No. 286 1913 Vrijdag 5 September. 27e Jaargang NIEUWSBLAD VOOR ZEELAND. CHRISTELIJK- HISTORISCH EERSTE BLAD. »ÉÉN UIT VELEN". LANGS RIJN EN AHR. VERSCHIJNT ZESMAAL PER WEEK Wed. S. J. DE JONGE-VERWEST, te Goes F. P. D'HUIJ, te Middelburg. PRIJS DER ADVERTENTIËN Het pensioen der 70-jarigen. JEU I L L E T O PL IEDEREN WERKDAG DES AVONDS. Prijs per drie maanden franco p.p1.25 Enkele nummers0.05 UITGAVE DER FIRMA'S EN van 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Familieberichten van 1—10 regels 1.—, iedere regel meer 10 cent. |)it nummer bestaat uit twee bladen. Wordt er wel algemeen gedacht aan Ile ouden van 70 jaar en daarboven, en lan het door dezen verkregen recht op pensioen Wie op 3 December van dit jaar zeven- jg jaar oud is, of ouder, en dan 156 ISoonweken heeft gehad in de voor hem of haar) laatstverloopen tien jaar, die b pensioengerechtigd. Nu wordt met die 156 loonweken niet ledoeld dat men alleen in of voor een aderneming gewerkt hebbe, ook wie roor een gezin gewerkt heeft, heeft op de litkeering recht. En het loon behoeft altijd of alleen in geld te zijn uit geweest; het is voldoende dat |ioor den verrichten arbeid kost, inwoning f beide genoten werd. Menige oude man If vrouw zal derhalve in de termen val- m voor het pensioen. En daarom is het ik dat ieder die meent aanspraak te n maken op dit pensioen op het Ijostkantoor een formulier haalt, en dat kiende aan het departement van land- ltar of aan een bepaald persoon die fit! de regeling dezer zaak van over- leidswege is belast. Men moet hiermee niet talmenwant liet is al geen drie maanden meer voor [drie December (den mooien termijn Natuurlijk zullen er tal van gevallen Lijn dat de aanspraak op de twee gulden 'ongeldig verklaard wordt. De wetsuit- leggers zeiven zullen meermalen voor moeilijke gevallen komen te staan. Dit Loet derhalve worden afgewacht. Doch, m ding staat vastwie eenmaal het pensioen heeft, die staat op de lijst van feiisioengerechtigden en gaat er nooit mt af. Jrhalve haaste men zich. En wie op oojenblik nog niet aan de 156 weken toe is, die kan er misschien op 3 December toe zijn. Menschep, die aan het vereischte niet voldoen, die dus geen 156 loonweken ku 'iun zestigste en zeventigste jaar hebben doorgemaakt en daarbij op 3 ec- a' 8. geen zeventig jaar zijnen menschen die op 3 Dec. a. s., als zij ouder dan 70 jaar zijn, in de laatste tien par niet gewerkt hebben, of geen 156 weken waarin zij loon getrokken hebben 21(1 kunnen herinneren, hebben geen aanspraak op pensioen. Zij allen doen er met zich niet aan te melden. 22 door A. C. v. d. M. (Nadruk verboden.) ®en kille regen, die de straten p '-glibberig maakte, 't fel-stralende licht ijtn e winkelramen temperde, en de voor- Jgangers haastiger deed gaan in het trie- avonddonker. Uit een café, waaruit tiisf "®°pen-gapende deur zeurige muziek irm zwaaiden eenige opgeschoten JenVen straatdeun uitlallend; juist Naeerde Dina die nu opschrok J de teeLe i?Jiarer gedachten en snel uit- ain o een ^er jongens zag haar en ,,jn ini om. haar heenslaande, boog hij liet Jd-rood gelaat dicht bij het hare. uit rl6n s°heurde Dina zich los Ua„. f- ruwe omhelzing en met haar terno- f JOI?ëo armen duwde ze hem LwilHo' r,°en voor de tweede maal haar Katte tm!ftten, zoodat hij op hetvuil- SDottpnJ°i °Jr neertuimelde onder het K j ?n zijner kameraden. Dina J, richtte hij zich op en wierp reeds L u6 ScIaeldwoorden na, die echter achtmT jnen was en alsof ze zich nog jten Jn baande, voortholde de stra- or tot ze op den Koninginneweg 5 Sept. 1913. Mr. van Houten, de eerlijke staatsman, heeft in zijn jongsten Staatkundigen brief ronduit gezegd dat de jongste over winning der Linkerzijde eene puur anti- 1 clericale en antipapistische overwinning is geweest. Kierechthervorming, Staats- pensioneering, 't mocht wat, roept hij uit. Zij waren niet anders dan vage leuzen niemand was 't er precies mee eens. Daarom zoo gaat hij voort zou een kabinet met vrijzinnigen en socia listen er in, en Bos aan het hoofd on mogelijk zijn geweest, want het miste een ware en betrouwbare basisen had ook een concentratie-ministerie geen zin. Ja, nog sterker„er is geen Kamermeer derheid gekozen op eenig programer is