eien.
wiles),
salens,
DE ZEEUW
NS^
IlliiiHlsch
shtertuin.
Itveulen
iveulen,
Ijes,
erszaak,
I
aieclit
enstbode
ïnmeid.
DE.
TWEEDE BLAD.
Uit de Provincie.
Gemengd Nieuws.
heeft
HELER,
1 Middelburg.
in staat
Generaal Van Voorst.
/■•-■a
ilk, dat bii
|bij 't schi
is, en on
Kommen,
pons,
looi Kastje,
fnz.
I'emeldiiige.
^muiden.
3t Joosland
jard, bij J.
rieler).j
fieveulen,
Grijpskerke,
lij J. KLUIJF-
lr overname
goederen en
000—, het
Ldres WEGE-
lingen.
gd
ERMAN,
oskerke (W
TSE, Ierseke.
f aankomende
ires P. VAN
1.
ieuwstraat 54
half Augustus
in op groot
f 150 f 25
L Bureau van
VAN
ZATERDAG 11 JULI 1914.
In de „Oprechte Haarlemsche Courant"
Schrijft Politicus:
De opvolger van den dlepbetreurden
baron J. E. N. Schiminelpenninck v. d.
Ctye van Hoevelaken, als leider der zit
tingen i n onzen Senaat heeft onder al
zijne voorgangers althans wanneer men
begint te rekenen met 1848 geen prae-
ses, die met hem vergeleken kan worden.
Generaal Van Voorst tot Voorst vertegen
woordigt een gansch nieuw element op
den presidialen zetel van het Hoogerhuis.
Wij hebben 'tot dusver gehad figuren
met politiek verleden. Staatslieden, (die
na een lange carrière eindelijk tot, liet
zeer hooge'ambt van Senaats-voorzitteT
■werden verkozen.
üe,Jreer Schimmelpenninck v. d. Oyc
't is waar was ook officier. Maar
langen tijd had hij zitting gehad in de
Tweede Kamer; Was er een van de „her-
vorragende" figuren der antirevolutio
naire .partij geweest. Warme belangstel
ling toonend o.a. in al wat met sociale
vraagstukken in verband stond. Men zal
zich herinneren het wetsontwerp betref
fende Kamers van Arbeid, door hem met
iet Kamerlid Pyttersen aanhangig ge
maakt.
De praesides van den Senaat waren
aristocraten of patriciërs, die in de poli
tieke arena hunne sporen verdiend had
den.
Ik herinner mij nog zeer duidelijk en
scherp den Frieschen edelman Van
Eysinga. den vader van wijlen den staats
raad. De kleine, slanke figuur met het
zilverwitte kinbaardje, waar hij' onver
poosd de hand over streek. Hij sprak zeer
zacht en de Senaat van toen had niet het
geringste hamerlikje noodig; om den stren
gen eisch van statig decorum te bewaren.
Na Van Ëysinga is gekomen mr. Van
Naamen van Eemnes, Bxeede, buikige, san
guinische figuur van echt-Hollandschen
patriciër, wien de ruime fautuil vóór het
gr'oote portret van koning Willem II niets
te groot was. Die hield van snel-energieke
afhandeling der zaken. Langdradige rede
voeringen achtte Van Naamen uit den
■booze. Die prikkelden hem. Deden hem
briefjes zenden naar den spreker, toet
vriendelijk verzoek om liet ;s.v.p. kort te
maken.
Slechts wanneer de toenmalige senaals-
nestor Fransen v. d. Putte aan het
woord was, en de heeren zich om den
hoogbejaarden staatsman groepeerden,
die daar stond, de met schildpadrand om
zoomde bril op het voorhoofd geschoven,
een krans van sneeuwwitte haren om den
gladden schedel, blos van frissche levens
kracht nog op de gladgeschoren wangten;
redevoerend met pauzetjes, nu en dan
zijn woorden ouders treepend door 'n
handtikje op het tafelblad. Slechts als
Fransen v. d. Putle aan het woord was,
dan waagde zelfs praeses Van Naamen
van Eemnes 't niet om eene poging te
doen tot „bekorting". Trouwens een
rede-Van de Putte was altijd interessant.
Maar de met bon-mots en guitige, ook
wel geestige woordspellingen getooide
speecben-A. C. Wertheim werden praeses
wel eens wat machtig.
