No.
Vrijdag 2 October 1914
39e «laargan
De Groote Oorlog.
Cr
Zuid-Bevelandsche Brieyen.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAW sE VORSTSTRAAT 219.
Bureau te Middelburg:
FIRW5A F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan te Goïritre Goes.
Gratis advies.
De taak van bet Departement van Fi
nancien is geen benijdenswaardige.
Hetzij toinister Periling, zoo hij aanblijft,
hetzij straks zijn opvolger, zij zullen tot
in schier onafzienbanen tijd met groote
Moeilijkheden te kampen hebben.
Een herhaald beroep op de beurzen der
ihügeïs zal niet kunnen uitblijven. En dit
is ;wel het meest ondankbare gedeelte yun
de taak des hoogsten financiers, vooral wijl
ons volk reeds eenigszins geprikkeld is
door de malaisfe van den tegenwoordigeaii
tijd. Doch wanneer in ons land de vrede
maar ongestoord mag blijven, zal het ons
niet zoo" hard vallen eens diep in dein
Sak te tasten, om het raderwerk van den
staat in gang te houden.
Niettemin zal het niemand toelachen
meer te moeten betalen, dan Strikt noodig
is. We willen daarom nog eens op een
goede bron van inkomsten de aandacht
vestigen, n.l. het Tarief.
Niet dat d© minister er nimmer aan
gedacht heeft! Integendeel, vooral in de
laatste dagen zullen de gedachten Van
iZ.Ex. er meermalen verwijld hebben.
De felle strijd van links tegen de dool'
het jrechtsche n^nisterie ingediende Tariéf-
wetsontwerp ligt nog vlersch in het ge
heugen, doch wat zouden wij moeten zeg
gen, wanneer minister Bertling, of wie
dan ook, zelf met de Tariefwet op de
proppen kwam? De tijden zijn in korten
tijd zoo geheel anders geworden. Er
heerscht straks een noodstand op finan-
nanciëel gtebied, ook al blijven wij1 voort
durend Üen zegen van den vrede genieten.
Laat men niet schromen het Tarief als
een welkome bron van middelen aan
te grijpen.
Wij hebben lef steeds op gezinspeeld,
dat links mettertijd nog wel eens naar
dit middel zou grijpen, en zullen allerminst
nn onzen bewindsmannen, die zoo moei
lijke dagen doormaken, daarvan een ver
wijt maken.
Integendeel, wij zullen hen krachtig
steunen, niet alleen in het belang1 Van
ons vaderland, want dit leidde ons ook
hij onzen steun aan de finaïiciëele plan
nen van minister Kolkman, maar ook
omdat wij daarmede bevorderen, dat het
ministerie Cort van dier Linden blijft in
de lijn: „Uitvoeren der ontwerpen en
ideeën van het' vorige rechtsche minis
terie", adres de school, de zending, het
koloniaal beheer, de mobilisatie.
Konden wij daar nu als vijfde punt
nog bijvoegen het Tarief! Dan zou de re
habilitatie van hef ministerie Heemskerk
eerst volkomien zijn!
i 1
„De Zeeuw" meldde het besluit van
den Minister, dat gteen uitkeering aan mi
liciens of landweer mag plaats hebben
ibij een Verlof langer dan 4 dagten. Langer
verlof is dus verkrijgbaar en ieder, die
er behoefte aan heeft, zal wel doen, het
zoo spoedig mogelijk aan te vragen. Ook
kunnen de schoolbesturen en gemeente
besturen hun best doen de onderwijzers
weer in schooi te krijgen. Nu ook de
oostgrens van Nederland in staat van te-
leg dis, is de kans, dat velen met lang
durig verlof naar huis' zullen kunnefn,
wel wat verminderd.
Gaat de Minister groot verlof verlleé-
nen, dan ligt het voor de hand, dat de
landweer voor zal gaan.
Gelukkig wordt de toestand niet erns
tiger, zoodat de miliciens 1915 niet vroe
ger dan gewoonlijk moeten opkomen en
men van het oprdepen van den landstorm
niets meer hoort.
Sommigen, die vaste traktementen heb
ben, krijgen, nu zie in dienst zijn, dubbel.
'Ze zijn thuis uit den kost en bekleeden
veelal in het leger een rang, zoodat hun
diensttraktement aanmerkelijk hoogeir is,
dan van den gewonen soldaat.
