Ais huiselijk geluk ontbreekt. No. 31 Donderdag 5 November 1914 29e «laargang De Groote Oorlog. Uit de Pers. Feuilleton. Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LAN iE VORSTSTRAAT 219. Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUIJ - L. BURG. Drukkers: Oosterbaan Le Cointre Goes. VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs Per 3 maanden fr. p. post Losse nummers ƒ1.25 .0.05 Onze kleine middenstand. „Die Standaard" schrijft: „Het is vooral onze kleine middenstand, die in tal van vakken en bedrijven al meer in moeite geraakt, en die toch Van géén enkelen waarneembaren kant hulp ziet opdagen. De mobilisatie heeft uit deizen breeden kring in man, zoon of vader tal van goed-Verdienende personen uit bedrijf of winkel of kantoor naar vloot of leger geroepen. Hierdoor Vallen hun gewone ver diensten goeddeels weg. Die zaken kwij nen. Inkomende rekeningten kunnen niet meer betaald worden. Op crediet krijgt men al minder. En vooral nu het een mobilisatie van langen adem dreigt te worden, hoopen voor dezulken de moei lijkheden zich op. Een huishuur die over twee, drie maan den nog op crediet kon loopen, begint nu te nijpen. Leveranciers betuigen met hun leverantie, zoo er geen geld komt niet te kunnen voortgaan. En klanten, in stee van door vlotter betaling dezen misstand (te temperen, Verklaren zelfs, niet te kunnen doen, wat ze vroeger deden. iWil men hun niet meer op crediet le veren, dan zullen ze elders uitkomst zoe ken. En zoo komten de winkeliers, en hun lotgenooten, van allen kant in hot nauw. Te meer klemt dit, omdat men niét nalaat, hij' onze zoo benepen en gedrukte middenstanders keer op keer aan te klop pen mlet collecte na collecte om in anderteir nood te voorzien, maar er' niet aan denkt om het profijt der Steun-Comité's ook aan de middenstanders van klein allooi ten goede te doen komen. Zelfs van kerkswieg© idenkt men er vaak niet om, aan zülkéver tegenen uitkomst te bieden. Dat laatste is het gevolg van een ave- reöhtsche opvatting van het Diaconaat. Bijna overal toch beeldt men zich nog altoos in, dat de Diaconie alleen voor de ibtroodarmen is ingesteld, zoodat meer' dan één zich zelf schamen zou bij de „Diaco nie" hulp te vragen. Toch is dit niets dan een misvatting'. De Diaconie bedoelt hulp© te bieden aan de broeders en zusters die in geldelijke verltegenheid geraakten. Niet alleen geven en hedeelen is haar officie, maar wél degelijk ook het verleenen van tijdelijk'© hulp door voorschot. Straks na de vïiede- sluiting' gaat het gpld weer vloeien, en dan komt vanzelf bet Voorschot Weer terug. In gelijken zin moeten de Steun-Comb té's steunen. Drie millioien is nu weer aangevraagd Voor de arme en verjaagde Belgen. Een bedrag, waarmee als voorschot al' onzle kleine 'middenstanders uit den nood waren geholpen." Koffiehuis-strategen. „De Nederlander" schreef dezer dagen: Nauwelijks is er ergens een oorlog uit gebroken, of tal van menschen matigen zich een hoog oordeel aan. Zij meenen het beter te weten dan dé aanvoerders van leger en vloot, en rustig in een koffiehuis gezeten, weten zij precies te vertellen, wat er eigenlijk had moeten gebeuren en wat er gebeuren zal. Wij achten het dus niet oneigenaardig Wij lazen onlangs het volgende vérhaal van Edward Carpenter, dat wiel overwe ging verdient. „Wat de oorzaak is van de meest!