ieibaak
OJ3
No. 163 1913
Zaterdag' 12 April.
27e Jaargang
N1E0WSBLAD
VOOR ZEELAND
L
Advertentiën
CHRISTELIJK-
PINK PILLEN
HISTORISCH
bedil
De Bloedarmoede
en de Lente
Iburg
5^r©
aan koop-
igen behoor-
avonds van
17 alhier).
iur:
7oorz.
-Voorz.
Secretaris.
;kabinet,
•ek, en een
Zandijk bij
'P
te G r ij p s-
Babel,
o m b u r g.
TE KOOP
rden,
ote Hit.
Boekhan-
Teerpakhui-
mshok, een
nhok.
npeeen.
gekalfd, en
20 maanden,
k a p e 11 e,
sschikt voor
erde Kabi-
D
idknecht
Terlinde,
tN
sknecht,
ven franco
e sonder
OUT,
ouburg.
e Meid
HOUD,
iieuwstraat.
DUW
dag.
Breestraat,
Meisje
E,
VERSCHIJNT ZESMAAL PER WEEK
Wed. S. J. DE JONGE-VERWEST, te Goes
F. P. D'HUIJ, te Middelburg.
EèRSTË BLAD.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
RECLAMES.
ERSON N ES
Het is in de lente, op het oogenblik dat alles in de natuur
nieuw leven heeft, dat de bloedarmoede, die kwaal die, zoo
zij niet krachtig bestreden wordt, den dood te weeg brengt,
zich bij jonge meisjes voordoet. De storing die wij allen op
het oogenblik der eerste mooie dagen ondervinden, is voldoende
om in het bijzonder teergevoel ge organisme der kleine en
jonge meisjes de ontwikkeling van een ziekte te voorschijn te
roepen, die reeds sedert eenigen tijd sluimerde. Indien de
behandeling met de Pink Pillen gurstig is voor iedeeren in de
lente, is zij voornamelijk aan te bevelen voor jonge meisjes.
Uit de Provincie.
Middelburg Bij K. B. is aan mr. W.
Vllssingen. Men schrijft ons uitVlis-
singen De heer J. G. Fanoij commissa
ris van politie alhier heeft heden in af
wachting van de Koninklijke bewilliging
op zijn verzoek om eervol ODtslag, de
politiedienst met verlof verlaten.
Vllssingen. Van de Vrijdagavond al
hier paaseerende Red Star-boot „Lan
castrian", komende van Antwerpen, be
stemd naar Baltimore, werden twee
stowaways (personen die zich aan boord
verstoppen, om gratis de overtocht te
doen) hier aan wal gezet. Hun werd,
gelijk steeds, een spoorkaartje verstrekt
naar Esschen (België).
Kattendijke. Zooals reeds bekend is,
heeft zich alhier een feestcommissie ge
vormd tot uitvoering van plan 1913 Om
dit zoo luisterljk mogelt k te doeD, had
deze commissie op haar program ge
plaatst, de landing van Z H. den Erfprins
van Oranje (onzen lateren Koning Willem
I). Om deze landing zoo getrouw mogel|Jk
weer te geven, heeft de commissie zich
gewend tot Z.Exc. den Minister van Ma
rine, met het verzoek, om een of meer
oorlogsschepen voor dit doel beschikbaar
te stellen. De commissie ontving heden
het verblijdend bericht, dat Z.Ex'\ gunstig
Hansweert Donderdag is hier de
eerste steen gelegd voor de te bouwen
derde schutsluis.
Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 76—78 Amsterdam.
en Familie.
sn,
üesbalks
[alfvaars,
ivaarzen,
3ij A. ECK-
er.
roor zes
LSTIAANSE
T, N. en St.
Zoutelande.
St Laurens.
irweat, Goes.
IEDEREN WERKDAG DES AVONDS.
Prijs per drie maanden franco p.p1.25
Enkele nummers0.05
UITGAVE DER FIRMA'S
EN
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
van 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Familieberichten van 1—10 regels ƒ1.—, iedere regel
meer 10 cent.
iA-
i.
Hetjwoord Staatspensioen om de zaak
aan té duiden is onjuist. Pensioen be-
teekent loon; en Staatspensioen is loon
voor in dienst van den Staat verrichten
arbeid. De werklieden die men wil pen
sioneeren z(jns voor het meerendeel in
dienst van den Staat geweestderhalve
kan hetgeen hun wordt toegedacht nim
mer Staatspensioen zijn.
Want hoe kan nu iemand, die nooit
in Staatsdienst geweest is, betaling ont
vangen voor arbeid dien h|j nooit heeft
verricht P
Wjj hebben tegen Staatspensioneering
principieele en practische bedenkingen.
