I>E ZEEUW
Schetsjes van den Scheidekant
TWEEDE BLAD.
Feuilleton.
Beschermt de vogels
Buitenland.
Uit de Provincie.
j II I i I Vïi
VAN
VRIJDAG 13 MAART 1914.
door Kees van den Hoek.
(Naduk verboden.)
VIII. „La plus celèb re".
Daar stond ik dan midden op de Groote
Markt te Brussel, het centrum der stad.
„Groote Markt" klinkt eigenlijk te Re-
lijk voor zulk een historische plaats, om
ringd door gebouwen zoo schitterend-mooi,
zoo' geweldig schoon, als .ik ze zelden
gezien heb. De Grand' Place van Brus
sel is wereldberoemd.
Vooi' mij verhief zich het prachtig stad
huis, kunstig gewrocht uit de middeleeu
wen, met 'den mooien toren in den voor
gevel en do zes spitse torentjes aan de
zijkanten. Wat zoo'n gebouw 'n mensch
kan imponeeren
En dan rechts, het Broodhuis, de Halle
au pain, uit 't begin der zestiende eeuw
in golhisch-renaissance-stijl gebouwd, waar
Egmond en Hoorne, den laatsten nacht
Inuis levens doorbrachten, om den volgen
den dag op de markt, ojp hevel van Alva,
ie worden onthoofd.
Ja, die oude huizen rondom mij, met
hunne vergulde gevels, zouden wat'kunnen
vertellen als ze eens spreken konden.
Ik kreeg 'n huiver over me, zooiets
als 'n rilling van al 'ty geweldige van al 't
grootsche dat daar rond mij was.
Er staat, op de Grand' Place zoo heel
véél dal imponeert, het blijft, niet, zooals in
vele steden, bij het enkele. In Brugge
bijvoorbeeld, liepen we van de eene straat
naar de andere, daar zag je alles meer
afzonderlijk.
Maar in Brussel is al dat rustig-ver-
hevene vlak bij en zou je eigenlijk in
eens alles willen bekijken en genieten.
Eindelijk werden m'n oogen moe en
je moet naar antieke gebouwen nooit te
lang kijken, vooral niet als je leek bent
op 't gebied.
Ik ging dus van de Grand' Place (let
terlijk en figuurlijk kan de naam opgevat
worden) af 'en sloeg een der vele stra
ten in.
„Hallo Piet."
„Hééé, Kees, bonjour kerel, mag ik je
voorstellen: m'n vriend Philippe Festré."
Daar ontmoette 'ik plotseling 'n oude
kennis uit 'Holland.
„Wel kerel hoe kom jij hier?"
„En wat voer jij hier uit," was mijn
wedervraag.
Al heel gauw wist ik dat Piet op 'n
Bureau de Chanse was en Piet wist, dat
ik met 'n mosselschipper meegekomen
was,
„Wel kerel," zei Piet, „dat vind ik leuk,
dat vind 5k fideel-lollig, en waar vaar
je naar 'toe zoo haastig."
„Ja, ik loop zoo maar, ik heb pas
je enorme markt gezien on toen hen 'k
maar opgestapt."
„Magnifiek hé, daar is de Middelburg-
sche niks hij, jö."
„Ho, ho, 'manneke, ons stadhuis an
ders
„Klets nou niet
„Nee," zei 'ik, „laten we nou 's niet
kletsen, wat kun je nog zooal laten zien,
maar chum.Piet.spreekt je vrind
geen Vlaamsch."
„A-wel menier, 'nen biesjen klappen ik
Flamand, 'nen biesjen' antwoordde Festré.
„Da's goed, zulle-jong", zei ik (tegen hem,
„da's goed, wat
„Maar we blijven hier niet staan hoor",
viel Piet in de rede, „we gaan dóór
En we gingen door, de Grand' Place
over, 'n straat in.
„Nou, menier Festré, wat is d'r nog
te zien
„La Musée."
„Visité, m'sieur."
„Ah, m'sieur", keek Festré verwonderd
op, m'sieur, vous parlez francais, n'est-
ce-pas?"
Toen moest ik bekennen, evenals hij
2.
