No. 130 1913 .Dinsdag1 4 Maart. 27e Jaargang NIEUWSBLAD VOOR ZEELAND. GHRISTELIJK- HISTORISCH Meid i iidersgezin rk, woning met tuin P. K. VAN NIEU. BOONE Pz., SLOOP ant-sjalotten. Lonair, 's-Srav«a. KOOP e Jachthond, een Koe, ,art 5e kalf, bene fice Beit, bij ZOOP voor de Zaai, rachtig Schaap ende Meid en een Arbeider Bid gevraagd, en P. G. ei Dienstbode Dienstbode. id)m©cht Ei O RE1NIERSE, Br» fonge-Yerwest, Goes- VERSCHIJNT ZESMAAL PER WEEK Wed. S. J. DE JONGE-VERWEST, te Goes F. P. D'HUIJ, te Middelburg. PRIJS DER ADVERTENTIËN Uit de Pers. Binnenland. De Balkan-Oorlog. Uit de Provincie. Middelburg, aart a. 3. s-Heer Arendskerfy Ko o p agend Paard, Arnemuiden. 5, Vrouwepolder. >sl. bruin en patrij- cM. goede d bew. 3, Nieuw Vosmeer JU W, Oost-Souburg, Aagtekerke. WOUTERS, 't Zand, Breeweg. kööF rd, keur uit 2, 11 jaar, waaronder d, en een zeer ge loop, bij K. GOP- jkerke, Klein Rhijns- Mei DDE, West-Souburg )'HUIJ, Middel- gevraagd issekerke. adeltjk neid of voor dag hoog loon, bij S, Oostsingel 262, TERBAAN, Lange vraagt tegen Mei eb buitenshuis), it Mei en kan, bij Molenzicht, 't Zand. n of met Mei ende Knecht fOLLEBRANDSE, St. Laurens aan of met Mei 3AAS vraagt voor loon >rj.sfbad»©* fstandig kunnende weg D 3, Bergen Mei ed. MATTHIJSSE, ivragen bij M. everskerksche weg» IEDEREN WERKDAG DES AVONDS. Prijs per drie maanden,franco p.p1.25 Enkele nummers0.05 UITGAVE DER FIRMA'S EN van 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Familieberichten van 1—10 regels 1.—, iedere regel meer 10 cent. 4 Maart 1913, Hoofden en onderwijzers. f in de {Middelb. Courant'Is dezer dagen een belangrijke discussie gevoerd tus- achen de redactie en een „hoofd eener school" eenerzij ds, en een paar onder wijzers, leden van den bekenden „Bond van Nederlandsche Onder wjjzsrs" ander zijds. Geljjk men weet ijvert de Bond voor de republikeinache schoei, waarin höt beofd evenveel te zeggen heeft als de onderwijzer, jenj de uitvoerder is van hun wil. Het „hoofd eener sebool" schrift in verband met het optreden van den Bond onder meer het volgende Ik heb geheel in 't midden gelaten, of de Bondsleden hoog genoeg staan'om zich de taak der opvoeding zelfstandig te zien toevertrouwd. Dat het grootepu- bliek daaraan twgfelt, valt niet te ont kennen en hst optreden van vele Bonds leden rechtvaardigt dien twijfel. Door hun allesbehalve kiesche, bestrijding van het hoofdschap, door het terrorisme, waar mede „.sommigeBondsleden optreden tegen die onderwijzers, welke durven verklaren, dat zij van hun ideeën niets moeten hebben ondergeteekende weet er van mee te praten door de onbe- zonnea wijze, waarop zij zieh storten in den politieken strijd, hebban zij het vertrouwen van de groote menigte ver leren.) Nu kome men mij niet aan net de bewering, welke de Bondsvoorzitter deze week uitte is een pro test ver gade- ring te Ben Haag :j De J arbeiders staan san onze zij 1 Want dan zou ik antweer- den„Zeker, de S. D. A. P.-ere, maar éis eensgezindheid komt in esu vreemd licht te staan, alsmen .weet, hoe die arbeiders er zich over hsbben beklaagd, dat de Bond van Ned. Ond.jonvoldoende vergold,wat zjj voor de bondszaak deden." (Men) lagge zijn oor. eens te luisteren buiten de bondssferen. Dan hoort hfl van links jen recht* de waarschuwende stem van hen, aan wie door waardig optraden had moeten .worden bewazen, dat de Bond „van Ned. Ond. bestaat uit leden, die hoog genoeg staan om zich zelfstandig de opvoeding te zien toever trouwd. Ik herinner hem de uitlatingen van den Retterdamschen',Burgemeester, de zoo recente gebeurtenis in den Haag- schen gemeenteraad, en ik herhaal voor hem de ernstige woorden, die Burge meester