De bloemrijke rbetorica van den Am-
isterdamsohen bankier roofde hem te veel
tijd. En zelfs gebeurde het wel, dat de
beminnelijke en belangwekkende ontboe
zemingen van Rahusen een trekje v!an on
geduldigheid op praeses Van Naamens ge
zicht te voorschijn riepen.
„Titop de fleurs!" zou hij, niet Calchas
uit het libretto van de „Belle Hélène",
misschien hebben willen uitroepen....
De heer Van Naamen hield van kort-
zakelijk zijn. En hoe hoog hij een zoo
eminent man als wijlen Rahusen was, ook
zal gesteld hebben diens uitvoerigheid
was hem niet naar den zin.
Over de verdiensten en eigenaardighe
den van baron Schimmelpenninck als
voorzitter is nog te kort geleden velerlei
gezegd om daarbij nu stil te staan.
M—I
Feuilleton.
De Broeders van St. Jan.
door L. PENNING.
(Nadruk verboden).
63)
De vuist als een hamer gebruikend,
sloeg hij de ribben weer vast. En hij
ging in den versten hoek van den kerker
zitten: tu set en stof en spinrag, met den
rug naar den muntsnoeier gekeerd, Wach
tend op hetgeen gebeuren zou.
Doch er gebeurde niets in het geheel
niets. De zon beschreef haar boog van
Vliksemend vuur, en met het zinken dei-
ton zonk ook Eibert's moed. Nu en dan
stond hij op, om naar buiten te kijken,
maar hij za8 slechts onbekende gezich
ten! Eén keer meende hij1 het gelaat van
den jonker van hedenmorgen tusschen leen
aantal edellieden te herkennen, maar het
kon een vergissing zijn, en toen de
schaduwen welen in zijn gevangenis,
voelde hij zich diep ongelukkig.
Uur 'na uur sleepte zich langzaam voort,
en de stilte werd slechts verbroken door
de afgrijselijkste vloeken en verwenschin-
gen die de muntsnoeier in zijn aanvallen
van' maehtelooze razernij uitstiet. Te acht
uur kwam de kerkerknecht. De munt-
Thans is balron Van Voorst lot Voorst
de leider.
Een „nieuwe Verschijning", gelijk jk
reeds opmerkte.
Een boertige, fiksche, nog in de volle
kracht des levens zijnde figuur. Een Zes
tiger, die in den militairen dienst zijn
physiek weerstandsvermogen ten volle
heeft behouden. Een rijzige gestalte
type van den echten militair, de groote
piekknevels incluis. Geen redenaar, geen
man van suggestief bekoorlijken stijl in
de redevoering, die hij opschreef om die
vervolgens voor te lezen in de openbare
zitting.
Heelemaal niet! Gebeurde het dat ge
neraal van Voorst had te replioeeren, dan
deed hij het zoo beknopt mogelijk. En
men gevoelde, dat de taak hem zwaar
viel. Maar de contra-argumenten wist hij
zakelijk en duidelijk naar voren te bren
gen. En wanneer het onderwerp, waar
over het ging', den heer Van Voorst bij
zonder Interesseerde, dan wist hij soms
zelfs vlot te redevoeren, had hij met zoo
veel moeite om de juiste woorden te vin
den, styleerde hij zijn zinnen rrxct eenig
gemak zonder ooit iets als welsprekend
heid te ontwikkelen.
De allereerste zittingen door baron Van
Voorst geleid, hebben reeds een scher
pen indruk gegeven, van wat hij, als'
praeses zal wezen.
Een leider, met wien ondanks al
zijn prettig-vroolijke jovialiteit niet te
gekscheren valt.
Het gaat bij baron Van Voorst geheel
militairement.
Hij noemt met commando stem, die
de j's aandikt en geen letter versmaadt
den titel van het wetsontwerp.
Dan kijkt hij hamer door rechter
hand omklemd de hooge vergadering,
aan.
De volmaakte stilte van afwachting
is er
De paeses wacht.
„Ik open de beraadslaging" klinkt
het tweede commando.
Weer is er de stilte, nauwelijks door
een onnoozel kuchje of door hel inschen
ken van een glas water of liet verleggen
van 'n portefeuille of het in de verte,
op Vijverberg, toeteren van een puto
of het oneerbiedig snateren van een eendje
in den vijver onderbroken
„Vraagt niemand het woord?" zegt de
verbaasde commando-stem.