Dat oorlogstoestand voordeel zou kun
nen aanbrengen, daarmee is niet gerekend.
Zeker is het (een misstand, als som
migen geld naar de spaarbank 'kunnetn
brengen, omdat nu dubbel traktement
wordt genoten.
Het meerdere idient in de kassen Van
school- of gemeentebestuur te worden ge
stort, of (waar deze door de afwezigheid
geen geldelijke schade lijden), in de kas
van het nationaal steuncomité.
De middenstand schijnt door den oor
logstoestand 't meest te lijden èn door
afwezigheid uit de zaken van de dienst
plichtigen èn doordat er minder wordt
omgezet.
Door den oorlogstoestand is eir heel
wat in prijs gestegen.
Van de voederartikelen voor het vee
is dat al heel jammer, maar meer nog,
dat de suiker maar steeds duurder wordt.
Daarvoor een gleldige reden te vinden,
is mij niet mogelijk. Immers., de werk-
loonen zijn niet hoogtór dan anders en de
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs
Per 3 maanden fr. p. post1.25
Losse nummers0.05
contracten oogst 1914 zijn al lang' Voor
den oorlog gesloten.
Te ergter is dit stijgien, omdat we op
elke kilo suiker al 27 cent belasting be
talen. Moeten de prijzen stijgen, dan moest
de registering naar rato de accijns ver
lagen, zoodat dit algenneene en goede
volksvoedsel althans niet duurdier verkocht
wordt in den kleinhandel dan 20 tot 25
Cent per pond.
Mijn gedachte dat altes spoedig wel
wat zou opleven, als de eerste tijden
maai' voorbij waren, is verwezenlijkt.
Immers de Veldarbeid gaat zijn gewo
nen gang. jEr, is aardig wat handel. jEte! mos
sels gaan weer naar Antwerpen. Toch
zal, als Antwerpen wordt ingesloten, ook
deze handel wel weer minder worden
of geheel ophouden.
Voor den oesterhandel ziet het er ech-
■ter minder rooskleurig uit. Al het moge
lijke zal worden gedaan om een afzet
gebied te vinden, maar of dit Zal gelukken,
is de vraag. Als' 'men nu maar eensgezind
blijft en Mies behoorlijk op prijs houdt.
Wat niet aan bederf onderhevig is, be
houdt zijn waarde. En met name de oesters
worden elk jaar, dat ze ouder worden
ook zooveel te grooter.
In deze en in alle omstandigbeden, lot
en weg in 's Beieren hand gesteld. Hij
zorgt voor Zijn kinderen!
Een gevecht in een bosch aan de Maas.
Een Duitsch onderofficier schildert in
de „Kölnische Volkszeitung" een gevecht
dal dezer dagen iaan de Maas werd gele
verd. Daaraan on'tleenen we het vol
gende:
„Wijl werden om twee uur 's nachts ge
wekt, terwijl wij, alleen in onzen mantel
gehuld met het geweer in de hand len
den ransel op den rug, op den grond
uitgestrekt lagen. Wij kregen de bood
schap-, dat bij het aanbreken van den dag
de Franschen op de geheele linie zou
den worden geattaqueerd. Aan slaap
dacht nu natuurlijk niemand meer. Om
half vier rukten we op- en waren om
zes uur in de ons aangewezen stelling.
Als op een afgesproken teeken begon het
vuren plotseling om half zeven over de
geheele linie. Wij waren als tweede vuur
linie gedacht en volgden dus in gesloten
gelid de uitzwermende manschappen.
Waarheen we ook het oog wendden,
rechts en links, overal troepen. Af en
toe zien we een Roode Kruis wagen, dien
we echter allen min of meer benauwd
aankeken. We marcheerden op ontvan
gen bevel plotseling rechts uit de flank
en kwamen nu aan verscheidenbatte
rijen voorbij. We vermaanden de Hen-
drikken, zooals de artilleristen hier ge
noemd wordt, nog eens de lucht leen
beetje te zuiveren en bereikten zoo tegen
negen uur ongeveer een circa vie'r kilo
meter langen boschrand. Boschgevechten
zijn van oudsher de meest gevreesde en
zoo hadden we dan ook in het bosch
nog geen 100 meter afgelegd of daar
begonnen de Franschen ons al aenige
granaten ,als begroeting tegemoet te zen
den. We lieten ons niet door die paar
granaten verontrusten en belreikten het
midden van het bosch, toen werden we
opeens voor ons, boven ons, rechts ten
links van ons, op- 'een hevig vuur onthaald
en op het eerste moment wisten wij
eigenlijk niet goed waarheen ons te wen
den. Wij hadden dus te doen met een
geregeld boschgevecht en ik kan u van
daag zeggen, ik heb vijf gevechten mee
gemaakt, maar zoo iets ontzettend als
een boschgevecht bestaat er verder niet.