© spoorwegongelukken?" vroeg mij 'eens de h o o fd - ins pe cteur van ieen groote ppoor- wegmaats chapp iji „Kent uj de oorzaak van de meteste spoorwegongelukken? Wel, het niet na komen van voorschriften, zou ik denken," antwoordde ik. „Gedeeltelijk hebt gij gelijk maai de oorzaak ligt dieper. Waarom zou een spoorwegman de voorschriften niet na komen? Waarom zou een machinist het station voorbijrijden, waar hij moet stop pen? Het js zijn eigen leven, dat hij het meest in gevaar brengt. Waarom zou een wisselwachter twee treinen tegen el kander in laten loopen op een zelfde spoor, of een wissel overhalen terwijl een expres passeert? „Gij noemt dat ongelukken maar dat is het woord piet; het zijn de gevol gen van een verkeerden geestestoestand; en deze verkeerde toestand is bijna altijd terug te brengen tot de afwezigheid van huiselijk geluk. „Herinnert gij u, hoe vorig jaar twee eens in herinnering te brengen, wat Aemi- lius Paulus, een beroemd Romeinsch veld heer, die benoemd was om tegen Macedo nië op te trekken, in de Romeinsche volksvergadering aan het adres der koffie huis-strategen in Rome heeft gezegd. Zijn woorden passen nu nog volkomen op te genwoordige toestanden en toonen over tuigend aan, dat niet alleen in Neder land de beste stuurlui altijd aan den wal stonden. Hij zeide: „Naar ik meen te hebben opgemerkt, Quiritenzijt gij van gevoelen, dat de Macedonische oorlog, die reeds zoo lang slepende gebleven is, door mij tot een einde zal gebracht worden, den Romein- schen naam waardig. De voorteekenen, moet ik erkennen, zijn ons gunstig, en wat mij betreft kan ik verzekeren, dat ik al mijne krachten zal inspannen om aan uw verwachting te beantwoorden. Maar gelooft nu ook voortaan datgeen wat ik schrijven zal, en geeft geen gehoor aan loopende geruchten, waardoor de gemoe deren zoo licht verontrust en verbijsterd worden. Men vindt hier lieden in de drinkgezelschappen, die legers naar Ma cedonië voeren, en nauwkeurig weten te zeggen, waar men zich nederslaan, waar men verschansingen opwerpen, door welke engten men in het land dringen, waar men magazijnen aanleggen, hoe men den toevoer van krijgs- en mondbehoeften re gelen, waar men slag leveren, en waar men Uitrusten moet. Zij oordeelen over den veldheer, alsof hij reeds voor zijne rechters stond, en iedereen wil hern een, les geven. Dit is voor een bevelhebber allerlastigst, en weinigen zijn ér, die mis duiding en spot zoo geduldig kunnen ver dragen als weleer Fabius. Ik hoop wel, dat ik goeden raad en terechtwijzing zal ontvangen; maar die ze mij geven willen, moeten bij mij zijn, mijnen toestand zien, en in mijne gevaren deelen. Is er dus iemand 'onder u, die zich sterk maakt, mij in den oorlog, dien ik voeren zal, te kunnen raden, die trekke met mij naar Macedonië; ik zal zorgen, dat hem een schip, een paard, een tent en teerkost gegeven worde. Wanneer gij echter tegen deze moeite opziet, onthoudt u dan ook van den loop der zaken uit de stadte willen regelen; zwijgt liever, en bedenkt, dat wij in het leger wel zullen weten, wat ons te doen staat." De illusie. „De Standaard" driestart: Er ligt iets schoons in de illusie, waar aan veel edelen van .ziel zich overgéven, alsof we ongemerkt en van lieverlede een toekomst tegemoet gingen, die ons, zon der eind-catastropbe, den ialtoosdurjenden vrede op aarde brengen zou. Prof. Heymans van Groningen rekende het u zoo duidelijk voor. Nu zijn onder één Rijksbewind ook in ons land vereenigd geworden gewesten, die voorheen elk op zich zelf stonden, en in die gescheidenheid 'gedurig tegen elkaar naar de wapenen grepen. Dat kon toen niet anders, omdat elke provincie een zelfstandig staatje was. Nu daaren tegen zijn van Zeeland tot Groningen alle gewesten onder één Kroon vereenigd, en wordt er door niemand meer aan on- derlingen oorlog gedacht. Welnu, zoo klemt