«9e Jtuu'vaiti;
Ao. 145 Maandag 22 Maart 1915
aKffir M y9r 8^ WrW fflrl
De dro©!© Oorlog.
Uitgave van Sëüüfek.
de Sfaaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes: JBjP IwP ^ÊÈl
LAN «E VORSTSTRAAT 219. J» MËMr\jÊ jÊjr^ JfTïÊ JÉfJW M* M m! W SÉ
Bureau te Middelburg: Mm JjjjÊjgjÊr JW Jjjjff JJw Mg NB
FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG. A Êk^ jtShmae^J BL A MjA Jm
Oosterbaan Le Coiniro Goes.
Zij, die zich met ingang van 1
April a. s. op „De Zeeuw" abon-
neeren, ontvangen de tot dien datum
verschijnende nummers GRATIS.
Mat twee maten.
De Nederlande i' vertelde dezer da
gen dat het Kamerlid Days tegenwoordig
niet meer in de Kamer komt, zelfs niet
op den vasten tijd van zeven minutpn!
voor drieën. Alleen één dag der vorige
week kwam hij heel eventjes, en nu in
den morgen eens kijken.
Dit herinnert ons aan een volksmee
ting te Middelburg in 1913 waarin de
heer Duys optrad en een vervaarlijke'^
boom opzette dat de heer Blum, het toen
malige lid voor Middelburg, niet alle Ka
merzittingen bijwoonde. Hij vond dit een
reden wn dit antirevolutionaire Kamer
lid ernstig te bestrijden.
De man, die volgens II et V Oi 1 k zielve,
„razënd" wordt als men hem mét recht
aanvalt, was in zijn beschuldiging aan
't adres van den heer Blum zelfs zoo
partijdig dat hij, niet zonder overdrijving
de opmerking maakte dat, o ja, Middel
burg ook nog een afgevaardigde had. Hij
Duys had hem in zoo langen tijd nietj
gezien
Een onhebbelijkheid, die niet Vrij is
Van meten 'met twee maten.
Mogelijk denkt evenwel de oolijke Zaan
dammer:
Quod licet Jovi, non licët bovi.
Hetwelk vrij vertaald zeggen wil: het
geen mij Duys geoorloofd is, mag daar
om een ander noig niet doen.
Vooral wanneer die ander eén" anti
revolutionair is.
Waarbij men dan nog bedenke dat de
beschuldigde te Middelburg als lid van
Gedeputeerden somwijlen wettige verhin
dering had, en zijn beschuldiger... nu,
dat deze dit voor zichzelf verantwoorde,
De „neutrals" pers.
Reeds meermalen was men in de ge
legenheid op te merken dat de ziich als
neutraal aandienende pers niet neutraal is,
en zelfs veel gevaarlijker is dan die van
een der linksche partijen.
Nu weer vinden wij' het loopt naar
Faschen! weer een beschouwing in
De Avondpos. t, die dez.e ervaring komt
bevestigen.
De schrijver Theo van Doesburg
verheerlijkt in een hoofdartikel van ge
noemd blad de evolutie, en leeraart dat do
mensch bestaat uit een superieure en een
inferieure natuur; do superieure die voor
de broederschap en de inferieure die
voor de verdrukking is. Dan merkt hij
■opdat zij die van die inferieure na
tuur willen afkomen door gebed, of niee-
nen dat een „engel" hen er af helpen,
kan, dwalen. En dan decreteert hij,
in zijne wijsheid die van beneden, is
Want: niet in den hemel zit de ver
losser des menschenmaar in uw eigen
hersenen. Niet in de aarde zit de ver-
derver des menschen maar in uw eigen
borst zit hij. Weet ge nu wat Is ka-
riotb en Kristus beteekenen? Het zijn
de twee tegenstrijdige naturen de
vernietigende (Is karioth) en de op
bouwende (Kristus) in de mensche-
lijke ziel.
Natuurlijk bestrijdt men dcrgelijken on
zin niet.
Men wijst er slechts op om ons volk
weer eens te waarschuwen tegen neu
trale bladen. Zij vergifligen^de gemoede
ren, vooral der jongeren, op onrustbarende
wijze. En toch gaan nog' vele Christenen
voort, dergelijke lectuur in hun huiska
mer te dulden.
Dat men toch wijzer wierd!
Smaadschrift sn aanbevelingen.