Van alle kanten kregen we vuur, de pro
jectielen floten je zoo maar om de
ooren, je zag geen vijand, je hoorde maar
de kogels. De Franschen schoten van
uit de boomen en van onder het struik
gewas vandaan en je liep nog zelfs ge
vaar door je eigen kameraden beschoten
te worden. Dank zijl onzen voortreffelij-
ken aanvoerder, hadden we ons snel weer
verzameld en nn ging het met gevelde
bajonet om het vaandel geschaard erop
los, rechts en links "van me vielen mijn
beste vrienden, maar met steeds grooter
verbittering gingen we den vijland te lijf.
Na 21/2 uur van zwaren strijd waren
we meester van het terrein, we kwamen
aan den uitgang van het bosch en het
beeld, dat zich daar aan mij' voordeed,
zal ik nooit vergeten. Nu heette het voor
ions doorzetten en reeds na twintig mi
nuten waren de hoogten, die de Franschen
intusschen bezet hadden, in ons bezit.
De geheele vlakte echter was als met
Franschen bezaaid, maar ook onze com
pagnie was erg klein geworden en menig
goed kamerand werd door ons nog ge
zocht en niet gevonden. Om negen uur
was het gevecht begonnen en toen ik
nu toevallig op mijn horloge keek bleek
het me, dat het half vijf 's middags ge
worden was. Met een innig dankgebed
aan God voor ons behoud en voor de
zege en dan met een innige gedachteri!
aan onzen lieven tehuis, legden we ons
om negen uur weer in onzen mantel
gehuld met het geweer in den arm ter
ruste en sliepen daar, droomlend van be
vochten zege, op den harden grond veel
lekkerden dan thuis in de Veeren bedden.
Geestdriftig betoog.
De Russen hebben in Oost-Pruis'en tal
van knapen de handen afgekapt 0111 ze
voor goed ongesch.kt te maken voor den
den krijgsdienst. De bekende Theodoï
Wolff van het Rerlijnsche Dagblad, door
dit goddelooze bedrijf geïnspireerd, schrijft
aan Ruslands adres: 1 j
De dag, waarop in het Oosten de ver
dediging in aanval overging, was voor
velen ondier het Duitsche volk een zéér
bijzondere dag. Want het is duidelijk,
dat daarmee de ware opdracht vian dezën
oorlog^ in vervulling begon te gaan. De
strijders en niet-strijdiers. in alle lagen der
bevolking zijn één in de gedachte, dat
ditmaal de Russische macht verslagen en
ver van haar tegenwoordige grenzen te
ruggeworpen moet worden. Dezte verzeke
ring van onze toekomst, deze achteruit-
dringing van het dreigende Russendom
heeft die rijkskanselier in al ziijn redevoe
ringen en proclamaties als doel van den
oorlog vastgesteld. Het heek volk, van
den Pruisisohen conservatief tot den so
ciaal-democraat, heeft zich offervaardig1
voor deze gleweldige daad aangegord. Ze
ker, de offe'rlijst is lang en de winter staat
voor de deur, maar heel Duitschland is
tot volharden bereid, leder voelt het: de
niet in puin gestooten kolos zou weldra
weer toet onverdraaglijke dreigementen be
ginnen. En daarom was de dag, waarop de
bewonderenswaardige soldaten Van Von
Hindenburg' de Russische provincie Su-
walki betraden, een zoo heel bijzondere
dag. Daar werd een begin met de vervul
ling gemaakt.
Frankrijk met alle kracht te overwinnen
is een voorwaarde voor de gelukkige
voortzetting, de Engelschen dezen oorlog
goed be laten voelen is ons in zekeren
zin een hariJewensch, Europeesch-Rusland
te vermorselen en uit de buurt der Prui
sische provincies ver .weg te jagen is
ons een levtensgebod en wij zijn er blij1
om, dat dit gebeuren zal. Wij dorsten
maar weinig er naar 0111 de gruwelijke
verminking der Oost-Pruisische krapen aan
de Russischs soldaten persoonlijk te wre
ken, Wier slachtvee-noodlot men betreuren
kan, maar wij: willen, moeten en zullen
het Russische monster dat aandoen wat
het den Duitschten kinderen heeft aange
daan.