Stilte. Er snuit iemand zijin neus. Nog
een irrespertneus. Vijver-eendje kwek
kend Een iheesche auto-sirene brult in
verte
Pang. De hamer valt. „Dan sluit, ik de
beraadslaging".
Zooveelste stilte. „Als niemand het
woord vraagt, stel ik voor, het wets
ontwerp goed ie keuren, zonder hoofdelijke
stemming
Enpang 1
Finished.
Aldus doet voorzitter Van Voorst tot
Voorst een Senaals agenda afwerken.
Baron Schimmelpenninck was weet
uren een man van streng decorum,
van orde, van regelmaat, maar het „ai-
hameien" van reeksen-ontwerpen- deed
hij toch „losser". De hamer tikte nauwe
lijks. De zachte stem van den voortreÖe-
lijken, diepbetreurden grijsaard vroeg
„Niemand 't woord Dan De
rest verstierf.
Baron van Voorst, leest eiken naam van
tot naturalisatie voorgedragen personen
met ratelende r's en ontploffende k's en
t's voorHerrrmina Kkorrnelia Sssa-
rra de RmiiterrJohann Katrrl
prrraunnEnzoovoorts.
'tKan zeer zeker zijn, dat „hef nieuwe",
,,'t splinternieuwe" hier dn het ispel, is.
De sleur, de gewoonte zal misschien ook
dezen voorzitter er gaandeweg toe bren
gen om de uiterlijke dingen van het prae-
sidiuni wat minder streng op te vatten
Maar baron Van Voorst, die als gewoon
lid van den Senaat, aller achting en Waiar-
deering won door het degelijk-zakelijlkje
van zijn opmerkingen en ook aller sympa
thieën door het vriendelijk van zijn col-
legialen omgang; -de heer Van Voorst,
de nobele, hartelijke figuur, met warm
gevoel voor de npoden en klachten van
„kleine luyden", hij lijkt me te zullen
wezen een voorzitter van streng-militaire
soort. Strikt-onpartijdig, onaantastbaar-
eerlijk, maar geen duimbreed gronds voet-
gevend waar hij van oordeel is dat de
snoeier vroeg hem, waarom hij in den stok
moest zitten, terwijl de andere sinjeur
vrij rond mocht, wandelen, en de stokke-
knecht antwoordde, dat zijn metgezel mor
gen vroeg eveneens in' den stok zou gaan.
Het zou reeds geschied zijn, indien de
•fcerkerstokken niet in reparatie waren ge
weest, en de man vertelde dit met een
tweede breedsprakigheid, die Eibert ang-
sfig en tevens woedend maakte.
Doch toen de knecht met een bos rin
kelende sleutels weer de trappen afdaalde;
verdween Eibert's woede ook, terwijl zijn
angst vermeerderde. Hij deed een akelige
poging om zich groot te houden, maar
hij voelde, dat zijn hoop en geestdrift
wegvloeiden als het bloed uit een doo-
delijk gewond hart. Het koude zweet brak
hem uit; de sterke man rilde van het
hoofd tot de voeten, en het klonk dof,
alsof er een stuk lood van zijn ziel viel,
toen hij steunde: „Heilige Maria
help I"
De muntsnoeier lachte er om; daarop
was het weer stil. En toen de maan
opkwam, om deze oei der wanhoop met
een schemering van haar zacht, vrien
delijk licht te verhelderen, zat Eibert daar
op den rand van zijn stroozak: het hoofd
gebogen gelijk een bieze en de handen
telap langs het lichaam als een beeld van
volslagen moedeloosheid.
De moed van den mensch beweegt zich
praesidiale censuur moet worden (toege
past.
Gelukkig is ook Waar zulk' een echt-
raüitaix man. joviaal en prettig van op'-
treding, maar vervuld van eerbied voor
tncht, in den Senaatskring van ons
Binnenhof geen „conflict" te wachten.
't Zou kunnen zijn, dat het grijze, hoog
bejaarde „enfant terrible" van den Se
naat, genaamd mr. Van den Biesen, in
botsing kwam met de oensuur van dezen
voorzitter?Wijlen Schimmelpenninck
gaf waar 't de stoutigheden van dezen
senator betrof in vredesnaam den kamp
maar op.