De rechtbank te Arnhem veroordeelde
den 'heer Smits, hoofd eener school te
Dinxperio dezer dagen tot f 100 boete
wegens smaadschrift. Rij had namelijk
on dei' helt opschrift „Rare autoriteiten"
een artikel in een der bladen geplaatst,
waarin onder meer te lezen stond:
„Eenigen tijd geleden ('twas toen ge
lukkig noig geen oorlog) werden de dorpe
lingen gesticht door het verhaal van de
heldendaden van den Edelachtbaren (en
zoo noodig, anti-revolutionairen) Burger
vader, die met eenige biervrienden, na
een al te vroolijke fuif, in het holst
van den nacht, 'toen alles al uren in
diepe rust lag, miic nicjhts, dir niicjhts,
inbraak pleegde i;n een aan de gpene)
gelegen Duitsche Wirtsohaft, natuurlijk
Met om te stelen, maar „voor de grap"
en wegens den grooten dorst". (Vér-
s«g „Graafschapsbode'').
Bedoelde burgemeester achtte zich hier
door beleedigd en gaf de zaak aan.
Beklaagde voerde tot zijn verdediging
aan dat iedereen te IX de geschiedenis'
kent, en dat de burgemeester ook de
klacht niet heeft ingediend omdat heit
niet waar was, maar omdat hij hoorde
dat de zaak in Arnhem bekend was. En
de verdediger mr. Verbeek deelde verschil
lende staaltjes mede van Dinxpevlooschc
politiek.
Nu is 't bekend dat deze burgemeester
als goed antirevolutionair indertijd is aan
bevolen hij minister Heemskerk door een
antirevolutionair Kamerlid, en op voor
dracht van dien minister is benoemd.
Later bleek, dat hij niet antirevolutionair
wa,s, terwijl ter gerechtszitting omtrent
hem meerdere zonderlingheden verteld
werden. Natuurlijk stellen wij geen eja-
kelen minister aansprakelijk voor enkele
abusief gebleken (benoemingen.
Dezer dagen gewagen de dagbladen van
een oud-burgemeester die te Nijfeerk eigen
aardig is opgetreden en mogelijk ooik el
ders zijn slag -sloeg. Het Volk heeft
zich gehaast dén naam van dien oud
burgemeester in de krant te zétten |ejn
tevens den minister Kuyper te signalc(e-
ren, die dezen man indertijd voordroeg.
Het is onbillijk van Het Volk om ei-
den minister (bij te sleepen. -Wat kan
die ei' aan doen? Trouwens een ministefr
luoet in den regel op inlichtingen van
vertrouwde menschen afgaan, en hij dief
dezen oud-burgemeester bij hem .introdu
ceerde, was datzelfde Kamgrlid, op wioii
wij in 't begin dezer driestar doelden.
Laten wij toch steeds eerlijk z'ijn bij
onze aanbevelingen van geschikte ambts-
békleeders bij de ministers. Deze men
schen kunnen niet alles persoonlijk onder
zoeken, daarom moeben zij kannen geloof
hechten aan de verzekering dat de sol
licitant het ambt van burgemeester waar
dig is en de gemeente er derhalve gee'n
strop aan heeft. De aanbevolene behoeft
ook niet altijd „van de kleur" te zijn.
Er zijn allicht liberalen die beter zijn.
Engeland en de kleine staten.
Zachtjesaan komt do waarheid aan het
licht inzake het motief der Engelsche re
geering om den oorlog met Duitschland
aan to gaan. Het heette in den beginne,
dat het ging om de neutraliteit van
België.
Maar de liberale pers, de T i me s voor
op begon reeds met uit te leggen dat
dit eigenlijk niet zoo was, en dat het
meer ging om Engelands blijVende we
reldmacht ter zee.
Aan dit denkbeeld nu kwam de vo
rige week indirect het parlement steun
verleenen. Immers de liberale afgevaar
digde in het Lagerhuis, Outliwaite,
vroeg aan de regeering inlichtingen om
trent den datum van 2 Augustus, met
name op welk uur van dien dag En
geland besloot Frankrijk ter zee' te steu
nen; en tegelijk(?) Duitschland België
den eisch stelde tot vrijen doortocht. De
vrager voegde hieraan toe: indien de En
gelsche beslissing gevallen is in den mor
gen van 2 Augustus en de Duitsche eisch
eerst in den avond van dien zelfden twee
den Augustus te Brussel is gesteld, is
liet dan wel correct te zeggen, dat En
geland alleen ter wille van de schending
van de Belgische neutraliteit met Duitsch
land oorlog is gaan voeren?
