No. 248. 1910.
Vrijdag 22 iuli
24e Jaargang.
NIEUWSBLAD
ÏGOR ZEELAND
CHRISTELIJK-
HISTORISCH
Vis zijn ook seboldig
/ERSeHIJNT ZESMAAL PER WEEK
Wed. S. J. DE JON GE-VERWEST, te Goes
F. P. D'PUSJ, ts Middelburg.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
1 FEUILLETON.
De laatste dagen van het Schrikbewind.
e
IEDEREN WERKDAG DES AVONDS»
l rijs per drie maanden franco p. p1.2&
nkele nummers „0,02*.
UITGAVE DER PIRMA
EK VAK
van 1—5 regels 40 Gent, iedere regel meer 8 cent
Familieberichten van 1—5 regels 50 cent, iedere regel
meer 10 '■ent
In ons vorig no. gewaagden wij van
een vernieuwden aanslag, beraamd op 't
leven van den Spaanschen Koningen
beweerden in verband met dit bericht
dat de verfoeilijke midadiger die den
Koning naar het leven staat, hoe schuldig
op zichzelf, niet ia de ergste vijand tegen
wien de dragers van het goddelijk gezag
zich hebben te wapenen.
Het lijfsgevaar blijft voor hen bestaan,
het Danaocleszwaard blijft hun boven
't hoofd zweven, indien zij bij de bestrij
ding van het anarchisme slechts tot de
mannen van de daad zich blijven bepalen.
Dezen toch zijn de hoofdschuldigen niet,
al grijpen zij ook naar den verraderlijken
dolk, al werpen zij ook met het gevaarlijke
dynamiet.
Het anarchisme staat niet op zich zelf,
het wortelt ook in een beginsel namelijk
in dat heilloos beginsel, dat met alle
gezag heeft gebroken, omdat het God
niet in erkentenis heeft gehouden.
Dej hoofdschuldigen zijn bij het anar
chisme in de eerste plaats de getabberde
professoren, die van uit hunne katheders
het anarchistisch vergif van het „ni Uieu,
ni Maitre", „het zonder God en zonder
Meester zijn", laten droppelen in het be
wustzijn hunner leerlingen.
Het zijn de schrijvers die alleen het
materialisme,*) de stof, aanbidden waar
door de grenslijn tusschen wat goed is
en wat kwaad van lieverlede wordt uit-
gewischt.
Een wetenschappelijk man, Henri
Taine, heeft durven schrijven^;
„het onderscheiden van goed en kwaad
van waarheid en leugen is slechts een
ouderwetsch schoeisel, dat men moet af
leggen."
Van Prof. Moleschott, hoogleeraar in
Italië, waar de rampzalige Luccheni, die
de Keizerin van Oostenrijk vermoordde,
het levenslicht zag, is de materialistische
grondstelling afkomstig: „Zonder phos
phorus geen gedachten", zoodat het denken
van den mensch niets anders wordt, dan
een phosphoresceerende werking der
hersenen.
Door dienzelfden hoogleeraar wordt de
zelf bepaling, de vrije daad van den wil
geloochend, terwijl hij den mensch be
schouwt als het resultaat van uiterlijke
invloeden, als de som van ouders en
zoogsters, van plaats en ty d, van licht en
weersgesteldheid, van geluid en licht, van
voedsel en kleeding.
Onder het materialisme verstaat
men de leer dat de materie of de stof (dit wil
xeggen de lichamelijke zelfstandigheid) de eenige
en eind-oorzaak is van al wat bestaat.
De revolutie had in Frankrijk volko
men gezegevierd. Zij, die nog min of
meer andere gedachten waren toegedaan,
waren uitgeworpen. De gematigden wa
ren volkomen machteloos gemaakt. En
na het vloeien van stroomen bloeds, was
de heftigste pax ty aan het roer gekomen,
die onder het dictatorschap van Robe
spierre, de revolutiebeginselen in hun
uiterste consekwenties in praktijk brach
ten. De leuze van 1789„vrijheid, gelijk
heid en broederschap" was in vervulling
gezet, En hoe schoon het beeld was, dat
Frankrijk thans vertoonde, geeft ons de
hoofdstad zelve te aanschouwen, in haar
aanblik en tooneelen.