men zich aan zijn illusie vast, zóó zal 't steeds voortgaan, Van lieverlede zullen alle Staten van treinen tegen elkander inliepen? De ma chinist van den eenen trein had in zijn zak een order, aan zeker station te stop pen en op ©en zijspoor te gaan. Hij reed; dat station met een snelheid van 50 K.M. per uur voorbij' en vijf minuten laten had een botsing plaats, waarbij vier en vijftig personen het leven lieten en voor f 500.000 aan materiaal werd vernield. „Ik kende dien machinist. Laat ons hem Hans Bristol noemen (want dat was zijn haam niet). Hij was getrouwd met een ijdel, wispelturig, mooi schepsel, en zij Woonden ergens in pension kinde ren hadden zij niet. Ik woonde in het zelfde huis, ten wij wierpen allen veelbe duidende blikken op Hans' knappe vrouw. Zij speelde piano voor .ons en zong wat of droeg iets voor. pe liefde van een eenvoudigen, eerlijken man was haar niet genoeg zij smachtte naar de bewonde ring van knapperen. Zij was een wufte vrouw, een, die eiken cent, dien Hans vjerdiende, aan opschik uitgaf en ér na tuurlijk behoefte aan had, dat die opschik zoowel als zij zelve bewonderd werd. „Hans was trotsch op haar. Eens op ©en avond kuste hij haar vaarwel en ging de deun uit om oen nachttrein te laten loopen. Hij ging naar het locomo- fi evendepot, maar op het laatste o ogen blik besloot de opzichter, hem niet uit te zenden en hem den volgenden morgen een extra-trein voor den president en directeuren toe te vertrouwen. Europa onder één bewind komten. Dan vallen vanzelf de legers weg. En dart zal 't pais en vree tusschen Rusland én Dui tschland wezen, zooals nu tusschen Gelderland en Holland bij ons. Dan nog een zekere tijd, en Amerika sluit 'zich hierbij aan. Straks volgt Afrika. En ten slotte Azië. D'an is 't alles één natie, één volk, één rijk. En vanzelf ver valt dan zelfs de mogelijkheid van oor log. Laat wie aan de H. Schrift vasthoudt, zich toch nimmer aan zulke illusies over geven. Gods Woord zegt 't ons zoo ge heel omgekeerd. Zeker, ook de H. Schrift belooft ons die komst van Iden eeuwigen vrede, waarin de wolf met het lam zal verkéeren, maar nooit anders dan door en na de Weder komst van den Christus. Eeuwige Vrede, maar altoos zoo, dat er een ontzettende ,eind-catastrophe aan dien nooit eindigenden vrede zal voorafgaan. Lees maar wat de profetie van Oud en Nieuw Verbond ons van Gog en Magog profeteert, als eens de groote krijg in zal gaan. Niets dan zelfmisleiding is het dan ook, als de belijder van den Christus èn Pro fetie èn Apocalyps verzegelt en er dé illusie (der Evolutie voor in de plaats schuift. Beknopt overzicht van den toestand. Men mag aannemen, dat de strijd aan de Yser in zoover beslist is, dat de Duit schers de pogingen om ten Westen er Van stand te houden hebben opgegeven. De Belgisch© berichten uit Havre zteg- geny dat de vijand ten oosten van de Yser, tusschen Nieuwpoort en Dixmuiden terugtrekt en dat de ontruiming van den linkeroever van de Yser voortgezet wordt, terwijl het Duitsche bericht er wijselijk over zwijgt. Er is geen twijfel aan." 3© strijd aan de Yser is voorloopig voor de Duitschers op een fiasco uitgeloopen. Zij' moeten er ontzaglijk Veel jonge mannen gelaten heb ben. Die bondgenooten natuurlijk ook, dat spreekt. Zoolang we geen officieel© cijfers hebben, moeten we ons maar behelpen, met officieus©. Volgens een Belgisch be richt zou een Duitsch officier hekend heb ben, dat zijn troepen meer dan 30.000 man vérloxen hadden, w.o. 10.000 dooden. De 'troepen der bondgenooten hebben hun offensief aan het front, waar" het 13e reserve-legerkorps staat, blijkbaar