Het antwoord schijnt de geschiedenis
te geven.
Immers volgens de Duitsche bladen;
wij hebben op 'toogenblik het Fransche
geelboelc niet bij de hand heeft op
1 Aug. minister Grey zijn collega's voor
gesteld de doorvaart! in 't Kanaal aan de
Duitschers te zullen beletten en in ieder
geval elke demonstratie op de Fransche
kust te verhinderen. Op 2 Aug. daaraan
volgende, na „den heden morgén gehou
den ministerraad" is aan de Fransche
regeering een belofte in dien geest ge
daan. Terwijl de Duitsche eisch aan Bel
gië pas in den avond van dien dag te
Brussel bekend werd. Het ultimatum van
de Engelsche aan de Duitsche regeering
draagt de dagteekening van 4 Augustus.
Had voor dien tijd derhalve de Duit
sche vloot het Kanaal geforceerd, de oor
log zou dan reeds, ook zonder de
quaes tie-Be lgië, aan Duitschland
zijn verklaard geworden.
Bekiiept overzicht van den toestand.
Tot welke conclusie men omtrent zekere
krijgsverrichtingen komt, hangt voorname
lijk af van den bril, waardoor men de
wederzijdsche stafberichten beschouwt.
Over de actie bij' de Dardanellen kan
echter maai- één oordeel zijn, n.l. dat de
E nge 1 sch-Fransehe vloot een catastrophe
heeft ondergaan, die do geallieerden aan
het slagen van hun pogingen om de
zeeëngte vrij1 to maken, moet doen twij
felen.
Aanvankelijk schenen zij niet onaar
dige vorderingen te maken en men dacht
w'aarlijk, dat de .onderneming binnen af-
zienbaren tijd wel zon gelukken.
Na enkele forten „.buiten gevecht"
gesteld, en een grooto zee-oppervlakte van
mijnen gezuiverd te helmen stovende de
vloot Noordwaarts. Reeds werden de for
ten Kale Bultanie en lvalid Bahr bescho
ten zijl het ook zonder Veel succes
en gelukte liet een Engelsche torpedojager
den telegraafkabel tusschen loeide punten
te vernielen.
Doch nu schijnen de kansen ge
keerd te zijn. Dit behoeft ons niet tc
verwonderen, als we bedenken, dat de
vloot genaderd is tot het gevaarlijkste
deel der onderneming, n.l. dat deel dei-
zeestraat, dat gewoonlijk de „(zee)engte"
genoemd wordt, of ook wel Bocht van
Chanate. liet is dat gedeelte van de Straat
der Dardanellen, waar do. beide oevers
elkander dicht naderen en het water een
bocht 'maakt tusschen de forten Hamidieh,
Degermen Burun on de forten Negara en
Boghasy.
Hier liggen de sterke forten Hamidieh
en Meidsjidieh, en vele andoren van ge
duchte sterkte. Daar, tusschen al die drei-
dreigendo forten, afgewisseld door vaste
batterijen en plaatselijk gesteund door
met kanonnon bewapende automobielen,
die zich over de wogen op de hellingen
bewegen, vernauwt zich het water van
2800 Meter; 'h'ij Kaap Kephez tot 1 K.M.,
zegge één kilometer, bijl Kale Sultanie.
't Moest hier voor do vloot op een
fiasco uitloopen.
Tegenover 'de vijandelijke verliezen van
drie linie-schepen, een torpedojager enl
een mij'nzoeker, zijn aan Turksche zijde
vier stukken geschut, waarvan maar één
modern, beschadigd, aldus een bericht
uit Konstantino'pel. Geer andere batterij
heeft .ook maar eenige'sghacle gel:den,
ofschoon de vijiand goed richtte. Zoo zijn
bij een fort 70 zware granaten van 38 cM.
van 'de Queen Elisabeth ingeslagen.
De Turken hebben 21 dooden en 51
gewonden, waarvan maar weinigen ernstig
zijn gewond
Uit een geschiedkundig oogpunt is het
opmerkelijk dat op het gezonken slagschip
Bouvet indertijd te Brest bet bondgenoot
schap tusschen Rusland en Frankrijk is
gesloten. In twee metalen tafels waren
de redevoeringen van tsaar Alexander en
president Carnot 'gegrift.
