No. 186
Maandag 10 Mei 1915
29e Jaargang
De „lusitaniagetorpedeerd.
De Qmote Oorlog,
Uitgave van
de Kaaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN SE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRIV3A F. P. DHUIJ - L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointro Goes.
'De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post
Losse nummers
ƒ1.25
„0.05
Prijs der Advertentiên
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
Op de plaats van het „beknopte over
zicht." willen We- voor ditmaal enkele
woorden wijden aan het feit, dat door
de gansche wereld een schok teweegge
bracht, hiel' blijdschap en voldoening,
wekkende, daar verbittering en veront
waardiging.
Onwillekeurig gaan onze gedachten te-
rag' naar de dagen, Waarin de ramp van
de „Titanic" rouw en droefheid ver
spreidde.
Doch ook al raken wij gewoon aan
schokkende tijdingen, al hooien wij dage
lijks van geweldige oorlogsexplosies, toch
sidderen wij bij de gedachte aan 'het jong
ste feit uit den verschrikkelijken duik-
bootoorlog. 1
Op de Ieïsclie kast woedde geen 'storm,
'geen kralende ijsschollen, geen ijsbergen
belemmerden den trotschen staomer, de
„Lusitania" de vaart. Er had geen aan
varing plaats in ijzig donkeren naioht. Op
klaarlichten idag is het zeekasteel melf
z'n talrijke bewoners opgewacht door
een Duitseh duikboot-eskader men
neemt algemeen aan, dat en minstens
twee geweest zijn en daarop binnen wei
nige minuten door een paar helsicbe tor
pedo's onschadelijk gemaakt, zoodat 20
minuten later de kabbelende golven zelfs
niet mfeeir herinnerden aan het vreeselijfc
drama, dat zich daar had afgespeeld.
Van de 2160 mensoben, die de „Lu
sitania" aan boord had hebben er 140 0
a 15 00 hun graf in de golven
gevonden.
De „Kölnische Ztg." sprak van „om
verdeelde bevrediging", waarmede de tij
ding van de catastrophe werd vernomen,
doch we gelooveu, dat het feit zelfs in
Duitschland verre van algemeen als een
„succes" zal worden beschouwd, gezien
het groote aantal onschuldige slachtoffers,
vreedzame burgers, vrouwen, zuige
lingen
Men gelooft zelfs, dat deze daad aan
Duitschland nauwelijks minder vrienden
zal kosten, dan de inval in België. Mis
schien niet ten onrechte.
Het „Berliner Tageblatt" laat althans
sympathieker geluid hoeren.
Het ral-klaart met ontroering de tijding
der veïnieting-van de „Lusitania", waar
bij tal van menschen zijn omgekomen,
te hebben vernomen, doch het blad is van
oordcel, dat allen die thans rouw dragen
hun vervloeking moeten uitspreken over
Churchill, die door zijn gewetenlooze
maatregelen do'ze wreede oorlogvoering
heeft uitgelokt.
Volgens het „Berliner TageMatt" komt
de „Lusitania" voor in de lijst der Engel-
sche hulpkraisers, voelde zij twaalf 15
c.M.-kanonnen en was zij sterker bewa
pend en bemand dan alle Duitsche gepant
serde kruisers. De „Lusitania" moest dus
als hulpkruiser op eeu aanval zijn voort-
bereid.
Berusten deze beweringen op waar
heid (andere bladen hebben reeds in ge
lijken geest geschreven) dan moeten we
het ontzettende drama uit een ander oog
punt bezien.
Was de „Lusitania" bewapend, inge
richt en toegerust om den vijand te bei-
stoken
De Engelsche bladen ontkennen het,
doch van de andere zijde wonden de deal-
betreffende verklaringen op de meest per
tinente wijze gehandhaafd.
Het gloote Duitsche persbureau van
Wolff zegt: „De getorpedeerde „Lusi
tania" was „zooals van zelf spreekt",
gelijk de meeste Engelsche koopvaarders,
onlangs met kanonnen gewapend. Boven
dien had zij, naar met stelligheid bekend
is gewenden, aanzienlijke voorraden mu
nitie en
oorlogstuig aan boord.
Raar eigenaars wisten dus aan welk
gevaar Zij hun passagiers blootstelden.