op krachtig© "wijze jkunnen voortzetten. Er zou hevig gevochten zijn tusschen Zonnebeke en de Lys. Zij1 handhaven zich in hun stellingen, behalve in de loopgraven hij1 Messines, dat, zooals den lezer bekend is, in handen der Duitschers is. Wat er Van Duitsche zijd© nog gepu bliceerd wordt 'tis soberder dan ooit blijkt weinig triomphantelijik, ook wat het Verdere front betreft. De aanvallen op Yperen, ten noorden van Atrecht en ten Oosten van Soissons, heet bet, worden met succes bekroond, doch men begint met de pijnlijke erken tenis, dat zte maar heel langzaam Vorderen. En dat niettegenstaande alle Duitsche strijdkrachten in de buurt hier geconcen treerd zijn. Van het overig deel van het Westelijk „Hans was gestreeld. Het w,as een groot compliment voor hem en hij' ging naar huis om het zijn vrouw te vertellen hij was gewoon jhaar alles te zeggen. „Maar toen hijl thuis kwam, was zij er niet zij was (met een schoenmaker uitgegaan naar een theater. „Hans ging heen ten liep den gan- schen nacht de straten af zijn vrouw wist er niets van, en ik geloof, dat zij het nu nog niet weet. Den volgenden dag reed hij den extra-trein. „Maar daarna was hij' nooit meer de zelfde. Hij sprak nogal eens in vertrou wen met mij hij had behoefte, met iemand te spieken, om zijn hart niet te doen harsten. „Hij werd gedachteloos, vermagerde, zijn eetlust verdween, hij was zenuwach tig de dokter zei, dat hij het koffie drinken moest laten en de helft minder rook en. „Ik wist, wat er aan mankeerde: hij was jaloersch. Ik zei het hem en hij lachte, zóó, dat ik er kippenvel van kreeg. „Ik jaloersch? Wel, je kent mij niet ik jaloersch? Wat een idee. Neen, ik ben slechts woedend op mij zelf, dat ik zoo'n stomme vrouw heb kunnen trou wen, die mij mijn hart doet verteren van smart, omdat zij op den rand der dwaas heid leeft. Waarom ik Iniet van haar afga? Daar ligt de last ik kan niet ik heb haar lief." „Hans werkte niet op onze lijn, an- gevechtsterrein worden èn van Fransche èn van Duitsche zijde enkele vooidee- len gemeld. De Duitsche troepen hebben, zooals reeds toegegeven werd in het vóór laatste communiqué, in ons Vorig1 num mer gegeven, succes behaald bij hun ope raties in de buurt van Vailly (ten Oosten, zooals men weet van Soissons, aan de Aisne) en de twee Oostelijk van Vailly gelegen plaatsjes Chavonne en Soupfr ha- zet. D© beteekenis van dit feit is nog niet in haar geheel 'te overzien; van Fran sche zijde zal er waarschijnlijk evenals na de bezetting van Vailly op gewezen worden, dat het een vooruitgeschoven po sitie gold, waarvan het behoud niet van groote beteekenis te achten was. Het echec van de Duitschers.bij Roye is den lezer reeds bekend. Een laatste bericht uit Franschen ko ker komt Vertellen, dat de geallieerden ook Ferme de Metz ten N.O. van Vailly ge nomen hebben. Welke waarde deze positie voor hen heeft, kunnen we op 't oogenblik niet beoordeelen, doch 'tkomt ons voor, dat ze ook thuis hoort in de rubriek „vooruitgeschoven stellingen van geener lei beteekenis". Van het Poolsche gevechtsterrein valt niets Van beteekenis te melden. Antwerpen. Wij lezen in „De Nieuwe Courant," Friedrich Naumann schreef in het tijd schrift „Die Hilfe" (van 29 October) over Antwerpen Antwerpen's zeeverkeer is tot nu toe onder het Belgische bewind ongeveer in denzelfden toestand geweest, waarin Ham burg in dat opzicht vóór het tolverband van de Duitsche Staten verkeerde. De stad zal zich misschien om dezelfde redenen tegen een tolpolitieke inlijving in een mid- del-Europeesch tolverband verzetten, als Hamburg zich indertijd verweerd