Srakel te koop: AND, heiland, VOOR ZEELAN Dinsdag 27 Januari. 38e Jaargang. e HISTORISCH CHRISTELIJK- urg. *o. 09. 1914. TOEBES. e koop, stestroo. te pachten raars, gstveulen, ider, iknecht, knecht, ngen en ters Feuilleton, Buitenland. Tgadering IEDEN. Burg B tg. urg, op eelen O F »P inkomende een aanko- VERSCHIJNT ZESMAAL PER WEEK F. P. DHUI}, te Middelburg. PRIJS DER ADVERTENT1ËN Wie aan den weg timmert Onder de Oranjevlag. (Wordt vervolgd.) JANUARI a.s., 1 de Soc. „V. 0. V." V eledelgestr. heer in het Distr. Goes, pvoeding en het ort- en voldoende in ver- temming vergadering niet. ionium". Afd. Goes. en op 3 cent, gebonden STE PRIJZEN 'oor ELTJES van 59 A. 70 cA.„ e „Eendenoord", ■iefjes worden in- ^ebruari a.s. eliskerke. haar derde kalf, JIJN, Colijosplaat. Serooskerke (W.) 9- en W. Souburg. in te leveren igenaar iTSEN, Souburg. P ij C. SIMONSE, n Menwagen met kte Wanmolen, ïSE, Houtenburg. reuleridragend SEN, Havendijb, \rnemuiden. rraagd terstond igaan, bq Az., Kioetinge. t gevraagd Iphaartsdijk ada tegen 1 Mei (e. ken kan, bij R Ilz., 't Zamft. oemendaal" te ftijd, van cliris- del en instem- ïdslag dei- Yer- tst, om voor den vorden opgeleid, ïgewacht bij den IEDEREN WERKDAG DES AVONDS. Prijs per drie maanden franco p.p. f 1.25 Enkele nummers0.85 UITGAVE DER FIRMA'S OOSTERBAAN LE COINTRE, te Goes EN van 15 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Familieberichten van 1—10 regels f 1.iedere regel meer 10 cent. VII. Indien wij in navolging van het Vrij zinnig Kamerlid den heer de Jong, die boven bet Departement van 'Oorlog een uithangbord wilden hangen met het op- opschrift: „de affaire' wordt op den zelfden voet. voortgezet", ook boven de overige- departementen een uithangbord mochten plaatsen, zouden we- geen enkele leden hebben voor 1914, de opschriften daarop anders te doen luiden dan op hef eerstgenoemde. Of wij ons dan niet schromelijk zouden vergissen. Waarom lezers? Wel dat Is toch een on 1:100zele vraag, denkt men zeker bij zich zeiven. Ieder weet toch dat er nu regeert een liberaal Ministerie en de concentratie heeft daar voor reeds lang te varen klaar gemaakt, een aantal reclameborden met toepasse lijke opschriften als „bezuiniging", „alleen toegankelijk voor voorstanders van neu traal onderwijs,„staatspensioneering". enz. I O zoo, concentratie! wij zouden dus dus de vrijzinnige kiezers op een dwaal spoor brengen. Maar wordt het dan nog geen tijd die borden eens buiten te han gen? Vele kiezers hebben reeds zoo lang in 't onzekere geleefd en willen nu gaar ne weten, wailr links moet worden inge slagen. Vrienden en begunstigers, zoo ving het Kamerlid Merchant zijn eerste rede in 1914 in de Kamer aan, wij moeten nog één jaar' wachten. De Ministers van Oor log en Marine b.v. hebben nog geen tijd gehad, hun beginsel in do begrooting neer te leggen. Laten wij dus geduldig afwach ten wat of zij een volgend jaar zul len doen. En Minis (er Treub dan? Ja, die heeft als Kamerlid duidelijk la ten merken dat hij volgens zijn eigen denk beelden zal te werk gaan. Zooals u weet, is Minister Treub als Kamerlid een fel bestrijder geweest van de Verzekerings wetten Talma. Ook heelt hij in Juni geen Kamereandidatuur willen aanvaarden om reden hij zich niet kon voreenigen met het punt uit het concentratieprogrami in zake staatspensioneering. En is nu Minister Treub chef van het Departement van Arbeid, Wandel en Nij verheid, dus waarboven het reclamebord „staatspensioneering" moet prijken? Juist! interompeerde liet Kamerlid Dpijs en liet er in een adem op volgen, Minister Een verhaal uit het rampjaar 1672. door L'. PENNING. (Nadruk verboden.) 