Zij alleen 'dragen de volle verantwoor
delijkheid voor wat gebeurd is. Van Duit
sche zijde is niets nagelaten om herhaal
delijk en dringend te waarschuwen.
De Duitsche gezant te Washington heeft
nog op 1 Mei in een openbare bekend
making ,op deze gevaren geweien. De
Engjelsche pers heeft toen met dazle waar
schuwing den spot gedreven en betoogd
dat het transatlantische verkeer onder be
scherming der Engelsche vloot veilig
Was".
Als men dit leest staat men echter
ra or andere raadselen.
Groot is dan de verantwoordelijkheid,
die Amerika, die Engeland en die de
Ctmardline hadden te dragen. Dan vraagt
men zich af, hoe het mogelijk is, dat
men tot op het laatste oogenblik den
spot heeft kunnen drijven met alle 'waar
schuwingen. Nietwaar, minstens veertien
dagen geleden is er openlijk tegen.gewaar
schuwd om met de „Lusitania" in zee
te gaan, daar het schip zeker -zou ge
torpedeerd worden.
Vele particulieren hadden brieven en
telegrammen, w.o. vele van bevoegde
zijde, waarin eveneens
ernstig gewaarschuwd
werd. .Men weet. hoe 't gegaan is met
deze waarschuwingen. De millionair Van-
derbilt verscheurde lachend het epistel,
waarbij hij een wenk ikreeg, pui niet per
„Lusitania" over te komen.
Een journalist uit Torento deelt mede,
dat de kansen van torpedeering voortdu
rend op schertsende wijze aan boord Van
de Lusitania werden besproken geduren
de de eerste dagen van de reis.
Weinige menscben, aldus de Aineri-
kaansche gezant te Londen, hebben do
bedreiging van de Duitscbers, dat zij het
schip in den grond zouden boren, ernstig
opgenomen. Algemeen geloofde men, dat
de bedoeling er alleen mee was, om de
menschen schrik aan te jagen.
Vermelden we thans nog enkele^ bijzon
derheden omtrent de catastrophe, om te
eindigen met enkele Amerikaansche en
Engelsche persstemmen
Een van de stewards van de „Lusi
tania" verleide, hoe de passagiers onder
aangenamen kout aan den lunch zaten,
toen plotseling een
v i' e e s e 1 ij k e ontploffing
klonk. Men wist niet wat er gebeurd was
en de passagiers snelden weg om te ver
nemen, dat er twee torpedo's op het
schip waren afgeschoten. Eén ervan was
doorgedrongen in de stookplaats, de an
dere was ontploft in den romp in het
voorste gedeelte van het schip.
Kapitein Turner en alle officieren tracht
ten de Verschrikte passagiers té kalm.ee-
ren, maar hun pogingen faalden. Het
water stroomde het schip binnen, dat
binnen een kwartier zonk. Vijf kleine
kinderen werden door de moeders ge
dragen - het was een deerniswaardig
tooneel. De torpedo's troffen het schip
aan stuurboordzij, naar welken kant het
overhelde. De passagiers dachten alleeni
aan lijfsbehoud. Bevel werd gegeven .om
de booten te strijken, maar daarbij raak
ten de touwen verward en andere braken.
Een der booten viel in het water. In
het geheel werden tien booten gestreken.
Verscheidene passagiers waren in de boo
ten gekomen, maar andere hadden red
dingsgordels omgedaan en vielen in Zee,
waar zij door de booten werden opge
pikt. Meer dan honderd passagiers dreven
in het water op huln reddingsgordels. De
tien booten redden in het geheel ongeveer
500 passagiers. De sleepboot „Storm
Cock" nam 160 man van de booten over,
nadat deze zes uur rondgedreven had
den in angst en ellende.
Genoemde journalist uit Torento ver
telde nog, dat bijl 's middags om 2 uur
met een kennis stond te praten, toen
ziji even, op een kleine duizend meter
afstands, den
toren van een duikboot
zagen. Ook de baan van een torpedo
was zichtbaar.
De torpedo trof bet schip vooraan. Er
volgde een geweldige ontploffing. Stuk
ken van de romp vlogen de lucht in.