Roëll een paar jaren geleden in den Amsterdamschen gemeenteraad heeft gesproken„Ik acht den onderwijzers stand te hooe om in de onderwijzers alleen lesgevende instrumenten te zien, zjj zijn ook opvoeders en het kan niet uitblijveD, dat de geest, die in hen leeft, zijn stempel drukt op en zijn sporen achterlaat in het ontvankelijk gemoed van het kind en ik kan u zeggen, dat vele ouders aan de openbare school den rug toekeeren, omdat zij huiverig zijn de kans te loopen, dat hun kinderen aan dergelijke onderwijzers moeten worden toevertrouwd." Dat is onomwonden gezegd. Onzerzijds is 't al meermalen beweerd en aangetoond dat net de openbare onder wijzers zjjn dia de bijzondere scholen bevolken. Nu zegt een openbaar (hoofd)- onder wijzer zelf 't. Dat heeft allicht meer effect op die breeds schare van „hoog staande" mannen die (vooral by verkie zingen, wanneer er een vrijzinnige naar Raad, Staten of Kamer moet) front ma ken tegen de bijzondere school, doch tegelijk de openbare sehool leegpompen. Wat ie het geheim van uw leven De liefde tot God was de alles beheer- schende kracht in het leven van den dap peren Generaal van het Lager des Heils, William Booth. Ben paar weken vóór zijn dood vroeg iemand hem„Wat is toch het geheim van uw leven? Overal waar ik in de wereld kom, hoor ik u roemen als iemand, die véél goed doet. Kunt ge mij in één volzin dat geheim openbaren P" JSven zweeg de Generaal, toen ant woordde hij„Het komt deor mijn een maal genomen besluit, dat God alles zou hebben wat vau William Booth wa^", en zijn grijzen, mageren kop opheffend van het kussen, riep bij„Alles, alles, alles van William Booth". Al te zot. Onder dit opschrift komt in de Scichtsehe. Crt. een artikel voor, waaraan wij het volgende ontleenen De Socialisten gaan, naar men weet, weer een straffe agitatie op touw zetten tegen de invaliditeitswet. Om de party gesooten daartoe wat op te warmen, bevat „Het Tolk* een „Manifest aan de Nederlandscbe Ar helders". Het is niet onvermakelijk dit stuk te lezen. Er wordt o.a. In verteld, dat, als ten gevolge van de Junl-stenabus het Ministerie-Heemskerk valt', zonder dat de Eerste Kamer het ontwerp-Talma heeft aangenomen, dit ontwerp daar mee zal gevallen zijn. En daarop volgt met groote letters deze zotte conclusie: „Zoo draagt de rechterzijde de schuld, dat wij weer de verkiezingen ingaan zender dat zij ook maar één ouden arbeider een cent pensieen heeft verschaft". Dat is toch al een bultengewoen krcs staaltje van hetgeen dezeheeren aan de „bewuste* arbeiders durven wijs te maken. Als het ontwerp-Talma vóór Juni niet voor de Eerste Kamer behandeld wordt, en dan na een eventueels over winning der Linkerzijde met het Mi nisterie-Heemskerk verdwijnt, dan is dit in drie opzichten de schuld van Links. Vooreerst door de Linksche obstruc tie, waarbij da tienurige rede van Duys vooral niet moet vergeten worden, waardoor het ontwerp niet (wat zeer goed gekund had) reeds in October afgehandeld was. Ten tweede door de agitatie der Lin kerzijde bjj de stembus, waardoor het Kabinet c.q. zou gevallen zijn. En ten derde doordat het Miaisterie, uit de in Juni overwinnende Linker zijde het ontwerp zou intrekken. Ons dunkt, geen Socialist is zoo dom, dat hij dit niet begrijpt. Maar de heeren van „Het Volk" kennen hun volkje natuurlijk betsr dan wij. Een rumoerige Kamerzitting. We hsrinnareu ons nog wel de rumoe rige Kamerzitting van enkele weken ge leden. Aan ds beschrijving van den over zichtschrijver van de Maasbode ontlee nen wy het volgende: Na eeD dramatische verdediging, deed de acteur,pardon, de heer Borgesius, verwijting*n aan de rechterzijde, omdat ze maar zweeg, en niets deed