En ik denk eigenlijk wel, dat ook baron
Van Voorst, met. zijn vroolijken glimlach
de lange, scherpe punten van zijn knevel
zal opdraaien, als de Wagestert van den
Senaat „weer aan den gang is", en zijn
„pays" ook vrij-spel laten
In Hooger- en in Lagerhuis moest,
zoover de herinnering der alleroudste Bin
nenhof-vossen reikt, toch altijd een de
jgrappicus wezen.
Bij den dienst der directe belastin
gen enz., zijn bevorderd met ingang van
1 dezer van kommies 3de kl. tot kom.
2e kl. J. van Beveren te Terneuzen (A.
D.), G. van Egmond te Sas van Gent,
J. Hagenaar te St. Anna. J. de Witte
te Sas van Gent, M. H. de Roo te Axel,
J. Guijt te Chaaim.
Middelburg. De bekende firma Antoine
M>es alhier heeft haar 2500ste piano ver
vaardigd, welke dezer dagen wordt af
geleverd.
Het lijkje van het jongetje, dat hier
gisteren door een losgebroken koe werd
gedood, is gisterenavond op last van de
justitie door de gemeente politie in beslag
genomen en ter gerechtelijke schouwing
naar bet gasthuis overgebracht.
De koe die hier gisteren het treurig
ongeluk' veroorzaakte, is den geheelen dag
in do weide aan den Ouden Veerschen
Weg blijven grazen. Zij trok den ge
heelen dag veel belangstelling, en zelfs
begaven verschillende menschen zich over
andere weiden om dicht bij het dier te
komen. Dit zal hun echter nog wel een
beetje heugen, want tegen meerderen werd
door de gemeentepolitie, wegens het
loopen op een andermans grond, proces
verbaal opgemaakt.
Gisterenavond kregen tvree man
nen, zekere V. en zekere v. d. P„
op den Blauwendijk alhier ruzie, terwijl
zij onder den invloed van sterken drank
verkeerden. Al vechtende geraakten het
edele tweetal te water, doch was spoedig
weder op het droge. Niet zoo vlug was
dit het geval met den hoed van V., die
ver wegdreef. V. beriep zich er op te
kunnen zwemmen en sprong geheel ge
kleed te water. Werkelijk zwom hij tot
midden in het kanaal, maar daar begaven
hem zijne krachten en begon [hij om hulp
te roepen. De brugwachter Meerendohk
en de spoorwegarbeider Carmïjóle begaven
zich spoedig met een roeiboot naar den
drenkeling en brachten hem bewusteloos
aan wal. Op raad van een geneesheer
werd hij door twee agenten van politie
naar de wachtkamer van het station ge
dragen en daar kwam hij spoedig zoover
bij1, dat hij opsprong en -een der agenten
aangreep. V. werd toen geboeid en per
brancard naar het politiebureau overge
bracht, waar hem gelegenheid werd gege
ven om schoone Idee-ren aan te trekken
en zijn roes uit te slapen.
Kapelle. De Iandbouwvereeniging „V. I.
O. S." alhier, heeft in haar j.l. gehouden
vergadering besloten, zich toe te leggen
op de verkrijging van zuiverder en
bastaardvrije aardappelen. Vooral op de
Friescbe aardappelen is veelal het loog
gericht. Met lof werd gesproken over de
schoone ien zuivere aardappelvelden in
en om Frieslands landauwen. Is liet won
der, dat velen reikhalzend uitzien, om
die aardappelen pok eens te mogen po
ten. Vandaar dat twee leden der vereeni-
ging benoemd werden, n.l. de heeren M.
Eversdijk en H. P. Ganseman, om Friesche
zetaardappelen in Friesland zelve te gaan
koopen. Deze heeren kunnen zich dan
persoonlijk van den stand vergewissen.
slechts in een eng spoor, en Eibert onder
vond dit thans. Hij was gejaagd, schrik
achtig; het gekr.as van een nachtvogel,
bet zachte gekraak van een plank, het
geheimzinnige getik in een balk: al die
vreemde geluiden, die overdag slapen, om
's nachts wakker te worden, verschrikten
hem. En zijn schrik werd heviger, toen
hij een harden tik achter zich hoorde:
'legen den salpeterachtigen muur, die Van
de vochtigheid droop.