Een oogenblik later trof een tweede tor
pedo het schip, dat nu naar stuurboord
begon over te hellen.
De bemanning begon dadelijk de pas
sagiers in de booten te brengen. Alles
ging zeer ordelijk. Sommige booten kon
den wegens: het hellen van het schip
niet worden gestreken en moesten wor
den afgekapt, toen het schip zonk.
Een meisje van zes jaar smeekte den
journalist haar te redden. Hij! deed haar
in een hoot. Haar ouders zij!n vermoedelijk
verdronken.
Er zijn slechts weinig eerste-klas-passai-
giers gered. Men zegt, dat die reizigers
dachten, dat het schip wel zou blijiven
drijven, maar het zonk in 1520 minuten.
Er waren drie Hollanders onder de
tweede-klas-passaigiei's. Onder hen bevond
zich ook een Vlissingenaar, omtrent wiens
lot men in de Provincienieuws-rubriek
nadere berichten vindt.
Te Queenstown moeten 5 a 600 over
levenden geland zijtn. Velen stierven onder
weg reeds, anderen kort na aankomst in
de ziekenhuizen. Ook te Kinsale zijn pas
sagiers aan land gebracht.
De Cunardlijh maakt bekend, dat de
nationaliteiten
op de volgende wijize onder de passagiers
vertegenwoordigd waren
Eerste klasse: 179 Engelschen, 106 Ame-
rikanier|, 3Grieken:, 1 Mexikaan, 1 ZWitser
en 1 Zweed.
Twieede klasse521 Engelschen, 65 Ame
rikanen, 3 Rnsse.ni,, 1 Belg, 3 Nederlanders,
Franscben, 1 Italiaan en 2 van onbe
kende nationaliteit.
Derde klasse: 256 Engelschen, 59 Rus
sen, 17 Amerikanen, 21 Perzen, 3 Grieken,
1 Fin, 1 Scandinaviëïs en 1 Mexikaan.
Naar het heet kon de Maatschappij
g e e n p a s s a g ie r s 1 ij s t
geven, daar de schepen van de Cunard-
lijn die lijst op de thuisreis meebrengen.
Het staat thans vast, dtit tot de slacht
offers behooren de Amerikaansche millio
nair Alfred Vanderbilt, T. S. Pearson,
de impressario Charles VFrohman en de
on tdekki n gsreiziger S l ackh ous e
Bij d;e aankomst van de geredden von
den te Queenstown hartverscheurende too-
neelen plaats.
Toen het schip zonk, werd een groot
aantal passagiers en leden der bemanning
in de diepte meegesleept. Anderen spron
gen in zee en grepen zich vast aan stuk
ken wrakhout.
Kapitein Turner was de laatste, die
op de brug' werd gezien. Later is hij
gered.
Een van de geredden mr. Bernard uit
New-York verteld, dat aan boord geen
paniek plaats had. Mr. Bernard sprong
in zee en greep zich vast aan een stuk
wrakhout. Latei' vond hij1 een omgeslagen
boot, welke hij met behulp van andere
schipbreukelingen recht op wist te ziekten.
Daarna Voeren de schipbreukelingen er
mede rond. om no:g anderen te redden.
Ret gez'onken schip had een lading aan
boord ter wiaarde van 61/2 millioen gulden,
behalve poststukken met geldswaarden en
voor '200.000 pond sterling aan
.g o u d s t a v en
Afgescheiden van oorlogsrisicoi was
de „Lusitania" verzekerd voor 800.000
pond, d.i. 9.600.000 gulden.
De voornaamste gegevens omtrent de
„Lusitania" zijn de volgende: Lengte 289
M„ lengte tusschen de loodlijnen 231 M„
breedte ,26.80 M„ diepgang (geheel g'ei-
laden) 10.20 M., waterrarplaatsing, 38.000
ton, aantal paurdekrachten 68.000, snel
heid 25 knoop.