31 „Die groote lieeren zijd de schuld", mompelde hij; „ze hebben alles verwaar loosd, en nu ze in de knoei raken, kan &r Zijh Hoogheid voor opdraaien't Is mooi't Is 111e een toestandAls de Prins mijtn zin deed, dan liet hij het heele zaakje in den steek, en ging naar Lapland of naar de Hottentotten 'tkomt er niet op aan waarheen't Is elders licht beter dan in dit. ongelukkige land!" Hij stond te luisteren ol de Prins zou slapen. En een jaar van zijn leven zlou hij drillen geven, indien hij uit het be lendende vertrek de diepe, regelmatige ademhaling van een slaper had kunnen opvangen. Het was alles stil dat was ten minste een goed tèeken. Toen hoorde hij een zachte stem roepen „Gerrit., ben je daar nog?" De stem trof den dienaar, zooals ons 'de stem van een geliefd kind treft, dat door de ziekte uitgeput, den slaap! niet Treub is in zake staatspensioneering ge draaid Gedraaid, herhaalden als in koor de vele vrijzinnige kiezers die reeds zoo dik wijls zijn teleurgesteld en sommigen de den eene poging om te glimlachen. Hét bleef evenwel bij een poging, niet omdat zij bang' waren dat men hen evenals te Zabern, daarvoor in een Pandoerenkelder zal stoppen, maar omdat een hunner do opmerking maakte, 'tis toch dezelfde lieer Treub, die ©enigen lijd geleden gezegd hééft, „ik ben niet van het, hout waaruit imen bekeerlingen snijdt." Och kom, zoo vallen nu alle socialis tische Kamerleden den heer Duijs bij, maakt jullie je nu niet ongerust, indien Minister Treub zich evenmin iets aan trekt van onze wenschen als Minister Bos boom, dan stemmen wij weer met ons twaalven tegen die .wetsvoorstellen. Dat helpt niet, want het blijkt dat de concentratie in de Kamer, wel van het hout is waaruit, men bekeerlingen snijdt, riepen a'llen. Luister eens hier, antwoordden daarop de socialisten, onthoudt nu eens en voor altijd dat wij 011s van de concentratie totaal niets aantrekken. Iedere partij' moet zelf maar weten wat hij den kiezers, be looft en wat hij ten slotte nakomt. Ook dit antwoord stemt de vrijzinni ge kiezers niet tevreden. Een hunner merkt op, inzake staatspen sioneering zijn tocli zoowel door de socia listen als door de concentratie beloften gedaan, niet waar? Valt niet. tegen te spreken en daarom heb ik, zegt het Kamerlid Duijs, tot Mi nister Treub gezegd, en zoo' dit nu nog geen voldoend bewijs ,is dat er nu staatspensioneering komt, dan kan ik mij met zulke wantrouwige kiezers niet lan ger inlaten, 1 „dat de Minister er mijns inziens ab soluut niet in zal slagen al praat hij als Brugman, er.n ons duidelijk te maken dat de draai dien hij op het gebied van de staatspensioneering heeft geno men, eigenlijk geen draai is, De Minis ter moest niet eens probeeren, alleen reeds uit hoogachting voor het intellect in de Kamer, ons langs dien weg zijn frontverandering, te verklaren". Zou Minister Treub dien wenk heb ben opgevolgd en gezwegen, vroegen toen de aan hun lot overgelaten kiezers elkan der ai'? Neen kiezers;Minister Treub heeft ge sproken. .Op hem is niet van toepassing kan vinden. „Hier ben ik, Hoogheid wat be veelt u?" „Vul de kom met verschen azijn!'' „Hoe gaat het met. uw hoofdpijn, Hoog heid?" „Slecht maar ga slapen, Gerrit!" „Mag ik u om vier uur wekken, Hoog- Jieid?" „Om drie uur hebt ge mij dan niet verstaan?" De dienaar legde de handen als een smeekeling op de borst en zeide: „Denk toch om uw gezondheid, Hoogheid!" „De gezondheid van den Staat is 'van meer waarde!" Toen werd het Gerrit te machtig. „Laat den heelen Staat naar de pomp loopen, Hoogheid!" barstte hij uit; „denk toch in de eerste plaats om u zelf!"' Er kwam iets als een