O'er deze laatste zullen wi) het nog
wel eens hebben, wanneer wij de bezwa
ren van sommige vrijzinnigen ter hand
nemen. Die bezwaren, de geldelijke,
z(jn van zoo ernstigen aard dat het vrij
zinnig-democratisch Kamerlid Treub, die
evenals zijn geestverwant Marchant te
gen Staatspensioneering is, er aanleiding
in vond om de voorstanders van St;.ats-
pensioneeriog te verdeelen in
le »De naïeve optimisten die oP
fi aandeel gebied alles hoe buiten
sporig het ook zij mogelijk achten.
Daaronder z(jn weinig of geen beroeps
politici. Deze categorie vindt haar
haar grootste contingent onder de voor
deze gelegenheid tot het voor hen
gladde ijs der practische politiek over
gestoken politieke tinnegieters. Om
niet onheusch te wordei), onthoud ik
mij van nadere aanduiding, waar men
deze het gemakkelijkst bljeei kan
vinden.*
2e »Da slimmelingen die uit de
staatspensioneering politiek voordeel
hopen te kloppen en die zich zorg
vuldig ervan onthouden de floancieele
zijde van het probleem metdennoodi-
gen ernst onder de oogen te zieD, en
zich zeiven bedriegen om het zelf
verwijt te ontgaan van bewust bedrog
van anderen.*
Nog meerdere practische bezwaren
zouden er aan toe te voegen zijn, doch
boven deze staan die welke verband
houden met onze beginselen, die ons
doen kiezen voor verplichte verzekering,
en tegen staatspensioneering.
Het verschil tusschen deze twee is
groot, al wordt dit niet algemeen inge
zien. De sociaal democraat Wibaut ziet
het wel. Immers in zjjn Praeadvies voor
de Vereeniging vcor de Staaihuishoud
kunde en de Statistiek teekende hij aldus
de onderlinge verhouding//Verplichte
verzekering is geweld; staatspensionee
ring is recht. Verplichte verzekering is
roof van Staatswege op de arbeiders
staatspensioneering is teruggave van een
deel van hetgeen krachtens onze voort
brengingswijze van hen is genomen".
Wel onderschrijven wfl zijne qualifi
catie niet, doch gaan mat hem accoord
in de erkentenis van het principieel
verschil tusschen die beide.
Bij verzekering toch is er sprake van
gegadigden, die, wijl zfj 't zjjn, de risico
hebben te dragen, en mee hebben te
zorgen, ook al is het dat een groot ge
deelte door anderen, namelijk door de
patroons of, zoo noodig, door den Staat
wordt gedragen.
Wanneer de Staat, zfj het ook aan
vankelijk, helpend optreedt, wordt het
karakter der verplichte verzekering niet
veranderd. Het wordt hierdoor geen
staatspensioneering. De Staat komt een
voudig te hulp om de particuliere krach-
t®, de belanghebbenden, de gegadigden
op gang te helpen, en treedt terstond
"tug, zoodra z|j op gang ziln. Gelijk
wy ook zagen in artikel 357 van het
nu aangenomen Wetsvoorstel op de.'ver-
zorging van invalide en oude werklieden.
De Overheid keert ieder jaar f2 uit
aan de 70 jarigen welke buiten de pen
sioneering zouden vallen, omdat z|j de
jaren il te boveD zjjD, waarop z|j in de
verzekering kunnen worden opgenoman.
Maar na een zeker aantal jaren (hier
75) houdt deze Overheidshulp op zoodat
hier geen sprake is van Staatspensio
neering.
Bovendien, en ziehier het karakter der
Staatspensioneeringb|j staatspensionee
ring is voor geen der //gegadigden»
eigenlijk moeten w|j zeggen „bedeelden"
sprake van verband tusschen premie
en uitkeering. Daar wordt beelemaal geen
premie betaald. Er is alleen uitkeering
De gegadigde is tot niets verplicht, dan
om op z|jn 653te of 70ste naar het post
kantoor te gaan, en z|jn pensioen in ont
vangst te nemen. En zulks eenig en
alleen op dezen grond dat de man dezen
leeftijd bereikt heeft.
Maar -- dit is geen staatspensioneering
het is staats armenzorg.