De Engelsche pers neemt de verliezen
in Üe Dardanellen, die trouwens niet on
verwacht kwamen, kalm op. Het sprak
wel vanzelf dat het forceeren van de
zeeëngte niet zonder kleerscheuren zou
gaan en dat zulks werd beseft blijkt het
beste uit het feit dat de twee Engielsch©
slagschepen Queen en Impladable en het
Fransche slagschip Henri Quatre onlangs
naar het tooneel van den strijd waren
gezonden, om mogelijke verliezen aan te
vullen. Daardoor zal binnenkort cle En-
gelsch-Fransche vloot weer op haar oude
sterkte zijn.
't Worde haar echter duidelijk, dat ze
op die sterkte niet slagen zal.
Uit 'de Zwarte Zee komt intusschen het
bericht, dat Russische oorlogsschepen in
den omtrek van den Noordelijken uitgang
van den Bosporus zijn gesignaleerd en
kustplaatsen in de nabijheid daarvan héb
ben beschoten.
Willen zij1 soms oen leger aan land zet
ten tusschen de Tsjataldsja-linie en Kon-
stantinopel? Of hebben ziji oen landing te
Midia op het oog?
Welke de gevolgen zullen zijin vim de
aanhouding door de Duitschers van een
paar Nedeiiandsche stoomschepen, is nog
Piet te zeggen.
Onze 'regeering zal vertrouwen we
deze zaak wel terdege onderzoeken en
al haar invloed aanwenden, opdat de na-
deelige gevolgen voor den neutralen han
del tot een minimun teruggebracht Worden.
Het incident ligt overigens geheel in
de lijn van. de uithongeringstaktiek, die
men- thans volgt, en waarvan we tenslotte
toch de dupe Worden.
Het geval met de „Zaanstroom" heeft
ook z'n humoristische zijlde. Terwijl men
zich in 'Duitschland reeds verblijdt bij
het vooruitzicht van een tractatie op
suikereieren, heeft het Duitsche bezet
tingsleger in België de voorkeur gegeven
aan versche Hollandsche eitjes, liever dan
ze tot sterking van den Engelschen aarts
vijand te cloen strekken.
Of 'willen de Duitschers in West-België
wat versche Hollandsche kipeitjes hebL
ben als tegenwicht voor de kwalijk ver
teerbare eieren, waarop zij! aan den Yscr
door de Belgen onthaald zijn?
Van de krijgsverrichtingen te land valt
op "t oogenhlik weinig te zeggen.
In den vergulden Franschman.
In de Deutscher Kurier vertelt een kor
poraal
Een van de best gebouwde schuilplaat
sen in onze loopgraaf had een kleine,
houten (deur, waarop' in het houtsriijHverk
de woorden stonden: Herberg in den
vergulden Franschman. Gewone prijlzen,
contante betaling.
Hier was een hospitaalsoldaat geves
tigd, met zijd veld-,apotheek. Gewoonlijk
had hij niets te doen, want 'behalve in
de veelbewogen dagen van de tweede
helft van. December kwamen er weinig
wonden voor. Hij! had dus tijd zich in
zijn eentje een geriefelijk aardbol in te
richten, dat hij met behulp' van kleine
boomstammen een soliode zoldering gaf,
als bescherming tegen hommen.
Niet zonder reden noemde hij zijn .aard-
salon herberg. Wie toevallig vrij! van
wacht was en geen ander onderkomen
kon vinden, kon tot vier uur hij hem
slapen. Het uur kostte een sigaar. Prin
cipieel nam hij echter geen sigaren aan
van de Liebesgaben-inzamelingen, omdat
hij! die niet rooken kon. In het geheim
tapte hij ook sterken drank, wat verbo
den was. Hospitaal-soldaten hebben altijd
zoo iets bij! zich.
Aladin, zooals wijt hem noemden naar
zijn merkwaardig© lamp; die ook met
alcohol gevoed werd, had altijd eenigé
soorten tegelijk. Vandaar de vele paketten,
die 'hij met iedere zending uit het res'erve-
depöt kreeg. Hij had echter, zooals alle
hospitaalsoldaten, moreele beginselen. Hij1
verkocht 'nooit meer dan een -halven drink
beker per dag aan den zelfden man. En
hij verkocht alleen contant.