Een soldatenbrief.
Een Poolsch uhlaan heeft over het ge
vecht aan de Oise, een brief aan zijn
zuster gezonden, die door den „Paznanskl-
Kurier" wordt gepubliceerd.
„Den volgenden dag" schrijft hij, „trok
ons regiment er weer op lostegen negen
uur kwamen wij op- een open pnnt in
het bosch. Aan den een'en kant was de
toegang flink breed en we namen voor
een oogenblik rust. Daar opeens krijgen
we van alle kanten vuur. Het h'eele bosch
zat vol Franschen. Meteen zaten wij ook
weer in het zadel len wilden terug, maar
daar werd ons de weg verspierd door een
heel regiment Franscbe kurassiers. Er
bleef niets over dan er met geweld door
heen te slaan, ieder velde zijn lans en
probeerde of de sabel wel los genoeg
in de scheede zat en toen ging het in
galop op den Vijand los, dat alles was
het werk van een oogenblik en ging veel
gauwer dan ik het hier kan neierschrij1
ven. De weg helde een beetje van boven
af, dus jaagden wij op de Franschen in;
die hebben geen lansen maar alleen sa
bels. Den eersten (Franschen officier jaagde
ik mijln lans door de borst. Ik moest
het ding loslaten, omdat het met het
vaantje aan den anderen kant ier door
stak. Dus greep ik maar naar de sabel
en hakte er verder op in. Eindelijk had
den we er ons doorheen geslagen. Daar
kreeg opeens mijto. paard een schot en
zakte in elkaar, ik kwam er onder tie
liggen en verstuikte mte de linkerhand.
Met moeite werkte ik me onder het paard
vandaan; mijln sabel had ik verloren en
mijn karabijn was stuk, zoo stond ik daar
zonder eenig wapen. Maar daar opeens
zag ik vlak naast me een gevallen Fransch
officier, die de geladen revolver nog in
de hand geklemd hield. Ik nam het ding
en kroop1 nu in het bosch. Hier vond ik
het paard van een kurassier en wiel'p me
er direct op. Overal waren vijanden te
zien en zoodra zagen ze me of ze maak
ten ook al jacht op me. Dat was dus een
jacht op leven en dood. De kogels floten
me om het hoofd, mijn helm werd door
boord, een tweede kogel sloeg me de
kinketting weg, een derde ging me door
het been en Verwondde mijn paard. Al
mijn kogels schoot ik af op den mij
vervolgenden vijand, toen wierp ik de
revolver weg en jaagde in wilde galop
verder. Het werd mte .zwart voor de
oogen. Op eens kreeg mijn paard nog
weer een schot len stortte neer. Ik viel
op den grond en verloor het bewustzijn.
Toen ik weer tot mezelven kwam, zag
ik soldaten bezig die de gewonden op
namen. Op mijn roepen kwamen ze nader
en droegen me naar het veldlazaret. Van
daar bracht men mij naar M. en spoedig
daarop over Luxemburg en Koblenz naar
Fritzler."
Korte Oorlogsberichten.
Een oorlogshyena. Groote ver
ontwaardiging is te Kopenhagen gewekt
door een oplichter, die zich heeft weten
meester te maken jvan groote sommen
igeld, welke uit Rusland waren gezon
den voor de uit Duitschland gevluchte
Russen, die in Denemarken een schuil
plaats hadden gezocht.
De oplichter had zich uitgegeven voor
een Russisch ambtenaar, die door de
Russische regeering naar Kopenhagen was
gezonden om de gevluchte Russen ab
daar te helpen, pn had zich opi deze
wijze verscheidene duizende jroebels doen
uitbetalen, die afkomstig waren van ver
wanten en vrienden van vluchtelingen.
De oplichter had een medeplichtige en
het bedrog kwam eerst aan den dag toen
de werkelijke Russische ambtenaar een
aantal brieven had ontvangen van ver
schillende personen, die mededeelden dat
zij hem reeds lang: geld. hadden gezon
den, terwijl hij niets had ontvangen.