om het ontwerp te verbeteren. Veor ds zooveel- ste maal kwam Dr. Nolens eens uit de doekjes doen, waarom de rechterzijde zwjjgt en zwijgen zal, waarom ze wel zwegen moet. Het is de eeDige weg om de wot in behouden haven te krijgen van wege de fraaie mantarea van links en daarom zsi Er. Nolens het terecht, dat de rechterzijde er een eer in stelt te zwijgen. Terder was hy zoo ondeugend men be denke dat een lid der rechterzijde natuur lijk minder rechten beeft dan een lid van links zeer ondeugend, hooget onbeta melijk, om te zeggen, wat eigenlijk ieder dacht. Dat het nl. een goedkoope manier was, om zoo de menigte te lokkeu, om mee te deen in den wedloop van „maar" j aanbieden, met zulke vriendschapsbetui- gingen aan de arbeiders, die „in zich* geen beteeksnis hebben. Van den gslijkmoeaigsn leider der Ka tholieke fractie is men gewend, dat hij het er nimmer te dik oplegt. In de weer gegeven verwijten, moest daarom de heer Borgesius maar berust hebben. Doch neen, hg liet het er niet bjj en kwam maar aldoor terug op het zwijgen der rechterzijde. Daardoor werd het door dhr De Savor- nin Lobman, een dargenen, dis zich met voorbeeldig geduld de zwfjgtucht oplegt met verontwaardiging ten overvloede neg eens verklaard, waarom d» richter zijde zwijgt, op gelijke wfjzo als Br. No- lens had gedaan. Wij antwoorden, zoo zei hij, bovendien niet op geïmproviseerde amendementen hetgeen een vlijmende karakteristiek was - eu als het op antwoerden aan komt, beeft de Minister getoond, de zaken veel beter te kennen dan alle andere hee- ren. In de opeabaiiDg echter van wat er in aller gemoed omging, ging hij wat verder. Borgesius' veorstel noemde hij een politieke manoeuvre, en thans met zulk een voorstel tc komen, terwijl het beginsel der wet reeds lang vaststond, terwijl het verder een kwestie diende te wezen van financiifale ooreksn ngen, be titelde h| als „reins demagogie". Iets wat Treelstra den &en Febi. reeds de hearen verweten heeft. Eu de wijze, waar op de boer Borgesius over ds rechterzijde gesproksn had, quialifieeerde hij als „verdachtmaking". Daarover berispte hem de voorzitter. Maar in volle fierheid van zijn innigate overtuiging stand de Christeljjk-histo- rische leider nogmaals op, om met de diepste verontwaardiging te verklaren, dat hij niets andeis zeggen kon, nu er zoo gesproken was deor den heer Borge sius, en dat aldus de indruk bjj alle leden der reehterzjjde geweest was. Het was een moment van hooge emo tie. Op de modderigs kronkelpaden der „politiek" deed het goed den vergrijsden Staatsman, even scherpzinnig als on kreukbaar, zjjn „halt" te hoeren roepen- Zijn idealisme, zijn eerljjk hart, werd door de opeenstapeling van zooveel sluiksche streken tot spreken geperst. Intusschen vond de heer Borgesius aanleiding tot oon „persoonlek feit". Bn nadat dit afgoloopen was, ging ds „ha- handeling" dor amendementen woderom z^jn gang. Be heer Duys, die hst woord kreeg, benutte het om over alles, behalve ever zjjn amendement te piaton. Hjj zette eenvoudig het incidaut voort. En op eeu wjjze, die onmogelijk te schilderen is. Eeu standje, een hevige kjjfpartjj van een „buurvrouw" op s«n buurtje. Het is onze innigo overtuiging, dat een psychi ater bjj den afgevaardigde an Zaandam ernstige symptomen van hysterie zal waarnemen. Onsamenhangend gatier, met de malste en meest ongemotiveerde wendingen. Van hot en her wordt or alles bjjgeslespt. Ecu lid, dat er is, krjjgt het verwjjt, dat bjj er is. Een lid dat er niet is, omdat hij er niet is. Den heer Van Asch var Wjjck, die in zjjn omge ving staat, schreeuwt hjj toe, dat bij dit of dat z*gt. „Ik heb er geen woord van gezegd* roept deze hevig