In de eerste jaren van de Colonisatie
van Nieuw-Zeeland, leefde er een zeker
soort rupsen in de vlakten. Aangelokt
door liet. ingevoerde Engelsche gras en
graan, verlieten zij hun schuilhoeken en
bedreigden de nieuwe cultures met vol
uien ondergang. Zij kwamen niet alleen,
of in groepen, maar in gesloten gelede
ren, alles op hun weg vernielend. Het
eene korenveld na. het andere werd ab
soluut kaal gevreten, geheele schapenkud-
'den namen voor den zwijgenden, vernielen
den vijland de vlucht.
De landbouwers bespanden hunne land-
waj-sen of rollen en reden als stoombrand-
spuiten naar de plaatsen des onheils, al
waar millioenen en millioenen werden ver
malen, tot de werktuigen in de glibbe
rige massa bleven steken.
Treinen bleven op de rails staan
de talrijke rupsenlijken beletten de ma
chine voldoende wrijiving op de rails te
hebben, om den trein voort te trekken.
Onder dergelijke omstandigheden was
natuurlijk landbouw niet mogelijk'. De eeni-
ge hulp die het land kon redden, waren
'de vogels.
iWaiar deze intusschen reeds geleerd had
den, wait van de Manken te vernachten
van z'n Vlaamsch: „Un peu insieur, un
peu.
„Aves-v-ous vu,, zei Piet grappig, „avez-
v'ous vu, ouwe moule parqué; St. Gudule,
La Porte de Hal, La Bourse, Le Pa
lais
,,'k Heb alles gezien, Piet, maar spreek
je moers taal."
„Pardon, m'sieur, la rue de l'Etuve
vroeg Festré aarzelend.
Piet barstte in lachen uit.
„Wat la rue de l'Etuve!" en m'n schou
derophalen bracht nog meer vroolijkheid.
„Dan dadelijk er op af", beval ik.
„Et prechtigsteha-ha-haet
schuënste ha-hastatue van éél den
Beige," Jachtc Philippe.
„Nog niet gezien jö, magnifiek" beweer
de Piet.
Ze maakten me heel nieuwsgierig.
We waren al lachend en pratend geko
men in 'n klein nauw straatje, waar het
wereldberoemde, la plus ce'.èbre, staan
moest.
Maar hoe ik ook keek, me draaide en
keerde, ik zag niets en die twee naast
me lachten maar lachten maar
Op den hoek van 'I. straatje, links, hiel
den we te til.
„Voiri ia Istatue, m'sieur" en Philippe
ontblootte '1 hoof.d, „o'est laplus celè-
bre
Toen kon ik me opeens niet meer goed
houden en schudde van den lach.
Later kocht ik 'n ansicht van 't Man
neken, van 't onschuldige jochie, waar drie
zusterkens hun parapluie's voor hielden (en
anstig zeiden
„Allez jouer, mes enfants, il-y-a de ces
choses, que vous ne pouvez voir".1)
Zoo'n Manneken toch
Gaat speleii, kinderen, er zijn van die dingen,
die ge niet kunt zien.
Engeland.
Zekere teekenen schijnen er op te wij
zen, dat men in regeeringskringen nog
druk aan het. onderhandelen is om te
pogen, ondanks de bittere afwijzingen, die
Asquith's concessie-voorstellen in de La
gerhuiszitting van Maandag ondervonden
hebben, het Home-rule-voorstel langs „lij
nen van geleidelijkheid" op te lossen..
Zoo hebben eergisteren een paar be
langrijke conferenties plaats gehad, waar
van, .alhoewel zij strikt vertrouwelijk wa
ren; toch met alle zekerheid op te ma
ken valt, dat zij over de Home-rule-kwes-
tie liep'en.
De eerste conferentie had plaats op liet
departement van Lloyd George in de Dow
ning Street. Behalve den kanselier van
de 'schatkist namen nu*. Birrell ei' aan
deel en de Iersche leiders Redmond,
O'Connor, Dillon en Devlin.
Gezamenlijk gehmikte men den lunch
en bleef geruimen tijd in conferentie bij
een. Het feit, dat die conferentie op' het
departement van Lloyd George juist plaats
had, is niet zonder beteeken is, daar de
kanselier van de schatkist een beslist voor
stander is van zoo groot mogelijke con
cessies taan de oppositie, om den vrede
te bewaren. t
Na afloop van deze conferentie had in
de naast-gelegen ambtswoning van den
minister-president een ministerraad plaats,
(waar ook weer de Home-rule-kwestie het
onderwerp der besprekingen uitmajakte.