nauw merkbare glimlach op het smalle gelaat van Wil lem Hendrik. Hij kende zijn dienaar, daar was geen warmer vaderlander dan deze borst. Maar hij wist het zelf niet; de Prins met zijn buitengewone menschenkennis echter wist het. En zooals deze dienaar zich zou dood treuren om den dood van den prins, zou hiil het besterven,, indien de roemrijke vlag der Zeven Provinciën voor goed onderging in den Fransohen stormvloed. het spreekwoord, „wie zwijgt stemt toe". In een gloedvolle 'rede heeft Minister Treub Zijn ingenomen standpunt verdedigd en niet zonder succes. Men kan het met mijn denkbeelden eens zijn of niet, dat staat, natuurlijk ieder vrij, aldus sprak! Minister Treub, „maar ik zal b ij de w ij z i gi n g van de wetten Talma trachten om de denk beelden zooveel mogelijk daarin te ver wezenlijken, waarvoor ik opg'e- komen ben, hier in de Kamer op het oogenblik dat wij over die wetten be zig waren te spreken." De Kamerleden zoowel als de kiezers weten dus nu wat zij aan Minister Treub liebbeu. Niet zooals de concentratie en de socialisten willen zal het gebeuren^ maar zooals één man het verkiest. Voor do linkergi'oepen zit. er niets an ders op dan zich daarbij neer te leg gen. Doen zij liet niet dan gaat van zelf Minister Treub heen en bcloopcn zij de kans dat het Ministerie valt. Nu niet en later niet komt er dus iets terecht van het ideaal der concentratie, staatspensio neering voor allen. Reden dus' waarom ook het reclamebord met dat opschrift niet in de hoogte gaat. En wat zijn nu de denkbeelden van Minister Treub in zake staatspensionee ring? Precies ingelicht daaromtrent zijn we nog niet. Alleen heeft Minister Treub reeds zooveel los gelaten, dat «rij dat 'groote woord „staatspensioneering", maar liever niet, meer moeten noemen, doch voortaan spreken van „verbeterde armen zorg". En dan zal de verbeterde armenzorg, zooals Minister Treub die zich voorstelt, hier op neerkomen, dat bij de ongeveer honderdduizend ouden vaar dagen 'die door Minister Talma reeds in de 'ge legenheid zijp gesteld, wekelijks hun f2 op het postkantoor te halen, hij er nog vele duizenden aan toevoegt envele duizenden er Voortaan weer uitsluit. Op het oogenblik b.v. ontvangen wel, doch een volgend jaar zullen degenen die nu 70 jaar oud worden en behooren tot, de armsten onder de armen, de begeerde f2 niet ontvangen, Want, zegt Minister Treub, allen die na hun 65ste jaar bedeeld zijn geweest, krijgen geen ouderdomsrente. Wie dus een ouden vader of moeder naar vermogen ondersteunt, welke nog een gift ontvangt van eene instelling van liefdadigheid, zullen van hun "taak niet ontheven worden. Naast de velen die door de ruime op- Walmt het nachtpitje niet?" vroeg de Prins, „neen? Nu ga dan naar bed!" Toen ging de dienaar, maar hij ging! niet naar bed. Hij vleide zich met de blinde trouw van een waakhond neer voor den drempel van zijn heer, om bij ïle hand te zijp, als het noodig was. Zijn oor had geruchten opgevangen, dat Lo- dewijk XIV sluipmoordenaars zou. ztenden, om den Prins te vermoorden, en slechts over zijp lijk zouden zij den toegang ver krijgen. Hij luisterde en luisterde. Uit de verte naderde een eskadron ruiterij, dat een verkenningstocht had gemaakt, en het hoefgetrappel der paarden klonk als een aangehouden, doffe donderslag. Er werden kommando-woorden gehoord, een kort gebriesch der paarden, die naar voeder verlangden. Toen werd het stil, en de rust en de vrede van den slaap daalden neder op de Nederlandsche leger plaats. De knecht hoorde weer den harden, dragen kuch van den teringlijder; het sneed hem door de ziel, en hij martelde zijtn brein af, om een