enkel door een kiezersmeerderheid tegen de politiek van het nu afgetreden Ministerie gestemd." Dus zoo besluit deze oud-minister met niets sparende openhartigheid praat nu niet meer van een concentratie, want die heeft 't niet gewonnenzelfs de weinige stemmen die zij haalde tien bij eerste stemming, 26 door socia listische hulp zij zijn nog te vele, want de gekozene kreeg zijn stemmen niet omdat hij voor de concentratie was dat schaadde hem veeleermaar omvat de kiezers waren tegen Talma's wetten, tegen het Tarief, tegen Kuyper, tegen Rome. Wij nemen wat mr. v. Houten schreef, letterlijk over Tegen de loonbelasting volgens Tal ma's dwangverzekering, tegen tariefs- verhooging volgens het ontwerp Kolk man en tegen het overwicht van Kuyper en de Roomschendat waren de drie positieve beslissingen, die de gezamen lijke linkergroepen der kiezers in elk district door hun aaneensluiting bij de herstemmingen hebben gegeven. Een candidaat der linkerzijde, die op een dezer drie punten niet zuiver op de graat geweest ware, zou moeilijk ge kozen kunnen zijn, maar alle verdere uitingen en verklaringen, collectief of individueel, van de candidaten der linkerzijde ten gunste van concentratie of sociaal-democratie zijn zonder betee- kenis geweest, hebben zeljs hun die ze deden veeleer geschaad. Het grootere succes tegenover rechtsche candidaten van de vrij-liberalen boven de andere linker-groepen doet dit laatste zelfs vrij zeker vermoeden. En 't is een onbetwistbaar feit, dat de twee kiezers- groepen, die den doorslag hebben ge geven, de groepen waren van welke Maammimiam stilstondde schrik had haar voor een oogenblik overmeesterd en haar gedach ten verward, maar nu ze zich hier in de stille straat veilig wist, kwam haar leed en boosheid met verdubbelde kracht bo ven en perste de tranen in haar oogen. Aan huis belde ze aan en snelde door de opengetrokken deur in snellen vaart de trap op, tot zij op haar kamertje gekomen, zich voorover op haar bed wierp waar al haar spijt, teleurstelling, wrok en gekrenkte trots zich oploste in een harts tochtelijk snikken. Wat hielp haar nu alles, wat hielp haar het willen altijd goed te zijn, altijd te bidden om haar belijdenis trouw te zijn. Haar moeder waardeerde het niet in haar, haar zuster wilde 't niet erkennen, en hoe ernstig had ze niet gevraagd aan God of Karei ook mocht veranderen en worden als zij en nou had-ie haar vergeten voor een ander. Arme Dina. Had ze zich maar tot den Heere gewend en al haar verdriet en aardsche bekommering die haar ziel ver ontrustten aan Zijn voeten gelegd, er zou rust in haar zijn gekomende golven van ongeloof en twijfel die nu haar laatste sprankje nieuw-opglorend geloofsleven dreigden uit te blusschen, zouden zich hebben gestild en met nieuwen moed Bronsveld en ik als woordvoerders optraden. Een combinatie P.os-Troel- stra, op welken voet ook gesloten, wat de bezetting der ministeriën betreft, zoude deze beide groepen pro nihilo hebben gerekend en van zich afge- stooten en daardoor haar eigen levens ader hebben doorgesneden. Mr. v. Houten zegt hier de waarheid. De vrijzinnigen zijn gekozen ondanks hun concentratie-program, en voor het meerendeel op het herstemmingsprogram der sociaal democraten. Zij zijn gekozen omdat zij tegen, tegenanti, anti waren. Hier ligt het geheim van de over winning der vrij-Liberalen. Op een triomf v. Houten-Bronsveld zon een kabinet Bos-Troelstra niet heb ben gepast. Welk een uitslag! Democratisch zou het concentratie kabinet zijn. Algemeen stemrecht en Staatspensioen zou men krijgen. En het werd Geen concentratie, geen demo cratie, geen staatspensioen, geen socia listische, misschien zelfs geen sociale her vormingen. Het is mr v. Houten, die het zegt. En niemand kan hem tegenspreken. De „concentratie" heeft in haar blinde woede steun verleend, rechts aan de vrij liberalen en links aan de socialisten. Wederkeerig hebben dezen haar hun steun gebodendoch opdat zij zich niet zou verheffen op haar overwinning, hebben eerstgenoemden bij monde van v. Houten haar beteekend, dat zij niets gewonnen heeft. Doch ook laatstgenoem den zijn aan het praten geraakt. ^Mr Mendels, sociaal democraat, heeft te 's Gravenhage een politieke lezing