Men verkeert in groote spanning, Wjat
het resultaat van deze besprekingen we
zen zal; de unionistische bladen van gis
teravond veronderstellen reeds met blijd
schap, dat de regeering nog verdere stap-
p<#i doen zal, om aan de verlangens van
de Ulsternien tegemoet te komen.
Of en in hoeverre dat alles waar is,
zal spoedig wel blijken, want de twee
de lezing van liet Home-rule-voorstel in
het Lagerhuis is op 30 Maart bepaald.
Wanneer dus de regeering een nieuwen
stap tot verzoening wagen ,wil, al is de
uitkomst daarvan nog zoo riskant, dan
moet zij voor dien datum daarmede voor
den dag komen.
Albanië.
Nu de Vorst en de Vorstin hun in
tocht. hebben gehoudeir in de hoofdstad
was, hadden zij zich teruggetrokken verre
van the gecultiveerde streken en bezoch
ten alleen van tijid tot tijd deze voor hen
hoogst gevaarlijke zone.
Er bleef dus, niets over dan uit Europa,
insecten-etende vogels te importeeren, en
wie bleek zich het best in zijn nieuwe
land te kunnen beweg'enonze musch.
En de musch maakte spoedig korte wet
ten met de rups.
Zooals gezegd, hebben de vogels, dank
zij hun groote bewegelijkheid, de gelegen
heid plotseling opkomend dierlijk of plant
aardig leven te vernietigen of ten minste
in toom te houden.
In Australië wordt de oogst van tijld
tot tijd bedreigd door sprinkhanen, doch
de landbouwdi' wordt geholpen door groote
vluchten Ibissen, Lepelaars, Kraanvogels
en .andere .gevleugelde vrienden, met het
gevolg, dat, volgens berekening van een
hekend geleerde, een vlucht vau 200.000
dezer vogels per dag circa 25.000 K.G.
sprinkhanen verslindt.
Daarom zien dan ook de Australische
landbouwers en vogelvrienden de regel
matige vogelslachting', ter wille van de
mode, met leede oogen aan, wel wetend
dat 'zij spoedig en voor altijd aan dei
sprinkhanen zullen overgeleverd zijn.
De waarde der vogels in het
b'o sch.
Hun grootste werkzaamheid ontwikkelen
de vogels in de basschen, want. zij vinden
van hun land, is het niet van belang
ontbloot iets meer te vernemen over hun
persoonlijke eigenschappen, die toch de
voornaamste factor zullen vormen om een
goede verstandhouding te doen ontstaan
tusschen Vorst en Volk.
Zoo vertelt de „Reichspost". dat. prins
Wilhelm, als hij bij. zijn tante, de ko
ningin van Roemenië, logeerde, om de
witte uniform en den zilveren helm der
Postdammer garde Lohengrin werd ge
noemd. Maar zulks niet alleen om dit.
(uiterlijk, maar ook om sommige karakter
trekken. Want de gevaren en de onzekere
toekomst, die hij tegemoet gaat, lokken
hem aan, hij wenscht ze te trotseeren.
En zijn vrouw is evenzoo. Met open oog
en vasten wil wagen beide het Alba-
neesche avontuur.
Ook hun dapperheid wordt geprezen,
evenals hun vastberaden ernst. Ondanks
de moeite, die Wilhems vrienden zich
gaven om hem „het dolle plan" uit het
hoofd te praten, stond zijn besluit vast.
En wat hem niet het minst in zijn voor
nemen sterkte: Zijn vrouw deelde van
harte zijn wensch om naar Albanië te
gaan.
Liefde in zijn militair beroep (zooals
men weet, was prins Wilhelm officier
bij den generalen staf) en de hartstocht
naar hoeken, noemt het blad 's prinsen
meest kenmerkende eigenschappen. Toen
hij in Jena student was, hield hij meer
van boeken dan van bierdriaken en van
de schermzaal. Maar zijn .sterk, lichaam
verlangt naar beweging, en oefening. En
als hij niet met zijn neus in de hoe
ken zat, dan wijdde hij zijn vrije uren
aan het stalen van zijn spieren en zenu
wen.