verstoord. „Juist juist", valt de Zaandamsche afgevaardig de in, „dat is h9t, dat zwijgen der rech terzijde, daar heb ik het maar over". Men gelooft bjj zulk een allerschandelijkst standje zjjn ooren nietMede in de na bijheid van dan rasenden Rolmd staat de heer Ankerman. Misschien heeft deze wel een spier op het gelaat vertrokken. Daar opeens krijgr. deze t e volle laag. „Ja, ja, mijnheer Ankerman, ik heb nog pas een brief ontvangen, dat u daar nog I pas in het Noorden hebt staan te beweren I dat als het mis liep m ^t dit ontwerp wel zou zorgen, dat dat allemaal iu orde kwam". Woedend roept d9 heer Anker man „Dat is een groote leugen". „Wat« roept Duys, „wou u soms beweren, dat ik dien blief niet ontvangen had Ieder fatsoenlijk man, iedei, die verantwoorde- 'jjkheidsbesef heeft, zou begrjjpen, dat men een brief tan den een of aoder, rmt wat kletspraat aiin niet tegen iemand kaD uitspelen. Het einde van Duys' non sens was een verwjjt aan de rechterzijde van een „karikatuur van Christendom". Elk woerd van dat geraas was schande. Het zjjn tooneelen geweest vandawan- staltigste platheid. Be Kamer wordt al dus een instituut van de gevaarlijkste ontaarding. En da reeds lang geïnfecteer de lezers van Est Volk snuiven, dat deze man wien man uiet weet, wat toe te rekenen weer zoo heerl|k heeft te keer gegaan 1 Weldeukenden, die nog waarde hechten aan eenig preetige van het Wetgeveno Lichaam" hebben echter reden zich ten zeerste te veroi truaten. Het gaat bergaf met het fatsoen en de moraliteit in het Parlement, steeds sneller, steeds beden kelijker. Prinses Juliana is weder hersteld. De minister van waterstaat, mr. L. W. H. Regout, is nog altjjd «enigs zins ongesteld. Hjj heeft zjjn bezigheden aan het departement nog niet kunnen hervatten. Loodgietersstc king Den Maag. Zes loodgieterspatroons zouden volgens Het Tolk de eischen van de stakende gezellen hebben ingewilligd. Debat geweigerd. De Haarlamsche corr. vau de Tel. schrjjft Op de vergadering van ds S. D. A. P. waarin Mr. P. J. Froelstra sprak over „De Tariefwet van Minister Kslkmrn", heeft de spreker geweigerd te debatteerea met den ChristelQken werkman Joh. Visser. Mr. Troelstra merkte op, dat deze debater, die op elke vergadering der S. D. A. P. in debat komt, geen portuur voor hem was. Had men een goed debat willen hebben, dan had men een der veormannen der rechtsche partijen meeten uitnoodigen, meende Mr. Troelstra. Een zeer groete meerderheid der vergadering was het eens met den heer Troelstra en deed uitkomen, dat de spreker niet op het debat van den heei Visser behoefde in te gaan. Deze be slissing verwekte onder de medestanders van den heer Visser zeer veel beroeriDg en een oogenblik dreigde het, dat men handgemeen zou worden. Mr. Troelstri verklaarde zich bereid, om nog eens te Haarlem te kernen spreken over de Ta- riet wet, als men een der leiders der rechtsche partyen tegen hem iu debat zou brengen. Vermeld dient te worden, dat deze ver gadering een gevolg was van een opmei- king van den heer Visser in een vorige vergadering, toen hy Mr. Troelstra ver weet niet ever de Tariefwet te hsbben gesproken. Zoe de vrede er nog ni«t is, dan is b|j nabjj. Dit is de indruk, dien de berichten uit den Balkan gev8n. Zoeals wjj gisteren reeds meldden, zou volgens de Secoio de vrede reeds gisteren tot stand geko men zyn. Het blad wist zelfs de vredes voorwaarden mede te deelen en de punten, die nog nader geregeld zullen moeten werden, aan te geven. Sa vraag is evenwel, in hoeverre men waarde moat hechten aan dergelijke of- fleieuse mededeelingen. De Pers heeft gedurende den ganschen oorlog de meest fantastische beriehtan verspreid. Toch valt