Eens was het hem gelukt een Fran
sche kindervlag ,op te diepen. Vermetel
plantte hij die op het dak van zijn huis
en trotsch wapperde de driekleur in den
wind. Van hier tot de Fransche loop
graven was honderd meter ver. Maar
toch gelukte het den Franschen scherp
schutters vaak genoeg don dunnen stok
van den driekleur af te schieten. Toen
ik eens tegen betaling vafi het bepaalde
getal 'sigaren ia den vergulden Fransch
man logeerde, sloeg een prachtig ge
mikte granaat in het dak, wierp wei de
ciikke zandzakken uit elkaar, maar kwam
niet door cle zoldering heen. Niemand
werd geraakt, maar de knal in het mui
zenhol wass ontzettend. Wild sprong ik
op uit mijn slaap. Maar reecls stond de
waard voor mij en zei droogjes: Alsje
blieft meneer, hier is het klachtenboek."
Uit een Oostenrijksch hospitaal.
Een ooggetuige beschrijft eenige toonee-
len uit de operatiekamer! van zulk een
hospitaal. Men hoort daar geen gejammer
en geklaag. Na cl© vreeselijke ervaringen,
na het doorleefde is voor den gewonde
de operatietafel, waarop hij gebonden
wordt, nieuwe hoop en verlichting. Aan
moediging en troost is overbodig. Voor
den zwaargewonden soldaat, die van het
slagveld terugkeert, is de operatietafel dé
eenige terugweg tot het léven, waaraan
hij te meer hangt, naarmate hij 'ïneelj
heeft doorgemaakt.
Zwijgend, zonder een vraag, zonder een
opheldering, zonder klachten komen do
gewonden in hun vóorio.opig verband voor
den chirurg. Alleen hun oogen kunnen,
verraden, wat in hun binnenste omgaat.
Onvergetelijk zijn de blikken, die zij! op
den dokter werpen, blikken vol schrik
en vastberadenheid, dankbaar en smee-
kend.
Als zij komen werkt het heele hospi
taal als een hodo;ge. Weinig woorden,
geen geluid, zwijgend aanreiken yan de
instrumenten en het verban dm ateri aal
Een rij gewonden wordt tegelijk onder-
Zocht. (Wie nog op het onderzoek zit te
wachten, kijkt deelnemend toe, hoe de
dokters cle verbanden afnemen en gretig
trachten zij ieder woord op te vangen,,
dat de dokter van dezen of genen zégt.
De spanning houdt eerst op, als de ge
wond© na de behandeling van zijn wond
opnieuw verbonden (wordt.
Het openhartige goedmoedige Slowakje,
dien een kartets den buikwand beeft open»-
gescheurd, vertelt, nadat de dokter de.
wond genaaid en verbonden beeft, dat
bij juist bericht gpk'regen heeft van de
geboorte van zijn vierde kind. Een meisje,
de drie oudste zijp jongens, zegt hij
trotsch. Eep Duitscher uit Schönberg heeft
ee,n vreeselijke wond aan zijn benedënarm.
Het bee.n is versplinterd. De wond is
groen, verspreidt een vreeselijke lucht.
De dokW spuit haar uit, reinigt haa'il
ep trekt er met een instrument) been
splinters uit. De gewonde trekt zenuwi
aclïtig met dep voet, drukt zijn oogen
toe, spreekt echter geen woord. Het kal
meert hem, dat de dokter zegt, dat hét
een groot geluk is, dat geen slagader
getroffen werd. Daarbij, woelt hij 'met zij'n
instrument steeds dieper om splinteüis.
te voorschijn te halen. Iets moet eén
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. postf 1.25
Losse nummers0.05
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct,
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel meer 10 ct.
mensch kunnen uithouden, zegt dc ge
wonde om zichzelf in bedwang te hou
den.
Op een baar brengt men een Plooi naar
de operatietafel. Een kartets heeft zijn
been verbrijzeld en een diepe, gevaar
lijke wond achtergelaten. Het gipsverband
is opengesneden, waar deze wond vijfr
tien centimeter lang is. De dokter on
derzoekt de wond en reinigt haar zorg
vuldig. Maar cle Pool verklaart, dat de
wond nog niet het ergste is. Onder aan
zijp voet, waar hij in het geheel niet
gewond is, brandt liet veel erger. Mén
wacht dpn volgenden dag af. 's Nachts
wprd do gewonde bijna krankzinnig, van
pijn en wilde bet verband weg scheu
ren. Den volgenden dag wérd het afga-
nomen, ofschoon het goed was aangelegd
en onder de knie en aan de wreef vond
lpon groote bruine kolopies van luizen,
die zich. onder cle watten hadden genesteld
en den armen Pool gruwelijk hadden ge
pijnigd.