Het is in het jaar 1794. Parijs, de we
reldstad, de stad der weelde, weleer een
sieraad vaD het land, schijnt thans een
woestenij. Hier liggen de schoonste ge
bouwen in puin, diar weer andere prij
ken met het opschrift „staatseigendom»,
en verlaten van hun bewoners, dio onder
de guillotine waren gedood, wijl ze Robe-
j Een geëmancipeerde vrouw, dat is een
vrouw, die zich om de ordinantiën Gods
voor dit leven niet bekommert, Mathilda
Reichardt, heeft dit leugenachtig beginsel
nog verder uitgewerkt, toen zij schreef
„De zedelijke maat voor ieder mensch
is alleen te vinden in zijne eigene
natuur, en is daarom voor elkeen eene
andere. Wat zijn buitensporigheden en
driften op zich zelve Niet anders dan
eene groote of kleinere overmaat van
de eene of andere neiging, welke vol
komen gerechtvaardigd is."
Daarop vervolgt de schrijfster
„Ik heb de menschheid lief, gelijk ze
is, en uwe lessen hebben mij geleerd zelfs
voor den dief en moordenaar achting te
gevoelen, en zijne rechten als mensch te
eerbiedigen".
Men lette welzij bedoelt de misdaad
zelve, van welken aard deze ook is.
Daarop gaat zij voörtj:
„Al het eigenaardige, dat den een tot
een dief, den ander tot een koopman
maakt, vindt met het volste recht zijne
plaats in den kring der menschelijke
geestesgaven.
Behendigheid en ruwheid,met winst
bejag verbonden, is zoowel hier als
ginds slechts met verschillende
krachten des geestes vereenigd het
werkdadig beginsel.
Al wat intreedt in 't leven, heeft met
deze intrede ook het recht om te leven
verworven. Daarom gevoel ik mij nog
maals gedwongen het te herhalen ook
de mensch, die geboren is met den aanleg
van een dief, bracht het recht mede om
zijne natuur te voltooien, en haar naar
alle zijden te ontwikkelen, terwijl hij enkel
op deze wijze eene krachtige zedelijke na
tuur kan zijn.
Geldt dit van den dief, zoo ook van
eiken misdadiger, zelfs van hem die ge
boren is met den aanleg om een moor
denaar te worden. Deze kan tot voltooi
ing zijner menschheid niet komen, dan
enkel door zijn moordlust te bevredigen".
Zie de mannen en vrouwen, die zoo
spreken en schrijven, zijn de hoofdschul
digen van het anarchisme, waarover men
zich in de Regeerings kabinetten van
Europa zoo ongerust maakt.
Natuurlijk een Vorstenmoordenaar moet
gestraft, zelfs zwaar gestraft, maar wil
men aan het anarchisme paal en perk
stellen, dan moet men in de eerste plaats
beginnen met aan de prediking van de
leer des ongeloofs en der revolutie den rug
toe te keeren.
En zijn dan niet verder eveneens schul
dig de mannen van macht en invloed, die
den troost en den zegen van den gods-
spierre en zijn mannen, de mannen van
het Schrikbewind xn den weg stonden.
Ginds weer leest men op de deur: „vrij
heid, gelijkheid en broederschap," en de
gebroken ruiten, de verbrijzelde versier
selen en de met bloed bespatte drempels
toonen, wat die leuze hier en elders be-
teekent. Niemand dan ook is een oogen-
blik van zijn leven en eigendom zeker.
Met angst luistert men des nachts naar
het minste geraas daar buiten, ja, het
ratelen slechts van een rijtuig is voldoen
de, om het hart met ontsteltenis te ver
vullen. Geen wonder ook! Vaak houdt
het voor een woning stil, om den vader
en moeder met geweld aan de armen der
huisgenooten te ontscheuren, die soms
slechts enkele ure later hun dierbaren
kunnen wedervinden onder de guillotine.
