finland
tezamen ongeveer 115 millioen mlenschen,
uit Frankrijk 39.9 millioen en uit België
7.8 millioen. Groot-Britannië en Ierland
mitsgaders de andere Britschc bezittingen
in Europa hebben 47.5 millioen inwo
ners, Servië en Montenegro 5.5 en Ita
lië 35.5 millioen. Tegenover de 125 mil
lioen van de centrale mogendheden staan
dus ongeveer 251 Europeesche vijanden.
Een verhouding dus van lriot 2.
Deze wordt echter nog belangrijk on
gunstiger als men er de niet-Europeesche
bevolking van beide groepen bijvoegt, wat
noodig is, daar de vijand uit alle wereld-
doelen troepen laat komen. Voor de cen
trale mogendheden komen er aan niet-
Europeesche bevolking glcchts ongeveer!
15 millioen Aziatische Turken en onge
veer 12 millioen uit d-e Duitsche kolo
niën hij. Zoodat de gaheele bevolking
van dezen kant 152 millioen bedraagt.
Bij de tegenpartij kouien er dan ten
eerste nog bij Japan met Korea en For
mosa. Tezamen ongeveer 68 millioen. Dan
d-e bewoners van Kaukasië, Russisch Cen-
Iraal-Azië en Siberië met ongeveer 27
millioen. Engplsch-Indië en de verdere
Engelsche bezittingen in Azië en Austra
lië m-cit 330 millioen; de 'bevolking van
Tonkin en de andere Aziatische bezittin
gen van Frankrijk moet men op (en minste
20 millioen schatten. In Afrika komen
Egypte met 12.2 niillioen en de andere
Engelsche bezittingen met ongeveer 23
millioen. De Fransche en Italiaansche
koloniën met ten minste 25 millioen en
ten slotte nog de Kongo-staat met naar
schatting 15 millioen inwoners. Ten slotte
komen de Engelsche koloniën in Ame
rika met ((Hum 10 millioen inwoners in
aanmerking. Juist \Canada, de belangrijk
st© kolonie, steunt het moederland in
aanzienlijke mate. In' het geheel staan
dus tegenover de 152 millioen onderdanen
der centrale mogendheden 780 millioen
vijandelijke onderdanen. Het woord „een
wereld van vijanden" is dus geen over
drijving.
Wonderbaarlijke redding.
In Ueber Land und Meer vertelt een
hoofdofficier van gezond he id dr. Brettner
een reeks merkwaardige voorbeelden van)
de uitwerking van kogels. Vooral geld
stukken hebben dikwijls het leven van
de getroffenen gered. Een thaler, dien
een man in zlijn broekzak droeg, werd
door een geweerprojectiel getroffen, leg
de zich in den vorm van een vingerhoed
om den kogel heen en drong met deze
diep in het spierweefsel tot aan het
dijbeen. Door z'ij'n tegenstand had het
geldstuk blijkbaar een breuk van het been
verhinderd. Drie thalers op elkaar in een
borstzak werkten nog beter als schild,
doordat 7ij het projectiel niet alleen op
hielden, maar zelfs zoo sterken weerstand
boden, dat de kogel tot een platte schjjl
vervormd werd, waarop het opschrift van
den thaler afgedrukt stond. Een onder
officier is door zijn ijzeren kruis gered,
dat in het midden de kogel tegenhield,
terwijl de vier armen van het kruis zich
naar voren bogen. In een gehee'e reeks
reeks van gevallen heeft een horloge het
leven gered. In November 1914 werd het
het horloge van een onderofficier bij
Yperen op veertig meter afstand door een
kogel getroffen. De kogel werd zoo ver
traagd, dat zij slechls een kleine wond
in de tong maakte, die goed genas. Bij
Atrecht werd ©en infanterist liggend ge
troffen en meende een schot in de borst
gekregen te hebben. De kogel was echter
in zijn zeer misvormd horloge blijven
steken. Ook andere voorwerpen, die op
het lichaam gedragen worden, verzlwakken
soms een uitwerking van een kogel. Aan
het einde van een vijf-en-veerlig centime
ter diepe kogehvond vond men drie breek s-
knoopen en drie verbogen koperen mun
ten. De wonde genas. Son; echt-er heb
ben harde voorwerpen, dre ziich in de
kleeding bevonden en door het projec
tiel werden medegesleept, er toe bijgedra
gen, dat de wonde ernstiger werd. Een
onderofficier werd door een kogel de
revolver, die hij in zijn broekzak droeg,
in de dij gedreven. De revolver verbrij
zelde het dijbeen en de man stierf.