geneesmiddel te vinden, dat zijn heer zou kunnen genezen. De geleerdste dokters hadden hun kunst tevergeefs beproefd bij den prins waar om kon hij1 het niet eens met een kwak zalver probeeren? Gerrit geloofde aan de Vatting door Minister Talma van art. 369 der Invaliditeitswet, thans wekelijks hun f2 trekken, zullen een volgend jaar vele andere met ledige handen blijven staan, doordat de denkbeelden van Minister Treub wie behoeftig" is, zeer afwijken van de denkbeelden van Minister Talma. Met recht kon dus „Het Volk" schrij ven, indien deze schim van staatspensio neering in de plaats moet treden van •art. 369 der Invaliditeitswet, zullen ve len die nu in de termen vallen rente te trekken, dit recht verliezen. Met recht kunnen wij dus zeggen, let tende op de stoffelijke, belangen, de af faire wordt op denzelfden voet voortge zet of m.a.w. geen enkele der zegeningen, die volgens de concentratie, een vrijzin nig Ministerie over ons volk uitstorten zou, zal de burgerij deelachtig worden. Bezien wij de medailje ook van de keer zijde, dan moeten we erkennen,- dat de geestelijke belangen van ons volk 'tfiet behartigd zullen worden ols onder het Christelijk bewind. Indien dus noch uw stoffelijke, noch uw geestelijke belangen door een liberaal Ministerie worden behartigd, waarom dan vóór de Concentratie en tegen de Coali tie gestemd? PIKET. De jonge Napoleon, die Vrijdag te Brus sel word geboren, is de eenige mannelijke spruit der familie Bonaparte. Er blijven slechts twee afstammelingen over; de prinsen Victor-Napoleon en Louis-Napoleon. Deze laatste, die een Imo gen graad bekleedt in het Russisch leger, heeft, drie kinderen, doch liet zijn drie dochtertjes. Eene bijzonderheid van belang is dat de kleine Napoleqn er op mag roemen, dat in zijn aderen het gemengd bloed loopt dei- twee Fransche regeeringshuizen. Inder daad, terwijl1 hij van vaderszijde afstamt van het keizershuis, is hij van moeders zijde prinses Clementina, dochter van Leopold II afstammeling van het.huis van Orleans, vermits zijn overgrootmoe der. de eerste koningin der Belgen, de dochter was van Louis Philipse, koning van Frankrijk. Jg;:$ Te Parijs heeft het bericht der geboorte van- den jongen prins, bij de Bonapartisten veel geestdrift gewekt. Zaterdag is de jonge spruit te Brussel ingeschreven in de registers van den bur gerlijken stand. Nog een enkel woord zij gewijd aan de behandeling van de onderwijskwestie kwakzalverij'; zijn geheele familie geloofde er aan; wonderen had de kwakzalver, die te Haarlem woonde, bij de zijnen gedaan. Maai' de Prins was koppig en eigenzinnig; hij luisterde naar geen goeden raad; nu, 'tkon Gerrit dan ook niet meer schelen, heelemaal niet. En terwijl hij zich trachtte wijs te ma ken, dat 'tlot van den Prins hem niet aanging, en dat hijl er geen grijze haren van zou krijigen, lag hij' met het oor aan de deur; met den angst van een mensch, die over den dierbaarsten schat van zijn leven heeft te waken. Toen hij een half uur had geluisterd, kwam er een trek van dankbare vreugde op zijn gelaat. „Hij slaapt", fluisterde hij; „zijn Hoog heid slaapt! O Heere van hemel en aarde zend nu Uw engelen, opdat zijl zijn slaap bewaken!" HOOFDSTUK XI. Condé, wiens arm door het pistoolschot van luitenant Ossenbroek was verhrij'zeld, was niet in staat, het opperbevel te voe ren; en Tui'enne, die in militair op'zicht de evenknie van den beroemden veldheer kon worden genoemd, werd thans met het opperbevel belast. Het oorspronkelijke plan van Condé was, om met 20,000 ruiters, ieder met een in de Belgische Kamer. Zooals men weet heeft ze dezer dagen een besluit genomen inzake