ge houden, waarin hij op een afstraffing der eigen broederen, althans der porte feuillejagers onder hen, een aanval op de liberalen liet volgen, welke niet malscli mag genoemd worden. Hij beschuldigde hen van militairisme, kapitalisme, huichelarij en dergelijke, en wees ook maar den laatsten schijn van broederschap met deze oude bondge- nooten af, in zeer scherpe bewoordingen. Nu zal dit wel geen gevolgen hebben is te denken. Bij verkiezingen en in den eersten tijd bij stemmingen in de Kamer gaan zoo wel v. Houten als Mendels weer wel met de „concentratie" mee. Maar als teeke nend voor het respect, dat men aan die zijde voor de „concentratie" koestert, zou ze den strijd weder hebben aanvaard. Maar neen, eenmaal meegevoerd, dreef ze op den stroom harer booze gedachten vol gekrenkte trots en valsche hoogmoed voort en luisterde naar de inblazingen des duivels .die haar nu in haar zwak heid sterker aanhitstezie je wel wat geeft 't of je al naar Gods Woord zoo nauwgezet leefde, je was immers niet slecht, je leefdë immers al goed, bekom mer je niet om alle dingen, 't maakt het leven maar moeielijk. En naar deze booze inblazingen luisterde Dina, haar schreien bedaarde eindelijk, zij richtte zich op van het bed, en streek de verwarde harén naar achteren, nog schokte haar lichaam van korte snikken, maar haar oogen bleven drooglangzaam stond ze op, en ging werktuigelijk naar haar waschtafel- tje en bette haar heet gelaat in het koude watermevrouw behoeft niet te zien'dat ik gehuild [heb, mompelde ze, ze wierp nog een onderzoekenden blik in 't spie geltje en ging toen naar heneden, waar mevrouw, die haar had thuis hooren komen, haar reeds wachtte met de woor den „hoe komt het Dina, dat je zoo vroeg thuis bentje moeder is toch niet ziek", vervolgde ze bezorgd-vriendelijk, toen ze Dina in 't gelaat blikte, waar de sporen van tranen nog rood vlekten. mocht op de uitspraken van deze twee wel eens alle licht geworpen worden. Las de lezer in ons vorig no. al den lof welken van een liberaal blad de afgetreden minister Colijn heeft mee gekregen Zoo niet, dan zij in 'tkort nog eens herhaald dat in Het Handelsblad genoemde antirevolutionaire bewindsman geprezen werd, omdat hij onder anderen het de partement van marine zoo uitnemend beheerde, zoowel wat het materieel als het moreel betreft, en hoe het marine personeel over hem tevreden was. Dit werd geschreven in September. Doch reeds op 13 Juli te voren, even wel naar men ziet ook pas na den uit slag der Kamer-herstemmingen, werd in een ander vrijzinnig blad De Nieuwe Cou rant aangetoond dat het Tarief en de Vrijheid van onderwijs toch nog zoo kwaad niet zouden geweest zijn. De schrijver droeg dan ook bereids aan het vrijzinnige kabinet op deze „twee quaesties uit den weg te ruimen". Wat de vrijheid van onderwijs aan gaat, vraagt hij Zou het ondenkbaar zijn in de eerste kwestie een overeenkomst tot stand te brengen, waarbij bizondere scholen subsidie krijgen ten bedrage van bijv. 95 pet. van alle kosten, onverschillig welke, mits waarborgen voor deugde lijk onderwijs worden verleend, vrij hoog gesteld minimum voor het aantal leerkrachten enz. enz. enz. een en ander gepaard met waarborgen voor neutraal onderwijs op kleine plaatsen, tenzij aldaar alle inwoners van één kleur zijn? Er „moet" toch eindelijk een oplossing komen, die een zekere bevrediging brengt, al is het ook niet aan allen. En in betrekking tot het Tarief Zou het eveneens niet nuttig zijn door commissies uit aanhangers van rechts en links samengesteld, de tarief kwestie te doen onderzoeken, ten op zichte van enkele der voornaamste artikelen Dat onderzoek zou vrij moeten blijven van alle academische bespiegelingen. Zoo concreet mogelijk zouden voor elk der in beschouwing te nemen artikelen de gevolgen van beschermingsmaatregelen moeten wor den nagegaan. Het is zoowel uit een oogpunt van landsbelang als van pu blieke moraliteit noodig, dat er om trent deze kwestie meer lich opgaat en algemeen verpreid wordt. De groote „Nee mevrouw, maar ik hen maar wat vroeger naar huis gegaan, ik had zoo'n hoofdpijn", loog Dina en wendde zich naar de keuken. „Zoo'n hoofdpijn, och dat is lastig, wil je wat eau de cologne, wacht ik