Ook andere voorwerpen, die zich niet
in de kleeding bevonden, hebben soms
een projectiel tegengehouden. Een merk
waardig geval is dat van een Duitschen
kogel, die in een Engelschen patroonhou
der twee patronen doorboorde, terwijl hij
in de beide andere steken bleef en. altoen
met de punt voor clen dag kW;un.
Ten slotte vertelt dr. Brettner nog een
eigenaardig geval van redding; door het
buigen van het lichaam. De eer daarvan,
zoo zegt hij, komt aan een klein,
levend wezen toe, dat steeds ver
acht, in dezen oorlog bovendien
nog als hoosaardige sluipmoordena-
res, als verbreidster van de vtek-typhus
is ontsluierd. Namelijk van een luis. Bij
oen aanval' voelde- ©en grenadier F. een
hei ig gekriebel in zlijn knieholte en hukte
om er een eind aan te mak-en. De man
achter hem valt van voren getroffen dood
neer. Het lijk van de levensredster prijkt
thans in het familie-album.
Korta Oorlogsberiohh n.
De burgemeester van Brus-
s 1. De heer Max, burgieemeester van
Brussel, verheugt zich, naar Wijl uit goed©
bron vernemen, ondanks zijn gestrlenge
gevangenschap in de beste gezondheid.
Wij stellen er prijs op, dit medle te dee-
len, nu een blad berichten van tegenover
gestelde n aard publiceerde. (Vad.)'
Servië en Albanië. Uit Sofia
wordt geseind, dat de opmarsch der Ser
viërs in N,oord-Alban(ë over een breeder
front voortgezet wordt. De Servische troe
pen hebben ©enig© gewichtige punten, o,
a. Pisko-peja en Pogradei, be>je|t. Uit Rome
wordt gemeld, dat een Sleirviscbe divisie
de districten Hassi Lumia in Albanië, op
slechts twee dagmarschen afstand van
Skoetari, bezet heeft. 1
Aan boord van de Engelsche treiler
Arctic zijln door de g|ranaten van de Duit
sche duikboot vier man gedood.
Te Ela-stboiurne hebben hijlna 2900
gewonclo soldaten aan een betooging ten
gunste van dienstneming bij het leger
deelgenomen.
„Tipperary" heeft algemeen de aam
dacht gievestigd op het nut van den pas
send krijgsgezang. Geen wonder, dat de
Italiaansche pers er zich thans mee bezig
houdt, welk lied wel door de soldaten
m-oet worden gezongen. Hiat schijnt, dat
het volgende het winnen zal:
„Addio, mia hella, addio,
L'armata se ne va.
Se toon partissi anch'io
Sarrebbe una vilta".
(Gegroet, mijn achoone, gegroet. Het le
ger trekt in den krijg. Wanneler ik niet
meeging dan was het eien lafheid.)
Dit lied werd het eterst gezongen toen
in het jaar 1848 de Toscaansche jeugd de
Universiteiten van Pisa en Silona verliet
om op de slagvelden van Curtatone en'
van Montanara bet bloed te vergieten.
De dichter van het lied is de Florentijn
Besi, den componist kent men echter niet.
Het liedje werd spoedig populair in Tos-
cana en al heel gauw ook door heel Italië.
De Handeltereorlog. Het En
gelsche- stoomschip- „Lady Salisbury"
(1446 tons1 hruito) met een lading! steen
kolen van Hartlejpool naar Londen, id
bij Harwich, zónder waarschuwing, ge
torpedeerd. Verscheidene leden der equi
page zijn omgekomen
Een Duitsche onderzeeër
gezonken. In het Lagerhuis deelde
Ball'our mede, dat enkele dagen geleden
een Duitsche onderzeeër gezonken is, zes
officieren en 21 leden der bemanning 'zijn
krijgsgevangen gemaakt.