Doch dit geluid was de heraut dei-
oplossing.
„Dat is 't-'" riep de muntsnoeier eens
klaps, en in zijn so-mberen menschenhaat,
dat Eibert zou ontsnappen, en tevens in
'de wel overdachte overweging, dat het
Verijdelen van diens ontvluchting hem,
den misdadiger, ten goede zou komen,
begon hij luidkeels te roepen en te
schreeuwen.
Toen echter, zonder er nog een recht
besef van te hebben, wat er eigenlijk
in zijn belang was geschied, sprong de
jonge molenaar overeind, greep den munt
snoeier bij de haren, en gaf hem met
zijn verschrikkelijke vuisten zoo'n slag op
het hoofd, dat de misdadiger als een blok
voorover stortte op den houten blok.
Een ©ogenblik later werden er voet
stappen gehoord op de steenen trap; de
sleutel knarste in het roestige slot en
het geschonden gelaat van den stokke-
A au zienlijke bestellingen zijn reeds aan
den secretaris opgegeven.
Omtrent het vraagstuk der verlich
ting schijnen onze moede vaderen toch
niet stil te zitten. Want de heer Van den
Ham, electro-technisch ingenieur te Ylis-
singen, heeft gisterenmiddag onze ge
meente bezocht. Ook Biezelinge en Evers-
dijk Werden niet vergeten. Heel de om
geving is door dhr. v. d. Ham opgeno
men. Verder beeft de Raad der gemeente
geconfereerd met genoemden heer, doch
alles ligt voor de burgerij in het duister
of liever nog in bet donker. Maar wel
licht worden we spoedig geplaatst in het
heldere en krachtvolle licht der electri-
citeit, waarnaar door zoovelen met ver
langen wordt uitgezien.
Krabbendij'ke. Een zaak, die in de
laatste dagen mei besproken wordt, is
die van de gasfabriek en wat daarmee
in betrekking staat.
N u moet besloten worden of men al
of niet zal aansluiten en het is zeker
ongewenscht om tot den laatsten 'datum,
1 September, te wachten om voor aan
sluiting foe teekenen, daar reeds 'n u binnen-
en buitenleiding kunnen worden gereed
gemaakt.
Waarom het particulieren zoo moeilijk
moet worden gemaakt, door bedragen Van
f 2.50 tot f 5.te heffen voor onderzoek
der binnenleidingen, is velen een raadsel.
Ook waarom de verkoop Van lampen enz.
niet aan de winkeliers kan worden over
gelaten.
Een feit is het, dat er hier nu heel wat
te zien is wat de burger kan dienen
en Wel van het nieuwste en van het beste.
De heeren De Kok, Polderman en De
Dreu beschikken over ruime lokaliteit,
die heel netjes in orde en aardig ver
sierd is. Er is daar ook nog wel een
en ander ondergebracht, dat niet direct
op het gasbedrijf betrekking heeft, maar
het zien wel waard zijn.
De tentoonstelling achter den heer C.
C. Wabeke is ook wel een bezoek waard,
al moet men zich daar met kleiner
ruimte behelpen. Beide tentoonstellingen
zijn vrij, maar niet voor kinderen toe
gankelijk 1
Serooskerke. Heden morgen is alhier
het 'schuurtje van L. Vermeulen afgebrand.
Door het spoedig optreden van de brand
spuit te Vrouwepolder is de brand tot
bet schuurtje beperkt. Oorzaak onbe
kend. Zoowel liet schuurtje als de in
boedel was verzekerd. De laatste bij de
Vereeniging „Helpt Elkander", te Seroos
kerke.
Colijnsplaat. Het zevenjarig zoontje van
den landbouwer C. V.(ersluis) alhier, viel
heden van 'tdilt. Hij kwam zoodanig op
zijn hoofd terecht, dat geneeskundige hulp
moest worden ingeroepen. De dokter
achtte den toestand van dien aard, dat
onmiddellijk om ijs gezonden moest
worden.
Hoofdplaat. Dinsdag omstreeks twaalf
uur waren wij in de gelegenheid een
hier zeldzaam natuurverschijnsel waar te
nemen. Door oen krachtige windhoos Werd
een hooihoop' in zijn geheel opge
nomen, de hoogte ingevoerd, over eenige
huizen gedreven en eenige honderden me
ters verder neergeworpen. Enkele men
schen moesten zich ergens aan vast
klampen, wilden zij1 niet 'neergeworpen
worden, terwijl het teen paar meters Verder
zoo stil was dat zelfs kleine kleeding-
stukken op het bleekveld onbeweeglijk
bleven liggen. (Zei.)