De Russische vluchtelingen worden in
Denemarken zeer gastvrij en liefderijk ont
vangen en de Russische autoriteiten heb
ben reeds herhaaldelijk het Deenscthe volk
voor zijn betoonde hulpvaardigheid be
dankt.
Een groot aantal vluchtelingen zijn naar
Amerika vertrokken.
He t kamp van Wezel. Men
schrijft ndt Gendringen ;aan de „N. R.
Cïrt."Bij een bezoek, dat wij Dinsdag
aan Wezel brachten, hebben wij ook het
kamp, <lat thans ongeveer 18,000 krijgs
gevangenen herbergt, gezien. Het is om
ringd door 2 M. "hooge 'prikkeldraadver-
spterringen. Een 100-tal Franscihe solda
ten was onder bevel van een eigen on
derofficier bezig een sloot langs de draad
versperring te graven, Engelsche solda
ten waren een eind verder bezig met
voetballen. Aan het station vertrok juist
een trein met 18 wagons soldaten (ruim
1000 man) naar de Fransche grens. Het
waren nog jonge mannen van ongeveer
20 jaar. Zij waren nog niet in het vuur
geweest. Naar wij vernamen zijn er de
laatste 10 dagen ruim 10,000 man uit
Wezel naar Frankrijk vertrokken.
Te Felingen (tusschen Emmerik en Bo-
ciholt) zijn twee broeders teruggekomen,
de een met een schotwond in de hand,
de ander lijdende aan rheumatische pij
nen. Over hun ervaringen vertelden zij,
dat zij' slechts eens twee dagen zonder
eten geweest zijn, overigens was de pro
viandeering uitstekend. Het vreeselijkst
vonden zij het, dat zij in den slag aan
de Marne twee dagen in de loopgraven
tusschen en op1 de lijken van gesneuvelde
kameraden hadden gelegen.
Beiden hoopten weer spoedig naar het
front ito kunnen.
Briefkaart-drama. Hoe tra
gisch de oorl.og wezen kan, bewijst, zoo
(schrijft de „Weser Ztg'.", de Volgende-
briefkaart, welke dezer dagen door een
jonge Verloofde te Alfeld ontvangen werd.
De veldpost-ansicht, met een beeld uit
Passy-Grigny, was gedateerd van 14 Sep
tember, en luidde als volgt:
„Lieve Anna! Vandaag wordt ge weer
een jaar ouder, en talrijke gelukwenschen
zullen u wel ten deel vallen. Het isi
vandaag ook de tweede verjaardag van
onze verloving".
Daaronder werd door een andere hand,
het volgende geschreven: „Geachte juf
frouw! Ik ben een kameraad van Elze.
Het eerste gedeelte heeft hij nog geschre
ven. Nu moet ik u echter mededeelep,
dat Elze voor een half uur den helden
dood voor het vaderland gestorven is.
Wees sterk, en verdraag ook gij deze
tijding met heldenmoed, Ulrich".
Majoor Kurt v. Brocke sneuvelde
op demzelfden dag', waarop zijn vader
in 1870 bij Worth den heldendood stieif.
De correspondent van de „Times"
seint uit Antwerpen
De Duitschers zijn begonnen hunne
groote kanonnen op te stellen, maar of
het hun zal gelukken is eene andere,
vraag, die zeker ontkennend zal moeten
worden beantwoord, indien de plannen
der Belgen worden uitgevoerd.
De overheden berekenen, dat de Duit
schers enkel toegang tot de stad kunnen
Prijs der Advertentiën
15 regels ƒ0.50, iedere regel meer 10 ct.
3-maal plaatsing wordt 2-maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarden.
Familieberichten van 110 regels ƒ1.
iedere regel m.eer 10 ct.
krijgen, mits zij een verlies van 100,000
man dooden en zes maal zooveel ge
wonden willen dragen.
In België zijn de volgende spoorweg-
lijnen opgeblazen door Belgische troe
pten:
In Limburg: te Diepenbeeck een deel
van de lijn HasseltBilsen; bij Genck,1
een deel van de lijn HasseltMaeseyck
vlak bij Hasselt, een deel van de spoor
weg naar Diest.
In Henegauwende viaduct van Bier-
ghes, tusschen Edingen en Hal; een deel
van den spoorweg te Masnuy St.-Pierre,
tusschen Juxbise en Soigies.