Op de hoogeschool was hij om zijn
lichaamskracht hekend. Het kostte hem
geen moeite om een kameraad op te
tillen en die met uitgestrekter), arm in
de hoogte te houden. Hel. was geen toeval
dat de jonge officier op de krijgsschool
kwam. En wanneer beweerd is dat lm
zijn carrière te danken had aan zijn hoogc
alkomst, dan antwoordden zijn kamera
den, dat, al ware hij geen prins von
Wied geweest, maar eenvoudig Muller of
Schmit, hij dan even goecl in den gene
ralen staf gekomen ware. De Wied's, zoo
als de familie in de wandeling heet, heb
ben allen karaktereigenschappen gemeen,
die hen tot eersteklas menschen maken.
Uiterlijk :is de prins kalm en bezadigd,
een man die bezint, voor hij begint, maai'
leert men hem nader kennen, dan ont
dekt men in hem groote energie en op
geruimdheid. Zijn woorden zijn kort en
hij tracht steeds de kern te vinden van
waar het om gaat. Hij is een man van
de daad. Zijn gestalte verraadt .groote
kracht en zijn gezicht drukt vastbera
denheid uit.
Van zijn gemalin, prinses Sofie, wordt
verzekerd, dat sij volstrekt niet op de
deftige stijfheid an olikette en hofcere
monieel gesteld is. Zij bezit een groote
eerzucht en een taaien wil. De vrije at
mosfeer, waarin zij als kind heeft ge
leefd, heeft haar een natuurlijke onge
dwongenheid verleend. Zij werd door haar
moeder opgevoed als een eenvoudig meis
je en zij heeft haar jeugd op liet platte
land doorgebracht. Haar moeder was een
artistieke vrouw, die dichtte, schilderde
en veel aan muziek deecL Men heeft haar
geleerd, 0111 eenvoudige menschen niet
te mijden en de eerste heeren waar zij
mee gedanst heeft waren de landelijke
beambten op haars vaders bezittingen.
Haar eenvoudige opvoeding zal de
Vorstin in haar nieuwe omgeving uit
nemend te stade komen. En men kan niet
anders wenschen, dat dat 't sympathieke
Vorstenpaar voldoening mag vinden in
den verantwoordelijken, zelfs gevaarlijken
werkkring, dien het zich gekozen heeft.
Middelburg. Gisterenavond had de jaar
vergadering plaats jan de Vereeniging
tot bevordering, va,n het Vreemdelingen
verkeer in Walcheren in het informatie-
bureel van de Vereeniging.
Behalve 8 bestuursleden waren ditmaal
in afwijking met andere jaren ook 3 ge
wone leden aanwezig.
De waarnemende voorzitter, de heer
hier niet. alleen uitmuntende dekking,
maai' ook een groot, aantal schadelijke
insecten, die hen tot voedsel strekken.
(Het is dus natuurlijk dat vogels en hoornen
meer of minder van elkander afhankelijk
zijn. Vogels zijn noodig voor het bestaan
Van de plant en de plant is noodig voor
het bestaan van den vogel.
Denk nu eens over het verband tus
schen plant en insect.
Het zaad van den boom is gerijpt en kan
worden aangetast door een worm of larve.
Ontsnapt het zaad aan dezen vijiand en
begint het te ontkiemen, dan kunnen de
wortels door insecten worden vernield.
Daaraan ontsnapt, leggen de insecten hun
eieren in den kast va,n de 'jonge plant;
de larven hieruit voortkomend, tasten de
plant op verschillende wijzen aan. De bast
wordt .ondermijnd, bel houk wordt door
boord, de twijgen worden in den knop
aangevreten, de bladeren afgeknaagd, in
één woord, op honderden manieren trach
ten tallooze insecten de plant ten on
dergang te krijgen. De eik b.v. heeft meei'
dan 500 vijlanden onder de insecten enz.,
die op hem azen.
(Hetzij intusschen verre van ons, hier
te beweren, dat alle insecten voor de
planten schadelijk zijn. integendeel, doch
zeker is, dat het aantal voor planten nut
tige insecten, verre wordt overtroffen door
die welke de plant, met. ondergang be
dreigen.)