Toen het .schip in Juli 1907 zijn proef
tochten deed, aldus lezen wc in hot
„Hbl.", veroorzaakte dat In cle geschie
denis van den scheepsbouw en de scheep
vaart een enorme sensatie, niet alleen,
omdat de
proefvaart zulk een succes
was, maar vooral, omdat dit schip z'ulke
reusachtige afmetingen had en omdat hdfj
door turbines werd voortbewogen. Een
tijd van steeds grooter wordende afme
tingen, v,an steeds sneller varende trans
atlantische schepen, een concurrentie tus
schen Engeland en Duitschland op dit
gebied Ijcak aan. 1
De „Lusitania" was een der schepen,
die het record Zou moeten slaan tusschen
Engeland en New-York en het blauwe
eerelint winnen van den snelsten Trans-
atlantischen stoomer. Die wedstrijd werd
gehouden ,in September 1907. Op een
Zaterdag vertrok het schip uit de Mersey
te 9.10 's avonds. Den Volgenden Vrij
dag kwam het te 9.5 's morgens te Sandy
Hook. Meer dan 200,000 menschen woon
den ,te Liverpool het vertrek hij. Honder
den kleine stoombootjes volgden het schip,
dat 's Zondagsnachts te 12.11 het offi
cieels .startpunt, den vuurtoren van Daunt
passeerde.
De „Lusitania" sloeg toen niet liet re
cord, dat in 1900 de „Deutsohland" be
haalde van 5 dagen '7 uur en 38 minu
ten, maar bracht toch Engeland vijf uur
en vier-en-veertig minuten dichter bij
Amerika. Het schip liep gedurende de
vijf reisdagen 561, 575, 570, 593 en 483
zeemijlen en op den eersten dag vijf zee
mijlen, totaal '2.732.
Er was aan boord plaats voor 510
passagiers le klasse, 160 2e klasse en
1200 3e klasse. De bemanning bestond
uit 9 officieren, 60 matrozen, 369 machi
nisten en stokers, 389 koks, stewards,
kamermeisjes, enz., totaal dus 827 per-
nen.
Een goed idee van de grootte van het
schip geeft het promenade-dek voor de
le klasse passagiers, dat 130 meter lang
is en 10 meter boven de wateropper
vlakte ligt. Daar er acht dekken zijn boven
de kiel, heeft men een heelen lift-dienst
ingericht.
Nog een denkbeeld van de grootte van
het schip krijgt men, als men weet, dat er
aan boord 5000 electrische lampen zijn,
dat de twee ankers 10.000 kilo wegen
en dat er 25 ketels zijn.
Interessant is het nog te weten, dat de
„Lusitania" ingericht was om als
h u 1 p k r u i s e r
dienst te doen. De machines en ketels
waren geheel onder het wateroppervlak
(enkele «toombuizen uitgezonderd). De
bunkers zouden een bescherming vormen
tegen vijandelijke kogels, die op de machi
nekamers gericht konden worden. Er kon
den aan boord 10 kanonnen van 15 c.M.
opgesteld worden, althans als het schip
tot hulpkruiser ingericht werd, wat volgens
de Rngelsche admiraliteit niet 't geval was.
Het is licht te begrijpen, dat men in
Engeland deze jongste daad van Duitsch
land als
1 a f f e n sluipmoord
kwalificeert. Duitschland, zegt men, is
:een moorddadige maniak, die spot met
alle wetten door God en de menschheid
gemaakt, liet is een wild beest, dat los
gebroken is en moet gevangen worden
en gedood voor er 'vrede en veiligheid
kan zijn in de wereld.
't Is voor de lEngelsclie regeering een
nieuwe aansporing om vooït te gaan in
den strijd. K
De „Daily Express" zegt: Wanneer
Bernstorff, de Duitsche gezant in jWas-
hington wegens moord in hechtenis ge
nomen en naar den electriscben stoel
verwezen .werd, zou het een prachtige
zht ten bate voor de menschheid zijn.
De „Times" zegt: De misdaad van Vrij
dag 7 Mei 1914 moet naast alle mis
daden van het Duitsche leger en 'de Duit
sche vloot geteld worden, naast de ver
woesting van Leuven en Dinant, het koel
bloedig slachten van onschuldige Belgi
sche en Fransche burgers, de mishande
ling van vrouwen en meisjes, de onteb
bare wandaden, plunderingen, verwoes
tingen en brandstichtingen, Welke onder
goedkeuring van den keizer en de bende
van misdadigers, welke hem omringen,
gepleegd zijn.