Wel spreekt de Deensche wet, waar
dit stelsel gehuldigd wordt, van achtens
waardige oude liedendoch dit woord
strekt slechts om de aandacht van de
hoofdzaak af te trekkenhet z|jn ach
tenswaardige bedeelden. Een schrandere
Deen Westergaard, een socioloog van
de bovenste plank, heeft het dan ook
gelijk Ve Rotterdammer meldt in het
Randwörterbuch der Staatsmssenschaften
toegegeven dat de wet op de staatspensi
oneering niet anders is dan //eene ver
ruiming van de armen wet». Ook in Nieuw
Zeeland constateerde de oppositie al b|j
de totstandkoming dat slechts een „stuk
armsnwetgeving" werd voorgelegd.
Daarom komen ook w|j hier in Ne
derland met vrijzinnige mannen als
Trcub en Marchant tegen deze uitkee-
riDg van het feitelijke op. Het heet pen-
sioneering en is armenzorg. En wie die
't begrijpt zou zich hiervoor niet genee-
ren. Want men praat dit niet goed met
de herinnering dat ook de ministers
staatspensioen genieten. Immers de mi
nisters z|jn in Overheidsdienst geweest,
hebben gedurende een zekeren t|jd eigen,
soms belangrijke, inkomsten moeten
prijsgeven, hebben van hun traktement
een groot deel tot f600 'sjaarsl
afgezonderd om aan hun pensioen te kun
nen komen. W|j herinnerden reeds vroe
ger aan de eigenlijke vergissing van den
heer Goeman Borgesius, nog wel een
oud-minister, die het „Staatspensioen»
aanprees, met het verhaal dat hij zelf
dat ook genoot, en nog nooit zich ge
schaamd had of gedacht bad dat h|j be
deeld werd. Een liberaal, de heer Elout,
red. vart Het Handelsblad, schreef daar
tegen dan ook indertijd vlijmend scherp
in het tijdschrift De Tijdspiegel:
„Staatspensionneering bestrijd ik, om
dat het een vergrjjp beteekent tegen de
waarheid. Staatspensionneering is het
geven van aalmoezen onder den leugen-
naam van pensioen. Lmgennaam, want
pensioen kan alleen vooïtvloeien uit
dienstbetrekking tusschen den pensioen
gerechtigde en den pensioengever. Het
was dan ook niet minder dan volksmis
leiding, waaraan de heer Goeman Bor
gesius te Wognum zich schuldig maakte,
toen hfj het zoogenaamde „staatspensi
oen" gelijksoortig maakte met „minis-
terspeDSioen*".
Eu nog maakt men van vrijzinnige
z|jde maar steeds den menschen wijs
dat in dezen vorm van bedeeling met
den prachtnaam pensioneering aange
diend, niets demoraliseerends (ontzenu-
wends) of kleineerends voor den gepen
sioneerde ligt.
Het is wel gemakkelijk, dat men niet
behoeft te sparen, niets behoeft af te
zonderen voor den kwaden dag, omdat
de Staat toch alles betaalt. Maar welk
geslacht moet b|j dergelijke regeling
geknecht worden I Men ziet het in En
geland, en in Ierland vooral, dat steeds
grooter de menigte wordt, die zich op
maakt om van dat //pensioen", waaraan
niemand hunner ook maar één cent be
taald heeft, te genieten.
Wat sehiet er op deze w|jze over van
de naastenliefde, die den naaste van
zjjn overvloed geeft, van de eigen veer
kracht, die al vroeg aan den ouden dag
leert denken, v*n den oDderllngen liefde
band, waardoor in allerlei organisaties
het „draagt elkanders lasten" tot zijn
recht komt?
Hoe pitloos zal het geslacht zijn, dat
onder zoodanige omstandigheden, steu
nende op den Staat, moet groot worden.
Wat een kille maatschappij moet dat
worden, waarin de arme eenvoudig maar
voortleeft tot hjj oud of invalide wordt
en slechts zjjn hand heeft uit te steken,
om voortaan geregeld verzadigd te wor
den, en de meergegoeden vermeenen
genoeg te hebben gedaan, wanneer zfj
maar hun belastingpenniDgen b|j den
ontvanger hebben gestort.
Wat 'n dor menschenleven zal dit zijn
waarb|j alle ethisch motief ontbreekt.
En stel hiertegenover nu de verplichte
verzekeiing, gelijk wfl die weldra hopen
te zien tot stand komen.
Daar blijft het organisch verband in
den arbeid geëerbiedigd; patroon en
knecht saam betalen de premie, en de
knecht, die straks invalide wordt, behoeft
dan niet als een bedeelde dank ja te zeg
gen voor hetgeen de Staat of de Ont
vanger namens den Staat hem toebedeelt,
maar hfj ontvangt zjjn eigen geld, zijn
verdiende pensioeD, het deel van zfln uit
gestelde loon, waarbij hij met öeiheid
mag terugdenken aan den tijd toen bij
getrouw was in het voldoen van zjjn
wettelijke verplichtingen.