heeft tegen zijn inlijving in het Rijkstolverband. Maar juist het voorbeeld van Hamburg kan voor de Antwerpenaars bijzonder leer rijk zijngeen Hamburger wil, voor zoover wij weten, thans naar den ouden toestand terug." En dan gewagende van het politieke probleem van Beigië's toekomst, zegt Nau mann „Het is zeer natuurlijk dat men in Duitschland, Nederland, Engeland en voor alles in het Belgische land zijn gedach ten over dat probleem laat gaan, maar voor een openbare bespreking zijn de dingen nog niet rijp. Zoolang de oorlog duurt, blijft natuurlijk België onder Duitsch beheer, als pand voor de definitieve af rekening. Ook moet aan alle belangheb benden de tijd gelaten worden zich de toekomstige stelling der Belgische kust en vóór alles van de haven van Antwer pen zonder hartstocht in alle stilte goed in te denken. Dat is vooral daarom van belang, omdat zich hier ook doen gelden de natuurgevoelens, de economische con currentie en ook de rechtens bestaande Schelde-verdragen van Nederland, en wij alle reden hebben, dat van Duitschen kant niets gezegd en gedacht wordt dat door de Nederlanders, wier onberispelijke en opofferende neutraliteit den hoogsten lof verdient, als een voorbarige handeling zou kunnen worden opgevat. Het Vlaam- sche vraagstuk kan o. i. slechts met Ne derland goed worden opgelost; daarvoor echter is de tijd nog niet gekomen. Thans ders zou i]k hem nooit een stoomklep hebben laten aanraken, zelfs al ware hij .mijn broer geweest. Ik wist, dat het ge beuren moest. Hij werd onder zijn ma chine gevonden, piet de order, die hij verzuimd had op te volgten, in zijn zak en ©en photographie in zijn horloge van de vrouw, die de ramp veroorzaakt had. Waarschijlnlijk heeft die vrouw er nooit eenig idee van gehad, dat zij het ongeluk veroorzaakt heeft. Zij droeg zwanen rouw en ©en snoezig zwart hoedje met een. witte ruche. Zij was het aantrekkelijkste weeuwtje, dat je ooit 'hebt gezien, en dat wist zij. „Ja, het js zooals ik zeide: huiselijk ongeluk veroorzaakt dé meeste ongelukken op de ,spoorwegten en elders ook. „De man, die alleen veilig is, is hij, wiens hart gerust is die een waar tehuis heeft, een vrouw, die daar haar leven vindt en op haar zaken past, die kinderen opvoedt, geen geheimen heeft, en niet naar andere mannen kijkt dat is de rechte soort. Ik ken eiken man, die voor mij: werkt, en ik herken een be kommerden of jaloerschen man op ©en treinlengte afstand. Mijn hart bloedt voor hem, maar ik dien het publiek en geien enkele van die isloort mag voor mij een trein rijden. „Ziet gij dien man daar aan het eind van het perron? Dat is de machinist van dezen trein. Zie 'eens, hoe kalm, voldaan en zelfbewust hij is; hij heeft geen zor- Prljs der Advertentiën 15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct. 3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend. Bij abonnement voordeelige voorwaarden. Familieberichten van 110 regels ƒ1. iedere regel meer 10 ct. staat alles nog te veel onder den indruk van den oorlog. „Antwerpen is onder de vele toekomst- vragen van den oorlog tot dusver het merkwaardigste en meest duistere raadsel. De ,stad en de haven liggen in nevel. In en om haai" is "alles nog ondoorzichtig en ver kanongebulder dreunt nog van de zee en van het land. Er wordt niet meer gevochten in Antwerpen, maai" nog altijd bij Antwerpen. De dag zal echter komen, waarop ook dit alles helder zal worden". Uit den Oosthoek van België Men meldt uit Roermond aan de „N. R. Ct.": Te Maeseyck hebben de beambten van het ministerie van geldwezen gisteren een vergadering gehouden. Er wérd met