De Koning van Engeland ontving het
nieuws des namiddags uit officiëele
bron. 'Z. M. toonde zich er zeer door
getroffen en gaf zijn afgrijzen over de
daad te kennen.
Oud-president Roosevelt noemt de daad
niet anders dan zuivere zeerooverij. Trou
wens ,de verontwaardiging in Amerika is
algemeen. Met groote opgewondenheid
leest het publiek de laatste telegrammen.
Hier en daar hadden manifestaties plaats.
Een Duitsch-Amerikaan te New-Yorik, die
spotte met de catastrophe en er aan her
innerde, dat de Amerikanen tevoiren ge
waarschuwd waren, werd door de- ver
ontwaardigde menigte half-dood geslagen.
Over het algemeen is men van oordeel,
dat
pr e s i d e n t W, i 1 s 0 n
thans tot daden zal moeten overgaan.
De Amerikaansche pers is zeer verhift
terd, en zegt o.m., dat de regeering te
Washington er niet aan zal kunn'en den
ken terug te komen op haar nota aan
Duitschland van 10 Februari.
In Amerika zijn echter ook nog zeej
nuchtere en verstandige opmerkers. Zoo
wordt volgens een telegram uit New-York
aan de „Daily Mail" daar nogal critiek
geoefend op de Britsche Admiraliteit
wegens haar
zorgeloosheid
ten aanzien van het niet escorteeren dei)
„Lusitania" door torpedojagers. Er wordt
op gewezten, dat een Duitsche onderzeeër
den dag te voren actief optrad op de
zelfde plaats waar het schip getorpedeerd
werd.
Lord Charles Beresfort heeft naar aan
leiding van het toirpilleeren van de „Lu
sitania" gezegd, dat naar zijn meeninjgi
de oorzaak was het tekort aan kruisers
om de handelsroute te beschermen. Deze
meening heeft hij al sedert jaren gehul
digd.
Beresfort slaat ongetwijfeld den spijker)
op .den kop.
Engeland is blijkbaar niet bij. machte
gewetest het schip naar behooren te ver
dedigen.
Te meer onverantwoordelijk is het ge
weest, de „Lusitania" met zoovele men1
schenlevens er aan te wagen.
't Is opmerkelijk, dat ook van Ameri
kaansche zijde op de lichtvaardigheid Van,
de Engelsche regeering en de Engelsche
maatschappij gewezen wordt.
Onderzeeërs aan boord.
Tot slot nog 'n paar Duitsche pers
stemmen
lüe „Lok-al Anz." schrijft: Indertijd is
er uit geloofwaardige bron gemeld, dat
de „Lusitania" gedemonteerde onder
zeeërs aan boord had, die in Amerika
gemaakt, doch niet uitgevoerd mochten
worden. Thans kan men aannemen, zoo
meent het blad, dat het heele ruim weer
vol met Amerikaansche wapens en mu
nitie zat.
Onze marine-autoriteiten hebben door
middel van onzen gezant te Washington
te voren gewaarschuwd. Wie ziclh niet
aan die waarschuwingen gehouden heeft
moet zelf de verantw ooirdelijkheid maar
dragen. Verder werpt het blad d© schuld
op de Engelsche admiraliteit, die de Ame
rikaansche passagiers te zeer heeft ge
rust gesteld.
De „Vossische" schrijft: Ook in Duitsch
land zal men het niet gering aantal slacht
offers oprecht betreuren, maar wij schui
ven de verantwoordelijkheid op de Cu-
nard-linie, die passagiers aan boord nam
van een schip, welks lading voor de En
gelsche marine en het Engelsche leger be
stemd was.
Het zusterschip van de .„Lusitania",
de „Mauretania" (wij wijzen hier op het
verschil met de „Lokal Anzeigeri'-lezing.
Red.) bad op zijn laatste thuisreis onder
zeeërs van Amerikaansch fabrikaat naar
Engeland gebracht. Onze U-booten moes
ten daarom veronderstellen en die
veronderstelling ban juist zijn dat ook
de „Lusitania" een dergelijke taak had.
Zie voor nadere berichten onder „Korte
oorlogsberichten" of „Telegrammen".
Libati. 70000 Russen.