het niet te ontkennen, dat er plaats is voor optimisme, ondanks alle tot voor zichtigheid manende en tegen voorbarig heid waarschuwende uitspraken. Uit Beriyu komt het bericht, dat naar men daar verneemt de gezanten te Lon den een mededeeling ontvingen, ,dat Turkye bereid is de bemiddeling der mogendheden tot vaststelling der vredes voorwaarde i aan te nemen. De mogend heden pogen nu de toestemming van de Balkanstaten te verkrijgen. Wordt deze gegeven, dan kunnen de vijande lijkheden worden gestaakt, en de onder handelingen begonnen. In Londen heerscht een hoopvolle stamming. Het zyn weliswaar slechts geruchten, maar geruchten waarachter eeu grond van waarheid schuilt. Want Tewfik-pasja heeft in het departement van buitenlandsche zaken op last zyner regeering Zaterdag nogmaals de bemid deling der mogendheden ingeroepen, en Sir Edward Grey had daarop de gezanten der mogendheden tet een bespreking uitgenoodigd. Op grond van geruchten en uitlatingen van of&cleele personen aeht men het sluiten van den vrede vóór 25 Maart of tenminste voor Pascheu verzekerd. Het bericht van de Italiaansche Secolo moge dus vervroegd zyn, toch nadert de vrede met rassche schreden. Hier en daar wordt in Bulgarye nog wel -tegenzin opgemerkt, om door de be middeling der mogendneden tot den vrede te geraken. De rsgeering te Sofia zou b. v. verklaard hebben, dat zjj slechts onder bepaalde voorwaarden bemiddeling kan aanvaarden, mits de andere Balkan staten daarmede instemmen. g^Bulgarye zou er, volgens de jongste berichten, op staan, dat het een oor logsschatting kreeg. Trouwens het heele Balkanverbond zal niet gauw te bewe gen zyn de oorlogskosten te laten schie ten. Wanneer Turkye ook in deze rich ting een concessie doet, is Datuurljjk de vrede verzekerd Doch, vraagt men aanstonds af, wat is er toch te verhalen op dien geplun- derden Zieken Mao 1 ®e gedachte aan vrede wint veld, On danks alle geopperde bt zwaren en nieuwe kwesties. Zeo de vrede er nog Diet is, dan is hy naby I Middelburg. Nadat Maandag 24 Febr. j.l. door den heer T. Kielstra, as«istent-zui- velconsulent der Z?euwsche Landbouw- Maatscbappy, alhier eene lezing met lichtbeelden was gehouden over de ver betering van het geitenras, werd gisteren avond eene vergadering geheuden, welke wederom door den heer Kielstra werd bygewoond, die op tal vau vragen aan de vry talryke aanwezigen nadere inlichtin gen verschafte, waarop oprichting eener vereeniging volgde, waartoe 45 leden met 106 geiten toetraden. Ben reglement werd mede onder voorlichting van den heer Kielstra vastgesteld. Hst bestuur werd na herhaalde stemmingen als volgt samengesteldJ. C. Brouwer, voor zitter, A. de Nood, secretaris, A. de Poorte, penningmeester, P. vandeBosse en C. Melis, bestuursleden. Middelburg. De Kapitein H. Polvliet van het 3e reg. inf. wordt overgeplaatst by het 7e reg. inf. te Amsterdam. Goes. Is men al de gast geweest van de firma van Houten? lederen avond worden enkele honderden genoodigd in de gezellige zaal van de Rona-boot-, waar men mildeiyk onthaald wordt. Waarop NatuHriyk op Rona-caeao. En de vriende lijke gastheer we8t het o zoo gezellig te maken. Behalve de geuren van de „Rona" uit de keuken, die het reukorgaan streelen, doet piano- en orgelmuziek het oor aangenaam aan en verschaffen de levende beelden op het doek bezigheid voor het oog. In de pauze komen be dienden in livrei en bieden den gasten een heeriyken kop Rona-cacao aan, het beste wat de gastheer kan bieden. En de gasten laten het zich goed smaken. In één woord, het zyn knusse „avond jes", die de firma van Houten organiseert.

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1913 | | pagina 1