al gemeen© stemmen besloten in Duitschen. dienst te treden. Dit besluit werd geno,- men in verband met een uit Havre ont vangen tijding, dat er geen bezwaar be stond tegen een tijdelijk hervatten van den dienst. Gisteren zag men de tolbeambten in burgerkleeding hun gewonen dagelijk- schen dienst verrichten, evenwel zonder wapens, daar deze hun door de Duitschers ontnomen zijn. Te Bree zijn gisteren weer eenige Duit-, sche proclamaties uitgevaardigd. In ©elne daarvan protesteert de gouverneur-gene raal von der Goltz tegen de loopende ge ruchten, dat Belgische soldaten verplicht worden tegen de Russén te moéten gaan Vechten. Naar liet Russische front wor den uitsluitend Duitschers gezonden, al dus heet het aau het slot. Een andere proclamatie bepaalt de vol gende prijzen: tarwe 30 francs, rogge 25 francs, aardappelen 10 |en 12 francs. De handelaars, die hoogere prijzen be dingen, zullen zwaar beboet worden. Bij een derde proclamatie wordt uitstel van handelswissels toegestaan. Het goederenvervoer op de verschillen de buurtspoorwegen néémt met den dag toe. Om Veurne. Donohoe de correspondent van de „Daily Chronicle" in Noord-Frankrijk seint dat Veurne Maandag hevig door de Duitschers werd beschoten. Gedurende twtee uur vie len granaten op de stad, doch ofschoon de openbare gebouw|en herhaaldelijk wer den getroffen (wend geen énkel Belgisch soldaat gedood of gewond. Gedurende het bombardement bleven 'die Belgen volko men stil en beantwoordden het vuur niet, waaruit de Duitschers blijkbaar afleidden dat Veurne en de omgeving waren verla ten, zoodat zij het artillerievuur lieten! verflauwen en ©en infanterie-aanval be gonnen. De Belgen waren hierop voor bereid. Een batterij' welke tegen het ©indé van het bombardement te Veurne was aangekomen werd bij' gedeelten naar het front gezonden, zoodat de vijand er niets van merkte. De Belgische infanterie wacht te goed verborgen mét geladen geweer in de vooruitgeschoven loopgraven tenj westen van Veurne, terwijl zij den vijand die in dichtegelederen aanrukte om de stad aan te vallen, tot op 1500 El liet naderen, vóór die Belgen het vuur open den. De vijand werd hierdoor volkom'en verrast ©n de gelederen weirden neerge- maaid als rijp graan door een hagel van granaten. De Duitschers aarzelden '.en vluchtten gen, geen andere begeerte, dan zijn werk go;ed te doen. Zie, (hoe zorgvuldig hij zijn "machine inspecteert. Hij is geen man die uitblinkt, maar hij zal je nimmer teleurstellen. Let nu eens op, tien minui- ten van hiér zult gij drie zachte stootten op de fluit hooren en dan kunt ge links van den Weg pen vrouiw uit haar huisje zien komen en met haar boezelaar wui ven." De trein reed wieg, en toen we even buiten de stad waren, zagen wij ieen; vrouw voor een wit geschilderd huisje staan met ©en troepje kinderen naast haar en wuivend met haar boezelaar. „Wat zei ik je?" zei de hoofdinspec teur. „Het hart van dien man is ge rust hij 'zal nooit een voorschrift ver geten hij is veilig; zijn geest is vrij, en dus doet hij zijn werk. Hij heeft vrede met de wereld. Gij kujnt u altijd verlaten op een man, die éérlijk liefheeft en eerlijk bemind wordt." Zoo ver het verhaal van Carpenter, die hiermede nog maar den buitenkant der dingen aanraakt. Een man, die vrede met God heeft door het bloed des jkruises, die is de meest betrouwbare in alle opzichten. En als het ons aan gemoedsrust ontbreekt, zoodat wij ongeschikt worden voor ons werk, dan dienen Wij ernstig te onder zoeken, hoe het mét onzen vrede hij God staat.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1914 | | pagina 1