Een 42-jarig Kroaat, bovenmatig lang,
komt Ms een zestigjarige grijsaard aange
sleept. Do operatietafel is slechts tot zijn.
knieën lang genoeg. 'Die rest van de béenieu
hangt naai' beneden. D.e kogel steekt in
de dij en de verzwering bedreigt de slag
ader. De gewonde is zoo verzwakt, dat
hij geen narcose kan verdragen. Bij vol
bewustzijn wordt hij geopereerd. Hij zlucht,
maar zwijgt. Als men hem den kogel
laat zien, knipoogt hij den dokter dank
baar top. Een uitzondering vormen de
W'ieeners en de Hongaren. Zij hebben 'meer
temperament en zijn niet met de bondige
raededaeling van den dokter tevreden. Zij
discutleeren met hem en willen hem zelf
vertellen hoe het is. Men moet veel met
hlen praten voor zij zich het lethei'masr
ker over het hoofd laten trekken. Voor!
zij weg zijn, hoort men van onder hel)
masker nog steeds protesten. Overdag,
als hij zich vrijer voelt, is de Wieenep
zeer zelfbewust en cle Hongaar vroolijk.
Het eerste onbewaakte oogenhlik gebruikt
de Hongaar om zich paprika te bez'or-
gen.
Generaal De Wet.
De correspondent van de „Volkstem"
schreef uit Bloemfontein dd. 15 Febr.
Alle vlees is als g'ras en teleurstelling
is 't lot der. mensen. Zo, op deze manier
ongeveer zal 't publiek van Bloemfon
tein wel gefilosofeerd hebben toen 't
vanochtend uit 't Hof kwam.
Geul. de Wet, Krog'h en Mentis kwa
men 't eerst aan in 't gebruikelike ptiknik-
wagentje. 't Was nog pas halftien en ei-
waren weinig mensen hij! 't afklimmen te
genwoordig. In 't Hof zelf Was de tribune
overvol, 't Centrum van het Hof daaren
tegen werd door speciaal geposteerde po
litie leeg gehouden van de gewone pro
fessionele en half-professionele bezoekers.
Prok-Genl. cle Jager on 't hoofd dei-
speurders, Kapt. Hunt, waren aanwezig.
Juist vóór tienen kwamen de eerste
drie beschuldigden uit cle diepte opstij
gen naar do bank der beschuldigden.
Genl. De Wet verscheen 't eerst. Hij
kwam (nauweliks boven de borstwering
van (de bank uit en ging (ook dadelik naast
de trap zitten, 't Was niet meer de oude
Christiaan de Wet van de grote oorlog.
De bekende fotografie', in 1900 te Klerks
dorp genomen, zal altijd blijven als 'a
gedachtenis van de generaal in de kracht
van zijn leven. 'Er is veel water door do
vrïjlstaatse rivieren gespoeld sinds die
tijld en 't is de oude strijder aan te zien.
Hij heeft nog dezelfde grijze haard, die
we ons 'herinneren van 't ICongres te
Kaapstad in 1913, waarop' hij zijn partij
't .adjuus toeriep'. Maar de volle, kleu
rige Wangen zij'n weg. Er is 'n rustiger
trek over 't gezicht. Van dei diepe groe
ven, die zo sterk uitkwamen in 't por
tret te Vrijburg in Dec. jl. genomen, zijn
er ook verdwenen. De verwilderde uit
drukking, is -er niet meer. De ogen zijn
de .oude. Ze glinsteren levendig, opge
wekt. Toch doen ze 't weemoedige van
de overige delen van 't gelaat niet geheel
vergeten.
Dit is ook licht verklaarbaar, 'n Man
met nog grotere geestkracht dan Christi
aan de Wet zou zich terneergeslagen kun
nen voelen in deze positie. Oud-hoofd-
genl. van de Republiek; oud-Minister van
de O.R.K.; oud-lid van de Raad van
Verdediging-der Unie; de man aan wiens
politiek woord nog: kort geleden duizen
den 'en duizenden hingen tans onder
bewaking van een konstabel in khaki,
aan de nieuwsgierigheid van 't publiek
blootgesteld. Maar genl. De Wet behoudt
zijn waardigheid. Zijn gedrag in de bank
der beschuldigden is korrekt en doet
terugdenken aan 't oordeel van een joer-
nalist, die hem voor 't eerst zag' bij
Pres. Kruger's begrafenis: „Trek de Wet
pantoffels met 't slaaprok aan en hij
blijft 'n held. Men kan zich in hem niet
vergissen."