Ons dunkt, dit geeft iedereen toe die
naast het gevoel ook het verstand laat
spreken.
Het is nu eenmaal een feit dat verdiend
brood den arbeider heter smaakt dan ge
kregen brood. Altijd wanneer bjj hem
niet gevonden wordt een tekort aan zelf
respect.
Dit is zoo waar dat zelfs de Engelsche
minister Lloyd George, een onverdacht
liberaal, de vader van de wet die den
Eogelschen arbeiders Staatspensioen ver
leent, en deswege door de vrijzinnigheid
ten onzent hooglijk werd geprezen, bij de
verdediging van zjjn wetsontwerp deze
meikwaardige woorden sprak:
„Wij dachteD, dat het meer in over
eenstemming is met het zelfrespect van
den arbeider, om voordeel te trekken uit
een instelling, waartoe h& zelf belangrijk
bijdroeg».
Zelfs door dezen minister, den vader
van de Staatspensioneeringswet in En
geland, wordt derhalve het stelsel van
Staatspensioneering veroordeeld.
12 April 1913.
Duys veroordeeld.
Niet omdat het Duys gold, maken wfl
melding van het vonnis dezer dagen
door de Haarlemsche Rechtbank uitge
sproken over den wethouder, die een
ambtenaar in de rechtmatige uitoefe
ning zijner bediening beleedigde. Het
is heusch geen bijzonderheid, dat die
roode broeders eeDs doorslaan en de
perken der welvoeglijkheid te buiten
gaan. De goede niet te na gesproken.
We komen hier slechts even op de
zaak terug, omdat Het Volk deze ver
oordeeling een „spel van klasse-justitie"
noemt. Immers, wanneer nu mr. Elias
nog wordt vrijgesproken, van z|jn pas
ver valsching, dan is volgens Het Volk
dit spel volmaakt.
Men voelt, dat hier louter onzin ver
kocht wordt. Waarom dan niet openlijk
geprotesteerd en op de „onrechtvaardig
heid" van het vonnis gewezen Waar
om niet in hoogar beroep gegaan We
lezen van het een noch het ander.
Bovendien klinkt die veronderstelling
met betrekking tot de zaak Elias (pas-
vervalsching) niet weinig insinueerend.
-l'pX -JI,
LU LES S%;-
IKK Sfcs1
OUR Mi
vv i. t-iA r^t S
Het Volk houdt er waarlijk vreemde
persmanieren op na. Weet zij niet eens,
dat een dagblad zich van elke beschou
wing, die maar van invloed zou kunnen
zjjn op de uitspraak, heeft te onthouden?
Er ligt dus nog al vrflwat in die2'/»
regelige opmerking van Het folk, dat
niet door den beugel kan.
't Is een venijnige staart.
Polman Kruseman alhier verlof verleend
tot het aannemen der versierselen van
officier der orde van de Kroon, hem door
den Koning der Belgen geschonken.
De heer Fanoij kan terug zien op een
ODgeveer veertigjarige eeivolle loopbaan
bij de politie. Da thans afgescheidene
begon als agent van politie en heeft ach
tereenvolgens alle rangen doorloopen.
op haar verzoek beschikt heeft, en dat
Z.Exc. aan de kommandanten te Helle-
voetsluis en Willemsoord order gegeven
heeft een of meer oorlogsschepen voor dit
doel beschikbaar te stellen tegen 18 Juli
aanstaande.
Tot het plaatsen van Advertentiën
niet afkomstig uit Zeeland, betref
fende Handel en Nijverheid, is gerechtigd
het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch
Heden ontsliep zacht en kalm Da een
kortstondig lijden, ons e geliefde Echt
genoot, Vader, Zoon, Broeder en Be-
huwdbroeder,
JAN WOLFERT Hz.,
ia den ouderdom van ruim 47 jaar.
Dat zijn heengaan.vrede was, lenigt
onze diepe smart.
Namens de Familie,
Wed. J, WOLFERT—Nijssb
Waarde, 11 Arril 1913.
Tot onze diepe droefheid is heden te
Andel na kort, doch hevig lijden in
vrede ontslapeü, onze geliefde Echtge
noot, Zoon, Broeder en Behuwdbroeder,
JAN BAST MEIJER,
slechts 32 jaar oud.
F. J. BASTMEIJER—
Giethoobn.
N J. BASTMEIJER.
Bruinisse, 11 April 1913.
Algemeens kennisgeving.