Stavenisse. Afgebrand. Bij den land
bouwer H. Potappel afkomstig Van
hier te Benthuizen (Zuid-Holland) is
gisterenmiddag een feilen brand uitgebro
ken, waardoor alles, gebouwen met in
houd, in de asch werd gelgd. De paarden
en koeien waren gelukkig niet in de
stallen. Te begrijpen is de ontsteltenis
der vrouw, die met een jong kindje alleen
thuis was en niets vermocht te redden.
De oorzaak van den brand is onbekend.
Bij de familie alhier is heden
van schipper M. Dijkman, die met zijn
vaartuig te Brussel lag, het treurige be
richt gekomen, dat zijn vijfjarig doch-
terje dat aan Idek was, terwijl het vaartuig
van den wal weid geduwd, eenige oogen-
blikken later spoorloos was verdwenen
en dus te water was geraakt. Langen
tijd is tevergeefs op de plaats gedregd.
knecht keek dreigend door de opening
der deur. Hij hief het olielampje omhoog,
om beter te kunnen zien, en het sobere
schijnsel verlichtte de droeve ruimte.
„Wat was dat voor leen misbaar?"
vroeg hij: „past op, en doet het niet
weer." i
Maar hij was gerustgesteld, omdat hij-
de beide gevangenen zag, en met een
vloek sloeg hij de deur dicht.
Eibert begon thans in de richting van
den muur, waartegen hij den harden tik
had gehoord, den vloer af te zoeken, en
in de donkerte rondtastend, raapte bij
een gevederden pijl met stompen punt
van den grond op. Toen ging hij naar
bet raam, ontdekte een klein kluwen zij
den draad, dat aan den pijl bevestigd
was, en dit onnoozele kluwen, niet zoo
groot als zijn halve pink, beteekende voor
hem vrijheid, leven, geluk alles.
Eibert had kunnen opspringen van blijd
schap, en stootte een zachten vreugde
kreet uit; en een houtspaander, dien hij1
van een plank rukte, aan bet eene einde
van den draad bevestigend, liet hij het
kluwen langzaam buiten het raam afloo-
pen.
Hoe zeer hij zich inspande, was het
hem niet mogelijk, op den grond, die in
de diepste schaduw lag, iets te onder
scheiden, en terwijl de draad langzaam
daalde, beefde het kluwen in de hand.
ThoIen.Donderdag j.l. geraakte het zoon
tje van dhr. Coomans alhier met Zijn fie'13
onder een kar, zoodat hij zich ernstig
bezeerde. Nadat hij1 een woning was bin
nengedragen en wat van den schrik be>-
bekomen was, -werd hij door Zijn vader;
thuis gebracht. Het rijwiel is veel be
schadigd. De .voerman had aan dit geval
geen schuld. (Z. Crt.)
Onder den wagen. Men meldt
uit Heerlen
De voerman H. v. E. kwam te Kunst-
rade onder zijn zwaarbeladen wagen. Een
2e voerman, evenals van in dienst
bij den expediteur M. te Heerlen, be
merkte niet dat zijn vriend onder den
wagen was geraakt zoodat ook de tweede
wagen over hem heen reed. Later werd
v. E., kermend van pijn, gevonden; het
bleek dat. hij beide beenen had gebroken,
zwaar gekneusd was en op tal van plaat
sen verwondingen had bekomen. Van E,
werd naar het hospitaal te Heerlen over
gebracht. Hij is stervende.
Zuinig en plichtsgetrouw1.