Het Duitsche communiqué van S Mei
meldt het volgende:
Onze troepen, die 'tegen Libau ope
reerden, hebben deze stad bezet. Daarbij
vielen 1600 gevangenen, 5 kanonnen en'
1 machinegeweren in onze handen.
Van het Zuid-Oostelijk oorlogstooneel
worat gemeldDe vervolging van den
vijand door legerafdeelingen van generaal
Von Mackensen en de samenwerkende
troepen, werd ook gisteren, afgezien van
enkele succesvolle achterhoedegevechten,
met goed gevolg voortgezet. Onze voor
hoede is gisteravond de Wisloka in de
buurt van Chosno overgestoken.
Sedert 2 Mei zijin op het Zuid-Oostelijk
oorlogstooneel in het geheel ongeveer
70.000 Russen gevangen genomen. Bo
vendien veroverden Wij 38 kanonnen,
waaronder 9 van zwaai' kaliher.
Het Weensche staf bericht levestigt het
bericht omtrent het aantal gevangenen.
China en Japan.
De Japansche Ambassade te Londen
ontving gisteren een officieel telegram uit
Tokio, meldende, dat China de laatste
Japansche nota accepteerde.
Uit Peking wordt gemeld: China aan
vaardde het ultimatum om een uur in
den moigen van 9 Mei.
Keizer Wilhelm en de Franschman.
Wij lezen in de „Matin" het volgende!
verhaal over een bezoek dat de Duitsche
Keizer onlangs bracht aan een hospitaal
in Luxemburg, waar Zoowel Fransche als
Duitsche gewonden verpleegd worden.
Gevolgd door een kamerheer, die een
mand met rozen draagt, afkomstig ,uif
de keizerlijke tuinen te Potsdam, schrijdt
de keizer door de gangen en houdt bij
eiken gewonde stil, dien hij de 'handl
drukt, twee rozen aanbiedt en zijln ziegen
gee'ft. Hij nadert het bed van een Fran
scben gewonde en nu ontwikkelt zich het
volgend tweegesprek
Wiaai' zijt gij gekwetst?
Aan mijn beenen.
Gij zijt een Franschman?
Ja.
Van welke streek
De Baskische provincies.
Gij hoedt d'aar zeker de schapen?
- Neen.
Wiat doet gij dan?
Horlogemaker Waarop snel Volgt:
Maar ik heb' geen horloge bij 'mij.
Waarom niet?
Omdat men het mij afgenomen heeft.
Een oogenblik van zwijgen Volgt.
Ziehier een paar rozen voor u.
Geen antwoord.
Wilt gij mij een hand geven?
Geen beweging. Stilte.
Dan grijpt Keizer Wilhelm de beide
h'anden van den gewonde en zegt 'met
n'acLruk in zijn stem
Zooals ik thans uw handen druk,
zoo zou ik de handen van geheel Frank
rijk 'tjisscben de mijne willen drukken.
De gewonde zegt niets en verbergt
haastig zijn handen, als de Keizer 'ze
losgelaten heeft, onder de dekens. De
Keizer verwijderd zich. Een verpleegster
nadert het bed van den Franschman en
zegt„Ik zal u een vaas brengen vriend,
waar u de rozen op kunt zetten".
Doe geen moeite zuster. Ik weet er
wel weg mee. En met een heftige be
weging slingert 'hij de lozen van zich af.
Nooit meer, zegt de „Matin" met leed
vermaak houdt de Keizer zich sindsdien
bij Fransc'he gewonden op.
Korte Oorlogsberichten.
Op 's Konings verjaardag was 't aan
het Belgische front, schrijft de „VI. St.",
één pret. Al de volkspelen, die men in
Vlaanderen en Walenland kent, kwamen
er de jongens opvroolijkenmen heeft
kuipje gestoken, op den mast geklommen,
in zakken geloopen, door verftonnen ge
kropen en de koning' heeft de revue
gepasseerd. Dit ging kalm', plechtig en
eenvoudig. Allen zijn verhard, maai' er
waren er weinig, die, bij 't neerzetten
van 't geweer, niet gauw een traantje
uit de ooghoeken wegpinkten. En de
pret bleef duren. Men sprak reeds van
drie weken rust. Men genoot er van als
kinderen van een dag vrijaf op school.