Talrijke waarnemingen hebben bewezen,
Jacq. Frank, opende de vergadering en
wenschte den secretaris, den heer H. J. G.
Hallman, geluk met de Koninklijke on
derscheiding hem te beurt gevallen door
zijh bevordering tot officier in de orde
van Oranje-Nassau. De heer Frank sprak
de hoop uit, dat deze ridderorde nog
lang de borst van den heer Hartman moge
sieren.
Vervolgens bracht de heer Hartman het
jaarverslag uit, waaruit blijkt, dat ver
kocht of gratis verspreid zijh 840 gid
sen in Nederlandse-li, Fransch, Duitsch en
Engelsch en 340 fietskaartjes. Folders
werden niet verspreid, zulks met het oog
op die, welke door het tentoonstellings-
bestuur zijh verspreid. Door 1330 perso
nen werd namens 3495 in het register
geteekend, terwijl 142 schriftelijke p,an-
vvpgen om inlichtingen inkwamen.
Apn de vereeniging te Domburg werd
mededeeling gedaan, dat de vereeniging
voor hot laatst in 1913 heeft bijlgedra
gen in de kosten van afkoop van de tol
len voor Automobielen op den Noordweg,
zulks ómdat thans op bijna alle wegen
in Walcheren tol wordt geheven en de
afkoop van een weg dan geen doel meer
heeft. Hulde wordt gebpacht aan het werk
verricht door den administrateur-concierge,
den heer Broerse. Ten slotte Wordt her
innerd aan de waardeorendë artikelen wel
ke over Walcheren in buitenlandsehe tijd
schriften en couranten voorkwamen.
Bij ontstentenis ten gevolge van on
gesteldheid van den penningmeester, den
lieer J. Appel, bracht de heer Hartman
ook verslag uit van den finantieelen
toestand. In 1913 werd ontvangen
f 2003.60, waaronder de contributie van
378 leden en uitgegeven f 2354.731/2, waar-
ouder ongeveer f530 nadeelig slot 1912.
Het nadeelig slot bedraagt dus nu
f 351.131/2.
Voorzien moet worden in de vacatures
in het bestuur ontstaan door liet over
lijden van den voorzitter, den heer H.
P. den Bouwmeester, aan wiens nagedach
tenis de heer Frank enkele woorden wijd
de, en de periodieke aftreding van de
heeren Frank, Appel en mr. G. J. Spren-
ger. Van vijftig leden was een verzoek
ingekomen om den heer Frank 'te her
kiezen. De heer Appel voor wien zeker
ook een dergelijk verzoek zou zijn in
gekomen, had echter pertinent verklaard
het penningmeesterschap, dat hijl nu 16
jaar heeft waargenomen, niet langer te
kunnen blijven waarnemen, eventueel is
hij echter bereid later als gewoon be
stuurslid weder mede te werken in hef'
belang der vereeniging, die hem zoo lief
is geworden. De heer Sprenger was in
geen geval herkiesbaar.
Gekozen werden in de vier vacatures
respectievelijk de heeren mr. H. Dooren-
bos, Jacques Frank, F. A. Hiller en M.
A. van der Lei jé, met wie waren aanbevo
len de heeren mr. M. C. van der Minne,
J. W. van Benthem Jutting, M. J. van
Pienbroek en A. ten Harmsen van dei-
Beek.
Op voorstel van het bestuur WeTd de
heer Appel tot eerelid der vereeniging be
noemd. Na den heer Sprenger dank "te
hebben gébracht voor hetgeen hij als be
stuurslid in het belang van het streven
der vereeniging heeft gedaan, sloot de
heer Frank de vergadering.
Gisterenmiddag is de heugel van de
train welke te twee uur alhier uit Vlis
singen aankomt in aanraking geweest met
de arm van een der palen op de Markt.
Zoowel heugel als arm waren verhogen.
De tram kon toch weer naar Vlissingen,
vertrekken, terwijl later op den middag
de montagewagen en personeel uit Vlis
singen kwam, om voorloopige maatrege
len te nemen, dat verdere aanraking' met
de arm niet meer te vreezen viel.