De bloote verdenking, dat men geld bezit,
is voldoende, om onder de handen der
menschenslachters te vallen. En toch
men voelt ja de boeien, waarin men ge
kneld ligt, maar wie zal het wagen den
tirannen den handschoen toe te werpen
Men durft spreken, noch schrijven en
toch men veracht zijn beulen.
Indien ooit, dan wisten de Franschen
dienst uit de opvoeding onzer kinderen
hebben geroofd
Wie herinnert zich niet hetgeen inder
tijd te Parijs is geschied.
Daar stond een jongen terecht, van
nauwelijks 17 jaren, die met zulk eene
onbeschaamde koelbloedigheid van zijn
moord op eene stokoude vrouw sprak, dat
de president der rechtbank uitriep„uw
cynisme zou een kanibaal doen walgen".
Toen de ambtshalve toegevoegde ver
dediger echter het woord bekwam, begon
hij, na al dadelijk erkend te hebben, dat
hier geene verdediging p' ste, te zeggen
„een is er hier, die schuldiger is dan de
schuldige zelf."
Dat woord bracht een schok in de ge
rechtzaal te weeg, maar hij verklaarde
het dadelijk door er aan te voegen „Dien
schuldige, ik wijs hem aanof liever
dien schuldige klaag ik aandat zijt gij,
mijne heeren, die mij aanhoort; gij, die
de maatschappij vertegenwoordigt; die
maatschappij, welke zich gedrongen ziet
de misdaden te straffen.
„Daar aan den muur voor mij zie ik en
begroet ik den Christus Gods aan het
kruis. Hij is hier in uwe rechtzaal.
„Waarom is Hij niet in de school, daar
waar gij het kind roept het te onderwij
zen Waai'om heeft deze schuldige Hem
niet ontmoet op de boeken zijner school
„Wie heeft hem gezegd, dat er een God
is, een toekomstig oordeel? Wie heeft
hem gesproken over zijn ziel, over de
plichten jegens den naaste?
„Ja, mijne heeren, ik beschuldig u,
beschaafden, die sleclits barbaren zijt, u,
moralisten, die de groote trom roert ten
bate van godloochening en zedebederven-
de lectuur En gij verbaast u dat
men u antwoordt met moord
„Veroordeel mijn cliënt dat is uw recht.
»Maar ik beschuldig u, dat is mijn plicht."
Naar onze innige overtuiging is er
maar één middel ter bestrijding van het
Anarchisme, ter genezing van de dood-
kianke maatschappij
Dit middel is het Evangelie, de predi
king van Jezus Christus en dien gekruist.
Och, mochten al onze Overheden dit
leeren verstaan 1
Niet zonder reden heeft onze antire
volutionaire partij in haar vaandel ge-
schr even den eisch aan den vrijen loop
van het Evangelie op elk gebied van het
leven.
21 Juli 1910
Na de algemeene Eerste Kamerver
kiezingen is het niet onaardig, zegt de
Tijd, eens even na te gaan, hoe ons Hoo-
gerhuis sedert zijn hernieuwing in zijn
geheel samengesteld is
De rechterzijde telt 32 ledennl. 18
thans, wat ze van de schoone voorstel
lingen en beloften der revolutiemannen
te wachten hadden. Hadden de eerste
predikers der revolutie uit hun graven
kunnen opstaan, ze zouden gesidderd
hebben voor hun eigen werk. Zoo had
den ze zich de uitkomst niet gedroomd
en hun bedoeling was een gansch andere
geweest. Maar toch zoo moest het komen,
en op zulke gruwelen moest hetuitloo-
pen. Want men was begonnen met God
te verlaten, Hem te verloochenen en te
bespotten. Zonder Hem en zonder Zijn
hulp zou men het voortaan doen en de
mensch gelukkig worden gemaakt. Doch
daartoe moesten alle menschen vrij, alle
menschen gelijk, alle menschen brooders
worden.
Allen vrij Maar immers daar men met
God gebroken had en met Zijn Woord,
moesten zich wel de ondeugden en misda
den vermenigvuldigen van dag tot dag
Allen vrij dus moesten ook de booswich
ten vrijheid hebben, om schaamteloos
hunne zondige neigingen te bevredigen.