In Brabant: een paar punten tusschen
Leuven en Brussel. (N. R. Crt)
De Belgische commissie, welke naar
Amerika was 'gezonden om de regeeringj
daar in te lichten over de gruwelen in
België, is (ie Londen teruggekeerd.
B urgemeeste'rMax. De „Volks
gazet" meldt: Na herhaaldelijk lastig' ge
vallen te zijn door de Duitsche krijgs-
overheid, voor zijne kranige houding, is.
burgemeester Max terug in vrijheid ge
steld. Het gerucht als zou hij naar Ver-
viers of Namen gezonden zijn als krijgs
gevangene, is dus niet juist.
'tls niet waar, dat de verpleegden'
te Gheel gevlucht zijn.
De paardenmarkt te Nijmegen is.
verboden.
Te Keulen heeft een dienstmeisje!
al haar spaarpenningen gegeven voor de
geldinzameling ten behoeve van de door
den oorlog gewonden, ten bedrage Van
2000 mark. Als bewijs Van waardeering
heeft ze van de keizerin een gebedenboek,
voorzien van de handteekening der kei
zerin, gekregen.
Gisternacht heeft de geheele Belgi
sche artillerie een hevigen aanval gedaan
op de Duitsche liniën en verschansingen,
hetgeen bewijst, dat het Belgische' ge
schut en de forten intact zijn. De Duit
schers hebben zware verliezen geleden.
Om twee uur 's nachts is een Zeppe
lin gesignaleerd boven Moll, Rethy, Turn
hout, Bourg-Leopold, Merxplas, Brecht,
Oost Malle en West Malle. Om half vier
werden uit het luchtschip bommen ge
worpen in de nabijheid van het fort
Broechem. De bommen richtten echter
geen schade aan. De Zeppelin trachtte
vergeefs in de stelling van Antwerpen
door te dringen.
Een aardige anecdote uit het veld
wordt ons meegedeeld door de vrouw van
een in 'tveld staand officier.
„Een Reserve-Luitenant trof op: straat,
in 'tland van den vijand een jongen of
ficier, die geen schouderkleppen droeg,
doch wel het „IJzeren Kruis". Hij spreekt
hem als volgt aan:
„Zeg eens, hoe komt Gij aan dit ijze
ren kruis Tot welk regiment behoort
gij dan?
„Ik benGrenadier".
„O, ja, die hebben zich dapper ge
weerd. Hebben nu alle lui het „Kruis"
„Neen, niet allemaal, maar we zullen
het wel gauw krijgen".
„Zeg eens, dient bij U ook niet „Osr
car?" Hoe is die eigenlijk, hij moet toch
ook hier wezen
„Jawel, die is ook hier, hij staat
voor U!"
Ons luitenantje kreeg een niet gerin
gen schrik, toen hij ineens Prins Oscar
voor zich zag, den zoon van den Duit-
sohen Keizer.
De Reserve-Luitenant, die zich ook
dapper 'had gedragen, krijgt ook spoe
dig het IJzeren Kruis. (Vad.)
Het bombardement vaii
M echel en.
Het Gentsche dagblad „La Flandre li
bérale" geeft een beschrijving van het
bombardement van Mechelen, waaraan het
volgende is ontleend:
Het gewone leven was weder vrijwel
geheel aan den gang. Stel u dus voor de
ontroering der bevolking, toen zij gisteren-
(Zondag)morgen, tegen kwart over acht,
een vreeselijk geluid, helaas reeds al te be
kend, hoorde. Het werd gevolgd door een
paar andere van denzelfden aard; de Duit
schers beschoten de stad voor de derde
keer. De projectielen waren geweldig; als
zij een huis troffen, richtten zij ontzet
tende verwoestingen aan, sprongen zij op
straat, dan vernielden zij de gevels in het
ronde. Het was duidelijk, dat de Duit
schers met zeer zwaar geschut werkten.
Tot het middaguur aarzelde nog velen de
stad te verlaten ,maar na den middag,
regende het kanonkogels als hagel en
joegen een ieder op de vlucht. De meeste
straten waren weldra versperd door de
puinhoopen, maar bij stoffelijke schade
bleef het niet. Roode Kruismannen ver
zekeren, dat tal van burgers gedood of
gewond zijn; men kent onder meer een
gezin van vijf personen, dat op den drem-