Goes. Van de N. V. Eerste Goesclie
Stoomwasch-, bad machinale strijkinrich-
ting, chemische wasscheiij en ververij „De
Zon", alhier ontvingen we een nieuw
Tarietboekje. Het is met z'n frissehen
omslag en met de beschrijving van de
inlichting ongetwijfeld een doeltreffend re
clamemiddel.
De Directie laat niets onbeproefd, om
de aandacht op haar nuttige modelin
richting te vestigen.
Res ni e 11 e 1 ij k e ziekten. Van 4
lot en niet 10 Maart: 1 geval van typhus
clat in verschillende jaargetijden de hoo
rnen worden bezocht door verschillende
vogels, die elk voor zich, al naar ge
lang hnu aard, medewerken tot instand
houding van het -gewas, door de voor
hen passende insecten, larven of eieren
op te zoeken 'en te verslinden.
Hoe afhankelijk de hoornen van de vo
gels zijn, kan het volgende duidelijk ma
ken.
De bladeren, en du,s ook de naalden
van hoornen, vormen als het ware hunne
longen, w,aardoor zij adem halen; wor
den nu de knoppen der jonge bladeren
of de naalden weggevreten, dan moet de
boom stel ven, een naaldboom zeker na
het eerste jaar, een loofboom bijl herhaling)
dezer la,.an val, zeker' in twee a drie jaar.
Kwijnt de boom eenmaal door gebrek aan
loof, dan wordt deze evenals een ziek
dfer, door een nog grooter aantal vijan
den aangetast. Het weerstandsvermogen
vain de plant raakt uitgeput en het einde'
is zeker de dood.
Zijln er nu voldoende vogels aanwezig,
da,n is het gevaar voor een te groote
vermeerdering der insecten uitgesloten
het evenwicht blijft, bewaard en daarmede
blijft het bestaan van alle individuen ge
waarborgd.
Nu zal menigeen zeggen, dat het al
of niet bestaan van bosschen verweg, in
andere wereiddeelen, him vrij koud laat.
Wanneer men intusschen een oogenblik
nadenkt, zal men totde overtuiging komen
of febris typhoïdea te Hontenisse, 1 ge
val van roodvonk te Hoek en Wolphaarts-
dijk, 3 gevallen van diphteritis te Kloe-
tjnge, 2 gevallen van die ziekte te Goes
en 1 te Kattendijke, Noordgonwe en Zie-
rikzee.
Vlissingen. Op 23 Maart a, s. zal per
extra trein van 5 uur 45 v.m. een de
tachement militairen ter sterkte van 3
officieren en 165 onderofficieren en min
deren van het lilde bataljon, alhier in
garnizoen, zich begeven van Vlissingen
naar Arnhem, en vandaar marcheeren
naar de legerplaats bij Harskamp, ten
einde aldaar gedurende 9 dagen deel te
nemen aan de schietoefeningen der 1ste
serie.
Naar de „Vliss. Ct." verneemt, zal
aan het geheele personeel der Staats
spoor een week extra bezoldiging wor
den uitgekeerd, ter vergoeding voor de
zeer drukke werkzaamheden verricht ge
durende den afgeloopen winter.
Oudelande. In tegenwoordigheid van 53
leden weid Donderdagavond de voorjaars
vergadering gehouden van de vereeniging
„Het Groene Kruis". Uit het jaarverslag
van den secretaris bleek, dat de ver
eeniging voortdurend in ledental toe
neemt; 1 Januari 1914 bedroeg het 170.
Het -magazijn is vrij goed voorzien; in
1913 werden weder eenige nieuwe arti
kelen aangekocht.
Het punt der agenda: Wijkverpleging;
werd uitvoerig toegelicht door I>r. Folmer.
Uit de bespreking, welke daarop volgde,
bleek, dat de vergadering algemeen over
tuigd was' van hel nut dezer zaak. Waar
schijnlijk zal het mogelijk zijn, te komen
tot de aanstelling van een verpleegster)
voor Ovezande, Driewegen, Ellewoutsdijk
en Oudelande.