Want immers vrijheid zonder God is ban
deloosheid. De macht van God ingesteld,
moest wijken voor den zondigen mensch,
Katholieken, 10 antirevolutionairen, 4
Chr.-historischen.
De linkerzijde telt 18 leden, Unie- en
oud-liberalen.
Het aantal oud-liberalen is moeilijk met
juistheid te zeggen, maar zeker behooren
de heeren Röell, Van Weideren Rengers
en Sickenga tot die steeds slinkende
partij.
Er zijn nu in onzen Senaat
18 advocaten.
4 doctoren, nl. de heeren Lely, (werk
tuigkunde), Woltjer (letteren), Vermeu
len (wis en natuurkunde) en Franssen,
(theologie).
4 burgemeesters, nl. van Driebergen,
's-Hertogenbosctr, Groningen, Helmond.
6 leden der rechterlijke macht,j nl, de
heeren Verheijen, Van Basten Batenburg,
't Hooft, Van der Maesen de Sombreff,
Sickenga, Pelinck.
5 militairen, nl. de heeren Van Löben
Seis, Sohimmelpenninck, Staal, Van
Voorst tot Voorst, Van Wassenaer van
Rosande.
2 waterbouwkundigen, nl. de heeren
Lely en Havelaar.
1 koloniale specialiteit, nl. mr. Barge,
oud gouverneur van Curasao.
6 oud-Ministers, nl. de heeren Lely,
Godin de Beaufort, De Marez Oyens, Ha-
velaar, Staal, Röell.
6 landbouwspecialteiten, nl. de heeren
Breebaart, Dojes, Knol Welt Michiels
van Kessenicb, De Boer.
6 industrieelen, nl. de heeren Hovy, De
Jon», Laan, Merckelbach, Prinzen, Ray-
makers.
2 notarissen, nl. de heeren Haffmans,
Van Waterschoot van der Gracht, en
3 financieele specialiteiten, nl. de hee-
ren Bloembergen, Van Nierop, Waller.
Over het ontstaan der koraal-eilanden.
Op het in den stillen Oceaan gelegen
koraalrif Funafuti (Elliee-Archipel) heb
ben, onder leiding van pi-ofessor Edge-
worth David uit Sydney, boringen plaats
gehad. Het hoofddoel dezer boringen
was, bewijzen te vinden voor de door
Darwin en Dano gelijktijdig opgestelde
theorie, volgens welke deze eilanden tot
op groote diepte uit koraalriffen zouden
bestaan, en daar de koraaldieren niet
dieper dan ongeveer vijf-en-veertig meter
onder de oppervlakte der zee leven en
werken kunnen, de eigenlijke bodem de
zer eilanden, bij het begin der rifvorming
belangrijk hooger zou hebben gelegen
in den loop der geologische perioden
moeten deze eilanden echter zijn gezon
ken, waardoor de koraaldieren langzamer
hand met hunne bouwwerken zijn ge
stegen. Van andere zijde was evenwel
de onderstelling gedaan, dat deze e lan
en deze duldt immers geen meerdere
boven zich.
Allen gelijkJa, voorwaar gelijk, maar
het verachten van Gods geboden in mis
daden en in gruwelen- En wien daar nog
een geweten in den boezem klopte, wiens
hart zich nog kantte tegen zooveel uit
spatting, zooveel boesheid, die moest val
len, onverbiddelijk vallen, omdat hij was
voor deze gelijkheid een onoverkoombaar
struikelblok. Al het edele, het betere en
reine werd flauwhartelijk en blooheid ge-
heeten en moest uit den weg geruimd. En
zóó werd het snelwerkend moordtuig de
guillotine geboren en duizenden stierven
onder haar.
Allen broeders: Wie God haat, haat ook
zijn naaste. De karaktertrekken en harts
tochten van den een botsen tegen die van
den ander, en al die anderen staan den een
in den weg om de eerste te kunnen wor
den. Zelfs de stem der natuurlijke liefde
moet zwijgen. Onverzoenlijk, onbarm
hartig dwaalt de mensch rond als een
tijger, dorstende naar bloed.