hel gebruik van Fransch of Vlaamsch hij het lager onderwijs. De Vlaamsche pers is daarover zees ontstemd. Zoo schrijft het „Hbd. van Antwerpen" „Feitelijk heeft de Kamer niets anders gestemd dan het beginsel, dat de moe dertaal overal de voertaal van liet on derwijs zal zijn. Om liet even dus, waar ook het kind ter schole ga, liet Waalsche te Achter Ooien en het Vlaamsche te Cul des Sarts, het zal volgens de wet kunnen eischen in zijne moedertaal te worden onder wezen Terwijl toch 't amendement-Franck-Van Cauwelaert bepaalde dat het Vlaamsch de voertaal zou zijn in het Vlaamsche land, het Fransch de voertaal in Wallonië; 't was de eenvoud zelf en dat werd ver worpen. Men zal nu wel verplicht zijn een tekst, te vinden voor de tweede lezing, ofschoon er van de Wet, onder Vlaamsch opzicht; niet veel goeds meer te maken is. Te Brussel en in de voorsteden van Brussel zal de willekeur wet blijven en zal men verder een apengeslacht blijven opk weeken. 't Schijnt dat zulks het ideaal is van zekere kringen, die ineenen al de inwo ners van dit land bijeen te houden, door hen noch Waal noch Vlaming te doen zijn, maar enkel Belg, met. het Fransch alleen in Wallonië en met het overwicht voor het Fransch in Vlaanderen." Engeland. Dat een staking van kolensjouwers in deze dagen van vorst groot ongerief ver oorzaakt, behoeft wel geen betoog. De Engelsche voelen het aan den lijve. „Men kan in deze dagen nergens komen, aldus de „Hbl." berichtgever te Londen, of do vraag wordt gehoord: „Hebt ge kolenvoorraad genoeg?" Natuurlijk, in de laatste dagen, toen het knapjes vroor, zóó zelfs dat het water in de fontein-kommen van Trafalgar Square een ijsmassa gewor den was, waarop de Londensche knapen met steenen en brokken hout hun kracht beproefden, en er reeds kans begótr re bestaan van schaatsen rijden op de vijvers der parken een kans die sedert van ochtend verkeken schijnt, want het dooit was die belangstelling in elkanders kolenvoorraden van heteekenia genoeg. Huismoeders noemden het „wicked", dat de kolendragers' juist, nu, in deze kouda dagen, hun staking begonnen waren, maar bekeken van het standpunt der stakers was het toch begrijpelijk dat zij juist nü hun kans op meer loon per ton waagden, in plaats zulks in het hartje van den zomer te doen. Nochtans, hun staking' is niet „popu lair", want het publiek neemt het hun infanterist achter zich 055 het paard, on middellijk op het Sticht en Holland aan te rukken', de Republiek in haar hart ader aan te tasten, en Amsterdam, dat nog niet in verdedigbaren toestand was gebracht, te overromplen. Turenne voelde iets voor dit stoute plan, maar hij vond het nochtans te vermetel, te gewaagd; hij wilde de verantwoordelijk heid als opperbevelhebber niet dragen, en wist trouwens een veiliger weg, waarlangs men hetzelfde doel met bekwamen spoed zou bereiken. De graaf d'Eistrades, de vroegere Fran sche gezant bijl de Republiek, die de hoog- geklommen partijschappen van nabij! had leeren kennen, en door de rapporten van rijk "betaalde spionnen bovendien uitste kend op de hoogte Werd gehouden, had aan het Fransche hoofdkwartier medege deeld, dat de stad Utrecht met haar 6000 Katholieke inwoners, die de Fransche ge- loofsgenooten met vreugde zouden begroe ten, geen ernstige tegenstand zou bieden; en dat het bezit van Utrecht het bezit van de drie provinciën Gelderland, het Sticht en Overijssel zou bezegelen, terwijl het voor de Munsterschen en de Keulenaren dan toch een niet al te moeilijke zaak' zou zijn, om Friesland en Groningen on der de knie te krijgen. I

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1914 | | pagina 1