Kruidingen. Vergadering der afdeeling
van Chr. verzorging van krankz. op 11
Maart in het Zondagsschoollokaal. De
voorzitter Ds. Willemse opent met te la
ten zingen Ps. 811 en 12 en gaat voor
in gebed. Heet daarna allen welkom. Daar
na. verkrijgt Ds. Pontier het woord, die
een woord tot opwekking onzer liefde
zal spreken. Spreker begint te wijzen op
het ongeloof onzer dagen en de daar
mee gepaard gaande schrikbarende toe
name der krankzinnigheid. Pas gebouwde
gestichten zijn spoedig vol, zooda.1 uit
breiding noodzakelijk is. Spreker werpt
een blik in 'f verleden; door 't geloof
aan en in 'I Woord Gods werd ons land
en volk groot, maar na ongekenden bloei
kwam de inzinking en achteruitgang, voor
afgegaan door ongeloof. Ook nu weer
dezelfde verschijnselen. Met verlies van
't geloof verlies van lust en rust des
harten en krankheid van zinnen kwam
als natuurlijk gevolg. In oude tijden wer
den de krankzinnigen beschouwd als een
soort misdadigers, die men ter dood mocht
brengen. In de laatste eeuw is de be
schouwing dei' krankzinnigheid anders, ge
worden en daarmee hare behandeling. Dat
men inzag, dat met het Evangelie gewerkt
moest worden, daarvan getuigt het 39-
jarig bestaan der Ned. Vereeniging tot
Chr. Verz. van Krankzinnigen. Spreker
wekt allen op om met gebed en gaven
deze zaak der Christelijke barmhartigheid
te steunen. De voorzitter dankt Ds. Pon
tier voor zijn pi tlig woord. Vervolgens
wordt gezongen Ps. 893 en sluit Ds.
Pontier deze vergadering.
De penningmeester collecteert. De huis
houdelijke vergadering werd bijgewoond
door 't bestuur en 10 leden. De secre
taris leest de notulen der vorige ver
gadering, welke na een kleine opmer
king werden goedgekeurd. Uit het ver
slag van den penningmeester bleek, dat
totaal was ontvangen f 80.96 en uitge
geven f 8.35, alzoo een batig saldo van
f72.61, dal overgemaakt is naar „Vrede
rust". De secundus-afigev. naar Middel-
buig brengt verslag uit van de vergadering
daar gehouden. Bij de gewone verkiezing
bleek, dat Ds. Willetnse was herkozen
en Ds. Pontier, die als lid was toege
treden, gekozen in de vacature L. Dek,.
Beiden nemen aan. Als primus-afgevaar
digde naar Middelburg wordt gekozen Ds,
Pontier en als sec. Chr. Verijzel'. Thans
niets meer aan de orde zijnde sluit de
voorzitter deze vergadering met dankzeg
ging', nadat vooraf gezongen was Ps.
72:11.
dat dit een zeer onjuiste redeneering is.
Bosschen zijn voor den mensch een
groote noodzakelijkheid. Nergens ter we
reld zijn ongestraft groote wouden ge
kapt.
Regenval bleef uit, de kleine planten
konden dooi' gebrek aan water niet meer
tot hun vollen wasdom komen, het peil
van het grondwater zakte en binnen en
kele jaren werden welvarende vruchtbare
streken tot een woestijn.
De vogels in den b'o om gaard.
Menigeen zal zeggen, dat vogels, ïoe
nuttig zij ook zijn mogen, een groote scha
depost veroorzaken in den tijd, dat de
vruchten in den boomgaard rijp zijn. Juist,
maar niet geheel juist, wantver
onderstellen wijl een boomgaarden-district
waar de vogels totaal zijn uitgeroeid.
De vruchtenkweeker moet nu geheel he'
werk van de vogels, overnemenalle eitjes,
larven, luizen, vliegen en andere insec
ten die zijn oogst in ernstig gevaar brem
gen, opzoeken en vernietigen. Hijl kan veel
doen met oproeien, lijmen, kalken enz.,
maar hij kan niet alles. Juist de plaat
sen waar het er op aan komt, zijn vrijwel
onbereikbaar en niet te beschermen.
Het gevolg is met mathematische zeker
heid te bepaleneen absolute misoogst, die
daarenboven nog een schat, van geld ge
kost heeft.
(Wordt, vervolgd.)