Vrijheid, gelijkheid en broederschap
was er beloofd, doch wat had de revolutie
nu anders gebracht dan verderf en dood
den niet gezonken, maar langzamerhand
ger< zen waren en door het ich op deze
banken vasthechten der lagere zeedieren,
langzamerhand de hoogte zouden hebben
bereikt, die ze geschikt maakte voor de
vestiging der koraaldierkolonies.
Als deze verondexstelling de juiste was,
zouden slechts de bovenste lagen der
riffen uit koraalgesteenten bestaan en
men zou bij boring, op zekere diepte
zand en kalkgesteenten moeten ontdek
ken. Darwin zelf had een dei-gelijke bo
ring het eenige middel verklaard, om
tot zekerheid te komen omtrent deze
zaak. Professor David zocht voor deze
boring een plaats uit, die by den hoog-
sten waterstand slechts een voet diep
onder den zeespiegel lag. Toen 1 y, daar
zijn tegenwoordigheid in het vaderland
dringend werd geëscht, de horing staakte,
had men een diepte bereikt a an 160 meter
en had op deze diepte het bestaan van
echte koraalrots onweerlegbaar geconsta
teerd en daarmee de waarheid van Dar-
wins theorie bewezen.
Men was begonnen met een diamant-
boor van 121/a cM. diameter, doch op
een zekere diepte had men die verwisseld
met een andere van 10 cM. doorsnede.
Men boorde voortdurend in koraalrots,
alleen ongeveer 12 meter onder de op
pervlakte vertoonden zich duidelijk spo
ren van een nieuwe aanhechting; men
vond in deze laag de overblijfselen van
dieren, die de gewone bewoners dezer
riffen zijn. Op 60 meter diepte kwam
men in lagen zand en kalksteen, echter
voortdurend vermengd met brokken ko
raal, tot men op een ciepte van 114 meter
weer in vaste koraalrots boorde en deze
bleef houden tot op de geboorde diepte.
Over de by zonderheden van het ontstaan
dezer koraalmassTs kan eersi na een
nauwkeurig microscopisch onderzoek der
boorkern iets worden vastgesteld.
Twee gewichtige zaken zijn echter nu
reeds geconstateerdten eerste, dat op
een diepte van 160 meter onder den zee
spiegel zich koraalrotsen bevinden e»
ten tweede dat gedurende den tijd die
noodig geweest is voor de vorming dezer
eilanden, er op de plaats waar het rif nu
ligt, talrijke koralen moeten zijn gegroeid,
want het rif is omgeven van een zee ter
diepte van 3600 meter en dus volkomen
afgescheiden van eenige andere plaats
in den oceaan waar ook koraalriffen be
staan. Hieruit is het bewijs te leveren,
dat het deel van den zeebodem, waar
Funafuti ligt, vroeger geheel of althans
bijna geheel aan de oppervlakte van den
zeespiegel heeft gereikt, slechts hieruit
is de geweldige massa der koraalbouw
werken te verklaren.
En toch nog was het einde niet. Want
zelfs eerst nadat het hoofd van Danton
onder de guillotine gevallen was, stond
Robespierre op het toppunt zijner macht.
Hij en zijn beide vrienden St Just en Chou-
thon heerschten met ijzeren arm en vel
den alles neer wat hun weerstond.
Maai toch reeds had een worm de
wortels van den geweldigen eik door-
knaagdEén storm nog slechtsen
zijn val was groot.
Fallieu, zelf een der mannen des bloeds,
der Septembermoordenaars, de beul van
Bordeaux geheeten, was daar met een
schoone rijke vrouw gehuwd. Peze stem
de haar echtgenoot tot zachtere gevoelens
doch haalde zich zelve en haar man den
toorn van den gruwelijken dictator op den
hals.Reeds had Robespierre hen ten doode
bestemd, doch Fallieu'besloot den mach
tigen dictator tijdig te doen vallen. Bij
verbond zich met de heftigste vijanden
van den geweldenaar, en men koos de
Conventie tot strijdperk.
(Slot volgt.)