zal ze voor je halen", en het goedhartige vrouw tje ging naar de huiskamer, nam haar flacon en bracht deze bij Dina. „Hier, neem maar goed wat, het is frisch, en als je naar bed wilt gaan, kun je dat wel doen, ik zal den boel wel opruimen." Zwijgend nam Dina eau de cologne, en wreef er haar gelaat mee, de hartelijkheid van mevrouw trof haar wel, maar ze vond geen ingang in haar hart, want met 't korte antwoord, „nou mevrouw, als u het goed vindt, ga ik maar naar bed," verliet ze de keuken, en zocht weder haar kamertje op, waar ze zich uitkleedde en vol bittere en booze gedachten insliep. Toen ze den volgenden morgen ont waakte en al het gebeurde van den vo- rigen avond haar ih klare-dag-helderheid voor den geest stond, plooide er zich een smalend lachje om haar mond „ze was gek om zich alles zoo aan te trekken, als moeder en Bet haar toch niet be grepen, wat maalde zij er dan om. En Karei nee, dht kon haar heelemaal massa der kiezers is natuurlijk niet onoprecht, doch stemt zonder gegronde overtuiging vóór of tegen een tarief- wet, al naar gelang zij is ingelicht. Wordt echter aan die groote massa op betrouwbare, objectieve wijze de noodige feitelijke kennis bijgebracht, dan zal ook hier een zekere bevrediging niet kunnen uitblijven. Tot zoover deze liberale vrager. En weer merken wij opis het niet jammer dat dergelijke gezonde opmer kingen altijd eerst na de verkiezingen komen, en dat men eerst ministers die de vrijheid van onderwijs willen brengen, en de waarheid in zake het tarief aan het licht willen brengen, helpt weg zenden voor en aleer men hun nageeft dat zij het toch eigenlijk wel aan 't rechte eind hebben gehad (Reisherinneringen.) VIII. Geüjk sen schaduw grauw, schiet de forel en gilt den bergstroom ver vooruit. Dicht bij het station Neuenahr pas seerden we het complex gebouwen van j de Apollinaris-bron, die dagelijks hare 1 schatten afwerpt in den vorm van kool- 5 zuurhoudend water, waarvan een ziek f mensch gezond moet worden. Er bleek f geen gelegenheid tot bezichtiging van deze „fabriek" te bestaan, doch we kon- l den niet nalaten een üeschje met dit l heilzame vocht te ledigen. Aan echtheid viel natuurlijk niet te twijfelen, j In Neuenahr stapte het trio uit. Het sierlijke station trok aanstonds onze i aandacht. Vooral het gedeelte, dat in i natuursteen was opgetrokken, maakte 5 een degelijken indruk, en zag er fraai uit. De Duitsche bouwtrant heeft toch j iets bekoorlijks. j Het eenvoudigste huisje trof ons door j zekere bekoorlijkheid, waaraan de voor- "I naamste grondstof, natuursteen, niet vreemd is. Neuenahr is een luxe stadje met 'n goede 4000 zielen. Men noemt het het „Karlsbad van den Rijn", waar er jaar lijks 'n 26000 gasten genezing komen zoeken van nier-, lever- en maagziekten, hetzij door een melk-, wei- of druiven- kuur, hetzij aan de warme, koolzuur houdende bronnen. Behalve deze patiënten verschijnen er natuurlijk nog vele toeristen, die slecnts ontspanning en natuurschoon behoeven, ■bw—m> niet schelen en al haar gekrenkte meisjestrots om vergeten te zijn voor een ander, verborg ze in die gedachte. En zoo begon Dina zonder gebed haar dagtaak met wrok in haar ziel en haar hart vervuld met tegenzin voor het ernst- leven, dat ze zoo met vreugde was be gonnen; de strijd tegen haar karakter- zonde was haar een last geworden die ze thans van zich afwierp. En nu die last haar niet meer be zwaarde ging het steeds sneller bergaf waarts. En als soms haar geweten haar aanklaagde, of haar oog gleed over de woorden van den tekst in de keuken, kleurde het rood-schaamte haar wangen maar geruststellend paaide ze zich met de woordenze was toch zoo slecht niet, anderen leefden ook niet zoo nauwgezet. Het was voor mevrouw van Balen een pijnlijke teleurstelling toen ze zag hoe Dina haar oude leven weer was begon- nen. Herhaaldelijk verweet ze zich zelve, j dat ze niet goed had gehandeld, om haar dienstbode alleen den weg te laten gaan maar vroeg zich dan af, hoe ze anders had moeten handelenelke poging van haar om toegang te verkrijgen tot Dina's hart was afgestuit op de geslotenheid van deze ten opzichte van geestelijke dingen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1913 | | pagina 1