Men meldt aan de Maasbode:
In een industrie-stedeke werden oen
paar Duitschers zonder middelen van bo
shaan en zonder papieren voor den goed
nioedsclien burgervader geleid, om ze
langs wettelijken weg naar 'sgros'zie Va-
terland |te expediëeren. ZijnEclelAchtbare
wist bij rijpe ondervinding, dat dit. we
gens noodige en onnoodige formaliteiten
lang duurde; en in dien langen tussohen-
tijd bleven zijn gasten op kosten der bur
gers bij hem logeeren. Daarom glunderde
zijn bezorgd gezicht van genoegen, toen
de vreemde logé's yerlof vroegen om een
cigarette kaufen zu gehen; welk verlof
onvoorwaardelijk en bliksemsnel werd
toegestaan, in stille "hoop, dat de onge-
noode lieverds dan tevens jwelt zouden
ecclipseeren. Eilacieeen jonge eerste-
broeksehe agent bood zich vrijwillig aan,
de Duitschers der en her te leiden, en
begreep niet de herhaalde betuigingen des
burgemeestersdat het niet noodig was,
dat hij zijn gasten wel op d'r woord
om te letourneeren, vertrouwde
Na eenigen tijd beklommen, onder ge
leide des plichtgetrouwen dienaars van
Hermandad de stevig-dampende logé's we
derom de stadhuis-trappen voor het' after
noon-tea op kosten der gemeentena-
ren.
Burgemeester woest; oogen karbonke
len; plots een idéé; er zou géén after
noon geserveerd wordenmet zijn metalen
stem, vol begrijpelijke depressie, jbrulde
hij den vergrijsden agent toe en het
Hermandad's kind begreep hem
„Laat de heeren wat frissche lucht hap
pen op de vrije buitenplaats". En d®
heeren gingen zonder toezicht -
frissche lucht happen, maar hapten die,
volgens burgervader's stillen wensch, ook
buiten de buitenplaats en er behoefde
geen after-noon geserveerd te worden
op kosten der gemeentenaren.
Officieel rapporteerde de sluwe maire:
„Twee Duitschers, zonder middelen Van
bestaan en papieren die 26 Juni in den
voormiddag werden aangehouden, zijn in
dienzelfden namiddagheimelijk ont
vlucht!"
Over Ro.osevelts ondek-
k ing zegt een Duitsch ingenieur fiie daar
in die streek veel heeft gereisd, dat de
ontdekte rivier alvijftig jaar bekend
is en door de rubberhandelaars wordt
gebruikt.
Hij beweert zelfs, dathij zelf aan
Roosevelt vóór zijn reis een kaart heeft
gegeven, waai' de rivier op stond.
De Franschen in Marokko.
De Franschen hebben in Marokko op 29
Juni weder een hevigen aanval te door
staan gehad. Lieden van den stam der
Ziartia overvielen toen n.l. de colonne-
Andry, die door een bergpas trok, zoodat
de Franschen genoodzaakt waren met de
bajonetten op het geweer de hoogten te
bestormen, terwijl de vijanden ,uit goed-
gedekte posities een moorddadig vuur on
derhielden. De Ziania manoeuvreerden zoo
flink, dat het geschut der Franschen, dat
eerst laat kon ingrijpen, slechts op een
zeer kleine afdeeling kon worden gericht.
Aan de zijde der Franschen vielen elf
dooden, waaronder één officier, en der
tig gewonden. i
In (eens liep liet sneller af; Eibert begreep,
dat vriendenhanden den draad hadden
aangegrepen, en daarop bleef de draad
stil in zijn hand. Maar hij hoorde een
zacht gefluit uit de geheimzinnige diepte,
'en hij haalde den draad weer langzaam
op met een kloppend hart. Er was een
sterk bindgaren aan vastgebonden, en
bet naai' binnen halend, voelde hij, dat
de band, die hem aan de vrijheid en het
leven bond, al sterker werd. Daarop liet
hij bet ééne einde van het bindgaren
weer schieten; een minuut later hoorde
hij; een zacht gefluit, en haalde thans
een sterk touw naar boven.
En dit touw was de brug naar de vrij"
beid, het leven.
Hij bond het eene einde stevig vast
aan ieen der beide staven, die het ïaam
versperden, en trachtte zich tusschen de
andere pijl en het kozijn heen te wringen.
Doch deze poging moest mislukken, want
de ruimte was te smal hij kon er met
de kloeke schouders niet door heen. Toen
greep hij de spijl met zijn reuzenkrach
ten; de spieren van zijn armen werden
als hard staal, en hij rukte de spijl uit
den muur. En een laatsten blik achter
waarts werpend, daalde Eibert Sterken-
burg, de kleinzoon van de oude Geerbe,
met het gezicht naar den somberen,, gra
zen muur, langzaam naar de diepte.
(Wordt vervolgd).
